SORRY SA LATE UPDATE PO😁 NA BUSY LANG SA MODULE'S AT MALAPIT NARIN KASI YUNG FINALS NAMIN SO.... SLIGHTLY BUSY AKO NGAYON😅😅hehehehe... HOPE YOU LIKE THIS KABANATA Po😍😍 don't forget to comment and vote po😍 lab yoouuuuu...
[Manila 1882]
"Josefina, anong meron at bakit ikaw ay nagliligpit ng iyong mga gamit?" Aniya ko kay josefina na nagliligpit ng kaniyang mga gamit. Na alimpungatan din ako dahil sa kaniyang ingay sa tingin koy hating gabi na ngayon o' madaling araw.
"Carlita ilang taon na akong naninilbihan sa mga rivera kaya sapat na ang mga taon na iyon upang ma bayaran ko ang naiwang utang nang aking mga magulang sa kanila." Tugon niya sa akin habang tutok na tutok sa kaniyang ginagawa.
"Ano ang iyong ibig sabihin josefina"
"Aalis na ako dito carlita.. Kong gusto mong sumama sa akin ay maari kang sumama."
"Ano?" Pag-aalala kong sagot sa kaniya " saan ka naman tutungo?"
"Sa simbahan carlita... Nais kong pumasok sa kumbinto, nais kong maging madre... Hindi man ako nakapagtapos ng pag-aaral bagkos sa kahirapan at dahil sa mga utang na iniwan ni inay handa naman akong tulungan ni padre franco na makapasok sa kumbinto at maari ding matulongan niya akong makapasok bilang madre. Nais mo bang sumama?"
"Alam ba ito ni senior at ni seniora?"
"Hindi piro nag paalam na ako ni binibining leonor at pumayag siya. Nais mo bang sumama?"
"Hindi poyde josefina. mag iingat ka nalang sa iyong pag-alis" iyon nalang ang aking na sagot. Gusto ko mang sumama sa kaniya ngunit hindi iyong maaari dahil malaki ang aking utang na luob sa mga rivera lalong-lalo na kay binibining leonor.
Dumaan ang ilang araw,linggo at buwan.. Naging tahimik ang aking buhay. Naging maganda ulit ang tungo sa akin ni binibining leonor, naging maganda din ang kanilang relasiyon ni ginoong jose kahit labag ang ina ni binibining leonor. Galit man sa akin si binibining leonor dahil sa pagiging malapit namin ni ginoong jose sa isa't isa alam niya parin na sa aming dalawa ay siya ang nilalaman ng puso nito. Palagi din kami nag kikita ni josefina kahit hindi na siya naninilbihan ng mga rivera. Kong ako ay pipiliin nais ko sanang sumama kay Josefina. Nais ko ring manilbihan sa simbahan kagaya niya ngayon.
"Carlita, bigyan mo ng maiinom ang ating panauhin" sampit ni senior Antonio. Tumango ako bilang sagot sa inutos ni senior antonio at tumungo na sa kusina upang makakuha ng tsaa para sa mga senior. Pag katapos kong ilahad sa kanila ay bumalik ako sa kusina upang tumulong ni manang estila.
"Manang, sino po iyon?" Tanong ko sabay turo sa kanilang panauhin
"Siya si senior Paciano kapatid ni ginoong Jose" sagot sa akin ni manang estila. Ano kaya ang dahilan kong bakit nandito ngayon ang kapatid ni ginoong jose?
"Hintayin nalang nating makarating si ginoong jose dito." Dinig kong ani ni senior antonio
"Bakamatagalan iyon senior. Mamayang alas singko pa matatapos ang kanilang klase senior." Sagot naman sa kapatid ni ginoong jose na si paciano na akmang tatayo na
"Kong ganon, ano ang iyong banghay sa pag alis ni ginoong jose?"
Ano?? Si ginoong jose ay aalis? Tinignan ko si mang estila na mukhang hindi naman nakikinig. "Aalis ho si ginoong jose mang estila?"
"Carlita, huwag kang makikinig sa usapan ng mga amo mo? Hindi ba't sinaba ko na iyon sa iyo dati palang?" Sindak na sagot sa akin ni mang estila. Gusto ko mang dugtungan iyon ngunit ayaw kong mawalan ng pang hanap buhay.
"Aalis si jose patungong Europa upang mag aral duon ng medisina. Nais kong ikaw ang kumuha ng kaniyang pasaporte senior." Aniya ni senior paciano
"Alam na ba ito ni ginoong jose?" Tanong ni senior antonio sa mahinang boses na parang nag-bubulong
"Oo senior at nais kong ipaalala sa iyo na ito ay isang lihim na pag alis. Sa Espanya niya itutuloy ang kaniyang mag-aaral."
"Kong ganon, ako na ang bahala sa kaniyang pasaporte ngunit paano ang aking anak? Tiyak na hindi iyon papayag." Sabi ni senior antonio abang nakatayong nakatitig sa malawak na harden sa labas.
"Bibisita din naman dito si jose. Maari niyo iyang itanong sa kaniya." Sagot ni senior paciano "hindi na ako mag tatagal dito senior antonio. Tutungo pa ako ng laguna at babalik din dito sa manila bago ang alis nang aking kapatid.
"Kong ganon.. Mag iingat ka sa iyong pag alis paciano." Ani ni senior antonio sabay lahad ng kamay kay senior paciano.
"Mauna na ako." Pag papaalam ni senior paciano kay senior antonio. Saktong alas sais ng hapon nakarating si ginoong jose at agad din itong niyaya nang haponan. Pag katapos ng haponan ay sinamahan ni ginoong jose si senior antonio sa kanilang silid aklatan kasama si binibining leonor.
Sinundan ko ng tingin ang pag alis nilang tatlo sa tingin ko'y pag uusapan nila ngayon ang pag alis ni ginoong jose.
"Carlita, tulungan mo ako rito ng sa ganon ay makapagpahinga na tayo." Aniya ni manang estila na agad ko ring ginawa. Pag katapos naming maglinis ay kanya-kanya na kaming tungo sa aming mga silid ngunit hanggang ngayon ay hindi parin natatapos ang pag uusap nila sa silid ng mga aklatan. Alam kong labas na ako sa usapang iyon ngunit gusto ko paring malaman ang takbo ng kanilang pag-uusap. Papasok na ako sa aking silid ng pasukin ng aking utak ang pagiging mausisa. Imbis na papasok ay tungo ako sa silid kong saan sila pumasok. Nang ako'y nasaharap na ng pinto ay nilapit ko ang aking tainga sa pintuan upang marinig ko ang ingay sa luob.
"Paano ako ama?" Dinig kong sampit ni binibining leonor
"Babalik din ako agad binibini kapag ako'y nakapagtapos na sa pag-aaral" aniya ni ginoong jose "nais ko lang ipangako mong mag hihintay ka sa aking pag balik. Araw-araw akong susulat sa iyon sana ay matugunan mo agad ang aking mga liham." Wala akong ibang narinig kundi ang mga hikbing sa tingin koy galing kay binibining leonor.
"Anong ginagawa mo riyan carlita?" Napatalon ako sa kaba ng marinig ko ang boses ni mang estila sa aking likuran. "Diba ang sabi ko'y huwag makikinig sa usapan ng mga amo?" Sabi niya abang nakapamiwang
"Pasinsiya na po manang estila.."akmang aalis na ako ng hinawakan niya ang aking braso. Hindi marahan ang kaniyang pag kakahawak kaya nakaramdam ako ng hapdi.
"Paano kong hindi ako ang nakahuli sa iyo dito? Hindi ka nag iingat carlita. Huwag mo na itong uulitin ulit narinig mo ba ako?" Mahina ngunit may diin ang kaniyang pagkakabigkas ng mga salita
"Opo manang." Sabi ko sabay yuko.
"Pumunta kana sa iyong silid."