Chapter 13
Dahil sa pag ka boring ay tinawagan ko ng ilang beses si Aidan. Galit na galit siya dahil nag sasayang lang daw ako ng load, pero wala akong pake dahil gusto ko siyang pikunin.
"Ano na naman ba, Jastine?" Inis na sabi ni Aidan sa kabilang linya.
"I just wanna hear your voice, Aidan" Malambing na sagot ko.
"Wow, Talaga? Ano gusto mong pasalubong? Pusong durog o pusong mag kahiwalay?"
"Gago!Umuwi ka na dito dahil madami akong ikweʼkwento sayo!" Excited akong sabihin sa kanya ang lahat.Kung pano ako lumipat at kung paano naging masaya ako kay Dew at sa bahay na tinitirha namin.
"Uuwi ako pero hindi ko sasabihin kung kailan. Basta if you need me, just call me, okay?"Napanguso ako. "At saka, You really need to tell me everything. May nabalitaan kase ako na mag kasama na daw kayo sa iisang bahay and I'm thinking that maybe both of you did that s.e.x"Biglang naramdaman ko ang pag iinit ng pisngi ko kaya naman tinapik ko iyon ng ilang beses.
"We did it many time" Pag aamin ko. Wala namang masama kong sabihin ko, diba?
"Baka buntis ka na?" Dahil sa sinabi niya ay bigla akong nabilaukan. "Buntis ka?"
"Tangina hindi! He's using condom and fuck you, Aidan!"
"okay. Sabi mo e" Alam kong nag ooverthink siya kayahinayaan ko na lang. Nang matapos ang call namin ay nanuodna lang ako ulit ng palabas. Wala namang pasok ngayon kaya makakapag pahinga ako.
Akala ko makakapag pahinga ako pero akala ko lang pala iyon, dahil biglang kumatok si Janella sa gate at hinagal na hingal. Kaharap ko siya ngayon habang hinayaang inumin ang tubig na nilagay ko sa lamesa. Habol niya parin ang kanyang hininga, halatang ang layo ng tinakbuhan para lang makarating dito.
Nang natapos uminom ay inilagay niya ang baso sa lamesa. Oras na para kausapin siya.
"Anong nangyare?" Tanong ko. Nang makita ko siya kanina ay parang takot na takot siya. Wala naman akong nakitang nag hahabol sa kanya kaya nakampante ako at pinapasok siya dito sa bahay.
Kita ko ang pag lunok niya kaya naman tumaas bigla ang kilay ko. "Janelle, Anong nangyare?" Pag uulit ko sa tanong ko.
Kinagat niya ang kanyang labi at saka tinignan ako. "Ahm, i just want to see you" Sa gulat ko ay hindi ako nakapag salita kaagad. Bakit naman niya ako gustong makita? "Pwede ba dito na lang ulit ako? Gusto ko lang na makasama ka kahit dalawang araw lang" Tinignan ko ang kamay niyang nag sisimulang saktan ang sarili. "I.. I want to have a memories with you even in a short time, ate" Nag simulang bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa paraan ng pag tawag niya sakin.
"Bakit?" Biglang lumabas sa bibig ko. Gusto ko malaman kong bakit.
"ahm..." Ang kulay brown niyang kulay ay biglang naging pula dahil sa pag kurot niya sa kanyang sarili. "Um-oo ka na lang, ate" Nahihiya niyang sabi dahilan para mapabuntong hininga ako.
Wala naman yatang masama kung um-oo qko kung yun lang naman ang gusto niya. Ang sakin lang ay naninibago ako sa mga kinikilos niya. Kung ito ang way niya upang mag karoon kami ng bonding sana aysabihin niya. Huminga ako ng malalim saka tumango sa kanya.
Ngumiti siya at ang sunod na ginawa niya ay hindi ko napag handaan. Mahigpit ang pag kakayakap niya sakin. Ramdam ko ang higpit nun. "Mahal kita, Ate" Hindi alam ng puso kung ano ang dapat na gawin. Patuloy ito sa pag tibok ng mabilis na para bang nakikipag karera.
Ni minsan hindi ko naramdaman ang yakap niya ngunit ngayon ay ramdam na ramdam ko. Niyakap ko siya mabalik at sa subrang saya na naramdaman ay naluha ang mata ko.
Hapon na at ang tanging ginawa lang namin ni Janelle ay ang manuod ng kdrama. Tumawag si Dew kaya nasabi kong kasama ko ang kapatid ko. Okay lang naman sa kanya kase alam naman niya na ngayon lang kami nag kasama.
Matapos manuod ay nag handa kami ng dinner. Uuwi mamaya si Dew at excited akong matikman niya ang luto kong adobong baboy.
"Magugustuhan niya kaya ito?" Tanong ko kay Janelle.
Nilagay niya ang plato sa placemat at saka nag salita. "Oo naman! Masarap kaya luto mo, ate" Nakangiting sabi niya. Tumango ako saka ipinag patuloy ang pag hahanda.
"Nanjan na, ate" Excited pa sa excited na sabi ni Janella. Napatingin ako sa labas ng bahay at nakita kong papasok na ang kotse ni Dew. Napangiti ako at saka iniwan ang ginagawa ko upang napuntahan si Dew.
Nang makalabas ay tinignan ko ang pag baba niya sa kotse. Ang gwapo talaga ng lalaking ito kahit kailan!
"Dew" Masayang tawag ko ng pangalan niya.
Lumingon siya sakin at parang biglang nawala ang ngiti sa labi ko dahil sa paraan ng pag ngiti niya sakin. Pilit na ngiti lang ang ibinigay niya sa akin. Lumapit siya saka hinalikan ako sa noo. "Iʼm tired, Jas" Ani saka pumasok sa loob.
Natulala ako. Bakit parang may nangyari na hindi ko alam? Sinundan ko siya ng tingin. Bagsak ang balikat niya habang bitbit niya ang kanyang gamit. May mali at kung ano man iyon ay kailangan kong malaman.
Sa huli ay kami lang kumain ni Janelle. Tinanong niya ako kung bakit hindi sumabay si Dew sa pagkain at sinabi kong pagod at gusto na mag pahinga. Sumapit ang gabi ngunit hindi ko parin siya nagawang makausap.nakatulog ako ng hindi man lang naramdaman ang presenta niya.
The next morning i woke up with a heavy feelings on my chesk.Hindi ko naabutan si Dew at bigla na lang itong umalis nang walang paalam. No calls.No text.Walang kamustahan. Parang nasanay na kase ako na lagi siyang kausap tapos biglang bago na ang lahat.
tatlong araw ganon ang nangyari.Busy siya tapos ako naman ay nakikipag bonding parin kay Janella.Pumayag si Papa na sa bahay muna tumuloy si Janella dahil alam niya daw na matutulungan ko siya.Binago ni Janelle ang mga araw na wala sa tabi ko Si Dew.
Biglang ang kapatid ko ang nakasama ko habang si Dew ay nararamdaman ko ang kunti-kunting pag layo sa akin.
Ayuko mag isip ng kung ano-ano kaya naman hindi ako nag tanong.alam ko naman kase na busy talaga siya at ayuko na dumagdag pa sa problema niya.
"Okay ka lang, Ate?" Nag alala lang tanong saakin ni Janella. Mag kasama kami ngayon sa mall pero alam kong hindi siya nag eenjoy dahil ang lalim ng iniisip ko. "Kung hindi ka okay pwede naman tayong umuwi na lang" Ani habang hawak ang kamay ko. Gusto kong maenjoy ang araw na ito pero hindi ko magawa.
Tumingin ako sa kanya at saka ngumiti. "Okay lang ako" Pag sisinungaling ko kahit halata namang hindi ako okay. Kailan ba ako magiging okay? Siguro kapag nakausap ko na si Dew.
"Sure ka? Para kasing hindi ka okay" Kita ang pag aalala sa kanyang mukha. Ilang beses ko na nakita ang pag aalala sa kanya pero hindi iyon naging dahilan para mabago ang nararamdaman ko.
Malungkot parin ako at patuloy na malulungkot kapag hindi ko pa nakausap si Dew. Gusto kong tanongin siya kung anong problema niya, pero natatakot ako na baka hindi niya ako kausapin.
Nung isang gabi umuwi siyang lasing na lasing kaya nag taka ako. Sinubukan kong kausapin siya ngunit tinulugan niya lang ako at sinabing pagod siya.
"Ell, Punta lang ako restroom" Paalam ko sa kapatid ko na. Tumango siya kaya naman mabilis kong kinuha ang bag ko.
Habang nag lalakad papunta sa restroom ay abala akong tumitipa sa aking cellphone.Tinext ko si Dew kung nasaan siya dahil gusto ko siyang makita at makausap.
"What's the result?" Natigil ako sa pag lalakad at saka napalingon sa nag salita. Mula sa kinatatayuan ko ay kitang kita ko si Dew at si Lalaine.
May hawak na maliit na bagay si Lalaine sa kanyang kamay. Hindi ko alam kung ano yun pero parang bumilis ang tibok ng puso ko. Kagat ang labing lumapit siya kay Dew at ibinigay ang maliit na bagay na hawak niya.
Napakurap ako ng ilang beses ng makita ang hawak niya. Its a pregnancy test.
"Positive" Mahina man ay rinig kong sabi ni Lalaine.
I saw the pain in Dew Eyes. Hindi ko maipaliwanag pero alam ko kung anong ibig sabihin nun. Why, Dew? Bakit nasasaktan mo na naman ako ng hindi mo nalalaman?
Tinalikuran ko silang dalawa.Ramdam ko ang paninikip ng aking dibdib at ang mata kong nag sisimulang lumabo.
Biglang napahawak tuloy ako sa upuan ng biglang manghina ang tuhod ko. Kahit hindi nila sabihin, alam ko ang nakita ko. Hindi ako tanga at mas lalong hindi ako gago.
"Let's go home, Elle" Pinipigilan kong hindi tumulo ang luha ko. Ayukong makita niyang umiiyak ako.
"Huh? Akala ko ba manunuod pa tayo sa sinehan?" Kahit naguguluhan ay kinuha niya ang bag niya. "Ate, okay ka lang ba? Did something happen?" Tanong niya ng hindi ako sumagot.
Wala akong ganang sumagot at makipag usap. Hindi ko na alam kung ano ang dapat na gawin.
Nakauwi kami ng bahay na hindi ko siya pinapansin. Sinabi ko na lang na masakit ang ulo ko at gusto ko na mag pahinga sa kwarto. Pero ang totoo ay gusto ko lang umiyak at kalimutan ang nakita ag narinig ko dahil parang pinapatay ako ng paulit ulit.
Bakit ginagawa mo ito sa akin, Dew?
Bakit lagi mo akong sinasaktan ng hindi mo man lang namamalayan.
Napapagod na ako at kunting kunti na lang gusto ko na bumitaw.