🌌
Merhaba Yıldız Çocuk.
Ben Zey.
Düşündüm ki sana böyle rüyamla,gerçeklikten uzakta veda edemem.Bunu düşünerekten sana son sözlerimi yazıp kalbimin derinliklerine gömüyorum.
Ya da öyle sanıyorum.
Çocukluğumuzu hatırlıyorum,senin gülüşlerin,gıcıklığın,samimiyetin.
Her şeye rağmen kendi dünyamda seninleydim.Çocukluğum da,gençliğim de seninle birlikte o koma odasında kaldı.
Ben yine de her şeye rağmen yıllar geçti inanamadım.Yeri geldi her kesi suçladım.Yeri geldi....senin yanına gelmek istedim.
Ama sen şu an cennettesin Yıldız çocuk.
Dediğim gibi yıllar geçti.Yokluğunu kabullendim.Hayatıma devam ettim.Gidemediğin yerlere gittim,tadamadığın yemekleri yedim,göremediğin manzaraları gördüm.Bu hayatı senin yerine yaşadım.Bedenimde olduğunu sanıyordum.Sanki ben ne görsem,ne yesem sen yapıyormuşsun gibi.Umarım anlatmayı başarmışımdır.Tabii kime konuşuyorsam.
O kolye gerçekten varmış.Gerçekten vermişsin.Şimdi hiç boynumdan çıkarmıyorum.İkimiz de kar tanesi kadar farklıydık ne de olsa.
Sen benim söyleyemediğim tüm sözlerimsin Yıldız Çocuk.Şimdi seni de sözlerimle terk ediyorum.
Senin yerine kendime iyi bakıyorum,yaşıyorum.Ve unutmuyorum.Gözlerini asla unutmayacağıma söz veriyorum Yıldız çocuk.
Bize iyi bak (:
Zey'den tüm yıldızlara♡
-Size açıklama yapmadan giderek haksızlık yaptığımı düşündüm.Evet bu 2 sene sonra olsa da toparlandığımı düşünüyorum.Bu hikayeyi yazdığım gibi berbat senem olmadı ama yine de her okuyuşumda "iyi toparlamışım" demişliğim var.Bana destek olduğunuz,Zeynepimi,Emremi kalbinizde yaşatıp acılarını hissettiğiniz için ne kadar teşekkür etsem az kalır.Bozuk türkçem için kusura bakmayınız.
Kalbinizden öpüyorum bu sefer♡