« បងស្រីរៀបរាប់អស់ហើយឬ?? អ៊ីចឹងខ្ញុំសុំទៅខាងលើសិនហើយ » ថេយ៉ុងថាហើយ ក៏ងើបចេញពីកៅអី ព្រមទាំងដើរចេញទៅ ដោយទុកអោយជូលីនៅអង្គុយខឹងចិត្តតែម្នាក់ឯង ទាំងពេបជ្រេញថេយ៉ុងជាខ្លាំង តូចតែមាឌទេ តែឫកពារសម្បើមណាស់ ស្មានតែនាងចង់និយាយរកឬក៏យ៉ាងមិច ??នាងមកចង់និយាយបញ្ឈឺរទេទើបត្រូវ ! តែយ៉ាងណាក៏សមចិត្តនាងបន្តិចដែរ ដែលខំនិយាយអួតពីអ្វីដែលនាងដឹងពីជុងហ្គុកទៅកាន់រូបគេដែរ មើលចុះថានាងដឹងរឿងគេច្រើនប៉ុណ្នា មិនដូចថេយ៉ុងទេស្អីក៏មិនដឹង!!! ។
« ហ្អឹស!!! »
ក្រឹប~~ សម្លេងបិទទ្វារក៏បន្លឺឡើងដោយស្នាដៃថេយ៉ុង ។ គេសម្រូតខ្លួនចុះអង្គុយអោបក្បាលជង្គង់ផ្ទាល់នឹងឥដ្ឋការូបន្តិច
« ហ្អឹក ហ្អឹក » ថេយ៉ុងក្រហឹមដើមក.បង្ហូរទឹកភ្នែក តូចចិត្តបន្តិច ព្រោះមានអារម្មណ៍ថាខុស គេនៅជាមួយនាយយូរដែរហើយ ហេតុអីក៏មិនដឹងពីនាយថាគេចូលចិត្តនឹងស្រលាញ់អ្វី ហេតុចាំបាច់អោយស្រីម្នាក់នោះជាអ្នកប្រាប់ គេអន់ដូចជានាងនិយាយណាស់ត្រូវទេ?? ប្រាកដហើយ អន់ខ្លាំងទៀតផង គេស្រលាញ់គ្នាប្រាំឆ្នាំហើយ ហើយចុះគេ មានតែលួចស្រលាញ់គេតែម្ខាងប៉ុណ្នោះ មានសិទ្ធិអីដែលអាចដឹងពីគេនោះ !!!
« សង្សារគេមកហើយ ឯងនេះល្ងង់ណាស់ » ថេយ៉ុងនិយាយចំអក នឹង ដាស់តឿនខ្លួនឯង ស្របនឹងទឹកភ្នែកដ៏ស្ងៀមស្ងាត់កំពុងតែបន្តស្រក់មកប៉ះនឹងផែនថ្ពាល់ក្រពុំរបស់គេជោគជាំ គេលើកដៃវាសទឹកភ្នែកចេញបន្តិច តែវាសយ៉ាងណាក៏មិនបាត់ដែរ វាចេះតែបន្តហូរស្រក់មកដដែល
៚ តុក តុក ៚
ថេយ៉ុងត្រូវងើបឡើងយ៉ាងរហ័ស បន្តលើកដៃវាសទឹកភ្នែកនោះម្ដងទៀត ដកដង្ហើមធំបន្តិចដើម្បីខំពង្រឹងដែលអារម្មណ៍តានតឹងនោះត្រឡប់ទៅវិញ មុននឹងលើកដៃមួលគន្លឹះទ្វារបើកចេញបន្តិច ។
~ក្រាក~~
« មកនៅទីនេះសោះ ខ្ញុំខំតែដើររកឯង » ជុងហ្គុកស្រដីឡើងធម្មតា ថេយ៉ុងក៏ញញឹមបន្តិច
« នេះ ឯងយំហ្អេស?? » ជុងហ្គុកចោទសួរភ្លាមៗ ហាក់បារម្ភ ក្រោយឃើញភ្នែកទាំងគូរបស់គេរាងក្រហម ថេយ៉ុងក្រោយឮនាយសួរបែបនេះខ្លួនក៏រាងភ័យបន្តិចដែរ ព្រោះខ្លាចបើគេដឹងអាចសើចចំអកខ្លួនក៏ថាបាន
« អត់ទេ ខ្ញុំមានយំឯណា អម្បាញ់មិញលោករកថារកខ្ញុំ !! លោករកធ្វើអី?? » ថេយ៉ុងបង្វែរប្រយោគសួរនាយសង្ហារវិញ
« គ្មានអីទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែមិនឃើញឯងនៅក្រោមប៉ុណ្នោះ »
« បាទ៎ »
« Aww!! ជុងបង បងចេញពីបន្ទប់កាងារហើយឬ ?? » ជូលីដែលទើបតែឡើងមកដល់ក៏តបទាំងញញឹម ស្ទុះទៅទាញជុងហ្គុកមកបង្ខិតជិតខ្លួនចេញឆ្ងាយពីថេយ៉ុង មុននឹងលើកដៃទាំងគូក្រសោបអោបដៃគេជាប់ ចំណែកឯថេយ៉ុងបានត្រឹមតែឈរមើលពួកគេទាំងពីរនាក់ប៉ុណ្នោះ ។
« បន្ទប់បងនៅទីណាជុង?? » ជូលីងាកទៅស្រដីដាក់ជុងហ្គុក សឹមបញ្ចេញស្នាមញញឹមស្រស់ស្អាតដាក់គេ មើលទៅនាងនឹងជុងហ្គុក ពួកគេទាំងពីរពិតជាសាមសមគ្នាណាស់ មិនដូចគេនឹងថេយ៉ុងទេ !!!
« បន្ទប់បងនៅកៀនបន្ទប់របស់អូនទេ » ជុងហ្គុកតបឡើងកុហកទៅកាន់ស្រីស្រស់ នាងក៏ញញឹមតែកុំគិតថានាងជឿគេអោយសោះ មិនមែននាងមិនដែលមកផ្ទះនេះឯណា តែក៏ជ្រើសយកការតបតស្នាមញញឹម ទៅនាយវិញ ។
« អូនទៅមើលបន្ទប់អូនសិនហើយ , ថេយ៍ បងទៅសិនហើយណា... »
« បាទ៎ បងស្រី » នាងក៏លែងដៃដែលអោបដើមដៃជុងហ្គុកអម្បាញ់មិញទម្លាក់ចុះ ព្រមទាំងញញឹមទន់ភ្លន់ប្រៀបដូចជាទេពអប្សរស្រីស្រស់ចិត្តបវរដាក់ថេយ៉ុងបន្តិច សឹមដើរទៅបន្ទប់ខ្លួន ! ស្មានថានាងចង់អោយពួកគេនៅជាមួយគ្នាឬ?? សូម្បីតែមួយវិនាទីក៏នាងមិនចង់ដែរ តែធ្វើយ៉ាងមិចមានតែទ្រាំសម្ដែងអោយចប់សិនទៅ ចាំការពិតលាតត្រដាងសិន សឹមចាំចាត់ការប្រដៅក្មេងនេះអោយសមនឹងចិត្តខ្លួន ដែលខឹងម្ដង។
#នៅក្នុងបន្ទប់ដ៏ទូលាយមួយ ជំហានជើងស្រីក្រមុំដើរចូកលមកដល់ខាងក្នុង កែរភ្នែកក៏រេសម្លឹងមើលបរិវេនបន្ទប់អោយគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ ! នេះជាលើកទីមួយហើយ ដែលនាងសុំអ្នកជាឪពុកមកប្រទេសកូរ៉េដោយជ្រើសពាក្យកុហក ថាមកលេងមិត្តភក្តិ នេះបើប៉ានាងដឹងថាមករកជុងហ្គុកគឺរឿងធំមិនខាន ព្រោះគាត់មិនពេញចិត្តជុងហ្គុកដែលមកទាក់ទងតោងទាមកូនស្រីបណ្ដូលចិត្តតែម្នាក់របស់គាត់នោះទេ ចឹងហើយនេះក៏ជាមូលហេតុដែលទំនាក់ទំនងពួកគេកើតឡើងជាសម្ងាត់ តាមការស្នើរសុំរបស់នាងក្រមុំ ។
« លោកមិនទៅបន្ទប់ធ្វើការវិញទេឬ?? »
« មិនទៅទេ »
« ហេតុអី?? »
« គឺឃ្លានហើយ » ថេយ៉ុងញញឹមបន្តិច ក្រោយឮប្រយោគនាយ
« សូមទោសណា៎ ដែលមិនបានយកអាហារដល់ក្រុមហ៊ុនលោក »
« មិនអីទេ ថ្ងៃក្រោយហាមចេញទៅណាផ្ដេសផ្ដាសទៀត ដឹងទេ?? »
« ចុះទៅផ្ទះម៉ាក់បានទេ?? »
« បាន តែត្រូវសុំការអនុញ្ញាតសិន »
« បាទ៎ »
« លោកចុះតែឯងបានហើយ ខ្ញុំមិនឃ្លានទេ » ថេយ៉ុងក្រវីក្បាលតបទៅនាយ ព្រោះគេកាន់ដៃខ្លួនបម្រុងនាំចុះទៅជាមួយ
« ចុះក្រែងថាចង់សូមទោសខ្ញុំឬ?? បែបនេះត្រូវតែទៅជាមួយគ្នាទៅ!!! »
« តែខ្ញុំមិនឃ្លានទេ លោក »
« អ៊ីចឹងអង្គុយកំដរខ្ញុំទៅ មិនអីទេ » ជុងហ្គុកថាហើយក៏កាន់ដៃគេបន្តចុះមកជាន់ក្រោម ព្រោះតាំងពីព្រឹកមកគេមិនទាន់បានញុំាអីនៅឡើយទេ ដោយសារតែពេលព្រឹកមិញ ក្រោកយឺតពេក ទើបប្រញាប់ប្រញាលទៅធ្វើការ ចឹងហើយឥឡូវនេះក៏ដាច់ចិត្តញុំាបាយ តែស្ដាយអ្វីអាហារពេលព្រឹកក្លាយទៅជាអាហារថ្ងៃត្រង់ទៅវិញ ។
« ហាឡូ » ជូលីនាងក្រមុំឆ្មើងឆ្មៃអាយុម្ភៃពីរឆ្នាំដែលកំពុងតែអង្គុយនៅសាឡុង ក៏បង្ហើរសម្លេងស្រួយស្រេសរបស់ខ្លួនតាមខ្សែរទូរស័ព្ទទៅអ្នកជាមិត្ត
<< ឯងថាមកនោះ ឥឡូវដល់ណាហើយ?? >> ប៊ែរីស្សាតបឡើងទាំងត្រេកអរ ព្រោះមិត្តម្នាក់នេះ បានប្រាប់ខ្លួនច្បាស់ណាស់ថាថ្ងៃនេះគេនឹងមកប្រទេសកូរ៉េ ចង់អបអរថ្ងៃដែលបញ្ចប់ការសិក្សាពីអង់គ្លេស
« យើងនៅផ្ទះជុងណា៎ »
<< ចន ជុងហ្គុក សង្សារឯងឬ?? >>
« អឹម »
<< បែបនេះល្អហើយ មិនពិបាកជួលអាផាតមិន៍ >>
« ប៉ាយើងជួលហើយ តែយើងក៏លួចខន់សែលវិញ អោយនៅបានយ៉ាងមិច បើរយើងចង់មករកជុងនោះ!!! »
<< និយាយជាមួយឯងម្ដងណា មានតែឈ្មោះសង្សារឯងរហូត.., នេះ! មកទីនេះ ដើម្បីតែចង់ជួបគេទេឬយ៉ាងមិច??! >>
« ហើយក៏ចង់ជួបឯងដែរណា...»
<< យើងជឿឯងសិនក៏បាន!!! >>
« ស្អែកទៅដើរលេងឬអត់?? យើងខានមកយូរហើយ ភ្លេចកន្លែងដើរលេងអស់ហើយ មិនដឹងថានៅឯណាខ្លះទេ យ៉ាងមិចចង់ទៅទេ?? »
<< Okay ស្អែកម៉ោង ប្រាំបួន ព្រឹក ចាំយើងទៅទទួលឯង >>
« អឹម »
[SKIP]
@ពេលយប់
« លោកប្រុស!!! នេះជាទូរស័ព្ទអ្នកប្រុសថេយ៉ុងបាទ៎ »
« អឹម យើងអរគុណឯងហើយ ទៅវិញចុះ!! »
« បាទ៎ »
ពពកខ្មៅគ្របដណ្ដប់ពេញផ្ទៃមេឃ បាំងពន្លឺព្រះចន្ទមូលក្រឡង់ស្ងប់ស្ងាត់ ។ ថេយ៉ុងដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកដោយភ្ជាប់មកជាមួយខោអាវគេងពេលរាត្រីដែលភ្លឺរលើបរលោងក្រាស់ តម្រង់ទៅពូកទន់ល្មើយ ។
~ក្រាក~~
« នេះទូរស័ព្ទឯង » ជុងហ្គុងលូកដៃហ៊ុចទូរស័ព្ទអោយ អ្នកដែលកំពុងតែអង្គុយសណ្ដូកជើងគ្របភួយត្រឹមចង្កេះ ។ ថេយ៉ុងងើយសម្លឹងមើលមុខនាយសង្ហារបន្តិច មុននឹងលេចចេញស្នាមញញឹមត្រេកអរមកជាមួយ គេស្មានតែទូរស័ព្ទត្រូវបាត់ហើយតើស៎ ដឹងអីនាយយកមកអោយវិញសោះ រំភើបណាស់ ព្រោះកំពុងតែគ្មានលុយទិញប្រើវិញផង!!!
« អរគុណលោកហើយ » ថេយ៉ុងតបហើយក៏ស៊កដៃយកវាពីគេមកកាន់នឹងដៃ
« លេខខ្ញុំក៏នៅក្នុងទូរស័ព្ទឯងដែរ , បើមានការអីកុំភ្លេចខលមកប្រាប់ »
« បាទ៎ »
នាយសង្ហារបន្ទាប់ពីបញ្ចប់កិច្ចការហើយរួចរាល់ នាយក៏ដើរចូលបន្ទប់គេងគេវិញ ។ គេទាញភួយឡើងទៅទម្រេតខ្លួនក្បែរថេយ៉ុងយឺតៗ ។ ឃើញគេកំពុងតែគេផ្អៀងមកខាងខ្លួន បើបែបនេះមានតែគេងគយគន់របស់សម្រស់គេទៀតហើយមើលទៅ ! គិតដល់ត្រឹមនេះស្នាមញញឹមក៏លេចឡើងលើផ្ទៃមុខសង្ហាររបស់នាយ គេងមើលមុខគេយូរគួរសម ត្របកភ្នែកគេក៏ចាប់ផ្ដើមទោរទន់ម្ដងបន្តិចៗ រហូតដល់គេងលង់លក់ក្រោមដំណេកក្ដីសុខតាមក្រោយថេយ៉ុង។
—————
រងចាំភាគបន្ត................
ETH MARY ROTHA 💘💜