*Düzenlendi*
"Allah'ım elektirik çarpılayım da ben de matematik dehası olayım ne olur?" Diye yakınan Gonca'ya baktım. Sayısalcıydı fakat matematiği günahı kadar sevmezdi.
"Çatlak, ha bu soruyu neden bu formülle çözmüyorsun. Bütün soruları bununla yapmışsın ya." Diye sitemle söylendi firdevs.
"Ama ben çok sıkıldım. Dayanamıyorum."
"Sınava girdiğine değecek devam et Gonca."
"Valla benim rüyamda herkes savaş ediyor. Tarih matematikten daha zor." Diyerek kalemi bırakıp parmaklarımla boynuma masaj yaparken aynı zamanda geriniyordum.
"Kızlar!" Diye koşa koşa sınıfa giren zuhal'e odaklandık.
"Ay ne var deli kız?"
"Çok eğlenceli bir şey oldu."
"Ne oldu?" Diye meraktan çatlıyordu betül.
"Poyraz sizce kiminle kavga etti?"
"Kavga etmediği an mı var?"
"Kiminle?"
"Demirle!"
"Neden?" Diye sakince sorduğumda,
"Kesin saçma bir şeyden kavga etmişlerdir." Diyen betül'e baktım.
Demir asla kavga eden tiplerden değildi. Sadece küfür vardı o kadar hem zaten ben de kullandığım için onun küfürlerini pek takmıyordum.
Ayrıca bana karşı samimi biti gibi görünse de geçen haftaki mesajlaşmamız beni üzmüştü.
Soğuk nevale dedi bana!
Haklı olması sinirimi bozuyor!
Ama onunla konuşunca hiç olmadığım biri gibi oluyorum. En basitinden huzurluyum, sakinim, azıcıkta olsa komiğimde.
Öyle değil mi?
Gülmüyorum ama Demir'le sanki iki yakın kankaymışız gibi konuşmak benim duygularımı açıyordu.
O buzlu nevale halim gidiyor onun yerine eğlenceli,esprili, kafa kızlardan oluyordum.
"Demir kavga eden tiplerden değil ki." Dedi firdevs.
"Birbirlerine çok öfkeli bakıyorlardı. Galiba kız kavgası."
"Yok artık, daha neler." Diyerek kahvemi içtim.
Eğer zuhalin dediği gibi poyrazla demir kız kavgası yaptılarsa evde hüngür hüngür ağlardım. Gözlerim dolacak gibi olsa da derin bir nefes alıp sessizce kızları dinledim. Kimseye çaktırmadan acımı dindirmeye başladım. Zaten en iyi yaptığım şey buydu. Asla düşme ve belli etme..
"Acaba hangi kız için kavga ettiler?"
"Betül korayı göndersene öğrensin bir demirden." Diyen firdevse baktım.
Teşekkür ederim firo. Biz ona bazen şakadan da olsa firo derdik ve o bundan hiç hoşlanmazdı.
Betül ise 'Tamam' deyip korayla yazışmaya başladı.
"Poyraza da yazık oldu, yüzü gözü yara bere içinde kaldı çocuğun." diye ima da bulundu zuhal. Tabi bu ima bana değil Goncayaydı.
"Çok da önemli bir şey yokmuş ya."
"Ne dedi enişte?"
"Önemsiz birşey takmayın diyor."
"O zaman salla. " Diyerek telefonda gezindim.
"Ne oldu bilmiyorum ama poyrazımın canı çok acımıştır. Keşke yanında olabilsem." Diye hüzünlü söyleyip kafasını test kitabının üstüne koydu. Ben de destek olmak adına sırtını sıvazladım.
Eh ne de olsak aynı kaderi paylaşıyorduk.
"Başlarım böyle işe! Ne bok yemeye ikizime yavşıyor şerefsiz pezevenk." Diye söylenen demirle bütün gözümüz onun üstündeydi.
"Tamam abi sakin ol. Gülce şimdi gelir yanımıza."
Murat ve Koray karşı masadan sandalye çekip üçüde masamıza oturdular.
"Koray ne oluyor? Gülce ne alaka?"
"Gülüm gelip söyleyecektim ama o an olay büyümesin diye şey etmedim ben."
"Okul bitsin ben seni şey edecem koray."
"Artık biri ne olduğunu anlatabilir mı?" Diye sorduğumda sesim acayip derece de katı ve umursamaz çıkmıştı.
"Ya ne olacak o ismi lazım değil instagramdan ikizime yazmış."
"Ne yazmış?"
"Neymiş Gülce benimle kafeye gelir misin? Bok gelir oraya! Gülce gelsin ben ona soracağım hesabı."
"Oğlum sen bilmiyormusun onu bela arıyor işte."
"Abi!" Diye bağırdığında Gülce, Demir hemen ayağa kalkıp karşısında dikildi. Biz ise sessizce onları dinliyorduk.
"Abi sen ne yaptın? Herkes seni konuşuyor yalnız helal olsun o itin suratını iyi geçirmişsin." Diye dalgaya vurup hem sinirli hem de gülüyordu. Bu kız acayip derecede dengesizdi.
"Zevzekliği bırak bir daha o itle aynı ortamda havayı soluduğunu bir göreyim sana dalarım kızım."
"Ben bu konuşmayı sanki geçen haftada duymuştum ama neyse ilk defa duyuyormuş gibi yapayım. " dediğinde bazılarımız gülmemeye çalışırken bazılarımız da hafif bir kıkırtı çıkarmıştı.
Demir ise burnundan nefes verip sarılmak için kollarını açtı ve Gülce'de hemen sarılmıştı.
"Aferin, tam da böyle olacaksın." Diyerek saçlarını okşadı.
"Hatırlatayım canım ben Gülce Atay'ım ben kimseye hesap vermem."
Ardından yan masadan sandalye çekip kardeşini yanına oturttu fakat sarılmaktan hiç vazgeçmedi.
Ben ve abim ne ise onlarda o şekildeydi. Birbirlerini seven, güvenen ne zaman bir sorun çıksa birbirlerine daima sıkı sıkı sarılan çiftelerdendi. Mesela benim abim bana ne kadar çok kızarsa kızsın eninde sonunda bana sıkı sıkı sarılırdı.
"Yelda, yelda."
"E-efendim ne oldu?"
"Daldın gittin bir şey mi oldu?"
"Yok, bir an öyle görünce aklıma abim geldi."
"Ankara'dan daha dönmedi mi?"
"Bu hafta sonu dönecek." Dedikten sonra kahvemi içtim.
"İyi bari iki gün kalmış biraz daha sabret." Dediğinde firdevs sadece başımı saklamakla yetindim.
Demir'le göz göze gelip yazdıkları aklıma geldi.
Yelda ve ben mümkün değiliz
Yelda sadece benim arkadaşım onun dışında benim hiç bir şeyim olamaz
Onun ne hissettiğini kimse anlayamaz.
Zil çaldığında sınıflara geçtik. Poyraz'la göz göze geldikten sonra bakış açımı değiştirip en arkada duran duvar kenarı sırama geçtim. Hakikaten demir poyrazın suratına bayağı iyi geçirmiş. Oh olsun ona!
Tarihçi Alpaslan Hoca sınıfa girdiğinde poyrazın halini gördü.
"Poyraz sen yine ne haltlar yedin?" Diye konuyu açtı.
"Hocam halt malt ayıp oluyor."
"Ayıp oluyorsa sen de düzgün dur oğlum kerkük boru hattı gibi girmişler sana."
"Duydunuz mu bir yerlerden kapak sesi geldi." Dediğinde mustafa, poyraz hemen "kes lan sesini." Diye mırıldandı.
Okulun sayko,belalı ve psikopatın tekiydi poyraz. Gonca'da bula bula bunu seviyordu. Tam bir klişeydi, gerçi benim ki de az normal değildi benim yaptığım tam bir delilikti.
Ders bittikten sonra okuldan çıktığımda kızlarla vedalaşıp kulaklıklarımı kulağıma takıp rastgele bir şarkı açtım. Mahalledeki sokağa girdiğimde önüme çıkan kişiyle refleks olarak münasip bir tarafına tekmeyi bastım. Anında yere çakılan kişiyi görmemle kulaklıklarımı çıkartıp şaşkınca ona baktım.
"Abi!"
"Ah! Kızım ne yapıyorsun be!" Diye inliyordu.
"Kusura bakma abi, ani refleks. "
"Sikeyim böyle refleksi kaldır beni bir yardım et." Dediğinde yavaşça onu kaldırdım.
"Hiç öyle bakma. Sanki bilmiyorsun beni."
"Bilirim bilirim babamın kızı ne olacak." Deyip yerdeki çantasını eline aldı.
"Hem sen hayırdır hani hafta sonu gelecektin?"
"Süpriz yapmak istedim."
"Keşke yapmasaydın ilerde pahalıya patlayacak sana."
"Sus kız, hadi eve gidelim annemi özledin ben."
"Bizi hiç özleme zaten biz üveyiz ya." Dediğimde saçlarımı karıştırıp eve doğru yürüdük.
Akşam yemeğin de annem sağ olsun babamın çeşnici başı gibi bütün yemekleri ağızına tıkıştırıyordu.
"Yavrum benim aç ağzını bak en sevdiklerin var şansına" deyip yemek dolu kaşıkla Sefa abimin ağzına tıkıştırmakla meşguldü.
"Anne biz de varız hani" dediğinde kardeşim Berk iştahla yemeğine kaldığı yerden devam ediyordu.
"Hanım az rahat bırak çocuğu sanırsın askere gitti."
"Ay bunun askerliği de var değil mi? Yavrum gitmesen olmaz mı?"
"Anne istersen abimin turşusunu kuralım. Hem bedavaya gelir." Dediğimde Berk ve babam kahkaha attı.
"Baba senin şu kızın öyle bir tekme attı ki feleğim şaştı. Şu kıza kontrollü refleks öğret ya."
"Aslan kızım benim. Sen de dikkat et kızıma sanki huyunu bilmiyorsun kereta." Dediğinde tek kaşımı kaldırıp abime meydan okudum.
Odama geçtiğimde ders kitaplarımı önüme koyup yks konularımı bitirmeye başladım. Saat gece biri geçince masadan kalkıp dolabımdaki gizli bölmeden eski telefonumu alıp açılmasını bekledim. Sahte hesabıma girdiğimde bir kaç tane mesaj geldiğini gördüm.
Onlar da boş beleş olduğu için onları atlayıp Demirin sohbetine girdim ve yazışmalarımıza göz attım.
Bu gece ona mesaj atmayacaktım. Keyfim yok, moralim bozuk ve yarın sözlü var ben de saatlerce çalışıp uyudum.