T/w! Уг хэсэгт амиа хорлолт, өөрийгөө гэмтээх явдал дурдагдах тул таагүй мэдрэмж авдаг бол уншихгүй байхыг хүсье.
▫️▫️▫️
Хэд хоног үхдэл мэт хэвтэсний эцэст би босов. Цонхийсон царай, хорчийж хатсан уруул. Яаж одоо хүртэл өөрийгөө амьд байгааг гайхав.
Тун удалгүй нар мандах гэж буйг батлах гүн хөх тэнгэрийг харж зогсохдоо сүүлийн удаа чамаас болж уйлж байна гэж найдан нулимсаа арчлаа.
Намайг орхисон шалтгааныг нь хайгаад олохгүй гэдгээ ухаарсан би, буцаад ирэхгүйг нь ойлгосон би.
Зүүн гар дахь цаасны хутгаа баруун гарныхаа бугуй руугаа зүглүүлэхдээ би айсангүй, харин өөрийгөө шоолон хөнгөхөн инээв. Бүхий л зүйлсийг шүдээ зуусаар давж ирчихээд хайр гэх зүйлийн урд ийм сул дорой болчихсноо гайхна.
Туулсан, тэвчсэн бүхэн минь, мэдэрсэн харуусал, өвдөлт бүр минь одоо хангалттай бололтой. Ахиад тэсэхгүй нь бололтой.
"Гэхдээ би чамтай учирсандаа харамсдаггүй ээ, хайртай болохоор, хайрладаг болохоор"
Үгээр илэрхийлж чадашгүй тийм их болохоор ямар их хайртайг минь чи мэдэхгүй байх даа.
Тэгээд л би бугуйгаа гүн гэгч нь зүсэж орхисон юм. Хэдий их өвдсөн ч, сэтгэл дэх өвдөлтийн минь хажууд юу ч биш санагдана.
Биеийг минь бүрхсэн ус тэр чигээрээ улаан болж эхлэхэд аль хэдийнээ бүх зүйл оройтсонг анзаарав. Гэвч хэн нэгэн ирээд аварчихаасай гэсэн нууцхан хүсэл төрнө. Харин энэ хүсэлдээ би өөрийгөө сүүлчийн удаа маш ихээр үзэн ядав.
Ухаан санаа минь бага багаар орж гарч эхлэхэд би баярлав. Ахиад өвдөхгүй нь, ахиж шаналахгүй нь.
чиний төлөө амиа ч тавьж чадахаар тийм их хайртай байсан шүү.
▫️▫️▫️
"Хайр гэгч ийм л хүчтэй аж"
Заримдаа гашуун, заримдаа чихэрлэг.
Хааяа гал шиг, хааяа ус шиг.
Хааяа диваажин мэт мэдрэгдэх мөртлөө хааяа там мэт
Хэтрүүлвэл үхдэг хар тамхи шиг тэр хайр.
A/n төгсгөлийн хэсэг биш шүү^^
Thank you for reading🤍