ក្រុមហ៊ុន ត្រកូល ចន///
ជើងស្រឡូនសខ្ចី ទ្រាប់ដោយស្បែកជើងកែងចោទ ទម្លាក់ចុះផ្ទាល់នឹងគែមផ្លូវ ។ កាយក្រមុំងើបចេញមកពីក្នុងឡាន ដោះវែនតាខ្មៅស្រអាប់ចេញបន្តិច មុននឹងរេភ្នែកសម្លឹងងើយទៅអគារដែលមានកម្ពស់ខ្ពស់ បបូរមាត់ក្រហមប្រែជាញញឹមត្រេកអរ រួចក៏សម្រេចចិត្តបោះជំហានចូលទៅខាងក្នុង ដោយមានការរាក់ទាកពីសន្តិសុខយាមកាមអគារក្រុមហ៊ុនល្បីល្បាញមួយនេះ ។
បុគ្គលិកក្នុងក្រុមហ៊ុននាំគ្នាតាមសម្លឹងមើលនាងក្រមុំគ្រប់គ្នាៗ តើនាងជាអ្នកណា?? មិចក៏ដើរចូលក្នុងក្រុមហ៊ុននេះ??! ទោះបីពួកគេខំសម្លឹងមើលនាងយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏នាងហាក់ប្រងើយកន្តើយ មិនខ្វល់គិតតែពីដើរតម្រង់ទៅមុខតាមចរឹតមនុស្សឆ្មើងឆ្មៃរបស់នាង ដើរបានបន្តិចនាងក៏ឈប់ជំហាន មុននឹងលូកដៃចុចប្រអប់ជណ្ដើរយន្ដអោយដំណើរការ
~ទឺង~ ទ្វារយន្ដត្រូវបានរបើក នាងក៏រហ័សដើរចូលទៅខាងក្នុង មុននឹងបន្តស្វែងរកជាន់ដែលនាងចង់ឡើង ។
« ខ្ញុំមិនរកជុង ! » នាងក្រមុំតបឡើងទៅកាន់លេខាស្រីរបស់នាយសង្ហារ
« សូមទោសផង តើអ្នកនាងមានបានណាត់ទុកឬអត់?? » លេខាស្រីដែលកំពុងតែឈរក៏តបទាំងសមគួរ ធ្វើអោយអ្នកដែលឈរស្ដាប់ប្រែជាមិនសូវជាពេញចិត្តជាខ្លាំង គ្រាន់តែមកជួបសង្សារសោះត្រូវណាត់ទុកដែរ?? តែក៏ភ្លេចទៅថាពួកគេមិនទាន់បានប្រកាសទំនាក់ទំនងនេះ ជាសាធារណៈអោយគ្រប់គ្នាបានដឹងឯណាមិនចឹង?!! បែបនេះកុំប្រកាន់អីល្អជាង!!! គិតដល់ត្រឹមនេះនាងបែរមកញញឹមវិញ ព្រមទាំងតប
« នាងប្រាប់ថាខ្ញុំជា ជូលីណា គេប្រាដកជាស្គាល់ហើយ »
« តែសូមទោសផងអ្នកនាង ពេលនេះលោកអគ្គនាយកមិននៅក្រុមហ៊ុនទេ ចាស៎ »
« គេទៅណា?? »
« ខ្ញុំក៏មិនដឹងដែរ »
« នេះ នាងធ្វើការរបៀបមិច ទើបមិនដឹងថាគេទៅណា??! » ជូលីនារីកាចឆ្នាស់តបឡើងទាំងកំហឹងមិនពេញចិត្ត ធ្វើដល់លេខាហើយ នៅមិនដឹងថាគេទៅណាទៀត?? គួរតែប្ដូរចេញល្អទេ??!
« បើអ្នកនាងចង់ដឹង សួរលោកអគ្គនាយកខ្លួនឯងចុះ រឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកអគ្គនាយក ខ្ញុំមិនចង់ចេះដឹងទេ »
« នេះ នាងកំពុងតែចោទខ្ញុំថា ចេះដឹងរឿងគេឬ?? » ក្នុងចិត្តចាប់ផ្ដើមខឹងសម្បារមួម៉ៅជាខ្លាំង លេខាម្នាក់នេះកំពុងតែបន្លំជេរខ្លួនច្បាស់ណាស់!!!
« មិនមែនបែបនេះទេ អ្នកនាង » លេខាស្រីនិយាយប្រកែកឡើង នាងមិនមែនចង់មានន័យបែបនេះទេ រឿងរបស់ចៅហ្វាយ ក្នុងនាមយើងជាកូនចៅបើចៅហ្វាយមិនប្រាប់ គេមានសិទ្ធិអីទៅជម្រិតសួរនោះ
« ចាំមើលចុះ!! ខ្ញុំនឹងអោយជុង ដេញនាងចេញពីការងារ » នាងក្រមុំជូលីតបឡើងទាំងខឹងទៅកាន់នាងលេខាស្រីម្នាក់នេះ ចាំមើលចុះ នាងនឹងប្រាប់ជុងហ្គុកអោយដេញនាងលេខានិយាយសម្ដីមិនដឹងខ្យល់អីនេះចេញពីក្រុមហ៊ុនមិនខាន ។
« សូមទោសផង អ្នកនាងត្រូវជាអ្វីនឹងលោកអគ្គនាយក ទើបមានសិទ្ធដេញនាងខ្ញុំចេញពីការងារ ?? លោកអគ្គនាយក គាត់មានមូលហេតុច្បាស់លាស់ ទើបគាត់ដេញ មិនមែនសុខៗមកចង់ដេញបែបនេះទេ »
« អាយ៎... នាងលេខាឡឺកឺ!!! ប្រយ័ត្នសម្ដីនាងខ្លះផង យល់ទេ ទីទាប ទីខ្ពស់?? យើងជាសង្សារលោកអគ្គនាយកនាង រឿងអីយើងគ្មានសិទ្ធិដេញ នាង នោះ!!! » នាងក្រមុំស្រែកមួយវ៉ាស ធ្វើអោយបុគ្គលិកឯទៀតនៅខាងក្រៅដែលកំពុងតែមមាញឹកនឹងការងារហាក់ស្រឡាំងកាំងជាខ្លាំង ដោយខ្លះរត់មកលបមើល ព្រោះចង់ដឹងថាជាសម្លេងអ្នកណាគេ មិចក៏ប្រហើនហ៊ានមកស្រែកឡូឡាអីនៅទីនេះ ?? បើលោកអគ្គនាយកនៅទីនេះ ច្បាស់ជាត្រូវមាត់មិនខានទេ!!!
« សង្សារឬ?? អ្នកនាងមកបោកប្រាស់ខុសមនុស្សហើយ លោកអគ្គនាយកគាត់មានភរិយារួចហើយ មិចនឹងអាចមានសង្សារនោះ ??! » លេខាស្រីចាង ហាក់ចង់អស់សំណើចនឹងប្រយោគនាងក្រមុំសម្ដីញ៉ែតៗនេះជាខ្លាំង ជាសង្សារចឹងឬ??? លោកស្រីចន បានមកប្រកាស់ក្ដែងថាកូនប្រុសតែម្នាក់នៃគ្រួសារចនដែលជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន JJK មានភរិយារួចហើយ មិនចឹង ចុះមកមានសង្សារអ្វីទៀត ?? ស្រីម្នាក់នេះបោកទេដឹង!!! បើចង់បោកមិចមិនទៅបោកអ្នកផ្សេង ចាំបាច់អីមកបោកប៉ះចំមនុស្សដែលដឹងថាលោកចៅហ្វាយខ្លួនមានភរិយាហើយ ស្ដាប់ទៅវាពិបាកជឿណាស់!!!
« ប្រពន្ធចឹងឬ?? នែ៎ នាងយកភ្នែកណា មកមើលថា បងជុងរបស់យើងមានប្រពន្ធហើយ ?? »
« ខ្ញុំមិនបានយកភ្នែកខាងណាមើលទេ តែលោកស្រីចន គាត់បាននិយាយច្បាស់ណាស់ថា លោកអគ្គនាយកមានប្រពន្ធរួចហើយ !!! »
« គេគ្មានប្រពន្ធទេ!!! »
« អ្នកនាងមានរូបរាង មុខមាត់ស្រស់ស្អាត មិនគួរណាមកចង់បានស្វាមីគេនោះទេ ប្រុសមួយគំនរ មិចមិនស្រលាញ់មកស្រលាញ់អីរបស់គេនេះ » គុំចាំស្ដីអោយយូរហើយ លេខាចាង ស៊ូហេ ក៏តអោយផាំងៗ លេងមកថាអោយគ្នាបែបនេះអ្នកណាទ្រាំបាន មកស្រដីញ៉ែតៗ ស្ដីថាអោយនាង ហើយថែមទាំងមកតោងទាមចៅហ្វាយខ្លួនទៀត នេះវាជ្រុលពេកទេដឹង??!
« អ្នកណាចង់បានស្វាមីអ្នកណា??! នាងនិយាយអោយស្រួលបួលខ្លះផង ដឹងទេខ្ញុំនឹងគេស្រលាញ់គ្នាបានប្រាំឆ្នាំហើយ »
« ខ្ញុំមិនដឹងថាស្រលាញ់បានប៉ុន្មានទេ តែសំខាន់ឥឡូវនេះខ្ញុំត្រូវធ្វើការ គ្មានពេលមកឈ្លោះជាមួយអ្នកនាងទេ » លេខាចាង ថាហើយក៏អង្គុយចុះធ្វើមិនខ្វល់ ដោយទុកអោយនារីឆ្នាស់ឆ្នើមជូលីត្រូវឈរក្ដាប់ដៃខឹងឡើងញ័រសាច់អស់ហើយ
« ផ្ញើរទុកសិនចុះនាងលេខា ចាំពេលមានឱកាសយើងនឹងមកជម្រះបញ្ជីបណ្ដេញនាងចេញពីការងារម្ដង » ស្រីក្រមុំជូលីថាហើយក៏ដើរទៅបាត់យ៉ាងរហ័ស
« មិញនេះ ឃើញស្រែកខ្លាំងណាស់មានរឿងអីហ្អេស?? »
« ក៏មិនដឹងដូចគ្នា មកស្ដីថាអោយហើយ ក៏ចង់បណ្ដេញចេញ ហើយនៅថាជាសង្សារលោកអគ្គនាយកទៀតផង »
« មិនគួរអោយជឿ!!! »
« ចុះខ្ញុំមានថាជឿឯណា លោកអគ្គនាយកមិចនឹងស្រលាញ់មនុស្សស្រីកាចឆ្នាស់ មិនគោរពមនុស្សចាស់ ក្មេង បែបនេះនោះ ទេ »
—————
៚ ក្រាក ៚
« លោកដាក់ខ្ញុំចុះទៅ » ថេយ៉ុងដែលកំពុងស្រាក់ដៃទាំងគូអោបក.នាយសង្ហារ បន្លឺឡើងដោយងើយមើលមុខគេ
ជុងហ្គុកក៏ទម្លាក់កាយតូចរបស់គេទៅលើពូកទន់ល្មើយថ្នមៗ ។
« ខ្ញុំអស់អីហើយ លោកទៅធ្វើការវិញចុះ »
« មិនអីទេ ខ្ញុំនៅមើលថែឯងចុះ »
« ខ្ញុំពិតជាមិនអីពិតមែន អឹប!! » នាយសង្ហារក៏ផ្អឹបបូរមាត់ខ្លួន ទៅរកបបូរមាត់តូចស្ដើងដែលពូកែប្រកែកតបតបន្តិច មុននឹងលែងវិញ
« ហាមប្រកែក »
« បាទ៎ »
« ឆាប់គេងទៅ » ថេយ៉ុងបែរជាក្រវីក្បាលតិចៗ អោយគេងយ៉ាងមិច បើមិនងងុយផងនោះ!!!
« បើអ៊ីចឹង ចាំខ្ញុំប្រាប់មីនអាអោយធ្វើអីអោយឯងញុំាចុះ »
« ចាំខ្ញុំចុះទៅខ្លួនឯងក៏បានដែរ មិនបាច់រំខានលោកទេ »
« ឯងខ្លាចខ្ញុំហ្អេស?? » ដោយសារតែឃើញគេប្រកែក នឹងមិនហ៊ានសម្លឹងមើលមុខខ្លួនចំ ជុងហ្គុកក៏ចោទសំណួរឡើង
« អ- អត់ទេ ខ្ញុំមិនខ្លាចលោកទេ » ថេយ៉ុងក្រវីក្បាលតតាក់ ហាក់កំពុងតែប្រកែក ទាំងក្នុងចិត្តនៅខ្លាចស្នូរគ្រាប់សំណដែលនាយបានបាញ់នៅឡើយទេ
« បើមិនខ្លាចទេ អ៊ីចឹងខ្ញុំនាំឯងទៅក្រោមចុះ »
« លោកមិនបាច់កាន់ដៃទេ »
« អ៊ីចឹង ឯងខ្លាចខ្ញុំហើយ »
« ខ្ញុំអត់បានខ្លាចលោកទេ »
« បើមិនខ្លាចក៏ចុះទៅ » ជុងហ្គុកថាហើយ ក៏ដឹកដៃថេយ៉ុងចុះតាមកាំជណ្ដើរម្ដងមួយកាំៗ ដោយមិនបានខ្វល់ពីក្រសែភ្នែករបស់អ្នកខាងក្រោមសម្លឹងមក
« ជូលី?? » ថេយ៉ុងរហ័សក្រលាស់ដៃចេញយ៉ាងលឿន មុននឹងបោះជំហានថយបន្តិច ក្រោយឃើញវត្តមានរបស់នាង
« អូនមកយ៉ាងមិចបាន?? ហេតុអីមិនប្រាប់បង?? » ជុងហ្គុកបង្ហើរសំណួរទៅកាន់នាងទាំងភ្ញាក់ផ្អើល ព្រោះនាងមកមិនប្រាប់ដំណឹងអោយគេដឹងមួយម៉ាត់សោះ
« គឺអូនមកចង់អោយបងភ្ញាក់ផ្អើល តែមិនគិតសោះថាពេលអូនមិននៅមានរឿងមានគួរអោយភ្ញាក់ផ្អើលជាងនេះទៅទៀត! » នាងតបឡើង ព្រមទាំងដៀងភ្នែកទៅមើលអ្នកដែលឈរខាងក្រោយខ្នងនាយ
« រឿងភ្ញាក់ផ្អើល??! អូនចង់សម្ដៅលើអី ?? »
« គ្មានទេ អូនគ្រាន់តែនិយាយលេងប៉ុណ្នោះ » នាងងាកក្រលាសភ្នែកមកញញឹមដាក់ជុងហ្គុកវិញ ធ្វើជាធម្មតា ទាំងក្នុងចិត្តកំពុងតែមិនស្រួល
« ក្មេងម្នាក់នោះជាអ្នកណា?? »
« អឺគឺខ្ញុំជាអ្នក~~~ »
« ជាប្អូនប្រុស បង »
« ប្អូនប្រុសឬ?? » ជូលីស្រដីសួរបញ្ជាក់ព្រមទាំងសម្លឹងមើលទៅក្មេងម្នាក់នោះ បន្តិច តែក៏ប្រទាក់ទៅនឹងចិញ្ចៀនដែលភ្ជាប់ទៅនឹងម្រាមដៃស្រឡូនរបស់គេបន្ថែម ថេយ៉ុងឃើញបែបនោះ ក៏រហ័សយកដៃក្រព័ន្ធទៅក្រោយមួយរំពេច មុននឹងសម្លឹងមុខនាងបន្តិចវិញ ឃើញនាងកំពុងតែញញឹមដាក់ខ្លួន ទើបខ្លួនក៏រហ័សតបតស្នាមញញឹមនោះទៅនាងវិញទាំងមិនដឹងថាស្នាមញញឹមដែលនារីឆ្នាស់ឆ្នើមនោះផ្ដល់អោយ វាជាស្នាមញញឹមអ្វីពិតប្រាកដ ។
—————
រងចាំភាគបន្ត.....