Θέλω να μοιραστώ αυτή την ιστορία μαζί σας μέσα από αυτό το βιβλίο, γιατί θα μπορούσα να πω ότι συνδέεται έμμεσα...
So.... Το ΠΣΚ που μας πέρασε, ο αδερφός μου ήταν στους Αγώνες Πρόκρισης για την Εθνική Ομάδα που έγιναν στα Ιωάννινα.
Πηγαίνει κολυμβήτριο από τότε που ήταν ένα μέτρο σκατό και δεν σταμάτησε από τότε (είναι 24) γιατί είχε στόχο την εθνική ομάδα.
Ο αδερφός μου κολυμπάει Τεχνική κολύμβηση και όχι Κλασική.
Οι γονείς μου ήταν και οι δύο στην εθνική ομάδα όταν ήταν μικροί και τα τελευταία 5 περίπου χρόνια το είχε πάρει πολύ πατριωτικά.
Το θέμα είναι, πως τόσα χρόνια δεν είχε καταφέρει να μπει εθνική γιατί ενώ στην προπόνηση έκανε πολύ καλούς χρόνους... Πήγαινε στους αγώνες και τραυματιζόταν.
Όλο αυτό, γινόταν από το άγχος του. Του έβγαιναν ψυχοσωματικά, οπότε όπως καταλαβαίνετε όταν είσαι τραυματισμένος δεν μπορείς να αγωνιστείς στο 100% σου (βλέπε Άρον 😂)
Sooo... Στην προπόνηση ο αδερφός μου έπιανε όρια στα δύο βασικότερα αγωνίσματα του (50 και 100μ. διπλά πέδιλα).
Και μάλιστα περνούσε και έναν συνκολυμβητή του, ο οποίος ήταν χρόνια στην εθνική.
Έρχονται λοιπόν οι αγώνες και την Παρασκευή το πρωί αγωνίστηκε στα 50 άπνοη.
Φοράς μονοπέδιλο και πρέπει με μια ανάσα μόνο να κάνεις 50 μέτρα.
Όπως σε αυτό 👇🏼 (χωρίς τον αναπνευστήρα).
Εμένα ήταν το αγαπημένο μου 😍
Το 50 άπνοη δεν το δουλεύει όσο τα άλλα δύο και στους προκριματικούς το πρωί, ανάμεσα σε 31 άτομα, βγήκε 6ος. (οι πρώτοι 8 προκρίνονται στον τελικό)
Λίγες ώρες μετά, το βράδυ, ήρθε ο τελικός στα 50 άπνοη και βγήκε 5ος.
Και το Σάββατο το πρωί ήρθαν τα σημαντικά... 50 μέτρα διπλά πέδιλα προκριματικοί.
(Φοράς διπλά πέδιλα - μπιφίν λέγονται - αναπνευστήρα και τα χέρια σου δουλεύουν όπως στο ελεύθερο)
Και βγήκε 2ος! Ο πρώτος είναι ο συνκολυμβητής του από την ίδια ομάδα που σας είπα και ο τρίτος... Είναι ένας ανταγωνιστής από μια άλλη ομάδα.
Και για να διαλέξουν την φετινή εθνική ομάδα, θα πάρουν τους δύο πιο γρήγορους σε κάθε αγώνισμα...
Το κακό ποιο είναι? Ότι μετά το 50ρι που βγήκε δεύτερος... Τον πονούσε το χέρι του. Τα ψυχοσωματικά που λέγαμε?...
Και πήγε σε φυσικοθεραπευτή και του είπε ότι δεν ήταν μυϊκό, ήταν κάτι με τον τένοντα. Του έκανε μια ένεση... Αλλά το ίδιο απόγευμα, λίγες ώρες μετά.... Ήταν οι τελικοί.
Και ο αδερφός μου πονούσε.
Και ο coach του.. Του είπε όταν πέσει για τα 50 διπλά το απόγευμα.. Αν νιώσει ότι τον πονάει το χέρι έστω λίγο, να σταματήσει.
Γιατί!!... Την επόμενη μέρα το πρωί έτρεχε το 100ρι του που έπρεπε να κάνει πολύ καλό χρόνο για να μπει εθνική.... Έπρεπε να βγει σίγουρα στους δύο πρώτους... (και όταν τα έμαθα εγώ όλα αυτά είχα πάθει σοκ με τις ομοιότητες που υπάρχουν με το βιβλίο μου!)
Και έρχεται το απόγευμα.. Πέφτει στον τελικό 50 διπλά... Και στα πρώτα 15 μέτρα που κάνει χεριές, νιώθει ότι τον πονάει και σταματάει...
Οπότε το έπαιξε safe για να τρέξει το 100ρι αύριο. (Βλέπεις Άρον? Έτσι κάνει ο κόσμος! Όχι σαν εσένα που σε έβγαλαν από την πισίνα με φορείο!)
Και έρχεται το Σάββατο πρωί, στο δεύτερο σημαντικότερο αγώνισμα. Και πέφτει 100 μέτρα διπλά στους προκριματικούς...
Και βγαίνει 2ος με χτυπημένο χέρι ο παιχτούρααααααααααααας (I'm just so proud of him 😭)
Και στους χρόνους δεξιά... Στην προπόνηση ο αδερφός μου έχει κάνει 42:40κατι!
Και έκανε συνέχεια ασκήσεις με τον φυσικοθεραπευτή μέχρι που ήρθαν οι τελικοί το βράδυ...
Αυτός που είναι πάλι τρίτος... Είναι ο ίδιος ανταγωνιστής που σας είπα.
Το θέμα είναι, ότι αυτός είναι αθλητής στην ομάδα του Ομοσπονδιακού προπονητή (δηλαδή ο προπονητής της εθνικής ομάδας, τον προπονεί τον υπόλοιπο χρόνο στην ομάδα του) και επειδή είμαστε Ελλαδάρα.... Αν ο ανταγωνιστής έκανε καλύτερο χρόνο από τον αδερφό μου στο 100ρι στους τελικούς (άρα θα ήταν ίσοι)... Εε θα έσπρωχναν αυτόν με τα μέσα και θα έπαιρναν αυτόν εθνική.
Πόσο τραγικοί?...
Και έρχεται το βράδυ στους τελικούς και...
Βγήκε πάλι 2ος με τραυματισμένο χέρι ρεεεεε..
Και τελείωσαν οι αγώνες... Και αναμέναμε τα αποτελέσματα της εθνικής ομάδας...
Και χθες μίλησαν οι γονείς μου με τον coach του αδερφού μου και μας είπε ότι μπήκε εθνικήηηηηηηηηηηηηηηη
Μετά από τόσα χρόνια που το πάλευε, επιτέλους τα κατάφερε!
Και τον Ιούλιο θα πάει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που θα γίνει στη Ρωσία!
Αρχικά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας αυτό, γιατί είχα πάθει σοκ από τις ομοιότητες με το βιβλίο 😂
Το βιβλίο το ξεκίνησα γιατί ήθελα να αλλάξουν σώματα οι πρωταγωνιστές και ήθελα να έχει να κάνει με αθλήματα που τα αγαπώ.
Μου αρέσει πολύ η κολύμβηση και ειδικά η τεχνική είναι πολύ εντυπωσιακή και σίγουρα στην ιδέα του να παλεύουν για να μπούνε εθνική, βοήθησε και ο αδερφός μου (πρέπει να του δώσω credit ε?)
Και μετά από όλα αυτά, χαίρομαι τόσο πολύ που στη διάρκεια αυτού του βιβλίου, τα κατάφερε.
Λέτε να του έδωσε γούρι το βιβλίο μου? 🤔
Επιπλέον, θέλω να πω σε όλους όσους έχουν όνειρα... Παλέψ'τε σκληρά για να πετύχετε αυτό που αγαπάτε. Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρετε την πρώτη φορά, σηκωθείτε και ξαναπροσπαθείστε. Ξανά και ξανά...
Τον αδερφό μου τον έπαιρνε από κάτω αυτά τα χρόνια και επειδή τα κρατάει μέσα του, τον έτρωγε ψυχολογικά.
Αλλά το πάλεψε και τα κατάφερε (παρόλο που είναι ακόμα πολύ συγκρατημένος και μου είπε "Πώς κάνετε έτσι? Δεν έγινε και τίποτα, το παγκόσμιο είναι το θέμα")
Του είπα "πας καλά?!" και ότι φυσικά και είναι κάτι για το οποίο πρέπει να είναι περήφανος. Και να σταματήσει να είναι τόσο αυστηρός με τον εαυτό του.
Τα όνειρα και οι στόχοι δεν είναι εύκολοι. Αλλά μπορείς να τα καταφέρεις αν δεν τα παρατήσεις.
~ ~ ~
Αυτή ήταν η μικρή ιστορία που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο 😊❤️