I heaved a heavy sigh as I looked at my friend — Aster. Paikot-ikot siya sa swivel chair habang malalim ang iniisip. After a seconds, she removed her lollipop out of her mouth and creased her forehead.
"Maganda naman ako, matalino at may katawan... bakit wala akong jowa?"
For the nth time, I sighed. I stood up and walked towards her. "Baka hindi mo pa panahon," sabi ko kaya tumingin siya sa akin.
Mahina niya akong hinampas kaya natawa ako. "Bakit?" natatawang tanong ko.
She rested her back and closed her eyes. "Maybe I should use your card."
My brows wiggled. "Card? What is it? What do you mean?"
"'Yung ako na lalandi! 'Yung ako na manliligaw!" She clapped her hands as she opened her eyes.
"Really? Are you serious?" I chuckled.
She nodded. "Kasi naman, 23 years old na ako, Yen. Gusto ko na mag asawa," aniya.
I sat down on the sofa and took the magazine that was on the mini table. "You are still young, Aster. Mag enjoy ka muna sa buhay..." I said as I turned the page of the magazine.
"Nag e-enjoy kaya ako! Pero syempre..." Naglakad siya patungo sa akin at tumabi. "Iba pa rin kapag may kasama ka sa buhay. 'Yung may mapagkukwentuhan ka ng mga bagay bagay... ah basta!" She crossed her arms.
"What am I to you then?" I said and looked at her.
She rolled her eyes. "Kaibigan. Pwede ka ba maging jowa? Hindi tayo talo. 'Pag ikaw jowa ko walang magaganap na sex."
"Oo nga pala, hindi ka ba hinahanap ni Chester?" tanong ko kaya bumuntong-hininga siya.
"Tinataguan ko nga 'yon, e. Sobrang higpit kasi sa'kin, e, hindi naman ako magpapawasak sa kung kanino lang," she said.
Tumayo ako nang tumunog ang cellphone ko. There was a dm from someone. Naglakad ako patungo sa kama ko at kinuha ang cellphone ko saka binasa ang mensahe.
@ethanreal
Hey. How are you?
My forehead creased. "Why did he message me?" Nagkibit-balikat na lang ako at nagtipa ng ire-reply. Wala namang masama sa pag message niya sa akin.
@hopelevisay
Hi, I'm doing fine. How about you? :)
Mabilis na lumabas ang typing bar kaya umupo ako sa kama para hintayin ang sasabihin niya. Baka gusto niya lang makipagkaibigan sa akin.
@ethanreal
I'm fine! What are you up to?
@ethanreal
Oh... Am I feeling close? I'm sorry. I just want to know more about you. Ang alam ko lang ay model ka.
Napangiti ako.
@hopelevisay
I'm talking to my friend.
@hopelevisay
No, it's okay, Ethan. What do you want to know about me?
@ethanreal
Am I disturbing you?
Nireply niya iyon sa sinabi kong nakikipag-usap ako sa kaibigan ko. Tinignan ko si Aster.
@hopelevisay
No. She's now busy with her phone.
@ethanreal
Oh. Uhm... How old are you?
@hopelevisay
I'm 22. You?
@ethanreal
I'm 25. Do you believe in "age doesn't matter?" hahahaha.
I chuckled.
"Ano 'yan? Kinikilig ka? Dalaga ka na, Yen?"
Napatingin ako kay Aster. Mataman siyang nakatitig sa akin.
"Hindi ah! Minessage lang ako ni Ethan—"
"Ethan? Sino 'ya—OMG! 'Yung artista ba?!" Tumayo siya at mabilis na lumapit sa akin. "Omg ka! Ethan Real?" Nakisilip siya sa phone ko at nang makitang si Ethan nga ay hinampas niya ako sa braso.
"Te, jackpot! Sinong nag first move?" tanong niya at umupo sa tabi ko.
"Siya," sabi ko.
"Weh? Gago ganda mo! Replyan mo na bilis!" sigaw niya kaya tumango ako.
@hopelevisay
Hmm... I'm not sure haha.
Tama ba ang isinagot ko? Hindi ko kasi alam, e.
@ethanreal
Oh I see. Are you free tomorrow?
"OMAYGAD TINANONG KA AGAD! SABIHIN MO OO!"
Bahagya akong lumayo kay Aster dahil sa lakas ng boses niya. "Bakit? Bilis! Jackpot 'yan, ma!"
"Wait lang... I'm not free tomorrow. Pupunta ako sa Orphanage bukas," I said.
"Ay? Edi magpasama ka na lang sa kanya?" she suggested.
Umiling ako. "He's a celebrity, Aster. Baka makuhanan kami ng mga paparazzi o pagkaguluhan si Ethan," sabi ko at tumingin sa screen ng phone ko.
"Oo nga 'no? Edi sabihin mo next time na lang. He likes you, Yen. Grab the chance." Tumayo siya at kinuha ang shoulder bag niya.
"I gotta go. Tinext ako ni Chester, e." Tumango ako kaya lumabas na siya.
Napatingin ulit ako sa screen ng phone ko.
Gusto yatang makipag kaibigan sa akin ni Ethan? Maybe.
@hopelevisay
No, I'm not free. May lakad ako bukas. I'm sorry.
@ethanreal
It's okay. Don't be sorry. Next time na lang? I'll treat you.
@hopelevisay
You'll treat me? No, I'll treat you. :)
@ethanreal
Ano ka ba, Yen? Ako 'yung nagyaya, e. Next time, I'll treat you, aight?
I heaved a small sigh. Nakakahiya kasi, e. Okay lang naman sa akin kung ako na ang mang lilibre. Wala namang problema 'yon sa akin.
@hopelevisay
Okay. Thanks in advance. :)
Tumayo ako at inilapag ang phone ko sa gilid ng lampshade. May party kasi na mangyayari mamaya dahil sa success ng pag momodel ko. My manager was offering me a big shot — meaning I would be an international model but I refused.
Hindi pa ako ready ngayon kahit pa alam kong professional na ako.
It's already 5 pm. 8 pa naman mag-uumpisa ang party kaya I still have time for myself.
I was wearing a dark blue fitted sleeveless dress and tacones altos. Mag shoshopping ako ngayon tutal ay wala naman akong gagawin.
This is my me time.
Tumigil ang kotse ko sa parking lot ng mall. I wore my sunglasses and went inside.
"Aw!" mahinang sambit ko nang may nagmamadaling naglalakad na bumangga sa akin.
"Thank God walang scratch," mahinang sabi ko at tinignan ang lalaking naka itim na jacket. Hindi man lang nag sorry pero ayos lang. Maybe he's running out of time.
Nagpatuloy na ako sa paglalakad. "I should have brought my driver. Mukhang marami akong bibilhin," I said to myself. Ang tagal na rin kasi simula noong mag shopping ako because I was always busy with my work.
Nakabili na ako ng ilan sa mga gusto ko at ngayon papunta na ako sa mga accessories.
Nabitawan ko ang mga dala ko at nanlamig ako nang may biglang humawak sa akin at tutukan ako ng kutsilyo sa leeg. I can't move... even a bit.
"M-maawa ka sa—"
"Tahimik!" saglit akong napapikit dahil sa sigaw niya. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. I'm... terrified.
"Ilagay niyo lahat ng alahas sa bag ko! Ngayon din!" utos niya.
Huminga ako nang malalim at pasimplemg tinignan ang lalaki. My forehead creased when I saw his face. Siya 'yung lalaking nakabangga sa akin kanina... ang lalaking nagmamadali.
I cleared my throat and looked at the people. Lahat sila ay natatakot.
"Ano pang hinihintay niyo?! Papatayin ko ang babaeng 'to!" sigaw niya at tinanggal ang sunglasses ko.
"S-she's... she is Chayenne Hope Levisay! The famous model!" sigaw ng karamihan.
Tinignan ko sila. Umiling ako para sabihing huwag ibigay ang pinagkukunan nila ng trabaho pero pinagpawisan ako ng dumikit sa akin ang kutsilyo. Naramdaman ko ang pagtulo ng kaunting likido sa leeg ko.
My tears fell. This is is not my dead end. I should do something.
Pumikit ako at nang dumilat ay nakita ko si Mr. Damian. Ang lalaking napakalamig... ang lalaking nakita ko noong nasa ramp ako.
He was coldly looking at me... walang nakikitang awa — but it's okay. Ayokong kaawaan ako ng mga tao.
But I wonder why he's still looking at me. I want to ask for help but I kept my mouth shout.
"Tutuluyan ko to!"
"N-no!"
Napatingin ako sa lalaki. Mukhang siya ang manager.
"W-we'll do what you said. P-pakawalan mo lang si Ms. Levisay..." aniya pero malakas na tumawa ang lalaki.
"Ilagay niyo muna ang mga alahas!" sigaw ng lalaki kaya nagmadali ang mga sales lady at men na ilagay ang mga alahas sa malaki niyang bag.
"Is this what you want? Stealing?" bulong ko sa lalaki.
"Manahimik ka. Hindi mo alam ang pinagdadaanan ko," he said.
"I may not know what you're going through but this isn't rig—"
"Alam kong hindi tama 'to pero hindi ako kasing-yaman mo kaya hindi mo ako naiintindihan, miss."
"I can help you... Hindi mo kailangan gawin 'to... Tutulungan kita sa paraan na alam ko... sa paraan na tama... mukhang may mga anak ka,
sa tingin mo ba kakayanin pa nilang mabuhay kapag nalaman nila ang ginawa mo?" mahinang tanong ko.
Hindi siya nakapagsalita.
"I promise... I'll help you... sa tamang paraan. Maniwala ka sa'kin... o pagsisisihan mo ang bagay na 'to sa mga susunod na araw..." mabagal kong sambit.
I heaved a heavy sigh. Nakita kong tinalikuran na ako ni Mr. Damian pero wala akong pakialam. Why did I assume that he would help me? Naiintindihan ko siya, hindi naman kasi kami close at kapag tinulungan niya ako baka pati siya ay mapahamak.
"M-may sakit 'yung bunso ko... hindi siya tinatanggap ng mga doktor dahil wala kaming pera..."
Tears streamed down my face again. It hurts... really.
My hands were trembling in fear but I still held his hand. Nang hindi siya gumalaw ay dahan-dahan kong tinanggal ang kutsilyo sa kanya. He started to cry out loud and it breaks my heart.
Dahil sa pagmamahal niya sa anak niya, wala na siyang pakilam kung madumihan ng dugo ang kamay niya o gumawa ng masama... basta mailigtas niya lang ang anak niya.
Agad na kinuha sa akin ng mga guards ang kutsilyo at ilalayo na sana ako pero sinabi kong ayos lang ako. Napaupo ang lalaki kaya umupo ako para magpantay kami.
He's not a monster. He's a father.
Dahan-dahan kong hinagod ang balikat niya. "Kagaya ng sinabi ko... tutulungan kita."
Tumigil siya sa pag-iyak at tumingin sa akin. "N-nagsasabi ka ba ng totoo?"
Tumango ako. "Puntahan mo na ang anak mo. Humingi ka ng tawad dahil sa nagawa mo ngayon. Gagaling siya..." I said.
"M-maraming salamat!" Napatayo siya pero bago siya umalis ay kinuha ko ang address nila. Hahabulin pa sana siya ng mga guards pero pinigilan ko na.
"Ma'am, dumudugo ho ang leeg niyo," ani ng guard.
"We'll take you to—"
"You don't need to do that. I'm fine." Ngumiti ako sa manager. Mukhang may pag-aalala pa kasi sa mukha niya kaya ngumiti na lang ako.
I stood up and took my phone from my bag. Tinawagan ko ang secretary ni Daddy sa company at sinabi sa kanya ang sitwasyon.
Nginitian ko ang mga taong nag-aalala pa sa akin. Pinulot ko ang mga binili ko at pumunta na sa parking lot.
Nakita ko sa isa sa mga bintana ng mga kotse rito sa parking lot ang nagkalat na dugo sa dibdib ko. Kaunti lang naman ito at hindi malalim. Dumaplis lang.
Nagpatuloy ako sa paglalakad pero napahinto ako nang makita si Mr. Damian na pumasok sa kotse niya. I let out a sigh.
Binuksan ko ang pinto ng kotse sa backseat at inilagay ang mga binili ko.
"Diyos ko po! Anong nangyari sa'yo, Yen?!" Nanay Sefa immediately ran towards me. Puno ng pag-aalala ang mukha niya habang nakatingin sa leeg ko.
"Madali ka! Pupunta tayo sa ospital!"
"Calm down, 'nay. Ayos lang po ako. Maliit lang na sugat 'to. Kayang-kaya niyo na po itong gamutin," I smiled.
"Pero..." She closed her eyes for a seconds and looked at me. "Tara sa kwarto mo, gagamutin ko iyan." Hinawakan niya ang kamay ko at tumango. Tinawag niya ang ibang katulong para kunin ang mga bitbit ko at pumunta na kami sa kwarto ko.
"Huwag kang mag-alala, lalagyan ko ito ng gamot para hindi magkaroon ng peklat," aniya habang ginagamot ang leeg ko.
Ngumiti ako at tumango. Mukhang hindi ako makaka-attend sa party mamay — I have to. That's my own party.
Hindi naman na masakit ito. Kailangan kong pumunta.
Tinanong pa ni Nanay Sefa kung anong nangyari sa akin at ayokong magsinungaling kaya sinabi ko ang totoo.
"Tinulungan mo talaga? Ibang klase ka talaga, Yen. Sinaktan ka na oh," aniya.
"Kayo naman po ang nagturo nito sa akin, 'nay. Tsaka, nakakaawa po 'yung anak niya kaya tinulungan ko na," I said and she just let out a sigh.
"Osya, magpahinga ka na. May lakad ka ba ngayong araw? Siguro mas mabuting huwag ka munang lumabas. Magpahinga ka na lang, Yen..." Inayos niya ang mga gamit na pinanggamot sa sugat ko.
"Wala po ito, 'nay. Pupunta po ako sa party mamaya. I need to go there because that's my own party. I'm sorry, 'nay,"
"Sigurado ka bang ayos ka lang, hija?" tanong niya kaya tumango ako.
"Osige... hindi na kita mapipilit."
Tumango na ako. Nang nakalabas siya ay tinignan ko ang phone ko dahil sunod-sunod ang pagtunog no'n kanina.
@ethanreal
Oh God. I saw you on the news today. Are you okay? Are you hurt, Yen?
@ethanreal
Pick up your phone. I'm worried. Please.
@ethanreal
Yen, please...
"Why is he overreacting? Ganito ba siya mag-alala sa mga kinakaibigan niya?" I whispered to myself.
May dm din si Aster sa Instagram.
@asteria
holy fuck why did you go out all by yourself. bitch, are u ok?
@asteria
kingina mo chayenne sumagot ka hinahighblood ako
@asteria
di ka sasagot?
@asteria
sabi ko nga hindi
@asteria
PUTANGINA AYOS KA LANG BA PUMUNTA KA SA OSPITAL SYET DI AKO MAKATAKAS NAGBABARDAGULAN KAMI NI CHESTER
Marami pang nag message sa akin. Kailangan ba talagang umabot ang nangyari sa news? Nag-alala pa tuloy ang mga tao.
Agad kong nireplyan si Aster. I'm sure she's worried sick.
@hopelevisay
Aster, I'm fine. Nasa bahay na ako. Okay lang ako promise.
She immediately replied.
@aster
GAGO TALAGA YANG NANG HOSTAGE SAYO SUNTUKAN KAMI
I chuckled.
Nireplyan ko na si Ethan.
@hopelevisay
Hey, Ethan. I'm home na. Sorry pinag-alala kita. I'm fine.
@ethanreal
Are you sure? Geez. I'm so worried, Yen. Can I come to your house? I'm sorry.
My brows wiggled. Why would he come here?
@hopelevisay
Bakit?
Hindi na siya nakapagreply. Nag post na lang ako sa ig na ayos lang ako para wala nang mag-alala. Humiga ako sa kama at pumikit pero ang mukha ni Mr. Damian ang nakita ko.
Those blue eyes were so cold.
May mga kaibigan kaya siya? Mukha kasing wala dahil nakapaseryoso at lamig niya... pero ayoko siyang husgahan. Baka naman may kaibigan siya.
Does he have a girlfriend?
WAIT WHAT?
What am I doing right now?
Yen, are you curious about him?