"So what's up?" untag sa akin ni Dereen. Natanggal ang tingin ko sa view mula dito sa hotel at napatingin sa mga kaibigan ko. Umayos naman ako ng upo nang maalalang andito nga pala ako para makausap sila.
"Ah, you're saying?" pagtatanong ko kung ano na nga ba ang huling topic namin. Aish, lumilipad na naman ang utak ko kakaisip doon sa golden object na iyon. Kaya naman sinet aside ko muna iyon at baka magtampo pa ang mga ito.
"I am saying, kailan ka pa papasok? Hinahanap ka ng mga teachers at nauubos na ang mga palusot namin." iritableng tugon ni Fiacre. Kahit kailan talaga napakaiksi ng pasensya ng babaeng ito.
"Baka next Monday pa. There are two more tests left so please bare with those professors for me until I come back." tumingin akong muli sa kanila at kita ang dismaya sa mga mukha nila. Miyerkules pa lang kasi ngayon. Bali dalawang araw pa ang kailangan nilang i-cover para sa akin. Sorry my friends.
Nang mapansin kong parang ayaw nilang pumayag, mas pinagmukha kong nakakaawa ang ekspresyon ko para mas effective. Ilang sandali lang ay sumuko na rin sila at tinaas pa ang dalawa nilang kamay. Sabi ko na nga ba eh. Wala silang palag sa akin.
"Eh ang mga heads? Did they believe the excuses you've made?" pagbubukas ko ng bagong pag-uusapan. Ten heads are not that dumb to believe that I skipped classes because of diarrhea. They knew that I have ESCAPE in my body and so any virus will be very much uneffective on me.
"As expected, they didn't buy it." nakapangalumbabang sabi ni Rennei and she sipped her strawberry shake.
"Then what did you do?"
"We told them that you are currently on abroad with your brother. And yeah, naniwala naman sila." sagot ni Dereen. Mabuti naman at naniwala sila. Ayoko namang maghinala sila sa mga kinikilos ko.
"Girls, can you do me a favor?" ani ko nang maalala ko ang bagay na natagpuan ko kanina. Sa husay ng mga sources ng mga ito, may tiwala akong may malalaman silang kapaki-pakinabang sa gamit na ito. Tumango naman sila bilang sagot kaya nilabas ko ang gintong bagay na ito na nakabalot pa rin sa puting panyo.
Ipinatong ko sa table at inislide papunta sa side nila para mas makita pa nilang mabuti. They didn't bother to ask me at binuksan na lang nila kaagad ang laman nito. Naunang madampot ito ni Rennei kaya napatahimik ang dalawa.
"I want to know the real use of that thing. May mga nakita rin akong mga letra na nakaukit diyan kaya lang hindi ko na masyadong makita." paglalahad ko habang tinititigan si Rennei na sinusuri ang bawat anggulo ng bagay na ibinigay ko.
At katulad nga ng sinabi ko sa inyo, she is a woman with a few words kaya nagthumbs up lang siya sa akin bilang sagot niya. Bumalik naman ang tingin nila sa akin.
"What?" they are looking at me meticulously.
"You don't look well. Are you sick?" dito ay nagsilabasan na ang pag-alala sa mga mukha nila kaya medyo naalarma ako. Kinapa kapa ko ng kaunti ang mukha ko. Namumutla ba talaga ako?
"Siguro sa pagod lang ito. Don't worry aalis na rin ako para makapagpahinga. Tsaka malayo layo pa ang biyahe ko sabayan pa ng heavy traffic ngayong gabi na." nakumbinsi ko naman sila sa sinabi ko. Hindi na rin kami nagtagal at umalis na rin kami sa table namin. Hinatid pa nga nila ako sa labas ng hotel kung saan naghihintay ang driver ko. Bago pa ako umalis ay pinaalalahanan pa nila ako na huwag ko masyadong pagurin ang sarili ko sa mga matters ng mafia. Nagpromise naman ako sa kanila na susundin ko ang mga bilin nila and so they set me off.
Napagpasyahan ko na matulog muna sa biyahe dahil sa sumasakit na naman ang ulo ko. I don't know why I am feeling sick samantalang sa pagkakaalam ko ay hindi naman ako nakakaramdam ng mga ganito dati. I don't need to worry about my safety even if I only have a driver with me. This man is once a legendary reaper nuong mga kapanahunan niya. He was my mom's bodyguard at matagal na siyang nagtatrabaho sa pamilya namin. Bulletproof din naman ang kotse na gamit namin kaya okay lang. Kumbaga, 2 in one na ang kasama ko.
Nagising ako na papasok na kami sa loob ng headquarters. Pagkalabas na pagkalabas ko sa sasakyan ay sinalubong na kaagad ako ni Sphinx na humahangos pa.
"Boss, kakatapos lang po ng third exam." balita niya. He handled a sheet of paper to me. Binasa ko naman 'yun and I found out that from 15, there are only seven left. I checked those three bastards' names on the list at hindi ko na naiwasan na tumaas ang isang sulok ng labi ko nang makita ang mga pangalan nila sa mga nakapasa. Great. Really great.
"Sphinx, give them a feast and after that, let them rest on their individual chambers. Be sure to assign some of our men to guard them, are we clear?" He bowed to me as a sign of respect and as a yes. I can finally go to sleep peacefully. With that I retired for the night.
I woke up at exactly ten in the morning. I can't feel any pain from last night anymore kaya bumangon na ako para mag-ayos. Today was a very cold morning kaya nagjacket ako. Bago matapos ang araw na ito, malalaman na nila ang kung sino talaga ako. I smirked for that idea.
I called the judges through phone and lucky they are all awake. I asked them to call the finalists as well to the observation room. Mahigpit ko ding pinagbilin na paupuin sila isa isa pero huwag sila ihaharap sa upuang uupuan ko. Binilin ko rin na lagyan silang lahat ng blindfolds para hindi nila ko makita pagpasok ko.
Nang matapos ako ay tsaka ko naalala na hanapin ang isang red box. Mamaya ko na sasabihin kung ano ang laman nuon. Makailang minuto pa ay nahanap ko ito sa treasure box ko sa loob ng closet room. Wala naman akong paki kung mag-intay sila ng matagal. Aba dapat sila ang maghintay dahil kapag wala ako, wala rin ang mga pinaghirapan nila.
Lumabas din ako kaagad mula sa kwarto ko at tanging mga tunog lang ng sapatos ko ang maririnig sa mga koridor. Siguro nagtataka kayo kung bakit walang nakabantay na guard o maid man lang sa labas ng kwarto ko, well ayoko naman kasi na may nakabuntot pa rin sa akin hanggang sa pinakaprivate place ko.
Pagkarating ko sa harap ng pintuan ng observation room, hindi na ako kumatok at pumasok na. Sa pagpasok ko ay nasilayan ko ang pitong mga lalaki na nakapasa. You read it right. Sa batch kasi nila, may walong babae lang. Sa kasamaang palad, walang nakapasok na babae. Tulad nga ng sabi nila, mas pangkaraniwan ang trabahong ito para sa mga lalaki.
"Good morning, milady." sabay sabay na bati at yuko ng mga tauhan ko sa loob ng observation room. Kung tinatanong niyo kung gaano kalaki ang kwartong ito, well, parang pinagdikit na dalawang classroom siguro.
Sumenyas naman ako sa kanila na okay na at maaari na silang tumayo muli ng tuwid. Inabot naman sa akin ni Brock ang isang mouth piece. Ito ang gagamitin ko for the last two tests. Sinet ko ang tone style nito sa pangbarakong lalaki na boses.
Wala naman nang duda ang galing at husay nila pagdating sa mental and physical challenges. So ngayon, it's time for them to reveal their real selves, their real feelings and their real stories. Dapat kilatisin ko ang bawat isa sa kanila kahit na para sa akin ay pasado na silang pito.
"Here, I'll present the heiress' last two tests for all of you. This will not be a physical challenge nor a mentality test. Our boss prepared two questions that each one of you should answer. We are hoping for your outmost sincerity and honesty. May mga nakakabit din sa inyong lie detector tests para mas makasigurado." banggit ni Kash. Sumang-ayon naman ang pito at napansin kong napalunok sila maliban kay Dash. May mga names kasi sa mga upuan nila kaya nalalaman ko.
"First question, what did you come here for?" pagsisimula ko. Sinenyasan ko naman ang mga tauhan ko na pasagutin na ang bawat isa. Tahimik ang buong paligid para marinig namin ng malinaw ang mga sagot nila.
"I came here to find the real me. My father is once a reaper of this group but unfortunately, he died by protecting the late young lady. Instead of having a grudge, I decided to dedicate my whole life for the members of this family. That I will serve them like what my father did until his last breathe. I want to compensate my service to all good deeds they have shown to our family." Jake Montreal. I remembered mom having two bodyguards. My current driver while the other one died when our enemies tried to ambush the van we are riding.
"I risked everything to train and to be your humble servant to prove my worthiness. My whole life, I've been treated as if I'm a garbage. No one cares about me and no one dares to accept me. But the Mafia Dela Vega showed me the way to find a place for myself. And there, I realized, I was called to protect and to preserve this mafia's glory." Achilles Samuels. So siya pala ang nabanggit sa akin ni kuya na natagpuan nila na palaboy laboy sa daan. Ang layo na ng narating niya ngayon. Hanga ako sa determinasyon niya.
"Me, Vladimir Vinson has killed two men when I was just ten. Eversince that day, I considered myself a killer. But for each day that I was learning inside the second headquarters, I learned that what I did is something that is very inevitable. That in this world, you need to do everything to survive. Killing those two men? Ngayon, wala na lang sa akin 'yun. Dahil napag-isip isip ko na, ginawa ko iyon dahil kinakailangan. Kinakailangan kong protektahan ang mga mahal ko sa buhay." believe it or not, I was touched by this guy's confession. Talagang may mga taong mukhang matapang sa panlabas na kaanyuan pero kung aalamin mo lang ang mga pinagdaanan nila ay manlulumo ka.
"I, Jerson Smith came here for only one reason. And that is to learn. Learn how to stand with own feet. Without my parents' help and support. I want to show them that I can protect, that I can serve someone, that I save a life just like my older brother. My older brother died from saving a child's life from a huge fire. All these years, sinisi ko ang Diyos dahil kinuha niya kaagad si kuya pero dumating sa utak ko na, hindi 'yun dapat. Na imbes sayangin ko ang oras ko sa karangyaan, gusto kong gamitin ang kakayahan ko para magligtas ng buhay." malapit ko nang makalimutan ang bastos na ito. Kahit na muntik niya na akong saksakin, para bang wala na rin sa akin 'yun.
The other two were also touching and heartbreaking that I almost cry. They have too much on their shoulders. They felt so much rejection, resentment and pain from their special someones. Then the last one, it's Dash's turn to tell his answer.
"Milady, I am here to give my life to you. My father told me when I was young na dapat ay patay na talaga ako. Pero nabigyan ako ng pagkakataon mabuhay nang dahil sa isang batang babae na naglakas loob na sagipin ako sa pagkakalunod sa dagat. Ang huli ko lang naaalala ay ang pagpunta niya sa kinalalagyan ko sa ilalim ng tubig. Dumating siya na akala mo ay sinugo ng mga maliliwanag na sinag ng araw. By that time, I told myself to live for this sunshine. I want to protect and keep this sunshine as long as I can. And that girl and none other that you, princess." pagkekwento niya. Para bang bumalik sa akin ang mga alaala ko. Tama.
Natatandaan ko nuong ten or eleven ata ako ay nagtungo kami sa beach. Madaling araw na noon at nafeel kong lumabas ng bahay at maglakad lakad sa buhanginan. But a boy captured my attention. He was drowning. Hindi na ako nagdalawang isip pa lumangoy ako sa kinaroroonan niya. Inabot ko ang kamay niya at iniangat ko siya papunta sa ibabaw. Inalo ko siya sa pangpang at tumawag ng tulong. May dumating na mag-asawa at nakita ko rin na nagkukumahos si uncle sa direksyon namin. Nagpasalamat ang mag-asawa nang marevive nila ang batang lalaki. Wow, siya pala 'yun. Can't believe it.
"Then the last question, will you risk your life for the female leader? Are you ready to sacrifice even your life for her happiness and needs?" actually I exaggerated with the happiness and needs part. Because I would never let anyone to die just for my own satisfaction. As a leader, I am the one who should sacrifice the most.
"Tanggalin niyo ang mga blindfolds nila at ipaharap sila dito." utos ko at ibinalik ko na ang mouth piece kay Brock. Sumalampak naman ako ng upo couch dito. Hinihintay na makita ang mga mukha nila.
When the folds are gone, lahat sila ay gulat na gulat na makita ako sa harapan nila.
"IKAW?! ANONG GINAGAWA MO DITO?!" tila choir nilang sabi. Take note, pati si Dash ay nasurpresa sa nakikita niya ngayon.
"Assholes, don't talk as if she's a stranger. She's our boss. She's our ruler and the Mafia's princess." paninita ni Sphinx sa kanila. Nagpapalit palit ang mga tingin nila sa akin at kay Sphinx. Tila ba hindi sila makapaniwala na ang babaeng binastos at dinaandaanan lang nila nitong mga nakaraang araw ay ang babaeng paglilingkuran nila.
Nang magsink in na kahit papaano sa mga kokote nila ang mga nangyayari, bumalik na sa pagkakalma ang mga mukha nila pero may takot naman sa mga mata nila. Tumayo ako at kinuha ang red box na dala ko. Binuksan ko ito sa harapan nila at nagtatakang tumingin sila sa akin.
"These brooches will be given to all of you. These will be the symbols of your positions. Gentlemen, congratulations. You are now, mafia Dela Vega's honorable reapers. And as for your punishments for disrespecting me ..." hindi pa ako natatapos sa sinasabi ko lahat sila ay nagsiluhod sa harap ko.
"Kill us if you want! We are very ashamed of what kind of behaviour we have showed to you." nagulat ako sa mga sinabi nila. Pero napanatag ako sa ideyang kaya nilang ibuwis ang mga buhay nila para sa akin. Na hindi nila hahayaan na matrato ng masama ang kanilang pinuno. Dahi dito ay napatawa na lang ako. Isa isa ko silang inalong tumayo at saka inilagay sa kanilang mga kasuotan ang mga brooch. Bumalik ako sa harapan para tapusin ang sasabihin ko.
"Ang totoo niyan, your punishment is to guard me as long as I live. The seven of you proved to me that you are loyal and trustworthy for the positions that I have given to you. Simula sa Lunes, papasok din kayo sa Mhorfell Academy bilang mga estudyante. Sphinx, prepare their papers." at nakita ko ng may tinawagan si Sphinx mula sa telepono.
"What do you mean, m-milady?" it seems like they are still not used on speaking with formality when it comes to me huh?
"Ang ibig kong sabihin, hindi lang kayo basta basta reapers. Ilalagay ko kayo sa rank na kung saan ay malayang kayong makakapanatili sa tabi ko. You will be my personal guards. Sasama kayo sa akin sa Mhorfell. You can search for that school's background para mas maintindihan niyo ang sinasabi ko. And may mga problems ako na kakailanganin ko ang tulong niyo kaya kayo ang mga napili ko na bigyan ng ganyang posisyon." with that lumuhod na naman sila at yumuko.
"Lubos kaming nagpapasalamat sa binigay niyong misyon sa amin. Gagawin po namin ang lahat ng aming makakaya para maisagawa ang inyong mga kagustuhan!"
"Stand please. And yeah, before I forgot, Mr. Dash Nawrey, I am amused by what you did to that girl and I witnessed your exceptional skills. Therefore, I am assigning you to be with me all the time. Sa Mhorfell, magkakahiwalay hiwalay tayo ng mga klase pero ikaw, you need to be on the same room kung nasaan ako. I am giving you the right to lead these six. And I am hoping for you cooperation. Ayokong mababalitaan na may maiinggit kay Dash dahil siya ang pinakamalapit sa akin na reaper." paglilinaw ko sa kanila.
"Imposible po 'yun. Kaming pito, we've trained together and we've suffered together. Tropa na po kami boss. Tsaka kuya na po talaga ang turing namin diyan kay Dash kaya wala po kayong dapat alalahanin." pagsisigurado nila sa akin at nagkumpol kumpol pa sila. Halos magkulitan na nga sila sa harapan ko. Hindi ko tuloy maiwasan mapangiti.
Now, I am sure that I have chosen the right people. Just like what I said, I didn't let Xander to assign a number of guards for me. But I changed my mind. Someone, no, there's a lot of people who were after my life. I can't lose to them. I still need to find the justice for Lorraine and for my parents. Kaya nga imbes na sa pisikal ko subukin ang mga ito, I prefer giving them questions and test of concentration.
From today on, I will entrust my life to these idiots. Alam kong hindi ako nagkamali sa pagpili sa kanila. Sa Lunes, sasabay na sila sa akin sa pagtahak sa tunay na mga problema, labanan at tensyon. This time, it will not be like their trainings or camps. At sa pagkakataon din na ito, mas masusubukan ko ang mga kakayahan nila.
Good luck to us, bastards. My only wish for all of you is to stay alive. Please don't let each other's hands go. Stick with me from now on. We'll protect each other and I won't let you down as your leader.
___________________________________________________________
A/N: Okay guys himala na talaga ito! Hahaha 3 UPDATES in ONE WEEK! Actually hindi ko alam kung bakit parang ang sipag ko mag-ud ngayon pero samantalahin niyo na haha. 'Wag kayong mag-alala hindi naman ibig sabihin na ang dami kong update ay matatagalan ang next. Sabado siguro or kapag may time. Paki tingin tingin ang 2 previous chapters na pinost ko dahil iibahin ko ang mga attached photos nila ngayon. Comment kayo guys! Umaasa ako na balang araw mag-iingay din ang mga silent readers. Hahaha God Bless! XOXO