« ... » នាយសង្ហារនៅតែបន្តភាពស្ងៀមស្ងាត់ មិនមាត់នឹងគេអ្វីបន្តិច ។
« មិនអីទេ បើលោកនៅខឹងនឹងខ្ញុំ!! ខ្ញុំទៅគេងបន្ទប់ផ្សេងក៏បាន » ថេយ៉ុងថាហើយក៏ងើបក្រោកបន្តិចបម្រុងថានឹងដើរចេញពីបន្ទប់ មើលទៅគេប្រហែលជាមិនបាត់ខឹងនឹងខ្លួនទេ ទើបចង់អោយគេនៅម្នាក់ឯងសិន ចាំថ្ងៃស្អែកចាំនិយាយគ្នាទៀតក៏បាន ព្រោះយ៉ាងណាពួកគេនៅផ្ទះជាមួយគ្នា សម្លឹងមុខគ្នារាល់ថ្ងៃទៅហើយ យ៉ាងហោចណាស់ក៏ទន់ចិត្តបន្តិចដែរ !!!
« អុ៎ះ....!!! » ដៃមាំក្រាស់ ក៏ចាប់ទាញដៃគេយ៉ាងរហ័សដោយមិនអោយងើបពីពូកទាន់ ។ ថេយ៉ុងត្រូវភ្លាត់មាត់ភ្ញាក់ព្រឺត មុខស្រទន់ស្អាតក៏ត្រូវអឹបនឹងប្រអប់ទ្រូងហាប់ណែនរបស់នាយសង្ហារពេញៗ!!!
« អ្នកណាអនុញ្ញាតអោយឯងទៅគេងបន្ទប់ផ្សេង?? » នាយសង្ហារតបឡើងធ្វើអោយថេយ៉ុងរាងភ័យមិនស្ទើរទេ ព្រោះខ្លាចគេខឹងនឹងខ្លួនថែម គេងើបមុខចេញពីប្រអប់ទ្រូងរបស់នាយ ងើយមុខទៅមើលគេបន្តិច
« អឺ គឺខ្ញុំខ្លាចលោកនៅខឹងខ្ញុំ ទើបខ្ញុំគិតថានឹងទៅគេងបន្ទប់ផ្សេង ចាំលោកចិត្តត្រជាក់បន្តិចចាំនិយាយគ្នា » ថេយ៉ុងបង្ហើបចម្លើយដែលនាយកម្លោះសួរអម្បញ់មិញ មុននឹងងើបខ្លួនចេញពីកាយគេបន្តិច តែមិនបានសម្រេចនាយក៏មានតែបន្តឹងដៃអោបថែម
« លោកលែងទៅ!! » ថេយ៉ុងតបទៅកាន់នាយផង ខំរើបម្រាស់ខ្លួនចេញពីកម្លាំងដៃគេផង នៅតែមិនសម្រេច កាន់តែរើគេកាន់តែរឹតខ្លួនលើសដើម
« លោកចង់យ៉ាងមិច ខ្ញុំសូមទោសហើយ នៅមិននិយាយរកខ្ញុំ ពេលនេះចង់ចេញពីមុខលោកហើយ មិចមិនអោយទៅ?? »
« ឯងសូមទោសខ្ញុំឬ?? » នាយត្បកសំណួរទៅរកថេយ៉ុងវិញ ហាក់មិនដឹងថាគេបានសូមទោសខ្លួនតាំងពីពេលណាទេ ។
« ចុះលោកមិនឮខ្ញុំនិយាយទេឬយ៉ាងមិចមិញនេះ?? » គេខំនិយាយសូមទោសជាច្រើនលើកជាច្រើនសារហើយ តែនាយម្នាក់នេះមើលឆ្លើយចុះ សុទ្ធតែសូមទោសដែរឬ ចុះមិញនេះសម្លេងអ្នកណារងំក្បែរត្រចៀកគេនោះ??!
« សូមទោសមួយម៉ាត់ក៏ចប់?? » ជុងហ្គុកផ្ទួនសំណួរឡើងភ្លាមៗ សូមទោសចឹងឬ គ្រាន់តែនិយាយក៏ចប់បែបនេះហ្អេស???!
« ចុះលោកចង់អោយខ្ញុំធ្វើយ៉ាងមិច??! » ថេយ៉ុងតបទាំងមិនយល់ គេសូមទោសរួចចង់បានអីទៀត ធម្មតាតែធ្វើខុស តែសូមទោសចឹងហើយ
« នេះ លោកចង់ធ្វើអី?? » ដោយឃើញជុងហ្គុកយកជើងទៅកៀរខ្នើយអោបទម្លាក់ពីគ្រែ គេក៏តបឡើង នាយមិនតបតតែបង្ខិតខ្លួនទៅក្បែរគេយ៉ាងជិតស្និទ្ធ ធ្វើអោយថេយ៉ុងត្រូវបង្ខិតខ្លួនថយចេញតាមការប្រដេញរបស់នាយ
« ចង់ធ្លាក់ពីលើគ្រែឬយ៉ាងមិច??! » ជុងហ្គុកបន្ទរឡើង កម្លាំងដៃក៏នៅតែបន្តបន្តឹងរឹតប្រាណគេងនៅឡើយ ព្រោះពេលនេះខ្លួនប្រាណរបស់ពួកគេទាំងពីរកំពុងឋិតនៅកណ្ដាលគ្រែហើយ តែហ៊ានតែបន្ថយខ្លួនទៀត ច្បាស់ណាស់គេនឹងត្រូវធ្លាក់ពីលើពូកមិនខាន
« ចុះលោកខិតមកធ្វើអី?? »
« ចុះឯងចង់សូមទោសខ្ញុំឬអត់?? »
« ប្រាកដជាចង់ហើយ!! »
« បើចង់នៅអោយស្ងៀមៗទៅ!! » ថេយ៉ុងប្រែជាស្ងៀមមិនតបតមិនតវ៉ា មិនរើបម្រាស់អ្វីទាំងអស់ នាយសង្ហារកាលណាឃើញគេស្ដាប់តាមសម្ដីខ្លួន គេក៏ភ្ញោចស្នាមញញឹចេញមកមួយរំពេច តែក៏ត្រូវរលុបវិញក្រោយឃើញគេងើយមើលមុខខ្លួន
« ហើយធ្វើយ៉ាងមិចទៀត?? »
« ក៏បិទភ្នែកគេងទៅ »
« ខ្ញុំមិនចេះគេងបែបនេះទេ » ថេយ៉ុងតបទៅគេវិញទាំងអេះអុញ ធម្មតាគេធ្លាប់តែគេងអោបម៉ាក់ តែឥឡូវបើជាត្រូវគេមកអោបរួមរឹតខ្លួនវិញ មានអារម្មណ៍ថាថប់ៗ ហើយម្យ៉ាងអ្នកដែលគេងជាមួយគេពេលនេះមិនមែនម៉ាក់ តែជានាយរូបសង្ហារចន ជុងហ្គុក ទៅវិញ ។
« តែក៏ត្រូវតែគេង ទម្លាប់អោយហើយទៅ »
« ហេតុអីត្រូវទម្លាប់?? » គេតបឡើងទាំងមិនយល់ ទម្លាប់ចឹងឬ?? នេះនាយចង់មានន័យថាយ៉ាងមិច??!
« ចុះឯងចង់គេងឃាំងខ្នើយបែបនោះរហូតឬ?? »
« ចុះចង់អោយគេងបែបនេះឬ?? »
« ប្រាកដហើយ ឯងដឹងទេ ពេលគេងបែបនេះទើបកូនមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅ!!! » នាយសង្ហារបន្លំលេសតបឡើង ថេយ៉ុងឮហើយយកមកគិតបន្តិច ប្រហែលជាត្រូវហើយ ក្មេងត្រូវការភាពកក់ក្ដៅពីប៉ាម៉ាក់ ចឹងហើយបើគេងបែបនេះកូនប្រាកដជាមានអារម្មណ៍ល្អ កក់ក្ដៅហើយមើលទៅ ។
« ចឹងហ្អេស?? ចឹងត្រូវគេងបែបនេះរហូតត្រូវទេ?? »
« អឹម » ជុងហ្គុកក្រហឹមដើមក. ថេយ៉ុងដែលយល់សាច់ការក៏បន្ត
« ហើយលោកឈប់ខឹងខ្ញុំហើយត្រូវទេ?? »
« ខ្ញុំឈប់ខឹងឯងហើយ » មិនឈប់យ៉ាងមិច បើបានមកគេងអោបបែបនេះ អ្នកណាទៅដាច់ចិត្តខឹងទៀតនោះ!!!
« គេងទៅយប់ហើយ!!! » ថេយ៉ុងក៏សំងំបិទភ្នែកគេតាមសម្ដីនាយ ស្របពេលដែលខ្លួនរបស់គេត្រូវដៃរបស់នាយក្រសោបអោបជាប់ ពេលនេះគេបានគេងលក់សប្បាយចិត្តហើយ ព្រោះតែនាយឈប់ខឹងគេតទៅទៀត ហើយម្យ៉ាងពេលដែលនាយក្រសោបខ្លួនបែបនេះ គេបែរជាមានអារម្មណ៍ថាកក់ក្ដៅ តើនេះវាជាអារម្មណ៍កូនដែលជុំរិញទឹកចិត្តដោយប្រយោល ឬក៏ជាអារម្មណ៍គេទៅ?? នាយសង្ហារជុងហ្គុកកាលណាឃើញគេសំងំបែបនេះ ខ្លួនក៏ញញឹមបន្តិច មុននឹងសម្រេចចិត្តសន្សឹមត្របកភ្នែកគេង ដោយមិនភ្លេចអោបគេយ៉ាងជាប់ ។
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
ពន្លឺព្រះអាទិត្យបានសន្សឹមលូតឡើងទៅលើផ្ទៃលំហម្ដងបន្តិចៗ សម្លេងចាបយំចេចចាចហាក់កំពុងប្រលែងគ្នាបានបន្លឺឡើងល្វើយៗក្រោមដើមឈើធំមួយដែលជាជម្រកស្នាក់អាស្រ័យរបស់ខ្លួន
« ហ្អឹម » ជុងហ្គុកដែលកំពុងតែប្រាស់ខ្លួនគេងលើពូកដោយមានថេយ៉ុងនៅក្បែរក៏ក្រហឹមឡើងបន្តិច ដៃដែលដាក់អោយថេយ៉ុងកើយជំនួសខ្នើយ ប្រែជាស្ពឹក។ គេផ្អៀងខ្លួនទៅម្ខាងដើម្បីបញ្ចៀសពន្លឺព្រះអាទិត្យដែលហៀបនឹងចាំងចូលមកប៉ះផ្ទៃមុខបន្តិច ជុងហ្គុកប្រែញញឹម ក្រោយបានគយគន់សម្រស់ដ៏ស្រស់បវរគ្មានទាស់របស់ថេយ៉ុង មើលកាន់តែជិតកាន់តែស្រស់ស្អាត ច្រមុះស្រួច បបូរមាត់ស្ដើងផ្កាឈូកគួរអោយចង់នេពនិត្យពិនិត្យកាន់តែយូរស្ទើរតែហាមចិត្តមិនអោយអោនថើបសឹងមិនបាន រោមភ្នែកងរដុះក្រាស់បម្រាស់លូតវែងសឹងតែចាក់ចូលភ្នែកគេទៅហើយ ដៃក៏សន្សឹមរំកិលតិចៗបម្រុងនឹងលើកទៅស្ទាបអង្អែលថ្ពាល់ទៅហើយ ក៏ត្រូវដាក់ចុះវិញ ព្រោះក្មេងក្នុងរង្វង់ដៃកំពុងតែបម្រាស់តិចៗ រួចកម្រើកត្របកភ្នែកសម្លឹងមកគេវិញ ។
« លោក!!! » ថេយ៉ុងតបទៅគេ មុននឹងបញ្ជាររាងកាយតូចច្រឡឹងរបស់ខ្លួនក្រោកឡើងអង្គុយ ។ ដោយឃើញថាគេព្រមក្រោកពីរង្វង់ដៃខ្លួន ជុងហ្គុកក៏សម្របខ្លួនក្រោកតាមដែរ តែរាងពិបាកបន្តិចដោយសារតែចុកដៃម្ខាង ។
« ដៃលោក!! សូមទោសផង »
« មិនអីទេ បន្តិចទៀតទៅលែងអីហើយ »
« អោយខ្ញុំច្របាច់អោយទេ?? »
« មិនបាច់ទេ ឯងទៅរៀបចំខ្លួនងូតទឹកទៅ នឹងអាលចុះទៅញុំាអាហារពេលព្រឹក »
« បាទ៎!!! » ចប់សម្ដី ថេយ៉ុងក៏ទម្លាក់ជើងស្រឡូនទាំងគូ រួចដើរសម្ដៅទៅបន្ទប់ទឹកដោយមានក្រសែភ្នែកជុងហ្គុកតាមមើលមិនដាក់ ។ បន្ទាប់ពីថេយ៉ុងដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកបាត់ស្រមោល នាយក៏ដើរទៅបន្ទប់ផ្សេងមួយទៀត ដើម្បីធ្វើការជម្រះខ្លួនក្នុងបន្ទប់នោះម្ដង ។
————————
រងចាំភាគបន្ត......