(Unicode Version)
ကြယ်တစ်ထောင်
ပုံပြင် A Tale Of
1000 stars
Chapter - 7(C)
အပိုင်း (၂၁)
မနက်ခင်းအချိန်။
ကျောင်းကြီးမီးလောင်တုန်းက ကာလယ်၏အဖေ အာရီ၏အဖေ ရွာသားတစ်ယောက်တို့က သစ်ပင်တွေရဲ့အလည်မှာ ငှက်ပျောပန်းရိုင်းတွေ ပွင့်နေတာ တွေ့တော့ ကျောချမ်းသွားတာ ငါတို့ရွာထဲက လူတစ်ယောက်ယောက်တော့ မကောင်းတာလုပ်လိုက်ပြီပဲ ဒါကြောင့် ရွာက ကြိမ်စာတိုက်ခံနေရတာ ဟူ၍ ပြောဆိုနေကြသည်က မှန်ပေသည်။
အရင်တစ်ခေါက်က ကာလယ် ရေနစ်မလို ဖြစ်ပြီး ကျောင်းကြီးပါ မီးလောင်သွားပြန်ရာသာမက စီးပွားရေးတွေလည်း ပျက်စီးခဲ့တာ ရွာသားတွေ ပြောသလို သစ်ပင်အလည်မှာ ငှက်ပျောပန်းရိုင်းပွင့်နေသည်ကိုတွေပြီး ကျောချမ်းသွားပြီး အဲသလို မကောင်းမှုတွေ ဖြစ်နေတာ ဖာပန်းဒေါင်းရွာမှာ လူနှစ်ယောက် မကောင်းတာ လုပ်ပြီး သရဲတောင်ကြားထဲ ရောက်သွားကာ နတ်ဆရာက ပွဲတော်တင်ပြီး ဆေးကုပေးနေသည်။
ကွက်ပျက်တစ်ခုမှာ ထိုလူနှစ်ယောက်ကို တင်ပြီး ပွဲတော်တစ်ခုရှိကာ နတ်ဆရာက ထိုလူနှစ်ယောက်ရဲ့ လက်ကို အပ်ချည်စတွေ ချည်ပြီး သပြေခက်တွေဖြင့် ရေစင်တော် ပက်ဖြန်း၍ ဆေးကုပေးနေလေသည်။
" အဆင်ပြေသွားမှာပါ ''
" ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ် ''
အဲသလို ရေစင်တော် ပက်ဖြန်းပေးပြီးနောက် နတ်ဆရာက ထွက်သွားလေတော့သည်။ ထို့နောက် ကွက်ပျက်ပေါ်က ထိုလူနှစ်ယောက်က
" ဒါ မင်းကြောင့်ပဲ ငါ ပြောတယ်လေ သရဲတောင်ကြားထဲကို မသွားသင့်ဘူးလို့ သစ်တောစောင့်နတ်တွေက ငါတို့နောက် လိုက်လာကြပြီ ''
" အင်းပါ မသွားတော့ပါဘူး နောက်ထပ်လည်း မသွားရဲတော့ဘူး ''
အဲသလို လူနှစ်ယောက် ပြောတာကို ရွာသားတွေနဲ့ ခမာတို့က ကြားကာ သရဲတောင်ကြားထဲသွားရင် တောစောင့်နတ်တွေကို မလေးမစားလုပ်တာ ဖြစ်ပြီး ကံဆိုးသည်တို့ဖြင့် ကြုံကာ သိသမို့ အံ့သြသွားကြလေတော့သည်။
" သရဲတောင်ကြား ''
" မနေ့တုန်းက တော့က ကျွန်တော့်ကို ပြောတယ် သူက ချွတ် မင်းနဲ့အတူရှိနေတာ ဘယ်သူလဲ ဆိုပြီး
မေးတယ် ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း လမ်းလျှောက်လာခဲ့တာ ''
" အမလေး ''
ထိုအချိန် ဆရာလေးထီရန်ကလည်း နားမလည်သလိုဖြင့် ထိုနေရာကို ရောက်ချလာလေသည်။
" တကယ်ပါဆို တစ်ကိုယ်လုံး
တုန်တက်သွားတာပဲ ''
" အကုန်လုံးကို သရဲတောင်ကြားထဲ မသွားဖို့ သတိပေးလိုက်ပါဦး အဲဒီက အစောင့်အရှောက်တွေက အရမ်းကြောက်ဖို့ ကောင်းတာ တွေးလိုက်တာနဲ့တင် ဒူးတွေပါတုန်လာတယ် ''
အဲ့အချိန် ခမာကလည်း ထိုလူနှစ်ယောက်ပြောတာကို နားထောင်ပြီး ကြောက်သလို ဖြစ်နေကာ ရွာသားတွေကို သရဲတောင်ကြားထဲ မသွားဖို့ ပြောမည်အလိုမှာ ဆရာလေးထီရန်ကို မြင်၍ စကားလမ်းကြောင်းလွဲဲပြီး ဆရာလေးထီရန်ကို ပြောရလေသည်။
" မင်းတို့ နားထောင်...အော် ဆရာလေးထီရန် ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ ''
" မင်္ဂလာပါ ရွာသူကြီး လောင်ထယ်
အိမ်မှာရှိလား ''
မှန်၏။ ဆရာလေးထီရန် ထိုသို့ အမေးပြုလိုက်လျှင် သရဲတောင်ကြားထဲ ရောက်ခဲ့သည့် လူနှစ်ယောက်ကို ခမာ၏အိမ်တွင် ရေစင်ဖြန်းပေးခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဆရာလေးထီရန်က အဲသလိုလေး ခမာကို မေးလိုက်လျှင် လောင်ထယ်က အနောက်မှ အော်၍ ပြေးလာကာ အိမ်နောက်ဘေးကို လက်ဆွဲ၍ ခေါ်သွားပါတော့သည်။
" အစ်ကို ထီရန် ''
" ကျွန်တော် တကယ်တွေ့လိုက်တာ ပြောတာယုံ ''
" မင်း နောက်မှာရော ပေါ်လာသေးလား ''
" အင်းဆို တစ်ကိုယ်လုံးကို မြင်လိုက်တာ ''
ရွာသားတွေနဲ့ ခမာတို့လည်း ထိုလူနှစ်ယောက်ကို ဝိုင်းကြည့်၍ သူတို့ ပြောတာကို နားထောင်ပြီး ကြောက်သလိုလို ဖြစ်နေကြလေတော့သည်။ လောင်ထယ်လည်း ဆရာလေးထီရန်ကို အိမ်နောက်ဘေးကို ခေါ်လာကာ ထင်းဆိုင်ဘေးတွင် ထိုင်၍
" အစ်ကို ဒီလိုမျိုး ခိုးထွက်လာတာ ခေါင်းဆောင် စိတ်မဆိုးဘူးလား ''
" အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ မတွေ့စေချင်ဘူး ဒီမှာ လူတွေ အများကြီးရှိမယ်လို့ မထင်ထားမိဘူး ဒါနဲ့ ဘာတွေ ဖြစ်နေကြတာလဲ ''
" တော့နဲ့ချွတ်လေ သူတို့ သရဲတောင်ကြားထဲ လမ်းပျောက်သွားတာ အစောင့်အရှောက်တွေကို ဘယ်လိုမရိုမသေတွေ သွားလုပ်လဲတော့ မသိဘူး ဝင်ပူးပြီး ဖျားနာသလို ဖြစ်သွားကြတာပဲ အဲဒါကြောင့် နတ်ဆရာက ပြန်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနေတာ ''
" သရဲတောင်ကြားလား အဲဒါက ဖာပန်းဒေါင်းချောက်ကမ်းပါးကို သွားတဲ့လမ်းကြောင့်မို့လား ''
" ဟုတ်တယ် အစ်ကို ဒါပေမယ့် တစ်ခြားလမ်းကြောင်းကနေ သွားလို့ရတယ် ''
" သြော် ဒါနဲ့ ညီလေးထီရန်ရော ရောက်ဖူးလား ''
" ဟင့်အင်း မသွားရဲပါဘူး အစ်ကို မသွားရဲဘူး ဟိုလူတွေက အမဲလိုက်လို့သာ သွားရဲကြတာ ဘယ်သူမှ အဲလိုနေရာကို သွားရဲကြမှာ မဟုတ်ဘူး ''
" ..... ''
" အစ်ကိုကရော ဘယ်လိုလဲ တပ်စုမှာ အိပ်ရတာ အဆင်ပြေလား သက်သောင့်သက်သာရှိလား ''
" ဘာကို သက်သောင့်သက်သာ ရှိရမှာလဲ ဟင်းချက်တာလည်း အစ်ကို လုပ်ရတယ် အိပ်ယာမဝင်ခင်လည်း ခေါင်းဆောင်က အစ်ကို့ကို နှိပ်ခိုင်းသေးတယ် ''
အဲသလို ပြောပြီး ဆရာလေးထီရန်လည်း ပြုံးရည်နေပြီး အိပ်ယာမဝင်ခင် နှိပ်ခိုင်းတာက ဖာပန်းဒေါင်းရွာတွင် မိန်းမကယောက်ျားကို နှိပ်ပေးတာဟူ၍ အလေ့အထတစ်ခု ဖြစ်နေသည်မို့ လောင်ထယ်လည်း အရယ်ကြီး ရယ်မိလေတော့သည်။
" ဘာရယ်တာလဲ ''
" ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး အစ်ကို အစ်ကို ရယ်နေတာ မြင်ရတော့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ နေလို့ ကောင်းသွားလို့ပါ ''
အဲသလို လောင်ထယ်ကလည်း ပြောပြီး ဆရာလေးထီရန်လည်း သူ၏အတွေးထဲ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ ရောက်လာကာ အပြုံးကြီး ပြုံးမိလေတော့သည်။
ဆရာလေးထီရန်၏ အတွေးထဲ ရောက်နေသည့် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ ဘာတွေ လုပ်ဆောင်နေသည်ဆိုတာကိုလည်း ဖတ်ရှုရပေမည်။
ချင်းမိုင်မြို့က ရဲစခန်း တစ်ခုမှာ ကျောင်းမီးလောင်သည့် အမှုအခင်းနဲ့ပတ်သက်၍ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ နှင့် ဒေါက်တာနမ် ရောက်ရှိနေလေသည်။
ရဲတွေက အခန်းထဲမှာ စကားပြောနေပြီး ဒေါက်တာနမ်နှင့် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက အပြင်မှာ ရပ်စောင့်ရင်း စကားပြောနေကြလေသည်။
" အမှုလိုက်က ပြောတယ် ကျောင်းမြေကြီးပေါ်ကနေ ဆီစွန်းနေတဲ့ အဝတ်တစ်ထည်ကို တွေ့တယ်တဲ့
သူတို့ ဝန်မခံဘူး ဆိုရင်တောင် မင်း သူတို့ကို ထောင်ချလိုက်လို့ရတာပဲ ဘာလို့ သူတို့ကို ကူညီပေးနေတာလဲ ''
" မီးရှို့မှုဆိုတာ အမှုလေးတစ်ခု သက်သက်ပဲ သူတို့ ဘယ်သူ့အတွက် အလုပ်လုပ်နေလဲဆိုတာ မင်းသိသားနဲ့ ''
" မင်းက ဦးဆက်ဒါကို အမိဖမ်းချင်နေတာလား ဒီကောင်တွေ လောက်နဲ့ သူ့ကို ဖမ်းလို့ရမှာ မဟုတ်ဘူးနော် ''
" အဲဒါကြောင့်ပဲ အပေးအယူလုပ်နေတာလေ သူတို့သာ ငါတို့ရဲ့ နယ်ရုပ်လုပ်ပေးမယ်ဆိုရင် ငါးအကြီးကြီးကို ဖမ်းမိပြီပဲ ''
" မင်း အတည်ကြီး ပြောနေတာလား သူတို့ ပြန်ပြောလိုက်ရင်ရော ငါတို့ အားလုံး သေပြီနော် ''
" ဒီလူတွေက သေမှာ ကြောက်တယ် ပြောရဲမှာ မဟုတ်ဘူး ငါ့သတင်းပေးက ပြောတယ် သူတို့ ပစ္စည်းတွေ အကြီးအကျယ်ပို့ဖို့ လုပ်နေတယ်တဲ့ နယ်စပ်အကျော် က ဟိုတယ်သစ်တစ်ခုကိုလေ ငါအဲဒီ ကိစ္စကို ပိုပြီး သိချင်တယ် ''
" မင်း ဝန်ကြီးဌာနက တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ငြှိမှာ မကြောက်ဘူးလား ''
" ငါ့မှာ ဘာမှ ဆုံးရှုံးစရာ မရှိတော့ပါဘူး ''
" သူတို့ပါလာမယ် ထင်လား ''
မှန်၏။ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဦးဆက်ဒါကို ကြောက်၍ အလုပ်လုပ်နေရတဲ့ ချင်းမိုင်က ရဲဝန်ထမ်းတွေကို ပူပေါင်း၍ ဒါမှမဟုတ် အပေးအယူလုပ်၍ ဦးဆက်ဒါကို ဖမ်းဖို့ ကြိုးစားနေခြင်း ဖြစ်သည်။
သို့ပေမယ့် အဲသလို ပူပေါင်းလိုက်ရင် ရဲဝန်ထမ်းတွေက ဦးဆက်ဒါကို ပြောပြီး ဦးဆက်ဒါက တစ်ခြားသူတွေနဲ့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာနှင့် ထိုချင်မိုင်းကရဲဝန်းထမ်းတွေကို အညိုးကြီးစွာ သတ်ဖြတ်ခိုင်းမည် ဖြစ်လေသည်။
အဲဒါကို ဒေါက်တာနမ်က မကြောက်ဘူးလားဟူ၍ မေးလိုက်ရာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကလည်း ရဲဝန်ထမ်းတွေက သေမှာကြောက်တယ်ဟု ပြောလိုက်လေသည်။
မှန်၏။ ဦးဆက်ဒါတို့ကလည်း နယ်စပ်က ဟိုတယ်တစ်ခုကို ပစ္စည်း တစ်နည်းအားဖြင့် ဥဗဒေနှင့် မကင်းသည့် မူးယစ်ဆေး ပို့ဖို့ ရှိနေသည်ကို သိပြီး ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ရဲဝန်ထမ်းတွေနဲ့ အပေးအယူလုပ်ကာ ဦးဆက်ဒါကို အမိဖမ်းဖို့ ကြိုးစားနေလေသည်။
အဲသလို ဒေါက်တာနမ်နှင့် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ ပြောဆိုနေချိန် အခန်းထဲမှ ရဲဝန်ထမ်းတစ်ယောက် ထွက်လာလေတော့သည်။ ရဲဝန်ထမ်းက ခေါင်းဆောင်ဖူဖာအား
" ဖူဖာ ပြီးသွားပါပြီ မင်းရဲ့ ငါးကြီး ပျံထွက်သွားပြီ သူ နယ်စပ်ကို ဖြတ်ပြီး သွားလောက်ပြီ ''
အဲသလို ပြောလာသမို့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း သက်ပြင်းတစ်ချက် လေပူတစ်ထုတ် မှုတ်ထုတ်လိုက်လေသည်။
" ဟူး ''
" ဦးဆက်ဒါလား ''
" ဘောပဲ ''
ဒေါက်တာနမ်က အဲ့ရဲဝန်ထမ်းကို ဦးဆက်ဒါလားဟူ၍ မေးကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ငါးကြီး တစ်နည်းအားဖြင့် ဦးဆက်ဒါကို မဖမ်းမိ၍ စိတ်တင်းပြီး ဘောပဲဟု ပြောသမို့ ရဲဝန်ထမ်းလည်း ပြန်ပြီး နက်သိမ့်ကာ သတင်းကောင်း ပြောပြန်ရလေသည်။
" စိတ်အေးအေးထားပါ ငါ ဟိုဘက်က ရဲတွေနဲ့ ပြောထားပါတယ် သူ မလွတ်တော့ပါဘူး ''
" ဒါမှမဟုတ် သူ ပစ္စည်းတွေအတွက် ငါးမြှားချိတ်ကို ရှောင်နေတာ ဖြစ်နိုင်တယ် ''
" အေးဆေးပေါ့ သူ အရင်ကလိုမျိုး လွတ်လွတ်လပ်လပ် မလုပ်နိုင်တော့ပါဘူး ပြီးတော့ ရွာက ကိစ္စအသေးလေးတွေအတွက်လည်း အချိန်ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး ညီလေးထီရန် အခု လုံခြုံသွားပါပြီ ''
အဲသလို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဦးဆက်ဒါကို သူကိုယ်တိုင် မဖမ်းရသမို့ စိတ်တင်းကာ သူထောင်ထားတဲ့ ငါးမြှားချိတ်ကို ရှောင်သွားသမို့လည်း သူက ထိုသို့ပြောပြီး ဒေါက်တာနမ်ကလည်း အဲသလို ဆရာလေးထီရန်ကို အထူးတလည် ထည့်ပြောလိုက်လေတော့သည်။ မှန်၏။ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဆရာလေးထီရန်ကို အဲသလောက်တောင် စိုးရိမ်မှုတွေ ကြီးနေလေသည်။
ယခုဆို ဦးဆက်ဒါလည်း အမှုတွေများစွာနဲ့ ပြေးမလွှတ်နိုင်လောက်တော့ဘူးဆိုတာ ထင်မိလေသည်။ သို့ပေမယ့် ဖမ်းမိဖို့တော့ လွယ်မည်မထင်တော့သည်။
သို့ပေမယ့် ဦးဆက်ဒါကို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက သူကိုယ်တိုင် မဖမ်းရသမို့ စိတ်တင်းကာ ချင်းမိုင်မြို့မှ ကလပ်တစ်ခုတွင် ဒေါက်တာနမ် လန် ရော့ချန်း တို့နှင့်အတူ ဝီစကီသောက်ရင်း ထိုကလပ်မှ အပျော်မယ်လေးတွေ ဘေးမှာထိုင်ကာ စိတ်ဖိစီးမှုတွေ ဖြေဖျောက်နေကြလေသည်။
အချိန်က ညအချိန် ဖြစ်သမို့ ကလပ်ထဲတွင် အနီ အဝါ အစိမ်း စသဖြင့် ရောင်စုံမျိုးစုံက အခန်းကျဥ်းအတွင်း ဝင်းထိန်နေလေသည်။
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ခုံတစ်ခုတည်းမှာ သူတစ်ယောက်တည်း ထိုင်ပြီး ဒေါက်တာနမ်က အပျော်မယ်လေးကို သူ၏ဘယ်ဘက်မှာ ထိုင်ခိုင်းကာ လန်နှင့် ရော့ချန်းက နောက်ထပ်အပျော်မယ်လေးကို သူတို့ကြား ထိုင်ခိုင်းကာ စားသောက်နေကြလေသည်။
" ဒီည အရမ်းအေးတယ် ဘာလို့ အပေါ်အင်္ကျီကို မဝတ်ထားတာလဲ ငှက်ဖျား မဖြစ်စေချင်ဘူး ''
" သူငယ်ချင်းလေးကို ဂုဏ်ပြုလိုက်ကြအောင် ''
လန်က အပျော်မယ်တွေ အတိုအပြတ်တွေ ဝတ်ထားသည်မို့ ထိုသို့ ပြောပြီး ဒေါက်တာနမ်ကလည်း
" သူငယ်ချင်းကို ဂုဏ်ပြုလိုက်ကြအောင် ရာဇဝင်တွင်အောင်ချစ်မယ့် လူတစ်ယောက်အတွက် ''
အဲသလို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို ပြောကာ အားလုံး ဝီစကီခွက်တွေ ကိုင်၍ လက်တွေ လေပေါ်ပင့်မြှောက်လျက် ခွက်ချင်းတိုက်လိုက်ကြလေသည်။
" ချီးယာစ် အကုန်သောက်ရမှာနော် အကုန် ''
ဒီလိုနဲ့ အားလုံးက ခွက်ထဲမှ ဝီစကီတွေ တစ်မော့စီမော့သောက်လိုက်ကြလေသည်။ ထိုအချိန် ဒေါက်တာနမ်က အပျော်မယ်လေးကို မူးမူးနဲ့ ဖက်ထားကာ အပျော်မယ်လေးက ဒေါက်တာနမ်ဟာ အကုန်သောက်ရမှာနော်ဟူ၍ ပြောသမို့
" မရဘူးလေ ''
လို့ ပြောလိုက်ကာ Mix အစပ်ချောင်းကြော်တွေနဲ့ ပါးစပ်ကို ပိတ်လိုက်လေသည်။ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း ဒေါက်တာနမ်ကို ပြုံး၍ ကြည့်လျက် ထိုသို့ ပြောလေသည်။
" ဒေါက်တာ ငါ မင်းမိန်းမ ဒေါက်တာကျစ်ကို ပြောလိုက်မှာနော် ''
" ငါ့မိန်းမကိုလား သေစမ်း ဘယ်မှာလဲ သူ ဒီမှာ မရှိဘူးလေ ငါ တစ်ခေါက်ထပ်ပြောလိုက်မယ် ''
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက သူ့ကို ဒေါက်တာနမ်က စနောက်သမို့ ဒေါက်တာနမ်ရဲ့ မိန်းမနဲ့တိုင်ပြောမယ်ဟု စနောက်သလို ပြောကာ ဒေါက်တာနမ်ကလည်း မူးမူးနဲ့ ထပ်ပြောပြန်လေသည်။
" ချင်းမိုင်က လူတိုင်းသိတယ် ငါက လူလွတ် ''
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာနဲ့ လန်က ဒေါက်တာနမ် အဲသလို ပြောတာကို ဖုန်းကင်မရာဖြင့် မှတ်တမ်းတင်၍ ရော့ချန်းကလည်း မူးတူးတူးနဲ့
" အိုး အွေး ''
ဟု နှုတ်မှထွက်ပြီး ပြုံး၍ကြည်ကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက
" နောက်ထပ်ပြီး ပြောပြန်ပါဦး ''
ဟူ၍ ပြောလိုက်တော့မှ ဒေါက်တာနမ် မူးမူးဖြင့်
" နောက်တာ နောက်တာ နောက်တာနော် ''
ဟု ပြောလိုက်ပြန်ကာ ဖုန်းကို လက်နဲ့ ပုတ်ချနေလေသည်။ မှန်၏။ ဒေါက်တာနမ်၏ ချစ်သူ ဒေါက်တာကျစ်ကို ဒေါက်တာနမ်က အဲသလို ပျော်ပါးနေပါတယ်ဟု ထိုဗီဒီယို ပို့မည်စိုး၍ ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
" ဒေါက်တာကျစ်ကသာ ငါ့နှလုံးသားထဲက တစ်ဦးတည်းသောသူပဲ တစ်ခြားမိန်းကလေးတွေက မောင်နှမတွေ လုပ်လို့ရတယ်လေ ''
" အေး အဝီး.. ''
ဒေါက်တာနမ်က မူးမူးနဲ့ အဲသလို စိတ်ကူးယဥ်ဆန်ပြလိုက်သမို့ လန် ရော့ချန်းတို့ နှုတ်မှ ပျော်သလို အူးယားသလိုလို အသံတွေ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
" အထင်ကြီးစရာပဲ ''
" ဟေ့ ဒေါက်တာ့စကားကို ငါတို့ လက်စွဲဆောင်ပုဒ်အဖြစ် သုံးလိုက်ရအောင် ဘယ်လိုလဲ ခေါင်းဆောင် ''
" ငါတို့ လို့ မပြောနဲ့ ငါက သစ္စာရှိတယ် ''
" အေး ဒါဆိုရင် တောင်းပန်ပါတယ် ချစ်ရမယ့်လူရှိနေပြီဆိုတော့လေ ဒါမယ့် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုတာ မသိသေးခင်ပေါ့ ''
" ဒေါက်တာ မင်းစကားကြည့်ပြောနော် ''
ဒေါက်တာနမ်က အဲသလို စနောက်ချင်လာသမို့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ထိုသို့ပြောလိုက်လေသည်။ ဒီလိုနဲ့ အပျော်မယ်လေးက ခေါင်းဆောင်ဖူဖာမှာ ချစ်သူကောင်မလေး ရှိသည်အထင်နဲ့ မေးရာ ကောင်မလေးမဟုတ်သမို့ ပြီးတော့ လူပျိုကြီး ဖြစ်နေသမို့ ဒေါက်တာနမ် လန် ရော့ချန်းတို့က စနောက်ကြ လေတော့သည်။
" ကောင်မလေးက လှလား ''
" အဟား ဟား ခေါင်းဆောင်ကလေ တစ်နေ့လုံး တစ်ညလုံး အလုပ်များနေတာ တောထဲမှာပဲ နေနေတာ သစ်ပင်ကို မိန်းမလို့တောင် ခေါ်ယူရတော့မယ် ''
" အဟား..ဟား.. ''
" ဟုတ်လား သူပြောတာ တကယ်လား
နှမြောစရာပဲ ''
အပျော်မယ်လေးက စနောက်ခံရ၍ ရှက်နေတဲ့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို အဲသလို ပြောကာ Mix အစပ်ချောင်းခွံ့မည်ကြံရာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက အခွံ့မခံဘဲ လက်နဲ့ယူ၍ ပါးစပ်ထဲ သွင်းလိုက်ပြီး ထိုသို့ပြောလာလေသည်။
" ဘာကို နှမြောတာလဲ ''
" ရှင်က ဒီလောက်ကြည့်ကောင်းတာ ''
" ထားလိုက်ပါ ထားလိုက် အစ်ကိုပြောလိုက်မယ် မင်းက သူ့အကြိုက်မဟုတ်ဘူး ''
ဒေါက်တာနမ်က သူ့ဘေးမှ အပျိုမယ်လေးကို အဲသလို ပြောသမို့ သူမက ဒေါက်တာနမ်၏ပါးစပ်ကို Mix အစပ်ချောင်းတွေနဲ့ ပိတ်ပစ်ကာ
" လွန်လိုက်တာ ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ တော်ပြီ သွားတော့မယ် တစ်ခြားဝိုင်းတွေ သွားကြည့်ရအောင် ''
ဟူ၍ ပြောပြီး ရော့ချန်းဘေးမှ ကောင်မလေးလည်း ထ၍ ထွက်သွားရာ ရော့ချန်းက ထိုအပျိုမယ်လက်လေးကို ဆွဲသမို့ လန်တို့က တားလိုက်ရလေသည်။
" ဟင် သွားတော့မလို့လား ''
" ခဏနေပြန်လာခဲ့မယ် ''
" နေဦး ''
" ဟေး ချန်း ရော့ချန်း ရော့ ''
အဲသလို ဒေါက်တာနမ်က တားလိုက်ကာ သူပြောပုံက
" ဟေ့ မင်းသိလား ငါ ညီလေးထီရန်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြောစရာရှိတယ် ''
အဲသလို ဒေါက်တာနမ်က မူးမူးနဲ့ လက်ညိုးထိုးကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို ပြောနေလေသည်။
" ဟို ထီရန်က...သူ့မှာရှိ...သူ့မှာ ထီရန်က ''
" ဒေါက်တာ ဒေါက်တာ ထဦး ''
အဲသလို မူး၍ လိုရာမရောက် စကားကို ကွက်ကြား ပြောကာ ခုံပေါ်ကို ဒေါက်တာနမ် လှဲကျသွားလေတော့သည်။ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက သူ့ကိုလှုပ်နိုးနေလေသည်။ သူ မူး၍ အိပ်ပျော်သွားသည် ဖြစ်၏။ ထိုအခါ ရော့ချန်းက
" အဟား ဟား ဒေါက်တာကလည်း
အားပျော့လိုက်တာ ''
ဟူ၍ ပြောပြီး လန်က
" သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက် ''
လို့ အားလူးကြော်ကိုင်၍ ပြောကာ ရော့ချန်းက
" အန်ထွက်ကုန်လိမ့်မယ် ဒါက ဘယ်ကရတာလဲ ခေါင်းဆောင် အရမ်းအရသာရှိတယ် တောင်ပေါ်မှာ ဒါမျိုးတွေ မစားရဘူး စားကောင်းတယ် ''
ရော့ချန်းက အဲသလို ဒေါက်တာနမ်က မူးနေ၍အိပ်ပျော်သွားကာ လန်က အားလူးကြော်ထည့်ပေးဖို့ ပြောသမို့ အန်ထွက်ကုန်မယ် ပြောကာ Mix အချောင်းကြော်ဘူးကို ကိုင်၍ လန်အား စားရင်းနဲ့ ပြောကာ Mix ဘူးလေးကို လန်ကိုလည်း ပေး၍ စားကြည့်ခိုင်းလေသည်။
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း ထို Mix အချောင်းကြော်လေးကို စား၍ ပြုံးမိနေလေတော့သည်။
ဒီလိုနဲ့ ချင်းမိုင်က ကလပ်မှာ အဲသလို ပျော်ပါးသောက်စားလာကြပြီး ဖာဖီရွန်တပ်စုအဆောင်ရှေ့မှ ဒန်းအလျားရှည်ပေါ်မှာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ ငေး၍ ထိုင်နေလေသည်။
သူ၏လက်ထဲ၌လည်း ထော့ဖန်ပေးထားသည့် ပလွေကို ကိုင်ကာ လွမ်းမိနေလေသည်။ ညအချိန် ဖြစ်သမို့ လမင်းကြီးကလည်း ထိန်ထိန်သာနေလေသည်။
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း ထိုလမင်းကြီးကို ကြည့်ကာ မျက်နှာက မကောင်း၍ လွမ်းမိနေလေသည်။ အဲ့နောက် အတွေးထဲကအကြောင်းကို ခဏတာ တွေး၍ ပြုံးမိကာ လက်ထဲက ပလွေနဲ့ သံစဥ်တွေကို လွမ်းဆွတ်ဖွယ် မှုတ်ပါတော့သည်။
" ဒို ရေ မိ လာ.....စသဖြင့် ''
အဲသလို ပလွေမှုတ်သည့်အသံကို ကြား၍ ဆရာလေးထီရန် အခန်းထဲက အပြင်ထွက်လာလေသည်။ အဲ့နောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာအနားသွားကာ ရပ်နေသမို့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဆရာလေးထီရန်ကို မြင်ပြီး သံစဥ်ကို လျှပ်တပစ် ရပ်လိုက်လေသည်။
" ဆက်မှုတ်လေ ခေါင်းဆောင်ရဲ့ နားထောင်လို့ ကောင်းနေတဲ့ဟာကို ခေါင်းဆောင်လို လူမျိုးက ပလွေမှုတ်တတ်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး ''
" ငါ့လိုလူမျိုးလား ''
" ခေါင်းဆောင်လို ခပ်တည်တည်နေတတ်တဲ့လူက လက်နက်တွေပဲ ဘယ်လို ကိုင်ရမလဲ.... သိတယ်ထင်တာ ''
" အဲဒါကြောင့် စာအုပ်အဖုန်းကိုပဲကြည့်ပြီး မဆုံးဖြတ်ရဘူးလို့ ပြောကြတာပေါ့ ''
" ဘယ်လို ဆုံးဖြတ်ရမှာလဲ ''
" တစ်ချို့ စာအုပ်တွေက မဆုံးဖြတ်ခင် အရင်ဖတ်ကြည့်သင့်တယ် ''
" ဒီနေ့ ခေါင်းဆောင် ပလွေမှုတ်တာကို ကြားရသလို မျိုးလား ''
" ဒီမှာလာထိုင်လေ ''
အဲသလို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာနဲ့ ဆရာလေးထီရန် အချစ်တွေကို ပညာသားပါပါ မထိတထိ ခံစားချက်တွေ အကျိုးအကြောင်းတွေကို ပြောပြီး ဆရာလေးထီရန်ကို သူ့ဘေးမှာ ထိုင်ခိုင်းလေသည်။
ဆရာလေးထီရန်လည်း ထိုဒန်းပေါ်ထိုင်ကာ လက်ကလေးက ပခုံးကို ပွတ်ရင်း ကွေးလာကာ ချမ်းလာသလို ဖြစ်လာလေသည်။
" အေးတယ်နော် ''
ဒါကို သတိထားမိတဲ့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက သူ၏ အပေါ်အင်္ကျီကို ချွတ်ကာ ဆရာလေးထီရန်ကို ခြုံပေးသမို့ ဆရာလေးထီရန်လည်း အကြင်နာအပြုံး ပြုံးကာ ကျေးဇူးတင်လိုက်လေသည်။
" ကျေးဇူးပါ ခေါင်းဆောင် ''
အဲသလို ပြောပြီး ဒန်းပေါ်မှာ နေရာပြန်ယူကာ ဆရာလေးထီရန်က ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို ပလွေမှုတ်ခိုင်းလေတော့သည်။
" မှုတ်ပြတော့လေ ခေါင်းဆောင် ကြားချင်နေပြီ ''
" ဒို မိ ရေ တီ....စသဖြင့် ''
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း အဲသလို သံစဥ်လေးကိုချိုချိုသာသာ မှုတ်ပြကာ ဆရာလေးထီရန်လည်း ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်၍ ပြုံးနေလေသည်။ ဆရာလေးထီရန်က သံစဥ်ပြီးသွားသည့်နောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာအား ထိုသံစဥ်ကို ရှင်းပြခိုင်းလေတော့သည်။
" အဲ့ဒါ ဘာသီချင်းလဲ နားထောင်လို့ကောင်းတယ် ရှင်းပြပါလား ''
" ချစ်ရတဲ့သူလေးရေ မင်းရဲ့တစ်ခြားဘက်အခြမ်းကို တွေ့ပြီးပြီလား လေနဲ့အတူ ရောက်လာတဲ့ လူတစ်
ယောက် ရှိပါတယ် မင်းသိလာတဲ့ အခါကျ မင်းမြတ်နိုးလာတဲ့ အချာကျရင် လေလေးက နှုတ်ဆက်ခြင်း
မရှိဘဲ သူတို့ကို အဝေးတိုက်ထုတ်လိုက်ပါတယ် ''
အဲသလို သီချင်းလေး ဆိုပြပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ကြည့်၍ ပြုံးနေကြကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက မူးနေသလိုလို ဖြစ်နေသမို့ ဆရာလေးထီရန် သတိထားမိကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ နှုတ်ခမ်းကို အနံ့ရှုကြည့်လေသည်။
" ဒီနေ့ ထူးဆန်းနေတယ် သောက်လာတာလား ''
" အထီးကျန်နေလို့ ''
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက အဲသလိုကြောင့် ဟူ၍ ပြောကာ ဆရာလေးထီရန်က သူ၏လက်ကို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ ဒူးပေါ်တင်၍ ပြောပြန်လေသည်။
" ဒီမှာ ရောက်နေပြီလေ ကျွန်တော် အဖော်ပြုပေးဖို့ ရောက်နေတာ ''
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကလည်း သူ၏ဒူးပေါ် တင်ထားတဲ့ ဆရာလေးထီရန်၏ လက်ကို ကိုင်ကာ ပြောပြန်လေသည်။
" ငါ မင်းနဲ့ သာမန်သူငယ်ချင်းမျိုးမဖြစ်ချင်ဘူး ''
" မူးနေပြီပဲ ''
" မူးတဲ့လူတွေက မလိမ်တတ်ဘူး ''
" တကယ်လား ''
ဆရာလေးထီရန်က အဲသလို ပြန်မေးပြီး မူး၍ ချစ်ခွင့်ပန်မယ့် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဆရာလေးထီရန်၏လက်ကို တင်းတင်းကိုင်၍ ပြောလာလေသည်။
" ထီရန် အတွေးတွေက စိတ်ကူးထဲကို ဝင်ဝင်လာတာများနေပြီ မင်းနဲ့ပိုနီးကပ်လာလေ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့
တွေးမိတာတွေက များလာလေပဲ တစ်ခါတစ်လေ မင်းက ထော့ဖန်ကို အရမ်းအမှတ်ရစေတယ်
မင်းနဲ့သူနဲ့က တစ်ယောက်တည်းလို့လည်း တွေးမိတယ် ဒါပေမယ့် ဒါက အဓိပ္ပါယ်မရှိဘူးဆိုတာ သိပါတယ် ''
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက အဲသလို ပြောလာသမို့ ဆရာလေးထီရန် မျက်နှာ မကောင်း ဖြစ်လာကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ထပ်မေးပြန်လေသည်။
" ထီရန် ငါတကယ်သိချင်လို့ပါ မင်းငါ့ကို ပြောချင်တာမျိုး မရှိဘူးလား ''
အဲသလို မေးပြီးနောက် ဆရာလေးထီရန်လည်း ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ မျက်နှာကို သေသေချာချာကြည့်၍ ပြောဖို့ ပြင်လိုက်လေသည်။
" ခေါင်းဆောင် ကျွန်တော် ခေါင်းဆောင်ကို တကယ်ပြောချင်တာ ရှိတယ် ကျွန်တော် ကျွန်.... ''
" ဘာပြောချင်တာလဲ မင်း ငါ့ကို ချစ်တယ်လို့ ဝန်ခံတော့မလို့လား ''
အဲသလို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက မူးနေ၍ အားငယ်စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိသွားတဲ့ ဆရာလေးထီရန်ကို အဲသလို ပြောကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ မျက်နှာက ဆရာလေးထီရန်၏ ပါးအနားကပ်လာကာ နမ်းမိတော့မည့်ဆဲဆဲ ဆရာလေးထီရန်လည်း ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ကြည်ရင်း ဆရာလေးထီရန်၏ပုခုံးပေါ် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ မူး၍ လှဲကျအိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်။
" ခေါင်းဆောင် အဆင်ပြေရဲ့လား ခေါင်းဆောင် ''
အဲသလို ဆရာလေးထီရန်က ခေါ်နေပေမယ့် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ အိပ်ပျော်နေလေတော့သည်။ အဲ့နောက် ဆရာလေးထီရန်က ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ ခေါင်းကို ဖွဖွလေးပွတ်သတ်ကာ အဖြစ်မှန်တွေ ဖုန်းကွယ်ထားသမို့ သက်ပြင်းချ လေပူမှုတ်လိုက်လေသည်။
ဒါဆို အဖြစ်မှန်တွေသိမယ့် မနက်ဖြန်များစွာ ရှိသေးသည်မို့ မနက်ဖြန်ကို သွားပြီး ဖတ်ရှုကြရပေမည်။
နောက်တစ်နေ့မနက် နေမင်းကြီးက တရဲတည်းရဲ၍ တောင်ကြားထဲမှ ထွက်ပေါ်လာကာ ဖာပန်းဒေါင်းရွာ၏သဘာဝ အလှက ကြည့်ကောင်းလှပေသည်။
ဝါးပင်တွေ တစ်ခြားအရိပ်ရပင်တွေ ပေါက်နေတဲ့ လမ်းလေးပေါ်မှာ ဆရာလေးထီရန်၏မျက်စိနှစ်ဖက်ကို ပုဝါဖြင့် စီး၍ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကဆိုင်ကယ်ပေါ် တင်၍မောင်းလာလေသည်။
" ကျွန်တော့်ကို ဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲ
ခေါင်းဆောင် ''
" လာပါ မကြာခင် သိရမှာပေါ့ ''
လမ်းတော်တော်များများ မောင်းကျော်ပြီးနောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဆိုင်ကယ်ကိုထိုးရပ်ကာ ဆရာလေးထီရန်လည်း ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်လေသည်။
" ရောက်ပြီ ''
အဲ့နောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဆရာလေးထီရန်၏ ပုခုံးကို ကိုင်ကာ လူတွေ ဝိုင်းနေသည့် နေရာ အလည်ကို ခေါ်သွားလေသည်။
" အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီလား ''
" အင်း ကျွန်တော် စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီ ''
အဲ့နောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဆရာလေးထီရန်အား မျက်လုံးကို စည်းထားသည့် ပုဝါကို ဖြေပေးလိုက်လေသည်။
ထိုအချိန် ဆရာလေးထီရန် အံ့သြသွားကာ မျက်နှာမှာလည်း ပြုံးပျော်ရွှင်လာလေသည်။ မှန်၏။ ကျောင်းမီးလောင်၍ ယခု ကျောင်းအသစ်တစ်လုံး ဆောက်လုပ်ထားလေသည်။ ဒါကို အားလုံးက ဆရာလေးထီရန်အား စပရိုက် လုပ်လိုက်ကြလေသည်။
ဆရာလေးထီရန်လည်း ပြုံးနေကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကိုကြည့်လိုက်လေသည်။ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း ထပ်တူ ပျော်ရွှင်နေရလေသည်။
ဆရာလေးထီရန်က ဖာပန်းဒေါင်းကျောင်း ဟူ၍ ရေထားသည့် ဆိုင်းဘုတ် ကျောင်းကြီး ပြီးတော့ ခမာ အင်တာ မိကျူး အာရီ ကာလယ် ခေါင်နွန်း လောင်ထယ် လန် ရော့ချန်း စသည့် ရွာသူရွာသားတွေ ပြုံးပျော်နေတာကို ကြည့်ကာ ပြုံးပျော်မိလေသည်။
အဲ့နောက် ခမာက ချောင်းဟင့်၍
" အဟင့် ဟင့် ဆရာလေး အရာဝတ္ထုတွေဆိုတာ ကျိုးပဲ့တာမျိုး ပျက်စီးတာမျိုးတွေ ရှိမယ် ကျွန်တော်တို့မှာ ချစ်ခြင်းတရားနဲ့ စည်းလုံးညီညွှတ်မှု ရှိနေသ၍တော့ ဘယ်အရာကမှ ကျွန်တော်တို့ကို ဖျက်ဆီးလို့မရဘူး ''
" ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ် သူကြီး ''
" ဦးလေးတစ်ယောက်တည်း မလုပ်နိုင်ပါဘူး ဖာပန်းဒေါင်းတစ်ရွာလုံး တစ်ယောက်ချင်းဆီက ကြိုးစားပေးကြလို့လေ ''
" ဟုတ်တယ် အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကျေးဇူးပါ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ''
" ဒါကို ဖာပန်းဒေါင်းရွာသားတွေရဲ့ လက်ဆောင်လို့သာ သဘောထားလိုက်နော် ငါတို့နဲ့အတူတူ အကြာကြီး နေသွားနိုင်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ် အားလုံးကူဆောက်ပေးကြတာ ကလေးတွေရောပေါ့ ''
" မိကျူးက ဆေးသုတ်တယ် ဆရာ ''
" သမီးရောပဲ ''
" မဟုတ်ဘူး ကျွန်တော်က ဒီအပင်တွေ စိုက်ထားပေးတာ ''
" ကျွန်တော်တို့က ဆိုင်းဘုတ်ရေးတာ ဆိုင်းဘုတ် ''
" မဟုတ်ဘူး ကာလယ်က အမြဲအိပ်နေတာ ''
" ကာလယ်က အိပ်ပြန်ပြီလား တော်တယ် အားလုံးအရမ်းတော်တယ် ''
" တကယ်တော့ စာသင်ကျောင်းကို ထော့ဖန်ရှိစဥ်တုန်းက ပြန်ပြင်ပေးချင်တာ ဒါပေမယ့် မလုပ်ပေးနိုင်ခဲ့ဘူး အခုတော့ လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့ပြီ ''
ခမာက အဲသလို ပြောလာသမို့ လောင်ထယ် ဆရာလေးထီရန် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာမျက်နှာ စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေရလေသည်။
" အားလုံးပဲ အထဲဝင်ကြ ထမင်းအတူတူစားကြရအောင် သွားမယ် ကလေးတွေရောလာ ''
" လာ လာခဲ့ကြ ''
" ဒေါက်တာနမ် ဘယ်မှာလဲ ''
" ဒေါက်တာကအလုပ်များနေတယ် ခဏနေလာလိမ့်မယ် ''
" သြော် ဟုတ်ပြီ ''
ခမာက ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို ဒေါက်တာနမ်က ဘယ်မှာလဲဟူ၍ မေးကာအလုပ်ရှုပ်နေတယ် ဖြေပြီး သူတို့လည်း ကျောင်းထဲကို ဝင်သွားကြလေသည်။
အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ ဒေါက်တာနမ် ဘာတွေ အလုပ်ရှုပ်နေလဲဆိုတာ ဖတ်ရှုကြရပေမည်။ သူ၏ ဆေးခန်းလေးက စားပွဲခုံရှေ့မှ ခုံမှာ ထိုင်ကာ စာအိတ်အဖြူထဲမှ ဖောင်တွေကို ယူထုတ်လိုက်လေသည်။
သူကိုင်ထားသည့် ဖောင်က ကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်း အစားထိုးကုသခြင်း လူနာလျှောက်လွှာ ဖြစ်လေသည်။
ထိုဖောင်ထဲမှ ရေးထားသည့် အချက်အလက်တွေတစ်ချို့က
လူနာ: ထီရန်ဆိုဖာ့ဒစ်စကွန်း အသက် ၂၁နှစ် အလှူရှင်: ထော့ဖန်ချရဖွန် အသက် ၂၄ နှစ်
ဟူ၍ ရေးထားလေသည်။ အဲ့နောက် နောက်ထပ်ဖောင်တစ်ခုကို ယူကာ မျက်မှောင်ကျုတ်သွားပြီး ဒေါက်တာနမ်က ဆရာလေးထီရန်၏ နှလုံးအတွင်းသားနံရံ ရောင်ယမ်းတာကို ထော့ဖန်၏နှလုံးအစားထိုးခဲ့ရသည်ကို သိသွားလေတော့သည်။
" ဘာလို့ ထီရန်က ဒါကို ဖုံးကွယ်ထားတာလဲ ''
အဲသလို ထော့ဖန်က ဖာပန်းဒေါင်းမှ ချင်းမိုင်ကနေတစ်ဆင့် ဘန်ကောက်ကို ပြန်သည့်ရက် ထော့ဖန်ဆုံးသည့်ရက် ထီရန်နှလုံးအစားထိုးသည့်ရက်တွေက တူနေကာ ထီရန်နှလုံးအစားထိုးတာလည်း ထော့ဖန်၏ နှလုံးဆိုတာ သိသွား၍ စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးနေလေသည်။
ယခု လောင်ထယ်သာမက ဒေါက်တာနမ်ကပါ ထိုသို့ သိသွားလေသည်။ အဖြစ်မှန်ကို ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ ဆရာလေးထီရန် ဘယ်လို ဆုံး ဖြတ်မလဲဆိုတာ ဖာပန်းဒေါင်းကျောင်းမှ နေရာတစ်ခုတွင် လောင်ထယ်နှင့် ဆရာလေးထီရန် စကားပြောသည်ကို ဖတ်ရှုကြရပေမည်။
" ကျွန်တော် တွေးနေတာ ဒီတစ်ခေါက် တက္ကသိုလ်ကို ပြန်သွားရင် သူငယ်ချင်းကို အကူအညီတောင်းပြီး စာကြည့်တိုက်လေး လာဆောက်ခိုင်းမလားလို့ ဘယ်လိုထင်လဲ ''
" ကောင်းပါတယ် ဒါပေမယ့် အစ်ကို့အထင်တော့ ကစားစရာတွေ သင်ထောက်ကူတွေလည်း ပိုလိုမယ်ထင်တယ် ''
" ကျွန်တော်လည်း အဲ့တာကြိုက်တယ် ''
အဲ့နောက် လောင်ထယ်က ဆရာလေးထီရန်၏ ကျောကိုပုတ်ကာ နက်သိမ့်ပေးပြီး ဆရာလေးထီရန်လည်း ကလေးတွေ ဆွဲထားတဲ့ ပန်းချီကားထဲက ထော့ဖန်၏ ပုံကို ကြည့်ကာ စိတ်မကောင်း မျက်ရည်ဝဲလာလေသည်။
" အစ်ကို့အထင် ဒီတစ်ခေါက်လည်း ထော့ဖန် အစ်ကို့အတွက် ရွေးပေးတာ ထင်တယ် ''
ဆရာလေးထီရန် အဲသလို ပြောပြီး မျက်ရည်ဝဲ၍ လောင်ထယ်ကို ကြည့်ကာ ပျော်နေကြတဲ့ ကလေးတွေပါမကျန် အကုန် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏နောက်ကျောကို ကြည့်ကာ ဝမ်းနည်းမိနေလေသည်။
အဲသလို ဝမ်းနည်းနေပေမယ့် အဖြစ်မှန်ကို သိတော့မည့် ဒေါက်တာနမ် သူ၏ ဆေးခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှ လက်တော့ ကွန်ပျူတာနဲ့ မည်သို့ လုပ်နေသည်ဆိုတာ ဖတ်ရှုရပေမည်။
ကွန်ပျူတာ၏ ဆက်ချ် မှာ ဒေါက်တာနမ်က ထီရန်ဆိုဖာ့ဒစ်စကွန်းလို့ ရိုက်နှိပ်လိုက်လေသည်။ မှန်၏။ ချင်းမိုင်က စားသောက်ဆိုင်မှာ ဒေါက်ဆာနမ်က
" မင့် ဖေ့စ်ဘွတ် အကောင့်ပေးပါလား အဲဒါမှ ညီလေးထီရန် ပြန်သွားတဲ့အခါ အဆက်အသွယ်ရနေမှာ ''
" မေ့သွားတယ် အစ်ကို ကျွန်တော် ဒီကိုမလာခင်က ဖေ့စ်ဘွတ်အကောင့်ဖျက်ထားခဲ့တာ ''
အဲသလို ဆရာလေးထီရန် ပြောတာကို မယုံ၍ ဒေါက်တာနမ်က အဲသလို ထီရန်ဆိုဖာ့ဒစ်စကွန်း ဟူ၍ ရိုက်လိုက်လေသည်။ အဲ့နောက် ဆရာလေးထီရန်၏ ဖေ့စ်ဘုတ် အကောင့် ပေါ်လာလေသည်။
ဒေါက်တာနမ်လည်း ဆရာလေးထီရန်၏ ထီရန်ဆိုဖာ့ဒစ်စကွန်း အကောင့်မှ ပုံတွေကို ကြည့်ရာ ဆရာလေးထီရန် ကားရှေ့မှ ရပ်မှီနေပြီး ထိုကားမှ ကားနံပါတ် PM-3333 ဘန်ကောက် ဟူ၍ ပါသည့် ပုံလေးကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေလေတော့သည်။
" ကားလိုင်စင်နံပါတ် PM-3333 ဘန်ကောက် ဟာ ဒါ ထော့ဖန်ကို တိုက်သွားတဲ့ ကားနံပါတ်မို့လား ''
အဲသလို တွေးပြီး ဒေါက်တာနမ်က
" မင်း မောင်းချင်လား မင်းသူငယ်ချင်းတွေကို ကြွားလို့ရတာပေါ့ တောင်ဆင်း တောင်ကွေ့တွေကို မင်းမောင်းခဲ့တာ ဆိုပြီးတော့လေ ''
" တော်ပါပြီ အစ်ကို ကျွန်တော် ကားမမောင်းပါဘူး ''
အဲသလို အတွေးတွေ ရှုပ်ထွေးကာ စိတ်ပူမိနေပြီး နှုတ်ဖျားကလည်း
" ဖူ ''
ဟူ၍ ထွက်လာမိလေသည်။
ဒီလိုနဲ့ ဒေါက်တာနမ် စိတ်ပူနေတဲ့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာတို့ ရှိသည့် ဖာပန်းဒေါင်းကျောင်းမှ ခမာက ဆရာလေးထီရန်ကို ပြောဖို့ လာရာ လောင်ထယ်နှင့်တွေ့၍ ပြောဆိုကြသည်မှာ
" ဖေကြီး ဘာကိစ္စလဲ ''
" ငါ ရွာသားတွေအားလုံးကို စကားနည်းနည်း ပြောချင်တယ် သူတို့ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောရင်း ပြီးတော့ ကျောင်းအသစ်လေးကို တရားဝင် ဖွင့်ဖို့အတွက်ပေါ့ ''
အဲသလို ပြောပြီး ဆရာလေးထီရန်လည်း ခေါင်းငြိမ့်ကာ လောင်ထယ်က ဆရာလေးထီရန်၏ ပုခုံးကို ကိုင်၍ နက်သိမ့်ပေးပြီး
" သွားကြမယ် ဖေကြီး ''
အဲသလို ပြောကာ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဆရာလေးထီရန်လည်း ဝမ်းနည်းမျက်ရည်ဝဲကာ ထိုပန်းချီကားလေးကို ကြည့်နေပြီး ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း ဆရာလေးထီရန်ကို အကဲခတ်ကြည့်နေလေသည်။
ထိုအခါ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာဆီ ဖုန်းလာ၍ ဖုန်းမှ ပြောသည်ကို နားထောင်ရင်း မျက်နှာက အံ့သြသလိုလို ဝမ်းနည်းသလို ဒေါသထွက်သလိုလို ပျော်သလိုလို ဖြစ်နေပြီး ဆရာလေးထီရန်ကိုသာ စူးစိုက်၍ကြည့်နေလေတော့သည်။
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာအဘယ်ကြောင့် ထိုသို့ဖြစ်နေသည်ဆိုတာ ဆက်လက်ပြီး စောင့်မျှော်ဖတ်ရှုစေလိုပါသည်။
အရာဝတ္ထုတွေဆိုတာ
ကျိုးပဲ့တာမျိုး ပျက်စီးတာမျိုး
တွေရှိနိုင်တယ်။
ငါတို့ကြားမှာ ချစ်ခြင်းတရားနှင့်
စည်းလုံးညီညွှတ်မှု
ရှိနေသ၍တော့
ငါတို့ကို
ဘယ်အရာကမှ ဖျက်ဆီးလို့
မရပါဘူး။
ကြယ်တစ်ထောင်
ပုံပြင် A Tale Of
1000 stars
Unit - 7
(ဆက်လက်ဖော်ပြပေးပါမည်)
နွေဦးကိုကိုမောင်
(Zawgyi Version)
ၾကယ္တစ္ေထာင္
ပုံျပင္ A Tale Of
1000 stars
Chapter - 7(C)
အပိုင္း (၂၁)
မနက္ခင္းအခ်ိန္။
ေက်ာင္းႀကီးမီးေလာင္တုန္းက ကာလယ္၏အေဖ အာရီ၏အေဖ ႐ြာသားတစ္ေယာက္တို႔က သစ္ပင္ေတြရဲ႕အလည္မွာ ငွက္ေပ်ာပန္းရိုင္းေတြ ပြင့္ေနတာ ေတြ႕ေတာ့ ေက်ာခ်မ္းသြားတာ ငါတို႔႐ြာထဲက လူတစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ မေကာင္းတာလုပ္လိုက္ၿပီပဲ ဒါေၾကာင့္ ႐ြာက ႀကိမ္စာတိုက္ခံေနရတာ ဟူ၍ ေျပာဆိုေနၾကသည္က မွန္ေပသည္။
အရင္တစ္ေခါက္က ကာလယ္ ေရနစ္မလို ျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းႀကီးပါ မီးေလာင္သြားျပန္ရာသာမက စီးပြားေရးေတြလည္း ပ်က္စီးခဲ့တာ ႐ြာသားေတြ ေျပာသလို သစ္ပင္အလည္မွာ ငွက္ေပ်ာပန္းရိုင္းပြင့္ေနသည္ကိုေတြၿပီး ေက်ာခ်မ္းသြားၿပီး အဲသလို မေကာင္းမႈေတြ ျဖစ္ေနတာ ဖာပန္းေဒါင္း႐ြာမွာ လူႏွစ္ေယာက္ မေကာင္းတာ လုပ္ၿပီး သရဲေတာင္ၾကားထဲ ေရာက္သြားကာ နတ္ဆရာက ပြဲေတာ္တင္ၿပီး ေဆးကုေပးေနသည္။
ကြက္ပ်က္တစ္ခုမွာ ထိုလူႏွစ္ေယာက္ကို တင္ၿပီး ပြဲေတာ္တစ္ခုရွိကာ နတ္ဆရာက ထိုလူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ကို အပ္ခ်ည္စေတြ ခ်ည္ၿပီး သေျပခက္ေတြျဖင့္ ေရစင္ေတာ္ ပက္ျဖန္း၍ ေဆးကုေပးေနေလသည္။
" အဆင္ေျပသြားမွာပါ ''
" ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္ ''
အဲသလို ေရစင္ေတာ္ ပက္ျဖန္းေပးၿပီးေနာက္ နတ္ဆရာက ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ကြက္ပ်က္ေပၚက ထိုလူႏွစ္ေယာက္က
" ဒါ မင္းေၾကာင့္ပဲ ငါ ေျပာတယ္ေလ သရဲေတာင္ၾကားထဲကို မသြားသင့္ဘူးလို႔ သစ္ေတာေစာင့္နတ္ေတြက ငါတို႔ေနာက္ လိုက္လာၾကၿပီ ''
" အင္းပါ မသြားေတာ့ပါဘူး ေနာက္ထပ္လည္း မသြားရဲေတာ့ဘူး ''
အဲသလို လူႏွစ္ေယာက္ ေျပာတာကို ႐ြာသားေတြနဲ႕ ခမာတို႔က ၾကားကာ သရဲေတာင္ၾကားထဲသြားရင္ ေတာေစာင့္နတ္ေတြကို မေလးမစားလုပ္တာ ျဖစ္ၿပီး ကံဆိုးသည္တို႔ျဖင့္ ႀကဳံကာ သိသမို႔ အံ့ၾသသြားၾကေလေတာ့သည္။
" သရဲေတာင္ၾကား ''
" မေန႕တုန္းက ေတာ့က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာတယ္ သူက ခြၽတ္ မင္းနဲ႕အတူရွိေနတာ ဘယ္သူလဲ ဆိုၿပီး
ေမးတယ္ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့တာ ''
" အမေလး ''
ထိုအခ်ိန္ ဆရာေလးထီရန္ကလည္း နားမလည္သလိုျဖင့္ ထိုေနရာကို ေရာက္ခ်လာေလသည္။
" တကယ္ပါဆို တစ္ကိုယ္လုံး
တုန္တက္သြားတာပဲ ''
" အကုန္လုံးကို သရဲေတာင္ၾကားထဲ မသြားဖို႔ သတိေပးလိုက္ပါဦး အဲဒီက အေစာင့္အေရွာက္ေတြက အရမ္းေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတာ ေတြးလိုက္တာနဲ႕တင္ ဒူးေတြပါတုန္လာတယ္ ''
အဲ့အခ်ိန္ ခမာကလည္း ထိုလူႏွစ္ေယာက္ေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီး ေၾကာက္သလို ျဖစ္ေနကာ ႐ြာသားေတြကို သရဲေတာင္ၾကားထဲ မသြားဖို႔ ေျပာမည္အလိုမွာ ဆရာေလးထီရန္ကို ျမင္၍ စကားလမ္းေၾကာင္းလြဲဲၿပီး ဆရာေလးထီရန္ကို ေျပာရေလသည္။
" မင္းတို႔ နားေထာင္...ေအာ္ ဆရာေလးထီရန္ ဘယ္တုန္းက ေရာက္ေနတာလဲ ''
" မဂၤလာပါ ႐ြာသူႀကီး ေလာင္ထယ္
အိမ္မွာရွိလား ''
မွန္၏။ ဆရာေလးထီရန္ ထိုသို႔ အေမးျပဳလိုက္လွ်င္ သရဲေတာင္ၾကားထဲ ေရာက္ခဲ့သည့္ လူႏွစ္ေယာက္ကို ခမာ၏အိမ္တြင္ ေရစင္ျဖန္းေပးျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဆရာေလးထီရန္က အဲသလိုေလး ခမာကို ေမးလိုက္လွ်င္ ေလာင္ထယ္က အေနာက္မွ ေအာ္၍ ေျပးလာကာ အိမ္ေနာက္ေဘးကို လက္ဆြဲ၍ ေခၚသြားပါေတာ့သည္။
" အစ္ကို ထီရန္ ''
" ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ေတြ႕လိုက္တာ ေျပာတာယုံ ''
" မင္း ေနာက္မွာေရာ ေပၚလာေသးလား ''
" အင္းဆို တစ္ကိုယ္လုံးကို ျမင္လိုက္တာ ''
႐ြာသားေတြနဲ႕ ခမာတို႔လည္း ထိုလူႏွစ္ေယာက္ကို ဝိုင္းၾကည့္၍ သူတို႔ ေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီး ေၾကာက္သလိုလို ျဖစ္ေနၾကေလေတာ့သည္။ ေလာင္ထယ္လည္း ဆရာေလးထီရန္ကို အိမ္ေနာက္ေဘးကို ေခၚလာကာ ထင္းဆိုင္ေဘးတြင္ ထိုင္၍
" အစ္ကို ဒီလိုမ်ိဳး ခိုးထြက္လာတာ ေခါင္းေဆာင္ စိတ္မဆိုးဘူးလား ''
" အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေတြ႕ေစခ်င္ဘူး ဒီမွာ လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိမယ္လို႔ မထင္ထားမိဘူး ဒါနဲ႕ ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကတာလဲ ''
" ေတာ့နဲ႕ခြၽတ္ေလ သူတို႔ သရဲေတာင္ၾကားထဲ လမ္းေပ်ာက္သြားတာ အေစာင့္အေရွာက္ေတြကို ဘယ္လိုမရိုမေသေတြ သြားလုပ္လဲေတာ့ မသိဘူး ဝင္ပူးၿပီး ဖ်ားနာသလို ျဖစ္သြားၾကတာပဲ အဲဒါေၾကာင့္ နတ္ဆရာက ျပန္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးေနတာ ''
" သရဲေတာင္ၾကားလား အဲဒါက ဖာပန္းေဒါင္းေခ်ာက္ကမ္းပါးကို သြားတဲ့လမ္းေၾကာင့္မို႔လား ''
" ဟုတ္တယ္ အစ္ကို ဒါေပမယ့္ တစ္ျခားလမ္းေၾကာင္းကေန သြားလို႔ရတယ္ ''
" ေၾသာ္ ဒါနဲ႕ ညီေလးထီရန္ေရာ ေရာက္ဖူးလား ''
" ဟင့္အင္း မသြားရဲပါဘူး အစ္ကို မသြားရဲဘူး ဟိုလူေတြက အမဲလိုက္လို႔သာ သြားရဲၾကတာ ဘယ္သူမွ အဲလိုေနရာကို သြားရဲၾကမွာ မဟုတ္ဘူး ''
" ..... ''
" အစ္ကိုကေရာ ဘယ္လိုလဲ တပ္စုမွာ အိပ္ရတာ အဆင္ေျပလား သက္ေသာင့္သက္သာရွိလား ''
" ဘာကို သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိရမွာလဲ ဟင္းခ်က္တာလည္း အစ္ကို လုပ္ရတယ္ အိပ္ယာမဝင္ခင္လည္း ေခါင္းေဆာင္က အစ္ကို႔ကို ႏွိပ္ခိုင္းေသးတယ္ ''
အဲသလို ေျပာၿပီး ဆရာေလးထီရန္လည္း ၿပဳံးရည္ေနၿပီး အိပ္ယာမဝင္ခင္ ႏွိပ္ခိုင္းတာက ဖာပန္းေဒါင္း႐ြာတြင္ မိန္းမကေယာက္်ားကို ႏွိပ္ေပးတာဟူ၍ အေလ့အထတစ္ခု ျဖစ္ေနသည္မို႔ ေလာင္ထယ္လည္း အရယ္ႀကီး ရယ္မိေလေတာ့သည္။
" ဘာရယ္တာလဲ ''
" ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး အစ္ကို အစ္ကို ရယ္ေနတာ ျမင္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ေနလို႔ ေကာင္းသြားလို႔ပါ ''
အဲသလို ေလာင္ထယ္ကလည္း ေျပာၿပီး ဆရာေလးထီရန္လည္း သူ၏အေတြးထဲ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ ေရာက္လာကာ အၿပဳံးႀကီး ၿပဳံးမိေလေတာ့သည္။
ဆရာေလးထီရန္၏ အေတြးထဲ ေရာက္ေနသည့္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ ဘာေတြ လုပ္ေဆာင္ေနသည္ဆိုတာကိုလည္း ဖတ္ရႈရေပမည္။
ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕က ရဲစခန္း တစ္ခုမွာ ေက်ာင္းမီးေလာင္သည့္ အမႈအခင္းနဲ႕ပတ္သက္၍ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ ႏွင့္ ေဒါက္တာနမ္ ေရာက္ရွိေနေလသည္။
ရဲေတြက အခန္းထဲမွာ စကားေျပာေနၿပီး ေဒါက္တာနမ္ႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက အျပင္မွာ ရပ္ေစာင့္ရင္း စကားေျပာေနၾကေလသည္။
" အမႈလိုက္က ေျပာတယ္ ေက်ာင္းေျမႀကီးေပၚကေန ဆီစြန္းေနတဲ့ အဝတ္တစ္ထည္ကို ေတြ႕တယ္တဲ့
သူတို႔ ဝန္မခံဘူး ဆိုရင္ေတာင္ မင္း သူတို႔ကို ေထာင္ခ်လိဳက္လို႔ရတာပဲ ဘာလို႔ သူတို႔ကို ကူညီေပးေနတာလဲ ''
" မီးရွို႔မႈဆိုတာ အမႈေလးတစ္ခု သက္သက္ပဲ သူတို႔ ဘယ္သူ႕အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနလဲဆိုတာ မင္းသိသားနဲ႕ ''
" မင္းက ဦးဆက္ဒါကို အမိဖမ္းခ်င္ေနတာလား ဒီေကာင္ေတြ ေလာက္နဲ႕ သူ႕ကို ဖမ္းလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ''
" အဲဒါေၾကာင့္ပဲ အေပးအယူလုပ္ေနတာေလ သူတို႔သာ ငါတို႔ရဲ႕ နယ္႐ုပ္လုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ ငါးအႀကီးႀကီးကို ဖမ္းမိၿပီပဲ ''
" မင္း အတည္ႀကီး ေျပာေနတာလား သူတို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ရင္ေရာ ငါတို႔ အားလုံး ေသၿပီေနာ္ ''
" ဒီလူေတြက ေသမွာ ေၾကာက္တယ္ ေျပာရဲမွာ မဟုတ္ဘူး ငါ့သတင္းေပးက ေျပာတယ္ သူတို႔ ပစၥည္းေတြ အႀကီးအက်ယ္ပို႔ဖို႔ လုပ္ေနတယ္တဲ့ နယ္စပ္အေက်ာ္ က ဟိုတယ္သစ္တစ္ခုကိုေလ ငါအဲဒီ ကိစၥကို ပိုၿပီး သိခ်င္တယ္ ''
" မင္း ဝန္ႀကီးဌာနက တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ ျငႇိမွာ မေၾကာက္ဘူးလား ''
" ငါ့မွာ ဘာမွ ဆုံးရႈံးစရာ မရွိေတာ့ပါဘူး ''
" သူတို႔ပါလာမယ္ ထင္လား ''
မွန္၏။ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဦးဆက္ဒါကို ေၾကာက္၍ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ ခ်င္းမိုင္က ရဲဝန္ထမ္းေတြကို ပူေပါင္း၍ ဒါမွမဟုတ္ အေပးအယူလုပ္၍ ဦးဆက္ဒါကို ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနျခင္း ျဖစ္သည္။
သို႔ေပမယ့္ အဲသလို ပူေပါင္းလိုက္ရင္ ရဲဝန္ထမ္းေတြက ဦးဆက္ဒါကို ေျပာၿပီး ဦးဆက္ဒါက တစ္ျခားသူေတြနဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာႏွင့္ ထိုခ်င္မိုင္းကရဲဝန္းထမ္းေတြကို အညိုးႀကီးစြာ သတ္ျဖတ္ခိုင္းမည္ ျဖစ္ေလသည္။
အဲဒါကို ေဒါက္တာနမ္က မေၾကာက္ဘူးလားဟူ၍ ေမးလိုက္ရာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကလည္း ရဲဝန္ထမ္းေတြက ေသမွာေၾကာက္တယ္ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။
မွန္၏။ ဦးဆက္ဒါတို႔ကလည္း နယ္စပ္က ဟိုတယ္တစ္ခုကို ပစၥည္း တစ္နည္းအားျဖင့္ ဥဗေဒႏွင့္ မကင္းသည့္ မူးယစ္ေဆး ပို႔ဖို႔ ရွိေနသည္ကို သိၿပီး ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ရဲဝန္ထမ္းေတြနဲ႕ အေပးအယူလုပ္ကာ ဦးဆက္ဒါကို အမိဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနေလသည္။
အဲသလို ေဒါက္တာနမ္ႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ ေျပာဆိုေနခ်ိန္ အခန္းထဲမွ ရဲဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ ထြက္လာေလေတာ့သည္။ ရဲဝန္ထမ္းက ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာအား
" ဖူဖာ ၿပီးသြားပါၿပီ မင္းရဲ႕ ငါးႀကီး ပ်ံထြက္သြားၿပီ သူ နယ္စပ္ကို ျဖတ္ၿပီး သြားေလာက္ၿပီ ''
အဲသလို ေျပာလာသမို႔ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ေလပူတစ္ထုတ္ မႈတ္ထုတ္လိုက္ေလသည္။
" ဟူး ''
" ဦးဆက္ဒါလား ''
" ေဘာပဲ ''
ေဒါက္တာနမ္က အဲ့ရဲဝန္ထမ္းကို ဦးဆက္ဒါလားဟူ၍ ေမးကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ငါးႀကီး တစ္နည္းအားျဖင့္ ဦးဆက္ဒါကို မဖမ္းမိ၍ စိတ္တင္းၿပီး ေဘာပဲဟု ေျပာသမို႔ ရဲဝန္ထမ္းလည္း ျပန္ၿပီး နက္သိမ့္ကာ သတင္းေကာင္း ေျပာျပန္ရေလသည္။
" စိတ္ေအးေအးထားပါ ငါ ဟိုဘက္က ရဲေတြနဲ႕ ေျပာထားပါတယ္ သူ မလြတ္ေတာ့ပါဘူး ''
" ဒါမွမဟုတ္ သူ ပစၥည္းေတြအတြက္ ငါးျမႇားခ်ိတ္ကို ေရွာင္ေနတာ ျဖစ္နိုင္တယ္ ''
" ေအးေဆးေပါ့ သူ အရင္ကလိုမ်ိဳး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မလုပ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး ၿပီးေတာ့ ႐ြာက ကိစၥအေသးေလးေတြအတြက္လည္း အခ်ိန္ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ညီေလးထီရန္ အခု လုံၿခဳံသြားပါၿပီ ''
အဲသလို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဦးဆက္ဒါကို သူကိုယ္တိုင္ မဖမ္းရသမို႔ စိတ္တင္းကာ သူေထာင္ထားတဲ့ ငါးျမႇားခ်ိတ္ကို ေရွာင္သြားသမို႔လည္း သူက ထိုသို႔ေျပာၿပီး ေဒါက္တာနမ္ကလည္း အဲသလို ဆရာေလးထီရန္ကို အထူးတလည္ ထည့္ေျပာလိုက္ေလေတာ့သည္။ မွန္၏။ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဆရာေလးထီရန္ကို အဲသေလာက္ေတာင္ စိုးရိမ္မႈေတြ ႀကီးေနေလသည္။
ယခုဆို ဦးဆက္ဒါလည္း အမႈေတြမ်ားစြာနဲ႕ ေျပးမလႊတ္နိုင္ေလာက္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ထင္မိေလသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဖမ္းမိဖို႔ေတာ့ လြယ္မည္မထင္ေတာ့သည္။
သို႔ေပမယ့္ ဦးဆက္ဒါကို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက သူကိုယ္တိုင္ မဖမ္းရသမို႔ စိတ္တင္းကာ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕မွ ကလပ္တစ္ခုတြင္ ေဒါက္တာနမ္ လန္ ေရာ့ခ်န္း တို႔ႏွင့္အတူ ဝီစကီေသာက္ရင္း ထိုကလပ္မွ အေပ်ာ္မယ္ေလးေတြ ေဘးမွာထိုင္ကာ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ေျဖေဖ်ာက္ေနၾကေလသည္။
အခ်ိန္က ညအခ်ိန္ ျဖစ္သမို႔ ကလပ္ထဲတြင္ အနီ အဝါ အစိမ္း စသျဖင့္ ေရာင္စုံမ်ိဳးစုံက အခန္းက်ဥ္းအတြင္း ဝင္းထိန္ေနေလသည္။
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ခုံတစ္ခုတည္းမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ၿပီး ေဒါက္တာနမ္က အေပ်ာ္မယ္ေလးကို သူ၏ဘယ္ဘက္မွာ ထိုင္ခိုင္းကာ လန္ႏွင့္ ေရာ့ခ်န္းက ေနာက္ထပ္အေပ်ာ္မယ္ေလးကို သူတို႔ၾကား ထိုင္ခိုင္းကာ စားေသာက္ေနၾကေလသည္။
" ဒီည အရမ္းေအးတယ္ ဘာလို႔ အေပၚအကၤ်ီကို မဝတ္ထားတာလဲ ငွက္ဖ်ား မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး ''
" သူငယ္ခ်င္းေလးကို ဂုဏ္ျပဳလိုက္ၾကေအာင္ ''
လန္က အေပ်ာ္မယ္ေတြ အတိုအျပတ္ေတြ ဝတ္ထားသည္မို႔ ထိုသို႔ ေျပာၿပီး ေဒါက္တာနမ္ကလည္း
" သူငယ္ခ်င္းကို ဂုဏ္ျပဳလိုက္ၾကေအာင္ ရာဇဝင္တြင္ေအာင္ခ်စ္မယ့္ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ''
အဲသလို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ေျပာကာ အားလုံး ဝီစကီခြက္ေတြ ကိုင္၍ လက္ေတြ ေလေပၚပင့္ျမႇောက္လ်က္ ခြက္ခ်င္းတိုက္လိုက္ၾကေလသည္။
" ခ်ီးယာစ္ အကုန္ေသာက္ရမွာေနာ္ အကုန္ ''
ဒီလိုနဲ႕ အားလုံးက ခြက္ထဲမွ ဝီစကီေတြ တစ္ေမာ့စီေမာ့ေသာက္လိုက္ၾကေလသည္။ ထိုအခ်ိန္ ေဒါက္တာနမ္က အေပ်ာ္မယ္ေလးကို မူးမူးနဲ႕ ဖက္ထားကာ အေပ်ာ္မယ္ေလးက ေဒါက္တာနမ္ဟာ အကုန္ေသာက္ရမွာေနာ္ဟူ၍ ေျပာသမို႔
" မရဘူးေလ ''
လို႔ ေျပာလိုက္ကာ Mix အစပ္ေခ်ာင္းေၾကာ္ေတြနဲ႕ ပါးစပ္ကို ပိတ္လိုက္ေလသည္။ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း ေဒါက္တာနမ္ကို ၿပဳံး၍ ၾကည့္လ်က္ ထိုသို႔ ေျပာေလသည္။
" ေဒါက္တာ ငါ မင္းမိန္းမ ေဒါက္တာက်စ္ကို ေျပာလိုက္မွာေနာ္ ''
" ငါ့မိန္းမကိုလား ေသစမ္း ဘယ္မွာလဲ သူ ဒီမွာ မရွိဘူးေလ ငါ တစ္ေခါက္ထပ္ေျပာလိုက္မယ္ ''
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက သူ႕ကို ေဒါက္တာနမ္က စေနာက္သမို႔ ေဒါက္တာနမ္ရဲ႕ မိန္းမနဲ႕တိုင္ေျပာမယ္ဟု စေနာက္သလို ေျပာကာ ေဒါက္တာနမ္ကလည္း မူးမူးနဲ႕ ထပ္ေျပာျပန္ေလသည္။
" ခ်င္းမိုင္က လူတိုင္းသိတယ္ ငါက လူလြတ္ ''
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာနဲ႕ လန္က ေဒါက္တာနမ္ အဲသလို ေျပာတာကို ဖုန္းကင္မရာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္၍ ေရာ့ခ်န္းကလည္း မူးတူးတူးနဲ႕
" အိုး ေအြး ''
ဟု ႏႈတ္မွထြက္ၿပီး ၿပဳံး၍ၾကည္ကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက
" ေနာက္ထပ္ၿပီး ေျပာျပန္ပါဦး ''
ဟူ၍ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေဒါက္တာနမ္ မူးမူးျဖင့္
" ေနာက္တာ ေနာက္တာ ေနာက္တာေနာ္ ''
ဟု ေျပာလိုက္ျပန္ကာ ဖုန္းကို လက္နဲ႕ ပုတ္ခ်ေနေလသည္။ မွန္၏။ ေဒါက္တာနမ္၏ ခ်စ္သူ ေဒါက္တာက်စ္ကို ေဒါက္တာနမ္က အဲသလို ေပ်ာ္ပါးေနပါတယ္ဟု ထိုဗီဒီယို ပို႔မည္စိုး၍ ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
" ေဒါက္တာက်စ္ကသာ ငါ့ႏွလုံးသားထဲက တစ္ဦးတည္းေသာသူပဲ တစ္ျခားမိန္းကေလးေတြက ေမာင္ႏွမေတြ လုပ္လို႔ရတယ္ေလ ''
" ေအး အဝီး.. ''
ေဒါက္တာနမ္က မူးမူးနဲ႕ အဲသလို စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ျပလိုက္သမို႔ လန္ ေရာ့ခ်န္းတို႔ ႏႈတ္မွ ေပ်ာ္သလို အူးယားသလိုလို အသံေတြ ထြက္ေပၚလာေလသည္။
" အထင္ႀကီးစရာပဲ ''
" ေဟ့ ေဒါက္တာ့စကားကို ငါတို႔ လက္စြဲေဆာင္ပုဒ္အျဖစ္ သုံးလိုက္ရေအာင္ ဘယ္လိုလဲ ေခါင္းေဆာင္ ''
" ငါတို႔ လို႔ မေျပာနဲ႕ ငါက သစၥာရွိတယ္ ''
" ေအး ဒါဆိုရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခ်စ္ရမယ့္လူရွိေနၿပီဆိုေတာ့ေလ ဒါမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာ မသိေသးခင္ေပါ့ ''
" ေဒါက္တာ မင္းစကားၾကည့္ေျပာေနာ္ ''
ေဒါက္တာနမ္က အဲသလို စေနာက္ခ်င္လာသမို႔ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေလသည္။ ဒီလိုနဲ႕ အေပ်ာ္မယ္ေလးက ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာမွာ ခ်စ္သူေကာင္မေလး ရွိသည္အထင္နဲ႕ ေမးရာ ေကာင္မေလးမဟုတ္သမို႔ ၿပီးေတာ့ လူပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ေနသမို႔ ေဒါက္တာနမ္ လန္ ေရာ့ခ်န္းတို႔က စေနာက္ၾက ေလေတာ့သည္။
" ေကာင္မေလးက လွလား ''
" အဟား ဟား ေခါင္းေဆာင္ကေလ တစ္ေန႕လုံး တစ္ညလုံး အလုပ္မ်ားေနတာ ေတာထဲမွာပဲ ေနေနတာ သစ္ပင္ကို မိန္းမလို႔ေတာင္ ေခၚယူရေတာ့မယ္ ''
" အဟား..ဟား.. ''
" ဟုတ္လား သူေျပာတာ တကယ္လား
ႏွေျမာစရာပဲ ''
အေပ်ာ္မယ္ေလးက စေနာက္ခံရ၍ ရွက္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို အဲသလို ေျပာကာ Mix အစပ္ေခ်ာင္းခြံ႕မည္ႀကံရာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက အခြံ႕မခံဘဲ လက္နဲ႕ယူ၍ ပါးစပ္ထဲ သြင္းလိုက္ၿပီး ထိုသို႔ေျပာလာေလသည္။
" ဘာကို ႏွေျမာတာလဲ ''
" ရွင္က ဒီေလာက္ၾကည့္ေကာင္းတာ ''
" ထားလိုက္ပါ ထားလိုက္ အစ္ကိုေျပာလိုက္မယ္ မင္းက သူ႕အႀကိဳက္မဟုတ္ဘူး ''
ေဒါက္တာနမ္က သူ႕ေဘးမွ အပ်ိဳမယ္ေလးကို အဲသလို ေျပာသမို႔ သူမက ေဒါက္တာနမ္၏ပါးစပ္ကို Mix အစပ္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ ပိတ္ပစ္ကာ
" လြန္လိုက္တာ ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ ေတာ္ၿပီ သြားေတာ့မယ္ တစ္ျခားဝိုင္းေတြ သြားၾကည့္ရေအာင္ ''
ဟူ၍ ေျပာၿပီး ေရာ့ခ်န္းေဘးမွ ေကာင္မေလးလည္း ထ၍ ထြက္သြားရာ ေရာ့ခ်န္းက ထိုအပ်ိဳမယ္လက္ေလးကို ဆြဲသမို႔ လန္တို႔က တားလိုက္ရေလသည္။
" ဟင္ သြားေတာ့မလို႔လား ''
" ခဏေနျပန္လာခဲ့မယ္ ''
" ေနဦး ''
" ေဟး ခ်န္း ေရာ့ခ်န္း ေရာ့ ''
အဲသလို ေဒါက္တာနမ္က တားလိုက္ကာ သူေျပာပုံက
" ေဟ့ မင္းသိလား ငါ ညီေလးထီရန္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာစရာရွိတယ္ ''
အဲသလို ေဒါက္တာနမ္က မူးမူးနဲ႕ လက္ညိုးထိုးကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ေျပာေနေလသည္။
" ဟို ထီရန္က...သူ႕မွာရွိ...သူ႕မွာ ထီရန္က ''
" ေဒါက္တာ ေဒါက္တာ ထဦး ''
အဲသလို မူး၍ လိုရာမေရာက္ စကားကို ကြက္ၾကား ေျပာကာ ခုံေပၚကို ေဒါက္တာနမ္ လွဲက်သြားေလေတာ့သည္။ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက သူ႕ကိုလႈပ္နိုးေနေလသည္။ သူ မူး၍ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ ျဖစ္၏။ ထိုအခါ ေရာ့ခ်န္းက
" အဟား ဟား ေဒါက္တာကလည္း
အားေပ်ာ့လိုက္တာ ''
ဟူ၍ ေျပာၿပီး လန္က
" သူ႕ပါးစပ္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္ ''
လို႔ အားလူးေၾကာ္ကိုင္၍ ေျပာကာ ေရာ့ခ်န္းက
" အန္ထြက္ကုန္လိမ့္မယ္ ဒါက ဘယ္ကရတာလဲ ေခါင္းေဆာင္ အရမ္းအရသာရွိတယ္ ေတာင္ေပၚမွာ ဒါမ်ိဳးေတြ မစားရဘူး စားေကာင္းတယ္ ''
ေရာ့ခ်န္းက အဲသလို ေဒါက္တာနမ္က မူးေန၍အိပ္ေပ်ာ္သြားကာ လန္က အားလူးေၾကာ္ထည့္ေပးဖို႔ ေျပာသမို႔ အန္ထြက္ကုန္မယ္ ေျပာကာ Mix အေခ်ာင္းေၾကာ္ဘူးကို ကိုင္၍ လန္အား စားရင္းနဲ႕ ေျပာကာ Mix ဘူးေလးကို လန္ကိုလည္း ေပး၍ စားၾကည့္ခိုင္းေလသည္။
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း ထို Mix အေခ်ာင္းေၾကာ္ေလးကို စား၍ ၿပဳံးမိေနေလေတာ့သည္။
ဒီလိုနဲ႕ ခ်င္းမိုင္က ကလပ္မွာ အဲသလို ေပ်ာ္ပါးေသာက္စားလာၾကၿပီး ဖာဖီ႐ြန္တပ္စုအေဆာင္ေရွ႕မွ ဒန္းအလ်ားရွည္ေပၚမွာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ ေငး၍ ထိုင္ေနေလသည္။
သူ၏လက္ထဲ၌လည္း ေထာ့ဖန္ေပးထားသည့္ ပေလြကို ကိုင္ကာ လြမ္းမိေနေလသည္။ ညအခ်ိန္ ျဖစ္သမို႔ လမင္းႀကီးကလည္း ထိန္ထိန္သာေနေလသည္။
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း ထိုလမင္းႀကီးကို ၾကည့္ကာ မ်က္ႏွာက မေကာင္း၍ လြမ္းမိေနေလသည္။ အဲ့ေနာက္ အေတြးထဲကအေၾကာင္းကို ခဏတာ ေတြး၍ ၿပဳံးမိကာ လက္ထဲက ပေလြနဲ႕ သံစဥ္ေတြကို လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ မႈတ္ပါေတာ့သည္။
" ဒို ေရ မိ လာ.....စသျဖင့္ ''
အဲသလို ပေလြမႈတ္သည့္အသံကို ၾကား၍ ဆရာေလးထီရန္ အခန္းထဲက အျပင္ထြက္လာေလသည္။ အဲ့ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာအနားသြားကာ ရပ္ေနသမို႔ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဆရာေလးထီရန္ကို ျမင္ၿပီး သံစဥ္ကို လွ်ပ္တပစ္ ရပ္လိုက္ေလသည္။
" ဆက္မႈတ္ေလ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ နားေထာင္လို႔ ေကာင္းေနတဲ့ဟာကို ေခါင္းေဆာင္လို လူမ်ိဳးက ပေလြမႈတ္တတ္မယ္လို႔ မထင္ထားဘူး ''
" ငါ့လိုလူမ်ိဳးလား ''
" ေခါင္းေဆာင္လို ခပ္တည္တည္ေနတတ္တဲ့လူက လက္နက္ေတြပဲ ဘယ္လို ကိုင္ရမလဲ.... သိတယ္ထင္တာ ''
" အဲဒါေၾကာင့္ စာအုပ္အဖုန္းကိုပဲၾကည့္ၿပီး မဆုံးျဖတ္ရဘူးလို႔ ေျပာၾကတာေပါ့ ''
" ဘယ္လို ဆုံးျဖတ္ရမွာလဲ ''
" တစ္ခ်ိဳ႕ စာအုပ္ေတြက မဆုံးျဖတ္ခင္ အရင္ဖတ္ၾကည့္သင့္တယ္ ''
" ဒီေန႕ ေခါင္းေဆာင္ ပေလြမႈတ္တာကို ၾကားရသလို မ်ိဳးလား ''
" ဒီမွာလာထိုင္ေလ ''
အဲသလို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာနဲ႕ ဆရာေလးထီရန္ အခ်စ္ေတြကို ပညာသားပါပါ မထိတထိ ခံစားခ်က္ေတြ အက်ိဳးအေၾကာင္းေတြကို ေျပာၿပီး ဆရာေလးထီရန္ကို သူ႕ေဘးမွာ ထိုင္ခိုင္းေလသည္။
ဆရာေလးထီရန္လည္း ထိုဒန္းေပၚထိုင္ကာ လက္ကေလးက ပခုံးကို ပြတ္ရင္း ေကြးလာကာ ခ်မ္းလာသလို ျဖစ္လာေလသည္။
" ေအးတယ္ေနာ္ ''
ဒါကို သတိထားမိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက သူ၏ အေပၚအကၤ်ီကို ခြၽတ္ကာ ဆရာေလးထီရန္ကို ၿခဳံေပးသမို႔ ဆရာေလးထီရန္လည္း အၾကင္နာအၿပဳံး ၿပဳံးကာ ေက်းဇူးတင္လိုက္ေလသည္။
" ေက်းဇူးပါ ေခါင္းေဆာင္ ''
အဲသလို ေျပာၿပီး ဒန္းေပၚမွာ ေနရာျပန္ယူကာ ဆရာေလးထီရန္က ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ပေလြမႈတ္ခိုင္းေလေတာ့သည္။
" မႈတ္ျပေတာ့ေလ ေခါင္းေဆာင္ ၾကားခ်င္ေနၿပီ ''
" ဒို မိ ေရ တီ....စသျဖင့္ ''
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း အဲသလို သံစဥ္ေလးကိုခ်ိဳခ်ိဳသာသာ မႈတ္ျပကာ ဆရာေလးထီရန္လည္း ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ မ်က္ႏွာကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္၍ ၿပဳံးေနေလသည္။ ဆရာေလးထီရန္က သံစဥ္ၿပီးသြားသည့္ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာအား ထိုသံစဥ္ကို ရွင္းျပခိုင္းေလေတာ့သည္။
" အဲ့ဒါ ဘာသီခ်င္းလဲ နားေထာင္လို႔ေကာင္းတယ္ ရွင္းျပပါလား ''
" ခ်စ္ရတဲ့သူေလးေရ မင္းရဲ႕တစ္ျခားဘက္အျခမ္းကို ေတြ႕ၿပီးၿပီလား ေလနဲ႕အတူ ေရာက္လာတဲ့ လူတစ္
ေယာက္ ရွိပါတယ္ မင္းသိလာတဲ့ အခါက် မင္းျမတ္နိုးလာတဲ့ အခ်ာက်ရင္ ေလေလးက ႏႈတ္ဆက္ျခင္း
မရွိဘဲ သူတို႔ကို အေဝးတိုက္ထုတ္လိုက္ပါတယ္ ''
အဲသလို သီခ်င္းေလး ဆိုျပၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္၍ ၿပဳံးေနၾကကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက မူးေနသလိုလို ျဖစ္ေနသမို႔ ဆရာေလးထီရန္ သတိထားမိကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ ႏႈတ္ခမ္းကို အနံ႕ရႈၾကည့္ေလသည္။
" ဒီေန႕ ထူးဆန္းေနတယ္ ေသာက္လာတာလား ''
" အထီးက်န္ေနလို႔ ''
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက အဲသလိုေၾကာင့္ ဟူ၍ ေျပာကာ ဆရာေလးထီရန္က သူ၏လက္ကို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ ဒူးေပၚတင္၍ ေျပာျပန္ေလသည္။
" ဒီမွာ ေရာက္ေနၿပီေလ ကြၽန္ေတာ္ အေဖာ္ျပဳေပးဖို႔ ေရာက္ေနတာ ''
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကလည္း သူ၏ဒူးေပၚ တင္ထားတဲ့ ဆရာေလးထီရန္၏ လက္ကို ကိုင္ကာ ေျပာျပန္ေလသည္။
" ငါ မင္းနဲ႕ သာမန္သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးမျဖစ္ခ်င္ဘူး ''
" မူးေနၿပီပဲ ''
" မူးတဲ့လူေတြက မလိမ္တတ္ဘူး ''
" တကယ္လား ''
ဆရာေလးထီရန္က အဲသလို ျပန္ေမးၿပီး မူး၍ ခ်စ္ခြင့္ပန္မယ့္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဆရာေလးထီရန္၏လက္ကို တင္းတင္းကိုင္၍ ေျပာလာေလသည္။
" ထီရန္ အေတြးေတြက စိတ္ကူးထဲကို ဝင္ဝင္လာတာမ်ားေနၿပီ မင္းနဲ႕ပိုနီးကပ္လာေလ မျဖစ္နိုင္ဘူးလို႔
ေတြးမိတာေတြက မ်ားလာေလပဲ တစ္ခါတစ္ေလ မင္းက ေထာ့ဖန္ကို အရမ္းအမွတ္ရေစတယ္
မင္းနဲ႕သူနဲ႕က တစ္ေယာက္တည္းလို႔လည္း ေတြးမိတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒါက အဓိပၸါယ္မရွိဘူးဆိုတာ သိပါတယ္ ''
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက အဲသလို ေျပာလာသမို႔ ဆရာေလးထီရန္ မ်က္ႏွာ မေကာင္း ျဖစ္လာကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ထပ္ေမးျပန္ေလသည္။
" ထီရန္ ငါတကယ္သိခ်င္လို႔ပါ မင္းငါ့ကို ေျပာခ်င္တာမ်ိဳး မရွိဘူးလား ''
အဲသလို ေမးၿပီးေနာက္ ဆရာေလးထီရန္လည္း ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္၍ ေျပာဖို႔ ျပင္လိုက္ေလသည္။
" ေခါင္းေဆာင္ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ကို တကယ္ေျပာခ်င္တာ ရွိတယ္ ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္.... ''
" ဘာေျပာခ်င္တာလဲ မင္း ငါ့ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ဝန္ခံေတာ့မလို႔လား ''
အဲသလို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက မူးေန၍ အားငယ္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသြားတဲ့ ဆရာေလးထီရန္ကို အဲသလို ေျပာကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ မ်က္ႏွာက ဆရာေလးထီရန္၏ ပါးအနားကပ္လာကာ နမ္းမိေတာ့မည့္ဆဲဆဲ ဆရာေလးထီရန္လည္း ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ၾကည္ရင္း ဆရာေလးထီရန္၏ပုခုံးေပၚ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ မူး၍ လွဲက်အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့သည္။
" ေခါင္းေဆာင္ အဆင္ေျပရဲ႕လား ေခါင္းေဆာင္ ''
အဲသလို ဆရာေလးထီရန္က ေခၚေနေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလေတာ့သည္။ အဲ့ေနာက္ ဆရာေလးထီရန္က ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ ေခါင္းကို ဖြဖြေလးပြတ္သတ္ကာ အျဖစ္မွန္ေတြ ဖုန္းကြယ္ထားသမို႔ သက္ျပင္းခ် ေလပူမႈတ္လိုက္ေလသည္။
ဒါဆို အျဖစ္မွန္ေတြသိမယ့္ မနက္ျဖန္မ်ားစြာ ရွိေသးသည္မို႔ မနက္ျဖန္ကို သြားၿပီး ဖတ္ရႈၾကရေပမည္။
ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ ေနမင္းႀကီးက တရဲတည္းရဲ၍ ေတာင္ၾကားထဲမွ ထြက္ေပၚလာကာ ဖာပန္းေဒါင္း႐ြာ၏သဘာဝ အလွက ၾကည့္ေကာင္းလွေပသည္။
ဝါးပင္ေတြ တစ္ျခားအရိပ္ရပင္ေတြ ေပါက္ေနတဲ့ လမ္းေလးေပၚမွာ ဆရာေလးထီရန္၏မ်က္စိႏွစ္ဖက္ကို ပုဝါျဖင့္ စီး၍ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကဆိုင္ကယ္ေပၚ တင္၍ေမာင္းလာေလသည္။
" ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေခၚသြားမလို႔လဲ
ေခါင္းေဆာင္ ''
" လာပါ မၾကာခင္ သိရမွာေပါ့ ''
လမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေမာင္းေက်ာ္ၿပီးေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဆိုင္ကယ္ကိုထိုးရပ္ကာ ဆရာေလးထီရန္လည္း ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆင္းလိုက္ေလသည္။
" ေရာက္ၿပီ ''
အဲ့ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဆရာေလးထီရန္၏ ပုခုံးကို ကိုင္ကာ လူေတြ ဝိုင္းေနသည့္ ေနရာ အလည္ကို ေခၚသြားေလသည္။
" အဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီလား ''
" အင္း ကြၽန္ေတာ္ စိတ္လႈပ္ရွားေနၿပီ ''
အဲ့ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဆရာေလးထီရန္အား မ်က္လုံးကို စည္းထားသည့္ ပုဝါကို ေျဖေပးလိုက္ေလသည္။
ထိုအခ်ိန္ ဆရာေလးထီရန္ အံ့ၾသသြားကာ မ်က္ႏွာမွာလည္း ၿပဳံးေပ်ာ္႐ႊင္လာေလသည္။ မွန္၏။ ေက်ာင္းမီးေလာင္၍ ယခု ေက်ာင္းအသစ္တစ္လုံး ေဆာက္လုပ္ထားေလသည္။ ဒါကို အားလုံးက ဆရာေလးထီရန္အား စပရိုက္ လုပ္လိုက္ၾကေလသည္။
ဆရာေလးထီရန္လည္း ၿပဳံးေနကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကိုၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း ထပ္တူ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနရေလသည္။
ဆရာေလးထီရန္က ဖာပန္းေဒါင္းေက်ာင္း ဟူ၍ ေရထားသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ ေက်ာင္းႀကီး ၿပီးေတာ့ ခမာ အင္တာ မိက်ဴး အာရီ ကာလယ္ ေခါင္ႏြန္း ေလာင္ထယ္ လန္ ေရာ့ခ်န္း စသည့္ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြ ၿပဳံးေပ်ာ္ေနတာကို ၾကည့္ကာ ၿပဳံးေပ်ာ္မိေလသည္။
အဲ့ေနာက္ ခမာက ေခ်ာင္းဟင့္၍
" အဟင့္ ဟင့္ ဆရာေလး အရာဝတၳဳေတြဆိုတာ က်ိဳးပဲ့တာမ်ိဳး ပ်က္စီးတာမ်ိဳးေတြ ရွိမယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႕ စည္းလုံးညီၫႊတ္မႈ ရွိေနသ၍ေတာ့ ဘယ္အရာကမွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဖ်က္ဆီးလို႔မရဘူး ''
" ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ သူႀကီး ''
" ဦးေလးတစ္ေယာက္တည္း မလုပ္နိုင္ပါဘူး ဖာပန္းေဒါင္းတစ္႐ြာလုံး တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီက ႀကိဳးစားေပးၾကလို႔ေလ ''
" ဟုတ္တယ္ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေက်းဇူးပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ''
" ဒါကို ဖာပန္းေဒါင္း႐ြာသားေတြရဲ႕ လက္ေဆာင္လို႔သာ သေဘာထားလိုက္ေနာ္ ငါတို႔နဲ႕အတူတူ အၾကာႀကီး ေနသြားနိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ အားလုံးကူေဆာက္ေပးၾကတာ ကေလးေတြေရာေပါ့ ''
" မိက်ဴးက ေဆးသုတ္တယ္ ဆရာ ''
" သမီးေရာပဲ ''
" မဟုတ္ဘူး ကြၽန္ေတာ္က ဒီအပင္ေတြ စိုက္ထားေပးတာ ''
" ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဆိုင္းဘုတ္ေရးတာ ဆိုင္းဘုတ္ ''
" မဟုတ္ဘူး ကာလယ္က အၿမဲအိပ္ေနတာ ''
" ကာလယ္က အိပ္ျပန္ၿပီလား ေတာ္တယ္ အားလုံးအရမ္းေတာ္တယ္ ''
" တကယ္ေတာ့ စာသင္ေက်ာင္းကို ေထာ့ဖန္ရွိစဥ္တုန္းက ျပန္ျပင္ေပးခ်င္တာ ဒါေပမယ့္ မလုပ္ေပးနိုင္ခဲ့ဘူး အခုေတာ့ လုပ္ေပးနိုင္ခဲ့ၿပီ ''
ခမာက အဲသလို ေျပာလာသမို႔ ေလာင္ထယ္ ဆရာေလးထီရန္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာမ်က္ႏွာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနရေလသည္။
" အားလုံးပဲ အထဲဝင္ၾက ထမင္းအတူတူစားၾကရေအာင္ သြားမယ္ ကေလးေတြေရာလာ ''
" လာ လာခဲ့ၾက ''
" ေဒါက္တာနမ္ ဘယ္မွာလဲ ''
" ေဒါက္တာကအလုပ္မ်ားေနတယ္ ခဏေနလာလိမ့္မယ္ ''
" ေၾသာ္ ဟုတ္ၿပီ ''
ခမာက ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ေဒါက္တာနမ္က ဘယ္မွာလဲဟူ၍ ေမးကာအလုပ္ရႈပ္ေနတယ္ ေျဖၿပီး သူတို႔လည္း ေက်ာင္းထဲကို ဝင္သြားၾကေလသည္။
အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ ေဒါက္တာနမ္ ဘာေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနလဲဆိုတာ ဖတ္ရႈၾကရေပမည္။ သူ၏ ေဆးခန္းေလးက စားပြဲခုံေရွ႕မွ ခုံမွာ ထိုင္ကာ စာအိတ္အျဖဴထဲမွ ေဖာင္ေတြကို ယူထုတ္လိုက္ေလသည္။
သူကိုင္ထားသည့္ ေဖာင္က ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္း အစားထိုးကုသျခင္း လူနာေလွ်ာက္လႊာ ျဖစ္ေလသည္။
ထိုေဖာင္ထဲမွ ေရးထားသည့္ အခ်က္အလက္ေတြတစ္ခ်ိဳ႕က
လူနာ: ထီရန္ဆိုဖာ့ဒစ္စကြန္း အသက္ ၂၁ႏွစ္ အလႉရွင္: ေထာ့ဖန္ခ်ရဖြန္ အသက္ ၂၄ ႏွစ္
ဟူ၍ ေရးထားေလသည္။ အဲ့ေနာက္ ေနာက္ထပ္ေဖာင္တစ္ခုကို ယူကာ မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္သြားၿပီး ေဒါက္တာနမ္က ဆရာေလးထီရန္၏ ႏွလုံးအတြင္းသားနံရံ ေရာင္ယမ္းတာကို ေထာ့ဖန္၏ႏွလုံးအစားထိုးခဲ့ရသည္ကို သိသြားေလေတာ့သည္။
" ဘာလို႔ ထီရန္က ဒါကို ဖုံးကြယ္ထားတာလဲ ''
အဲသလို ေထာ့ဖန္က ဖာပန္းေဒါင္းမွ ခ်င္းမိုင္ကေနတစ္ဆင့္ ဘန္ေကာက္ကို ျပန္သည့္ရက္ ေထာ့ဖန္ဆုံးသည့္ရက္ ထီရန္ႏွလုံးအစားထိုးသည့္ရက္ေတြက တူေနကာ ထီရန္ႏွလုံးအစားထိုးတာလည္း ေထာ့ဖန္၏ ႏွလုံးဆိုတာ သိသြား၍ စိတ္ေတြ ရႈပ္ေထြးေနေလသည္။
ယခု ေလာင္ထယ္သာမက ေဒါက္တာနမ္ကပါ ထိုသို႔ သိသြားေလသည္။ အျဖစ္မွန္ကို ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ ဆရာေလးထီရန္ ဘယ္လို ဆုံး ျဖတ္မလဲဆိုတာ ဖာပန္းေဒါင္းေက်ာင္းမွ ေနရာတစ္ခုတြင္ ေလာင္ထယ္ႏွင့္ ဆရာေလးထီရန္ စကားေျပာသည္ကို ဖတ္ရႈၾကရေပမည္။
" ကြၽန္ေတာ္ ေတြးေနတာ ဒီတစ္ေခါက္ တကၠသိုလ္ကို ျပန္သြားရင္ သူငယ္ခ်င္းကို အကူအညီေတာင္းၿပီး စာၾကည့္တိုက္ေလး လာေဆာက္ခိုင္းမလားလို႔ ဘယ္လိုထင္လဲ ''
" ေကာင္းပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အစ္ကို႔အထင္ေတာ့ ကစားစရာေတြ သင္ေထာက္ကူေတြလည္း ပိုလိုမယ္ထင္တယ္ ''
" ကြၽန္ေတာ္လည္း အဲ့တာႀကိဳက္တယ္ ''
အဲ့ေနာက္ ေလာင္ထယ္က ဆရာေလးထီရန္၏ ေက်ာကိုပုတ္ကာ နက္သိမ့္ေပးၿပီး ဆရာေလးထီရန္လည္း ကေလးေတြ ဆြဲထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားထဲက ေထာ့ဖန္၏ ပုံကို ၾကည့္ကာ စိတ္မေကာင္း မ်က္ရည္ဝဲလာေလသည္။
" အစ္ကို႔အထင္ ဒီတစ္ေခါက္လည္း ေထာ့ဖန္ အစ္ကို႔အတြက္ ေ႐ြးေပးတာ ထင္တယ္ ''
ဆရာေလးထီရန္ အဲသလို ေျပာၿပီး မ်က္ရည္ဝဲ၍ ေလာင္ထယ္ကို ၾကည့္ကာ ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ ကေလးေတြပါမက်န္ အကုန္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ကာ ဝမ္းနည္းမိေနေလသည္။
အဲသလို ဝမ္းနည္းေနေပမယ့္ အျဖစ္မွန္ကို သိေတာ့မည့္ ေဒါက္တာနမ္ သူ၏ ေဆးခန္းထဲက စားပြဲေပၚမွ လက္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ မည္သို႔ လုပ္ေနသည္ဆိုတာ ဖတ္ရႈရေပမည္။
ကြန္ပ်ဴတာ၏ ဆက္ခ်္ မွာ ေဒါက္တာနမ္က ထီရန္ဆိုဖာ့ဒစ္စကြန္းလို႔ ရိုက္ႏွိပ္လိုက္ေလသည္။ မွန္၏။ ခ်င္းမိုင္က စားေသာက္ဆိုင္မွာ ေဒါက္ဆာနမ္က
" မင့္ ေဖ့စ္ဘြတ္ အေကာင့္ေပးပါလား အဲဒါမွ ညီေလးထီရန္ ျပန္သြားတဲ့အခါ အဆက္အသြယ္ရေနမွာ ''
" ေမ့သြားတယ္ အစ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဒီကိုမလာခင္က ေဖ့စ္ဘြတ္အေကာင့္ဖ်က္ထားခဲ့တာ ''
အဲသလို ဆရာေလးထီရန္ ေျပာတာကို မယုံ၍ ေဒါက္တာနမ္က အဲသလို ထီရန္ဆိုဖာ့ဒစ္စကြန္း ဟူ၍ ရိုက္လိုက္ေလသည္။ အဲ့ေနာက္ ဆရာေလးထီရန္၏ ေဖ့စ္ဘုတ္ အေကာင့္ ေပၚလာေလသည္။
ေဒါက္တာနမ္လည္း ဆရာေလးထီရန္၏ ထီရန္ဆိုဖာ့ဒစ္စကြန္း အေကာင့္မွ ပုံေတြကို ၾကည့္ရာ ဆရာေလးထီရန္ ကားေရွ႕မွ ရပ္မွီေနၿပီး ထိုကားမွ ကားနံပါတ္ PM-3333 ဘန္ေကာက္ ဟူ၍ ပါသည့္ ပုံေလးကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနေလေတာ့သည္။
" ကားလိုင္စင္နံပါတ္ PM-3333 ဘန္ေကာက္ ဟာ ဒါ ေထာ့ဖန္ကို တိုက္သြားတဲ့ ကားနံပါတ္မို႔လား ''
အဲသလို ေတြးၿပီး ေဒါက္တာနမ္က
" မင္း ေမာင္းခ်င္လား မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကို ႂကြားလို႔ရတာေပါ့ ေတာင္ဆင္း ေတာင္ေကြ႕ေတြကို မင္းေမာင္းခဲ့တာ ဆိုၿပီးေတာ့ေလ ''
" ေတာ္ပါၿပီ အစ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ကားမေမာင္းပါဘူး ''
အဲသလို အေတြးေတြ ရႈပ္ေထြးကာ စိတ္ပူမိေနၿပီး ႏႈတ္ဖ်ားကလည္း
" ဖူ ''
ဟူ၍ ထြက္လာမိေလသည္။
ဒီလိုနဲ႕ ေဒါက္တာနမ္ စိတ္ပူေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာတို႔ ရွိသည့္ ဖာပန္းေဒါင္းေက်ာင္းမွ ခမာက ဆရာေလးထီရန္ကို ေျပာဖို႔ လာရာ ေလာင္ထယ္ႏွင့္ေတြ႕၍ ေျပာဆိုၾကသည္မွာ
" ေဖႀကီး ဘာကိစၥလဲ ''
" ငါ ႐ြာသားေတြအားလုံးကို စကားနည္းနည္း ေျပာခ်င္တယ္ သူတို႔ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာရင္း ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းအသစ္ေလးကို တရားဝင္ ဖြင့္ဖို႔အတြက္ေပါ့ ''
အဲသလို ေျပာၿပီး ဆရာေလးထီရန္လည္း ေခါင္းၿငိမ့္ကာ ေလာင္ထယ္က ဆရာေလးထီရန္၏ ပုခုံးကို ကိုင္၍ နက္သိမ့္ေပးၿပီး
" သြားၾကမယ္ ေဖႀကီး ''
အဲသလို ေျပာကာ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ဆရာေလးထီရန္လည္း ဝမ္းနည္းမ်က္ရည္ဝဲကာ ထိုပန္းခ်ီကားေလးကို ၾကည့္ေနၿပီး ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း ဆရာေလးထီရန္ကို အကဲခတ္ၾကည့္ေနေလသည္။
ထိုအခါ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာဆီ ဖုန္းလာ၍ ဖုန္းမွ ေျပာသည္ကို နားေထာင္ရင္း မ်က္ႏွာက အံ့ၾသသလိုလို ဝမ္းနည္းသလို ေဒါသထြက္သလိုလို ေပ်ာ္သလိုလို ျဖစ္ေနၿပီး ဆရာေလးထီရန္ကိုသာ စူးစိုက္၍ၾကည့္ေနေလေတာ့သည္။
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာအဘယ္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ျဖစ္ေနသည္ဆိုတာ ဆက္လက္ၿပီး ေစာင့္ေမွ်ာ္ဖတ္ရႈေစလိုပါသည္။
အရာဝတၳဳေတြဆိုတာ
က်ိဳးပဲ့တာမ်ိဳး ပ်က္စီးတာမ်ိဳး
ေတြရွိနိုင္တယ္။
ငါတို႔ၾကားမွာ ခ်စ္ျခင္းတရားႏွင့္
စည္းလုံးညီၫႊတ္မႈ
ရွိေနသ၍ေတာ့
ငါတို႔ကို
ဘယ္အရာကမွ ဖ်က္ဆီးလို႔
မရပါဘူး။
ၾကယ္တစ္ေထာင္
ပုံျပင္ A Tale Of
1000 stars
Unit - 7
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္)
ႏြေဦးကိုကိုေမာင္