Pagpasok ko pa lang sa probation room ay mabahong amoy agad ang sumalubong sa'kin. Halatang sinadya itong hindi linisin ng mga katulong para pahirapan ako. Tsk! Sigurado akong pakana ito ng bruhildang si Mitch na akala mo inosente pero sa loob ay dinaig pa ang demonyo!
Nilibot ko na lang ang aking paningin sa buong paligid para ikalma ang sarili. Mabuti naman kahit papaano ay maayos ang itsura ng kwarto, dahil kapag hindi ay magwawala talaga ako! Pero syempre joke lang yun! Masyado pang mahina ang katawan ni Heavenhell, kaya kailangan ko munang ibalik ang lakas ko bilang si Carnelia.
Sigurado ako na lahat ng kakayahan ko sa kabilang mundo ay kaya kong dalhin sa mundong ito, katulad na lamang na kahit ako si Carnelia ay nasa akin pa rin ang mga talento ni Heavenhell. Okay! That's my first goal while I'm inside this probation room.
Pero ngayon, kailangan ko munang maglinis dahil naiirita ako sa amoy at itsura ng buong kwarto. Mabilis kong sinimulan ang paglilinis mula sa mga bintana hanggang sa banyo. Hindi naman ako nahirapan mag-ayos dahil 'di rin naman kalakihan ang lugar.
May maliit na bintana na nagbibigay liwanag galing sa sikat ng araw, lamesa, upuan, at may maliit ding kama na sasakto lang sa katawan ko. In short, mukha itong kulungan! Mabuti na lang at kahit papaano ay may banyo dito, dahil 'di na makatarungan kung ang miyembro ng mayamang pamilya ay nakararanas ng ganitong klaseng parusa.
Pero bilang si Carnelia ay masasabi ko na maayos na 'tong tulugan dahil hindi naman ako maarte. Kumpara nga noon ay mas maganda pa ang kalagayan ko ngayon, kaysa noong nasa kamay ako ng mga dumukot sa'kin.
Minsan kasi bago pa nila ako bigyan ng pagkain ay sasaktan muna nila ako at pagtatawanan. Tapos ibat-ibang klase ng torture pa ang nararanasan ko araw-araw na dumating sa punto na gusto ko na lang mamatay nang mabilisan.
*Sigh* Napailing na lang ako at inalis sa isipan ang madilim na nakaraan. Hindi ko pwedeng dalhin dito ang galit na nararamdaman ko dahil masiyadong delikado ang mundong napasukan ko. I need to be careful.
Pagkatapos kong maglinis ay binaba ko ang bag na pinadala sa'kin ni Pira at hinalungkat ito. Kailangan kong mag-umpisa at kumilos ngayon habang may oras pa 'ko. May isang linggo pa ako bago matapos ang parusa ko at sa mga oras na 'yon ay pababalikin na ako sa main palace.
Kaya habang wala pang mga matang nakatutok sa mga galaw ko ay kailangan ko nang mag-ensayo. I must train this body as soon as possible!
Sinimulan ko sa mga warm-up ang training dahil natatakot akong bumigay 'tong katawan ni Heavenhell. Kumpara sa katawan ko noon ay mas mapapadali na lang ang pag-eensayo ko ngayon, dahil higit na mas magaan at flexible si Heavenhell kaysa sa'kin.
Pagkatapos ko sa mga madadaling ehersisyo ay sinimulan ko nang sumipa at iba pang basic techniques na natutunan ko sa Earth. Bilang anak ng Major General sa military ay mandatory ang training kaya wala akong choice.
Ang ibig kong sabihin ay talagang pinilit ako ng daddy ko na pumasok sa loob ng kampo para ma-train ako ng personal. Sa umpisa ay ayoko pang sumama dahil aaminin kong isa talaga akong tamad na nilalang.
Kaya lang wala naman akong nagawa kundi sundin si daddy, dahil hahatawin niya ako ng mahabang stick sa binti para lang sumunod sa utos niya. Pagpasok ko sa loob ng kampo ay naging ayos naman ang training.
Sa umpisa ay mahirap pero 'di katagalan ay naaliw din naman ako sa pag-eensayo. Lalo na't halos lahat ng kasama ko mag-training ay lalaki at talagang malakas silang tignan. Bilang babae na mahilig manood ng mga action movies ay na-astigan ako sa kanila na dumating sa punto na gusto kong maging kasing lakas nila.
Doon din nagsimula ang pagkahilig ko sa martial arts na parang naging obsession ko na. Minsan nga pumupunta pa ako ng ibang bansa para lang pumasok sa mga training school. Kaya hindi maipagkakaila na marami akong nalalaman pagdating sa pakikipaglaban.
At isa nga 'yon sa mga rason kung bakit wala akong naging kaibigan. Masyado raw akong wirdo dahil kababae kong tao ay mahilig ako sa mga panlalaking gawain.
Tsk! Hindi ko naman sila sinabihan na gustuhin nila ako, kaya wala akong pakialam sa mga sinasabi nila.
"I hate mediocrity, okay?"
Masaya ako sa ginagawa ko, kaya bakit ko sila papakinggan? Hangga't kaya ko at masaya ako sa pagti-training ay walang makakapigil sa'kin. Natigil lang naman 'yon nang mabaril si daddy dahil kailangan namin ng pera.
*Sighs* So yeah, ayoko ng pag-usap ang nakaraan dahil lalong sumasakit ang brain cells ko.
Makalipas ang limang oras na pagti-training ay hindi man lang ako nakaramdam ng pagod. This is weird! I thought Heavenhell's body was frail. Don't tell me... my endurance and stamina as Carnelia are with me already!
"This is crazy!" Hindi ko makapaniwala kong sabi sa sarili, pero mas minabuti ko na lang na itago ang pagkatuwa.
Sa ngayon kasi ay hindi ko pwedeng biglain ang katawan ni Heavenhell, kaya mas mainam na magpahinga na muna ako. Ang mahalaga ay may importante akong impormasyon na nalaman. It looks like my characteristics as Carnelia are combined with Heavenhell's knowledge.
"Hehe! This is so great! I can't wait to go out and leave this place!"
Napaupo na lang ako sa kama at nag-isip ng mga pwedeng gawin kapag nakalabas na ako ng probation room. Sa ngayon ang nangunguna sa listahan ko ay ang pagwawalang bisa ang engagement contract na meron kami ng male lead ng nobela na si Vile.
Like duh? Para siyang bangin na kapag nahulog ka, patay ka! O 'di kaya'y lubid na sasakal sa'yo kapag siya ang minahal mo! Ganon na ganon ang nangyari sa lahat ng nagmahal sa male lead. Tignan mo si Heavenhell nasa impyerno na ngayon! Aiya.
Nauna pa siyang namatay kay Mitchel ahh. Geez! Kaya rin siguro napunta ang mabait kong kaluluwa sa katawan ni Heavenhell ay dahil sa hindi pa dapat mamamatay ang bruha ngayon. Sa pagkakatanda ko ay si Trider ang papatay sa kaniya at hindi ang lason na ininom niya!
"Problema! Problema! Layuan mo 'ko! Shit ka!"
Napatigil lang ako sa pag-iisip nang pumasok ang isang katulong dala ang mga pagkain. Sa hula ko ay siya ang isa sa tauhan na pinadala ng bruhang si Mitchel. Yawa talaga ang babaeng 'yon.
Gusto pa yata akong gawing "killer", dahil mapapatay ko talaga 'to kapag pinaandaran niya ako ngayon. Lumapit ang maid sa'kin at padabog na nilapag sa lamesa ang pagkain.
"Pagkain mo." Nakangisi nitong sabi na halatang nang-aasar. Hindi ko siya pinansin at tinignan ang hinanda nito. Hmm.. So this is my lunch?
"Tsk! Are you stupid or what? Do you think I'll eat that shit?" Kalmado kong tanong habang nakasandal sa upuan.
Ngayon kasi ay dinalhan niya ako ng pagkain na hindi ko malaman kung pwede ba talaga siyang kainin. Kahit kaning baboy ay mas maayos pang tignan kaysa dito!
Makalipas ang ilang segundo ay hindi pa rin siya umaalis pwesto niya. Mukhang hindi niya yata inaasahan na magsasalita ako tungkol sa hinanda niya.
"Kung inaakala niya na gagaya ako kay Heavenhell na tanga, pwes nagkakamali siya."
"Ano te, tutula na lang ba tayo? Gusto mo ako na maghain para sa'yo?" Natatawa kong sabi na lalong kinalaki ng mata niya. Geez! Anong trip ng maid na 'to at balak pa yatang makipaglaro sa'kin ng palakihan ng mata.
"My lady, pasensya na, pero wala nang natirang pagkain. Lagpas na kayo sa oras ng tanghalian." Nagmamatapang pa nitong sabi.
"Oh, tapos?" Nakataas-kilay kong tanong. Mukha namang nagtaka pa siya na lalong kinainit ng ulo ko. Ang bobo niya ahh, halatang may pinagmanahan!
"Whoo! Kalma lang, Carnelia! Isa lang 'tong pagsubok na kailangan mong lagpasan, kaya pigilan mo ang sarili mo na huwag iuntog ang ulo niya sa lamesa."
"Palitan mo ang pagkain na 'yan, o kung ayaw mo, tawagin mo na lang ang personal maid ko at siya ang maghahanda para sa'kin." Pilit ngiti kong sabi na kinalaki na naman ng mata niya. Seryoso? May lahi na siyang kwago?
Nang matauhan siya agad siyang napangiwi at nagsalita, "Milady, sinabi ko na wala na ngang pagkain kaya kung ako sa'yo kainin mo na 'yan."
"Ano, Heavenhell? Patayin na ba natin 'to nang manahimik na siya habang buhay? Kung oo, magparamdam ka..."
Pinakalma ko na lang ulit ang sarili. Nagtitimpi lang ako pero kapag ako sinagad niya ay mawawalan talaga siya ng hininga. Ayoko pa naman sa mga taong hindi marunong lumugar kung saan sila nararapat.
Ang lakas pa ng loob niyang iharap sa akin ang masama niyang ugali! Kung pasamaan lang naman ang ugali ang labanan dito ay hindi sila mananalo sa'kin.
Makalipas ang ilang minuto ay hindi pa rin siya gumagalaw at naka-crossed arms pa sa harap ko. Hindi niya naman siguro balak mamatay ng maaga no?
"Hindi ka ba talaga kikilos? Kasi konti na lang ang natitirang pasensya na meron ako sa'yo." Nakangiti kong sabi na kinataas pa ng kilay niya.
"Ko–konti na lang din ang pasensya ko sa'yo, kaya kumain ka na diyan. Huwag pa-espesyal dahil wala ka namang kwenta sa pamilyang Caventry."
Nang marinig ang sinabi niya ay mabilis kong tinabig ang mangkok ng mainit na soup sa lamesa at agad itong nahulog sa paanan niya. Nagkunwari naman akong nagulat at napatayo sa upuan ko habang nakatingin sa kaniya na pawang nag-aalala.
"K–kyahhhh!" sigaw nito sa sakit. Pasimple akong napangisi nang makitang umuusok pa itong nakadikit sa balat niya.
"O–oh my gosh! A–are you okay?!" Kunwaring nag-aalala kong tanong. Agad naman siyang napatingin sa'kin habang may mga luha sa mukha niya.
"Si–sinadya mo! I–I saw it!" Naiiyak nitong sabi habang nakaupo na sa sahig niya. Naglakad ako papalapit sa kaniya at tsaka bahagyang yumuko sa harap niya.
Nagkunwari akong nagulat bago siya tinignan, "Huh? Did you find out right away? I thought my acting was okay, but I didn't expect you to find out."
Kita ko ang gulat sa mata niya nang marinig ang sinabi ko. Hindi ko siya pinansin at hinila ang upuan papalapit sa kaniya bago umupo. Ngayon ay nakaupo siya sa sahig habang ako ay nasa harap niya at naka-dekwatro.
Tinaas ko ang paa ko ang tsaka nilapit sa baba niya. Marahan ko 'yong tinaas gamit ang paa ko atsaka siya nginisihan. Hehe! This is the attitude of the real mafia boss, okay?
"You know what? I'm really pissed because of your bad attitude towards your boss. But still, I have a good heart and I know that someone just ordered you to act like this. Am I right?" Diretso kong sabi na kinagulat niya.
Agad siyang napayuko at hindi makatingin sa'kin ng diretso. Hindi rin mapakali ang mga kamay niya na para bang kinakabahan siya. Tsk! Ngayon, sigurado ako na magsisinungaling 'to sa'kin.
"I—I... M—my lady, nobody told me to do this." Mahina niyang sabi habang nakayuko pa rin.
"Oh, really? You don't have to lie to me. Is it Mitchel? Or my brother Henry? Come on, tell me, and I will assure you of your safety." Sabi ko pa at umayos na ng upo. Binibilang ko rin kasi ang minuto kung anong oras papasok sa eksena ang bruha.
"N—no..."
Napakunot-noo na lang ako. "If you continue being like this, you'll really piss me off. So come on, darling, answer me honestly. Don't be scared."
"I—I can't... " Pagmamatigas niya pa rin. Aiya. Mukhang kailangan ko pa yatang maging masama bago siya umamin sa'kin.
"Then I'll ask you a question. Do you love your family? How about your sister or brother?" Tanong ko gamit ang malamig na tono. Nakita ko naman na agad siyang natigilan at nanginginig na humarap sa'kin.
"N—no! D–don't! D—don't hurt them, Milady." Humahagulgol nitong pagmamakaawa habang nakahawak sa binti ko. Nginisihan ko lang siya bago sinipa ang kamay niyang nakahawak sa'kin.
"Of course I wouldn't, but it all depends on you. So what do you think? Just give me a name and all of us will be happy. That's easy, right?" Napayuko ulit siya bago tumingin sa'kin.
"I—it's L–lady Mitchel. S–she told me to give you this food." Humihikbi pa nitong sabi.
"Oh? It's nice to know." Nakangiti kong sabi.
"Pl—please, my lady, do–don't tell Lady Mitchel about this. She would kill my family if she knew... " Nagmamakaawa pa rin niyang sabi na kinangisi ko lang.
"Alright. Just follow my order and you'll be safe. " Sabi ko na lang na agad niyang kinatango.
"Y–yes, thank you, my lady!"
Pagkatapos niyang umiyak ay agad ko syang sinabihan ng gagawin niya ngayon. Syempre tuloy pa rin dapat ang eksena ni Mitchel para naman hindi siya maghinala diba?
"Start now," malamig kong sabi na agad niyang sinunod.
Malakas niyang tinumba ang sarili at ginawa niya yon mismo sa lamesa dahilan para sabay silang bumagsak at mawasak ang kahoy. Naglikha 'yon ng malakas na ingay na kinatango ko na lang.
"Very nice! Good acting!" Papuri ko sa isip ko habang nakatingin sa uma-arte na maid.
"F–forgive me, my lady!" Humahagulgol nitong sabi habang pilit na pinupunasan ang mainit na sabaw sa paa niya. At tulad ng inaasahan namin ay agad ngang nagbukas ang pinto ng kwarto at pumasok na ang mga bruha sa eksena.
"What happened here?" Isang nag-aalalang boses ang narinig sa buong kwarto. Tsk! Here she comes! The bitch of my life, Mitchel.
Paano ko nalaman na siya si Mitchel? Well, it's because of her red hair, her bitchy eyes, a body like a slut and her so-called innocent face. Hah! Hindi na rin ako nagtaka na nagdala pa siya ng mga audience. Akalain mo nga namang handa palagi ang bruhang 'to.
"Lil' sis, what happened?" Bigla niyang tanong. Nang tumingin siya sa maid na nakaupo pa rin sa sahig ay agad siyang napatakip ng bibig. Siguro dahil sa nalaman niyang hindi siya nakapag-toothbrush at amoy imburnal ang hininga niya. Shit siya!
"Oh my! What did you do, sis? Look at her feet... Was it necessary for you to be disrespectful to the maid?" Kunwaring nag-aalala nitong tanong at talagang inalalayan pang makatayo ang katulong.
"My gosh! Wala talagang modo si Lady Heavenhell!"
"Sinabi mo pa! Buti pa si Lady Mitchel ay nagagawang mag-alala sa mga tulad nating katulong."
"Ano pa bang bago? Ganiyan naman talaga ugali niya."
"Buti na lang nahuli natin siya ngayon. Baka kung nahuli tayo ay nakapanakit na naman siya."
Sinamaan ko ng tingin ang tatlong maid na ang lakas magbulungan. Hindi na ito yung mga katulong na napagalitan ko kanina kaya malalakas ang loob na magsalita ng masama.
"Tatandaan ko talaga ang mukha nitong apat na 'to para alam ko kung sino ang mga paiinumin ko ng asido. Tignan ko lang kung hindi pa malusaw mga bibig niyo. Heh!'"
Nagkunwari akong nagulat at agad na pinilit na mapaluha. "N–no, big sis! I—it's not like that! I accidentally spilled the bowl on the table, so it was thrown at her."
Bigla naman silang napatigil. Mukhang hindi nila inaasahan ang ginawa ko. Kung ako kasi ang normal na Heavenhell, malamang ay nagwala na rin ako kagaya ng iniisip nila. Si Heavenhell kasi ay tahimik lang madalas, pero kapag ganito na ang sitwasyon ay nagwawala 'yon.
"Mi–milady, that's not true! S–she did it on purpose! I saw it! " Umiiyak na sigaw ng maid na akala mo talaga inapi siya.
Well, kung tutuusin ay totoo naman talaga na sinadya ko 'yon. Pasalamat na lang siya at mabait ako, dahil kung hindi ay sa mukha ko pa siya binuhusan. Nagulat kuno ako sa sinabi ng maid at agad siyang tinuro.
"Yo–you're lying! You're just a maid and you even dare to bring me trash for me to eat. Is that how a maid should behave?" Hindi ko makapaniwalang tanong habang pinipilit na palungkutin ang mukha.
"Shems! Paano nga 'yon gawin? Aiya! Bahala ka na, Carnelia!"
"I–I already explained that t–there's no food left and y–you didn't believe me. T—that's why you got mad at me and s–spilled the soup on me. " Naiiyak pa rin na sabi ng maid habang pinupunasan ang mga luha sa mata niya.
Teka? Bakit parang ang galing din niyang umarte? Kung hindi nga lang ako ang nagturo sa kaniya ng sasabihin sa play na 'to ay malamang naniwala din ako sa sinasabi niya.
"Geez! Huwag kang magpatalo, Carnelia!"
"Y–you! H–how could you say that? Aren't we the ones who pay for your service? Then why can't you even do your job properly? N–now you're blaming me for this!" Sabi ko pa na wari'y nasaktan sa narinig.
Pasimple akong napatingin sa reaksyon nila Mitchel at doon nga ay nakita kong nalilito na sila. Hindi din siguro sila makapag-isip kung sino ang nagsasabi ng totoo. Malamang ngayon ay maghahanap na lang ng lusot 'tong si bruha para ako ang masisi sa nangyari.
"L–lil' sis, stop talking like that. Your words are too much. Even though she said things that made you angry, you should know that she never meant to offend you. " Naiiyak nitong sabi.
The hell?! Nakakadiri talaga ang pag-arte ng bruhang 'to. Sa novel ay naiinis na ako sa tuwing nababasa ko ang kaartehang niya. Paano pa kaya ngayon na nakikita ko siya sa personal diba? Kung hindi lang ako nagtitimpi ay nasungalngal ko na siya ng kutsarang nasa lamesa.
"S–sister, are you certain that this is not her intention? D–do you believe her instead of your own sister? W–why does it look like you're more concerned about her when you didn't even know what happened between us?" Naiiyak kong sabi na kinagulat niya.
Hindi niya siguro inakala na ibabalik ko sa kaniya ang sinabi niya kanina. Kaya naman para dama ang pag-arte ko ay inisip ko na lahat ng nakakalungkot na kwento na nabasa ko sa Earth para lang magtubig ang mata ko ngayon.
Nang makaisip nga ay mabilis na tumulo ang luha ko na lalo pang kinalaki ng mga mata nila. Nakita ko naman na hindi mapakali si Mitchel at agad na winagayway ang mga kamay niya.
"I'm–I'm not... I'm just concerned about you. " Concerned niya kunong sabi. Napatingin naman ako sa kaniya at tinodo ng konti ang aking acting skills. Yikes!
"I–if you're concerned about me, you should ask me and believe in me i–instead of asking the maid and believing her lies. Yo–you made my heart hurt so much." Sabi ko pa habang pinipilit na huwag masuka sa sinasabi ko. Kadiri ehh!
"I—I'm sorry..." Dinig kong sabi niya. Ngayon ay naramdaman ko na lang na nasa tabi ko na siya habang tinatapik ang balikat ko.
"Hmmp! Itatapon ko talaga 'tong damit na suot ko ngayon dahil ayokong mahawakan ng virus na galing sa bruhang 'to."
Tumingin na lang ulit ako kay Mitchel atsaka napaawa ulit. "Y–you know that I just came back after being poisoned, right? B—but look what she gave me! Is that thing even called a food? A–are we poor now, sister?"
"O–of course not! Maid, what did you just give to my sister? Are you trying to harm her?!" Kunwaring nagagalit niya pang tanong. Napayuko na lang ang maid at agad na umiling.
"N—no, milady. I didn't know... I'm sorry! "
"Get out!" Utos ni Mitchel na agad namang sinunod ng babae. Paika-ika itong lumabas ng kwarto, kaya ngayon ay kami na lang at ang apat niyang alipores ang nandito.
"T–thank you, sister. But I hope you'll educate your maid thoroughly since there's a word that says that the dog replicates its owner." Pa-inosente kong sabi na kinausok ng ilong niya. Sa itsura niya nga ngayon ay masasabi ko na mas cute pa sa kaniya ang aso. Hehe!
"Y—you! How could you say that to me?!" Tanong niya sa'kin na animo'y nasasaktan. Mukha kasing iiyak na siya ehh. Tsk! Assassin ba talaga 'to o mema assassin lang?
"I–I'm just concerned about you, big sis. Well, I want to rest now, sister, so if we're done, please call my maid when you get out. Thank you!" Kunwaring nanghihina kong sabi bago lumapit sa kama ko.
Bago ako tumalikod ay nakita ko muna ang galit sa mata niya na kinangisi ko na lang. Sigurado ako na ipapatawag na naman si Heavenhell dahil sa nangyari ngayon. Tsk! Boring!
"O–okay, so I'll call your maid to clean your room and bring you some new food." Sabi nito bago umalis kasama ang apat niyang alipores.
Mukhang wala rin siyang nagawa kung hindi ang umalis na lang, dahil wala naman siyang mapapala sa pag-arte niya sa harap ko. Like duh? Sa itsura non ay tanga lang ang maniniwala sa kaniya, tulad na lamang ng pamilya Caventry!
"That bitch is so stupid! This family is stupid! Everyone is stupid!" Naiinis kong sabi atsaka humiga ng kama.
Agad akong napatigil sa pag-iisip nang biglang bumukas ang pinto. Nag-aalalang tumakbo papalapit sa'kin si Pira habang iniiwasan ang basag na mangkok at sirang lamesa sa sahig.
"My lady, how are you? Are you hurt? Those maids are so pathetic!" Nagagalit na sabi nito habang nakatingin sa nakakalat na pagkain.
"Don't worry, I'm fine. Clean that mess and bring me another food." Utos ko nalang dito. Tumango lang si Pira bago ito tuluyang lumabas ng kwarto.
Sa pagkakakilala ko kay Mitchel ay sigurado akong kakalat sa buong mansion ang nangyari at sa huli ay ako na naman ang masama. Ano pa bang bago? Ganito naman talaga ang kinalakihang buhay ni Heavenhell, kaya kailangan kong matutong habaan ang pasensya ko. Lalo pa na sa mundo na 'to ay uso ang patayan.
Pagkabalik ni Pira dala ang bagong pagkain ay kumain na lang ako ng tahimik. Alam kong nag-aalala sa'kin si Pira ngayon, pero wala siyang dapat na ipag-alala. I'm not the same stupid and weak Heavenhell that she knew.
"Pira, I want you to do something for me." seryoso kong sabi.
"What is it, my lady?" Tanong nito na pawang lahat ay gagawin niya kahit na ano pa ang ipagawa ko sa kaniya.
"I want you to find this person and tell her to prepare these things as soon as possible." Sabi ko na lang at inabot sa kaniya ang mga papel na naglalaman ng mga inihanda ko kagabi. Tinignan niya ako na bakas ang gulat sa kaniyang mukha.
"M–my lady, th–this? Did you make these?" Nginitian ko lang siya bilang sagot.
"I understand. I'll go now, my lady."
Pagkalabas ni Pira ay panibagong katok na naman ang narinig ko sa pinto. So, it is the time, huh? Inayos ko muna ang itsura ko bago binuksan ang pinto.
"Good afternoon, my lady. The lord wants to meet you now. "
_______________________________________
Dem's note: May errors pa kaya paki-intindi na lang. Thank you!