Sorry for the late update. I'm not feeling well this past few days physically, and emotionally. Like, parang naiisip kong mag-quit na lang sa pagsusulat. But then, my friends told me to breath first, and rest for a while at iyon ang ginawa ko. I did rest. So heto ako, nagsusulat ulit dahil ayaw kong mabitin kayo kasi masakit siya sa puson— puso pala. 😹🤭
Salamuch!🤗 Te amo💕
_____________________________________
Chapter Eleven
PHILIP WOKE UP in a familiar room feelin' his head throbbing and both of his wrists were aching. Pero kahit na nananakit ang mga 'yon ay iginala niya pa rin ang kanyang paningin sa apat na sulok ng kwarto kung saan naroon siya. And then realization hit him. It's my room. Pinilit niyang bumangon pero may mga kamay na pumigil sa kanya.
"Anak... 'wag ka munang bumangon."
He gently looked at her mother. He can tell by the look on her face that she's much worried now.
"Mamá..." Paos na tawag niya rito. Umiyak naman ang kanyang ina at napayakap nang mahigpit sa kanya. At nang kumalma ito at kumalas ng yakap sa kanya ay iniangat nito ang kanyang mga kamay. "Who did this to you?! Nakilala mo ba ang mga kumidnap sa'yo? Tell me — at nang maparusahan natin ang kung sinumang hayop na 'yan? Ilan sila? Answer me, Philip!"
He can see his mother's furious yet worried face. At alam niyang iiyak na naman ito anumang sandali kaya inalo niya ito.
"Ma... I'm alright. Wala namang masamang nangyari sa akin. I'm still alive—"
"—but wounded." Ani Tadd. Hindi niya napansin ang pagpasok nito sa kwarto niya. Kasama din nito ang kanilang ama na alam niyang grabe din ang pag-aalala sa kanya. "We already reported it to the police. And I'll make sure that whoever kidnapped you will be put behind the bars. I'll make him pay." Pahabol pa nito.
Hindi siya nakakibo. Paano ba? Sasabihin ba niya sa mga ito na isang babae ang may kagagawan nito sa kanya? At paano naman ang babaeng 'yon? I'm sure, she's in pain right now. He can't help but get worried about his kidnapper. Kahit ito ang may dahilan kung bakit nasaktan niya ito ay hindi niya rin maitatanggi sa kanyang sarili ang pag-aalala sa babae, lalong-lalo na sa kalagayan nito.
At ang mga sugat na natamo niya sa kanyang pala-pulsuhan ay gawa niya rin, sa pagsusumikap na makalaya siya mula sa pagkakatali sa mga poste ng kama. No'ng una ay para makatakas siya, ngunit kalaunan ay para mahawakan ang babaeng nakatalik niya. Aminin man niya o hindi. Sobrang sarap at luwalhati ang nadama niya ng maging isa ang kanilang mga katawan. Nang angkinin siya nito.
Malinaw pa sa kanyang alaala ang mainit na gabing pinagsaluhan nila ng babae, kahit pa nga hindi niya ito nakikita dahil sa piring sa kanyang mga mata. Ang mga daing at ungol nito ay parang musika sa pandinig niya.
"Kuya? Nakikinig ka ba?" Untag ni Tadd sa kanya, kaya nabalik ang paningin niya rito.
Humagulhol naman ng iyak ang kanyang ina, at niyakap ito ng kanilang ama. "God, our son must be very t-traumatized right now, Peter. We need t-to bring him to the best Psychiatrist here." Anang ina niya habang nakayakap pa rin sa ama nila.
Say what? He? Traumatized? Baka nga ang babaeng kumidnap sa kanya ngayon ang na-trauma dahil sa pagkapunit ng pagkabirhen nito.
Tumikhim siya nang maramdaman ang pagtigas ng bagay sa gitna ng kanyang mga hita. Shit! Not now, Philip! Nasa harapan ka ng mga magulang mo! Kastigo niya sa sarili niya.
"I'm okay Papá, Mamá." Saka tumingin siya sa kanyang kapatid na mataman pa ding nakatingin sa kanya. "Tadd. I'm okay, brod. I just need some rest. That's all." He gave them a smile of assurance. At mukhang naniwala naman ang mga magulang niya dahil pagkatapos siyang lapitan ng ina niya at niyakap ay nagpasya na itong lumabas kasama ang ama niyang ginulo ang kanyang buhok.
Pero hindi si Tadd.
He's still sitting on the chair beside his bed while sharply eyeing him. Philip knew that Tadd won't just withdraw it. After all— he's a private investigator. Alam niyang hindi siya nito tatantanan. At alam niyang kapag may gusto itong ma-diskurbre ay hindi nito basta-basta bibitawan ang kaso. Especially now, that he was the one who was involved in the situation or case.
But he will remain his silence. Hindi niya alam kung bakit, pero may isang parte ng utak niya ang nagsasabing huwag sabihin sa kanila ang mga nangyari nang tangayin siya. Oo, kung tutuusin ay biktima siya ng babaeng 'yon. At alam niyang may mga kasabwat ito pero wala siyang makapang galit sa kanyang dibdib. Because she raped you? Gusto niyang matawa sa sarili at sa pangyayari kagabi.
Paano na lang kaya kung mailathala o maiulat sa news ang nangyari sa kanya? "Isang lalaki, kinidnap at hinalay ng isang babaeng hindi pa nalalaman ang katauhan." Damn. That will be so weird and just— epic.
"Walang record ng cctv sa parking lot kung saan ka huling nakita. Kahit sa mga dinaanan or nadaanan mo at ng mga kumidnap sa'yo ay burado din. So that means... Planado ang lahat." Nakatiim-bagang na turan nito sa kanya. "But no one can pass through me. You know that kuya." Determinadong anito sa kanya.
He heaved a sigh. "Tadd, let's just move on and forget about it. Wala namang nangyaring masama sa akin. Baka napag-tripan lang ako. At ito?" Itinaas niya ang kanyang pala-pulsuhan at ipinakita ang mga ito sa kanyang kapatid. "I, was the one who did this. Sa pagpupumiglas ko ito. See? It's not that worst. Buhay pa naman ako—"
Tumiim na naman ang mga bagang nito. "At paano sa susunod? Papano kung balikan ka nila? Kung tangayin kang muli? Think about the other scenario kuya. It's not safe for you to just go out there without protection."
Ikiniling-kiling niya ang kanyang ulo. "Oh no, no, no, no Tadd. You're not thinking, what I'm thinking, right?" Tadd didn't reply. Marahas lang itong huminga. At alam niyang parehas sila nang iniisip. "I don't need guards, Tadd. No. I'm fine."
"Well, then. If you don't need them. Then I." Itinuro pa nito ang sarili. "Will be your bodyguard. And I insist. And I won't accept no for an answer kuya."
Napatampal na lang siya sa kanyang noo at hindi na nakipagtalo pa sa kanyang kapatid. Alam niya naman na ang mga ginagawa nito ay para sa kanya din naman. Para sa kaligtasan niya, kung sakali man na balikan siya ng babaeng 'yon na kumidnap sa kanya. I wonder where she is now. Ano kayang lagay niya?
NAPAIGIK SI CALIA nang sumubok siyang tumayo mula sa kamang kinahihigaan niya. She badly wants to get up now but she can't.
"You know dear— when there's no pain, there surely no gain. But you know what, I'm wondering, bakit puro pain lang ang nararamdaman mo?" Then Dana laughed at her savagely. Pero iniabot nito sa kanya ang kanyang gamot. Para sa pananakit ng katawan niya lalong-lalo na sa kanyang pagkababae.
Pakiramdam niya ay parang hindi na siya makakalakad pang muli dahil sa nangyari sa kanya tatlong araw na ang nakakaraan. Mabuti na nga lang at magkatapat lang sila ng condo unit ni Dana, at ito ang palaging nag-aalaga sa kanya.
She smirked at her making Dana rolled her eyes. "Oh Dana, I felt heaven when I took Philip and our body became one."
"And, hell. At the same time." She said dryly. "By the way, I noticed something — no, scratch that. I noticed someone following me for three days now." Imporma nito sa kanya habang inaayos nito ang unan sa tabi niya dahil dito sa condo niya ito matutulog.
Biglang umalsa ang kaba niya sa dibdib, at napakunot ang kanyang noo. "Who? Do we have to call a police now? Or— we can get Nile and Draco's service again. This time, to guard you."
Huminga ng malalim si Dana saka tumingin sa kanya. "'Wag na. I'll be fine. Tsaka wala namang ginagawang masama, I mean, okay pa naman ako. Pero kapag feeling ko na hindi na ako okay kung patuloy pa rin akong susundan ay saka tayo tatawag ng pulis."
Inangatan niya ito ng kilay, "minsan, kailangan din nating maging advance minded. Hindi natin alam ang pwedeng gawin sayo ng kung sinuman ang sumusunod-sunod sayo. I can't just let it go so whether you like it or not, I'll hire someone to protect you. I'll ask Nile if he know someone who can give you the full protection." Determinadong aniya sa kaibigan.
Niyakap naman siya nito kaya napaigik siya nang masagi nito ang nananakit niyang binti. Alam niya kasing mahilig nitong gawin ang pagdantay ng mga binti nito sa unan at sa kanya. "Oops! Sorry!" Saka ito tumawang muli. "I didn't mean to hurt you because I know you're hurting now, like hell."
She smirked again even if she's hurting. "Don't worry. You'll feel the same pain that I'm feeling now, also. And that's a promise."
"Oh, shut up Calia!" Tili nito.
She just laughed at her but stopped when she felt the tingling pain again especially on her womanhood.
KINAUMAGAHAN AY MAAGA pang nagising si Calia. At dahil alam niyang walang alam si Dana sa pagluluto ay mas pinili na lamang niyang magpadeliver ng pagkain.
"Tell me dear, kailan ka kaya matututong magluto noh?" Pasarkastikong tanong niya rito. Umangat lang ang kilay ni Dana na abala sa pagtipa sa cellphone nito. Nasa living room sila ng mga oras na iyon, at naghihintay ng inorder nilang mga pagkain. "You should enroll yourself in a cooking class, Dana." Pahabol pa niya.
Saka pa lamang ito nag-angat ng tingin sa kany, at napangisi. "Oh, I actually think that's a good idea. But, can I just enroll my mind there? Kasi ayaw ng katawan kong magtungo sa mga ganyan. Mas gusto ko pang kumain nang kumain. Food is lifer than cooking." Masigla pa nitong turan sa kanya.
She looked at her flatly, "pa'no kung wala nang nilutong pagkain sa mundo, at kailangan na kailangan mong magluto? Pa'no kana lang?"
She shrugged. "Fine. I'll start to learn how to cook. May basic cooking ba? 'Yon na lang muna ang sa akin." Then she laughed.
"You're hopeless dear." Tanging sambit niya.
Tumawa lang itong muli. Then they heard the door bell ringing.
"It must be the food!" Excited na tumayo si Dana mula sa pagkakaupo sa couch habang siya naman ay nakahiga pa rin sa long sofa.
Pang-apat na araw na ngunit damang-dama niya pa rin ang hapdi at kirot nang pagkawasak ng kanyang pagkababae. Hindi siya makapaniwala na ganun pala kasakit ang kanyang mararanasan dahil sa ginawa niya kay Philip. Pero ginusto niya ang sakit na naranasan niya. Dahil kaakibat ng sakit na iyon ang maligayang sandali sa piling nito.
Nang marinig niya ang papalapit na mga yabag ay dahan-dahan siyang bumangon mula sa pagkakahiga at nakangiting sinalubong si Dana. Ngunit ang ngiting iyon ay biglang napawi nang makita niya kung sino ang kasama nitong nakangiti sa kanya, at may dala-dalang pagkain.
"Philip?"
ℒℴ𝓋ℯ 𝒟ℯ𝒾