"Umay."
Son heceyi uzatarak eşini çağıran Eyüp ile Umay da aynı şekilde karşılık verdi.
"Efendim?"
"Şarj aletimi gördün mü?"
"Masanın üstünde olması lazım. Bir bak."
"Tamam."
Eyüp şarj aletini almak için salona gittiğinde aşağıdan gelen gülme seslerini duydu.
Gülümseyerek masanın altına eğildiğinde aralarına kurabiye dolu tabağı çekmiş, ellerinde ikişer kurabiye bulunan Emir ile Eflin gülerek ve babalarının geldiğini fark etmeyerek yemeye devam ettiler.
O sıralar kapı çaldı ve Umay açmaya gitti.
Evin en büyük çocuğu olan Aktan annesinin isteği üzerine fırına gitmişti.
"Selamunaleyküm. Hoşgeldin oğlum."
"Aleykümselam, hoşbuldum."
Oğlunun elinden ekmeği alıp mutfağa gittiğinde Aktan da ellerini yıkayıp salona geçmişti.
"Hii. Baba?"
"Oğlum?"
"Baba ya sen bizi nasıl buldun? Hep senin yüzünden Emir. Ben demiştim burada bulur diye."
"Gelmeseydin banane."
"Abim olarak iyi saklanabileceğimiz bir yer seçmen gerekirdi."
"Hep ben seçiyorum. Bir kere de sen seç kardeşim olarak, ne olur sanki?"
"Hah. Sana diyen de kabayat. Ay yok öyle değildi. Neydi? Kabalat. Yok. Heh şey. Kabahat."
Emir ona gülerken Eflin somurtarak masanın altından çıkmıştı.
"Baba sen de gelsene. Bak burada bir sürü kurabiye var."
"Küçük bir delikanlı arıyorum. Adı Emir. Biraz bücür. Nerede?"
Aktan'ın 'bücür' demesi ile yerinden hızla çıkan Emir abisinin karşısına dikildi.
"Ben bücür değilim. Uzunum bir kere. Eflin benden daha kısa ona bücür de."
"He kısa olduğunu kabul ediyorsun yani?"
"Hayır hiç de bile."
"Ama ettin?"
"Etmedim."
"Ettin."
"Etmedim."
"Ettin ettin."
"Etmedim ya Allah Allah. Baba abime bir şey söyle."
Eyüp gülerek oğullarını izlerken kollarını kavuşturmuştu.
"Aktan."
Umay'ın seslenmesini duyan Aktan ağzına hayali bir fermuar çekmişti.
Eflin, sesi takip ederek annesini bulduğunda yatağa atlamıştı.
Kollarını iki yana açıp tavana bakarak konuşmuştu.
"Anne. Ben niye kısayım?"
"Kısa değilsin ki güzelim. Normal bir boydasın yaşına göre."
"Aktan Abim çok uzun ama. O nasıl öyle oldu?"
"Çok süt içti çok uzadı. Siz de çok için siz de çok uzayın."
"Tamam. Bundan sonra her kahvaltıda içeceğim. Ve Emir'i geçeceğim."
"Abini."
Annesinin uyarısını duyan Eflin şirince gülümseyip düzeltti.
"Abimi yani."
Umay gülümseyerek önüne döndüğünde işine devam etti.
Eflin ise yatakta hafifçe zıplamaya başlamıştı.
🎈 🎈
"Ben çıkıyorum. Allah'a emanet olun."
"Sen de. Dur geliyorum."
Umay, oğlunu yolculamak için mutfaktan çıktığında Aktan da ayakkabılarını giyiyordu.
"Hadi Allah'a emanet yavrum."
"Siz de anacığım."
Annesinin yanağına bir öpücük bıraktığında arkasını dönüp yürümeye başlamıştı.
Durağa geldiğinde dışında durup bineceği otobüsü beklemeye başladı.
O sıralar sevdiğini görmenin heyecanını yaşayan Arden bakışlarını genç adama çevirmiş gülümseyerek izliyordu onu.
Aktan ise başını önüne eğmişti yine.
Yanına her sabah olduğu gibi arkadaşları gelmişti.
Durakta toplanır okula öyle giderlerdi.
"Selamunaleyküm. Hayırlı sabahlar."
"Aleykümselam, hayırlı sabahlar."
"Aleykümselam."
Kendi aralarında sohbet ederken bir yandan da otobüsü beklemeye devam ediyorlardı.
Arden'den
Uzaktan sevmek.
Herhalde bunu bana birkaç yıl önce söyleseler güler geçerdim. Saçmalama tarzında da bir cevap verirdim artı olarak.
Büyük düşünmüşüm bunu anladım.
Yaklaşık iki yıldır sevdiğim çocuğu görmek için sürekli kantine iniyordum, sürekli mescidin olduğu kütüphane katındaydım. Birisine sorsanız nerede olduğumu, size vereceği üç cevap vardı. Hâlâ da öyle. Ya kütüphanede, ya kütüphane katında ya da kantinde. Buralarda bulamazsan da Aktan'ın yakınlarında, onu görebileceği bir yerde.
Aktan.
İki yıllık yürek yangınım.
Bana bakmaz. Hem de hiç. Öyle uzun bir bakışma yaşamadık hiç. Hatta göz göze geldiğimiz anların sayısı bir elin parmaklarını bile geçmez. E madem sana bakmıyor bile, gözlerini, bakışlarını sevmediysen neyini, nasıl sevdin sen bu adamın dersiniz belki.
Ben, bakışlarını sevdim. Benden kaçırdığı bakışlarını, gözlerini bana olmasa da hiçbir kızda uzun süre tutmamasını, bakmamasını, tahmin ettiğim kadarıyla da kendini, bakışlarını, sevgisini, şefkatini eşine saklayışını sevdim. Hangi erkek kendini saklıyordu? Etrafımdaki bütün erkekler illaki bir kere bir kızın elini tutup bir kızla sevgili olmuştu. Benim ise önceden bir sevgilim olmamıştı. Genel olarak derslerine odaklı biriydim. Sevgililik ya da, şimdikinin dışında, aşk işlerinde hiç bezim olmamıştı. Ama sanki önceden varmış gibi kendimi sakınıyordum ben de. Ya da çalışıyordum işte.
Karşısına geçip, beni bu hale sen getirdin yiğidim eserinle gurur duy, demek isterdim. Ama sadece isterdim. O yürek yoktu bende. Çünkü yüreğimde o vardı. Ve o, naifti. Karşısına çıkıp böyle konuşmak kalbimde olana yakışmazdı.
İşte güldü. Yakaladım o gamzeyi. Kazıdım zihnime.
Saplantı değildi bu. Ben ona saplanmıştım sadece. O bunun farkında değildi. Varsın farkında olmasın. Ben onu yüreğime almıştım ya o bana yeterdi.
Belki hüsran olurdu, belki mutlu bir son.
Ama yine de yaşamaya değerdi onu sevmeye.
_______________________________________
-bölüm sonu
Selamunaleyküüm
Nasılsınız?
Ben iyiyim Elhamdülillah.
Hayırlı Sahurlar herkese ♥️
Ee Umaylar nasıl? Beğendiniz mi?
Ardenimiz var bir de. O nasıl? (Minik bir not iliştireyim kızımız saplantılı değil. Sadece uzaktan seviyor.)
Aktan?
Emir ve Eflin?
Son bir özel bölüm kaldı. Onun da kimlere olduğunu tahmin edersiniz ♥️
Allah'a emanet olun Vişnelerim 🍒♥️
~ahArdenaşıkkekim