ေစာသဒၵါေမာင္အခန္းတံခါးလက္ကိုင္ကိုဖြင့္ရန္လွည့္လိုက္ေသာ္လည္း တံခါးမွာပြင့္မလာေပ။
'တံခါးကေသာ့ခတ္ထားတာလားဟ.... ဒါေပမယ့္...စႏၷယားသံကေသခ်ာေပါက္ဒီအခန္းထဲကၾကားတာပါ..'
ေဝခဲြရခက္ေသာအေတြးအခ်ိဳ႕နဲ႔တံခါးကိုဆက္လွည့္ေနစဥ္
"အခန္းထဲမွာဘာမွမရိွပါဘူး အစ္ကိုေလး"
"အမေလး!"
ေစာသဒၵါေမာင္တစ္ေယာက္ရုတ္တရက္ထြက္လာေသာအသံေၾကာင့္လန္႔ျဖန္႔ကာေအာ္လိုက္မိၿပီး တံခါးလက္ကိုင္ကိုလည္းလႊတ္လိုက္သည္။ အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့မွ တစ္ကိုယ္လံုးတြင္အနက္ေရာင္မ်ားဝတ္ဆင္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္ရပ္ေနသည္ကိုေတြ့လိုက္ရသျဖင့္..
"ဟို အေစာနကဒီအခန္းထဲကစႏၷယားတီးသံၾကားလိုက္လို႔ပါ"
"မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးအစ္ကိုေလး ဒီအခန္းကေသာ့ပိတ္ထားတာၾကာၿပီဗ်..ဘယ္သူမွလည္းမေနဘူး"
"ဟမ္..ဟုတ္လို႔လားကၽြန္ေတာ္ေတာ့ေသခ်ာေပါက္ၾကား......"
သူထပ္ေျပာမည္ႀကံလိုက္ေသာ္လည္း သူ႔ကိုစူးရဲစြာစိုက္ၾကည့္ေနေသာထိုလူေၾကာင့္ ေျပာမည့္စကားမ်ားပင္တန္႔သြားရသည္။
"ဟို..ကၽြန္ေတာ္နားၾကားမွားတာပဲေနမွာပါ..ဟိုဦးေလးကဘယ္သူလဲဟင္"
"ကၽြန္ေတာ္ကဒီစံအိမ္ႀကီးရဲ့အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ပါ မိႈင္းလံုလို႔ေခၚပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဦမိႈင္းလံု ေတြ့ရတာဝမ္းသာပါတယ္ခင္ဗ် ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကေစာသဒၵါေမာင္ပါ ဦးမိုးလံုးမိႈင္းရဲ့လက္ေထာက္လုပ္ဖို႔ေရာက္လာတာပါ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးပါဦး"
"ေနာက္ဆံုးေတာ့ေရာက္လာၿပီေပါ့ အစ္ကိုေလး"
ဦးမိႈင္းလံုတစ္ကိုတည္းတီးတိုးေရရြတ္လိုက္သျဖင့္..
"ဟမ္?"
"ေစာင့္ေရွာက္ေပးရမွာေပါ့အစ္ကိုေလးရယ္ ဒါကကၽြန္ေတာ့္ရဲ့တာဝန္ပဲကို.. ကဲ... ညလည္းနက္ေနၿပီ.... အစ္ကိုေလး..အနားယူေတာ့ေလ"
"အာ..ဟုတ္ကဲ့ အဲ့ဒါဆို..ကၽြန္ေတာ္အနားယူေတာ့မယ္ေနာ္ good night ပါခင္ဗ်"
"Good nightပါအစ္ကိုေလး"
ေစာသဒၵါေမာင္ ဆက္ျငင္းေနမခ်င္လို႔သာျပန္ရသည္။ သူေသခ်ာေပါက္ကိုစႏၷယာတီးသံၾကားလိုက္တာပါ။ ဒီအိမ္ႀကီးကထူးေတာ့ထူးဆန္းသည္..အိုး.အေစာနကေတြ့လိုက္တဲ့ဦးမိႈင္းလံုဆိုတဲ့ လူႀကီးရဲ့အၾကည့္ေတြကိုထည့္မေျပာပါနဲ႔ဦး။ ထိုလူႀကီး၏အၾကည့္မ်ားသည္လည္းသူ႔ကိုေတြစကဦးမိုးလံုးမိႈင္းၾကည့္ေသာအၾကည့္မ်ားႏွင့္အလြန္ဆင္တူသည္။ အရမ္းကိုအကၽြမ္းတဝင္ရိွလွေသာ အၾကည့္မ်ိဳးပင္။
ေစာသဒၵါေမာင္အခန္းေလးတံခါးပိတ္သြားတာကိုၾကည့္ေနေသာဦးမိႈင္းလံုကေတာ့ မ်က္လံုးမ်ားသည္တျဖည္းျဖည္းစိုစြတ္လာၿပီးစကားတစ္ခ်ိဳ႕ကိုတီးတိုးေရရြတ္ေနေလသည္။
"စိတ္ခ်ပါအစ္ကိုေလးရယ္ အရင္တုန္းကကၽြန္ေတာ့္အရမ္းငယ္ေသးလို႔အစ္ကိုေလးတို႔ကိုေကာင္းေကာင္းမေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး..ဒီတစ္ခါေတာ့ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာေပါက္ကာကြယ္ေပးပါ့မယ္"
'ဖိုးဖိုးႀကီး ျမင္ရဲ့လားဖိုးဖိုးႀကီးရဲ့သားကအရမ္းကိုမွေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ႀကီးျပင္းလာခဲ့တယ္ေနာ္ ..'
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ရုတ္တရက္ေတြးမိေသာအေတြးအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ မ်က္လံုးမ်ားသည္ သိမ္းငွက္တစ္ေကာင္လိုစူးရဲလာသည္။
'သခင္မႀကီး'
'သခင္ေလးကေရာဘာလုပ္ဖို႔ႀကံစည္ေနတာလဲ'
..................................................................
"လံုးငယ္က ကိုကို႔ဖို႔စံပၸါယ္ပန္းကံုးယူလာတာလား "
"ဟုတ္ပါတယ္ကိုကိုေလး ေမႊးလားဟင္"
သူေမးလိုက္ေတာ့ ကိုကိုေလးကပန္းကံုးကိုယူၿပီးနမ္းလိုက္သည္။ နမ္းလိုက္သည္ကပန္းကံုးျဖစ္ေသာ္လည္းအၾကည့္မ်ားကမိမိထံမွမခြာေသာေၾကာင့္သူ႔ခမ်ာ နားရြက္မ်ားပင္ပူတက္လာသည္အထိရွက္ေသြးျဖာသြားရသည္။
"အား..ေမႊးလိုက္တာကြာ ပန္းကံုးကေတာ့အရမ္းေမႊးတာပဲ ..ယူလာတဲ့လူကေရာေမႊးလားလို႔နမ္းၾကည့္ရမယ္"
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ထိုလူမွာမိမိမ်က္ႏွာထပ္သို႔ေခါင္းႀကီးအပ္ခ်လာလ်ွင္..
" အား ..ကိုကိုေလးလို႔ လံုးငယ္ကအခုမွေရခ်ိဳးလာတာေမႊးၿပီးသား ကိုကိုေလးနမ္းၾကည့္ဖို႔မလိုဘူး"
"မယံုပါဘူး ကိုကိုကေတာ့ကိုယ္တိုင္နမ္းၾကည့္ရမွယံုမွာ"
ေျပာရင္းဆိုရင္း မိမိမ်က္ႏွာအႏွံ႔ကို သူ႔ႏွာေခါင္းျဖင့္ပြတ္တိုက္နမ္းသည္။ ၿပီးေနာက္မ်က္ႏွာခ်င္းခြာကာရီေဝစြာတစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္သည္။ထို႔ေနာက္ေခါင္းျပန္ငံု႔လာကာ ႏွာခမ္းမ်ားဆီသို႔ ၪီးတည္လာေတာ့..
"ကိုကိုေလး..သူမ်ားေတျြမင္...အြန္႔.....အြင္း"
စကားပင္ဆံုးေအာင္မေျပာလိုက္ရေသး မိမိႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုအေပၚတစ္လွည့္ေအာက္တစ္လွည့္စုပ္ယူနမ္းရိႈက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္ေလးေတာင့္သြားရသည္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္အနမ္းမ်ားမွာၾကမ္းတမ္းလာေတာ့ သူ႔ခမ်ာအသက္ရႉမဝေတာ့ေပ။ ထိုလူ၏ ရင္ဘတ္ကိုသူ႔လက္မ်ားျဖင့္ထုရိုက္ရင္း အနမ္းတို႔ကိုရပ္ေစေသာ္လည္း ထိုလူကေတာ့တုပ္တုပ္မ်ွပင္မလႈပ္ေခ်။ ရုန္းကန္ေနေသာသူ႔လက္မ်ားကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ဆဲြယူခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္ က်န္လက္တစ္ဖက္ကိုေတာ့ ဦးေခါင္းေနာက္တြင္ ထိန္းကိုင္ကာနက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းနမ္းရိႈက္လာသည္။ သူေပးထားေသာစံပၸါယ္ကံုးေလးကေတာ့ ခံုတန္းေလးေပၚတြင္အထီးက်န္စြာ..။
"လႊတ္ေတာ့...အသက္ရႉၾကပ္ေနၿပီ"
ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ခဏအလႊတ္ေပးခ်ိန္ေျပာမိေတာ့ မိမိလည္တိုင္ထပ္သို႔ေခါင္းအပ္လာလ်ွင္.......
"အစ္ကိုေလး..အစ္ကိုေလး...ထပါဦး.. "
ေစာသဒၵါေမာင္အသက္ရႉၾကပ္ေနတုန္း မိမိေဘးမွေခၚသံေၾကာင့္မ်က္လံုးမ်ားကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့.....
"ဦးမိႈင္းလံု.."
"ဟုတ္ပါတယ္ကၽြန္ေတာ္မိႈင္းလံုပါ..သခင္ေလးကမနက္စာစားခ်ိန္ေရာက္လို႔ႏိႈးခိုင္းလိုက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္လာႏိႈးတာ တံခါးေခါက္ေတာ့လည္း အစ္ကိုေလးကျပန္မထူးဘူး ခဏေနေတာ့ အခန္းထဲကအစ္ကိုေလးေအာ္သံၾကားေတာ့စိတ္ပူၿပီးေသာ့အပိုယူၿပီးဝင္လာလိုက္တာ...အစ္ကိုေလးကအိမ္မက္ေယာင္ေနတာပဲ"
"အာ...ဟုတ္လား..ကၽြန္ေတာ္အားနာလိုက္တာဗ်ာ မေန့ခရီးပန္းလို႔လားမသိဘူး အၾကာႀကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ဗ်.. ဟဲ..ဟဲ"
"ရပါတယ္ဗ်ာ အဲ့ဒါဆိုကၽြန္ေတာ္ေအာက္ထပ္ဆင္းႏွင့္ေတာ့မယ္ေနာ္ အစ္ကိုေလးကေတာ့မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးမွဆင္းခဲ့ေတာ့ေလ"
"ဟုတ္ကဲ့..ဟုတ္ကဲ့"
ဦးမိႈင္းလံုထြက္သြားမွ ေစာသဒၵါေမာင္တစ္ေယာက္ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုျပန္ရိုက္မိသည္။
"ဘာအိမ္မက္ႀကီးလဲကြာ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နမ္းတာခံရတယ္လို႔.. ဟူး... ငါမေန့ကမွေရႊစက္နဲ႔ခဲြလာတာေလ...mustrubate မလုပ္တာၾကာလို႔မ်ားေပါက္ကရအိမ္မက္ေတြမက္ေနတာလား "
ေျပာရင္းဆိုရင္းပင္မိမိႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုကိုင္ၾကည့္မိသည္။ အိမ္မက္ဆိုေသာ္လည္းအထိအေတြ့ကတစ္ကယ္လိုပင္.. တစ္ဖက္လူ၏ ေနြးေထြးေသာႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုပင္ယခုထိခံစားလို႔ေနသလို..
"အား.. ေစာသဒၵါေမာင္ ဘာေတြေလ်ွာက္ေတြးေနတာလဲ...ေတာ္ၿပီ..ေတာ္ၿပီ..မ်က္ႏွာသြားရမယ္...မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးရင္ဒီအိမ္မက္ႀကီးကိုေမ့လိုက္ေတာ့ ငါက straight ေနာ္..straight"
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔တန္းေနေအာင္ေျပးၿပီးမ်က္ႏွာသစ္ရန္ေဘလ္စင္ေရ႔ွရပ္ကာမွန္ၾကည့္မိေတာ့မိမိ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားသည္ ပံုမွန္ထပ္အနည္းငယ္ထူအမ္းေနသေယာင္ေပ။ ညကအိမ္မက္အေၾကာင္းျပန္ေတြးမိေတာ့ ၾကက္သီးမ်ားထကာႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုေရျဖင့္အထပ္ထပ္အခါခါေဆးေနမိေတာ့သည္။
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပင္ေအာက္ထပ္တြင္ထိုင္ကာသတင္းစာဖတ္ေနေသာ မိုးလံုးမိႈင္းကေတာ့ မိႈရထားသလိုပင္ေက်နပ္ႃပံုးႀကီးတစ္ခုကို ပါးလ်ေသာႏႈတ္ခမ္းထက္တြင္လွလွပပခ်ိတ္ဆဲြထားေလသည္။
(A/N....တရားခံဘယ္သူလဲေဟ့)
23.5.2021
1396words