(Unicode Version)
ကြယ်တစ်ထောင်
ပုံပြင် A Tale Of
1000 stars
Chapter - 4(B)
အပိုင်း (၁၁)
ချင်းမိုင်သို့ စျေးဝယ်သွားမည့်နေ့...။
" နောက်မှာ ထိုင်နိုင်လား ''
" ကျွန်တော့်ကို အရမ်း အထင်မသေးနဲ့ ခေါင်းဆောင် ''
ဒီလိုနဲ့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဆိုင်ကယ်လေးကို တက်ခွလိုက်လေသည်။
" တက်လေ ''
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက အဲသလို ပြောသမို့ ဆရာလေးထီရန်လည်း အနောက်မှ တက်ထိုင်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ပြုတ်မကျအောင် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက
" ကိုင်ထား ''
ဟူ၍ ပြောကာ ဆရာလေးထီရန်လည်း သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။
" အဲဒီကို မဟုတ်ဘူး ''
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက အဲသလိုပြောပြီး ဆရာလေးထီရန်၏ လက်နှစ်ဖက်ကို သူ၏ပုခုံးပေါ်မှ ကိုင်ချကာ ခါးကို ပြောင်းပြီး ဖက်ထားခိုင်းလေသည်။
" တစ်ခုခု လုပ်ဖို့ ပြောရင်လည်း ဆူတယ်လို့ ငါ့ကို အပစ်တင်ဦးမယ် တင်းတင်းလေး ဖက်ထား ''
ဒီလိုနဲ့ ဆရာလေးထီရန်က ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ ခါးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ထားပေမယ့် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ထပ်ပြီး တင်းခိုင်းလေသည်။
" တင်းဦး ''
အဲ့နောက် ဆရာလေးထီရန်လည်း သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ခါးအပြည့် သွယ်ဖက်ကာ သူ၏မှေးကိုလည်း ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ ပုခုံးပေါ် တင်ထား၍ မျက်နှာချင်း အနီးသားနီးကပ်ကာ ဖက်ထားလိုက်လေသည်။
" အရမ်းတင်းသွားပြီ ''
ဒီလိုနဲ့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက အဲသလိုပြောပြီး အနောက်လှည့်လိုက်ရာ ဆရာလေးထီရန်၏ မျက်နှာဖြင့် အနီးသားနီးကပ်နေပြီး ထူးခြားသည့်ခံစားမှုကို ခံစားရစေလေသည်။ ဆရာလေးထီရန်လည်း ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက အရမ်းတင်းသွားပြီ ပြောသမို့ ခါးကို ဖက်ထားတာ ဖြေလျော့လိုက်လေသည်။
ထို့နောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း စက်နိုးကာ ဆိုင်ကယ်ကို စျေးရှိရာသို့ မောင်းနှင်လာလေတော့သည်။ ဖာပန်းဒေါင်းရွာ၏ လှပသည့် ဝါးပင်တွေပေါက်နေသော ကွေ့ကောက်တဲ့ လမ်းတွေ တောင်ဆင်းတောင်ကုန်းလမ်းတွေကို ကျော်ဖြတ်သွားရလေသည်။
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာနှင့် ဆရာလေးထီရန် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး နီးကပ်နေချိန် အကြည့်ဆုံချိန် အဲသလို ခံစားရစေလေသည်။
ငါ လိုက်ရှာနေခဲ့တဲ့သူက မင်း မဟုတ်ခဲ့ဘူး ....
မင်း ထင်ထားခဲ့သူကလည်း ငါ မဟုတ်ပြန်ဘူးနော် ....
ဒါပေမယ့် မင့်ကို ကြည့်မိလိုက်တဲ့ တခဏမှာပဲ ....
ငါတို့တွေ အိပ်မက်ထဲမှာ တွေ့ဖူးနေသလို ခံစားမိလိုက်တယ် ....
မင်းငါ့အနားကို ရောက်လာခဲ့တော့
ရင်တွေခုန်နေခဲ့ပြန်တယ် ....
မင်းနဲ့အနားမှာ ခဏလေးနေခွင့်ရရုံနဲ့ ငါ့ကမ္ဘာကြီးက ဇောက်ထိုးမိုးမျှော်တွေ ဖြစ်နေတယ် ....
ငါ့အနားမှာ မင်းရှိနေဖို့က ငါ့ဆန္ဒပါပဲ ....
ငါ့မှာ ရှင်းပြစရာ အကြောင်းပြချက်တွေလည်း မရှိပါဘူး ....
ငါတို့နှစ်ယောက်ကြားက အရာရာတိုင်းက အဖြေမှမလိုတာပဲလေ ....
ဘယ်နှစ်ကြိမ်ပဲပြန်ပြောနေပါစေ ထာဝရမပြောင်းလဲမယ့် ဒဏ္ဍာရီလေးတစ်ပုဒ်ရယ် ....
မင်းအပေါ်ထားတဲ့ ငါ့အချစ်လိုပဲ ဘယ်တော့မှ မပြောင်းလဲနိုင်ပါတယ် ....
ကြယ်လေးတစ်လုံးကသာ ငါ့ဆုတောင်းစကားတွေကို ကြားနိုင်မယ်ဆိုရင်လေ ....
အကြိမ်ပေါင်းထောင်ချီနေပါစေ ငါဆက်ပြီး ဆုတောင်းနေဦးမှာ ....
ငါတို့တွေ နှလုံးသားချင်း နီးစပ်နိုင်ဖို့လေ ....
ဒီလိုဖြင့် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာနှင့် ဆရာလေးထီရန် ဆိုင်ကယ်အတူတူစီးပြီး ဆရာလေးထီရန်က ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ ခါးကို ဖက်၍ ချင်းမိုင် သို့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။
ချင်းမိုင်ဟူသည် နယ်စပ်ဒေသမြို့ကလေးတစ်မြို့ ဖြစ်ပေလေသည်။ ဒီလိုနဲ့ ချင်းမိုင်က စျေးအသေးလေးမှာ ပစ္စည်းတွေ အတူတူ လျှောက်ပတ်ကြည့်ကြလေသည်။
အဲ့နောက် ဒေါက်တာနမ်က ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို မြင်၍ လှမ်းခေါ်လိုက်လေသည်။
" ဟေ့ ဖူ ''
" ဒေါက်တာနမ်နဲ့ တွေ့ဖို့ ချိန်းထားတာကို အစ်ကိုက ဘာလို့ ကျွန်တော့်ကို ခေါ်လာနေသေးလဲ ''
" မဟုတ်ပါဘူး သူက သူ့ဘာသာလာတာ ငါလာခိုင်းတာ မဟုတ်ဘူး ငါက မင်းကို ဒီကို ခေါ်လာဖို့ ရည်ရွယ်ထားတာ ''
ဆရာလေးထီရန်ကလည်း စိတ်ဆိုးသဝန်တိုသလို အမူအရာဖြင့်ပြောပြီး ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း သူ၏ရင်ထဲက တကယ့်ရည်ရွယ်ချက်ကို ပြောပြလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ဒေါက်တာနမ်က သူတို့အနားကို ရောက်လာလေသည်။
" မင်္ဂလာပါ အစ်ကို ''
" မင်္ဂလာပါ ညီလေး ထီရန် ဖူက ပြောတယ် ညီလေးထီရန်က အစ်ကိုတို့ကို ညစာချက်ကျွေးမယ်ဆို ''
" ဟင် ''
ဆရာလေးထီရန်က ဒေါက်တာနမ်ပြောတာကို နားမလည်သလို ဖြစ်ပြီး ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို ကြည့်ရာ မဟုတ်ဘဲ လျှောက်ပြောထားသမို့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက စိတ်ထဲမှ ရည်ချင်နေပေမယ့် မျိုသိပ်မထားနိုင် မချိပြုံးပြုံးလိုက်လေတော့သည်။
ဒီလိုနဲ့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ ဆရာလေးထီရန် ဒေါက်တာနမ် တို့သုံးဦး စျေးကို လျှောက်ပတ်ကြည့်ရင်း စကားပြောလာကြလေတော့သည်။
" ဒေါက်တာ ကျွန်တော်က ဟင်းချက် မတော်ဘူးနော် အစ်ကို ခေါက်ဆွဲပြုတ်ပဲ ပြုတ်တတ်တာ ''
" အဲ့ဒီလောက် ဝန်လေးနေစရာ မလိုပါဘူး အစ်ကိုက ဘာဖြစ်ဖြစ် စားတတ်ပါတယ် အစ်ကိုကိုယ်တိုင် မချက်ရသရွေ့ပေါ့ ''
ဆရာလေးထီရန်က ဒေါက်တာနမ်ပြောစကားကြောင့် တစ်ချက်ပြုံးပြီး ဒေါက်တာနမ်ကလည်း သူ၏လက်ထဲက ဘီဘီကျူးလေးကို ကိုင်၍စားရင်း ဆရာလေးထီရန်ကို ပြောလေသည်။
" ဖူဖာက သူ့အတွက် အစ်ကို့ကို ဟင်းအမြဲချက်ခိုင်းတာလေ နေ့တိုင်းကိုပဲ သူ့မိန်းမကျနေတာပဲ ''
ထို့နောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဒေါက်တာနမ်ကို
" ဟေး ''
ဟူ၍ ပြောကာ ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေပြီး ဟင်းနုနွယ်တွေ ဝယ်ခိုင်းလေသည်။
" ဟင်းနုနွယ်တွေ ဝယ်လိုက် ဒေါက်တာကြိုက်တယ် ''
" ရော့ ''
ဒေါက်တာနမ်က သူ၏လက်ထဲက ဘီဘီကျူးကို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို ခွန့်ကျွေးပြီး ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကလည်း ဒေါက်တာကြိုက်သည့် ဟင်းနုနွယ်တွေ ဝယ်ခိုင်းသလို ဝယ်ခိုင်းနေလေသည်။ အများအမြင်မှာ မကြည့်ရဲစရာ စိတ်ကူးယဥ်ဆန် ချစ်ကြည်နူးသလို ဖြစ်နေသမို့ ဆရာလေးထီရန်လည်း အံ့၍ကြည့်ကာ စျေးသည်အဒေါ်ကြီးကို ဟင်းနုနွယ်တွေ ပေးပါဟု ပြောလိုက်လေသည်။
" အော် ဟင်းနုနွယ်ရွက် ၂ စည်းလောက်ပေးပါ ''
" မင်္ဂလာပါ ခေါင်းဆောင်နဲ့ ဒေါက်တာ ဒီလူငယ်လေးက ဘယ်သူလဲ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူးနော် ''
" အော် အဟော် သူက ထီရန်ပါ ရွာရဲ့ ကျောင်းဆရာ အသစ်လေ ''
" အော် မင်္ဂလာပါ ''
" မင်္ဂလာပါ ''
" ထော့ဖန်ကရော သူ့ကို ဘာလို့ မတွေ့တော့တာလဲ ''
ဒီလိုနဲ့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ ဒေါက်တာနမ် နှင့် ဆရာလေးထီရန်တို့ မျက်နှာ ပျက်သွားကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ထိုအဒေါ်ကြီးကို ထော့ဖန်သေသွားပြီဟူ၍ မပြောဘဲ လိမ်၍ ပြောလိုက်ရလေသည်။
" ဟို သူက အလုပ်များနေလို့ပါ အဲ့ဒါကြောင့် မလာနိုင်တာ ''
" အော် ဒီသြဇာသီးတွေ ထော့ဖန်ကို ပေးပေးလို့ရမလား ဒါက ထော့ဖန် ကြိုက်တာလေ ''
" အော် ဟုတ် ''
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော် ''
" ရပါတယ် ''
ဒီလိုနဲ့ ရုတ်တရက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ခါးမှ ဖုန်းက စခန်းမှ အချက်ပေးလာလေသည်။
" စခန်းကို ချက်ချင်းပြန်လာခဲ့ပါ စခန်းကို ချက်ချင်းပြန်လာခဲ့ပါ ''
" အရေးကြီး ကိစ္စ ပေါ်လာလို့ ငါ ပြန်ရတော့မယ် နောက်မှ ထီရန်အိမ်မှာ တွေ့မယ် ''
" အင်း ''
" သွားပြီ ''
" ညီလေးကို စိတ်ချထားခဲ့ ''
" အင်း ''
အဲသလို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာနှင့် ဒေါက်တာနမ် ပြောဆိုကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ကိစ္စ ပေါ်လာသမို့ အမြန်ထွက်သွားလေတော့သည်။ ထို့နောက် ဆရာလေးထီရန်က ဟင်းရွက်တွေကို ထိုင်ကာ ရွေးကြည့်နေလေသည်။
" ကျွန်တော့်အထင် အစ်ကို ဆက်ပြီးဦးဆောင်တာ ကောင်းလိမ့်မယ် ''
" ညီလေး ကြိုက်တာဝယ်လိုက်လေ
ဘာဖြစ်ဖြစ်ရပါတယ် ''
" အင်း ဒါဆို ခေါင်းဆောင်ကြိုက်တာ ရွေးလိုက်တာပေါ့ သူဘာ ကြိုက်လဲဆိုတာ အစ်ကိုသိမှာပေါ့ သူလည်း အစ်ကို ကြိုက်တာ သိတယ်ဆိုတော့ ''
အဲသလို ဆရာလေးထီရန်က ခေါင်းဆောင်ဖူဖာနှင့် ဒေါက်တာနမ်ကို တစ်မျိုးထင်ပြီး သဝန်တိုသလို ပြောလိုက်လေသည်။ အဲ့နောက် ဒေါက်တာနမ်က တစ်ချက် ပြုံး၍
" ဟေ့ နေပါဦး နေပါဦး ထီရန် ခဏလေး အသည်းယားစရာကောင်းအောင် ဘာလို့ ပြောလိုက်တာလဲ ''
" အဲ့သလိုသဘောမျိုး ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး
ဒေါက်တာ ''
" ဟုတ်ပါပြီ အဲ့လိုမျိုး ငါတို့ကို ထင်တာ မင်းက ပထမဆုံးတော့ မဟုတ်ပါဘူး ငါ့ကောင်မလေးကတောင် ငါ့ကို ဖူဖာနဲ့ ငါ့ကို တွဲပေးနေတာ ''
" အစ်ကို့မှာ ကောင်မလေး ရှိတာလား ''
ဆရာလေးထီရန်က အဲသလို ထူးထူးဆန်းဆန်း အသံဖြင့် ပြောသမို့ ဒေါက်တာနမ်က သူ၏ဖုန်းထဲမှ ကောင်မလေးပုံကို ပြပေးလေတော့သည်။
" ရှိတာပေါ့ ဒီမှာ ဘန်ကောက်က ကလေးအထူးကု ဆရာဝန် ကောင်မလေးပုံ ကြွားဦးမယ်
လှတယ်မလား ''
" လှတယ် ''
" မွတ် ''
အဲ့နောက် ဒေါက်တာနမ်က ဖုန်းထဲမှ ကောင်မလေးကို အနမ်းပေးလိုက်လေသည်။ အဲ့သလို ဒေါက်တာနမ်မှာ ကောင်မလေးရှိမှန်း သိတော့မှ ဆရာလေးထီရန် စိတ်မအီမသာ သဝန်တို ဖြစ်နေတာ လျော့သွားပြီး ပြုံးနိုင်လေတော့သည်။
" ဒါဆို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကရော သူ့မှာ ချစ်သူရှိလား ''
" ဖူမှာ ချစ်သူရှိသလား ခက်ထန်ပြီး လူမှုရေးမရှိတဲ့ သူ့လိုလူမျိုးကိုကွာ ဘယ်လိုကြူရမလဲဆိုတာတောင်
ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲတောင် မသိတာ သူ့ဆီမှာ ကြည်နူးစရာလေးတွေရှိဖို့ကတော့ မေ့ထားလိုက်တော့
သူ့လိုလူမျိုးနဲ့ တွဲတဲ့လူကတော့ တော်တော်လေးကို စိတ်ရင်းကောင်းတဲ့သူ ဖြစ်ရမယ် ''
" ဆရာမထော့ဖန်လို စိတ်ရင်းကောင်းတဲ့လူမျိုးလား ''
" ဟုတ်တယ် ထော့ဖန်မှာ အဲ့ဒီအရည်အချင်းတွေ အကုန်ရှိတယ် ချစ်ဖို့ကောင်းပြီး ကြင်နာတတ်တယ်
ရွာကလူတွေ အကုန်လုံးနဲ့ အဆင်ပြေတယ် ''
" ဒေါက်တာ ခေါင်းဆောင်နဲ့သူက ''
" ချစ်သူတွေလားလို့ မေးချင်တာလား အဟင့် အဲဒါကတော့ သူတို့တွဲမတွဲ ငါလည်း သေချာမသိဘူး မင်းသိချင်တယ် ဆိုရင်တော့ ဖူဖာကို ကိုယ်တိုင် မေးလိုက်ပါလား ''
ဒီလိုနဲ့ ဆရာလေးထီရန်က ရှက်သလိုလို ဖြစ်ပြီး ဘာမှပြန်မပြောဘဲ စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်လေသည်။
" ပြီးကျရင် ဒီဟာ သုံးရမှာ ''
ဒီလိုနဲ့ ဒေါက်တာနမ် နှင့် ဆရာလေးထီရန် လိုအပ်သည့် ညစာဟင်းတွေကို ဝယ်ကာ ဖာပန်းဒေါင်းရွာကို ဂျစ်ကားလေးဖြင့် ပြန်လာကြလေသည်။ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း ကျောင်းအိမ်ယာတွင် သူတို့ကို ဆိုင်ကယ်ပေါ် မှီထိုင်၍ စောင့်နေလေသည်။
ဆရာလေးထီရန်နှင့် ဒေါက်တာနမ်လည်း ကျောင်းအိမ်ယာကို ဂျစ်ကားလေးဖြင့် ရောက်လာကာ ကားပေါ်မှ ဆင်းလာကြလေသည်။
" မင်းက ဒီမှာ စောင့်တောင်စောင့်နေပြီ မင်း ဗိုက်ဆာနေလို့မို့လား ''
ဒေါက်တာနမ်က အဲသလို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို ပြောလိုက်လျှင် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက အသံကို ခပ်တိုးတိုးဖြင့် ဆရာလေးထီရန်ကို မျက်စိတစ်မှိတ်အချိန်အကြာ ကြည့်၍ ဒေါက်တာနမ်ကို ပြောလေသည်။
" တော်တော့ ဒေါက်တာ ''
" အယ် စားဖိုမှူးထီရန် ဟင်းချက်တဲ့နေရာလေးကို တန်းသွားလိုက်ပါတော့ ဗိုက်ထဲမှာ စည်တည်းနေပြီ ''
" ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို ''
ဒေါက်တာနမ်က အဲသလို သွက်ချော်ချော်ပြောလိုက်လေပြီး ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကလည်း ကူပေးရမလားဆိုတာ ပြောလိုက်လေသည်။
" ကူပေးရဦးမလား ''
" ရပါတယ် ခေါင်းဆောင် ဘာမှ မလုပ်ဘဲ နေတာ ပိုကောင်းပါတယ် ''
ဆရာလေးထီရန်က အဲသလိုပြောပြီး အိမ်ပေါ်ကို တက်သွားလေသည်။ ဒေါက်တာနမ်က ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ ပုခုံးကို ကူညီပေးမယ်ပြောတာ မကူညီပေးရလို့ စိတ်မကောင်းပါဘူး ဟူ၍ လှောင်ပြောင်ပုတ်ကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း ပြန်ပြီး ခုခံလိုက်လေသည်။
အဲ့နောက် ဟင်းချက်ဖို့ ကြက်သွန်နီ လှီးနေသည့် ဆရာလေးထီရန်ကို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ စိတ်တိုင်းမကျ၍ တစ်တွတ်တွတ် ပြောနေလေသည်။
" အဲ့လိုမျိုး ဘယ်သူလှီးလို့လဲ ''
" ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်ရတာလဲ ''
" တစ်ခုချင်းဆီကို ညီညီလေး လှီးလေ ''
" ဘယ်လိုပဲလှီးလှီး စားကောင်းရင် ပြီးတာပဲကို ''
" တပြေးတည်း ကျက်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး ဟုတ်တယ်မို့လား ဒေါက်တာ ''
ဒီလိုနဲ့ ဒေါက်တာနမ်က အဲသလို အနီးကပ်ထိုင်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် စကားပြော ကြက်သွန်နီ လှီးနေတဲ့ သူနှစ်ယောက်ကြားမှ ရှောင်ထွက်ဖို့ ကြိုးစားလေတော့သည်။
" အမ် အစ်ကို ကြက်သား သွားဆေးလိုက်ဦးမယ် ''
ဒေါက်တာနမ်က ကြက်သားစိမ်းပန်းကန်ယူကာ အိမ်အောက်ကို ဆင်းသွားလေတော့သည်။ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဘာမှမလုပ်တတ်သည့် ဆရာလေးထီရန်ကို စိတ်မရှည်၍ ကိုယ်တိုင်လုပ်ပြလိုက်လေသည်။
" ဒီလိုလေးလှီး ''
" ကူစရာမလိုဘူး ကိုယ့်ဘာသာ လုပ်ပါ့မယ် ''
" ပါးပါးလေးလှီး ထူရင် မကျက်တော့ဘူး ''
" မရဘူး ပြန်ပေး ကိုယ့်ဘာသာလုပ်မယ် ''
" ဟုတ်ပါပြီ လုပ်ပြပါဦး အရမ်းထူလွန်းတယ် ''
ဒီလိုနဲ့ ဆရာလေးထီရန် ဟင်းတွေ စတင်ချက်ကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း ဘေးနားမှ ကြည့်၍ ကူပေးလေသည်။
" ခေါင်းဆောင် ကျွန်တော့်ဘာသာ လုပ်နိုင်ပါတယ်ဆို ဖယ်နေစမ်းပါ ''
" ရေဆူနေပြီ ''
" သိတယ် ''
" ထီရန် ကြက်ဥတွေ တူးနေပြီ ''
" သိတယ် ပန်းကန် ပန်းကန်ပေး ''
" မီးအရမ်းပြင်းတယ် ''
အဲသလိုနဲ့ ဆရာလေးထီရန် ပြာယာခတ်ကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း ဘေးနှားမှ တတွတ်တွတ် ပြောနေလေသည်။ ထို့နောက် ညအချိန်လေးကို တဖြည်းဖြည်း ရောက်သွားလေတော့သည်။
မီးအိမ်လေးထွန်းထားပြီး စားစရာဟင်းတွေ အပြည့်ဖြစ်နေသည့် ညစာထမင်းဝိုင်းမှာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ ဆရာလေးထီရန် ဒေါက်တာနမ်တို့ စားဖို့ အသင့်ဖြစ်နေလေသည်။ ဒေါက်တာနမ်က တူးနေသည့် ကြက်ဥကြော်ကို ကြည့်ကာ ဆရာလေးထီရန်ကို ကြည့်၍ ရည်ပါတော့သည်။
" အဟင့် ဟင့် ဟား ''
" ကျွန်တော် တစ်ချိန်တည်းမှာ ဒီလောက်အများကြီး တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး ဒီကြက်ဥကြော်လေး မစားနဲ့တော့ ''
" ဒီကိုပေး ဒီလိုတောထဲမှာ ကြက်ဥလေးတစ်လုံးတောင် တန်ဖိုးရှိတယ် ''
အဲသလို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကပြောကာ ကြက်ဥမီးတူးလေးကို သူ၏ပန်းကန်ထဲ ထည့်လိုက်လေသည်။
" ဟုတ်တယ် စားရအောင် ''
ဒေါက်တာနမ်က အဲသလိုပြောကာ ထမင်းစားလိုက်ကြပြီး ဆရာလေးထီရန်က ကြက်ဥမီးတူးစားသည့် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို ကြည့်နေလေသည်။
" ဟေ့မင်း ဒီနေ့ ညီလေးထီရန်က မင်းနဲ့ငါနဲ့ ဘယ်လိုပတ်သက်လဲ ဆိုပြီး မေးတယ် ''
" ဒေါက်တာ ''
ဒေါက်တာနမ်က အဲသလို ပြောပြလိုက်သမို့ ဆရာလေးထီရန်က ဒေါက်တာလို့ ပြောကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာနှင့် ဆရာလေးထီရန် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ကြလေသည်။
" ဘာကြည့်တာလဲ ''
ဒီလိုနဲ့ ဒေါက်တာနမ် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာနှင့် ဆရာလေးထီရန် အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာလေတော့သည်။
" အိုး ဗိုက်ပြည့်သွားပြီ စားကောင်းချက်ပဲ အရက်လေးနဲ့ ဆက်လိုက်ရအောင် အိုကေလား ဖူ ''
" ငါ ဆိုင်ကယ်မောင်းလာတာ ''
" ကိစ္စ မရှိပါဘူး ဒီမှာထားသွားလိုက်ပေါ့ ငါနဲ့လိုက်ခဲ့လိုက် မနက်ဖြန်မှ ပြန်လာယူ ''
" အင်း အင်း ''
" ညီလေးထီရန် ဒီနေ့ ထမင်းဖိတ်ကျွေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော် အချိန်ရရင် အစ်ကိုတို့ဘက် လာခဲ့လေ အစ်ကို မင်းကို ပြန်ချက်ကျွေးမယ် ''
" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဒေါက်တာ ဂရုစိုက်ပြီး မောင်းနော် ''
" OK ''
အဲသလို ဒေါက်တာနမ်က ဆရာလေးထီရန်နှင့် ပြောဆိုကာ ကားဆီကို သွား၍ ကားပေါ်တက်လိုက်လေသည်။ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း ဆရာလေးထီရန်ကို နှုတ်ဆက်နေလေသည်။
" သွားတော့မယ်နော် ''
" အင်း ဟေ့ နေဦး ''
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ လှည့်ထွက်သွား၍ ဆရာလေးထီရန်က လှမ်းတားလိုက်သမို့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ ပြန်လှည့်လာလေသည်။
" အိတ်ကျန်ခဲ့တယ် ''
" မယူတော့ဘူး အဲဒီထဲမှာ မင်းအတွက် ပစ္စည်းတစ်ခုရှိတယ် ''
အဲသလိုပြောပြီး ဆရာလေးထီရန်နှင့် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ ပြုံး၍ကြည့်ကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ကားပေါ်ကို တက်သွားလေတော့သည်။ ထို့နောက် ဒေါက်တာနမ်က ကားကို မီးဖွင့်ပြီး မောင်းထွက်သွားလေတော့သည်။
အဲ့နောက် ဆရာလေးထီရန်လည်း ဆိုင်ကယ်ပေါ်က အထုတ်ကို ဖွင့်ဖောက်ကြည့်လေသည်။ အထဲက ပစ္စည်းက ခြင်ထောင်တစ်လုံး ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားမိလေသည်။ ထို့ကြောင့် ဆရာလေးထီရန်က ခေါင်းဆောင်ဖူဖာနှင့် အတူအိမ်ခဲ့ကြသည့် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ ပြောစကားကို ကြားယောင်လေတော့သည်။
" မင်း ငါပြောထားသလို ခြင်ထောင် မထောင်ဘူးလား ''
" ထောင်တာပဲ စကားမများနဲ့ သူများနေရာလာအိမ်တာနော် အပေါက်တွေအများကြီးပဲ မတွေ့ဘူးလား ''
ဒီလိုနဲ့ ဆရာလေးထီရန်က ခြင်ထောင်လေးကို ကြည့်ကာ ကြားယောင်မိနေပြီး သတိရလွမ်းမိနေလေသည်။ ထို့နောက် အိမ်ပေါ်ကို တက်၍ အိမ်ပြင်ခုံတန်းလေးမှာ ထိုင်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ပေါ် မှေးတင်၍ သတိရလွမ်းနေသည် ပုံစံ ဖြစ်နေလေသည်။
အဲ့နောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း ကားစီးရင်း ကားပြတင်းမှန်ပေါ် လက်တင်ကာ တွေးရင် လွမ်းရင်းနဲ့ သတိရနေလေသည်။ ဒေါက်တာနမ်က ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို ကြည့်၍ သတိထားမိနေလေသည်။
" ဟေ့ ညီလေးနဲ့ ခွဲတာ ဘယ်လောက်မှမရှိသေးဘူး လွမ်းနေပြီလို့တော့ မပြောနဲ့နော် ''
" အင်း ''
ဒေါက်တာနမ်က အဲသလိုပြောတော့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဝန်ခံလိုက်ရာ ဒေါက်တာနမ် အံ့သြသွားလေတော့သည်။
" ဘယ်လို ငါသူ့ဆီ ပြန်ပို့ပေးရမလား ''
" အဲဒီလို လွမ်းတာ မဟုတ်ပါဘူး သူ့ကို တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ တူတယ်လို့ မင်း
မထင်ဘူးလား ''
" ညီမလေးထော့ဖန်ကို ပြောတာလား ''
" ဟေ့ မင်းလည်း အဲ့လို တွေးမိတာလား ''
" တစ်ခါတစ်လေမှပါ ဒါပေမယ့် မထူးဆန်းပါဘူး နှစ်ယောက်လုံးက ငယ်တယ် မြို့ကလာကြတာ စိတ်ကူး
ဉာဏ်ကောင်းတယ် တက္ကသိုလ်မှာလည်း လုပ်အားပေးဖြစ်ချင်တာချင်းလည်း တူလောက်တယ် ငါလည်း
တစ်ချိန်တုန်းက အဲလိုမျိုးလေ ''
" အင်း အဲလိုဆိုရင်တော့ ကောင်းတာပေါ့ ''
" ဒါဆို မင်းက ဘယ်လိုမြင်လို့လဲ ''
" ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ''
" ဒီတော့ ငါတို့ရဲ့ခေါင်းဆောင်က ထော့ဖန်လိုမျိုး သူ့အပေါ်မှာလည်း ခံစားနေရတာလား ''
" ကားမောင်တာကိုပဲ အာရုံစိုက်မောင်းပါ ပေါက်ကရတွေပြောနေတယ် လမ်းကျော်သွားဦးမယ် ''
" ဟုတ်ကဲ့ပါ ခေါင်းဆောင်ခင်ဗျ ''
မှန်၏။ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက သူ၏ရင်ထဲတွင် ဆရာလေးထီရန်ကို ထော့ဖန်နှင့်တူတယ်ထင်ပြီး ထော့ဖန်ထက် ရင်ထဲတွင် ပိုပြီး ခံစားမှုမျိုးကို ခံစားရလေသည်။ ဒီလိုနဲ့ ဒေါက်တာနမ်က စနောက်ကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာလည်း သူ့ကိုယ်သူ မလှုံမလဲ ဖြစ်နေလေသည်။
ထိုညလေးတော့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာနှင့် ဆရာလေးထီရန်တို့အတွက် အလွမ်းညလေးတစ်ည ဖြစ်သွားပြီး ပျော်ဖို့လည်း ကောင်းခဲ့ရလေသည်။ တစ်ဦးပေါ်တစ်ဦး မရိုးမသား ဖြစ်နေသည်လည်း ညီအစ်ကိုသူငယ်ချင်းထက် ပိုသည်လည်း ပို၍ သိသာထင်ရှားလာလေသည်။
ဒီလိုနဲ့ နောက်တစ်နေ့မနက် ဖာပန်းဒေါင်းရွာတွင် လူစုလူဝေးကို ဆရာလေးထီရန် မြင်သမို့ သွားပြီး အကျိုးအကြောင်းမေးလေသည်။
" တစ်ခုလောက် ကူပေးမယ် ''
" တော်ပြီ တခြားလူတွေကိုပဲ ပေးလိုက် ''
" ဆရာလေးထီရန် ''
ခေါင်နွန်းက ဆရာလေးထီရန်ကို မြင်သမို့ အဲသလို အော်ခေါ်လိုက်လေသည်။
" ဘာဖြစ်လို့လဲ ဒီနေ့ဘာလို့အတန်းမလာတာလဲ နေမကောင်းဘူးလား ''
" မဟုတ်ပါဘူး ကောင်းပါတယ် အမေက သူတို့ကို ကူညီခိုင်းထားလို့ပါ ''
" အော် ဘာလုပ်နေကြတာလဲ ''
အဲ့နောက် လောင်ထယ်က ကင်မရာလေးလည်ပင်မှာလွယ်ကာ ဆရာလေးထီရန်အနားလာပြီး ပြောလေတော့သည်။
" ကျွန်တော် ဟိုနေ့က ပြောတာ အစ်ကို မှတ်မိသေးလား မင်္ဂလာပွဲအကြောင်းလေ ဒီမှာက ရိုးရာရှိတယ်
သတို့သားက သတို့သမီးကို အိမ်ကနေခေါ်ဖို့အတွက် ထမ်းစင်ကိုယ်တိုင် ဆောက်ရတယ်လေ
ဒီနှစ်တော့ ထိုင်ခုံနဲ့တွဲပြီး အဆင့်မြင့်လိုက်ပြီ သတို့သမီးအနေနဲ့လည်း သစ်သားပြားကြီးပေါ်မှာ
ထိုင်ရတာ သက်သောင့်သက်သာ မရှိဘူးလေ ''
" အော် အင်း ''
" ပြီးပြီ ထိုင်ကြည့် ''
ထိုအခါ သတို့သမီးက ထိုထမ်းစဥ်ပေါ် ထိုင်ကြည့်ရာ ထမ်းစင်က အငြိမ်မနေဘဲ လှုပ်လှဲချင်နေ၍ သတို့သမီးကို ပွေ့ထားလိုက်ရလေသည်။
" ဟေး မရသေးဘူး ''
" ဘာလို့ ပိုဆိုးလာတာလဲ ''
" ဘာလို့ဆိုတော့ ခုံကမြင့်လေ သယ်ရတာ ပိုခက်လေမို့လို့လေ အစ်ကို့အထင်တော့ မင်းတို့ပုံစံကို
ပြန်ပြင်သင့်တယ် ဒီကောင်က အလုပ်မဖြစ်ဘူး အန္တရာယ်လည်း ရှိတယ် ''
အဲ့နောက် လောင်ထယ်က ခဏတာတွေးရင် တစ်ခုခုကို အတွေးပေါ်၍ အသံကို ကျယ်ကျယ်လေး ပြောထွက်လာလေသည်။
" အေး ဟုတ်သားပဲ အစ်ကိုက အင်ဂျင်နီယာ ကျောင်းသားမဟုတ်လား အစ်ကို ကူညီ
ပေးလို့ရတာပဲ ''
" ဟွေး ဘယ်လို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ အစ်ကို မသိဘူး ''
" ကျွန်တော့်တို့ထက်တော့ အစ်ကိုက ပိုသိမှာပါ ကြိုးစားကြည့်ပေးပါ အစ်ကိုရယ် ကျွန်တော့်တို့ ဒီနေ့အပြီးရမှ ဖြစ်မှာ ''
" ဟုတ်ပါပြီ လုပ်ကြည့်ပေးမယ် ''
ဒီလိုနဲ့ ဆရာလေးထီရန်က စာရွက်ပေါ်မှာ ပုံဆွဲပြ၍ ထိုထမ်းစင်ပြင်သည့် လူတွေကို ရှင်းပြလေသည်။
" အားလုံးပဲ ဒါက ကျွန်တော်ပြောတဲ့ ထမ်းစင်ပုံစံပါ မြင်ရလား အပေါက်နှစ်ပေါက်နဲ့ အလယ်မှာ ထိုင်ခုံ
တစ်ခုလိုတယ် အလေးချိန်ကိုထိန်းဖို့အတွက် ထိုင်ခုံအတွင်းမှာ အပေါက်တစ်ခုနဲ့ ချိတ်လိုက်မယ် ''
ဒီလိုနဲ့ အဲသလို လုပ်ကြည့်ကြလေသည်။ သို့ပေမယ့် အလုပ်မဖြစ်သေးချေ ဖြစ်၏။
" အဆင်ပြေမယ် မထင်ဘူး ဝါးခုံလေးထားရင် ကောင်းမယ် ''
အဲ့နောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာနှင့် လန် တို့က လောင်ထယ်နှင့် ဆရာလေးထီရန် အနောက်မှ ရောက်လာကာ အဲသလို စကားဆိုလာလေသည်။
" ရွာသူကြီးက ထမ်းစင်ပုံစံကို ပြင်တဲ့လူရှိတယ် ပြောတယ် ''
ဆရာလေးထီရန်တို့ လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ထပ်ပြီး စကားဆိုလာလေသည်။
" ကူညီဖို့ လူလိုသေးလား အဆင်ပြေမလား ရော့ချန်း ''
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဆရာလေးထီရန်ကို အဲသလိုမေးပြီး ရော့ချန်းကိုလည်း ဝါးတွေသယ်လာရ၍ အဲသလို မေးလိုက်လေသည်။
အဲ့နောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဝါးတွေကို တစ်ဖက်ထိုးလွှဖြင့် ဖြတ်ထုတ်လှီးခုတ်နေလေသည်။ အဲသလို ထမ်းစင်အတွက် ကူညီပေးနေတဲ့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို ဆရာလေးထီရန်က အမောပြေ ရေအေးတစ်ခွက်ယူလာပေးလေသည်။ ဖန်ခွက်ကလေးကို ယူရင်း ဆရာလေးထီရန်ကို ကြည့်ကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ တစ်ချက်ပြုံးမိနေလေသည်။
ဒီလိုနဲ့ ထမ်းစင်ကို ပြုလုပ်၍ ပြီးစီးသွားကာ သတို့သမီးကို ဝါးခုံမှာ ထိုင်စေပြီး အစမ်းထမ်းမကြည့်လေသည်။
" မကြည့်ရအောင် ၁ ၂ ၃ မမယ် ''
" ဝိုး ''
နောက်ဆုံးတော့ ထမ်းစင်လေးက အောင်မြင်ပြီးစီးသွားလေတော့သည်။ လူကြီးတစ်ယောက်က ထမ်းစင်မသည့်လူတွေကို ပြောလေတော့သည်။
" မကြည့်ပြီး လမ်းလျှောက်ကြည့်လိုက် ''
အဲ့နောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဆရာလေးထီရန် ပြုံးနေသည်ကို ကြည့်ကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ နဘေးမှ လောင်ထယ်က ဆရာလေးထီရန်အနားသွားလိုက်လေသည်။
" အရမ်းမိုက်တာပဲ အစ်ကို ''
လောင်ထယ်က အဲသလို ပြောပြီး ဆရာလေးထီရန်က လောင်ထယ်၏ ပုခုံးကို ဖက်ထားလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် လောင်ထယ်၏ ကင်မရာထဲက ပုံကို ကြည့်ကြလေသည်။
" နောက်ဆုံးတော့ ပြီးသွားပြီ ''
" ပုံတွေကြည့်မလား ''
အဲသလိုလောင်ထယ်နှင့် ဆရာလေးထီရန် မျက်နှာချင်းအနီးသားဖြင့် ဖက်ကာ ဓါတ်ပုံအတူတူကြည့်နေသည်ကို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာမြင်ကာ စိတ်မကျေမချမ်း မနာလိုဝန်တိုစိတ်တွေ ဖြစ်နေလေသည်။ ရော့ချန်းက ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို ပြောလေတော့သည်။
" ခေါင်းဆောင် ရွာသူကြီးက ကျွန်တော့်တို့ကို သူ့အိမ်မှာ ဆန်ပြုတ်စားဖို့ ဖိတ်ထားတယ်
အတူလိုက်ခဲ့မလား ''
" မင်း စားချင်ရင်သွားပေါ့ ငါ ဗိုက်မဆာဘူး ''
အဲသလိုပြောပြီး ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ က ဆရာလေးထီရန်က လောင်ထယ်နဲ့ ရည်မောနေတာကို သဝန်တိုသလိုစိတ်ဖြင့် ကြည့်ကာ ထွက်သွားလေတော့သည်။
ဒီလိုနဲ့ ညအချိန်လေးကို ရောက်သွား၍ ခမာ၏အိမ်တွင် ဆန်ပြုတ်စားနေကြလေသည်။ တခြားသော ရွားသူရွာသားတွေလည်း ဆန်ပြုတ်စားနေကြလေတော့သည်။
" ကျွန်တော်လေယာဥ်ဆောက်နိုင်တယ်ဆိုတာ ဘယ်သူပြောတာလဲ ''
" နောက်တာပါ အစ်ကို ''
ဆရာလေးထီရန်က ခမာကို မေးလိုက်ရာ လောင်ထယ်က သူပြောတာ ဖြစ်သည်မို့ အဲသလို စနောက်တယ်ဟူ၍ ပြောလေသည်။
" ရွာသားတွေ ယုံကြည်သွားအောင်လို့လေ ''
" ဒါပေမယ့် မင်းရဲ့ထမ်းစင်က သတို့သမီးကို လေယာဥ်ပေါ်မှာ ထိုင်နေရသလို သက်သောင့်သက်သာ ရှိစေတယ်လေ ''
" အဟင်း ဟား ''
" ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒါကုန်အောင်စားပြီး အိမ်အမြန်ပြန်တော့ ဒီနေ့က ခွေးအူတဲ့ညလေ ''
" ခွေးအူတဲ့ညဆိုတာ ဘာကိုပြောတာလဲ သူကြီး ''
" အဟား ဟား ''
ခမာက အဲသလို ရည်မောလိုက်ကာ အိမ်ပြင်မှာ ဆန်ပြုတ် စားနေသည့် ရွာသားတွေကို ပြောလေသည်။
" ဟေး ကြည့်ဦး ခွေးအူတဲ့ညကို သူမသိဘူး အမြန်သာအိမ်ပြန်တော့ အရေးကြီးဆုံးက အပြင်ထွက်ပြီး လမ်းလျှောက်မနေနဲ့ ''
ခမာက အဲသလိုပြောကာ ရည်နေပြီး ထိုနေရာမှ ထသွား၍ ပါးစပ်ကနေလည်း
" ခွေးအူတဲ့ညကို သူမသိဘူးပဲ ''
ဟူ၍ပြောကာ သွားလေသည်။ ခွေးအူတဲ့ညကို မသိတဲ့ ဆရာလေးထီရန်က လောင်ထယ်ကို ထပ်မေးပြန်တော့သည်။
" ဘာကြီးလဲ ''
" အော် ကျွန်တော်လည်း မသိဘူး ဟို မင်္ဂလာပွဲမတိုင်ခင်ညဆိုရင် ကလေးတွေကို ညဘက်အပြင်ထွက်ခွင့်မပေးဘူး ''
" ဒါဆို ဖာပန်းဒေါင်းပုံပြင်နဲ့ တစ်ခုခုဇာတ်လမ်းရှိလို့များလား ''
" ဖြစ်နိုင်တယ် အစ်ကို ''
အဲ့နောက် ဆရာလေးထီရန်က ခွေးအူတဲ့ညကို သိချင်စောဖြင့် အဲ့ညကို ခွေးအူတဲ့ညဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုသည်ကို အဖြေရှာဖို့ ပြောလေတော့သည်။
" လောင်ထယ် ခွေးအူတဲ့ညဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ စပ်စုလိုက်ရအောင် ''
" လုပ်ကြမယ်လေ ''
လောင်ထယ်ကလည်း နည်းနည်းလေးမှသဘောမတူရှာဘူး သိချင်တာမှ ဟိုဘက်တောင် လွန်သေးသည်။ ဒီလိုနဲ့ အဲ့ဒီညကို ခွေးအူတဲ့ညအကြောင်း သူတို့ စုံစမ်းစပ်စု အဖြေရှာလေတော့သည်။
ဆရာလေးထီရန်က မီးအိမ်လေးကိုင်ကာ ခွေးအူတဲ့ည ဆိုတာကို အဖြေရှာကြလေသည်။
" ဘယ်မှာလဲ လောင်ထယ် ခွေးတစ်ကောင်တောင် မတွေ့ဘူး ''
" တစ်ကောင်တော့ ရှိသင့်တယ် အစ်ကို ''
" အေး တစ်ယောက်ယောက်လာနေပြီ
လန်များလား ''
" မသိဘူးလေ ''
" အစ်ကိုလန် အစ်ကိုလန်ပဲ ''
" ဆရာလေးထီရန် လောင်ထယ် ကြည့်ချင်လား လာလိုက်ခဲ့ ''
" သေချာရဲ့လား ''
" သေချာတယ် ဒီဘက် ဒီဘက် ''
အဲသလို အသံကို ခပ်ဖော့ဖော့ ခပ်တိုးတိုး ပြောကာ လန်က ခွေးအူတဲ့ညကို ကြိုသိနေ၍ ဦးဆောင်ကာ ဆရာလေးထီရန်နှင့် လောင်ထယ်ကို ခေါ်သွားလေတော့သည်။
အဲ့နောက် ဆရာလေးထီရန်က ခွေးအူတဲ့ညဆိုတာ ဘာကိုပြောလဲဆိုတာကို သိသွားလေတော့သည်။
" အစ်ကို သိသွားပြီ လောင်ထယ် ''
မှန်၏။ ခွေးအူတဲ့ညဆိုတာ မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ တစ်ရက်အလိုညမှာ တစ်နည်းအားဖြင့် မင်္ဂလာဦးညမှာ သတို့သားနဲ့သတို့သမီး မင်္ဂလာဦးညကြလေသည်။ ဖာပန်းဒေါင်းရွာမှာက အဲ့ဒီညကို ခွေးအူတဲ့ညဟူ၍ ခေါ်လေသည်။ ခမာလည်း အစကတည်းက အဲ့သလိုပြောလိုက်ရင် ဆရာလေးထီရန် ခုလောက်ထိ သိချင်မှာ မဟုတ်ချေ ဖြစ်၏။
ယခုတော့ တား၍ မရနိုင် ခွေးအူတဲ့ညလို့ ဘာလို့ခေါ်တယ်ဆိုတာ သိသွားပြီး ဆရာလေးထီရန် နှင့် လောင်ထယ် မင်္ဂလာဦးညကို ထရံပေါက်မှ ချောင်း၍ ကြည့်ကြလေတော့သည်။
" တိုးတိုးလုပ် ဒီကိုလာ ''
အဲသလို သူတို့အားလုံး မင်္ဂလာဦးညကို အရှိန်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေချိန် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ထိုနေရာကို ရောက်လာလေသည်။
အဲ့နောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ချောင်းကြည့်နေသည့် လူတစ်ယောက်၏ ပုခုံးကို ကိုင်ကာ ထိုလူလှည့်လာတော့ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို မြင်ပြီး ပြေးထွက်သွားလေသည်။
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက လန်၏ပုခုံးကို ကိုင်ပြီး လန်က ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို မြင်တော့ အဲသလိုပြောကာ ပြေးထွက်သွားလေသည်။
" ခေါင်းဆောင် သွား သွားပြီနော် ''
အဲ့နောက် လောင်ထယ်၏ပုခုံးကို ကိုင်တော့ လောင်ထယ်က ခေါင်းဆောင်ဖူဖာ၏ လက်ကို ပုတ်ထုတ်ပြီး အဲသလိုပြောကာ လှည့်လာ၍ အဲသလိုတွေ ဖြစ်ကုန်တော့သည်။
" သေစမ်း အစ်ကို ''
" နေဦး ''
" ကျွန်တော် သွားတော့မယ်နော် အစ်ကို ဘိုင့်ဘိုင် ''
လောင်ထယ်က အဲသလို ချောင်းကြည့်နေသည့် ဆရာလေးထီရန်ကို ထိုသို့ပြောကာ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာကို မြင်၍ ပြေးထွက်သွားလေတော့သည်။
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဆရာလေးထီရန်၏ ပုခုံးကို ကိုင်တော့ လောင်ထယ်ကိုင်တာထင်ပြီး အဲသလိုတွေ ပြောကုန်တော့သည်။
" မင်းအရင်သွားလေ ''
" အဟင့် ''
အဲသလို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ချောင်းဟင့်ကာ ဆရာလေးထီရန်လှည့်လာတော့ ဆရာလေးထီရန် မျက်နှာပျက်ကုန် လေတော့သည်။
" ကျွန်တော် သွားတော့မယ်နော် ''
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဆရာလေးထီရန် အဲသလိုပြောကာ ပြေးထွက်သွားတော့ နောက်မှ အင်္ကျီကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်လေသည်။ ရှေ့ကလူတွေလည်း အဲသလို အသံကို ခပ်ဖော့ဖော့ပြောကာ ပြေးထွက်သွားကြလေသည်။ ခေါင်းဆောင်ဖူဖာနှင့် ဆရာလေးထီရန်လည်း အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောနေကြလေသည်။
" ဘာလဲ လွှတ် ''
" စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းလား ''
" ဘာကိုလဲ ဘာမှမမြင်ဘူးနော် ''
" သေချာလား ''
ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက စကားပြောရင်းဖြင့် ဆရာလေးထီရန်၏ ခါးအောက်ပိုင်းကို လှည့်ကွက်လှည့်ကွက် ကြည့်နေလေသည်။ ဆရာလေးထီရန်လည်း မီးအိမ်လေးကိုင်ကာ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေလေသည်။
အဲ့နောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက လက်ကလေးပိုက်၍ ဓာတ်မီးလေးကို ဆရာလေးထီရန်၏ အငယ်လေး ရှိရာတည့်တည့် မီးထိုးထားလိုက်လေသည်။ ဆရာလေးထီရန်က မင်္ဂလာဦးညကြည့်ထားသမို့ သူ၏အငယ်လေး နိုးကြားနေတာကို ဖုန်းထားလိုက်ရလေတော့သည်။
" ဟေး မီးပိတ်လိုက်စမ်းပါ ''
" တိတ်တိတ်နေ ''
အဲ့နောက် ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ဆရာလေးထီရန်ကို ကြည့်ကာ ပြုံးမိနေလေတော့သည်။ အဲ့နောက် ဆရာလေးထီရန်ကို ခေါင်းဆောင်ဖူဖာက ကျောင်းအိမ်ယာကို လိုက်ပို့ပေးလေတော့သည်။
" ခေါင်းဆောင်ကို စခန်းပြန်သွားပြီ ထင်နေတာ ''
" တစ်ယောက်ယောက်က ရူးကြောင်ကြောင်တွေ လုပ်တော့မယ်ဆိုတာ ခံစားမိနေလို့လေ ''
(ဆက်လက်ဖော်ပြပေးပါမည်)
နွေဦးကိုကိုမောင်
(Zawgyi Version)
ၾကယ္တစ္ေထာင္
ပုံျပင္ A Tale Of
1000 stars
Chapter - 4(B)
အပိုင္း (၁၁)
ခ်င္းမိုင္သို႔ ေစ်းဝယ္သြားမည့္ေန႕...။
" ေနာက္မွာ ထိုင္နိုင္လား ''
" ကြၽန္ေတာ့္ကို အရမ္း အထင္မေသးနဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ''
ဒီလိုနဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဆိုင္ကယ္ေလးကို တက္ခြလိုက္ေလသည္။
" တက္ေလ ''
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက အဲသလို ေျပာသမို႔ ဆရာေလးထီရန္လည္း အေနာက္မွ တက္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ျပဳတ္မက်ေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက
" ကိုင္ထား ''
ဟူ၍ ေျပာကာ ဆရာေလးထီရန္လည္း သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည္။
" အဲဒီကို မဟုတ္ဘူး ''
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက အဲသလိုေျပာၿပီး ဆရာေလးထီရန္၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို သူ၏ပုခုံးေပၚမွ ကိုင္ခ်ကာ ခါးကို ေျပာင္းၿပီး ဖက္ထားခိုင္းေလသည္။
" တစ္ခုခု လုပ္ဖို႔ ေျပာရင္လည္း ဆူတယ္လို႔ ငါ့ကို အပစ္တင္ဦးမယ္ တင္းတင္းေလး ဖက္ထား ''
ဒီလိုနဲ႕ ဆရာေလးထီရန္က ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ ခါးကို ခပ္တင္းတင္းေလး ဖက္ထားေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ထပ္ၿပီး တင္းခိုင္းေလသည္။
" တင္းဦး ''
အဲ့ေနာက္ ဆရာေလးထီရန္လည္း သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ခါးအျပည့္ သြယ္ဖက္ကာ သူ၏ေမွးကိုလည္း ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ ပုခုံးေပၚ တင္ထား၍ မ်က္ႏွာခ်င္း အနီးသားနီးကပ္ကာ ဖက္ထားလိုက္ေလသည္။
" အရမ္းတင္းသြားၿပီ ''
ဒီလိုနဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက အဲသလိုေျပာၿပီး အေနာက္လွည့္လိုက္ရာ ဆရာေလးထီရန္၏ မ်က္ႏွာျဖင့္ အနီးသားနီးကပ္ေနၿပီး ထူးျခားသည့္ခံစားမႈကို ခံစားရေစေလသည္။ ဆရာေလးထီရန္လည္း ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက အရမ္းတင္းသြားၿပီ ေျပာသမို႔ ခါးကို ဖက္ထားတာ ေျဖေလ်ာ့လိုက္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း စက္နိုးကာ ဆိုင္ကယ္ကို ေစ်းရွိရာသို႔ ေမာင္းႏွင္လာေလေတာ့သည္။ ဖာပန္းေဒါင္း႐ြာ၏ လွပသည့္ ဝါးပင္ေတြေပါက္ေနေသာ ေကြ႕ေကာက္တဲ့ လမ္းေတြ ေတာင္ဆင္းေတာင္ကုန္းလမ္းေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္သြားရေလသည္။
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာႏွင့္ ဆရာေလးထီရန္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး နီးကပ္ေနခ်ိန္ အၾကည့္ဆုံခ်ိန္ အဲသလို ခံစားရေစေလသည္။
ငါ လိုက္ရွာေနခဲ့တဲ့သူက မင္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး ....
မင္း ထင္ထားခဲ့သူကလည္း ငါ မဟုတ္ျပန္ဘူးေနာ္ ....
ဒါေပမယ့္ မင့္ကို ၾကည့္မိလိုက္တဲ့ တခဏမွာပဲ ....
ငါတို႔ေတြ အိပ္မက္ထဲမွာ ေတြ႕ဖူးေနသလို ခံစားမိလိုက္တယ္ ....
မင္းငါ့အနားကို ေရာက္လာခဲ့ေတာ့
ရင္ေတြခုန္ေနခဲ့ျပန္တယ္ ....
မင္းနဲ႕အနားမွာ ခဏေလးေနခြင့္ရ႐ုံနဲ႕ ငါ့ကမၻာႀကီးက ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ....
ငါ့အနားမွာ မင္းရွိေနဖို႔က ငါ့ဆႏၵပါပဲ ....
ငါ့မွာ ရွင္းျပစရာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြလည္း မရွိပါဘူး ....
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက အရာရာတိုင္းက အေျဖမွမလိုတာပဲေလ ....
ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ပဲျပန္ေျပာေနပါေစ ထာဝရမေျပာင္းလဲမယ့္ ဒ႑ာရီေလးတစ္ပုဒ္ရယ္ ....
မင္းအေပၚထားတဲ့ ငါ့အခ်စ္လိုပဲ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲနိုင္ပါတယ္ ....
ၾကယ္ေလးတစ္လုံးကသာ ငါ့ဆုေတာင္းစကားေတြကို ၾကားနိုင္မယ္ဆိုရင္ေလ ....
အႀကိမ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေနပါေစ ငါဆက္ၿပီး ဆုေတာင္းေနဦးမွာ ....
ငါတို႔ေတြ ႏွလုံးသားခ်င္း နီးစပ္နိုင္ဖို႔ေလ ....
ဒီလိုျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာႏွင့္ ဆရာေလးထီရန္ ဆိုင္ကယ္အတူတူစီးၿပီး ဆရာေလးထီရန္က ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ ခါးကို ဖက္၍ ခ်င္းမိုင္ သို႔ ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။
ခ်င္းမိုင္ဟူသည္ နယ္စပ္ေဒသၿမိဳ႕ကေလးတစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ေပေလသည္။ ဒီလိုနဲ႕ ခ်င္းမိုင္က ေစ်းအေသးေလးမွာ ပစၥည္းေတြ အတူတူ ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ၾကေလသည္။
အဲ့ေနာက္ ေဒါက္တာနမ္က ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ျမင္၍ လွမ္းေခၚလိုက္ေလသည္။
" ေဟ့ ဖူ ''
" ေဒါက္တာနမ္နဲ႕ ေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းထားတာကို အစ္ကိုက ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚလာေနေသးလဲ ''
" မဟုတ္ပါဘူး သူက သူ႕ဘာသာလာတာ ငါလာခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူး ငါက မင္းကို ဒီကို ေခၚလာဖို႔ ရည္႐ြယ္ထားတာ ''
ဆရာေလးထီရန္ကလည္း စိတ္ဆိုးသဝန္တိုသလို အမူအရာျဖင့္ေျပာၿပီး ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း သူ၏ရင္ထဲက တကယ့္ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ေျပာျပလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဒါက္တာနမ္က သူတို႔အနားကို ေရာက္လာေလသည္။
" မဂၤလာပါ အစ္ကို ''
" မဂၤလာပါ ညီေလး ထီရန္ ဖူက ေျပာတယ္ ညီေလးထီရန္က အစ္ကိုတို႔ကို ညစာခ်က္ေကြၽးမယ္ဆို ''
" ဟင္ ''
ဆရာေလးထီရန္က ေဒါက္တာနမ္ေျပာတာကို နားမလည္သလို ျဖစ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ၾကည့္ရာ မဟုတ္ဘဲ ေလွ်ာက္ေျပာထားသမို႔ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက စိတ္ထဲမွ ရည္ခ်င္ေနေပမယ့္ မ်ိဳသိပ္မထားနိုင္ မခ်ိၿပဳံးၿပဳံးလိုက္ေလေတာ့သည္။
ဒီလိုနဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ ဆရာေလးထီရန္ ေဒါက္တာနမ္ တို႔သုံးဦး ေစ်းကို ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ရင္း စကားေျပာလာၾကေလေတာ့သည္။
" ေဒါက္တာ ကြၽန္ေတာ္က ဟင္းခ်က္ မေတာ္ဘူးေနာ္ အစ္ကို ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပဲ ျပဳတ္တတ္တာ ''
" အဲ့ဒီေလာက္ ဝန္ေလးေနစရာ မလိုပါဘူး အစ္ကိုက ဘာျဖစ္ျဖစ္ စားတတ္ပါတယ္ အစ္ကိုကိုယ္တိုင္ မခ်က္ရသေ႐ြ႕ေပါ့ ''
ဆရာေလးထီရန္က ေဒါက္တာနမ္ေျပာစကားေၾကာင့္ တစ္ခ်က္ၿပဳံးၿပီး ေဒါက္တာနမ္ကလည္း သူ၏လက္ထဲက ဘီဘီက်ဴးေလးကို ကိုင္၍စားရင္း ဆရာေလးထီရန္ကို ေျပာေလသည္။
" ဖူဖာက သူ႕အတြက္ အစ္ကို႔ကို ဟင္းအၿမဲခ်က္ခိုင္းတာေလ ေန႕တိုင္းကိုပဲ သူ႕မိန္းမက်ေနတာပဲ ''
ထို႔ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ေဒါက္တာနမ္ကို
" ေဟး ''
ဟူ၍ ေျပာကာ ရွက္သလိုလို ျဖစ္ေနၿပီး ဟင္းႏုႏြယ္ေတြ ဝယ္ခိုင္းေလသည္။
" ဟင္းႏုႏြယ္ေတြ ဝယ္လိုက္ ေဒါက္တာႀကိဳက္တယ္ ''
" ေရာ့ ''
ေဒါက္တာနမ္က သူ၏လက္ထဲက ဘီဘီက်ဴးကို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ခြန့္ေကြၽးၿပီး ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကလည္း ေဒါက္တာႀကိဳက္သည့္ ဟင္းႏုႏြယ္ေတြ ဝယ္ခိုင္းသလို ဝယ္ခိုင္းေနေလသည္။ အမ်ားအျမင္မွာ မၾကည့္ရဲစရာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ ခ်စ္ၾကည္ႏူးသလို ျဖစ္ေနသမို႔ ဆရာေလးထီရန္လည္း အံ့၍ၾကည့္ကာ ေစ်းသည္အေဒၚႀကီးကို ဟင္းႏုႏြယ္ေတြ ေပးပါဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။
" ေအာ္ ဟင္းႏုႏြယ္႐ြက္ ၂ စည္းေလာက္ေပးပါ ''
" မဂၤလာပါ ေခါင္းေဆာင္နဲ႕ ေဒါက္တာ ဒီလူငယ္ေလးက ဘယ္သူလဲ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူးေနာ္ ''
" ေအာ္ အေဟာ္ သူက ထီရန္ပါ ႐ြာရဲ႕ ေက်ာင္းဆရာ အသစ္ေလ ''
" ေအာ္ မဂၤလာပါ ''
" မဂၤလာပါ ''
" ေထာ့ဖန္ကေရာ သူ႕ကို ဘာလို႔ မေတြ႕ေတာ့တာလဲ ''
ဒီလိုနဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ ေဒါက္တာနမ္ ႏွင့္ ဆရာေလးထီရန္တို႔ မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ထိုအေဒၚႀကီးကို ေထာ့ဖန္ေသသြားၿပီဟူ၍ မေျပာဘဲ လိမ္၍ ေျပာလိုက္ရေလသည္။
" ဟို သူက အလုပ္မ်ားေနလို႔ပါ အဲ့ဒါေၾကာင့္ မလာနိုင္တာ ''
" ေအာ္ ဒီၾသဇာသီးေတြ ေထာ့ဖန္ကို ေပးေပးလို႔ရမလား ဒါက ေထာ့ဖန္ ႀကိဳက္တာေလ ''
" ေအာ္ ဟုတ္ ''
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္ ''
" ရပါတယ္ ''
ဒီလိုနဲ႕ ႐ုတ္တရက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ခါးမွ ဖုန္းက စခန္းမွ အခ်က္ေပးလာေလသည္။
" စခန္းကို ခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့ပါ စခန္းကို ခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့ပါ ''
" အေရးႀကီး ကိစၥ ေပၚလာလို႔ ငါ ျပန္ရေတာ့မယ္ ေနာက္မွ ထီရန္အိမ္မွာ ေတြ႕မယ္ ''
" အင္း ''
" သြားၿပီ ''
" ညီေလးကို စိတ္ခ်ထားခဲ့ ''
" အင္း ''
အဲသလို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာႏွင့္ ေဒါက္တာနမ္ ေျပာဆိုကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ကိစၥ ေပၚလာသမို႔ အျမန္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဆရာေလးထီရန္က ဟင္း႐ြက္ေတြကို ထိုင္ကာ ေ႐ြးၾကည့္ေနေလသည္။
" ကြၽန္ေတာ့္အထင္ အစ္ကို ဆက္ၿပီးဦးေဆာင္တာ ေကာင္းလိမ့္မယ္ ''
" ညီေလး ႀကိဳက္တာဝယ္လိုက္ေလ
ဘာျဖစ္ျဖစ္ရပါတယ္ ''
" အင္း ဒါဆို ေခါင္းေဆာင္ႀကိဳက္တာ ေ႐ြးလိုက္တာေပါ့ သူဘာ ႀကိဳက္လဲဆိုတာ အစ္ကိုသိမွာေပါ့ သူလည္း အစ္ကို ႀကိဳက္တာ သိတယ္ဆိုေတာ့ ''
အဲသလို ဆရာေလးထီရန္က ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာႏွင့္ ေဒါက္တာနမ္ကို တစ္မ်ိဳးထင္ၿပီး သဝန္တိုသလို ေျပာလိုက္ေလသည္။ အဲ့ေနာက္ ေဒါက္တာနမ္က တစ္ခ်က္ ၿပဳံး၍
" ေဟ့ ေနပါဦး ေနပါဦး ထီရန္ ခဏေလး အသည္းယားစရာေကာင္းေအာင္ ဘာလို႔ ေျပာလိုက္တာလဲ ''
" အဲ့သလိုသေဘာမ်ိဳး ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး
ေဒါက္တာ ''
" ဟုတ္ပါၿပီ အဲ့လိုမ်ိဳး ငါတို႔ကို ထင္တာ မင္းက ပထမဆုံးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ငါ့ေကာင္မေလးကေတာင္ ငါ့ကို ဖူဖာနဲ႕ ငါ့ကို တြဲေပးေနတာ ''
" အစ္ကို႔မွာ ေကာင္မေလး ရွိတာလား ''
ဆရာေလးထီရန္က အဲသလို ထူးထူးဆန္းဆန္း အသံျဖင့္ ေျပာသမို႔ ေဒါက္တာနမ္က သူ၏ဖုန္းထဲမွ ေကာင္မေလးပုံကို ျပေပးေလေတာ့သည္။
" ရွိတာေပါ့ ဒီမွာ ဘန္ေကာက္က ကေလးအထူးကု ဆရာဝန္ ေကာင္မေလးပုံ ႂကြားဦးမယ္
လွတယ္မလား ''
" လွတယ္ ''
" မြတ္ ''
အဲ့ေနာက္ ေဒါက္တာနမ္က ဖုန္းထဲမွ ေကာင္မေလးကို အနမ္းေပးလိုက္ေလသည္။ အဲ့သလို ေဒါက္တာနမ္မွာ ေကာင္မေလးရွိမွန္း သိေတာ့မွ ဆရာေလးထီရန္ စိတ္မအီမသာ သဝန္တို ျဖစ္ေနတာ ေလ်ာ့သြားၿပီး ၿပဳံးနိုင္ေလေတာ့သည္။
" ဒါဆို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကေရာ သူ႕မွာ ခ်စ္သူရွိလား ''
" ဖူမွာ ခ်စ္သူရွိသလား ခက္ထန္ၿပီး လူမႈေရးမရွိတဲ့ သူ႕လိုလူမ်ိဳးကိုကြာ ဘယ္လိုၾကဴရမလဲဆိုတာေတာင္
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲေတာင္ မသိတာ သူ႕ဆီမွာ ၾကည္ႏူးစရာေလးေတြရွိဖို႔ကေတာ့ ေမ့ထားလိုက္ေတာ့
သူ႕လိုလူမ်ိဳးနဲ႕ တြဲတဲ့လူကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ရင္းေကာင္းတဲ့သူ ျဖစ္ရမယ္ ''
" ဆရာမေထာ့ဖန္လို စိတ္ရင္းေကာင္းတဲ့လူမ်ိဳးလား ''
" ဟုတ္တယ္ ေထာ့ဖန္မွာ အဲ့ဒီအရည္အခ်င္းေတြ အကုန္ရွိတယ္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းၿပီး ၾကင္နာတတ္တယ္
႐ြာကလူေတြ အကုန္လုံးနဲ႕ အဆင္ေျပတယ္ ''
" ေဒါက္တာ ေခါင္းေဆာင္နဲ႕သူက ''
" ခ်စ္သူေတြလားလို႔ ေမးခ်င္တာလား အဟင့္ အဲဒါကေတာ့ သူတို႔တြဲမတြဲ ငါလည္း ေသခ်ာမသိဘူး မင္းသိခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဖူဖာကို ကိုယ္တိုင္ ေမးလိုက္ပါလား ''
ဒီလိုနဲ႕ ဆရာေလးထီရန္က ရွက္သလိုလို ျဖစ္ၿပီး ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္ေလသည္။
" ၿပီးက်ရင္ ဒီဟာ သုံးရမွာ ''
ဒီလိုနဲ႕ ေဒါက္တာနမ္ ႏွင့္ ဆရာေလးထီရန္ လိုအပ္သည့္ ညစာဟင္းေတြကို ဝယ္ကာ ဖာပန္းေဒါင္း႐ြာကို ဂ်စ္ကားေလးျဖင့္ ျပန္လာၾကေလသည္။ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း ေက်ာင္းအိမ္ယာတြင္ သူတို႔ကို ဆိုင္ကယ္ေပၚ မွီထိုင္၍ ေစာင့္ေနေလသည္။
ဆရာေလးထီရန္ႏွင့္ ေဒါက္တာနမ္လည္း ေက်ာင္းအိမ္ယာကို ဂ်စ္ကားေလးျဖင့္ ေရာက္လာကာ ကားေပၚမွ ဆင္းလာၾကေလသည္။
" မင္းက ဒီမွာ ေစာင့္ေတာင္ေစာင့္ေနၿပီ မင္း ဗိုက္ဆာေနလို႔မို႔လား ''
ေဒါက္တာနမ္က အဲသလို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ေျပာလိုက္လွ်င္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက အသံကို ခပ္တိုးတိုးျဖင့္ ဆရာေလးထီရန္ကို မ်က္စိတစ္မွိတ္အခ်ိန္အၾကာ ၾကည့္၍ ေဒါက္တာနမ္ကို ေျပာေလသည္။
" ေတာ္ေတာ့ ေဒါက္တာ ''
" အယ္ စားဖိုမႉးထီရန္ ဟင္းခ်က္တဲ့ေနရာေလးကို တန္းသြားလိုက္ပါေတာ့ ဗိုက္ထဲမွာ စည္တည္းေနၿပီ ''
" ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကို ''
ေဒါက္တာနမ္က အဲသလို သြက္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ေျပာလိုက္ေလၿပီး ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကလည္း ကူေပးရမလားဆိုတာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
" ကူေပးရဦးမလား ''
" ရပါတယ္ ေခါင္းေဆာင္ ဘာမွ မလုပ္ဘဲ ေနတာ ပိုေကာင္းပါတယ္ ''
ဆရာေလးထီရန္က အဲသလိုေျပာၿပီး အိမ္ေပၚကို တက္သြားေလသည္။ ေဒါက္တာနမ္က ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ ပုခုံးကို ကူညီေပးမယ္ေျပာတာ မကူညီေပးရလို႔ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ဟူ၍ ေလွာင္ေျပာင္ပုတ္ကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း ျပန္ၿပီး ခုခံလိုက္ေလသည္။
အဲ့ေနာက္ ဟင္းခ်က္ဖို႔ ၾကက္သြန္နီ လွီးေနသည့္ ဆရာေလးထီရန္ကို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ စိတ္တိုင္းမက်၍ တစ္တြတ္တြတ္ ေျပာေနေလသည္။
" အဲ့လိုမ်ိဳး ဘယ္သူလွီးလို႔လဲ ''
" ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္ရတာလဲ ''
" တစ္ခုခ်င္းဆီကို ညီညီေလး လွီးေလ ''
" ဘယ္လိုပဲလွီးလွီး စားေကာင္းရင္ ၿပီးတာပဲကို ''
" တေျပးတည္း က်က္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဟုတ္တယ္မို႔လား ေဒါက္တာ ''
ဒီလိုနဲ႕ ေဒါက္တာနမ္က အဲသလို အနီးကပ္ထိုင္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စကားေျပာ ၾကက္သြန္နီ လွီးေနတဲ့ သူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွ ေရွာင္ထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေလေတာ့သည္။
" အမ္ အစ္ကို ၾကက္သား သြားေဆးလိုက္ဦးမယ္ ''
ေဒါက္တာနမ္က ၾကက္သားစိမ္းပန္းကန္ယူကာ အိမ္ေအာက္ကို ဆင္းသြားေလေတာ့သည္။ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဘာမွမလုပ္တတ္သည့္ ဆရာေလးထီရန္ကို စိတ္မရွည္၍ ကိုယ္တိုင္လုပ္ျပလိုက္ေလသည္။
" ဒီလိုေလးလွီး ''
" ကူစရာမလိုဘူး ကိုယ့္ဘာသာ လုပ္ပါ့မယ္ ''
" ပါးပါးေလးလွီး ထူရင္ မက်က္ေတာ့ဘူး ''
" မရဘူး ျပန္ေပး ကိုယ့္ဘာသာလုပ္မယ္ ''
" ဟုတ္ပါၿပီ လုပ္ျပပါဦး အရမ္းထူလြန္းတယ္ ''
ဒီလိုနဲ႕ ဆရာေလးထီရန္ ဟင္းေတြ စတင္ခ်က္ကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း ေဘးနားမွ ၾကည့္၍ ကူေပးေလသည္။
" ေခါင္းေဆာင္ ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာ လုပ္နိုင္ပါတယ္ဆို ဖယ္ေနစမ္းပါ ''
" ေရဆူေနၿပီ ''
" သိတယ္ ''
" ထီရန္ ၾကက္ဥေတြ တူးေနၿပီ ''
" သိတယ္ ပန္းကန္ ပန္းကန္ေပး ''
" မီးအရမ္းျပင္းတယ္ ''
အဲသလိုနဲ႕ ဆရာေလးထီရန္ ျပာယာခတ္ကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း ေဘးႏွားမွ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ညအခ်ိန္ေလးကို တျဖည္းျဖည္း ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။
မီးအိမ္ေလးထြန္းထားၿပီး စားစရာဟင္းေတြ အျပည့္ျဖစ္ေနသည့္ ညစာထမင္းဝိုင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ ဆရာေလးထီရန္ ေဒါက္တာနမ္တို႔ စားဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနေလသည္။ ေဒါက္တာနမ္က တူးေနသည့္ ၾကက္ဥေၾကာ္ကို ၾကည့္ကာ ဆရာေလးထီရန္ကို ၾကည့္၍ ရည္ပါေတာ့သည္။
" အဟင့္ ဟင့္ ဟား ''
" ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီး တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးဘူး ဒီၾကက္ဥေၾကာ္ေလး မစားနဲ႕ေတာ့ ''
" ဒီကိုေပး ဒီလိုေတာထဲမွာ ၾကက္ဥေလးတစ္လုံးေတာင္ တန္ဖိုးရွိတယ္ ''
အဲသလို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကေျပာကာ ၾကက္ဥမီးတူးေလးကို သူ၏ပန္းကန္ထဲ ထည့္လိုက္ေလသည္။
" ဟုတ္တယ္ စားရေအာင္ ''
ေဒါက္တာနမ္က အဲသလိုေျပာကာ ထမင္းစားလိုက္ၾကၿပီး ဆရာေလးထီရန္က ၾကက္ဥမီးတူးစားသည့္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ၾကည့္ေနေလသည္။
" ေဟ့မင္း ဒီေန႕ ညီေလးထီရန္က မင္းနဲ႕ငါနဲ႕ ဘယ္လိုပတ္သက္လဲ ဆိုၿပီး ေမးတယ္ ''
" ေဒါက္တာ ''
ေဒါက္တာနမ္က အဲသလို ေျပာျပလိုက္သမို႔ ဆရာေလးထီရန္က ေဒါက္တာလို႔ ေျပာကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာႏွင့္ ဆရာေလးထီရန္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၾကေလသည္။
" ဘာၾကည့္တာလဲ ''
ဒီလိုနဲ႕ ေဒါက္တာနမ္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာႏွင့္ ဆရာေလးထီရန္ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းလာေလေတာ့သည္။
" အိုး ဗိုက္ျပည့္သြားၿပီ စားေကာင္းခ်က္ပဲ အရက္ေလးနဲ႕ ဆက္လိုက္ရေအာင္ အိုေကလား ဖူ ''
" ငါ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းလာတာ ''
" ကိစၥ မရွိပါဘူး ဒီမွာထားသြားလိုက္ေပါ့ ငါနဲ႕လိုက္ခဲ့လိုက္ မနက္ျဖန္မွ ျပန္လာယူ ''
" အင္း အင္း ''
" ညီေလးထီရန္ ဒီေန႕ ထမင္းဖိတ္ေကြၽးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္ အခ်ိန္ရရင္ အစ္ကိုတို႔ဘက္ လာခဲ့ေလ အစ္ကို မင္းကို ျပန္ခ်က္ေကြၽးမယ္ ''
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဒါက္တာ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ေမာင္းေနာ္ ''
" OK ''
အဲသလို ေဒါက္တာနမ္က ဆရာေလးထီရန္ႏွင့္ ေျပာဆိုကာ ကားဆီကို သြား၍ ကားေပၚတက္လိုက္ေလသည္။ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း ဆရာေလးထီရန္ကို ႏႈတ္ဆက္ေနေလသည္။
" သြားေတာ့မယ္ေနာ္ ''
" အင္း ေဟ့ ေနဦး ''
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ လွည့္ထြက္သြား၍ ဆရာေလးထီရန္က လွမ္းတားလိုက္သမို႔ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ ျပန္လွည့္လာေလသည္။
" အိတ္က်န္ခဲ့တယ္ ''
" မယူေတာ့ဘူး အဲဒီထဲမွာ မင္းအတြက္ ပစၥည္းတစ္ခုရွိတယ္ ''
အဲသလိုေျပာၿပီး ဆရာေလးထီရန္ႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ ၿပဳံး၍ၾကည့္ကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ကားေပၚကို တက္သြားေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဒါက္တာနမ္က ကားကို မီးဖြင့္ၿပီး ေမာင္းထြက္သြားေလေတာ့သည္။
အဲ့ေနာက္ ဆရာေလးထီရန္လည္း ဆိုင္ကယ္ေပၚက အထုတ္ကို ဖြင့္ေဖာက္ၾကည့္ေလသည္။ အထဲက ပစၥည္းက ျခင္ေထာင္တစ္လုံး ျဖစ္ေနသည္ကို သတိထားမိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာေလးထီရန္က ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာႏွင့္ အတူအိမ္ခဲ့ၾကသည့္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ ေျပာစကားကို ၾကားေယာင္ေလေတာ့သည္။
" မင္း ငါေျပာထားသလို ျခင္ေထာင္ မေထာင္ဘူးလား ''
" ေထာင္တာပဲ စကားမမ်ားနဲ႕ သူမ်ားေနရာလာအိမ္တာေနာ္ အေပါက္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ မေတြ႕ဘူးလား ''
ဒီလိုနဲ႕ ဆရာေလးထီရန္က ျခင္ေထာင္ေလးကို ၾကည့္ကာ ၾကားေယာင္မိေနၿပီး သတိရလြမ္းမိေနေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္ေပၚကို တက္၍ အိမ္ျပင္ခုံတန္းေလးမွာ ထိုင္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ေပၚ ေမွးတင္၍ သတိရလြမ္းေနသည္ ပုံစံ ျဖစ္ေနေလသည္။
အဲ့ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း ကားစီးရင္း ကားျပတင္းမွန္ေပၚ လက္တင္ကာ ေတြးရင္ လြမ္းရင္းနဲ႕ သတိရေနေလသည္။ ေဒါက္တာနမ္က ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ၾကည့္၍ သတိထားမိေနေလသည္။
" ေဟ့ ညီေလးနဲ႕ ခြဲတာ ဘယ္ေလာက္မွမရွိေသးဘူး လြမ္းေနၿပီလို႔ေတာ့ မေျပာနဲ႕ေနာ္ ''
" အင္း ''
ေဒါက္တာနမ္က အဲသလိုေျပာေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဝန္ခံလိုက္ရာ ေဒါက္တာနမ္ အံ့ၾသသြားေလေတာ့သည္။
" ဘယ္လို ငါသူ႕ဆီ ျပန္ပို႔ေပးရမလား ''
" အဲဒီလို လြမ္းတာ မဟုတ္ပါဘူး သူ႕ကို တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ တူတယ္လို႔ မင္း
မထင္ဘူးလား ''
" ညီမေလးေထာ့ဖန္ကို ေျပာတာလား ''
" ေဟ့ မင္းလည္း အဲ့လို ေတြးမိတာလား ''
" တစ္ခါတစ္ေလမွပါ ဒါေပမယ့္ မထူးဆန္းပါဘူး ႏွစ္ေယာက္လုံးက ငယ္တယ္ ၿမိဳ႕ကလာၾကတာ စိတ္ကူး
ဉာဏ္ေကာင္းတယ္ တကၠသိုလ္မွာလည္း လုပ္အားေပးျဖစ္ခ်င္တာခ်င္းလည္း တူေလာက္တယ္ ငါလည္း
တစ္ခ်ိန္တုန္းက အဲလိုမ်ိဳးေလ ''
" အင္း အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ ''
" ဒါဆို မင္းက ဘယ္လိုျမင္လို႔လဲ ''
" ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ''
" ဒီေတာ့ ငါတို႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ေထာ့ဖန္လိုမ်ိဳး သူ႕အေပၚမွာလည္း ခံစားေနရတာလား ''
" ကားေမာင္တာကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ေမာင္းပါ ေပါက္ကရေတြေျပာေနတယ္ လမ္းေက်ာ္သြားဦးမယ္ ''
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ေခါင္းေဆာင္ခင္ဗ် ''
မွန္၏။ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက သူ၏ရင္ထဲတြင္ ဆရာေလးထီရန္ကို ေထာ့ဖန္ႏွင့္တူတယ္ထင္ၿပီး ေထာ့ဖန္ထက္ ရင္ထဲတြင္ ပိုၿပီး ခံစားမႈမ်ိဳးကို ခံစားရေလသည္။ ဒီလိုနဲ႕ ေဒါက္တာနမ္က စေနာက္ကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာလည္း သူ႕ကိုယ္သူ မလႈံမလဲ ျဖစ္ေနေလသည္။
ထိုညေလးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာႏွင့္ ဆရာေလးထီရန္တို႔အတြက္ အလြမ္းညေလးတစ္ည ျဖစ္သြားၿပီး ေပ်ာ္ဖို႔လည္း ေကာင္းခဲ့ရေလသည္။ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး မရိုးမသား ျဖစ္ေနသည္လည္း ညီအစ္ကိုသူငယ္ခ်င္းထက္ ပိုသည္လည္း ပို၍ သိသာထင္ရွားလာေလသည္။
ဒီလိုနဲ႕ ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ ဖာပန္းေဒါင္း႐ြာတြင္ လူစုလူေဝးကို ဆရာေလးထီရန္ ျမင္သမို႔ သြားၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးေလသည္။
" တစ္ခုေလာက္ ကူေပးမယ္ ''
" ေတာ္ၿပီ တျခားလူေတြကိုပဲ ေပးလိုက္ ''
" ဆရာေလးထီရန္ ''
ေခါင္ႏြန္းက ဆရာေလးထီရန္ကို ျမင္သမို႔ အဲသလို ေအာ္ေခၚလိုက္ေလသည္။
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဒီေန႕ဘာလို႔အတန္းမလာတာလဲ ေနမေကာင္းဘူးလား ''
" မဟုတ္ပါဘူး ေကာင္းပါတယ္ အေမက သူတို႔ကို ကူညီခိုင္းထားလို႔ပါ ''
" ေအာ္ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ ''
အဲ့ေနာက္ ေလာင္ထယ္က ကင္မရာေလးလည္ပင္မွာလြယ္ကာ ဆရာေလးထီရန္အနားလာၿပီး ေျပာေလေတာ့သည္။
" ကြၽန္ေတာ္ ဟိုေန႕က ေျပာတာ အစ္ကို မွတ္မိေသးလား မဂၤလာပြဲအေၾကာင္းေလ ဒီမွာက ရိုးရာရွိတယ္
သတို႔သားက သတို႔သမီးကို အိမ္ကေနေခၚဖို႔အတြက္ ထမ္းစင္ကိုယ္တိုင္ ေဆာက္ရတယ္ေလ
ဒီႏွစ္ေတာ့ ထိုင္ခုံနဲ႕တြဲၿပီး အဆင့္ျမင့္လိုက္ၿပီ သတို႔သမီးအေနနဲ႕လည္း သစ္သားျပားႀကီးေပၚမွာ
ထိုင္ရတာ သက္ေသာင့္သက္သာ မရွိဘူးေလ ''
" ေအာ္ အင္း ''
" ၿပီးၿပီ ထိုင္ၾကည့္ ''
ထိုအခါ သတို႔သမီးက ထိုထမ္းစဥ္ေပၚ ထိုင္ၾကည့္ရာ ထမ္းစင္က အၿငိမ္မေနဘဲ လႈပ္လွဲခ်င္ေန၍ သတို႔သမီးကို ေပြ႕ထားလိုက္ရေလသည္။
" ေဟး မရေသးဘူး ''
" ဘာလို႔ ပိုဆိုးလာတာလဲ ''
" ဘာလို႔ဆိုေတာ့ ခုံကျမင့္ေလ သယ္ရတာ ပိုခက္ေလမို႔လို႔ေလ အစ္ကို႔အထင္ေတာ့ မင္းတို႔ပုံစံကို
ျပန္ျပင္သင့္တယ္ ဒီေကာင္က အလုပ္မျဖစ္ဘူး အႏၱရာယ္လည္း ရွိတယ္ ''
အဲ့ေနာက္ ေလာင္ထယ္က ခဏတာေတြးရင္ တစ္ခုခုကို အေတြးေပၚ၍ အသံကို က်ယ္က်ယ္ေလး ေျပာထြက္လာေလသည္။
" ေအး ဟုတ္သားပဲ အစ္ကိုက အင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းသားမဟုတ္လား အစ္ကို ကူညီ
ေပးလို႔ရတာပဲ ''
" ေဟြး ဘယ္လို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ အစ္ကို မသိဘူး ''
" ကြၽန္ေတာ့္တို႔ထက္ေတာ့ အစ္ကိုက ပိုသိမွာပါ ႀကိဳးစားၾကည့္ေပးပါ အစ္ကိုရယ္ ကြၽန္ေတာ့္တို႔ ဒီေန႕အၿပီးရမွ ျဖစ္မွာ ''
" ဟုတ္ပါၿပီ လုပ္ၾကည့္ေပးမယ္ ''
ဒီလိုနဲ႕ ဆရာေလးထီရန္က စာ႐ြက္ေပၚမွာ ပုံဆြဲျပ၍ ထိုထမ္းစင္ျပင္သည့္ လူေတြကို ရွင္းျပေလသည္။
" အားလုံးပဲ ဒါက ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့ ထမ္းစင္ပုံစံပါ ျမင္ရလား အေပါက္ႏွစ္ေပါက္နဲ႕ အလယ္မွာ ထိုင္ခုံ
တစ္ခုလိုတယ္ အေလးခ်ိန္ကိုထိန္းဖို႔အတြက္ ထိုင္ခုံအတြင္းမွာ အေပါက္တစ္ခုနဲ႕ ခ်ိတ္လိုက္မယ္ ''
ဒီလိုနဲ႕ အဲသလို လုပ္ၾကည့္ၾကေလသည္။ သို႔ေပမယ့္ အလုပ္မျဖစ္ေသးေခ် ျဖစ္၏။
" အဆင္ေျပမယ္ မထင္ဘူး ဝါးခုံေလးထားရင္ ေကာင္းမယ္ ''
အဲ့ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာႏွင့္ လန္ တို႔က ေလာင္ထယ္ႏွင့္ ဆရာေလးထီရန္ အေနာက္မွ ေရာက္လာကာ အဲသလို စကားဆိုလာေလသည္။
" ႐ြာသူႀကီးက ထမ္းစင္ပုံစံကို ျပင္တဲ့လူရွိတယ္ ေျပာတယ္ ''
ဆရာေလးထီရန္တို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ထပ္ၿပီး စကားဆိုလာေလသည္။
" ကူညီဖို႔ လူလိုေသးလား အဆင္ေျပမလား ေရာ့ခ်န္း ''
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဆရာေလးထီရန္ကို အဲသလိုေမးၿပီး ေရာ့ခ်န္းကိုလည္း ဝါးေတြသယ္လာရ၍ အဲသလို ေမးလိုက္ေလသည္။
အဲ့ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဝါးေတြကို တစ္ဖက္ထိုးလႊျဖင့္ ျဖတ္ထုတ္လွီးခုတ္ေနေလသည္။ အဲသလို ထမ္းစင္အတြက္ ကူညီေပးေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ဆရာေလးထီရန္က အေမာေျပ ေရေအးတစ္ခြက္ယူလာေပးေလသည္။ ဖန္ခြက္ကေလးကို ယူရင္း ဆရာေလးထီရန္ကို ၾကည့္ကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ တစ္ခ်က္ၿပဳံးမိေနေလသည္။
ဒီလိုနဲ႕ ထမ္းစင္ကို ျပဳလုပ္၍ ၿပီးစီးသြားကာ သတို႔သမီးကို ဝါးခုံမွာ ထိုင္ေစၿပီး အစမ္းထမ္းမၾကည့္ေလသည္။
" မၾကည့္ရေအာင္ ၁ ၂ ၃ မမယ္ ''
" ဝိုး ''
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ထမ္းစင္ေလးက ေအာင္ျမင္ၿပီးစီးသြားေလေတာ့သည္။ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ထမ္းစင္မသည့္လူေတြကို ေျပာေလေတာ့သည္။
" မၾကည့္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္လိုက္ ''
အဲ့ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဆရာေလးထီရန္ ၿပဳံးေနသည္ကို ၾကည့္ကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ နေဘးမွ ေလာင္ထယ္က ဆရာေလးထီရန္အနားသြားလိုက္ေလသည္။
" အရမ္းမိုက္တာပဲ အစ္ကို ''
ေလာင္ထယ္က အဲသလို ေျပာၿပီး ဆရာေလးထီရန္က ေလာင္ထယ္၏ ပုခုံးကို ဖက္ထားလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေလာင္ထယ္၏ ကင္မရာထဲက ပုံကို ၾကည့္ၾကေလသည္။
" ေနာက္ဆုံးေတာ့ ၿပီးသြားၿပီ ''
" ပုံေတြၾကည့္မလား ''
အဲသလိုေလာင္ထယ္ႏွင့္ ဆရာေလးထီရန္ မ်က္ႏွာခ်င္းအနီးသားျဖင့္ ဖက္ကာ ဓါတ္ပုံအတူတူၾကည့္ေနသည္ကို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာျမင္ကာ စိတ္မေက်မခ်မ္း မနာလိုဝန္တိုစိတ္ေတြ ျဖစ္ေနေလသည္။ ေရာ့ခ်န္းက ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ေျပာေလေတာ့သည္။
" ေခါင္းေဆာင္ ႐ြာသူႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္တို႔ကို သူ႕အိမ္မွာ ဆန္ျပဳတ္စားဖို႔ ဖိတ္ထားတယ္
အတူလိုက္ခဲ့မလား ''
" မင္း စားခ်င္ရင္သြားေပါ့ ငါ ဗိုက္မဆာဘူး ''
အဲသလိုေျပာၿပီး ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ က ဆရာေလးထီရန္က ေလာင္ထယ္နဲ႕ ရည္ေမာေနတာကို သဝန္တိုသလိုစိတ္ျဖင့္ ၾကည့္ကာ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
ဒီလိုနဲ႕ ညအခ်ိန္ေလးကို ေရာက္သြား၍ ခမာ၏အိမ္တြင္ ဆန္ျပဳတ္စားေနၾကေလသည္။ တျခားေသာ ႐ြားသူ႐ြာသားေတြလည္း ဆန္ျပဳတ္စားေနၾကေလေတာ့သည္။
" ကြၽန္ေတာ္ေလယာဥ္ေဆာက္နိုင္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူေျပာတာလဲ ''
" ေနာက္တာပါ အစ္ကို ''
ဆရာေလးထီရန္က ခမာကို ေမးလိုက္ရာ ေလာင္ထယ္က သူေျပာတာ ျဖစ္သည္မို႔ အဲသလို စေနာက္တယ္ဟူ၍ ေျပာေလသည္။
" ႐ြာသားေတြ ယုံၾကည္သြားေအာင္လို႔ေလ ''
" ဒါေပမယ့္ မင္းရဲ႕ထမ္းစင္က သတို႔သမီးကို ေလယာဥ္ေပၚမွာ ထိုင္ေနရသလို သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိေစတယ္ေလ ''
" အဟင္း ဟား ''
" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါကုန္ေအာင္စားၿပီး အိမ္အျမန္ျပန္ေတာ့ ဒီေန႕က ေခြးအူတဲ့ညေလ ''
" ေခြးအူတဲ့ညဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ သူႀကီး ''
" အဟား ဟား ''
ခမာက အဲသလို ရည္ေမာလိုက္ကာ အိမ္ျပင္မွာ ဆန္ျပဳတ္ စားေနသည့္ ႐ြာသားေတြကို ေျပာေလသည္။
" ေဟး ၾကည့္ဦး ေခြးအူတဲ့ညကို သူမသိဘူး အျမန္သာအိမ္ျပန္ေတာ့ အေရးႀကီးဆုံးက အျပင္ထြက္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္မေနနဲ႕ ''
ခမာက အဲသလိုေျပာကာ ရည္ေနၿပီး ထိုေနရာမွ ထသြား၍ ပါးစပ္ကေနလည္း
" ေခြးအူတဲ့ညကို သူမသိဘူးပဲ ''
ဟူ၍ေျပာကာ သြားေလသည္။ ေခြးအူတဲ့ညကို မသိတဲ့ ဆရာေလးထီရန္က ေလာင္ထယ္ကို ထပ္ေမးျပန္ေတာ့သည္။
" ဘာႀကီးလဲ ''
" ေအာ္ ကြၽန္ေတာ္လည္း မသိဘူး ဟို မဂၤလာပြဲမတိုင္ခင္ညဆိုရင္ ကေလးေတြကို ညဘက္အျပင္ထြက္ခြင့္မေပးဘူး ''
" ဒါဆို ဖာပန္းေဒါင္းပုံျပင္နဲ႕ တစ္ခုခုဇာတ္လမ္းရွိလို႔မ်ားလား ''
" ျဖစ္နိုင္တယ္ အစ္ကို ''
အဲ့ေနာက္ ဆရာေလးထီရန္က ေခြးအူတဲ့ညကို သိခ်င္ေစာျဖင့္ အဲ့ညကို ေခြးအူတဲ့ညဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုသည္ကို အေျဖရွာဖို႔ ေျပာေလေတာ့သည္။
" ေလာင္ထယ္ ေခြးအူတဲ့ညဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ စပ္စုလိုက္ရေအာင္ ''
" လုပ္ၾကမယ္ေလ ''
ေလာင္ထယ္ကလည္း နည္းနည္းေလးမွသေဘာမတူရွာဘူး သိခ်င္တာမွ ဟိုဘက္ေတာင္ လြန္ေသးသည္။ ဒီလိုနဲ႕ အဲ့ဒီညကို ေခြးအူတဲ့ညအေၾကာင္း သူတို႔ စုံစမ္းစပ္စု အေျဖရွာေလေတာ့သည္။
ဆရာေလးထီရန္က မီးအိမ္ေလးကိုင္ကာ ေခြးအူတဲ့ည ဆိုတာကို အေျဖရွာၾကေလသည္။
" ဘယ္မွာလဲ ေလာင္ထယ္ ေခြးတစ္ေကာင္ေတာင္ မေတြ႕ဘူး ''
" တစ္ေကာင္ေတာ့ ရွိသင့္တယ္ အစ္ကို ''
" ေအး တစ္ေယာက္ေယာက္လာေနၿပီ
လန္မ်ားလား ''
" မသိဘူးေလ ''
" အစ္ကိုလန္ အစ္ကိုလန္ပဲ ''
" ဆရာေလးထီရန္ ေလာင္ထယ္ ၾကည့္ခ်င္လား လာလိုက္ခဲ့ ''
" ေသခ်ာရဲ႕လား ''
" ေသခ်ာတယ္ ဒီဘက္ ဒီဘက္ ''
အဲသလို အသံကို ခပ္ေဖာ့ေဖာ့ ခပ္တိုးတိုး ေျပာကာ လန္က ေခြးအူတဲ့ညကို ႀကိဳသိေန၍ ဦးေဆာင္ကာ ဆရာေလးထီရန္ႏွင့္ ေလာင္ထယ္ကို ေခၚသြားေလေတာ့သည္။
အဲ့ေနာက္ ဆရာေလးထီရန္က ေခြးအူတဲ့ညဆိုတာ ဘာကိုေျပာလဲဆိုတာကို သိသြားေလေတာ့သည္။
" အစ္ကို သိသြားၿပီ ေလာင္ထယ္ ''
မွန္၏။ ေခြးအူတဲ့ညဆိုတာ မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ တစ္ရက္အလိုညမွာ တစ္နည္းအားျဖင့္ မဂၤလာဦးညမွာ သတို႔သားနဲ႕သတို႔သမီး မဂၤလာဦးညၾကေလသည္။ ဖာပန္းေဒါင္း႐ြာမွာက အဲ့ဒီညကို ေခြးအူတဲ့ညဟူ၍ ေခၚေလသည္။ ခမာလည္း အစကတည္းက အဲ့သလိုေျပာလိုက္ရင္ ဆရာေလးထီရန္ ခုေလာက္ထိ သိခ်င္မွာ မဟုတ္ေခ် ျဖစ္၏။
ယခုေတာ့ တား၍ မရနိုင္ ေခြးအူတဲ့ညလို႔ ဘာလို႔ေခၚတယ္ဆိုတာ သိသြားၿပီး ဆရာေလးထီရန္ ႏွင့္ ေလာင္ထယ္ မဂၤလာဦးညကို ထရံေပါက္မွ ေခ်ာင္း၍ ၾကည့္ၾကေလေတာ့သည္။
" တိုးတိုးလုပ္ ဒီကိုလာ ''
အဲသလို သူတို႔အားလုံး မဂၤလာဦးညကို အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ၾကည့္ေနခ်ိန္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ထိုေနရာကို ေရာက္လာေလသည္။
အဲ့ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည့္ လူတစ္ေယာက္၏ ပုခုံးကို ကိုင္ကာ ထိုလူလွည့္လာေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ျမင္ၿပီး ေျပးထြက္သြားေလသည္။
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက လန္၏ပုခုံးကို ကိုင္ၿပီး လန္က ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ျမင္ေတာ့ အဲသလိုေျပာကာ ေျပးထြက္သြားေလသည္။
" ေခါင္းေဆာင္ သြား သြားၿပီေနာ္ ''
အဲ့ေနာက္ ေလာင္ထယ္၏ပုခုံးကို ကိုင္ေတာ့ ေလာင္ထယ္က ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာ၏ လက္ကို ပုတ္ထုတ္ၿပီး အဲသလိုေျပာကာ လွည့္လာ၍ အဲသလိုေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့သည္။
" ေသစမ္း အစ္ကို ''
" ေနဦး ''
" ကြၽန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္ေနာ္ အစ္ကို ဘိုင့္ဘိုင္ ''
ေလာင္ထယ္က အဲသလို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည့္ ဆရာေလးထီရန္ကို ထိုသို႔ေျပာကာ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာကို ျမင္၍ ေျပးထြက္သြားေလေတာ့သည္။
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဆရာေလးထီရန္၏ ပုခုံးကို ကိုင္ေတာ့ ေလာင္ထယ္ကိုင္တာထင္ၿပီး အဲသလိုေတြ ေျပာကုန္ေတာ့သည္။
" မင္းအရင္သြားေလ ''
" အဟင့္ ''
အဲသလို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ေခ်ာင္းဟင့္ကာ ဆရာေလးထီရန္လွည့္လာေတာ့ ဆရာေလးထီရန္ မ်က္ႏွာပ်က္ကုန္ ေလေတာ့သည္။
" ကြၽန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္ေနာ္ ''
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဆရာေလးထီရန္ အဲသလိုေျပာကာ ေျပးထြက္သြားေတာ့ ေနာက္မွ အကၤ်ီကို လွမ္းဆြဲထားလိုက္ေလသည္။ ေရွ႕ကလူေတြလည္း အဲသလို အသံကို ခပ္ေဖာ့ေဖာ့ေျပာကာ ေျပးထြက္သြားၾကေလသည္။ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာႏွင့္ ဆရာေလးထီရန္လည္း အသံတိုးတိုးျဖင့္ ေျပာေနၾကေလသည္။
" ဘာလဲ လႊတ္ ''
" စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းလား ''
" ဘာကိုလဲ ဘာမွမျမင္ဘူးေနာ္ ''
" ေသခ်ာလား ''
ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက စကားေျပာရင္းျဖင့္ ဆရာေလးထီရန္၏ ခါးေအာက္ပိုင္းကို လွည့္ကြက္လွည့္ကြက္ ၾကည့္ေနေလသည္။ ဆရာေလးထီရန္လည္း မီးအိမ္ေလးကိုင္ကာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနေလသည္။
အဲ့ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက လက္ကေလးပိုက္၍ ဓာတ္မီးေလးကို ဆရာေလးထီရန္၏ အငယ္ေလး ရွိရာတည့္တည့္ မီးထိုးထားလိုက္ေလသည္။ ဆရာေလးထီရန္က မဂၤလာဦးညၾကည့္ထားသမို႔ သူ၏အငယ္ေလး နိုးၾကားေနတာကို ဖုန္းထားလိုက္ရေလေတာ့သည္။
" ေဟး မီးပိတ္လိုက္စမ္းပါ ''
" တိတ္တိတ္ေန ''
အဲ့ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ဆရာေလးထီရန္ကို ၾကည့္ကာ ၿပဳံးမိေနေလေတာ့သည္။ အဲ့ေနာက္ ဆရာေလးထီရန္ကို ေခါင္းေဆာင္ဖူဖာက ေက်ာင္းအိမ္ယာကို လိုက္ပို႔ေပးေလေတာ့သည္။
" ေခါင္းေဆာင္ကို စခန္းျပန္သြားၿပီ ထင္ေနတာ ''
" တစ္ေယာက္ေယာက္က ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ေတြ လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ခံစားမိေနလို႔ေလ ''
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္)
ႏြေဦးကိုကိုေမာင္