19 Mayıs 2021
Doğum günüm ve 550k şerefine özel bölüm. :*
Keyifli okumalar.
***
"Baba!"
Kafamı Uğur'a çevirdim. Yine bir haltlar çevirmişti. Yoksa böyle bas bas bağırmazdı. İç çekip onları parka getirme fikrine küfür ettim içimden. Kaydırağın önüne geldiğimde:
"Yine ne var Uğur'cuğum?"dedim.
"Annemi özledim."
"Yaa, peki neden bunu bana söylüyorsun?"
"Beni eve götür."
"Kardeşin biraz daha oyun oynasın götürürüm."
"Banane ben şimdi gitmek istiyorum!"
"Yaw bi' git işine. İşim var uğraştırma beni."
"WUAAAAAĞĞĞĞĞ ANNEĞĞĞĞĞ ANNEMİ İSTİYORUMMMMMM AĞĞĞĞAAĞAĞAĞAĞAĞAAĞAĞAAA ANNEM NERDEEEE ANNECİĞİMMMM WUAAAAAAĞĞĞ"
Ya Sabır! Elimi ağzıja dayadım ve dişlerimin arasından tısladım.
"Oğlum sen beni çıldırtmak mı istiyorsun? Neden böyle bir çocuk oldun? Sus biraz zaten ben de çok memnun değilim bu bir karış boyu olan çocukların olduğu yerde oturmaya."
Sonunda susmuştu. Bazen düşünüyorum. Bazen değil her zaman.
Ne yaptım ben de bu çocuk bana bu kadar nefret dolu?
Aslında pek nefret değil arada sırada iyi davranıyor ama genek olarak hep bir annesini benden ayırma çabası var. Yoksa bu çocuk annesine aşık ve beni ayırmaya mı çalışıyor?
"Uğur! Gel buraya!"
"Geldim."
"Sen annene aşık mısın?"
"Tabiki, o bu hayatta en sevdiğim kişi."
"Biliyordum!"
"Annen sonsuza kadar benim karım. Onu asla elimden alamazsın!"
"He?"
"Duydun işte. Daha yaşın küçük diye şimdilik boşveriyorum ama bir daha karımı benden çalmaya çalışırsan ödeşiriz."
"Asıl sen annemi benden çalmaya çalışırsan ödeşiriz."
"Bir git! Karımı karın yapmaya çalışıyorsun!"
"Anlamadım."
"Neyi anlamadın?"
"AHAJAJAAJAJAAJAJAJAJAJAJAJAHAHAHAHAAHAHSAHAHAHA SENÜN AKLINDAN ANNEMİ KARIM YAPACAĞIM MI GEÇİYOR?"
"Başka ne geçiyor olabilir?"
"Otuz bir yaşındasın ama hala salaksın."
"Sen de biraz fazla zekisin. Bütün çocuklar senin gibi sanıyordum ama kardeşin doğduktan sonra sadece senin böyle biri olduğunu anladım."
"Sadece senden daha zekiyim."
"Sadece yedi yaşında bir çocuksun."
"Neyse babam olsan da sana gıcık kapıyorum."
"Bak sen ben de sana karşı!"
"Çocukla çocuk oluyorsun Buğra."
"Bana ismimle seslenmeyi bırak"
O sırada arkamdan bir ağlama sesi geldi. Arkamı döndüğümde Onur yere düşmüştü. Bir bu eksikti. Çocuğu unutmuştum.
"Bana sadece yedi yaşında bir çocuksun, diyene bak. En azından ben daha üç yaşındaki çocuğumu parkta tek bırakıp benden yirmi dört yaş küçük oğlumla kavga etmiyorum."
"Çünkü senin çocukların yok."
"Git çocuğunu kaldır Buğra."
Gidip Onur'u kaldırdım. Bir yerine bir şey olmamıştı. Onur'u bebek arabasına koyup Uğur'u da kolundan tutup çektim. Eve gitmeden önce dondurmacıya götürdüm. Uğur'a çilekli ve muzlu aldım kendime ve Onur'a ise vanilyalı aldım.
"Ben çikolatalı severim."
"Bilmiyordum."
"Ben senin oğlunum oysaki."
"Lan elalem çocuğunun adını unutuyor sen gelmişsin çikolatalı dondurma sevdiğimi bilmiyorsun, diyorsun."
"Kötü babalarla kendini bir mi tutuyorsun?"
"Hayır ben çok iyi bir babayım. Bir gün bir fiske vurmadım sana."
"Kötü babalar çocuklarını döver."
"İyi işte kötü bir baba değilim."
"İyi de değilsin."
"Of Uğur. Karşılıklı bir dondurma yiyeceğiz kursağımızdan getirdin."
O sırada Onur konuştu :
"Baba bu."
"Çilekliyi mi istiyorsun?"
"He he."
"Uğur kardeşinle dondurmanı değiştirecek misin?"
Uğur omzunu silkerek verdi. Ben de Onur'un dondurmasını elime aldım. Sonra dondurmacıdan bir de çikolatalı dondurma aldım. İki vanilyalıyı kendim yedim çikolatalıyı da Uğur'a verdim.
"Teşekkür ederim."
Dondurmamı yalamayı bırakıp Uğur'a hafifçe gülümsedim. Tekrar dondurmama döndüm.
Bir banka oturup dondurmamızı yedik. Uğur sadece dondurmasıyla ilgilendi. Onur ise zaten sadece basit kelimeleri söylüyordu. Uğur'a göre çok geç konuşmaya başladı. Zaten hala tam anlamıyla konuşamıyor. Uğur bir buçuk yaşındayken bizimke takır takır konuşuyordu.
Uğur sabahtan beri bir şeylere üzgündü. Ne olduğunu tam anlayamıyordum ama yüzü bugün hep solgundu.
Aklıma gelen dahiyane fikirle onu lunaparka götürdüm. Annesine çektiği ortadaydı. Lunaparkı görünce büyük bir kahkaha atıp komikleşme dedi. Neden kimse lunaparkı sevmiyor ki?
Yine de benimle beraber çarpışan arabalara, dönmedolaba, hız trenine bindi. Ha, bu arada Samet'i de çağırdım ki ben oğlumu mutlu ederken o diğer oğluma baksın. Tabi Samet çok bilmiş kızını, Mert ve Berke'yi de getirmişti. Yine de Onur'a baktıkları için içim rahattı.
Neyse sonuçta Uğur hala somurtkandı. Sebebini sormadım. Sanırım annesini özledi.
Uğur'a bir pamuk şeker aldım. Ve biraz yürümeye başladık. Arabalara ilgisi olduğundan geçerken gördüğüm kırmızı bir oyuncak arabayı aldım. Her ne kadar bilmiş olsa da o bir çocuktu.
Telefonumdan gelen zil sesiyle arayana baktım. İrem'di.
"Buğra ne yapıyorsunuz?"
"Lunaparka geldik geziyoruz. Ne oldu bir şey mi oldu?"
"Demek hatırladın. Şimdi Uğur'dan mutlusu yoktur."
"Anlamadım?"
"Bugün Uğur'un doğum günü. Bana sana bir şey söylemememi kendin hatırlayıp hatırlamayacağını bilmek istediğini söyledi. O yüzden ben gelmedim zaten."
Şimdi batırdın işte Buğra. Hemen çaktırmadan "Tabiki öyle."diyr cevap verdim ve yüzüne kapattım.
Ben kendi doğum günümü bile hatırlamıyorum Uğur'un doğum gününü nasıl hatırlayacağım? Bunu İrem'in biliyor olması lazım.
Uğur bir şey anlamadan Samet'lere sürpriz bir parti hazırlamalarını ve İrem'i de acilen getirmelerini söyledim. Onlar hazırlayana kadar Uğur'u oyaladım bende.
Evet gerçekten kötü bir babayım. İrem ve arkadaşlarım olmadan bu zamana kadar asla gelemezdim. Zaten arkadaş grubum çoğunlukla dağılmıştı. Aşırı bir küslük yok aramızda arada bir görüşüyoruz ama sık sık görüştüğüm sadece Samet Berke ve Mert var. Samet zaten kuzenim olduğu için kurtulamıyorum, Berke desen diğer kuzenimle evlendi ondan da kurtulamıyorum demek ki tek arkadaşım Mert'miş. Şimdi burada Samet ve Berke'den yakınıyor değilim ama onlar istesem de istemesem de yanımdalar. Koca arkadaş grubundan sadece Mert kaldı. Mert, Murat ile çok yakın arkadaştı ama şimdi eskidi kadar yakın değiller. Murat evlenince aralarına nedensizce çok mesafe girdi. Çocuklarımı da seviyorum. Uğur çoğu zaman gıcık olsa da beni sevdiği de apaçık ortada. Muhtemelen benim yüzümden sevgisini gösteremiyor. Ama bu günden sonra göstermesini öğrenecek.
Telefonum çalınca Berke yazısını gördüm. Aramayı kapatıp mesaj kısmına girdim.
Berke:
¥~{¢®{>€>{™
¥™÷¥™÷^¥>÷
¥>{¥™{¥>{>]
>¡\¬[÷^€^÷^€
¬\^€^\^€^÷¦[
konumu durdur...
Telefonu kapatıp Uğur'u doğum günü partisine götürdüm. Küçük bir butik kafeye getirmişti bizi konum. Sandalyelere siyah ve gri renklerde uçan balon bağlamışlardı. Kafeyi de boşaltmış uzun ve büyük bir kağıda İyiki Doğdun Uğur yazmışlardı. Gerçekten iyi bir iş çıkarmışlardı. Benim çocuğumun doğum günümde benden daha çok çalıştılar.
Uğur yeni yeni öğrendiği okuma yazmasıyla yavaş yavaş kağıdı okudu.
"İ-yi-ki d-doğ-dun U-ğur."
Yüzünde kocaman bir gülümsemeyle bana döndü ve sarıldı.
"Seni seviyorum baba."
Her ne kadar hak etmediğim bir övgüyse de ben de ona sarıldım.
***
Ah be Uğur baban biraz salak ama iyi biri. Bu gün Uğur ve benim doğum günüm. 🥳🥳🥳
Ve de koronayım 🙂
Neyse keyifli okumalarrrrrr. Kendinize çok iyi bakın. Görüşmek üzere.