PHILOMENA'S POV:
"ARE you sure that you're okay?"
Napatingin naman ako kay Ellioner ng muli nya akong tanungin.
"Oo nga, okay na okay na ako noh"
Bakas ang irita saaking muka dahil sa paulit ulit nyang tanong.
"What? I'm just asking, wag mo akong tignan ng ganyan"
Hindi nalang ako sumagot at inirapan nalang s'ya
Isang lingo narin ang nakaka lipas ng mang yari ang trahedyang iyon at ito ako ngayon nag ha-handa na dahil ma di-discharge na ako dito sa hospital.
Isang buong araw daw akong naka tulog nun kaya alalang alala saakin si mokong akala nya nga daw patay na ako. Tawang tawa nga ako ng mapanood ko ang video ng pag hagulgol ng iyak ni Ellioner. Pinanood saakin ni Josh. Nag taka pa nga ako nun kung ano yung ipapanood nya saakin kasi sinakto n'yang umalis si Ellioner bago pinanood saakin
Hindi ko pinadelete kay Josh yon. hindi nya pinanood sa iba lalo na kay Ellioner. Ayaw nya rin daw, dahil baka mawala daw sya ng maaga sa mundo.
Loko loko talaga
Inaayos ko na ang mga gamit ko at Sa probinsya namin kami de-deretsyo para ma fresh daw ang utak ko.
At kailangan ko na din talaga umuwi muna saamin dahil baka nag aalala na sila inay
Ng matapos na ako ay binitbit na n'ya ang bag bago inalalayan akong mag lakad.
Hanggang ngayon medyo nakakaramdam parin ako ng kirot ng tyan ko pero kaya ko naman.
Dala dala nya ang mga gamit ko sa kabilang kamay nya at ang kabila naman ay naka hawak sa bewang ko.
Nabayaran nya na lahat ng bill ko dito sa hospital. Nahihiya nga ako pero nung nag reklamo ako sya pa yung nagalit. Dumalaw din saakin sila tita Marie at tito Ellios kasama si Jasfer. Nagulat nga ako nung malaman kong sya pala ang bunsong anak na sinasabi ni tita marie
Humingi sya saakin ng kapa-tawaran dahil sa ginawa nya, at agad ko namang pina-tawad dahil sino ba naman ako kung hindi mag pa-patawad diba? Mas magandang kalimutan nalang at mag move forward kesa mag karoon ng sama ng loob at galit sa puso
Naiintindihan ko naman sya at ang paliwanag nya saakin
Nabulag lang daw talaga sya dahil sa pag mamahal saakin at galit sa mga Clayton. Kahit anong gawin nya daw ay Si Ellioner parin ang mahal ko.
Hindi ko maiwasang hindi maka ramdam ng awa para sa kanya.
Parehas kaming naging biktima...
Pero mag kaiba ng sitwasyon ng pang yayari...
Inamin n'ya rin saakin na nag aadjust pa s'ya sa buhay nya ngayon pero unti unti na n'ya daw na natatanggap
Nag pasalamat din sya saakin peri hindi ko alam kung para saan kaya nag kabit balikat nalang ako.
Ilang na ilang pa sya kila tita, aba sino ba namang hindi maiilang almost 21 years din silang nag ka walay. Mas matanda lang pala sa kanya si Ellioner ng buwan.
Si Stacy naman bumisita saakin kahapon. Jusko kinabahan ako nun kasi ako lang mag isa sa hopital room ko. Baka tuluyan na n'ya akong patayin. Wala kasi si Ellioner dahil pinapasok ko sa skwelahan, ilang buwan na rin pala syang hindi uma-attend ng klase mula ng mawala ako
Nakaramdam ako ng galit sakanya kasi kaya nyang pumatay, mahalin lang sya ng taong mahal nya.
Balot na balot sya non kaya akala ko talaga may gagawin nanaman syang masama pero nagulat ako ng bigla syang lumuhod sa harapan ko at humagulgol ng iyak habang sunod-sunod na nag sasabi ng sorry.
Nung una naguguluhan pa ako hanggang sa napag tanto ko kung ano ang ibig sabihin ng ginawa nya
Binaril nya ako...
Kaya ang ginawa ko sinabihan ko nalang sya at pinayuhan. Masyado lang din kasi syang nabulag sa pag mamahal kay Ellioner. Nalaman ko ring wanted sya ngunit nag tatago, dahil ayaw nyang makulong. Pinag hahanap daw sya ng mga pulis at tauhan ng mga Clayton
Nag maka-awa sya saakin na kausapin ko daw si Ellioner para hindi na daw sya ipakulong. Medyo nagalit ako nun pero nung sinabi nyang lalayo nalang sya at hindi na kami guguluhin kahit kelan basta wag lang daw sya ipakulong. At nakita ko naman sa mga mata nya na sincere sya, Every body deserves a second chance kung sa tingin mo ay karapat-dapat na bigyan.
At nakita ko namang deserve nya pero nag bigay ako ng kundisyon sa kanya
"Wag mo na kaming guguluhin pa dahil sa oras na gumawa ka uli ng masama saamin hindi na talaga kita kayang patawarin pa at hahayaan ko nalang na pag bayaran mo lahat ng kasalanan mo sa loob ng kulungan"
Walang imosyong sabi ko habang naka tingin kay stacy na naka luhod sa harapan ko ngayon
"Y-yes! I-i w-will... I-i p-promise..."
Kaya kinausap ko si Ellioner, nung una nagalit s'ya nung malamang galing si stacy sa hopital room ko pero pumayag din naman syang wag ng ipakulong si stacy. Ikaw ba naman kasi iyakan ko ng malakas sinong hindi papayag, tarantang taranta pa naman 'yon kapag umiiyak ako. Pero pag inulit pa daw, hindi nya na daw talaga papalampasin pa, at pumayag naman ako.
Si Nuela...
Ang Bestfriend ko...
Napatawad ko na s'ya... kahit hindi pa sya nakakapag paliwanag saakin, iniwan na ako. Nabalitaan ko nalang na pumunta na pala ng brazil dahil nakilala na nya daw ang ama nito. Sinabi saakin ni Matthew naningkit pa nga yung mata ko habang sinasabi nya saakin yon, dahil sobrang lungkot nito habang si Josh naman ay sobrang dilim nang mata habang nakatingin kay matthew-uh...oh...mukang may love triangle na namumuo.
Sila inay naman ay gusto akong puntahan nung malaman nila ang nang yari saakin pero sinabi ko naman na ok na ako at uuwi ako pag na discharge ako sa hospital. Pumayag naman sila.
Kaya eto kami ni Ellioner palabas ng hospital gusto nya na daw kasing ma meet sila inay at itay pati narin si bunso para maipag paalam nya daw ako na manliligaw sya.
Kinilig ako ng malaman yon pero hindi ko pinahalata.
Sumakay kami sa mamahalin nyang sports car.
At umalis na dalawa lang kami ang pupunta walang kasamang men in black. Buti naman mukang na trauma na kasi ako eh.
Dahil nasa palawan kami ay kinakailangan naming sumakay sa Yatch nila.
Mag aalas tres na kami naka rating sa barangay namin gabi kasi ako na discharge at medyo mabilis mag pa takbo si Ellioner, lalo na't sports car ang sinasakyan namin.
Madaling madali eh iitakin lang naman sya ni itay.
Nakita kung humaba nanaman ang leeg ng mga chismosa naming kapit bahay.
Nang nasa na labas na kami ng bahay ay agad na pinatay ni Ellioner ang makina at bumaba. Nakita kong naka sunod ang tingin nila dito lalo na ng nga batang high school student.
Napa rolled eye naman ako
Ng binuksan na ni Ellioner yung pintuan sa gilid ko
Taas noo akong bumaba. Pero medyo napangiwi dahil kumirot ng kaunti ang tyan ko.
Nakita kong laglag ang panga nila. As in literal. Jk!
Kinuha na ni Ellioner ang gamit ko saikod ng sasakyan at nilock na ito.
Pinag masdan ko ang itsura ng bahay namin ngayon.
Gawa sa hallow blocks na ito ngayon.
Pumasok na kami sa loob ng bahay. Pero bago iyon nakita ko pa ang mapanuring tingin ng master mind ng pag chichismiss saakin noon. Si aling mely kasama ang kanyang asawa na si mang benig.
Tuluyan na kaming pumasok sa loob at naabutan naming seryosong naka upo si Coco, inay at itay na may itak sa kanyang tabi.
Napalunok naman ako.
Naku patay kang bata ka!
--------------
"CONGRATULATIONS!" sabay sabay naming sabi at hinagis ang toga namin.
Hindi parin ako maka paniwala na tapos na ako sa pag aaral at graduate na bilang BSC (Bachelor of Science in Criminology) At ilang taon na rin ang nakaka lipas ng mang yari ang mga trahedyang nangyari sa buhay ko. At sa buhay nila. Ok na ang lahat ayos na rin ang relasyon nila Ellioner kay Jasfer at nag ka patawaran na.
Si Agatha naman ang mommy ni Nuela at mommy din pala ni Stacy ay nasa kulungan ngayon ng mga may problema sa pag iisip, ok naman daw 'yon kay Nuela para pag bayaran ang mga masasamang ginawa ng kanyang ina, at magamot ito.
Si Jasfer ngayon ang namamahala sa Manequi Mafia. Ok na ang relasyon nya kila tita. At sa kuya nyang si Ellioner.
Si Nuela naman ang best friend ko sa brazil nya na pinag patuloy ang pag aaral nya, sinabi nya na saakin lahat, parehas pa nga kaming umiiyak noon habang mag ka usap sa phone, miss ko na rin yung lukaret na yon may komunikasyon naman kami kaso naputol lang nung isang buwan ng hindi ko malaman kung anong dahilan. Kaya ang iniisip ko nalang ay baka busy.
Forgive and accept
Wala namang masamang mag patawad lalo na kung deserve ng taong yun yung pag second chance na binigay mo.
Si Cassandra naman hindi ko na alam kung nasaan na. Kahit na hindi kami close at nagawan nya man ako ng masama eh naging kasamahan ko naman sya sa trabaho at naging kaibigan na rin. Short of.
Mag ka sama kami ngayon nila inay at itay.
Graduation ko kasi limang taon narin ang nakaka lipas mula nung maging kami.
Akala ko iitakin sya ni itay hindi pala dahil panakot lang pala iyon ni itay para malaman kung seryoso talaga saakin si Ellioner. Tuwang tuwa naman si inay ng malaman nyang si Ellioner pala at oner na kababata ko ay iisa.
At napatunayan nya naman. Ilang araw kaming nag stay sa probinsya nun para patunayan na mahal na mahal nya daw ako. Pag iigib, pag sisibak ng kahoy, pag tatanim ng palay, at nag inuman din silang dalawa ng gin bilog ang alak ng mga lasinggero doon saamin.
Hanggang hangga ako sa kanya dahil napatunayan nyang dalisay ang kanyang puso at alam kong mahal na mahal nya ako at mahal na mahal ko rin sya.
"Mama nag-yaya po si mom sa bahay doon na daw po muna kayo mag dinner at mag palipas ng gabi"
Medyo pilipit na pag tatagalog nya pero magalang na sabi nya.
Napalingon ako ng marinig kong sinabi ni Ellioner 'yon
Mama at papa tawag nya kila inay at itay, bayaw naman kay bunso.
Nung sinita ko sya noon ang sabi nya naman ay doon din naman daw ang punta namin. Kaya pinabayaan ko nalang.
Pero deep inside kinikilig ako.
"Nakaka hiya naman" sabi ni itay. Pina sundo kasi nila tita Marie sila inay sa San Jose para maka attend ng graduation ko.
"Naku wag na kayong mahiya parang hindi naman tayo matalik na mag kaibigan nyan na magiging mag balae na" singit ni Tita Marie na nasa tabi na pala namin.
Nag taka naman ako kung ano ang ibig nyang sabihin.
"Po?" Tanong ko.
Nakita ko namang nag ka tinginan sila ni Ellioner parang nag uusap gamit ang mga mata.
"Ah wala hehehe" sabi ni tita at tumingin saakin sabay peace sign.
Napa tango tango naman ako.
May inabot na bulaklak saakin si tito Ellios na agad ko namang tinanggap at nag pa salamat.
"For you iha, congratulations"
"Salamat po tito" naka ngiting sabi ko.
It's blue roses, my favorite flower.
I really love blue roses because it's symbolizes joy and harmony, perfect to create an atmosphere of peace.
Pag ka tapos non ay umalis na kami ng school. And by the way graduate na si Ellioner, pinasa na sakanya ang business nila, pati ang Clayton Mafia na pina mumunuan ni tito. Hati sana sila ni Jasfer ngunit tumanggi ito dahil may Manequi Mafia itong pinamumunuan. At ako naman ay mag t-take na ng board exam sa pagiging police.
Hindi naman sila tutol doon dahil kung saan daw ako masaya susupportahan nalang nila basta ligtas ako. Pero si Ellioner pinag awayan pa namin yon dahil tutol sya. Bakit ko padaw kailangang mag trabaho kung nandyan naman daw sya. Like duh. Hindi kaya kami mag asawa...Hindi pa.
Hindi ko nga alam kung papakasalan ako nyan, hindi naman ako nag mamadali pero kung sakaling mag popropose sya mag ye-yes talaga ako. Syempre sigurado na ako sa kanya eh. Sa dami ba naman ng pinag daanan namin all these years.
-----------
NAKA rating na kami sa mansion ng mga Clayton nauna na kaming dumating ni Ellioner dahil sasakyan nya ang gamit namin habang sila inay naman ay naka sakay sa sasakyan nila tito Ellios may dadaanan pa daw kasi sila.
Pag ka pasok namin sa loob ng mansion ay nag taka ako ng pag ka lingon ko sa likuran ko ay wala na si Ellioner.
"Huh? Saan pumunta 'yon?"
Nag panic ako ng biglang namatay ang ilaw.
"Hala! Brown out, ano ba naman yan tas iniwan pa ako ng Prinsipe oner ko. Hays pag nakita ko talaga yon dadaganan ko yon hmp." Naka simangot na sabi ko.
"Talaga?"
"Ay baklang maliit ang junior ni oner!" Gulat na sabi ko. Kaya napa takip ako ng bibig. Patay!
"What?"
"Hehe wala po Prinsipe oner ko" sabi ko sabay peace sign
"Tsk... Let's go"
"San tayo pupunta?" Tanong ko.
"Garden"
Aba aba may topak nanaman siguro to ang tipid ng sagot eh.
Hinawakan ako nito sa kamay hangang sa maka rating kami sa madilim na garden nila.
Binitawan ako nito at naramdaman ko nanamang umalis sya.
"Hoy! Prinsipe Oner ko saan ka nanaman pupunta! Wag mo akong iwan dito! Brown out wala ba kayong generator? Anu ba naman yan ang yaman yaman mo tas wala kayong generator buti pa kami pag brown out noon sa aamin sa probinsya may generator yung kapit bahay namin kaya nakiki saksak nalang kami ng ilaw take note pahirapan pang pakikipag usap yun ah para pasasakin kami, ang damot damot kasi pero ngayon sira na ang generator nila tapos kayo wala man lang ang mamahal ng mga gift mo saakin tas generator hin-"
Hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko ng bilang bumukas ang ilaw.
"Ano ba naman yan anak kahit kelan yang bunga-nga mo talaga"
Nanlaki ang mga mata ko ng makita ko sila inay na parang stress na stress na naka tingin saakin, si itay naman na napakamot lang sa ulo si bunso naman na tinitignan ako ng parang hindi ako ang ate nya,si tito Ellios mahinang tumatawa pati si tita Marie, nakita ko rin na kumpleto silang lahat pati rin sila Nuela, Matthew, Josh, James, Jasfer, lolo Elo at nanay Jo meron ding mga men in black. Lahat sila tumatawa.
Naka ramdam naman ako ng pag init ng pisngi kaya wala sa sariling napahawak ako dito
Nakaka hiya!
"Kahit kelan talaga prinsesa mena ko naninira ka ng moment"
Napatingin naman ako sa tabi ko.
Nagulat naman ako ng makita kong naka luhod ang kaliwang tuhod ni Ellioner sa lupa.
"Hala bat ka naka luhod mag dadasal ka ba?" Nag tatakang tanong ko
Napatahimik naman silang lahat at muling humagalpak ng tawa
"Ay tanga talaga" narinig kong sabi ni- nuela, itong babaeng to uuwi pala hindi man lang nag pasabi matapos ang isang buwan na walang komunikasyon! Mamaya ka lang saakin.
"Tsk...hindi ako mag dadasal may sasabihin at itatanong ako sayo"
Seryoso at kinakabahang sabi nya.
Kaya napa lingon ako sa kanya.
Nakita ko naman sa gilid ng mga mata ko na tumigil sila sa pag tawa.
"Ano yon?" Tanong ko.
Tumikhim muna sya bago nag salita.
"I know we've been through a lot, but we've been through it all together.
I'm not a talkative person, but when I met you it became the other way around. Since we were kids, I told myself that I will marry you when we become adults that even destiny itself separates us, i will put up a fight. But guess what? The destiny itself brought us back together.
They were saying "if that person is for you, they belong to you and nobody else". I got mad at myself when I left you back at the hospital where you were confined.
We left and went for Korea. I felt my wold crumbled when i found out your dead. I blamed myself for not being there to protect you. Until times have passed, my memory of you still lingers in my head like it all happened just yesterday, but i can do nothing about it and kept my day.
At the exact 7th date of July, we met again, unexpectedly and unknowingly. The moment our eyes met my heart start pounding, like its familiar with something. But unfortunately I ignored it coming with a conclusion that it just so happens for you two to look exactly alike. Every moment that we're together, I have this strong urge that your alive, that its is you. I see all your resemblances and there is no doubt about it.
When the truth revealed, and i found out your suffering through amnesia my emotions got mixed up, but only one emotion prevailed in my heart and that was the sheer of joy. I wanted to cry then and hug you but I couldn't. Since i want to make sure you really are my childhood best friend, the woman i love and cherishes the most.
But its no doubt, it is you...
So ever since that moment, i always followed you wherever you go and stayed by your side despite the fact that you cant remember me.
Happiness coted my life at August 24, you finally remembered me. I felt like im the happiest man alive.
Then, i promise to my self, no matter what happens, no matter how difficult the situation, i will never leave you alone and ill protect you from harms that might come.
But i failed...
Again, destiny gave us a new challenge in life... For the second time, you have taken away from me. As they say karma IS a B*tch, making me suffer for the cruel things i've done. We've been through alot together, yet here you are. Right beside me. I love you so much my princess mena... Philomena Valencia Dela Paz... Will you be my partner in crime and be with me forever. Will you marry me?"
Sabi nya at inilahad saakin ang isang-
Napasinghap ako ng makita ko ang sing sing na hawak hawak nya ngayon...
Yun yung singsing na nakita ko noon sa maleta ko...
Napa tulala ako sa lahat ng sinabi nya habang tahimik na umiiyak.
Wala akong naintindihan sa sinabi nya
Kaya napa hagulgol na ako ng iyak
"H-hey, what's the problem"
Bakas ang pag aalala sa kanyang boses
Suminghot singhot muna ako at pinunasan ang ilong ko gamit ang panyo ko
"Wala akong naintindihan sa sinabi mo! Nasa pilipinas tayo, wala sa ibang bansa kaya mag tagalog ka!"
"Tss! Just answer. Yes or Yes"
Napaka demanding talaga kahit kailan
Nakita ko ang halo halong imosyon sa mga mata nya.
Tumingin muna ako sa paligid namin at nakita kong umiiyak din sila. Tumingin naman ako kay inay at itay na umiiyak din pero ng makita nila akong tumingin sa kanila at tinanguan nila ako.
Umiiyak na binalik ko ang tingin sa naka luhod na si Ellioner.
Mahal ko sya mahal na mahal.
Marahan akong tumango.
"Y-yes!" Sabi ko.
Sinuot nya na saakin ang kimikinang na diamond ring niyakap ako.
"F*ck! She's my fiancee now!"
Sigaw nya habang yakap yakap kayap ako.
Shems fiancee ko na sya hindi ko na sya boyfriend.
Napuno ng palak pakan ang paligid namin. Nilapitan nila kami.
"Congratulations son and my future daughter-in-law"
"Thank you po tito" umiiyak na sabi ko.
Nginitiaan naman nya ako.
Niyakap ako ni Nuela, Inasar nya pa ako pero inirapan ko lang.
Pati sila nanay Jo at lolo Elo na mag nobya at nobyo pala aba! Pumapag ibig!
Pag ibig nga naman, wala sa idad o panahon dahil pag tinamaan ka tatamaan ka talaga..
Hindi ako nayakap nila Josh, James, Matthew at Jasfer dahil kay Ellioner na soon to be husband ko na.
Gumana naman kasi ang pag ka possessiveness.
Ng turn na nila inay at itay ay lalo akong umiyak. Alam na pala talaga nila to sadyang nag panggap lang sila na walang kaalam alam natawa pa nga ako ng ikwento saakin inay kung paano kinabahan na nag paalam sa kanila si Ellioner.
Pag ka tapos nun ay sabay sabay kaming nag dinner katabi ko si Ellioner. Bakas saaming lahat ang galak at saya.
Nagulat ako ng hapitin ni Ellioner ang bewang ko At bumulong.
"May kasalanan ka pa sakin"
Nag tataka naman akong tumingin sa kanya.
"Huh ano yon?" Bulong na sabi ko.
"Sabi mo maliit junior ko, eh hindi mo pa nga nakikita. Lagot ka sakin pag ka tapos ng kasal natin hindi kita titigilan"
Namula naman ako sa sinabi nya.
"H-heh!" Sabi ko sabay irap.
-------WAKAS--------