Saki made sure that I was okay before he dropped me off my house. He didn't asked anything about that because he knew how preoccupied I was.
I was still flinching even though the pain was already gone. Basta't nagpapaulit-ulit lang sa isipan ko ang nangyari buong gabi.
Hindi ko pa alam kung paano ako nakatulog.
"Scarlet," a familiar voice said until an image came to light. "I'm sorry that I scare you in that letter."
Napatitig ako sa pamilyar na babae. Mahaba ang buhok at matangkad na babae. Hindi ako nagsalita at nanatiling nakatitig sa kaniya.
Letter? Is she Phoexe?
Kumunot ang noo ko, sinubukan kong magsalita pero walang lumabas na boses sa kin.
"If you're interested to know, try recalling your childhood past. Who raised you? Who owned the house that you're living in? When was the last time you lived with someone? Who's sending you those money?"
She looked sternly at my eyes, I don't know if it's just my illusion but she's getting closer to me.
"I saw how you were born, I saw how you d—"
And then I suddenly woke up with open eyes, like someone's staring at me for a long time. That's Phoexe, I can feel it. Matagal ko nang iniisip ang mga tanong na 'yon pero lagi kong iniiwasan. Hindi dahil sa ayokong malaman, dahil sinubukan ko nang alamin noon at wala akong napala kungdi ang magsayang ng oras.
Bumangon ako sa pagkakahiga at hahawiin na sana ang buhok ko nang makita kong wala nang puting tela ang nakabalot sa kanang kamay ko.
I was bleeding again.
The only wound that wouldn't heal by itself.
Hindi ako pumasok sa WIT, tinawagan ko sila Tita Ashlie at Saki na hindi maganda ang pakiramdam ko. Ayokong kumilos, kahit sagutin lang ang tawag ni Tita Ashlie ay hindi ko magawa.
Pero hindi naman ibig sabihin ng nangyari kanina, kailangan ko nang manatiling hindi gumagalaw. Alam kong may dapat akong gawin at ang nakakainis lang, hindi ko na talaga alam kung anong dapat.
Alam ko lang ang pangalan ng mga magulang ko dahil sa birth certificate ko pero nang magtanong ako sa nagrerehistro, sinabi nila na matagal na raw silang patay.
Napapikit ako ng mariin. Nabuhay na akong mag-isa. Wala akong ideya kung paano, basta buhay na lang ako sa bahay na 'to.
Pinipilit kong kumain dahil nagugutom na talaga ako. Nang bigla akong makarinig ng ingay ng pagyabag sa labas na nasundan ng tunog ng doorbell.
Baka sila Saki lang naman 'yon kaya naman agad ko silang pinagbuksan. Pero agad akong tinakasan ng hininga nang makilala ko kung sino ang nasa harap ko ngayon.
"Hello there, again." Ang bastos na lalaki kagabi. Nakangisi nanaman ito, bakit nandito siya?
Sa sobrang gulat ko, hindi agad ako nakadepensa nang sipain nito ang tiyan ko kaya natumba ako at nakapasok siya sa bahay.
Agad akong umatras para makaiwas sa kaniya. May hinugot siyang bagay sa bulsa niya, it's a syringe again but this time, it have a liquid inside it.
"Don't. I'm going to scream." I warned but he just gave me a sinister smile.
"Yeah, shout. It's as if someone could hear you." he challenged. I tried to stand up but he just punched my face. I gritted my teeth when I tasted my own blood.
Ikinuyom ko ang aking kamao dahil ginagalit na talaga ako ng taong 'to. Hindi pala effective 'yung mga pinapraktis kong stunts sa mga ganitong sitwasyon. I am not aware of his movements! Heck, I only know that I need to protect myself from the syringe that have a whatsoever liquid inside.
Hindi na ko makapag-isip kaya naman kahit alam kong walang makakarinig, sumigaw pa rin ako. I put all of my strength on that one scream until I felt him clutching my hair.
"Masunurin ka pala. Let's have a deal, then." mas hinigpitan pa nito ang hatak sa buhok ko, matatanggal na ata ang anit ko!
I can't cry. I shouldn't be. It's a weakness, I need to think of a way to escape. I need to control my movements.
But I knew that it's too late to escape when I already saw the syringe swiftly getting near me. I closed ny eyes tightly, baring for the incoming pain.
Yet nothing happens. Ang narinig ko na lang ay may bumagsak. Pagdilat ko ay nakahiga na sa sahig 'yung lalaki, duguan pa ang labi.
Napatingin ako sa taong nakatayo malapit sa amin at hindi ko alam kung lumuwag ang paghinga ko o mas bumilis lang ang tibok ng puso ko.
Hindi na maalis ang tingin ko kay Arius habang seryoso siyang nakatingin sa lalaking walang malay.
Napahawak tuloy ako sa tiyan ko nang maramdaman ko na ang sakit doon. Pinilit ko na tumayo pero napaupo ulit ako nang makita kong sinipa niya pa ang tiyan ng lalaki. Twice, then thrice.
He then squat in front of him and even slapped his face. "Yan, bukas pa magigising 'to."
Nagpakawala ako ng malalim na hininga bago kinontrol ang mabibilis na tibok ng puso ko.
"Ano? Okay ka pa?" tanong niya pa sa akin kaya napailing na lang ako. Hindi ko na alam kung seryoso pa siya.
"What the hell was that?" Napangiwi ako nang sinubukan kong tumayo. "Anong ginawa mo sa kaniya? Is he dead?"
"Dead?" He snorted, "No, he's just unconcious."
Medyo, nahihilo pa rin ako sa tama ng alak kagabi pero mas masakit pa ata ang natanggap ko kahit na wala namang sugat.
Kung hindi lang nakaratay ang lalaki, nagawa ko na sigurong sipain rin siya katulad ng ginawa ni Arius. Pinaupo ako ni Arius sa upuan habang hinayaan namin na nakahiga lang 'yung lalaki sa sahig.
Hindi ko na nagawang tanungin si Arius kung anong ginawa niya sa lalaki dahil may kinausap ito sa cellphone niya na sa tingin ko ay si Sirius dahil sa paraan ng pakikipag-usap niya.
Tumitig ako sa lalaking hindi pamilyar sa akin. Maputla ang mga balat nito at may maiitim na buhok. Malaki rin ang eyebags.
Napagdesisyonan ko na tignan ang mga bulsa nito. Agad kong nakita ang tatlong syringe doon, may isang laman ng likido katulad ng hawak-hawak niya ngayon.
Nagtataka ako kung anong laman ng likidong 'yon kaya naman binuksan ko at handa na sanang iturok sa lalaki nang marinig ko ang boses ni Arius.
"What are you doing?"
"He planned to inject this to me," I stated.
"And you want to know what's inside by injecting it to him?"
Napangiwi ako dahil alam kong kahit sa anong anggulo, mali ang gagawin ko. Paano kung nakakalason pala 'yung nandoon? Nakapatay ako out of curiosity at hindi dahil sa self-defense.
Kinuha niya sa kamay ko ang mga syringe at pinakatitigan 'yon. Habang pinagmamasdan ko siya, parang ibang bersyon ng Arius ang nakikita ko.
I can't ask him anything because of the unknown aura that he's somehow supressing. Nakakatakot? Hindi ko na magawang itanong pa kung paano siya nakarating rito sa tamang oras.
Iniwas ko naman ang tingin ko nang sumulyap siya sa akin. "What did you do in the bar?" biglang tanong nito.
"Paano mo nalaman na pumunta ako ro'n?"
"I was keeping an eye on you," mabilis na sagot niya na ikinakunot ng noo ko.
"What? Why?"
He was keeping an eye on me? Kaya ba mabilis siyang nakarating sa loob ng bahay ko nang sumigaw ako? Where exactly is he when I screamed?
Hindi siya sumagot at pumunta sa may kusina. Hindi man lang siya nagpaalam nang kumuha siya ng plastic ziplock at doon nilagay ng maingat ang apat na syringe.
"Arius," I called.
"No," agad na sagot niya kaya napanganga ako.
"May kinalaman ba ako sa trabaho mo kaya hindi mo masabi? Are you stalking me?" I concluded, trying to get his attention but he can't even look at me.
Sa kinikilos niya ngayon ay tila ba'y kinukumpirma niya lang ang iniisip ko.
"What happened in the bar?" ulit na tanong niya.
"No, sagutin mo muna ako." I demanded.
"I asked first."
"I thought you were monitoring me—"
"What happened?"
I knitted my eyebrow because he's demanding for an answer. Ibang-iba talaga siya kumpara sa usual na nakikita ko sa kaniya.
"Nothing," pag-iling ko. "But that guy just got three tubes of my blood and then tresspassed in here—"
Nagulat ako nang magmura siya sa harap ko.
"What? Why?" I panicked when he started to walk back and forth, looking uneasy. He's dialing for someone's number while glancing at me.
Pinapakaba niya ako sa tingin niya. Pero hindi naman siya sumasagot. Hindi ko rin maintindihan ang sinasabi niya sa kausap niya dahil puro different shapes lang ang naririnig ko. I often hear him say 'circle'. It's so weird!
Pinagmamasdan ko lang siya, nakatalikod ito sa akin. Saglit siyang tunahimik matapos nilang mag-usap sa telepono. Dahan-dahan niya pang binaba 'yung cellphone niya at huminga ng malalim.
"Anong meron?" tanong ko nang tumingin ito sa akin. "Sino ang mga tinawagan mo?"
"Sirius and Diane are coming. We're going to fix this." he said, only looking at the guy.
"Aren't you going to call the police?"
"No," madiin na sabi niya at hinatak ako, "Could you stay in your room, please?"
"Anong gagawin mo?"
Hindi siya nagsalita hanggang sa tuluyan na akong makapasok sa kwarto ko. Sinunod ko na lang siya dahil mukhang alam naman niya ang gagawin. Wala naman kasi akong alam sa kung bakit 'to nangyayari.
Lintik, ang daming tanong!
Maya-maya pa ay nakarinig ako ng ingay sa labas. Nilapit ko ang tenga ko sa pinto para mapakinggan sila. Narinig ko ang boses nila Sirius at isang babae na nasisigurado ko na si Diane pero mahina ng boses nila.
Kaya naman dahan-dahan kong binuksan ang pinto hanggang sa marinig ko na ang pag-uusap nila.
"Are we going to recruit her?" Diane asked.
Recruit? Me? Ano talagang trabaho nila?!
"It's not her fault. This guy had a sample of her blood. We just need to trace where he delivered that."
"No," Sirius disagreed, "You know that's not our field. We monitor, we report. Higher ranks got the report, them they got to search."
"Now you're saying that to me. Do you think that I don't have any idea on what you're doing with Diane?" They remained silent and I can see from here how serious and tensed Arius was. "You are secretly searching for answers about our parents. Was that also our field of work? Why didn't you tell me?"
"Because you're not curious enough about the past, you just want to have fun. Arius, I've found what matters now and that's searching for answers."
Ito ba ang pinag-aawayan nila na laging kinukwento ni Arius?
"So we're having little secrets, huh?" Arius cocked his head and snickered at him. Nagsukatan ng titig sila Sirius at Arius. Hindi nga nagbibiro si Arius nang sabihin niyang malapit na talaga silang mag-away.
Bigla ko tuloy naalala ang natanggap kong sulat kay Phoexe.
"Let's just get this done," Diane interfered and squat to look at the guy on the floor.
Nagulat ako nang bigla siyang napatingin sa direksyon ko kaya bigla kong nasara ang pinto. Naglikha ng malakas na ingay 'yon kaya napapikit na lang ako. Now, they know that I've eavesdropping.
***
Agad akong lumabas ng kwarto nang marinig kong tumunog ang kotse nila. Sinilip ko pa sa bintana at nakita ko na papaalis na ang kotse ni Sirius. Wala na nga 'yung lalaki sa sahig, tumingin pa ako sa paligid at nakita ko na nandito pa rin ang si Arius.
Prente itong nakahiga sa sofa. "Can I stay here?"
"Saan niyo dinala 'yung lalaki?"
"He'll be fine," he dismissed. Hindi ko man lang nalaman kung sino ang lalaking 'yon at bakit niya ako kinukuhanan ng dugo.
Ngumiti pa siya sa akin, past 12 na ng tanghali at alam kong hanggang ngayon, hindi pa rin siya kumakain.
"Come on, let's eat."
Ang lakas kong mag-aya, wala naman pala akong pagkain na maiooffer kungdi cup noodles lang. Humingi pa siya ng kanin para mabusog talaga siya. Bigla akong nahiya, a. Hindi na tuloy ako kumain.
"Kumain na ako," pagtanggi ko sa tingin niya. Nakaupo lang kami sa counter at habang pinagmamasdan ko siya, napapatingin rin naman siya sa akin.
Hindi ko lang akalain na susulpot siya kanina. Akala ko laging wrong timing ang dating niya.
"Are you allowed to answer my questions?" paninimula ko. "Ipapaliwanag mo ba sa akin kung paano ka nakarating rito ng sobrang bilis at kung paano mo pinatulog ang lalaking 'yon sa isang suntok?"
Hindi ito nagsalita at binigyan lang ako ng pagbuntong hininga. Nakipagsukatan pa ako ng tingin sa kaniya at nanatiling tahimik.
Alam kong may mali sa nangyari kanina. Sa paraan ng pag-uusap nila parang may nilinis silang pangyayari na ayaw nilang malaman ng lahat. Ni hindi sila tumawag ng pulis para ireport ang lalaking 'yon. In fact, they handle the situation discreetly.
"No," mabilis na sagot nito na ikinapikit ng aking mga mata.
"Could I just atleast know the details about that guy?" I asked.
"I know nothing for now. You can't get anything from me."
Tumahimik na lang ako at pinagka-abalahang palitan ang benda sa kamay ko. Mukhang wala pa rin siya sa mood at kumakain lang. Paniguradong iniisip nanaman niya ang kapatid niya.
"Are you okay, now? Hinang-hina ka kanina," tanong niya sa akin kaya umirap na lang ako.
"Kaya ko ang sarili ko kahit nanghihina pa." Natawa naman siya sa sinabi ko.
"By the way, you wanted to practice self defense? I'll teach you," he offered in which surprise me.
I am fully aware that I was so vulnerable earlier. So much that I couldn't defend myself but to only scream, but him offering like this? It seems like something's off.
"At anong kapalit?"
"Dito na lang ako matutulog, wala na nga talaga akong bahay." tumawa pa siya sa sarili niya at napailing na lang ako.
"Umuwi ka na lang sa inyo,"
"Ayoko, mag-isa lang ako ro'n dahil paniguradong hindi naman uuwi si Sirius. Tsk." umismid nanaman siya. Hindi ata talaga mabubuhay ang isang 'to nang mag-isa.
"Sinagot mo naman na ako, so technically, we're officially on." He even teased me but that just makes me remember how I assumed things.
"That's a joke, diba?"
"Right."
Umismid na lang ako kahit na hindi na ako mapakali ngayon. Akala mo kanina, hindi siya pinagsakluban ng langit at lupa sa itsura niya. Parang walang nangyaring sagutan sa pagitan nila ni Sirius sa inaasta niya ngayon. Grabe rin ang duality ng isang 'to.
"Like I'm totally speechless!" Hirit niya pa. "You looked jealous when Maggie was flirting with me, you claimed that I was already living here and—"
"I was just joking!" balik na sigaw ko sa kaniya, tumigil naman siya sa pagtawa at lumapit ng kaunti.
"Nagjo-joke ka ba?" Nanghahamon niyang sabi, "If I remember it right, you are lame on making a joke."
"You're the one who's lame on teasing me for that joke." Balik na sabi ko at ngumiti sa kaniya. Pinitik ko ang ilong nito para makalayo na siya sa akin.
I am really planning to avoid him if ever we met again or if he still insist, I'll just make it casual. Pero sa panghahamon at pang-aasar niya, ayoko namang magpatalo at magmukhang totoo nga ang biro ko.
Nagpatuloy pa rin siya sa pagkain. Tumingin naman ako sa paligid at nakita ko kung gaano ako kabored dito. Hanggang sa bumalik ang tingin ko sa kaniya, nagbabakasakaling sa pagtitig ko ay makuha ko na ang sagot. Alam ko naman kung kailan siya nagsisinungaling at minsan may mga salitang nadudulas sa labi niya kaya nagkakaroon na ako ng hinuha kung anong klaseng trabaho ang meron siya.
It would only take a few weeks before I could get the answers from him. The answers about my existence and maybe even from his mysterious job.
"Then fine," I gave up and didn't looked at him.
"Fine?"
"You can stay here."