CHAPTER 38
Meeting Ninong Francis and David
Miguel's POV
Napasandal ako sa pintuan pagkapasok ko dahil sa lakas ng kaba sa dibdib ko, nanginginig din ako ng hindi ko alam ang dahilan. Para bang may nabubuhay na takot at alaala sa akin noong kabataan ko. Medyo sumakit ang ulo ko kaya napahawak ako rito dahil nahihilo ako at parang masusuka, napaupo na lang ako sa sahig saka naramdamang unti-unting naghihina ang tuhod ko.
Hindi ko alam pero ngayon ko lang naramdaman ang ganitong sakit sa ulo, kabat at takot na hindi ko maipaliwanag ang dahilan. May mga blur akong imaheng nakikitA, batang umiiyak habang tinitirikan ng kandila ang dibdib, tiyan at likod na may mga pasa ng belt siguro dahil sa pagpapahirap sa kanya. Hindi ko makilala kung sino ang bata na nakikita ko pero rinig na rinig ko ang sigaw nito at pakiusap na tigilan na siya dahil hindi na niya kaya.
Subalit halos maguho ang mundo ko ng may kung isang malaking bagay ang pumasok sa makipot niyang butas na ikinahiyaw niya na parang malalagutan ng hininga.
"Dahil sa kabaklaan mo kaya namatay si Celia," pagtatangis ng lalaki na halos patayin na ang bata, "Pagbabayaran mo ito, kasama ang lalaking nagmamay-ari saiyo, puta ka!"
Napapikit ako sa sobrang sakit ng ulo ko na parang binibiyak nang mawal na lang bigla ang alaalang 'yun. Para akong kinakapos ng hininga at pawis na pawis narin. Halos mapatid ang hininga ko sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko ng makita ko ang sarili ko sa salamit na puno ng dugo ang mukha, lumuluha at nagtatangis na nakahawak sa kamay niyang sugatan.
Nanginginig akong hinawakan ang hitsura ko sa salamin na nakangiti habang may dugong presko pa sa kanyang tenga at ilong na patuloy naglandas palabas. Puno narin ng dugo ang buong puting damit niya na mukhang suot pa niya sa paaralan.
"I am you, your shadow. This is me, the past that you wouldn't dare to remember but you must not forget, vengeance is better until we both freed ourselves from the sorrow and grief, brother."
"AAAHHH!" Halos mapaluhod ako sa sakit ng ulo ko pati tiyan ko. Hiyaw ko sa sobrang sakit nito. Parang binibiyak ito sa sakit. Pakiramdam ko mailalabas ko ang buong kinain ko pati ang laman ko sa sobrang sakit.
Hindi ko alintana ang pagpasok ng taong mababakas ang pag-aalalang niyakap ako pagkakita sa akin. Saka sunod-sunod silang pumasok lahat bago naramdaman ang mahigpit na yakap at halik sa noo ay tuluyan naging black ang lahat.
Nakaupo ako ngayon sa tabi ng ilog batis kung saan naliligo ang kaibigan kong si Mayo, kasama niya si Lorenzo at lance. Hindi ko alam pero parang may nag-uudyok sa akin na umakyat patungo sa madamong kagubatan at masukal. Parang may tumatawag sa akin kaya agad ko itong tinungo.
Hindi ko man alam pero nabigla ako ng makarinig ako ng malalakas na ungol na parang pinapahirapan, dala ng kuryosidad at kabataan ko, tinuloy-tuloy ko parin ang paglalakad hanggang sa makita ko ang pinanggagalingan ng malalakas na ungol ng dalawang taong naglalaro, naglalaro sa apoy.
Nanginig ang katawan ko na halos mawalan ng lakas, napatakip ako ng bibig at nanlaki ang mga mata ng makita ko si Daddy at Loreli kasama si Tito Axel. Hubot hubad silang dalawang nakaharap sa babaeng nakatingala sa kanila habang mabilis silang naglalaro sa kanilang kahabaan.
Agad akong napaalis doon ng may mga kamay na humila sa akin palayo saka ako binuhat, hindi ko makilala ito dahil nakatakip ang kamay sa mga mata ko pero laking gulat ko ng magsalita ito.
"Hindi mo dapat makita iyon, bunso." Sabi ni Kuya Carlo habang buhat-buhat parin ako.
Sa Edad kong nuebe (9) ay mulat na ako sa makasalanang mundo. Kung titignan ay wala akong kaalam-alam dahil inusenti ang mukha ko at hindi ako palasalita. Pero dahil sa mga nasaksihan kong ginagawa ng mga taong mas nakakatanda sa akin ay sobrang daming tanong na nabuo sa isipan ko.
Dumating kami sa batis na hubot hubad na mga kaibigan ko. Walang malisya sa kanila kahit makita pa namin ang patotoy at katawan ng isat isa, lahat kami ay tuli na kahit grade 5 pa lang kami. Alam mo ba kung bakit?
Dahil ito dito, nasa kwarto ako ng mga panahong ito april 1, 2001. Walang tao sa maliit naming bahay dahil si Mommy at Daddy ay pumunta sa kinder garten. Graduation day kasi ni Kuya Carlo nun at tanging kaming dalawa lang ni Tito Axel ang naiwan sa bahay.
Hindi ko alam pero napaigtad ako at napatingin kay Tito Axel na parang nahihirapan at nasasaktan habang hinihimas ang harapan. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya pero nakatitig lamang akong namamangha sa laki ng ari niya samantalang ang akin ay ang liit-liit lang. Siguro nga lumalaki ang ari ng tao kapag malaki na ang tao.
Napalingon si Tito Axel sa akin na nakangisi sabay kuha sa kamay ko saka pinatanong sa matigas at malaki niyang ari. Nakatitig lang ako rito habang hawak-hawak. Namamangha parin ako sa laki at nagpatango-tang pa ito na mas lalong ikinalaki ng mga mata ko.
"Tito ang laki po ng patotoy mo, samantalang ang akin ay hindi," inusenti kong sabi na ikinatawa niya.
"Bata kapa, baby Migs kaya maliit pa talaga 'yan," pagpapaliwanag niya sa akin na ikinatango-tango ko lang, "pero kapag malaki kana, lalaki rin yan katulad sa akin." Dagdag pa niya saka iginiya ang kamay ko pataas baba sa kanyang ari. Napahalinghing itot napapikit. Kaya napatigil ako sa pagtaas baba sa kanya kasi baka pagalitan ako ni Tito. Baka nasasaktan ko siya. Subalit hinawakan niya ang kamay ko saka sinabihan na bilisan ko pa.
Nilingon niya ako saka nginitian, "Migs, gusto mo ba ng candy at maraming laruan," nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Tito saka tumango ng mabilis, ngumiti siyang hinimas ang ulo ko saka nagpatuloy sa pagsasalita, "kung ganoon bibigyan kita ng marami kapag ginawa mong lollipop yan hawak mo," sabi niya na ikinataka ko.
Gagawin kong lollipop ang ari niya? E hindi naman yan lollipop.
"Po? E hindi naman lollipop 'yan Tito," napangiti siya sa sinabi ko saka nilapit ang mukha ko rito at tinutok niya ang matigas na ari sa bibig ko.
"Subukan mong tikman, masarap yan lalo na ang gatas na lalabas diyan, gusto mo rin ba ng gatas diba?" Tumango lamang ako saka binuksan ang aking bibig pero niluwa ko agad ito ng malasahan ko ang kunting tubig na lumabas dito.
"Bakit maalat ang tubig dito sa ari mo tito?"
Hindi niya ako sinagot bagkus nilapit niya ulit ang ulo ko sa ari niya saka ito pinasubo sa akin na parang lollipop habang itinaas baba niya ang kahabaan nito. Napaungol si Tito ng malakas saka ko naramdaman na parang may malapot, mainit na tubig na lumabas sa kanyang ari kaya agad ko itong niluwa dahil ampangit ng lasa.
"Ampangit ng lasa tito, lasang kalawang." Reklamo ko na ikinatawa niya. "Ano ba yan lumabas sa ari mo Tito?"
Bumangon muna ito bago ako pinaupo sa kandungan niya. "Pangako mo sa kin na wala kang sasabihan nito ah," sabi niya na ikinatango ko, "ang tawag doon ay semilya, magkakaroon karin nun kapag nasa tamang edad kana," paliwanag pa niya saka kami naligo ng sabay at doon sa banyo ay pinasuso ulit niya sa akin ang kargada niya.
Napamulat ako ng aking mga mata nang makarinig ako ng nag-uusap sa king tabi, napatingin ako sa buong silid at puro puti lamang ito, saka ko nakita ang dextrose na nakasabit sa paanan ko. Hindi ako napapansin ng dalawa dahil busy sila sa pag-uusap at mukhang seryoso.
"Ang malas naman kasi ng dating natin Francis," reklamo nito saka sumubo ng kapiraso ng apple, "palagay mo makikilala pa tayo ni Bunso?" Dagdag pa nitong sabi saka kumain ulit ng apple.
Hindi sumagot ang tinawag niyang Francis at mabilis itong tumayo saka ako niyakap ng mahigpit na halos hindi ko ikahinga. Nagtataka ako kung sino ba ang mga ito,
"Sino po kayo?" Nagtatakakang tanong ko na ikinatinginan nilang dalawa saka ngumiti sa akin.
"Ako si Ninong Fancis mo at siya si Ninong David mo," pakilala ni Ninong Francis at para akong nanunuod ng mga hollywood actor sa nakikita ko.
Ang lalaking bulas nilang lalaki at ang lalaki rin ng katawan. Sukat ko nga sa tanggkad nila ay nasa 6'2". Mas matangkad pa sila kay Daddy. Siguro mga basketball player mga to.
"Sabi ko na nga ba, di mo na kami makilala," nakangiting sabi nung David pero hindi ako ngumiti dahil masakit ang ulo ko. Kaya napangiwi ako na naging dahilan ng pag-aalala nila, "may masakit ba saiyo,?" Nagaalalang tanong niya saka binalingan si Francis, "tawagin mo si Michael, sabihin mo gising na si Bunso para makapunta rin dito mga Tito niya at si Paulo," utos ni David na agad naman sinunod ni Francis subalit bago pa ito lumabas ay hinalikan pa ako sa pisngi na ikinabigla ko.
Ngumiti lamang sila bago lumabas si Ninong Francis, "masakit ba ang ulo mo, buns0?" Mababanaag ang pag-aalala sa seryoso niyang tingin sa akin habang himas-himas ang ulo ko.
Nakaka-relax ang ginagawa niya kaya napapikit ako dahil bumibigat talukap ng aking mga mata, "10 years old ka pa lang nung makita mo kami at huling beses na magkita tayo," pagkukwento niya pero hindi ko binubuksan ang mga mata kong nakapikit, "masyado ka pang totoy nun pero tignan mo nga naman ngayon, binatang-binata kana," napatingin ako sa kanya at nakita ko itong nakangiti, "sana maalala mo pa ang mga nais mong gawin at kahiligan mo sa aming mga Tito mo rati na halos ikamatay mo ng iyak kapag dika namin pinagbibigyan nun," nakangisi na niyang sabi na ikinataka ko.
"Ano po ba iyon?" Kuryos kong tanong. Sasagutin na sana niya ang tanong ko ng biglang bumukas ang pinto at niluwa nito si Tito Michael kasama si Daddy, lolo at lola na bakas ang pag-aalala sa mga mukha.
"Thank you, lord gising kana apo," nag-aalalang sabi ni Lola saka ako niyakap ng mahigpit.
Agad naman umalis si Lola ng kausapin ako ni Tito Micahel at may mga ginawa siya sa katawan ko saka ito ngumiti sa akin. Hinaplos lang niya ang pisngi ko na ikinapikit ko.
"I know, you are strong kaya believe ako saiyo, pamangkin." Magiliw nitong sabi saka kinurot ang pisngi ko ng mahina. Lumapit namna si Daddy sa akin na hindi ko pinansin ng umupo siya sa inupuan ni Ninong David kanina saka niya hinawakan ang kamay ko ng mahigpit.
"Anak," panu ng pangungulila at lungkot niyang sabi na parang ikinadurog ng puso ko. "Patawarin mo si Daddy. Mahal na mahal kita," sabi niya saka hinalikan ang kamay ko at niyakap ako ng mahigpit. Hinid ko siya niyakap pabalik pero ng marinig ko itong umiiyak at nabasa ang balikat ko ay niyakap ko na lamang pero hindi ako nagsasalita.
Napatitig lang ako sa mga tao sa loob na may pag-aaalala rin sa mga mukha nila. Kita ko ang lungkot sa mukha ni Tito Axel at napansin kong may sugat ang kanyang labi at pumutok ang kanyang kilay. Para siyang binugbog dahil kita ko pang may gasgas ang pisngi niya.
Napatitig ako sa kanya ng matagal at ngumiti siya sa akin na ikinangiti ko rin. Napabalik ako sa tingin kay Tito Michael ng magsalita ito. Umalis na rin sa pagkakayakap si Dad sa akin at umupo.
"5 hours kang nawalan ng malay at isang beses kang hindi huminga na halos ika-panic naming lahat," pagpapatuloy ni Tito Michael. Hindi ko alam pero lumakas ang kabog ng dibdib ko sa sinabi niya.
Sumisikip na naman ang paghinga ko at pakiramdam ko ng makita ko silang lahat na lalaki. Napatingin ako sa kanilang lahat ng nanlaki ang mga mata at parang hindi ako makahinga kaya agad akong niyakap ni Daddy saka ako hinalikan ni Tito sa ulo.
"Lumabas muna kayong lahat," utos ni Tito Michael na agad naman nilang sinunod.
"Natatakot kaba sa kanila, pamangkin?" Seryosong tanong ni Tito Kel pero hindi ko siya sinagot. Hindi ko alam pero natatakot akong nakikitang magkaksama silang lahat na malalaking lalaki. Para akong mahihimatay at hindi makahinga ng di ko alam ang dahilan.
"Do you feel your heart beating faster, naninikip ang dibdib at nanlalabo ang paningin mo kapag nakikita mo silang lahat?"
Napatingin ako sa kanya na may halong takot pero nakita ko si Tito na ngumiti saka ako tumango. Mas humigpit ang yakap ni Dad sa akin na halos hindi na ako makahinga. Kita ko ang pagguhit ng pag-aalala kay Tito Michael at mas lalo akong nagulat sa huling tanong niya.
"Minsan ba, binalak mong sugatan sarili?" Hindi ako umimik sa tanong niya sapagkat napadako ang tingin ko sa pwesto ni Tito Axel kausap si Loreli sa labas.
"Nakakausap mo ang sarili mo sa salamin?" Dito na ako napatingin kay Tito Michael nanlalaki ang mga mata.
Napahiwalay si Dad ng yakap sa akin at hinintay rin ang sagot ko pero kita ko sa mga mukha nila ang pamumula at nagkatinginan sila ni Dad. Hindi ko man sagutin ang tanong niya pero alam na nila ang sagot ko.
Lumapit si Tito Michael at hinawakan ang magkanilang pisngi ko saka hinalikan sa noo at tumitig ng diretso sa mga mata ko. Sobrang lapit lang ng mukha niya sa akin, "Remember this bunso, hinding-hindi ka namin sasaktan at hinding-hindi namin hahayaan na may manakit saiyo," kataga ni Tito Michael sa ako niyakap din na labis na ikinagaan ng pakiramdam ko.
"Lalabas na ako, balikan lang kita mamaya kapag tapos na ako sa isa ko pang pasyente," sabi ni Tito Michael saka ako hinalikan ulit sa pisngi, "pakabait ka ha, kausapin mo Daddy mo," sabi niya bago tuluyang umalis.
"Anak," unang katagang lumabas sa bibig ni Dad at doon ko napansin ang sugat sa kamay niya pati ang maliit na galos sa balikat niya. Napadako rin ang tingin ko sa dibdib niya na namumula, parang nasunog ito.
Magsasalit pa sana si Dad ng magsalita ako, "tumayo ka, Dad," nagtataka man siya sa sinabi ko pero agad naman siyang tumayo habang nakatitig sa akin. Agad kong hinawakan ang laylayan ng damit niya at tinaas. Nanlaki ang mga mata ko ng makita ko ang namamaga niyang tiyan at may mga maga pa ito na parang binugbog at ginawang punching bag.
"Who did this to you?" Seryoso kong sabi na dahilan para manginig ako at mandilim ang paningin. Hindi ko alam pero pakiramdam mo parang gusto kong makakita ng dugo.
"Anak—," tawag niya sa akin pero diko siya pinatapos. Napatingin siya sa labas at kusang bumukas ang pinto. Kitang-kita ko ang paglaki ng mga mata ng taong pumasok sa loob ng kwarto nang makitang nakatitig ako ng marrin sa namamgagang tiyan at dibdib ni Dad.
I knew it. Mapapatay ko siya ngayon.
Kaya mabilis kong kinuha ang syringe na nasa lamesa saka itong binato sa taong nasa pintuan na gulat na gulat.
Saktong-sakto naman ang pagtama ng syringe sa dibdib niya.
"ANAK!" Malakas na sigaw ni Dad pero huli na ang lahat dahil nabato ko na siya at kitang-kita ko ang pagtama ng syringe dito saka ko nakita itong humandusay sa sahig.
"Anong nangya— Oh my God!" Panic ni Lola saka tinawag ang mga nurses at Doctor.
"She deserves it," bulong kong sabi saka binalingan si Daddy na may takot na rumihistro sa mukha, "I wont let her touch and hurt you again, Daddy. Papatayin ko siya," sabi ko saka ko hinalikan si Daddy na nakatulala parin.
Ako naman ngayon ang magdodomina.