900 yıl önce...
-Dur lütfen bunu yapamazsın!
*-Ouwww...Öyle bir yaparım ki. Ben seni arkadaşım gördüm ama sen benim aşkımı çaldın.
-Onun beni sevmesi benim suçum değil.
*-Gayet senin suçun. Hani şu tabloların var ya yalnızlığı falan temsil eden senide o hale getiricem. Hep yalnız olucaksın. Ölmek istiyeceksin ama ölemiyeceksin. Seni kimse sevmiyecek. Ve en büyük aşkın zihninden silinip gidicek.
Kolunu tutup kabilin izini koluna yerleştirdi. Yaptığın tabloların birine büyü yapmaya başladı. Ve yaptığı büyüyü sana aktardı.
*-Seni seven olmayacak.Olsa bile ölücek. Aşkı yaşayamayacaksın. O çok övündüğün cadı güçlerin ve lanetin ile mutluluklar sana.
GÜNÜMÜZ...
Bugün senin eserlerinin de bulunduğu bir sergi vardı. Sadece sergi için İngiltere'den Roma'ya gelmiştin. Akşam serginin açılışı vardı. Sadece saygın kişilerin katılacağı bir açılıştı. Üstüne siyah bir elbise giyip sergi yerine gittin.
Açılışta kurdele kesimi bitince içeri geçip bir kadeh aldın ve sergiyi gezmeye başladın. En sonda kimsenin henüz uğramadığı loş bir oda vardı odada 5 tane tablo vardı. Senin gözüne içlerinden bir tanesi takıldı. Tabloyu dikkatle bakmaya başladın. Sen bakarken yanına kumral bir adam yaklaştı.
-"Bu tablo epey dikkatinizi çekmişe benziyor beğendiniz mi?"
-Evet kaliteli.
"-Bu tabloda ne gördüğünüzü sorabilir miyim ?
-Bu tablo sanki kalabalığın içindeki yalnızlık gibi. Unutulmuş ve tek taraflı aşka dönüşmüş bir ilişkiyi, 1000 li yılları anımsatıyor. Bunu yapan kişi sanki o devirde yaşamış gibi.
-"Belki de yaşamıştır."
-Herkesin bu kadar şanssız olacağını düşünmüyorum doğrusu. Bir de tablonun size ait olduğuna dair hisler var içimde.
-"Hisleriniz çok kuvvetli hanımefendi"
Adam sana döndü elini uzattı.
-"Ben Klaus Mikealson."
Adamın elini sıktığında farklı bir şeyler hissettin.
-Ben Y/N.
K.M: Açıkçası yaptığınız yorumdan çok etkilendim. Bu tabloyu size hediye etmek istiyorum.
-Böyle bir şeye hiç gerek yok. Bu tablo oldukça özele benziyor. Parası ile alabilirim ancak.
K.M: Para yerine benimle bir akşam yemeğine katılsanız. Sizin gibi güzel ve narin birini daha yakından tanımak isterim. Sizden oldukça hoşlandım doğrusu. Kim bilir belki sizde benden hoşlanır hatta aşık olursunuz.
-Ben lanetlenmiş bir kadınım bayım size aşık olursam ikimizde lanetleniriz.
K.M: Kalbim lanetlenmiş kalbinize aşık güzel kadın.
Adamın son sözleri ile sergiden uzaklaşıp otele geri döndün.
2 hafta sonra...
İngiltere'ye geri dönmeden önce laneti aldığın yere Aşk Çeşmesinin yanına gitmeye karar verdin. Bu çeşmenin yapıldığı dönemlerde yaşamıştın ama neden yapıldığı hakkında kafanda hep bir boşluk vardı.
Çeşmenin orada dururken yanına sergide gördüğün adam geldi.
-Sizinle tekrar karşılaşmayı beklemiyordum.
K.M: Bana artık resmi davranmayı bırak lütfen.
-Ne demek istediğinizi anlamıyorum beyefendi.
Adamın gözleri hafiften dolmuştu. Adama bir şeyler söyleyecekken adam seni tutup öptü. Adamın seni öpmesiyle gözünün önüne bir sürü anı geldi. Adam dudaklarını çektiğinde fısıldadı;
K.M: Sen lanetlenmiş olabilirsin ama ben ölümsüzüm aşkım.
-K-klaus... Hatırlıyorum...
900 yıl önce...
K.M: Burayı da hatırlıyor musun?
-E-evet... Her şeyi hatırlıyorum. Nasıl unutabildim-
Klaus parmaklarını dudaklarına bastırdı.
K.M: Şşşşş....
-Burası bizim evimiz olucaktı s-sen burayı bizim için yaptırmıştın. Şimdiki kullanılan haline bak...
K.M: Seninle olduğum sürece dört duvarın nerede olduğu önemli değil aşkım.
Klaus'un dudaklarına uzun bir öpücük kondurdun. İlk aşkını sana unutturulan aşkını hatırlamıştın. Aşk çeşmesini her şeyi...
-Ne kadar unutmuş olsam da içten içe seni hep çok özledim...
K.M: Ben seni hiç unutamadım ve çok özledim...
(BU BÖLÜM EN BEĞENDİĞİM BÖLÜM OLABİLİR. ROMA FALAN... YORUMLARA KARAKTER ÖNERİLERİ YAZIN VAMPİRELLALARIMMM)