PS: Brutal scenes, vulgar words and languages ahead.
[Zero's Pov]
Weeks had passed since my first day here in resort, now this is my fourth week, at dahil holiday ngayong friday ay umaga pa lang nandito na ako sa Resort na ito.
Ginagawa ko naman ang trabaho ko ng maayos, I am wearing our uniform.
“You work here?” Bigla ay tanong ng isang turista.
“Yes madam.” I answered and smile.
“As?” She asked.
“As a bell boy ma'am.” Sagot ko.
“Ohw, can I have a room service then? For tonights dinner?” She asked.
I sighed and nod, wala akong magagawa dahil trabaho ko 'to, sigurado akong lalandiin lang ako no'n mamaya mabuti na lang at hindi ako natutukso.
Sa pagtatrabaho ko dito ay madalas akong landiin ng mga turista, ewan ko ba, at isa pa ako ang paboritong utusan.
“My room is at the 4th floor of the hotel room 98.” Aniya.
“Noted ma'am, please just call for a service and I will serve it right after.” Sabi ko at nagpaalam na ng maayos at umalis doon.
“Naks, lakas ng hatak mo talaga Zero, nakailang tips ka na ba?” Tanong ni Junell, ang kasamahan dito.
“Hindi ako tumatanggap p're, hindi ba at bawal iyon?” I asked.
“Sira, ang bawal ay kapag ikaw mimso nanghingi, pero kapag sila nagbigay, tanggapin mo lang.” Aniya.
“Ganoon ba 'yon?” Inosente kong tanong.
Natawa naman siya sa akin at tumango.
“Kumusta naman kayo ni Madam Owner?” He's pertaining to Leighra.
“We're fine, why you asked?" I asked.
“Huwag mo nga akong ini-ingles, ipatulfo kita eh, hindi ako nakakaintindi no'n.” Aniya.
“Paano mo naiintindihan ang mga turista kung ganoon?” I asked.
“Hinuhulaan ko lang, madalas kaya akong palpak kaya pinipili ko na nga lang maglinis ng mga pool at rooms eh.” Sabi niya.
Tumango tango naman ako.
“Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko eh, kumusta kayo ni madam owner 'ka ko.” Sabi.
“Ayos nga lang Junell, ang kulit eh, lagi mo ata tinatanong?” I asked.
“Eh crush na crush ko kaya 'yon, ang bait kahit masungit.”
Ano daw? Okay lang kaya siya?
“Kaso, kayo ata?” He asked.
I smirked.
“Oo, kami nga kaya bili ka na ng ibang crush.” Sabi ko naman, natawa siya at iiling iling na bumalik sa trabaho, ako din ay ginawa na ang trabaho ko.
Nakakapagod man ay sulit naman. Para naman ito kay mama, si mama nagiging maayos na ang kalagayan.
She's getting stronger each day dahil lahat na kailangan niya ay kumpleto sa Hospital na kinalalagyan ni mama.
And I am so much thankful to tita Harra for doing all of these.
Nang oras na ng pahinga ay nagpahinga nga ako at siya namang pagtawag ni Leighra.
“Siraulo ka! Bakit may box ng chalk dito sa bag ko!” Bungad niya agad.
Natawa naman ako dahil kahapon ko pa iyon inilagay, kasama ang box ng whiteboard marker.
Nakakatamad kasi makinig ng discussions at magsulat sulat kahit hindi ko naman ginagawa kaya itinago ko lahat iyon sa bag niya.
“Why you're blaming me?” I asked trying not to laugh!
“Sino lang ba ang may lakas ng loob maglagay nito dito? Ikaw lang naman hayop ka!” She shouted.
I laughed at her.
“Sorry na dalleng ko, babawi ako sa lunes sa 'yo, promise 'yon.” Sabi ko.
“Ulol!” Mura niya dahilan para mapangiwi ako.
“Yeah, I love you too, sweet huh?” I teased.
Now I imagined how she role her eyes and mock what I have said without sounds.
Ganoon siya mapikon.
Dang, I miss her again.
“Ewan ko sa 'yo, makabalik ka lang dito, papasungalngal ko lahat ng ito sa iyo.” Aniya at binabaan na ako ng tawag.
Pambihira, minsan na nga tumawag ganoon pa ang bungad, jusmiyo!
Pero natawa pa rin ako kahit papaano.
Lumipas ang oras at bumalik na nga ako sa trabaho ko, linis dito, linis doon, service dito, service doon, serve here, serve here.
It's tiring, dahil kahit hindi pa naman bakasyon ay marami pa ring pumupunta dito.
“Good afternoon ma'am, how many I help you?” I asked at tinignan siya.
0_0
“Lionela?” I asked at gulat na gulat pa rin ako.
She smile sweetly but with pain in her eyes.
“What are you doing here?” I asked.
Nangunot ang noo niya.
“I mean--oo anong ginagawa mo dito?”
“This is a resort, pwedeng pasiyalan, at hindi ko alam na nagtatrabaho ka pala dito.” Aniya.
“What a coincidence.” Dagdag niya.
Sana naman ay hindi talaga ako ang sadya niya dito.
Ngumiti na lang siya at nagtungo ng reception at nag book ata ng hotel room.
Umalis na ako doon at pumaroon sa may kabilang side kaso ay may kumalabit sa akin.
“Tawag ka sa lobby.” Aniya tumango na lang ako at bumalik doon.
”Yes po?” I asked.
“Pakihatid si Miss Montero sa room niya.” Sabi.
Ngumiti naman si Lionela sa akin.
Napabuntong hininga na lang ako at sinunod ang inutos nila, binuhat ko ang gamit niya at tinanong kung saan siya, sinabi naman niya kaya hindi na ako umimik at pumaroon sa room na naibigay sa kaniya.
Nang makarating kami doon.
“Saan ko po ilalagay ma'am?” I asked like we don't know each other and treat her like a tourist.
“Diyan na lang.” Naiilang na aniya.
“Enjoy your stay ma'am just call for a service and the staffs and crews will be there right away.” Sabi ko at aalis na sana ng room pero hinawakan niya ang braso ko.
“Yes ma'am?” I asked.
“Please drop the ma'am--uh ano kasi Zero--”
“I'm sorry but I have work, just call me for service, welcome and enjoy.” Sabi ko at lumabas na nga ng kwartong iyon.
Napatingin ako sa oras at mag-aalas singko na ng hapon.
Ang bilis lang.
Ginugol ko ang oras ko sa paglilinis ng mga hotel rooms hanggang sa natapos ko nga iyon.
Sandali pa ay nagpatawag na ng room service 'yong babaeng nakausap ko kanina.
Napabuntong hininga naman ako bago ko tumulak papunta sa room niya.
I knocked in her door.
Ilang segundo pa akong naghintay bago niya iyon binuksan.
Nanatili lang siya sa likod ng pinto at tanging ulo lang ang nakadungaw, nakayuko naman akong ipinasok ang pagkain niya.
“Here's your food ma'am, enjoy your foo--fuck!” I cussed when I saw her naked in front of me.
“Oh sorry, I dropped my towel.” Aniya at pinulot ang twalya niya.
Nag-init ang muka at hindi alam ang gagawin.
Totally naked bruh! Kitang kita ko ang malaki niyang suso maging ang maputi niyang---what the hell!
I looked away at tumalikod na pero halos manigas ako sa kintatayuan ko nang malandi itong yumakap sa likod ko.
Napalunok ako at damang dama ko pa ang dibdib niya likod ko.
Ang dalawang kamay niya'y nakayakap sa akin habang marahang hinahaplos ang aking dibdib pababa sa aking tiyan.
Halos magsitayuan lahat ng balahibo at buhok ko dahil sa kilabot na naramdaman ko.
“Stay here for a while pretty boy, you are the food I want to eat for tonight.” She whispered seductively.
Dumaan na naman ang kilabot sa akin.
“Puny*ta ka!” Sigaw ko at pwersahang tinanggal ang kamay niyang nakayakap sa akin at tumakbo palabas ng kwartong iyon.
Nang malapit na ako sa may elevator ay huminto na ako at pumasok doon, pawis pawis dahil sa nangyari.
Napailing ako ng ilang beses at pinipilit walain ang imahe ng babaeng iyon sa utak ko.
Pinalampas ko ang pan'lalandi ng mga turista noong nakaraan dahil hanggang salita lang naman sila.
Hindi ko inaasahan ang babaeng iyon dahil gusto pa atang magpadilig ng gaga!
Para akong maiihi dahil sa kilabot na nararamdaman ko.
Pumaroon muna ako sa may seaside at tumulong sa mga guess na kumakain sa may malapit doon upang pagsilbihan sila.
Ilang beses pa akong napapalunok dahil sa nangyari kanina.
Napabuntong na din ako dahil doon.
I shook my head and sighed again in disbelief.
Hanggang sa oras na ng pahinga namin ni Junell kaya naman kumain na kaming dalawa.
Pagkatapos namin ay nagpahinga lang saglit at muling nagtrabaho.
Sandali pa ay tinawag ako sa room ni Lionela, room service daw.
Kaya naman sinunod ko, ang dami dami namin dito ako ang inuutusan. Napakachoosy naman kasi ng mga customer, nakakagigil eh.
Nang makarating ako doon ay hindi ko na kinailangang kumatok dahil nakabukas na iyon.
Inlagay ko naman sa loob ang pagkain niya.
Natigilan ako dahil sa pagsara ng pinto at nakita ko doon si Lionela.
She closed the door.
“Ito na ang pagkain mo.” Sabi ko.
Ngumiti naman siya at hinila ako paupo doon sa couch.
“Kain tayo.” Aya niya at ngumiti.
“Tapos na ako.” Sagot ko.
“Then at least bantayan mo muna ako.” Sabi niya.
“May trabaho ako.” Pagmamatigas ko.
“Sandali lang naman eh." Reklamo niya.
“ I can pay for it too.” Sabi at nakakatitig pa sa akin
“I really need to go Lionela--”
0_0
She stopped me thtough kissing my lips kasabay ng pagbukas ng pinto kaya lalo akong nagulat but still nakahalik pa rin siya kaya naitulak ko.
[Leighra's Pov]
Napamaang ako nang makita ang nangyari.
Zero is now standing in front of me, I can't still say anything after I saw them kissing.
He looks guilty, wanted to explain, he want to touch me but he's stopping himself.
I took a glance to Lionela who's now playing her food, looks guilty too.
I smile a at him bitterly and turn my back.
It hurts!
Painful!
That is only the best word to describe what I feel.
“Leighra.” Hinuli niya ang braso ko, ngumiti lang ulit ako at tinanggal ang hawak niya at dumeretso ng elevator pero humabol siya.
“It is not like what you think.” Aniya, hindi nalang ako nagsalita.
‘Bakit ko ba kasi binuksan?’
‘Bakit ko naisipang buksan ang room na iyon?’
‘Bakit ako masasaktan?’
‘There is no assurance that we are in a relationship anyway.’
“Leighra please.”
Wala naman akong karapatang magsalita magsabi ng sakit na nararamdaman ko kasi walang kami, pero karapatan kong masaktan kasi nga--
Bakit nga ba?
Kasi ano?
Oh boy!
“Baby--”
“Uh, alis na ako, enjoy your work here, I just came, I thought that was my room, I was wrong, aalis na ako--”
“You have your own suite in here, why you have to booked a room?” He asked carefully.
That is an alibi! Idiot!
“Bawal na ba? Anyways may aasikasuhin pa pala ako, aalis na ako. Do your job well.” I said like nothing.
I swallowed hard as I step out of the elevator when the door open, sign that we already reach the ground floor.
Sumunod pa rin siya sa akin pero hindi ko na nilingon at deretso lang ako sa parking lot.
“Go back to your work, I'll be fine here, thanks.” I said without taking a glance at him.
“Let's talk.” He begged.
“Do your job, stop flirting with others, aalis na ako.” Sabi ko at binuksan ang pinto ng sasakyan ko pero pinigilan niya iyon.
“Please don't be mad at me, I told you, it is not like what you think.” Sabi niya.
I look away and nod.
“Oh please, believe me.”
“I don't need an explanation Zero, sino ba ako? Ano ba tayo?” I asked.
Parang tinutusok ang puso ko dahil sa sakit nararamdaman.
Ang bigat lang sa dibdib na sa akin mismo nanggagaling, pero iyon naman ang totoo.
Hindi siya nakaimik at tumingin sa malayo, he step back at hindi na nagsalita pa.
Nanghihina man ako ay binuksan ko na ang pinto ng sasakyan ko at sumakay doon at pinaandar na iyon pauwi ng bahay.
It takes hours bago ako makakauwi, gabi na din, mabuti at may lisensya pa ako kung sakaling may mga LTO diyan sa daan or check point.
Habang nagmamaneho ay napapanood ko pa rin sa isip ko ang nadatnan ko doon, hindi ko alam kung bakit ako pumaroon at bigla nalang binuksan ang kwartong iyon kahit alam kong kwarto iyon ng turista o customer man.
That's kind of rude and unrespectful even if I am the owner.
But if I didn't, hindi ko makikita iyon kaso nasasaktan na ako.
Kung hindi ko siguro nakita, baka ngayon ay hindi ako nasasaktan pero hindi ko naman malalaman.
Now I feel like I was cheated again. He cheated on me. Pero--ewan ko!
I hate you Zero! I hate you for--
Dang!
I sighed and continue driving hanggang sa makarating na ako sa bahay.
The gate automatically opened as I enter and place my car at the garage.
Pagkapasok ko ng bahay ay naghahabulan si Momong at Rio, at nang makita ako ay agad tumakbo si Rio sa akin and barked and barked.
Umupo naman ako sahig and tap her head and give him a tummy rub.
Lumapit din si momong at malambing na ibinubunggo bunggo ang ulo at muka sa hita ko.
Hinaplos ko din ang ulo niya at ang kaniyang leeg, makes him snort.
I smile and carry them at pumuntang kusina para pakainin sila.
Pagkatapos nilang kumain ay dinala ko na sila sa taas to brush their teeth and go to bed.
After that ay ako naman ang nagpunta ng banyo para magshower pero napunta lamang sa pagbababad sa bath tub.
Inilublob ko ang sarili ko doon habang nakapikit at muling inalala ang nangyari kanina.
He said that it is not like what I think. Eh ano?
I got frustrated thinking about them kaya inis na akong umahon sa bath tub at nagbanlaw na.
I drained the tub and covered up myself before going out.
Nagpalit na ako ng pajamas at nahiga sa kama ko.
Kinuha ko ang cellphone na kanina pa nagbavibrate.
Nakita ko doon ang miss calls ni Zero at messages niya.
Tinignan ko naman ang mga 'yon, wala namang kwenta.
From: Itlog
Usap tayo.
Sent: 8:56 PM
From: Itlog
Gsbdjdidbdndbd
Sent: 8:56
From: Itlog
Geurirjeieysveje
Sent: 8:56 PM
From: Itlog
Leighra
Sent 8:57 PM
From: Itlog
Bejsjrirbfjfjf
Sent: 8:57 PM
Napairap ako dahil sa walang kwenta niyang rext at napakadami no'n na puro ganoon at mga emojies.
Pinatay ko na lang ang cellphone ko at umayos ng higa.
Sandali pa ay pumasok si Harvey. Nakanguso habang dala dala ang kaniyang unan at kumot.
Umusog na lang ako para bigyan siya ng espasyo, alam ko namang makikitulog na naman 'to.
“Bakit ka nakabusangot?” I asked at naupo.
“Pake mo--aray!” Daing niya nang batukan ko.
“Anong problema?” I asked.
“Nasasaktan ako.” Aniya.
“Saan?”
“Sa pangbabatok mo!” Sigaw niya at umirap pa.
“Is there something bothering you?” I asked.
“I miss Nanny.” He said.
‘I miss her too.’
“What else?” I asked na ikinalingon niya.
“It is just I miss Nanny.” Aniya.
“Lokohin mo na lahat huwag lang ako, what else?" Tanong ko ulit.
Ngumuso ulit siya at pinalobo ang pisngi niya.
“Nagkaaminan na kasi si Cloud at Xyzee ate, hindi na ako magtataka kung maya maya ay liligawan na siya ni Cloud at sila na.” Sabi niya.
I sighed at sinabi sa kaniyang mahiga na.
Sumunod naman siya at nahiga sa tabi ko.
Umayos na din ako.
“Just be happy for them handsome, sa susunod ay ikaw naman ang makakahanap.”
“Their happiness is my pain. How unfair.” Reklamo niya and cover his face using his blanket.
“It is better to be that way, rather than ruining their relationship for the sake of your happiness and satisfaction and turns into their worst nightmare.” Sabi ko.
“Wala naman akong balak siraan sila ate.” He whisphered.
“Tanggap ko naman eh, ang sakit nga lang.” Dagdag niya.
“Pakiramdam ko ay niloloko ako kahit hindi naman, karapatan nila iyon pero pakiramdam ko ang selfish nila.” Aniya.
“Pero alam ko namang hindi dapat ako nag-eexpect.” He said and his voice is shaking, he is about to cry.
I sighed and remove the blanket on his face.
“Take a rest at problemahin mo na iyan bukas at sa susunod na araw, huwag kang magpakalunod ng iniisip ha.” Sabi ko sa kaniya.
I wish I can say that to myself too.
I sighed and close my eyes at hinayaan ko ng dalawin ako ng antok.
~to be continued~