"Can I go to the coffee shop after class?"
I asked my Mom while we're here in our dining, eating breakfast. I am with my Mom, Dad and my elder sister. It's kinda weird that we're eating breakfast together. Well, to be honest, I barely eat breakfast because it feels so sad to eat alone so I'd rather not to eat at all.
"Paalam ka riyan sa Daddy mo." sagot naman ni Mommy. Gosh! What would I expect? They're always like that.
"Daddy, pwede po?"
"Sige, basta wag masiyado magpapagabi." napangiti ako sa sinabi niya.
I'm a second year college and I am taking Political Science because I want to become a lawyer. Gusto kong ipagtanggol yung mga naaapi at walang kakayahang ipagtanggol ang sarili nila.
After class, I went to the coffee shop with my friends. Elly, Addie, Nat and my bestfriend, Lian. We are 5 in our group and we named our group 'CHANGE' I actually named our group and they all agreed. Why change? It sounds negative, right? But, for me kasi, the only thing that is constant is change. Therefore, they are my constant.
We're now here at the coffee shop and I'm busy studying that is why sila na lang ang pinaorder ko. My bestfriend ordered me my usual coffee frappe. Ewan ko ba sa mga ito, parang mga hindi nag-aaral, ang daming time. Habang ako busy na namang nag-aaral dahil ayokong mapahiya sa parents ko.
"Bella, naorder ko na 'yung sa 'yo." Lian said. Ugh! I hate it! She's calling me again by my first name!
"Brielle, please stop calling me that!" I called her by her first name too. Huh! Kala niya siya lang, ah.
I don't know, I am not comfortable when someone calling me on my first name talaga. Siguro dahil nakasanayan na.
"Bella nilagay kong name mo roon, ah!" she laughed as if it's funny!
"Bakit ba kasi ayaw mo ng Bella? Ayaw mo 'yon, beautiful ka?" mas nainis ako sa sinabi ni Elly! They're so irritating! Why are they even my friends? I'm starting to lose my patience na! Maikli pa naman ang patience ko.
"Wag niyo na ngang asarin si Calynn, baka kung ano na naman ang pumasok sa isip niyan at mag walk-out na naman." Addie chuckled.
Well, one time kasi sobrang inis ko sa kanila, nag walk-out talaga ako. Ayoko pa naman ng laging niloloko, nakakairita talaga. Buti na lang love ko sila at love nila ako kaya natatanggap namin ang isa't isa.
Nakita ko namang parang may tinitingnan sa kabilang table si Addie, baka yung nakakausap niya na Archi, nakwento niya 'yon sa amin nang minsan din kaming lumabas.
"Wait, CR lang ako." Lian, my bestfriend, told me.
"Why ka pa nagpapaalam? Do I look like a comfort room?" I raised my brow kasi parang ewan lang, nandito lang naman kami sa coffee shop tapos magpapaalam pa.
"Baliw! Yung coffee frappe mo kasi baka okay na, baka mamaya tawagin ka eh, ikaw na kumuha, ah!" she replied. Oh, okay! That makes sense.
"Fine." I rolled my eyes before going back to studying. Ang dami kong babasahin, nakakatamad. Hindi naman kami magkakaklase lahat. Sa mga minor subjects lang kasi iba-iba rin naman ang course namin. Good thing nga every wednesday magkakasabay uwian namin kaya nakakapagbonding kami kapag hindi masyadong busy.
"One coffee frappe for Ma'am Bella" the cashier said. I stood up to get my frappe. Nang nasa counter na ako, sa 'di inaasahang pangyayari ay may biglang humawak sa kamay ko. OMG! Sino 'to?
"Sorry, but this is mine." I told the guy standing in front of me who's still holding my hand that is holding the frappe. Gosh! Ayaw niyang alisin, nakakairita!
"Miss, sa 'kin kasi 'to." he replied. What? Kaniya? Mukha bang siya si Bella? Nakakaasar, ah!
"Is your name Bella? How cute." I laughed sarcastically and removed my hand on the frappe.
"No, but the girl I am with named Bella." he smirked. Okay, fine! Medyo napahiya ako roon. Nakakainis kasi itong si Lian, pwede namang Calynn na lang ang inilagay.
Nakipagmatigasan ako at tinitigan ko lang itong lalaking 'to na hindi ko malaman kung bakit biglang nang-aagaw ng frappe ko. Kaasar!
But, aminin ko man o hindi ay may itsura siya, mestizo and matangkad sa akin. Siguro mga nasa 5'11 yung height. Naka engineering uniform ng school namin? Wait, what? Schoolmate kami? Bakit may ganitong klaseng estudyante sa Numero Alpha University? Ayaw magparaya. Pwede naman yung next na lang na frappe yung sa kaniya!
"Miss, nakakamatay yung titig mo." sabi niya sa akin sabay tingin kay Ate na nasa counter. "Ate, kanino ba 'tong frappe?"
Tinaasan ko siya ng kilay habang naghihintay ng sagot ni Ate.
"Sorry, Ma'am, pero nauna po si Sir." sabi sa 'kin ni Ate na talaga namang ikinainit ng ulo ko at ikinakulo ng dugo ko. What on earth? Did I just embarrass myself?
"Fine." I rolled my eyes at this engineering guy standing in front of me.
"Take it, I'll just wait for the next coffee frappe." he offered. Medyo gentleman naman pala pero ayoko pa rin. Napahiya ako, hmp!
"No thanks." I coldy told him.
"Come on, Bella." he slowly slid the frappe on the counter top. I looked at him in disbelief. Tinawag niya ako sa name? The nerve! Feeling close, huh!
"I said, no thanks. Hindi ako nangunguha ng hindi sa akin and we're not close so don't call me by my name." I rolled my eyes at him again.
"Okay, Miss. If you say so. Also, my name is Steve and not Bella." he smirked as he walk away.
Nakakainis! Ang feeling. As if namang gusto ko malaman 'yung pangalan niya. Nakakaubos talaga ng pasensiya ang araw na 'to!
Padabog akong umupo sa table namin nang makuha ko na yung order ko. Padabog ko ring pinatong 'yung frappe sa table. Good thing hindi natapunan 'yung books ko dahil baka mas lalo lang akong mainis.
"Anyare? Bakit nakakunot noo mo?" Lian asked me. Wow, ah! Eh, kasalanan niya kaya!
I just rolled my eyes at her, but unfortunately ay nagkatitigan pa kami ng bwisit na lalaki na 'yon. Nang makita niya ako ay bigla siyang kumindat, napairap na lang ako sa inis.
-
Tahimik akong nag-aaral dito sa library. It's friday and magkikita kami ngayon ng bestfriend ko after class. She's taking HRM program. We met in high school, magkaklase kami roon. I know that one day, she'll become a great chef.
It's almost 5:00 PM na kaya naman lumabas na ako ng library at pumunta na sa park na meeting place namin ni Lian dahil pupunta raw kami sa mall. May bibilhin din akong bag.
Nakakabored maghintay rito, ang tagal naman ni Lian. Tinitignan ko lang 'yung mga tao habang nakasimangot.
"Calynn!" sigaw niya agad nang makita ako. Ugh! Here we go again. Kasama na naman niya ang boyfriend niyang engineering. For some reason, allergic na ako sa mga engineering. Naalala ko na naman si Mr. Yabang sa coffee shop last time.
"Hi, Calynn." bati sa akin ni Drew na boyfriend ng bestfriend ko. Muntik na akong mapairap.
"Hi." I smiled a little. Mabait naman siya, hindi lang maganda 'yung first encounter namin. Also, pakiramdam ko kasi nahahati yung time ni Lian saming dalawa. Well, ayos lang naman. Hindi lang ako sanay dahil mula high school ay kaming dalawa lang ang magkasama.
"Hoy, Calynn! Bakit ka nga pala badtrip sa coffee shop last time? Hindi ka na nagsalita masyado pagkabalik mo sa table natin." Lian asked me while we are walking.
"Nothing." I just told her dahil naiinis lang ako kapag naaalala ko.
"Ano nga? Dali na! Eto naman, parang others." pangungulit niya. She's pushing me to my limit talaga!
"Fine. It's because of that stupid engineering guy." bigla na lang napatingin sa amin si Drew at humawak pa sa dibdib niya na akala mo ba'y nasaktan. Kairita!
"No, not you." I rolled my eyes at him.
"What about that engineering guy? Baka kilala ko?" Drew asked.
"Kasalanan 'to ni Lian, eh! Paano ba naman, Bella pa yung inilagay na name sa coffee frappe ko, Bella rin pala yung name nung kasama noong lalaki na 'yon, nalito tuloy kami kung sino ang may-ari." I sounded like a sulking kid.
"Baka 'yan na forever mo." Lian teased me which made my eyes rolled so hard na parang luluwa na yung mata ko. "Dukutin ko 'yan" she said, pertaining to my eyes. Nakakainis kasi!
"Fine, his name is Steve daw." I emphasized the word 'daw'. "I don't care naman." I shrugged.
"You don't care pero naalala mo pa? " Lian laughed. Nakakainis talaga! Binilisan ko nha 'yung lakad ko at iniwan sila.
"Wala ka bang kilalang Steve sa Engineering?" rinig ko pang tanong ni Lian kay Drew, lalo ko tuloy binilisan yung lakad ko.
Pagdating namin sa department store, nakita ko na agad yung shell bag na gusto ko. Kinuha ko na agad 'yon at iniwan na 'yung dalawa. Saka ko na sila kakausapin kapag kakain na. Baka i-bring up na naman nila yung lalaking 'yon. I don't even want to think about him. Nakaka bad vibes.
"Arcade muna tayo." Drew said. Medyo close naman kami kaya hindi na siya nahihiya. Madalas ko lang talaga siya attitude-an pero sanay na siya. Kahit naman ganito kami ay okay na ako sa kaniya for my bestfriend. Matino naman siya at may pangarap. Dancer pa, parehas sila ni Lian.
"Fine." I replied.
Bumili na kami ng token at naglaro na kami ng kung ano-ano. Nag car race pa kami ni Lian. Natalo ko na naman siya. Huh! Nandito na kami sa pump-it-up dance craze, yung tinatapakan yung arrows. Silang dalawa na ni Drew yung naglalaro.
Nakaupo ako rito sa upuan sa tapat nila and to my horror, may nakita na naman akong nilalang na sa sobrang nakakairita ay ang sarap itapon sa Mars! Nandoon siya at naglalaro ng basketball. Ugh! I freaking hate him! Napairap na lang ako at umiwas ng tingin. Hindi naman siguro niya ako nakita.
"Calynn, tara tayo naman!" aya sa akin ni Lian.
"No, thanks! Let's go na nga!" I stood up. I badly want to leave this place.
"Wait, may isa pa kaming song." she told me na ikinaubos ng pasensya ko. Napairap ako at naglakad palabas. Hinanap ko yung cellphone ko sa bag ko para magscroll na lang sana sa social media nang may biglang nakabunggo sa akin.
"Ano ba?! Stupid!" I yelled dahil natapunan niya ng bwisit na gatorade yung damit ko.
Pagtingin ko kung sino yung nakatapon sa akin ay talaga naman gusto kong sapakin left and right.
"Ikaw na naman?!"
"Ikaw na naman?!"
Sabay naming sigaw sa isa't isa. Panira ng buhay 'tong tao na 'to.
"Yuck! So pawis naman. Dugyot." I gave him a disgusting look because he's almost bathed in sweat. Ew!
"Miss, wag mong tignan yung katawan ko." he smirked. I swear, I want to torture him!
"Yuck! Ew! What the hell?!" I shouted na napalakas pala kaya napatingin yung ibang tao sa amin pati sina Lian at Drew na tapos na pala roon.
"Oh, sorry na, wag sumigaw." he said in a nakakairita way.
"Calynn!" I heard Lian calling me.
Tumalikod na lang ako at umirap because I can't take another second seeing this guy.
Pero siyempre, dahil epal siya, hinawakan niya 'yung braso ko para mapaharap ako sa kaniya.
"Ew! Don't touch me!" I told him in my most disgusting face. Kadiri naman kasi puro pawis siya kaka-laro ng basketball.
"Here." he's handing me a shirt, it's like a varsity shirt. So, varsity siya? Wala naman akong pakialam dahil hindi ako nanonood kapag may mga events sa school na sports. Wala naman akong papanoorin. Besides, second year pa lang ako kaya hindi ko pa masiyado na-e-explore 'yung school.
"No, thanks." I gave him a fake smile.
"Iyan na lang ba ang palagi mong sasabihin kapag magkikita tayo?" he raised his brows which reminds me that I refused his offer last time na mauna ko nang kuhanin 'yung frappe.
"Whatever."
Pagdating nina Lian sa tabi ko ay nagtanguan si Drew at itong lalaking ito. Magkakilala pala sila?
"Saan galing?" Drew asked.
"Training, bro." Steve replied.
"You know each other?" I asked Drew.
"Yes, nagkasama kami sa isang event ng engineering dati. Block 1 'yan si Steve." he replied casually.
I just rolled my eyes again, but this Steve get my hand and handed me his shirt. The hell? Ang kapal, ah.
"I won't take no for an answer. Just give it back to me before the inter-univ."
Before pa ako makapagsalita ay umalis na siya. No way! Hindi ko 'to isusuot. Over my dead body!
"Yie!" bungad naman sa 'kin ni Lian. I just rolled my eyes at her.
I went to the comfort room immediately to check how much trouble did that gatorade costs me. Pagpasok ko ng CR ay agad nanglaki ang mga mata ko dahil nakita kong nabasa yung uniform ko kaya naman may stain at bumakat yung bra ko! That man. Nakakaasar! Paano ako lalabas nito?!
I had no choice but to wear this freaking shirt. May nakalagay pa palang surname at number sa likod! Ugh! Nakakahiya! I went outside the comfort room wearing this shirt then Liana of course teased me by calling me...
'Gonzales'
-
Habang kumakain kami ngayon dito sa isang fast food chain ay hiyang-hiya ako dahil sa suot ko. Nasa labas pa naman kami, sa table sa labas ng kainan na 'to. I mean, yes, wala naman nakakaalam na hindi ito yung apelyido ko at apelyido ito ng isa sa mga irritating creatures dito sa earth. But, the fact that I am wearing his damn shirt makes me want to eat by the floor.
"Oy, Gonzales, nakakunot na naman 'yung noo mo. Parang nababasa ko 'yang nasa isip mo." Lian teased me.
"Quit it with the Gonzales! I'm Dela Rosa okay? Bella Calynn Dela Rosa." I told her.
"E 'di wow." she replied which made my eyes rolled again and again. Nakakapagod na umirap.
"Hindi mo naman sinabi na 'yun pala 'yung Steve." Drew said.
"Why do I care? At saka, malay ko bang kilala mo 'yon?!" I argued.
"Kumusta ba 'yon, babe? Mabait ba?" Lian asked Drew.
Ew! Ako 'yung nagc'cringe sa 'babe', at saka, bakit ba iyon na naman ang topic. Sumasakit na yung ulo ko sa lalaki na 'yon.
"Mabait naman, medyo party boy lang pero good naman." Drew replied.
"Ayos! Pasado!" Lian said hysterically. She even gave me a two thumbs up for goodness sake!
"Oh, please," I said while rolling my eyes.
"Gonzales!" I look at the man who called me, wait! Why did I look? Hindi naman ako Gonzales, ah?
Paglingon ko ay naroon na nga ang isa sa mga bwisit na tao na nakilala ko, pero hindi siya ang tumawag sa akin, iyong kasama niya kaya napakunot yung noo ko.
"Siraulo ka talaga, Luke!" sabi naman noong isa.
"Hindi Gonzales 'yan," that asshole Steve said.
"Magiging pa lang."