SAMANTHA'S POV
THEY'RE panicking
ano ba kasi meron?
"Drive faster!"sigaw ni Dad kay Domenic
the guy whom I am with when I was on my way to the house lately
"Calm down Mr.Santos, we are almost there"kalmadong sabat ni Domenic pero walang pinagbago, hindi padin mapakali si Dad
the hell? what's happening?
"we're here—" di pa man natatapos ang dapat na sabihin ni Domenic ay bigla ng lumabas si Dad mula sa pag-kakasakay sa shotgun seat at walang alinlangan itong nag-martsa papasok ng
hospital?
bago pa man ako makabawi sa pagtataka ay lumabas na mula sa drivers seat si Mr.Domenic
mabilis din akong umalis mula sa pagkaka-upo sa passenger seat at dali-daling itinulak ang pintuan ng kotse pero
tumagos ako..Geez nakalimutan ko na nakakatagos pala ako
"Domenic faster!"Sigaw ni Dad habang may kausap sa cellphone niya.
tumakbo na din ako para maabutan siya at si Domenic na kakarating palang sa puwesto niya.
why did I even come here? Ay oo kasi curious ako.
medyo hinanaan ko na ang pag-takbo at blanko ang tingin sa kay Dad at sa isang nurse na nasa counter ng Hospital at nakikipag-usap.
"..Room 043. Sir" huling narinig kong sinabi ng nurse nang makaabot ako sa puwesto nina Dad pero bago pa man ako maka-tigil sa paglalakad ay nagsimula na namang tumakbo si Dad gayun din si Domenic papuntang elevator
napasimangot ako at dali-daling sumunod sa kanila
nang makapasok ako sa loob ng elevator ay tumayo ako sa tabi ni Dad.
"cold" mahinang bulong ni Dad sapat na para marinig namin ni Domenic
"Sir? its perfectly sunny today. Are you okay?"naguguluhang tanong ni Domenic
oo nga 'no, mainit ngayon impossible naman kung- WTF! wait- nararamdaman ba ako ni Dad?
dahan-dahan kung hinimas ang buhok ni Dad at ganun na lang ang gulat ko ng hagkan niya ang sarili niya na parang may nakabukas na freezer sa harapan niya sa lamig
balot na balot si Dad nang suot niyang pang office pero-
before I could finish my sentence, the elevator made a sound and that sound means we already arrived on the floor we desired, mean Domenic and Dad's desired floor.
mabilis pa sa alas kuwatrong lumabas si Dad at si Domenic kaya walang pag-alinalangan na din akong sumunod
"39, 40, 41, 42.."tumigil si Dad sa paglalakad at pagbibilang sa mga pinto ng mahinto siya sa isang VIP room
pano ko nalamang VIP room? well may label sa na nakapaskil sa pintuan
mabilis na binuksan ni Dad ang pinto at mabilis din siyang pumasok sa loob ganun din si Domenic.
walang pag-alinlangan din akong sumunod pero agad ding napatigil nang makita ang buong silid.
the walls are colored with minty green, there's a lamp beside the hospital bed a mini kabinet, two sets of sofa and a glass table in the middle of it, may pinto sa gilid na I think is Cr, may lamesa din sa gilid ng kama at may mga bulaklak at prutas na nakapatong doon.
Maganda ang desenyo ng kuwarto and it made me calm—
"Sam.."mabilis na nabaling ang tingin ko kay Dad na nakaharang lang sa harapan ko ganun din si Domenic na nasa tabi niya lang, it looks like they're looking at someone who's been away from them for months
"I'll give you two a privacy, I need to go Sir" yumuko ng bahagya si Domenic bago tumalikod at lumabas ng silid
nasa harapan ko parin si Dad at mukhang humihikbi na rin siya basi sa paggalaw ng balikat niya...or I am just imagining things.
"Samantha, sweety"I stilled for a moment
nablanko ang isipan ko.
tanging tunog lang ng tibok ng puso ko ang naririnig ko.
is this is it? Makikita ko na talaga ang katawan ko?
parang huminto ang oras at nakatulala lang ako sa likod ni Dad.
kaninong kuwarto tong napasukan namin? Am I the one who's lying in the hospital bed?
I tilted my head and I froze when I saw me!ako talaga ang nakita ko
biglang nanikip ang dibdib ko ng makita na madaming nakakabit sa katawan ko.
humakbang ako pakanan at ngayon ay kitang-kita ko na ang buong hitsura ko
nasa paanan ako ng hospital bed at nasa tabi ko si Dad sa bandang kaliwa ko and he's s-sobbing?
"S-Samantha"naninikip ang dibdib ko habang pinapanuod si Dad na dahan-dahang lumalapit sa katawan kong nakahiga lang sa kama.
"sweety...I think its already been a month or so, ngayon lang ako naglakas loob na puntahan ka and I'm sorry because of that sweety. I'm just too scared to see you lying on the hospital bed unconscious, but look at me now, I finally decided to visit you, to talk to you eventhough I know you can't hear me..."isang taksil na luha ang kumawala mula sa mata ni Dad.
I can perfectly hear you dad! gusto kong isigaw yun pero alam kung hindi niya ako nakikita at narirnig.
"Samantha, the private doctor that I assigned for you, told me that you responded just minutes ago. I hope you'll wake up soon sweety Daddy misses you so much.."he began to sob again "don't leave me sweety like how your mother did to us, I can't bare to be alone in this world with full of lies and fake people, I don't need the fame and wealth all I need is you. Daddy promise to focus on you this time. just please don't leave me.." parang pinipiga ang puso ko sa sakit.
the hell? kelan pako nakaramdam ng ganitong sakit mula nang magising ako bilang isang multo?
"sweety.. wake-up pls. I'm just here, I'll be waiting for you. I promise to focus on you more and won't let my job get on my way from protecting you, just please wake-up" so he's not really taking care of me when I was still alive?
ano ba talaga ang nangyari saken noon? I thought palagi akong nakakasama ni Dad.
How did my mother died?
what's happening now?!
Ang dami kong gustong itanong
"Daddy, loves you"bulong ni Dad sa katawan ko
mabilis akong napa-iling iling ng may maalala at napahawak na lang sa ulo dahil sa sakit nito
--
"No you only love your Job!"
ano to?
"Daddy loves you..Samantha believe m—"
Nakikita ko ang sarili kong umiiyak habang kaharap si Dad.
"I'm not gonna believe on you anymore! you're Always telling me lies! you didn't even told me that you already know about Dayanna— "
Dayanna?
--
"Ahh!"mabilis akong napahiga sa sahig habang sapo sapo narin ang ulo.
lies?
what about Dayanna?
AHHH! MY HEAD HURTS