Έλενας POV
Ο ήλιος μπήκε από το παράθυρο και με δυσκολία κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου. Κοίταξα δίπλα μου και είδα την Δανάη να έχει πάρει αγκαλιά το μαξιλάρι και να κοιμάται βαριά. Χαμογέλασα και προσπάθησα να σηκωθώ με αργές κινήσεις από το κρεβάτι χωρίς να την ξυπνήσω. Μεταφέρθηκα στο μπάνιο του δωματίου και αμέσως μπήκα στην μπανιέρα. Το χλιαρό νερό που έπεφτε πάνω μου και ένιωθα να χαλαρώνει το σώμα μου, όμως δεν μπορούσα να μην σκεφτώ την εξέλιξη της σημερινής βραδιάς. Σήμερα για εμένα δεν ήταν ένα οποιοδήποτε βράδυ Σαββάτου. Ήθελα όλα να είναι τέλεια.
Πριν προλάβω να βγω από το μπάνιο, άνοιξε η κουρτίνα και είδα μπροστά μου την Δανάη να με κοιτάζει, μπορούσα να καταλάβω τον πόθο που είχε στα μάτια της. Στεκόταν μπροστά μου γυμνή δίνοντας μου την ευκαιρία να θαυμάσω για άλλη μια φορά το καλοσχηματισμένο σώμα της.
"Γιατί με κοιτάζεις έτσι?!" ρώτησε πονηρά σπρώχνοντας με λίγο πιο πέρα για να μπει και εκείνη στο ντουζ
"Πως γίνετε κάθε φορά που σε βλέπω να τρελένομαι?" την ρώτησα καθώς την έφερνα πιο κοντά μου με αποτέλεσμα να ενώσω τα γυμνά μας σώματα.
"Θέλω να πάμε βόλτα σήμερα ξέχνα το " μου είπε και ξεκίνησε να βάζει σαπούνι στο σώμα της.
Δεν απάντησα και την κοιτούσα που έκανε μπάνιο. Τόσο σέξυ γυναίκα δεν έχω ξανά δει ποτέ στην ζωή μου. Θα έπρεπε να απαγορεύεται να κυκλοφορεί τόση ομορφιά. Όσο καιρός και να περάσει την θέλω όλο και πάρα πάνω. Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου την ανάσα της στον λαιμό μου, τα μεγάλα μάτια της να κοιτάζουν τα δικά μου, το χαμόγελο της που μπορεί να με στείλει σε άλλους γαλαξίες, και έπειτα είναι το άρωμα της. Το άρωμα του κορμιού της που με έχει μαγέψει, που μπορεί να αποπλανήσει όλο μου το είναι, όλη μου την ψυχή , που μπορεί να κάνει το μυαλό μου να πονάει από επιθυμία, να με κάνει να χάσω την γη κάτω από τα πόδια μου. Από ποιον γαλαξία να κατέβηκε? Ποιος θεός την έφερε στον δρόμο μου? Άραγε είναι γραφτώ να μείνει μαζί μου ή μια μέρα ξαφνικά θα χαθεί σαν το πιο γλυκό όνειρο?
Αφού κάναμε το μπάνιο μας ντυθήκαμε και κατεβήκαμε για πρωινό.
"Θυμάσαι τι ωραία που είχαμε περάσει τότε?" ρώτησε η Δανάη χαμογελόντας
"Φυσικά και θυμάμαι. Ήταν πολύ όμορφα βέβαια εσύ είχες νευριάσει γιατί ήμουν στο ίδιο δωμάτιο με την Εύα. Αμάν έκανα να τα ξανά βρούμε" της είπα και εκείνη με κοίταξε νευριασμένη
"Δεν έφταιγα και το ξέρεις. Αν το πάμε έτσι και εσύ ζήλευες την Μαριάννα" είπε με σιγουριά
" Ναι γιατί σε ήθελα μόνο για εμένα" απάντησα ειλικρινά
Και η αλήθεια ήταν αυτή. Από την πρώτη στιγμή το πρώτο λεπτό που την είδα μου πήρε το μυαλό. Ακόμα θυμάμαι όταν την κοίταξα για πρώτη φορά στα μάτια. Ήταν η στιγμή που πάγωσε ο χρόνος που ξέχασα να αναπνέω. Στην κυριολεξία μου κόπηκαν τα πόδια. Το ίδιο έπαθε και εκείνη. Θυμάμαι της μιλούσα και δεν με άκουγε καν, το μόνο που έκανε ήταν να στέκεται αμίλητη και να με κοιτάζει ενώ τα μάγουλα της ήταν κατά κόκκινα.
Οι ώρες πέρασαν με εμένα και την Δανάη να κάνουμε βόλτες να πηγαίνουμε από αξιοθέατο σε αξιοθέατο και έπειτα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Μόλις μπήκαμε μέσα η Δανάη έπεσε με φορά στο κρεβάτι και έμεινε εκεί να κοιτάζει το ταβάνι. Ήταν πολύ κουρασμένη όμως έπρεπε να κρατήσει δυνάμεις για μετά.
"Μωρό μου πάω να πάρω κάποια τηλέφωνα στην εταιρία" της είπα και εκείνη σηκώθηκε από το κρεβάτι και με κοίταξε
"Ένταξη εγώ πάω να κάνω ένα μπάνιο και μετά θα ξαπλώσω" απάντησε με νυσταγμένη φωνή
"Εσύ θα κάνεις το μπάνιο σου και θα περιμένεις να γυρίσω γιατί έχω και αλλού να σε πάω " της είπα και αμέσως γούρλωσε τα μάτια της
"Δεν με λυπάσαι? Είμαι πολύ κουρασμένη όλη μέρα περπατούσαμε. Θα πάμε όπου θέλεις αύριο " Είπε με την ελπίδα να δεχτώ
"Όχι αυτό δεν γίνετε. Λοιπόν βγαίνω πάω να πάρω κρασί να πάρω και τα τηλέφωνα που θέλω, κάνε και εσύ το μπάνιο σου και θα γυρίσω" της απάντησα
Εκείνη σηκώθηκε από το κρεβάτι, πήρε το μπουρνούζι της και μεταφέρθηκε στο μπάνιο. Μόλις έκλεισε την πόρτα του μπάνιου πήρα το κινητό μου και βγήκα από το δωμάτιο.
Δύο ώρες αργότερα ήμουν έξω από το ξενοδοχείο. Πήρα το κλειδί από την ρεσεψιόν και έπειτα ανέβηκα στο δωμάτιο. Μόλις άνοιξα την πόρτα είδα μια Δανάη να με κοιτάει έξαλλη. Πριν προλάβω να της πω κάτι ξεκίνησε να μιλάει εκείνη.
"Που ήσουν τόσες ώρες?" Ρώτησε και με κοιτούσε εξεταστικά
"Έξω μωρό μου δεν σου είπα πριν?" ρώτησα με ήρεμη φωνή μήπως και την ηρεμήσω
"Δύο ολόκληρες ώρες μιλούσες στο τηλέφωνο? Ποιόν δουλεύεις ρε Έλενα? Με άλλη ήσουν έτσι?" φώναξε και εγώ την κοιτούσα έντρομη.
" Δανάη ακούς τι λες? Έχεις αμφιβολίες για εμένα? Δεν σου έχω δείξει την αγάπη μου? Τι άλλο θες να κάνω? Σε λατρεύω και το ξέρεις εδώ και ένα χρόνο ήμαστε όλη μέρα μαζί και εσύ συνεχίζεις να αμφιβάλλεις ακόμα για εμένα?"
"Εντάξει πιστεύω πως δεν ήσουν με άλλη όμως αποκλείεται δύο ώρες να μιλούσες στο τηλέφωνο. Πες μου συνέβη κάτι? " Ρώτησε πιο ήρεμα αυτή την φορά
" Λοιπόν ετοιμάσου και θα πάμε εκεί που ήμουν και θα σου εξηγήσω" της μίλησα και εγώ ήρεμα
Αφού ετοιμάστηκε μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε. Ένα τέταρτο αργότερα η Δανάη κατάλαβε πολύ καλά που πηγαίνουμε, το θυμήθηκε. Αφήσαμε το αμάξι και ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε τα σκαλιά που οδηγούν στην παραλία. Στην παραλία που κάποτε είχαμε κάνει έρωτα τόσο δυνατό τόσο έντονο. Νομίζω ότι εκείνο το βράδυ ήταν το πιο συναισθηματικό μας βράδυ. Το βράδυ που μαζί με τα κορμιά μας ενώθηκαν και οι ψυχές μας.
Κατεβήκαμε τα σκαλιά, την έπιασα από το χέρι και την οδήγησα ακριβώς στο σημείο που είχαμε καθίσει τότε. Καθώς πλησιάζαμε η Δανάη είδε τα κεράκια και τα ροδοπέταλα που είχα σκορπίζει γύρω γύρω από το μέρος αυτό που είχαμε καθίσει τότε. Γύρισε και με κοίταξε καθώς περπατούσαμε γεμάτη απορία. Της χαμογέλασα και χωρίς να την μιλήσω συνέχισα να κοιτάζω μπροστά καθώς περπατούσε. Όταν φτάσαμε η Δανάη είδε τα ροδοπέταλα που είχα βάλει στην άμμο. Είχα σχηματίσει με ροδοπέταλα μια μεγάλη καρδιά και μέσα της είχα σχηματίσει τα αρχικά μας. Μόλις η Δανάη το είδε αμέσως έβαλε τα χέρια της στο πρόσωπο της και ξέσπασε σε δάκρυα χαράς, δάκρυα συγκίνησεις. Γιατί ήξερε. Κατάλαβε ακριβώς τι θα γινόταν απόψε. Με κοίταξε χωρίς να μπορεί να βγει μίλια από το στόμα της. Έβγαλα το κόκκινο κουτάκι από την τσέπη του παντελονιού μου γονάτισα μπροστά της και την κοίταξα βαθιά στα μάτια. Εκείνη συνέχιζε να δακρύζει αλλά χαμογελούσε.
"Δανάη μου περάσαμε πολλά μαζί αυτά τα χρόνια. Περάσαμε μαζί χαρές, λύπες, ζήλιες, τσακωμούς, όμως τίποτα δεν μπόρεσε να μας χωρίσει. Είσαι η ζωή μου ολόκληρη και ο λόγος που η καρδιά μου συνεχίζει να χτυπά. Είσαι μέσα μου Δανάη και όπου και αν πάω σε κουβαλάω μαζί μου σαν το πιο πολύτιμο φυλαχτό μου. Από την πρώτη μέρα που σε είδα η καρδιά μου άλλαξε τον τρόπο που χτυπούσε. Από την πρώτη στιγμή χάθηκα στα μάτια σου τα μαγεμένα. Πότε στην ζωή μου δεν περίμενα ότι θα νιώσω έτσι. Πότε δεν περίμενα ότι θα ζω μόνο και μόνο για να βλέπω το χαμόγελο σου. Χωρίς εσένα δεν θέλω να ζήσω ούτε μια ώρα. Θέλω από σήμερα και πέρα να ήμαστε μαζί και να μην σε ξανά αποχωριστώ ποτέ ξανά. Θα με παντρευτείς?" Την ρώτησα και πλέον είχα δακρύσει και εγώ από συγκίνηση
Γονάτισε και εκείνη μπροστά μου με κοίταξε και μου έδωσε το πιο γλυκό φιλί που μου έδωσε ποτέ.
" Ναι θα σε παντρευτώ, Θα είμαι και θα είσαι για πάντα δικιά μου " είπε και με έβαλε στην αγκαλιά της
Το βράδυ το περάσαμε εκεί σε αυτό το σημείο που για εμάς έγινε ακόμα πιο σημαντικό, ακόμα πιο ιδιαίτερο, η μία στην αγκαλιά της άλλης ενώνοντας για πάντα τις ζωές μας και σφραγίζοντας αιώνια τον ΕΡΩΤΑ μας.