3days later,
တစ္ကိုယ္လံုးမွာကိုက္ခဲမႈေတြနဲ႔အတူ ေအာက္ပိုင္းကနာက်င္မႈကိုဆိုးဆိုးရြားရြားခံရေနမႈေတြနဲ႔ Premႏိုးထလာခဲ့သည္... ခႏၶာကိုယ္အတြင္းကတစ္ခုခုကိုဆြဲထုတ္ခံထားရသလိုမ်ိဳးခံစားေနရပီး မ်က္လံုးကိုအားယူကာဖြင့္ၾကၫ့္မိေတာ့ အရာအားလံုးကကိုယ့္အတြက္အစိမ္းသက္သက္လိုမ်ိဳး...အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုစဉ္းစားမိေတာ့ေခါင္းကကိုက္ခဲလာတာေၾကာင့္ဖိႏိွပ္ကာေအာ္မိေတာ့သည္....
"အားး..."
"Babe... Babeႏိုးလာပီ ခနေလးေနာ္ ကိုယ္Dr.သြားေခါ္လိုက္ဦးမယ္..."
Bounလည္းအေလာတႀကီးနဲ႔ေျပးကာ ဆရာဝန္ေခၚဖို႔ထြက္အလာ အခန္းျပင္တြင္မနက္စာဝယ္လာသၫ့္ Tommyႏွင့္တိုက္မိေတာ့သည္...
"Bounဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ေျဖးေျဖး"
"P'... Babeသတိရလာပီ.."
"တကယ္လား..."
"အထဲဝင္သြားလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္Dr.သြားေခါ္မလို့"
Bounေျပးထြက္သြားပီးေတာ့ Tommyအခန္းထဲခ်က္ခ်င္းဝင္ကာPremအားေပြ့ဖက္ထားလိုက္ေတာ့သည္...
"အသက္ရႈၾကပ္ေနပီ"
"Sorry အရမ္းလြမ္းေနလို႔"
"ကြၽန္ေတာ္ကဘာလို႔ဒီကိုေရာက္ေနတာလဲ ဒါကဘယ္ေနရာလဲ"
"ညီေလးမမွတ္မိဘူးလား..."
"ကြၽန္ေတာ္....အားး..."
"မမွတ္မိဘူးဆိုရင္မစဉ္းစားနဲ႔ဦးေနာ္... ေခါင္းကိုက္လာလိမ့္မယ္ အကို႔ကိုေရာမွတ္မိလားဟင္"
"P'က....."
Premေျပာလာမယ့္စကားကိုေမ်ွာ္လင့္တႀကီးနဲ႔နားေထာင္ေနရွာတဲ့Tommyရယ္ပါ...
"P'Tommyရယ္ အကို႔ကိုမမွတ္မိစရာလား အဲ့ရုပ္ႀကီးလုပ္မေနေတာ့နဲ႔ ငိုေတာ့မယ့္အတိုင္းပဲ အကို႔ကိုစဖို႔စိတ္ကူးေတာင္ေပ်ာက္သြားတယ္ ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္ဒီကိုေရာက္ေနတာကိုေတာ့တကယ္မမွတ္မိတာ"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ အကို႔ကိုမွတ္မိလို႔..."
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္Dr.နဲ့အတူျပန္ေရာက္လာတဲ့Boun... အခန္းထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္းPremဆီအေျပးသြားကာလက္ေလးေတြကိုဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္...
"Babeေနလို႔ေကာင္းရဲ့လား ဘယ္နားကနာေသးလဲဟင္ ကိုယ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
"မင္းကဘယ္သူလဲ... ဘာလို႔ငါနဲ႔ရင္းႏွီးသလိုလာလုပ္ေနတာလဲ..."
"Babe ကိုယ့္ကိုမမွတ္မိဘူးလား ကိုယ္ကBabeခ်စ္သူေလ Bounေလ... P'Tomလုပ္ပါဦး..."
T_ဟုတ္သားပဲညီေလးရယ္ Bounကိုမစပါနဲ႔ သူငိုေတာ့မယ္
P_က်ြန္ေတာ္သူ့ကိုတကယ္မသိဘူးအကို...
T_သူကညီေလးခ်စ္သူBounေလ...
P_မျဖစ္နိုင္တာ ကြၽန္ေတာ္ကေယာက်ားတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ရမယ္တဲ့လား... ကြၽန္ေတာ့မွာခ်စ္သူရိွတယ္ဆိုရင္မိန္းကေလးပဲျဖစ္ရမွာေပါ့...
B_စဉ္းစားျကည့္ပါဦးBabeရယ္ P'Tomကိုက်မွတ္မိပီးေတာ့...
P_ဘာေတြလာရွုပ္ေနတာလဲ သြားစမ္းပါ...
T_သူ့ကိုခနေလာက္လြွတ္ထားလိုက္ပါBoun...
B_Dr.ဘယ္လျိုဖစ္တာလဲ...ဘာလို့က်ြန္ေတာ့ကိုမွ မမွတ္မိရတာလဲ...
Dr._စိတ္ေလ်ွာ့ပါ ဒါကဦးေနွာက္ကခနတာေမ့ထားတဲ့သေဘာမ်ိဳးပါပဲ သူျပန္မွတ္မိလာေအာင္အရင္ကအမွတ္တရမ်ိဳးေလးေတျြပန္ဖန္တီးေပးရင္ အဆင္ေျပမွာပါ...
B_ဟုတ္ကဲ့ပါDr. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..
Dr._လူနာကသတိရလာပီဆိုေပမဲ့ ခြဲစိတ္ထားတာကအနာမက်က္ေသးဘူး ေဆးရံုမွာသံုးရက္ေလာက္ေတာ့ထပ္ေနလိုက္ဦး... ဒါဆိုDr.ကိုခြင့္ျပုပါဦး...
Dr.ထြက္သြားပီးေတာ့ Bounလည္းေက်ာင္းအုပ္နဲ႔Jossကိုအသိေပးကာေခၚလိုက္သည္ Premကအကုန္လံုးကိုမွတ္မိေပမယ့္ သူေဆးရံုေရာက္လာတဲ့အေၾကာင္းအရင္းနဲ႔Bounကိုေတာ့သူမမွတ္မိခဲ့ဘူး... သူ႔စိတ္ထဲမွာအရမ္းရင္းႏွီးခဲ့တဲ့လူ အရမ္းခ်စ္ခဲ့ရတဲ့လူတစ္ေယာက္ရိွခဲ့တယ္လို႔ ခံစားရေပမယ့္ ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာသူမမွတ္မိဘူး စဉ္းစားတိုင္းမွာလဲေပၚလာသမ်ွပံုရိပ္ေတြကဝိုးတဝါးသာ Bounကိုလည္းခ်စ္သူအျဖစ္လက္မခံခ်င္ ဘာလို႔ဆိုBounကိုသူမမွတ္မိဘူး ေနာက္ပီးသူကမိန္းကေလးေတြကိုပဲႀကိဳက္တဲ့သူေလ...
"Boun... ဒီမွာဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ Premဆီမသြားဘူးလား"
"သူငါ့ကိုမမွတ္မိဘူးJoss... ငါဝင္သြားလည္းအပိုလူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမွာ"
"စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔ကြာ အရင္ကအမွတ္တရေတျြပန္ဖန္တီးေပးရင္မွတ္မိလာႏိုင္တာပဲ မင္းမွာအခြင့္အေရးရိွပါေသးတယ္"
"ေက်းဇူးပဲကြာ ငါ့အတြက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ထပ္ရလိုက္တာမို႔ ငါေပ်ာ္တယ္"
"မင္းနဲ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခြင့္ရတာလည္းေပ်ာ္ပါတယ္ကြာ ဒါနဲ႔ဟိုလူေတြကိုဖမ္းမိပီ..."
"တကယ္လား ငါအခုသူတို႔ကိုသြားေတြ့မယ္"
"ေတြ့မေနပါနဲ႔ကြာ မင္းပဲစိတ္ဆင္းရဲရမွာ တကယ္ေတာ့သူတို႔ကအထက္တန္းပီးထားတဲ့ကေလးေတြ ကမ္းေျခကိုခရီးထြက္ရင္းPremကိုေတြ့ၾကတာ လူငယ္သဘာဝေဟာ္မုန္းေျပာင္းလဲတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့သူတို႔ရဲ့ခံစားမႈအတြက္Premကဓားစာခံျဖစ္သြားတာပဲ"
"အကုန္လံုးဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ"
"ငါးေယာက္... သူတို႔ကိုတရားစြဲမယ္ဆိုငါကူညီေပးမယ္ သူတို႔ဝန္ခံထားတယ္ဆိုေတာ့ေထာင္က်မွာေတာ့က်ိန္းေသတယ္"
"ဟင့္အင္း... တရားစြဲလိုက္မယ္ဆိုရင္ဒီကိစၥတစ္ခုလံုးက မီဒီယာမွာနာမည္ႀကီးသြားလိမ့္မယ္ အဲ့ဒီ့အခါBabeနာမည္ကတစ္သက္လံုးဖ်က္မရျဖစ္သြားမွာ... သူ႔ကိုအခုလိုေမ့ေနတဲ့အတိုင္းပဲရိွေစခ်င္တယ္ ဒါဆိုအနည္းဆံုးေတာ့သူၿပံဳးေနႏိုင္တာေပါ့"
"Bounငါမင္းကိုအရမ္းေလးစားတယ္ မင္းခ်စ္သူကိုဒီေလာက္ထိခ်စ္လိမ့္မယ္လို႔မထင္ထားဘူး မင္းေတာ္ေတာ္ခ်စ္တတ္တာပဲ ပီးေတာ့Premမင္းကိုျပန္မွတ္မိဖို႔ဆုေတာင္းေပးတယ္ကြာ"
"ငါသူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ ငါ့ဘဝတစ္ခုလံုးနဲ႔ရင္းပီးေတာ့ကိုခ်စ္တယ္ သူငါ့ကိုျပန္မွတ္မိလာဖို႔အတြက္ငါဘာမဆိုအကုန္လုပ္မိမွာ ဒါေပမယ့္သူ႔ရဲ့မေကာင္းတဲ့မွတ္ညဏ္ေတြကိုေတာ့သတိမရေစခ်င္တာအမွန္ပဲ"
"အားတင္းထားပါကြာ ငါမနက္ျဖန္မျွပန္လာခဲ့မယ္ အခုေတာ့ျပန္ပီ"
"Ok.. ေက်းဇူးပါသူငယ္ခ်င္း"
Premရဲ့အခန္းကJimmyအခန္းေဘးမွာထားတာမို႔Bounလည္းJimအခန္းကိုပဲဝင္ခဲ့လိုက္သည္ Premဆီသြားမည္ဆိုလ်ွင္လဲမျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ... Bounအခန္းထဲဝင္ပီးJimနဲ႔စကားေျပာေနရင္းနာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ Tommyအခန္းထဲကိုဝင္လာခဲ့တယ္....
"Bounကဒီေရာက္ေနတာလား..."
"ဟုတ္တယ္P'... Babeဘယ္လိုေနေသးလဲ"
"သူသက္သာပါတယ္ Bounသူ႔ဆီမသြားဘူးလား"
"ကြၽန္ေတာ္သူအိပ္ေလာက္ခါမွပဲသြားေတာ့မယ္ အခုသြားရင္ကြၽန္ေတာ့ကိုသူစိမ္းလိုဆက္ဆံေနမွာ ကြၽန္ေတာ္မလိုခ်င္ဘူး"
"ေအးပါ သူျပန္မွတ္မိမွာပါ ဒါနဲ႔Jimေလး ခနေနပတ္တီးေတျြဖည္ဖို႔လာလိမ့္မယ္ ခနေနေဆးရံုကဆင္းလို႔ရပီ..."
"ဟုတ္ကိုကို... ပီးရင္P'Premကိုသြားေတြ့မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ပါပီ... ဗိုက္မဆာဘူးလား ဘာစားခ်င္လဲ"
"ေရၫွိထမင္းလိပ္စားမယ္..."
"ဟမ္...ဘယ္ကေနဘယ္လို..."
"ဟီးး မနက္က Korea movieၾကၫ့္ထားတာ..."
ေရၫွိထမင္းလိပ္ဆိုတဲ့အသံၾကားေတာ့ ေတာက္ပလာတဲ့Bounရဲ့မ်က္လံုးေလးေတြ တစ္ခုခုကိုသတိရသြားဟန္ရိွသည္... အတိတ္ကအမွတ္တရေတြထဲကတစ္ခုဆီကိုေပါ့.....
"Boun...ငါ့ကိုေရၫွိထမင္းလိပ္လုပ္ေကြၽးပါလား..."
"ကိုယ္မလုပ္တတ္ဘူးေလအဆိုးေလးရဲ့..."
"ဟာ မသိဘူး... ငါမင္းလုပ္ေပးတာပဲစားခ်င္တာ... လုပ္ေကြၽးလို႔"
"ကိုယ္မွ မလုပ္တတ္တာကိုကြာ"
"Babeစားခ်င္လို႔ပါ ကိုကိုေနာ္ လုပ္ေကြၽးပါေနာ္..."
က်စ္ puppy eyesေတြနဲ႔ကိုကိုဆိုပီး ခြၽဲျပန္ပီ... မတတ္ႏိုင္ဘူး you tubeကရွာပီး သူစားခ်င္တာလုပ္ေကြၽးရေတာ့မွာပဲ ဒီကေကာင္ႀကီးကလည္း သူ႔ဆီကကိုကိုဆိုတာနဲ႔တင္ေပ်ာ့ခ်င္ေနတာ...အဆိုးေလးေရ တကယ္ဆိုးတာပဲ...
"အင္းအင္း လုပ္ေကြၽးမယ္..."
"ခ်စ္တာ မြမြ..မြ..."
"အပိုေတြကလုပ္ပီ...သြားမယ္..."
"ဘယ္ကိုလဲ..."
"လိုအပ္တာေတြၾကၫ့္ပီး သြားဝယ္မယ္ေလ..."
"ေရးးး...သြားမယ္ မြ ...😘"
ဒီကေလးဆိုးေလးကို တေန့တျခားပိုပိုခ်စ္လာေနမိတာလည္း ဒီအခ်က္ေလးေတြကအဓိကပါတယ္ ကိုကိုဆိုပီးခြၽဲတာေလးေတြ... သူ႔ကိုယ္သူBabeဆိုတဲ့နာမ္စားေလးသံုးတာရယ္.. လိုခ်င္တာရရင္ဆက္တိုက္နမ္းတတ္တာေလးရယ္... ဘယ္လိုမ်ားဆြဲေဆာင္ေနရသလဲဝက္ေပါက္ေလးရယ္...
"ကိုကို... ရပီလား.. Babeစားခ်င္ေနပီ..."
"ေနဦးေလ လိပ္ရဦးမယ္ အခုမွအစာေတြထၫ့္ပီးတာကို..."
"အႀကီးႀကီးလိပ္ေပးေနာ္... ပါးစပ္ထဲအျပၫ့္စားခ်င္တာ"
"အစားပုတ္လိုက္တာ ဒီဝက္ေလးကေတာ့ေလ"
"ဘာလဲ ၿငိဳျငင္တာလား...😒"
"မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ ဒီမွာရပီ..."
"Wow.... ဘယ္လိုပံုေဖာ္ထားတာလဲ Smileပံုေလး😁... အရသာကလည္းေကာင္းေနေရာပဲ..."
"ႀကိဳက္လား..."
"အင္းး...ဒီအရသာနဲ႔မင္းလုပ္ေပးတာကို ငါလံုးဝေမ့မွာမဟုတ္ဘူး ပီးေတာ့ဒီSmileပံုေလးေရာပဲ🤗"
"ဟုတ္ပါပီဗ်ာ.. ျဖည္းျဖည္းစားပါ နင္ေနမယ္ဝက္ကေလးရဲ့"
"ခ်စ္တယ္Boun... မြမြမြ..."
"ဟာ...ေပကုန္ပီေလ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ.."
"😝 ဘာျဖစ္လဲ မြ.."
"ဟားး ဟားး.. အဲ့လိုေပါ့ေလ လာခဲ့..."
"Boun မလုပ္နဲ႔...အာ့..ယားတယ္...ဟားး ဟားး ..."
တစ္ေယာက္ထဲေတြးပီးရယ္ေနတဲ့Bounကို Jimmyနဲ႔Tommyၾကၫ့္ပီး နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္..
"Boun... Boun... ရရဲ့လား.. ဘာျဖစ္တာလဲ.."
"P'Tom...ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲသိပီ... "
"ဟမ္...."
"ကြၽန္ေတာ္ေဈးသြားဝယ္လိုက္ဦးမယ္..."
"ေအး...ေအး..."
Tommyလည္းတက္ႂကြေနတဲ့Bounေၾကာင့္ ဘာေျပာရမွန္းကိုမသိျဖစ္ေနေတာ့တယ္ Bounထြက္သြားပီးJimmyကိုပတ္တီးျဖည္ဖို႔ဆရာဝန္ေရာက္လာခဲ့ေတာ့တယ္... ပတ္တီးျဖည္ပီးေတာ့Jimmyတို႔လည္းPremအခန္းဆီဝင္ခဲ့လိုက္ၾကတယ္....
"Jimmy...ငါမင္းကိုသတိရေနတာ..."
"P'Premက ကြၽန္ေတာ့ကိုမွတ္မိသားပဲ"
"မမွတ္မိစရာလား အစ္ကို႔ရဲ့ခ်စ္သူ ငါ့ေယာက္ဖေလးရဲ့"
"အဟီးး...ငါ့ေယာက္ဖေလးတဲ့လား..."
"ဒါနဲ႔အစ္ကို...ကြၽန္ေတာ္ေမးစရာရိွလို႔..."
"ေမးေလ ညီေလး..."
"ကြၽန္ေတာ့ခ်စ္သူကတကယ္ပဲေယာက်ားေလးတစ္ေယာက္လား... "
"အင္းး... ညီေလးတစ္ခုခုကိုသတိရလို႔လား..."
"ကြၽန္ေတာ္မသိဘူးအစ္ကို ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ့ေခါင္းထဲမွာလူတစ္ေယာက္ရဲ့ပံုရိပ္ေတြစကားသံေတြကေဝေဝဝါးဝါးပဲ...ပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာေနတဲ့သူကမိန္းကေလးမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာတယ္..."
"ေျဖးေျဖးခ်င္းမွတ္မိလာမွာပါ..."
"ဟုတ္..."
JimmyကBounအေၾကာင္းေျပာဖို႔ပါးစပ္ဟလိုက္ပီးမွ Bounကမေျပာဖို႔မွာထားတာကိုသတိရပီး ပါးစပ္ျပန္ပိတ္ေနလိုက္ရသည္ေလ မဟုတ္ရင္Jimmyဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကBounနဲ႔Premအေၾကာင္းကိုအစအဆံုးေျပာေနမိမွာ... Bounလိုခ်င္တာကသူကိုယ္တိုင္Premကိုျပန္မွတ္မိလာေစဖို႔ပဲေမ်ွာ္လင့္တာေလ တကယ္လို႔မမွတ္မိခဲ့ရင္ေတာင္သူလက္ခံေပးမွာ...သူနာက်င္ရေပမယ့္လို႔premေလးေပ်ာ္ေနဖို႔ကပိုအေရးႀကီးတာမို႔လို႔ပါ...
"ဒါနဲ႔porေရာ..."
"Porက အေရးႀကီးလုပ္စရာေပၚလာလို႔တဲ့... ဟိုေလ..."
"ေျပာေလညီေလး ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ..."
"ဟို... မေန့ကဆံပင္ေရႊဝါေရာင္နဲ႔တစ္ေယာက္ေရာ..."
"ေအာ္...Bounကိုေျပာတာလား ညီေလးသူ႔ကိုမမွတ္မိဘူးဆိုလို႔သူမလာရဲတာ"
"ကြၽန္ေတာ္ကသူု႔ကိုဘာလုပ္ေနလို႔လဲ ေခၚလိုက္ေလ..."
"အခုအျပင္ထြက္သြားတယ္ ညက်လာလိမ့္မယ္... အခုခနအိပ္ရင္အိပ္လိုက္ေလ တစ္ကိုယ္လံုးနာက်င္ေနတာမလား"
"ဟုတ္ အာ့ဆိုခနအိပ္လိုက္ဦးမယ္...ကြၽန္ေတာ့ကိုဖက္ဦးအစ္ကို..."
"ဖက္မွာေပါ့ ညီေလးရဲ့..."
Jimmyကေတာ့ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကိုၾကၫ့္ပီးဝမ္းသာေနတာေပါ့...ဒါေပမယ့္သူ႔မွာလုပ္ရမယ့္ကိစၥေတြရိွေနေသးတယ္... ဒါေၾကာင့္Premကိုႏူတ္ဆက္ပီးအိမ္ကိုျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္....
°°°°°
"ငါခိုင္းထားတဲ့ကိစၥအဆင္ေျပလား..."
"ဟုတ္ကဲ့အစ္ကိုေလး... ဒီမွာViewနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြ ဒါေတြကက်သူ႔အေဖရဲ့ေမွာင္ခိုအလုပ္နဲ႔ပတ္သတ္တာေတြ..."
"Ok... မင္းဆက္လုပ္ရမွာကိုေျပာမယ္... ငါေငြတစ္သန္းထုတ္ေပးလိုက္မယ္ Viewကေနတစ္ဆင့္ဘိန္းေတြကိုဝယ္လို႔ရေအာင္လုပ္ ပီးတာနဲ႔မင္းတို႔ခ်ိန္းတဲ့ေနရာကိုငါ့ကိုအသိေပး..."
"ဟုတ္ကဲ့.. အစ္ကိုေလးျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းရေအာင္လုပ္ေပးပါ့မယ္..."
"အင္းး...သတိေတာ့ထားဦး..."
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ့ကိုသြားခြင့္ျပဳပါဦး..."
Jimmyရဲ့လက္စြဲေတာ္လို႔ေျပာလို႔ရတဲ့Natဆိုတဲ့ေကာင္ေလး... အသက္ငယ္ေပမယ့္ပညာကေတာ့မေသး... ဘယ္သူ႔အေၾကာင္းကိုသိခ်င္လဲ သူအကုန္စံုစမ္းႏိုင္တယ္...
Natထြက္သြားပီးေတာ့သိပ္မၾကာလိုက္ Jimmyရဲ့အေဖေရာက္လာခဲ့တယ္...
"သား... Porကူညီလို႔ရတာရိွလား..."
"ရတယ္Por...သားလုပ္ႏိုင္တယ္ သားခ်စ္တဲ့သူေတြကိုကာကြယ္ဖို႔အတြက္ဆို ဘာမဆိုလုပ္ႏိုင္တယ္..."
"😊 Porသားေလးေတာင္ရင့္က်က္လာပီပဲ..."
"ဟီးး...ခ်စ္တယ္Por..."
Porရဲ့ခါးကိုဖက္ကာ သြားေလးေတြအကုန္ေပၚပီးမ်က္လံုးေလးေတြမိွတ္သြားတဲ့အထိရယ္ျပေနတဲ့Jimmyပံုေလးကတကယ္ကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းတယ္.... ကေလးတစ္ေယာက္လိုျဖဴစင္တဲ့သူ႔ႏွလံုးသားေလးလည္း Viewဆိုတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ၾကမ္းတမ္းခဲ့ရပီ....
"Boun...Boun... ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္...ငါ့ကိုမထားခဲ့ပါနဲ႔ Boun..."
"ကြၽတ္စ္...ကြၽတ္စ္... ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္ ကိုယ္မင္းကိုမထားခဲ့ဘူး..."
Bounတစ္ေယာက္ေဈးဝယ္ပီးေဆးရံုကိုျပန္လာေတာ့ Premကကုတင္ထက္မွာအိပ္ေပ်ာ္ေနေလပီ ဒါေၾကာင့္အခန္းထဲကိုတိတ္တိတ္ေလးဝင္လာပီးလက္ေလးကိုအသာကိုင္ကာ Premရဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုၾကၫ့္ေနမိတယ္... ရုတ္တရက္ေခြၽးေစးေတြျပန္လာပီးေယာင္ေနတဲ့premေၾကာင့္ Bounမွာအသာေလးျပန္ေခ်ာ့သိပ္ေနရတယ္...မ်က္ဝန္းစပ္မွာလည္းမ်က္ရည္ေလးေတြစီးက်လာတာမို႔ အသာေလးသုတ္ေပးပီးBounကိုယ္တိုင္လည္းမ်က္ရည္က်ေနမိတယ္...
"အြန္းး...ေညာင္းလိုက္တာ...ohwe..."
Premႏိုးလာေတာ့သူ႔လက္ကိုကိုင္ပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့Bounေၾကာင့္ရုတ္တရက္လန႔္သြားေပမယ့္ မသိစိတ္ကBounႏိုးမွာစိုးရိမ္ပီးၿငိမ္ေနမိတယ္...ပီးေတာ့သူ႔ရဲ့လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့Bounရဲ့လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးေတြကို တို႔ထိေနမိတယ္ ပီးေတာ့မွကိုယ္ေနဟန္ထားကိုအနည္းငယ္ေျပာင္းပီးBounရဲ့မ်က္ႏွာအနားကိုကပ္ကာ Bounရဲ့မ်က္နွာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီကိုေသခ်ာၾကၫ့္ေနမိတယ္...နဖူးျပင္က်ယ္နဲ႔ေျဖာင့္စင္းေနတဲ့ႏွာတံ တအားမထူတဲ့မ်က္ခံုးေရးေရးေလး ၾကည္လင္ေနတဲ့အသားအရည္နဲ႔မ်က္ေတာင္ရွည္ေတြ ေနာက္ဆံုးပန္းေရာင္ေတာက္ေတာက္ေလးျဖစ္ေနတဲ့ႏူတ္ခမ္းသားေလး... Premမသိလိုက္ပါပဲလက္ေခ်ာင္းတို႔ကBounရဲ့ႏူတ္ခမ္းေလးေပၚေျပးလႊားေနေလပီ...
ေသခ်ာၾကၫ့္မွဒီလူကအရမ္းၾကၫ့္ေကာင္းတာပဲ ဆံပင္ေရႊအိုေရာင္နဲ႔သူ႔အသားအေရကလိုက္ဖက္လိုက္တာ... သူ့နားကနားကြင္းေတြတပ္ထားတဲ့ပံုက နားကပ္မႀကိဳက္တဲ့ငါေတာင္ဝတ္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာေစတယ္ သူ႔ပံုစံကအရမ္းsexyျဖစ္တယ္ သူကငါ့ခ်စ္သူဆိုေတာ့သူကအထက္ကလားေအာက္ကလား...ohwe..ငါပဲအထက္ကေနမွာေပါ့..သူ႔ပံုစံကမိန္းကေလးေတြလိုလွေနတာကို ေသခ်ာတယ္ငါကအထက္ကပဲ... ေနပါဦးငါကဘာလို႔အဲ့ဒါေတြစဉ္းစားေနရတာလဲ..စိတ္ရႈပ္လိုက္တာ...
ေဒါက္....ေဒါက္...
တံခါးေခါက္သံနဲ႔အတူသူနာျပဳဆရာမေလးဝင္လာေတာ့Bounလည္းႏိုးသြားတယ္ ကုတင္ေပၚကေကာင္ေလးကိုၾကၫ့္လိုက္မိေတာ့ သူ႔ကိုမ်က္ေတာင္မခပ္တန္းျပန္ၾကၫ့္ေနတဲ့ေကာင္ေလးရဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔သြားတိုးတယ္..
"ေဆးထိုးဖို႔အခ်ိန္ေရာက္ပီေနာ္..."
"အာ..ဟုတ္..."
"လက္ကိုလႊတ္ေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ...ဘယ္လိုလူလည္းမသိဘူးအသားယူလိုက္တာလြန္ေရာ..."
"အာ...ေဆာရီး..."
Bounတစ္ေယာက္ရွက္ပီးအေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႔ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနေတာ့ Premခိုးပီးရယ္လိုက္မိသည္... သူနာျပဳဆရာမေလးကလည္းBounကိုၾကၫ့္ပီးမရယ္မိေအာင္ထိန္းထားတဲ့ပံုစံပဲ....
ဆရာမေလးျပန္ထြက္သြားေတာ့မွBounလည္းPremအားမရဲတရဲႏွင့္ၾကၫ့္လိုက္သည္...သူ႔ကိုစူးစိုက္ပီးၾကၫ့္ေနတဲ့Premေၾကာင့္Bounလည္းလည္ပင္းကိုကုတ္ပီးအျပင္ထြက္ဖို႔ဟန္ျပင္ေတာ့သည္....
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ..."
"ဟို..."
"စကားမေျပာတတ္ဘူးလား တဟိုဟိုနဲ႔..."
"မဟုတ္ပါဘူး မင္းအေနွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ငါထြက္ေပးမလို႔..."
"မလိုဘူး... ငါအျပင္ထြက္ခ်င္တယ္..."
"ဟမ္..."
"အျပင္ထြက္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေနတာေလ နဲနဲပါးပါးလာထူေပးမွေပါ့ ဘယ္လိုမ်ားငါ့ခ်စ္သူျဖစ္လာလည္းမသိဘူးအူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔..."
"အာ...ခနေစာင့္ wheelchairသြားယူလိုက္ဦးမယ္..."
Wheelchairယူပီးျပန္လာေတာ့ Premကိုအသာေပြ့ပီးတင္ေပးလိုက္တယ္ ပီးေနာက္Bounကတြန္းေပးပီးေဆးရံုရဲ့အပန္းေျဖရာဥယ်ာဉ္ေလးထဲေရာက္လာခဲ့တယ္...
"မင္းကတကယ္ပဲငါ့ခ်စ္သူလား..."
"အင္း..."
"ဒါေပမယ့္ ငါမင္းကိုဘာလို႔မမွတ္မိရတာလဲ..."
"ငါမင္းအေပၚမွာနာက်င္ေအာင္လုပ္ခဲ့မိလို႔ မင္းကငါ့တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲေမ့သြားခဲ့တာ..."
"ဘာလုပ္ခဲ့တာလဲ..."
"ငါ...ငါမင္းကို..."
"ထားလိုက္ေတာ့ အထစ္အထစ္နဲ႔... ဒါနဲ႔မင္းကအထက္ကလားေအာက္ကလား..."
"ဟမ္...😳"
"ေမးေနတာနားမလည္ဘူးလား ဘယ္လိုလူမွန္းလဲမသိဘူး... ေတာ္ပီမင္းနဲ႔ဘာစကားမွမေျပာေတာ့ဘူး... ငါလမ္းေလ်ွာက္ခ်င္လို႔တြဲေပး..."
"အင္းး...ျဖည္းျဖည္းထေနာ္..."
Premလည္းBounရဲ့လက္ကိုတြဲပီးထလိုက္တဲ့အခ်ိန္wheelchairလည္သြားပီးႏွစ္ေယာက္လံုးျမက္ခင္းျပင္ေပၚလဲက်သြားတယ္ Premကေတာ့Bounရဲ့အေပၚမွာထပ္ရက္ေလးေပါ့...
ငါ့ႏွလံုးကဘာျဖစ္တာလဲ ဘာလို႔အရမ္းခုန္ေနရတာလဲ လဲက်သြားလို႔လန႔္ပီးခုန္ေနတာလား လန႔္ရေအာင္ငါကအသည္းငယ္တတ္တဲ့မိန္းကေလးမွမဟုတ္ပဲ ဒါဆိုဘာလို႔ဒီႏွလံုးသားကအရမ္းခုန္ေနရတာလည္း ပီးေတာ့ဒီလူ႔ဆီကေနဘာလို႔အၾကၫ့္မခြာႏိုင္ရတာလဲ ေနာက္ပီးသူ႔ရဲ့ရင္ခြင္အရမ္းေနြးေထြးတယ္လံုၿခံဳတယ္လို႔ခံစားေနရတယ္..ဘာလို႔လဲ...
"Babe...ရရဲ့လား ဘယ္နားနာသြားေသးလဲ..."
"ဟမ္...ဘာ...ဘာမွမျဖစ္ဘူး..."
"လမ္းေလ်ွာက္လို႔အဆင္ေျပပါ့မလားBabe..."
"ငါ့ကိုဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္..."
"အာ...ေဆာရီး အက်င့္ပါေနလို႔ မႀကိဳက္ရင္မေခၚေတာ့ပါဘူး..."
"ငါအခန္းထဲပဲျပန္နားခ်င္ပီ..."
Bounလည္းPremကိုအခန္းဆီျပန္ပို႔ေပးပီး Premကတစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္လို႔ေျပာလာတာေၾကာင့္ အခန္းအျပင္မွာပဲထြက္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္..အခန္းထဲကPremဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကေတာ့တစ္စံုတစ္ခုကိုျပန္မွတ္မိဖို႔အတြက္ႀကိဳးစားေနေလရဲ့...
#updateကအရမ္းျကာတယ္ဆိုတာသိပါတယ္ ဒီအေျခအေနမွာကစာေရးဖို႔စိတ္အဆင္မေျပလို႔ပါ ဒီBecause of youေလးကိုေတာ့ Deမၾကာခင္အပီးသတ္ေပးပါမယ္...အားလံုးလည္းဂရုစိုက္ၾကပါေနာ္ အကုန္လံုးေဘးကင္းေစဖို႔ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္...
#unicode
3days later,
တစ်ကိုယ်လုံးမှာကိုက်ခဲမှုတွေနဲ့အတူ အောက်ပိုင်းကနာကျင်မှုကိုဆိုးဆိုးရွားရွားခံရနေမှုတွေနဲ့ Premနိုးထလာခဲ့သည်... ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းကတစ်ခုခုကိုဆွဲထုတ်ခံထားရသလိုမျိုးခံစားနေရပီး မျက်လုံးကိုအားယူကာဖွင့်ကြည့်မိတော့ အရာအားလုံးကကိုယ့်အတွက်အစိမ်းသက်သက်လိုမျိုး...အဖြစ်အပျက်တွေကိုစဉ်းစားမိတော့ခေါင်းကကိုက်ခဲလာတာကြောင့်ဖိနှိပ်ကာအော်မိတော့သည်....
"အားး..."
"Babe... Babeနိုးလာပီ ခနလေးနော် ကိုယ်Dr.သွားခေါ်လိုက်ဦးမယ်..."
Bounလည်းအလောတကြီးနဲ့ပြေးကာ ဆရာဝန်ခေါ်ဖို့ထွက်အလာ အခန်းပြင်တွင်မနက်စာဝယ်လာသည့် Tommyနှင့်တိုက်မိတော့သည်...
"Bounဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ဖြေးဖြေး"
"P'... Babeသတိရလာပီ.."
"တကယ်လား..."
"အထဲဝင်သွားလိုက်တော့ ကျွန်တော်Dr.သွားခေါ်မလို့"
Bounပြေးထွက်သွားပီးတော့ Tommyအခန်းထဲချက်ချင်းဝင်ကာPremအားပွေ့ဖက်ထားလိုက်တော့သည်...
"အသက်ရှုကြပ်နေပီ"
"Sorry အရမ်းလွမ်းနေလို့"
"ကျွန်တော်ကဘာလို့ဒီကိုရောက်နေတာလဲ ဒါကဘယ်နေရာလဲ"
"ညီလေးမမှတ်မိဘူးလား..."
"ကျွန်တော်....အားး..."
"မမှတ်မိဘူးဆိုရင်မစဉ်းစားနဲ့ဦးနော်... ခေါင်းကိုက်လာလိမ့်မယ် အကို့ကိုရောမှတ်မိလားဟင်"
"P'က....."
Premပြောလာမယ့်စကားကိုမျှော်လင့်တကြီးနဲ့နားထောင်နေရှာတဲ့Tommyရယ်ပါ...
"P'Tommyရယ် အကို့ကိုမမှတ်မိစရာလား အဲ့ရုပ်ကြီးလုပ်မနေတော့နဲ့ ငိုတော့မယ့်အတိုင်းပဲ အကို့ကိုစဖို့စိတ်ကူးတောင်ပျောက်သွားတယ် ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်ဒီကိုရောက်နေတာကိုတော့တကယ်မမှတ်မိတာ"
"တော်သေးတာပေါ့ အကို့ကိုမှတ်မိလို့..."
အဲ့ဒီ့အချိန်Dr.နဲ့အတူပြန်ရောက်လာတဲ့Boun... အခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်းPremဆီအပြေးသွားကာလက်လေးတွေကိုဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်...
"Babeနေလို့ကောင်းရဲ့လား ဘယ်နားကနာသေးလဲဟင် ကိုယ်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ"
"မင်းကဘယ်သူလဲ... ဘာလို့ငါနဲ့ရင်းနှီးသလိုလာလုပ်နေတာလဲ..."
"Babe ကိုယ့်ကိုမမှတ်မိဘူးလား ကိုယ်ကBabeချစ်သူလေ Bounလေ... P'Tomလုပ်ပါဦး..."
T_ဟုတ်သားပဲညီလေးရယ် Bounကိုမစပါနဲ့ သူငိုတော့မယ်
P_ကျွန်တော်သူ့ကိုတကယ်မသိဘူးအကို...
T_သူကညီလေးချစ်သူBounလေ...
P_မဖြစ်နိုင်တာ ကျွန်တော်ကယောကျားတစ်ယောက်ကိုချစ်ရမယ်တဲ့လား... ကျွန်တော့မှာချစ်သူရှိတယ်ဆိုရင်မိန်းကလေးပဲဖြစ်ရမှာပေါ့...
B_စဉ်းစားကြည့်ပါဦးBabeရယ် P'Tomကိုကျမှတ်မိပီးတော့...
P_ဘာတွေလာရှုပ်နေတာလဲ သွားစမ်းပါ...
T_သူ့ကိုခနလောက်လွှတ်ထားလိုက်ပါBoun...
B_Dr.ဘယ်လြိုဖစ်တာလဲ...ဘာလို့ကျွန်တော့ကိုမှ မမှတ်မိရတာလဲ...
Dr._စိတ်လျှော့ပါ ဒါကဦးနှောက်ကခနတာမေ့ထားတဲ့သဘောမျိုးပါပဲ သူပြန်မှတ်မိလာအောင်အရင်ကအမှတ်တရမျိုးလေးတြွေပန်ဖန်တီးပေးရင် အဆင်ပြေမှာပါ...
B_ဟုတ်ကဲ့ပါDr. ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..
Dr._လူနာကသတိရလာပီဆိုပေမဲ့ ခွဲစိတ်ထားတာကအနာမကျက်သေးဘူး ဆေးရုံမှာသုံးရက်လောက်တော့ထပ်နေလိုက်ဦး... ဒါဆိုDr.ကိုခွင့်ပြုပါဦး...
Dr.ထွက်သွားပီးတော့ Bounလည်းကျောင်းအုပ်နဲ့Jossကိုအသိပေးကာခေါ်လိုက်သည် Premကအကုန်လုံးကိုမှတ်မိပေမယ့် သူဆေးရုံရောက်လာတဲ့အကြောင်းအရင်းနဲ့Bounကိုတော့သူမမှတ်မိခဲ့ဘူး... သူ့စိတ်ထဲမှာအရမ်းရင်းနှီးခဲ့တဲ့လူ အရမ်းချစ်ခဲ့ရတဲ့လူတစ်ယောက်ရှိခဲ့တယ်လို့ ခံစားရပေမယ့် ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာသူမမှတ်မိဘူး စဉ်းစားတိုင်းမှာလဲပေါ်လာသမျှပုံရိပ်တွေကဝိုးတဝါးသာ Bounကိုလည်းချစ်သူအဖြစ်လက်မခံချင် ဘာလို့ဆိုBounကိုသူမမှတ်မိဘူး နောက်ပီးသူကမိန်းကလေးတွေကိုပဲကြိုက်တဲ့သူလေ...
"Boun... ဒီမှာဘာထိုင်လုပ်နေတာလဲ Premဆီမသွားဘူးလား"
"သူငါ့ကိုမမှတ်မိဘူးJoss... ငါဝင်သွားလည်းအပိုလူတစ်ယောက်ဖြစ်နေမှာ"
"စိတ်ဓာတ်မကျပါနဲ့ကွာ အရင်ကအမှတ်တရတြွေပန်ဖန်တီးပေးရင်မှတ်မိလာနိုင်တာပဲ မင်းမှာအခွင့်အရေးရှိပါသေးတယ်"
"ကျေးဇူးပဲကွာ ငါ့အတွက်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ထပ်ရလိုက်တာမို့ ငါပျော်တယ်"
"မင်းနဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်ခွင့်ရတာလည်းပျော်ပါတယ်ကွာ ဒါနဲ့ဟိုလူတွေကိုဖမ်းမိပီ..."
"တကယ်လား ငါအခုသူတို့ကိုသွားတွေ့မယ်"
"တွေ့မနေပါနဲ့ကွာ မင်းပဲစိတ်ဆင်းရဲရမှာ တကယ်တော့သူတို့ကအထက်တန်းပီးထားတဲ့ကလေးတွေ ကမ်းခြေကိုခရီးထွက်ရင်းPremကိုတွေ့ကြတာ လူငယ်သဘာဝဟော်မုန်းပြောင်းလဲတဲ့အချိန်ဆိုတော့သူတို့ရဲ့ခံစားမှုအတွက်Premကဓားစာခံဖြစ်သွားတာပဲ"
"အကုန်လုံးဘယ်နှစ်ယောက်လဲ"
"ငါးယောက်... သူတို့ကိုတရားစွဲမယ်ဆိုငါကူညီပေးမယ် သူတို့ဝန်ခံထားတယ်ဆိုတော့ထောင်ကျမှာတော့ကျိန်းသေတယ်"
"ဟင့်အင်း... တရားစွဲလိုက်မယ်ဆိုရင်ဒီကိစ္စတစ်ခုလုံးက မီဒီယာမှာနာမည်ကြီးသွားလိမ့်မယ် အဲ့ဒီ့အခါBabeနာမည်ကတစ်သက်လုံးဖျက်မရဖြစ်သွားမှာ... သူ့ကိုအခုလိုမေ့နေတဲ့အတိုင်းပဲရှိစေချင်တယ် ဒါဆိုအနည်းဆုံးတော့သူပြုံးနေနိုင်တာပေါ့"
"Bounငါမင်းကိုအရမ်းလေးစားတယ် မင်းချစ်သူကိုဒီလောက်ထိချစ်လိမ့်မယ်လို့မထင်ထားဘူး မင်းတော်တော်ချစ်တတ်တာပဲ ပီးတော့Premမင်းကိုပြန်မှတ်မိဖို့ဆုတောင်းပေးတယ်ကွာ"
"ငါသူ့ကိုအရမ်းချစ်တယ် ငါ့ဘဝတစ်ခုလုံးနဲ့ရင်းပီးတော့ကိုချစ်တယ် သူငါ့ကိုပြန်မှတ်မိလာဖို့အတွက်ငါဘာမဆိုအကုန်လုပ်မိမှာ ဒါပေမယ့်သူ့ရဲ့မကောင်းတဲ့မှတ်ညဏ်တွေကိုတော့သတိမရစေချင်တာအမှန်ပဲ"
"အားတင်းထားပါကွာ ငါမနက်ဖြန်မြှပန်လာခဲ့မယ် အခုတော့ပြန်ပီ"
"Ok.. ကျေးဇူးပါသူငယ်ချင်း"
Premရဲ့အခန်းကJimmyအခန်းဘေးမှာထားတာမို့Bounလည်းJimအခန်းကိုပဲဝင်ခဲ့လိုက်သည် Premဆီသွားမည်ဆိုလျှင်လဲမဖြစ်နိုင်ဘူးလေ... Bounအခန်းထဲဝင်ပီးJimနဲ့စကားပြောနေရင်းနာရီဝက်လောက်ကြာတော့ Tommyအခန်းထဲကိုဝင်လာခဲ့တယ်....
"Bounကဒီရောက်နေတာလား..."
"ဟုတ်တယ်P'... Babeဘယ်လိုနေသေးလဲ"
"သူသက်သာပါတယ် Bounသူ့ဆီမသွားဘူးလား"
"ကျွန်တော်သူအိပ်လောက်ခါမှပဲသွားတော့မယ် အခုသွားရင်ကျွန်တော့ကိုသူစိမ်းလိုဆက်ဆံနေမှာ ကျွန်တော်မလိုချင်ဘူး"
"အေးပါ သူပြန်မှတ်မိမှာပါ ဒါနဲ့Jimလေး ခနနေပတ်တီးတြွေဖည်ဖို့လာလိမ့်မယ် ခနနေဆေးရုံကဆင်းလို့ရပီ..."
"ဟုတ်ကိုကို... ပီးရင်P'Premကိုသွားတွေ့မယ်နော်"
"ဟုတ်ပါပီ... ဗိုက်မဆာဘူးလား ဘာစားချင်လဲ"
"ရေညှိထမင်းလိပ်စားမယ်..."
"ဟမ်...ဘယ်ကနေဘယ်လို..."
"ဟီးး မနက်က Korea movieကြည့်ထားတာ..."
ရေညှိထမင်းလိပ်ဆိုတဲ့အသံကြားတော့ တောက်ပလာတဲ့Bounရဲ့မျက်လုံးလေးတွေ တစ်ခုခုကိုသတိရသွားဟန်ရှိသည်... အတိတ်ကအမှတ်တရတွေထဲကတစ်ခုဆီကိုပေါ့.....
"Boun...ငါ့ကိုရေညှိထမင်းလိပ်လုပ်ကျွေးပါလား..."
"ကိုယ်မလုပ်တတ်ဘူးလေအဆိုးလေးရဲ့..."
"ဟာ မသိဘူး... ငါမင်းလုပ်ပေးတာပဲစားချင်တာ... လုပ်ကျွေးလို့"
"ကိုယ်မှ မလုပ်တတ်တာကိုကွာ"
"Babeစားချင်လို့ပါ ကိုကိုနော် လုပ်ကျွေးပါနော်..."
ကျစ် puppy eyesတွေနဲ့ကိုကိုဆိုပီး ချွဲပြန်ပီ... မတတ်နိုင်ဘူး you tubeကရှာပီး သူစားချင်တာလုပ်ကျွေးရတော့မှာပဲ ဒီကကောင်ကြီးကလည်း သူ့ဆီကကိုကိုဆိုတာနဲ့တင်ပျော့ချင်နေတာ...အဆိုးလေးရေ တကယ်ဆိုးတာပဲ...
"အင်းအင်း လုပ်ကျွေးမယ်..."
"ချစ်တာ မွမွ..မွ..."
"အပိုတွေကလုပ်ပီ...သွားမယ်..."
"ဘယ်ကိုလဲ..."
"လိုအပ်တာတွေကြည့်ပီး သွားဝယ်မယ်လေ..."
"ရေးးး...သွားမယ် မွ ...😘"
ဒီကလေးဆိုးလေးကို တနေ့တခြားပိုပိုချစ်လာနေမိတာလည်း ဒီအချက်လေးတွေကအဓိကပါတယ် ကိုကိုဆိုပီးချွဲတာလေးတွေ... သူ့ကိုယ်သူBabeဆိုတဲ့နာမ်စားလေးသုံးတာရယ်.. လိုချင်တာရရင်ဆက်တိုက်နမ်းတတ်တာလေးရယ်... ဘယ်လိုများဆွဲဆောင်နေရသလဲဝက်ပေါက်လေးရယ်...
"ကိုကို... ရပီလား.. Babeစားချင်နေပီ..."
"နေဦးလေ လိပ်ရဦးမယ် အခုမှအစာတွေထည့်ပီးတာကို..."
"အကြီးကြီးလိပ်ပေးနော်... ပါးစပ်ထဲအပြည့်စားချင်တာ"
"အစားပုတ်လိုက်တာ ဒီဝက်လေးကတော့လေ"
"ဘာလဲ ငြိုငြင်တာလား...😒"
"မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ ဒီမှာရပီ..."
"Wow.... ဘယ်လိုပုံဖော်ထားတာလဲ Smileပုံလေး😁... အရသာကလည်းကောင်းနေရောပဲ..."
"ကြိုက်လား..."
"အင်းး...ဒီအရသာနဲ့မင်းလုပ်ပေးတာကို ငါလုံးဝမေ့မှာမဟုတ်ဘူး ပီးတော့ဒီSmileပုံလေးရောပဲ🤗"
"ဟုတ်ပါပီဗျာ.. ဖြည်းဖြည်းစားပါ နင်နေမယ်ဝက်ကလေးရဲ့"
"ချစ်တယ်Boun... မွမွမွ..."
"ဟာ...ပေကုန်ပီလေ တော်တော်ဆိုးတာပဲ.."
"😝 ဘာဖြစ်လဲ မွ.."
"ဟားး ဟားး.. အဲ့လိုပေါ့လေ လာခဲ့..."
"Boun မလုပ်နဲ့...အာ့..ယားတယ်...ဟားး ဟားး ..."
တစ်ယောက်ထဲတွေးပီးရယ်နေတဲ့Bounကို Jimmyနဲ့Tommyကြည့်ပီး နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေတယ်..
"Boun... Boun... ရရဲ့လား.. ဘာဖြစ်တာလဲ.."
"P'Tom...ကျွန်တော်ဘာလုပ်ရမလဲသိပီ... "
"ဟမ်...."
"ကျွန်တော်ဈေးသွားဝယ်လိုက်ဦးမယ်..."
"အေး...အေး..."
Tommyလည်းတက်ကြွနေတဲ့Bounကြောင့် ဘာပြောရမှန်းကိုမသိဖြစ်နေတော့တယ် Bounထွက်သွားပီးJimmyကိုပတ်တီးဖြည်ဖို့ဆရာဝန်ရောက်လာခဲ့တော့တယ်... ပတ်တီးဖြည်ပီးတော့Jimmyတို့လည်းPremအခန်းဆီဝင်ခဲ့လိုက်ကြတယ်....
"Jimmy...ငါမင်းကိုသတိရနေတာ..."
"P'Premက ကျွန်တော့ကိုမှတ်မိသားပဲ"
"မမှတ်မိစရာလား အစ်ကို့ရဲ့ချစ်သူ ငါ့ယောက်ဖလေးရဲ့"
"အဟီးး...ငါ့ယောက်ဖလေးတဲ့လား..."
"ဒါနဲ့အစ်ကို...ကျွန်တော်မေးစရာရှိလို့..."
"မေးလေ ညီလေး..."
"ကျွန်တော့ချစ်သူကတကယ်ပဲယောကျားလေးတစ်ယောက်လား... "
"အင်းး... ညီလေးတစ်ခုခုကိုသတိရလို့လား..."
"ကျွန်တော်မသိဘူးအစ်ကို ဒါပေမယ့်ကျွန်တော့ခေါင်းထဲမှာလူတစ်ယောက်ရဲ့ပုံရိပ်တွေစကားသံတွေကဝေဝေဝါးဝါးပဲ...ပီးတော့ကျွန်တော်ချစ်တယ်လို့ပြောနေတဲ့သူကမိန်းကလေးမဟုတ်တာတော့သေချာတယ်..."
"ဖြေးဖြေးချင်းမှတ်မိလာမှာပါ..."
"ဟုတ်..."
JimmyကBounအကြောင်းပြောဖို့ပါးစပ်ဟလိုက်ပီးမှ Bounကမပြောဖို့မှာထားတာကိုသတိရပီး ပါးစပ်ပြန်ပိတ်နေလိုက်ရသည်လေ မဟုတ်ရင်Jimmyဆိုတဲ့ကောင်လေးကBounနဲ့Premအကြောင်းကိုအစအဆုံးပြောနေမိမှာ... Bounလိုချင်တာကသူကိုယ်တိုင်Premကိုပြန်မှတ်မိလာစေဖို့ပဲမျှော်လင့်တာလေ တကယ်လို့မမှတ်မိခဲ့ရင်တောင်သူလက်ခံပေးမှာ...သူနာကျင်ရပေမယ့်လို့premလေးပျော်နေဖို့ကပိုအရေးကြီးတာမို့လို့ပါ...
"ဒါနဲ့porရော..."
"Porက အရေးကြီးလုပ်စရာပေါ်လာလို့တဲ့... ဟိုလေ..."
"ပြောလေညီလေး ဘာလိုချင်လို့လဲ..."
"ဟို... မနေ့ကဆံပင်ရွှေဝါရောင်နဲ့တစ်ယောက်ရော..."
"အော်...Bounကိုပြောတာလား ညီလေးသူ့ကိုမမှတ်မိဘူးဆိုလို့သူမလာရဲတာ"
"ကျွန်တော်ကသူု့ကိုဘာလုပ်နေလို့လဲ ခေါ်လိုက်လေ..."
"အခုအပြင်ထွက်သွားတယ် ညကျလာလိမ့်မယ်... အခုခနအိပ်ရင်အိပ်လိုက်လေ တစ်ကိုယ်လုံးနာကျင်နေတာမလား"
"ဟုတ် အာ့ဆိုခနအိပ်လိုက်ဦးမယ်...ကျွန်တော့ကိုဖက်ဦးအစ်ကို..."
"ဖက်မှာပေါ့ ညီလေးရဲ့..."
Jimmyကတော့ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပီးဝမ်းသာနေတာပေါ့...ဒါပေမယ့်သူ့မှာလုပ်ရမယ့်ကိစ္စတွေရှိနေသေးတယ်... ဒါကြောင့်Premကိုနူတ်ဆက်ပီးအိမ်ကိုပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်....
°°°°°
"ငါခိုင်းထားတဲ့ကိစ္စအဆင်ပြေလား..."
"ဟုတ်ကဲ့အစ်ကိုလေး... ဒီမှာViewနဲ့ပတ်သတ်တဲ့အချက်အလက်တွေ ဒါတွေကကျသူ့အဖေရဲ့မှောင်ခိုအလုပ်နဲ့ပတ်သတ်တာတွေ..."
"Ok... မင်းဆက်လုပ်ရမှာကိုပြောမယ်... ငါငွေတစ်သန်းထုတ်ပေးလိုက်မယ် Viewကနေတစ်ဆင့်ဘိန်းတွေကိုဝယ်လို့ရအောင်လုပ် ပီးတာနဲ့မင်းတို့ချိန်းတဲ့နေရာကိုငါ့ကိုအသိပေး..."
"ဟုတ်ကဲ့.. အစ်ကိုလေးဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်းရအောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်..."
"အင်းး...သတိတော့ထားဦး..."
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော့ကိုသွားခွင့်ပြုပါဦး..."
Jimmyရဲ့လက်စွဲတော်လို့ပြောလို့ရတဲ့Natဆိုတဲ့ကောင်လေး... အသက်ငယ်ပေမယ့်ပညာကတော့မသေး... ဘယ်သူ့အကြောင်းကိုသိချင်လဲ သူအကုန်စုံစမ်းနိုင်တယ်...
Natထွက်သွားပီးတော့သိပ်မကြာလိုက် Jimmyရဲ့အဖေရောက်လာခဲ့တယ်...
"သား... Porကူညီလို့ရတာရှိလား..."
"ရတယ်Por...သားလုပ်နိုင်တယ် သားချစ်တဲ့သူတွေကိုကာကွယ်ဖို့အတွက်ဆို ဘာမဆိုလုပ်နိုင်တယ်..."
"😊 Porသားလေးတောင်ရင့်ကျက်လာပီပဲ..."
"ဟီးး...ချစ်တယ်Por..."
Porရဲ့ခါးကိုဖက်ကာ သွားလေးတွေအကုန်ပေါ်ပီးမျက်လုံးလေးတွေမှိတ်သွားတဲ့အထိရယ်ပြနေတဲ့Jimmyပုံလေးကတကယ်ကိုချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းတယ်.... ကလေးတစ်ယောက်လိုဖြူစင်တဲ့သူ့နှလုံးသားလေးလည်း Viewဆိုတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ကြောင့်ကြမ်းတမ်းခဲ့ရပီ....
"Boun...Boun... ငါမင်းကိုချစ်တယ်...ငါ့ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့ Boun..."
"ကျွတ်စ်...ကျွတ်စ်... ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော် ကိုယ်မင်းကိုမထားခဲ့ဘူး..."
Bounတစ်ယောက်ဈေးဝယ်ပီးဆေးရုံကိုပြန်လာတော့ Premကကုတင်ထက်မှာအိပ်ပျော်နေလေပီ ဒါကြောင့်အခန်းထဲကိုတိတ်တိတ်လေးဝင်လာပီးလက်လေးကိုအသာကိုင်ကာ Premရဲ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်နေမိတယ်... ရုတ်တရက်ချွေးစေးတွေပြန်လာပီးယောင်နေတဲ့premကြောင့် Bounမှာအသာလေးပြန်ချော့သိပ်နေရတယ်...မျက်ဝန်းစပ်မှာလည်းမျက်ရည်လေးတွေစီးကျလာတာမို့ အသာလေးသုတ်ပေးပီးBounကိုယ်တိုင်လည်းမျက်ရည်ကျနေမိတယ်...
"အွန်းး...ညောင်းလိုက်တာ...ohwe..."
Premနိုးလာတော့သူ့လက်ကိုကိုင်ပီးအိပ်ပျော်နေတဲ့Bounကြောင့်ရုတ်တရက်လန့်သွားပေမယ့် မသိစိတ်ကBounနိုးမှာစိုးရိမ်ပီးငြိမ်နေမိတယ်...ပီးတော့သူ့ရဲ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့Bounရဲ့လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေကို တို့ထိနေမိတယ် ပီးတော့မှကိုယ်နေဟန်ထားကိုအနည်းငယ်ပြောင်းပီးBounရဲ့မျက်နှာအနားကိုကပ်ကာ Bounရဲ့မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုချင်းစီကိုသေချာကြည့်နေမိတယ်...နဖူးပြင်ကျယ်နဲ့ဖြောင့်စင်းနေတဲ့နှာတံ တအားမထူတဲ့မျက်ခုံးရေးရေးလေး ကြည်လင်နေတဲ့အသားအရည်နဲ့မျက်တောင်ရှည်တွေ နောက်ဆုံးပန်းရောင်တောက်တောက်လေးဖြစ်နေတဲ့နူတ်ခမ်းသားလေး... Premမသိလိုက်ပါပဲလက်ချောင်းတို့ကBounရဲ့နူတ်ခမ်းလေးပေါ်ပြေးလွှားနေလေပီ...
သေချာကြည့်မှဒီလူကအရမ်းကြည့်ကောင်းတာပဲ ဆံပင်ရွှေအိုရောင်နဲ့သူ့အသားအရေကလိုက်ဖက်လိုက်တာ... သူ့နားကနားကွင်းတွေတပ်ထားတဲ့ပုံက နားကပ်မကြိုက်တဲ့ငါတောင်ဝတ်ချင်စိတ်ပေါက်လာစေတယ် သူ့ပုံစံကအရမ်းsexyဖြစ်တယ် သူကငါ့ချစ်သူဆိုတော့သူကအထက်ကလားအောက်ကလား...ohwe..ငါပဲအထက်ကနေမှာပေါ့..သူ့ပုံစံကမိန်းကလေးတွေလိုလှနေတာကို သေချာတယ်ငါကအထက်ကပဲ... နေပါဦးငါကဘာလို့အဲ့ဒါတွေစဉ်းစားနေရတာလဲ..စိတ်ရှုပ်လိုက်တာ...
ဒေါက်....ဒေါက်...
တံခါးခေါက်သံနဲ့အတူသူနာပြုဆရာမလေးဝင်လာတော့Bounလည်းနိုးသွားတယ် ကုတင်ပေါ်ကကောင်လေးကိုကြည့်လိုက်မိတော့ သူ့ကိုမျက်တောင်မခပ်တန်းပြန်ကြည့်နေတဲ့ကောင်လေးရဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့သွားတိုးတယ်..
"ဆေးထိုးဖို့အချိန်ရောက်ပီနော်..."
"အာ..ဟုတ်..."
"လက်ကိုလွှတ်လေ ဘာလုပ်နေတာလဲ...ဘယ်လိုလူလည်းမသိဘူးအသားယူလိုက်တာလွန်ရော..."
"အာ...ဆောရီး..."
Bounတစ်ယောက်ရှက်ပီးအယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေတော့ Premခိုးပီးရယ်လိုက်မိသည်... သူနာပြုဆရာမလေးကလည်းBounကိုကြည့်ပီးမရယ်မိအောင်ထိန်းထားတဲ့ပုံစံပဲ....
ဆရာမလေးပြန်ထွက်သွားတော့မှBounလည်းPremအားမရဲတရဲနှင့်ကြည့်လိုက်သည်...သူ့ကိုစူးစိုက်ပီးကြည့်နေတဲ့Premကြောင့်Bounလည်းလည်ပင်းကိုကုတ်ပီးအပြင်ထွက်ဖို့ဟန်ပြင်တော့သည်....
"ဘယ်သွားမလို့လဲ..."
"ဟို..."
"စကားမပြောတတ်ဘူးလား တဟိုဟိုနဲ့..."
"မဟုတ်ပါဘူး မင်းအနှောင့်အယှက်ဖြစ်မှာစိုးလို့ ငါထွက်ပေးမလို့..."
"မလိုဘူး... ငါအပြင်ထွက်ချင်တယ်..."
"ဟမ်..."
"အပြင်ထွက်ချင်တယ်လို့ပြောနေတာလေ နဲနဲပါးပါးလာထူပေးမှပေါ့ ဘယ်လိုများငါ့ချစ်သူဖြစ်လာလည်းမသိဘူးအူကြောင်ကြောင်နဲ့..."
"အာ...ခနစောင့် wheelchairသွားယူလိုက်ဦးမယ်..."
Wheelchairယူပီးပြန်လာတော့ Premကိုအသာပွေ့ပီးတင်ပေးလိုက်တယ် ပီးနောက်Bounကတွန်းပေးပီးဆေးရုံရဲ့အပန်းဖြေရာဥယျာဉ်လေးထဲရောက်လာခဲ့တယ်...
"မင်းကတကယ်ပဲငါ့ချစ်သူလား..."
"အင်း..."
"ဒါပေမယ့် ငါမင်းကိုဘာလို့မမှတ်မိရတာလဲ..."
"ငါမင်းအပေါ်မှာနာကျင်အောင်လုပ်ခဲ့မိလို့ မင်းကငါ့တစ်ယောက်တည်းကိုပဲမေ့သွားခဲ့တာ..."
"ဘာလုပ်ခဲ့တာလဲ..."
"ငါ...ငါမင်းကို..."
"ထားလိုက်တော့ အထစ်အထစ်နဲ့... ဒါနဲ့မင်းကအထက်ကလားအောက်ကလား..."
"ဟမ်...😳"
"မေးနေတာနားမလည်ဘူးလား ဘယ်လိုလူမှန်းလဲမသိဘူး... တော်ပီမင်းနဲ့ဘာစကားမှမပြောတော့ဘူး... ငါလမ်းလျှောက်ချင်လို့တွဲပေး..."
"အင်းး...ဖြည်းဖြည်းထနော်..."
Premလည်းBounရဲ့လက်ကိုတွဲပီးထလိုက်တဲ့အချိန်wheelchairလည်သွားပီးနှစ်ယောက်လုံးမြက်ခင်းပြင်ပေါ်လဲကျသွားတယ် Premကတော့Bounရဲ့အပေါ်မှာထပ်ရက်လေးပေါ့...
ငါ့နှလုံးကဘာဖြစ်တာလဲ ဘာလို့အရမ်းခုန်နေရတာလဲ လဲကျသွားလို့လန့်ပီးခုန်နေတာလား လန့်ရအောင်ငါကအသည်းငယ်တတ်တဲ့မိန်းကလေးမှမဟုတ်ပဲ ဒါဆိုဘာလို့ဒီနှလုံးသားကအရမ်းခုန်နေရတာလည်း ပီးတော့ဒီလူ့ဆီကနေဘာလို့အကြည့်မခွာနိုင်ရတာလဲ နောက်ပီးသူ့ရဲ့ရင်ခွင်အရမ်းနွေးထွေးတယ်လုံခြုံတယ်လို့ခံစားနေရတယ်..ဘာလို့လဲ...
"Babe...ရရဲ့လား ဘယ်နားနာသွားသေးလဲ..."
"ဟမ်...ဘာ...ဘာမှမဖြစ်ဘူး..."
"လမ်းလျှောက်လို့အဆင်ပြေပါ့မလားBabe..."
"ငါ့ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်..."
"အာ...ဆောရီး အကျင့်ပါနေလို့ မကြိုက်ရင်မခေါ်တော့ပါဘူး..."
"ငါအခန်းထဲပဲပြန်နားချင်ပီ..."
Bounလည်းPremကိုအခန်းဆီပြန်ပို့ပေးပီး Premကတစ်ယောက်တည်းနေချင်တယ်လို့ပြောလာတာကြောင့် အခန်းအပြင်မှာပဲထွက်စောင့်နေလိုက်တယ်..အခန်းထဲကPremဆိုတဲ့ကောင်လေးကတော့တစ်စုံတစ်ခုကိုပြန်မှတ်မိဖို့အတွက်ကြိုးစားနေလေရဲ့...
#updateကအရမ်းကြာတယ်ဆိုတာသိပါတယ် ဒီအခြေအနေမှာကစာရေးဖို့စိတ်အဆင်မပြေလို့ပါ ဒီBecause of youလေးကိုတော့ Deမကြာခင်အပီးသတ်ပေးပါမယ်...အားလုံးလည်းဂရုစိုက်ကြပါနော် အကုန်လုံးဘေးကင်းစေဖို့ဆုတောင်းပေးနေပါတယ်...