A/N: yawa my draft chapters is still damaged hanggang ngayon hindi nag-fu-function ng maayos mga draft ko at hindi ko ma-proper arrange every chapter specially sa chapter 8 and 9 nagkabaliktad, ganyan lagi nangyayari pag gumagawa ako, kaya nakaka-irita knowing na wala sa proper order yung chapters mo, kaya sorry po be aware nalang po every chapter dahil nag-shu-shuffel po talaga arrangements asar, sana sa 8 and 9 lang yan mangyari dahil nakaka-bwiset talaga nakakababa ng energy magsulat sa tuwing nakikita ko ang animal na arrangement ng story ko yawa😂
Terence Point of view
Naabot nako ng takipsilim at nandito parin ako sa bahay nila Lola Solidad kasama ang apo nitong halos hindi maipinta ang mukha habang buong araw syang matalim na nakatitig sakin... ano bang hangin ang napasok sa baga nito at ang sama ng timpla sakin?
Nawili ako sa pagku-kuwento ni Lola sa love story nilang mag-asawa kahit hindi ko maintindihan ang ilang bisayang salita nila, felling ko tuloy bumalik si Lola at sya ang kausap ko ngayon.
"Oh iho bat ka naiyak dyan?" natatawang tanong ni Lola dahil kinikilig talaga sya kanina pa, maharot siguro to nung kabataan nya, ang harot eh hahaha echos lang.
"Sabi sa inyo eh! umakyat na rabies sa utak nyan!" pinaningkitan ko ng mata ang lalaking ninunu ata ni Yukiro sa galing ma-meste ng moment ng may moment...nag-e-emo yung tao dito panira asar!!
"Lola pwede po bang pa-isang pektus lang sa walang modong lalaking yan? Isa lang po, malupit na pektus lang sa mukha" inaambahan ko na sya ng pektus pero matalim parin itong nakatitig sakin.
"Naku!... ano bang nangyari sa inyong dalawa at halos aso't pusa kayo kanina pa?" pumagitna na samin si Lola dahil halos magpatayan na kami ng mata sa mata.
"Pangga..." pare-pareho kaming napabaling ng tingin sa may pintuan nitong mumunting bahay nila ng pumasok ang isang may katandaang lalaki na nagtanggal ng sombrero at nagaalis ng suot nitong sapatos, napalingon ito sa gawi ko kaya mariin akong napayuko.
"...oh, may bisita pala di'ne, kaibigan mo ba itong si Kiko iho?, buti naman at nakakatagal ka sa pagsusungit nito?" ganun na lamang ang pag kunot ng noo ko ng pareho silang tumawa ni Lola Solidad kaya napatingin ako sa ninunu ni Yukiro na ngayo'y hindi maipinta ang pagmumukha... hindi ko alam ang ganap nila at diko gets ang usapan nila kaya naguguluhan akong nagpalinga-linga sa dalawang mag asawa na ngayo'y pailing-iling na... Sasakay bako sa trip nila? yawa hindi nako belong, Lance left the group...awitt
.
.
.
Ang hirap lunukin ang pagkain kung may matang masamang nakatitig sayo kaya binalingan ko ang kikong to na matalim paring nakatitig sakin.
For pete's sake sino ba ang matutuwang ang lalaking to ang maghahatid sakin pabalik sa resort dahil pagod na daw si Lolo Dan sa pasada nito kanina, alangan naman pilitin ko yung matanda na sya ang maghatid sakin, ang kapal naman ng epidermis ko sa mukha para mag-inarte pa kaya for worst or for worst wala nakong choice at ang ka, ki, Kiko, ku'ng to ang makakasama ko pabalik sa beach resort nila Giann...yawa!! baka magpatayan lang kami nito sa daan.
.
.
.
"Mag-i-ingat kayo apo, kiko ikaw na bahala sakanya!" nasa may labas na kami ng mumunting bahay nila at natatawa ako dahil parang mag-aabroad ako dahil pati si Lolo Dan lumabas din para magpaalam sakin, halos mga ilaw lang ng mga kubo ang natatanaw ko dahil natakpan ng makapal na ulap ang buong kalangitan malamig na rin ang ihip ng hanging na nagpapahiwatig ng pag-ulan, yawa baka iligaw pako ng lalaking to at maabutan ako ulan, talagang pe-pektusan ko sya sa mukha.
"Sa sakayan ko lang sya ihahatid Lola bahala na syang bumalik magisa!" aba't wala talagang humanity ang taong to at walang pagpapahalaga sa pagkatao ko...choss! ayus lang sasabihin ko lang ata yung pangalan ng Beach resort at lalarga na ang sasakyan.
"Naku Kiko gabi na baka mapano pa sya dyan sa daan, isumbong mo sakin ang batang to pag-iniwan ka nya iho sa paradahan hah?" nagdadalawang isip pako kung tatango bako o ano, kaya ko naman sigurong bumalik ng buo sa resort na yun diba? wala naman sigurong mamamatay tao dito
"Ayy siya sige na baka abutin pakayo ng ulan! Kiko yung sinabi ko hah? wag mong pababayaan ir'eng si Lance"
"Opo!" labas ilong nitong sagot kaya napangisi ako ang sama naman ng loob nito sakin pero nevermind hindi ko naman na sya makikita at sana wag ko na talaga syang makita pa dahil kota nako sa isang kamatayan na namimiste sa araw ko.
"Oh?! Ano pang tinatayu-tayu mo dyan?" tuluyan nakong napairap sa kawalan dahil masyado syang at.
"Sige po Lolo Dan, Lola Solidad mauuna na po ako maraming salamat po sa pagkain nag-enjoy po ako dito" napangiti ako ng malawak at tuluyang kumaway sakanilang dalawa. Grabi may maganda rin palang bunga ang katangahan maulit nga sa susunod...hehe charot lang baka sa kabilang bansa nako napadpad pag inulit ko pa.
"HOY! bilisan mo nga maglakad! napakabagal mo!" nawala ang happiness sa mukha ko at napalitan ng chakaness dahil sa pagka-bossy nitong tono, hayysss wag na sana mag-krus ang landas namin ng taong to at baka magunaw ang mundo dahil papalagan ko na talaga sya.
"Eto na! ang sungit,may dalaw!"
.
.
.
Laking pasalamat ko sa itaas dahil inilayo nila ang kamatayan na sumapi sa lalaking to at nakabalik ako ng buong-buo, ang layo nga ng napadpad ng paa ko at halos kalahating oras kaming nag-byahe, grabe talaga nararating ng katangahan ko! awitt!
"Dito nako...Thank you!" ayoko namang maging masamang mamayan ng Pilipinas at talagang bukal sa loob akong nagpasalamat sa lalaking hindi parin maipinta ang mukha.
"Tssk" napangisi ako ng mapait dahil sa wa-epek ang kindness ko, ganun siguro pag masamang damo hindi nag-a-apriciate ng kindness tss...edi bahala sya.
Tinalikuran ko na lang sya with matching flip hair at tinahak ang daan papasok sa Resort.
_ _ _ * * * _ _ _
Third Person's Point of view
"Dito nako...Thank you!"
Kasabay ng pag-wawala ng puso nito ang pag-guhit ng ngiti nito sa labi.
At kasabay ng pagtalikod ng nagpaalam na binata ay ang pagkawala ng tuwa sa mukha ng lalaking nakatanaw lang sakanya.
" I hope I could see you again..." huling bulong ng binata bago tuluyang naglakad palayo sa kinatatayuan nya ng hindi mabura ang ngiti nito sa labi.
_ _ _ * * * _ _ _
Terence Point of view
Malupit na sermon at kahihiyan ang naabot ko pagkapasok na pagkapasok ko palang sa lobby, sermon ni Mr. Gomez ft. bunganga ni Giann dahil sa pagkawala ko, buong araw na pala nila akong hinahanap at pati si Giann nadamay dahil sya lang ang natawagan ko kaninang umaga, aba'y malay ko bang mapapansin pa ang pagkawala ko dahil busy sila sa preparation kaya di ko na inabalang nagsabi dahil hindi naman ako vip dito, pero sa reaksyon ng mga mukha nila daig ko pa ang Project Proposal nila sa sobrang special.
Kaya imbis na mahiya ako sa sarili ko dahil nakaabala pako eh tuwang-tuwa pako dahil felling ko ang special ko hahahhaha.
"...and your brother is also here para daw sunduin ka" oo nga pala nagpasundo nako, kaya siguro hinahanap na nila ako dahil ayaw na nila ko makita dito...ayttss nag-expect pa naman ako na special ako, sila pala ang excited na itaboy nako sa resort nato....yawa nakakasama sila ng apdo.
"You better go in your room dahil nandun sya" napanguso ako sa kahihiyan dahil expect ko talagang napaka-special ko dahil hinanap pa nila ko pero hinanap lang pala ako para ipagtabuyan sa resort nato...awitt sa kanila.
.
.
.
Umakyat nako pagkatapos ng sermon sa may lobby ng saktong nakasalubong ko si Shin na pababa rin sa may hagdan hindi ko pinansin ang pagtigil nito sa pagbaba at nagtuloy-tuloy lang ako sa pagakyat
"Lance?!" Nahinto ako sa pagtawag nito pero nagpatuloy lang ulit ako sa pag-akyat dahil wala akong oras na makipagusap sa kanya.
"Lance!" sa pangalawang pagkakataon hinaklit na nito ang pulsuhan ko dahilan para mapaharap na'ko ng tuluyan sa kanya.
"T.E.R.E.N.C.E!" pagkla-klaro ko sa pangalan ko at piniglas ang pagkakahawak nito sa pulsuhan ko.
"A-about the last night..." naiinis ako sa sarii ko dahil kusang tumitigil ang paa ko ng hindi naayon sa kagustuhan ng isip ko... f?ckk!! masama na to?
".. I-i didn't kiss him" mariin akong napapikit habang nakatalikod parin sakanya at nagpatuloy sa muli kong pag-akyat...it's not my business if he kiss him or not, I'm out of it.... but it's your heart's business to deal with! mas lalo lang akong napa-pikit sa pagsingit ng echosera kong utak.
"Terence!!" Napatigil ako sa paghakbang at napatingala kay kuya Seth na pababa din ng hagdan.
"Let's go!" pwersahan nya kong hinatak pababa at halos sumama nako sa bilis ng paghakbang nya.
"Wipe off your tears..." Natigil nalang ako sa pag-sunod sakanya at napatingala sa kinatatayuan nya, his eyes was full of anger and concern at the same time, inilapat ko ang kamay ko sa pisngi at tama nga sya, hindi ko naramdamang tumulo ang luha ko.
"...your crying on same person again, you still love him don't you?" mas lalo lang akong nabigla sa sinabi nya at natigil ang pag proseso ng utak ko...no, I didn't love him and I don't want to love him again, mataas ang bagsak ng sakit pag sinunod ko na naman ang nararamdaman ko...no, I won't let this felling preside over my desire dahil ako lang ang masasaktan.
"No kuya, napuwing lang ako" I try to show my smile but I failed nagtuloy-tuloy ang pagkawala ng luha sa mata ko kaaya mabilisang kong itinago ang mukha ko sa dibdib ng kuya ko, ayokong makita nyang umiiyak ako sa parehong taong dahilan ng pagiyak ko noon.
"I didn't want him for you... but I shouldn't decide for what's your heart desire, you're still into him... your too transparent little bro, ayoko sya para sayo but your heart still choose him!" naramdaman ko ang pagpatong ng baba nya sa ulo ko habang hinahagod nito ang likod ko hindi ko na napigilang mapahikbi at mas lalong hinigpitan ang pagyakap sa kanya, Im very thankful dahil may sumasalo sakin tuwing hindi ko na kaya at si kuya lagi yun, napakaswerte kong tao dahil sya ang naging kuya ko.
No...I can't love him again, tama na yung sakit...pero nasasaktan ka parin, you're always pretending that you don't but you still do, sometimes taking risk is better than you're playing safe and regret at the end...
But playing safe is an option to avoid the factors of taking risk...
Nagtatalo ang isip at puso ko at hindi ko alam kung sinong pakikinggan ko, maybe I'm still into him but I'm afraid to fell the pain again!! F?ck I'm totally doomed...but one thing I'm sure now, ayoko na
.
.
.
Hindi ko na rin namalayang nakauwi na kami sa bahay dahil occupied ang isip ko sa kawalan, I badly want to forget this day specially that I found out that Im still inlove to the person who broke my heart into pieces...
Rinig ang malakas na ulan sa labas kasabay ng mahihinang kulog at kidlat, hindi ko rin alam kung sa resort ba nagsimulang umulan o pagkarating namin sa bahay, lutang ang utak ko at hindi ko alam ang nangyayari sa paligid ko...my whole body badly want to rest.
.
.
.
Kasalukuyan akong nakatitig sa ceiling ng kwarto ng nabaling ang tinging ko sa pagbukas ng pinto ng kwarto ko at bumungad sa paningin ko si kuya Seth na parang natataranta sa kinatatayuan nya.
"K-kanina pa nasa labas si Shin" agad akong napatayo sa higaan ko at hindi napigilan ang sarili kong dumungaw sa bintana ng kwarto ko, kasabay ng paghawi ko ng kurtina ang pagguhit ng kidlat dahilan para magliwanag ang paligid at natanaw ng paningin ko si Shin na nasa harap ng gate namin...F?CKK!!
Namalayan ko nalang ang sarili ko na pababa sa kwarto ko at tinahak ang daan palabas... This is what I'm afraid in for... Ang hindi ko makontrol ang sarili ko sa tuwing pinaguusapan na sya... This is totally bad!.
Naabutan ko si Manong Jeri na pilit na tinataboy sya pero nakatayo parin sya habang nakayuko sa kinatatayuan nya.
"M-manong a-ako na pong bahala dito pumasok na po kayo sa bahay baka magkasakit kayo" pareho silang napatingin sakin pero tinuon ko ang paningin ko kay Shin na halos manginig na sa lamig... sumunod ba sya dito?
"S-sigurado po ba kayo Sir. Lance?"
"Opo" napabitaw si Manong Jeri sa balikat ni Shin at naglakad na palayo samin.
"I-i wish... A-ako nalang ang security guard nyo para natawag din k-kita sa pangalan mo" nanginginig ang boses nya sa lamig kaya hindi ko mapigilan ang pagsikip ng dibdib ko.
"Umalis ka na Shin!"
"I-i won't!" Hindi ko maalis ang titig ko sakanya habang nakayuko lang sya kinatatayuan nya...F?VK it's killing me inside...
"Please lang Shin Umuwi kana bago pako tumawag ng pulis" hindi ko alam kung bakit pinipiga ang loob ko at nakikita ko syang nanginginig kasabay ng mahihinang paghikbi nya
"I- I don't care hindi ako a-aalis dito hanggat hindi kita nakakausap ng matino" my body automatically moved from him at isinama sya sa payong dahilan para napatingin ito sakin at mas lalo ko lang naaninag ang mata nyang namumula at namamaga.
"Then spill it at umuwi kana" walang emosyong saad ko sakanya at pilit na iniinda ang kirot na loob ko, naramdaman ko ang pag-agos ng luha nya habang pilit na nakangiti sa harap ko.
"I-i thought it was you *hik that's why I kissed him *hik I don't want you to misunderstand it that's why I'm here *hik " nagbabadya na ang luha sa mata ko pero pinigilan ko ang pag-agos nito at pinigilan ang sarili kong pangunahan ng nararamdaman ko.
"Why are you telling this to me?" pilit kong maging umakto ng normal dahil ayokong madala sa nararamdaman ko, ayoko na
"B-because I STILL LOVE YOU, I STILL LOVE YOU MORE THAN YOU DO, and I don't want you to misunderstand what you have seen in the bar...I love you Lance, hindi yun nagbago at hinding-hindi yung magbabago" I didn't know what should I fell right now may isang parte sa loob ko na nagdidiwang at nagpapabilis ng tibok ng puso ko, but a big part of me is saying that it's just a poisonous words na mapupunta sa sakit...hindi ko alam kung anong pakikinggan ko.
.
.
.
binalot ng buong katahimikan ang paguusap namin at at tanging paglagas-las ng ulan ang maririnig.
"B-but...I didn't love you anymore..." Tila pinong karayom ang sumaksak sa dibdib ko at hindi ko na napigilan ang pagbagsak ng luha ko.
"W-wala nakong pakialam sa gagawin mo" he also burst into tears kaya napakagat ako sa labi ko para pigilan ang sakit na nararamdaman ko...this would be good for the both of us... We're not meant to be together and it will never be.
"T-then *hik tell me *hik what would I need to do para bigyan moko ng pangalawang pagkakataon" nanginginig na ang tuhod ko sa sakit na nararamdaman ko at malapit ng bumigay ang katawan ko...eto pala yung felling na ipipilit mong itaboy ang isang tao para wala ng masaktan...Tama, Tama ang desisyon ko ito ang makakabuti para sakin at para sakanya.
"Wala!!...k-kaya please lang tumigil kana lubayan mo nako!!" My heart wants to take it back pero eto ang makakabuti, ang layuan namin ang isa't-isa.
.
.
.
"W-would it be the only way to make things okay?..." parang binomba ako sa kinatatayuan ko at at pinagsisisihan kong pinakawalan pa ang mga sinabi ko... I should be happy dahil lulubayan na nyako pero pinong mga karayom ang tumatagos sa dibdib ko... He's now letting you go!....
"T-then I'll stop okay? just don't cry dahil ayokong nakikita kang umiiyak dahil sakin...titigil nako okay?*smile kung yun ang gusto ng taong mahal ko, then I'll stop hindi na kita guguluhin..."
"...but I'm still here for you, okay?" kasabay ng pagbitaw nito sa pagpunas ng pisngi ko ay ang pag-bigay ng tuhod ko habang naglalakad na sya palayo... I should be happy right now but my tears were still rapidly flowing, sabay pa ng pagsikip ng dibdib ko sa sakit na nararamdaman ko, nagtatalo ang puso at isip ko sa dapat na gawin ko... I'm literally doomed
To be continue...
A/N: Kaunting kembot nalang at were near to the FINALE, this would be 20+ chapters lang dahil I'm planning to make a new thrill story kaya keep updated 😊...
What will happen next?😭 parang ayoko muna isulat😭 hindi ako ready sa magaganap yawa!! Hindi ko alam daan ng story ko yawa😭 prepare all your cells and plasmas dahil susunod na ang pagpaparaya ng patuloy na lumalaban and we will find out kung hanggang saan ang paglaban nya...don't forget to vote and leave a feedback.
By: lalalans_m