PS: Brutal scenes, vulgar words and languages ahead.
[Gheoharra's Pov]
“Oh em ghie? Is this for real?” Naluluhang sabi ni Ank.
“Jusme, bakit hindi natin alam?” Si Jonah.
“Paanong--akala ko ba on vacation lang?” Si Ajey na kasalukuyan ng umiiyak.
“Dang, how possible it is?” Si Gelina naman iyan.
Samantalang ay nanatiling tahimik si Kian, Ford, Wildayne at Leighton.
“Nagising na ba?” Dayne asked.
“Oo, kanina, pero hindi ko naabutan. Mamaya din ay pwede na siyang ilipat.” Sabi ko sa kanila.
“Halla grabe.” Sabi ni Jonah at tuluyan ng tumulo ang luha niya.
“Bakit ganiyan? Grabe naman siya, hindi man lang nagsabi.”
“Makakapagsalita ba ang tulog?” Pambabara ko kay Ank.
“Gaga, baka uso kasi magchat.”
“Makakapagchat lang tulog?”
“Alam mo Ava sarap mong ihiga diyan sa loob ng ICU 'no?” Sabi ng pinsan kong pikon.
“Mas bagay sa 'yo.” Sabi ko na ikinasimangot niya.
Napalingon ako ulit sa kaniya and she's sleeping peacefully.
Pinapunta ko muna sila sa opisina ko, hindi muna sila pumasok sa mga trabaho nila para sa kaniya.
Inasikaso ko na ang paglilipatan niya at nilagay ko siya sa private room para matutukang mabuti, naglagay ako ng private nurse at ako na ang tatayong pribadong doctor niya.
Nang maiayos na at mailipat lahat lahat ay sa kwarto na niya kami naghintay lahat.
Tahimik kami habang pinagmamasdan siya.
Nasa gilid niya sina Ank, Gelina at Jonah habang nakaupo naman ang mga lalaki sa may sofa.
“Labas lang ako may aasikasuhi---”
“Omg!” Tarantang sabi ni Ank at lumapit na sa kaniya dahil nagising na.
“Huwag niyo munang lapitan, let me check her.” Sabi ko.
Lumapit na ako at tinanong tanong kung ano ang masakit sa kaniya at chineck ang vital signs at lahat naman ay ayos.
Kumurap kurap siya habang isa isa kaming pinagmamasdan.
“Hindi ata tayo makilala.” Naluluhang sabi ni Ank.
Sandali pa ay tahimik na umagos ang luha niya.
“You guys are here.” Namamaos na aniya.
“OMG! Praia! Why you didn't tell us what happened to you!?” Emosyonal na sabi ni Ank at halos luhuran niya para lang malapitan si Praia.
Silang dalawa kasi ang pinakaclose noon pa.
Naluha na ako habang pinagmamasdan sila.
“Ang lala na ng sakit mo bakit hindi ka nagsabi kaagad sa akin? Matutulungan ka naman namin ah.” Sabi ko at may halo iyong hinanakit.
I saw how she control her emotions.
“My family caused to much in your family Harra, ayoko ng dumagdag.” She said.
“Asawa mo lang ang may gawa, huwag mong idagdag ang sarili mo, mamatay ka na't lahat lahat, hindi pa namin alam.” Sabi ko.
“Natakot lang ako, ayoko lang ipaalam sa inyo dahil--” Hindi niya alam ang tamang salita na gagamitin niya.
“We're friends in here Praia, and we need to know about it.” Sabi ko.
Bumuntong hininga naman siya at nanahimik na.
Pinagmasdan ko siya, ang payat payat na niya.
Gusto pa sana nilang magtanong pero pinili na lang nila munang magpaalam at babalik na lang daw sa susunod kaya kaming dalawa na lang ang naiwan.
I sighed and walked towards her at naupo sa tabi niya, hinawakan ko ang kamay niya.
“Kung hindi pa siguro naging boyfriend ng anak ko ang anak mo ay hindi ko malalaman na may sakit ka.” Sabi ko, napamaang siya.
“Nakuwento ni Zero na ang kaniyang ina ay may sakit at nasa Hospital ilang taon na, I don't have any idea that it was you.” Sabi ko sa kaniya.
“He don't want to tell us who guys you are, but still I offered him a medication plus maintenance for his mother or should I say, for you.” Dagdag ko.
“Alam mong doctor ako at ang pamilya ko and we can help you hindi ba?” I asked.
“Harra nahihiya ako dahil sa ginawa ng asawa ko, my husband kidnapped, tortured and harassed your daughter Harra, I don't know if he raped her too, I really feel ashamed and I don't have the guts to asked for help to you.” Aniya.
I shook my head.
“He is just your husband, husband of the suspect yes, but it doesn't mean that you are the one who did that to my daughter. Be practical Praia, what if you die?”
“Eh 'di mamamatay--”
“Hindi mo na inisip ang mga anak mo? Zero is working for you, did you know that? Nag-apply siya sa Resort para lang mabuhay niya ang sarili niya at ang kapatid niya at mapagamot ka. Sasabihin mo na kung mamatay, e' 'di mamamatay? Don't you think the sacrifices of your son?” Malumanay kong sabi sa kaniya.
We talked last time at sinabi niya sa akin na nagtatrabaho siya para sa pamilya niya.
“I don't want to ask for help dahil nahihiya ako, iyon lang ang dahilan ko Harra, dahil kung ikaw din ang nasa sitwasyon ko ay iyon din siguro ang gagawin mo.”
Maaari nga siguro pero ang tagal na no'n.
Mamaya pa ay bumukas ang pinto kaya napalingon kami ni Praia.
“Mama.” Tuwang tuwang bungad ng kaniyang dalawang anak lalo na kay Zero at patakbo pa silang lumapit sa kanilang ina.
“Hi tita.” Nahihiyang bati ni Zero, I smile at him.
“Kumusta po si Mama?” He asked.
Hindi ako sumagot kun' 'di ay ngumiti at tumingin sa kaniya ng makahulugan.
Tumango naman siya at ngumiti.
My mouth form in 'o', I was amazed that he understand what I mean in just a simple nod and a meaningful stare.
“How are you?” Zero asked to her mom.
Praia sighed and smile at him.
“I'm fine.” She answered.
“Sorry kung dinala kita dito kahit na ayaw mo mama.” Aniya.
“Sorry po tita.” He apologize to me.
Umiling naman ako.
“You should bring her here, sana noon pa lang hijo, parang hindi namin kakayanin kapag nawala ang kaibigan naming ito.” Sabi ko sa kaniya.
“Magkaibigan po kayo?” Gulat niyang tanong.
“We are high school friends, hindi ko lang maintindihan dito sa mama mo kung bakit hindi man lang magsabi, kesyo nahihiya daw dahil sa ginawa ng papa niyo, eh hindi naman siya ang gumawa.” Sabi ko.
Napamaang nalang ang binata at napangiti sa huli.
[Praia's Pov]
Maybe Harra is right. Sana kung noon pa ako lumapit sa kanila ay baka magaling na ako, baka ngayon ay nagtatrabaho pa rin ako.
Now I regret that I didn't.
Pinagmamasdan ko ang anak ko habang kausap siya ni Harra sa may sulok at mukang hinahabilinan.
Hindi ko mapigilang maluha dahil sa kabutihan niya sa akin, he sacrificed a lot just for me. Maging pag-aaral niya ay pinapabayaan niya para lang sa akin.
I am so proud of him, that is why I love him so much.
“Mama, bawal ka pong maging emosyonal.” Bulong ni Zevi sa akin habang pinupunasan ang luha ko.
I am so thankful too dahil meron si Zevi at kahit hindi ako ang kaniyang ina ay napakabuti at bait niyang bata.
“Masaya lang ako dahil meron kayo sa akin mga anak.” Sabi ko.
“But don't cry mama, wala pong camera eh, Wala ding director.” She teased kaya natawa ako.
Now I miss showbiz.
“Don't overthink too much.” Aniya.
“Kumusta naman kayo ng kuya mo?” I asked.
“Maayos naman po mama, nag-aalala lang po ako kay kuya dahil halos hindi na matulog para lang kumayod.” Aniya.
“Pero ayos lang po mama, hindi ko naman po hinahayaang nagkakasakit at nagugutom siya eh.” Bawi niya.
“Pagpasensyahan niyo na ang mama at hindi man lang kayo matulungan.” Sabi ko.
“Ano ka ba mama, huwag mo kaming isipin, tinutulungan ko din naman po si kuya na kumita eh, nagtitinda po ako online kaya kahit papaano naman ay may pandagdag kami.” Sabi ni Zevi at ngumiti.
“Kaya naman relax ka lang mama, ang isipin mo ay ang magpagaling--”
“Nagiging pabigat na ata ako sa inyo, hindi ko na kayo nakakamusta, nagiging makasarili na ako, anak.” Sabi ko.
Umiling iling naman siya.
“Kahit kailan po mama ay hindi ka naging pabigat sa amin lalo na po kay kuya, hindi po masama maging selfish minsan, ang maging selfish ka para lang tulungan mo ang sarili mong gumaling ay ayos na ayos lang. Ayaw po naming mawala ka mama.” Sabi niya at ngumiti kahit na kumikislap na ang mata niya dulot ng pamamasa ng kaniyang mata.
“Maraming salamat anak, mahal na mahal kayo ni mama ha?” Sabi ko.
Ngumiti ulit siya at tumango tango.
“Mahal na mahal din po namin kayo.” Aniya at humalik pa sa pisngi ko.
Sandali pa ay lumapit na si Harra at Zero.
“May trabaho ako mama, pupunta na dito si insan para magbantay sa inyo, iuuwi ko na din po si Zevi, may pasok pa bukas eh, wala ako bukas, unang araw ko sa Resort nina tita, balik ako ng linggo, huwag kayong mag-alala dahil pupunta si Zevi dito para samahan kayo ni insan.” Sabi ni Zero.
“Kailangan mo ba talagang magtrabaho?” I asked.
“Mama, kailangan para sa bahay at gamot niyo mama, projects ni Zevi, kaya kailangan talaga, ayos lang naman ako.” Sabi niya.
Pinipigilan ko ang emosyon ko dahil sa totoo lang ay naaawa na ako sa kaniya.
“Mag-ingat ka ha.” Paalala ko.
“Oo naman.” Sabi niya at humalik sa pisngi at noo ko.
“I'll be here tomorrow noon before leaving to go to work.” Sabi pa niya.
“Get well soon, I love you.” Sabi at humalik ulit sa noo ko bago niya inaya ang kapatid palabas ng kwarto ko.
Sinundan pa namin sila ng tingin hanggang sa magsara na ang pinto nang tuluyan na silang makalabas.
Tahimik akong naluha.
“Ang swerte ko sa mga anak ko.” Iyon ang nasabi ko, dahil iyon naman talaga ang totoo.
“Sobra. Mahal na mahal ka nila Praia, gawin mo silang rason para lumaban at magpatuloy.” Sabi ni Harra.
“Maraming salamat.” I thanked her.
Ngumiti naman siya at naupo ulit sa tabi at sinabing magpahinga na ako.
[Gheoharra's Pov]
I salute Zero for working hard for his family specially for Praia.
Lumabas na ako ng room ni Praia at pumunta ng opisina ko, nag-ikot muna at pinuntahan ang ilang pasiyente ko at 10PM ay umuwi na ako ng bahay.
Pagkarating ko doon ay abala ang panganay ko sa pagpapakain ng kaniyang mga alaga.
Pinagmasdan ko naman siya mula dito sa may pinto ng kusina habang pinapakain ang kaniyang aso at pusa, she even talking to them na pinagsasabihan na pagkatapos no'n ay magpupu na sila.
Then she will brush their teeth before going to their bed.
Bakit napakalate naman niya kasi magpakain.
She looks fine now, my little girl is now all grown up. I just can't stop to worry about her, kumusta na kaya siya sa school.
Sa kanilang dalawa ni Harvey na nakidnap noon ay siya ang pinakakawawa.
She's a strong woman but still she have weaknesses.
Napalingon ako nang may humapit sa bewang ko at hinalikan ako sa pisngi ng tahimik.
“Good evening sweetheart.” He whispered.
I smiled and kiss him too at napalingon kami ulit kay Harra.
“She grew up so fast, kailan lang noong inosente siyang nagmura.” Aniya.
I chuckled at inaya na siya papunta sa taas.
Bago kami pumaroon sa aming kwarto ay sinilip namin ang kwarto ni Harvey.
He's playing his guitar and singing our favorite song.
“This I promise you~~”
Napangiti ako bago isara ng tahimik ang pinto.
“He's a good singer Gheo, mana sa 'yo, sana si Leighra din.” Sabi at tumawa.
“She's good at it, kung mahahasa lang iyon ay maganda ang boses niya.” Sabi ko naman.
“Mana sila sa 'yo ang gagaling.” He complimented.
“May pinagmanahan naman sa 'yo, ang kasungitan mo lalo kay Leighra, while Harvey naman namana ang pagka sweet at maintindihing tao, humble and soft hearted like you.” Sabi ko.
“Ikaw lang naman hindi.”
“Gago, sa labas ka matutulog ah---”
“Shut up or I f--”
“Ohh scary huh.”
“I'm serious!” Sabi sa seryoso talagang tono.
I smirked.
“Like I care?” I asked pero umirap lang siya.
Kaya tatawa tawa akong sumunod sa kaniya sa aming kwarto.
Ang sungit niya peste, tadyakan ko kaya nang matauhan?
Sumunod na lang ako sa kaniya at dumeretso ng banyo para makapag shower.
[Zero's Pov]
“Kuya, kuya, kuya!” Nagulat ako sa sigaw ni Zevi habang tumatakbo pasalubong.
Nandito pa lang ako sa may pinto, she's smiling at biglang tumalon sa akin kaya sinalo ko.
Ngayon karga ko siya na parang bata.
“Good news huh?” I asked.
She nodded with a big smile on her face.
“First ako, with highest honor, mind to get my card tomorrow and sign it? Well that is just for first semester.”
Napangiti naman ako, pagod ako galing sa trabaho pero dahil sa balita ng kapatid ko at ang saya pa niya ay parang nawala iyon lahat.
“Are you happy?” I asked with a big genuine smile.
“Super! You proud of me?” She asked.
“Yes, super.” I answered and smile.
“Thank you kuya, Lolo and lola never been proud of me eversince, they hated me---” She stopped and smile.
“Never mind.” Sabi din niya at bumaba.
“Is there something that I don't know Zevi?” I asked.
“Nothing important kuya, lagi naman gano'n sila lola, basta bukas ha, kunin mo Card ko sa tanghali. Sunduin kita.” Sabi niya.
Gusto ko mang magtanong ay nanahimik nalang ako, hindi ko na pinilit.
Ngumiti na lang ako sa kaniya at inakbayan.
“Kumain ka na?” I asked.
“Yes, hindi na kita nahintay, kumain ka na doon.” Aniya.
Tumango naman ako at pumaroon na para kumain.
*KINABUKASAN*
“Saan ka naman pupunta?” Tanong ni Leighra.
“Kukunin ko card ni Zevi, gusto mo sumama?” I asked.
“Sige ba, tawagan ko lang si Forah.” Aniya at tinawagan ang pinsan.
“Aalis ako, kayo muna ang naglibot.” Sabi at pinatay na agad agad.
“Tara.” Pagyaya niya sa akin.
Tumango naman ako at naglakad na kami, we use her car at itinuro ko naman kung saan iyon at nakarating naman kami ng maayos.
“Kahit pasaway 'yang kapatid mo ay honor student, highest pa, we are so proud of her Mathaias, she's so smart.” Sabi ng guro ni Zevi.
Ngiting ngiti naman ako habang inaabot ang card ni Zevi at nagpaalam na sa guro.
“Sabi ko susunduin kita eh.” Atungal ng kapatid ko.
“Nandito na nga ako, magsasayang ka pa ng gas, iyon lang kung maglalakad ka at bubuhatin mo ako hanggang dito.” Sabi ko.
Umirap naman siya at maangas na umamba ng sapak, mabuti at nakailag ako.
Tuluyan na kaming nagpaalam sa kaniya at bumalik ng campus at kumain muna.
Usap usapan pa rin ang tungkol sa amin ni Lionela pero hindi ko na lang iyon pinapansin.
Nang uwian na ay nagpaalan na ako agad kay Leighra na mauuna na ako dahil bibiyahe pa ako papaunta sa Resort niya at sisimulan na ang unang araw ko sa trabaho.
Pero gaya ng sinabi ko kay mama ay dadaan muna ako doon bago ako dederetso sa Resort.
Tapos umuwi para kumuha ng gamit ko kahit kaunti lang at hinabilin si Zevi na mag-ingat lalo at maiiwang mag-isa, at puntahan na lang niya si mama sa Hospital.
Panay naman siya oo, hindi ko tuloy alam kung sineseryoso ba niya ang mga sinabi ko pero hinayaan ko na lang iyon at kinuha na nga ang motor niya at pumaroon na sa Resort.
Mabuti na lang at natatandaan ko ang daan kaya hndi na ako nahirapan pa.
Pagkarating ko doon ay sakto namang nakasalubong ko ang manager.
At dahil nga sa hapon na ay kinausap niya muna ako sa mga dapat at hindi dapat gawin, mga habilin na kailangang sundin, at sinabi niyang bukas daw ay sasamahan niya ako maglibot sa Resort na ito.
Sumang ayon naman ako.
At dahil nga pagod ako sa biyahe ay sinabi niyang magpahinga muna ako at bukas na lang at inilagay ako sa isang hotel room muna.
Nagpahinga nga ak gaya ng sabi niya para may lakas ako bukas.
~to be continued~
[Don't forget to tap the ☆ star button to vote ★ and comment inlines too if you want, keep safe and God bless 3sures]