I'm sorry for the jumble chapters. Ilang beses ko na siyang sinubokan na ayusin pero, hindi talaga siya nag wo-work. Ewan ko Kung bakit, pero, baka siguro epekto lang ng new update ng app. Sorry for the inconveniences.
-Miss A.
"A what?" Nakatuko ang dalawang kamay niya sa tuhod habang nakayuko at habol ang hininga. After marinig ang sinabi nito ay gulat kamo siyang tiningnan ito, hindi makapaniwala sa sinabi ng binata. Pero mukha naman itong walang pakealam. Lalo na no'ng kinuha nito mula sa kanya ang handbag niya. Shutaa, kung tao lang ang handbag niya baka iisipin niyang gusto nito ang handbag niya dahil sa nakasanayan nitong agawin yun sa kanya ng walang pahintulot.
"You heard me right?" Napaka-arogante ngunit makatuwiran na sabi nito. Magkaibigan nga ba sila? Kase sa paningin niya, mukhang tinawid na nito ang boundary nilang dalawa eh! It was just a plain role play na papaniwalaan ng mga magulang niya. Tiyaka isa pa, hindi pa siya nawala sa katinuan niya at matalas rin ang memorya niya, kaya't malinaw sa isipan niya ang lahat!
Hindi niya ito boyfriend. Period.
She badly want to roll her eyes at him.. but she chooses not to, and walk ahead instead. Sumunod naman sa kanya ang binata, tahimik lang. Naiinis siya, kay aga-aga pero kumukulo na ang dugo niya sa ulo.
Honestly, wala siyang lakas na kausapin ito. Lalo na't presko pa sa kanyang isipan ang nangyari kagabi. Tila ba, nababahag ang kanyang buntot matapos ang misunderstanding na meron siya sa ama niya kasama si Lucas.
Sino bang hindi? Sinaktan nito ang binata, na wala namang ginawang masama kundi ang pasayahin siya no'ng nakaraan. Nahihiya siya.
Gusto niyang pagsabihan ulit ang ama, na mali ang pagkakaintindi nito sa kanilang dalawa. Pero papaano pa niya gagawin 'yun kung pinanindigan siya ni Lucas kasama ang pagpapanggap nito bilang boyfriend niya.
Andami niyang gusto, gusto niyang pangaralan ang ama dahil mali ang ginawa nitong pagbuhat ng kamay dito. Pero kahit gaano pa niya kagusto, hindi pa rin niya itatanggi na wala siyang laban sa ama. Siya nga itong takot. Ramdam pa nga niya ang sampal na iginawad nito sa kanya.
Kasalanan talaga ito ng mga tsismosa nilang kapitbahay sa nayon! Mga bwesit sila! Dahil sa mga ito, napahamak pa sa problema niya si Lucas. Tapos ngayon, siya na naman ang nababalisa, nahihirapan kung papaano ito e approach. Ang sarap lang talaga basagin ng mga bungo ng mga tsismosa nilang kapitbahay talaga.
Siguro ay dahil sa awa at paninisi niya sa binata kahapon, kaya siguro nito nagawa ang pag depensa sa kanya.
She sighs. Kasalukoyang naglalakad sila sa daan papunta sa kanilang classroom. Nakayuko siya at tila wala sa sarili na nagiisip habang naglalakad. Masyadong inuukupa ng isip niya ang mga ganap kagabi. To the point na hindi niya inaasahan na mabangga siya sa isang bulto.
She gasped in surprise!
"S-sorry" aniya na medyo nauutal. Bakit ba kasi hindi siya tumitingin sa dinadaanan niya. Antanga naman.. gusto niya sapakin ang sariling ulo, pero biglang huwag nalang pala. Masasaktan niya lang ang sarili niya. Sapat na yung sorry.
"Mei, are you okay?" That voice... It was Justine. Nagtaas siya ng tingin dito at pekeng napangiti.
"Ahh, oo! Okay lang. S-sorry pala!" at kagaya ng nakasanayan niya kapag naiilang, nahihiya o pinapagalitan siya ay pasekreto niyang pinagsuklay ang dulo ng kanyang buhok at pinarolyo ang buhok niya sa daliri niya.
"Sigurado ka?"
"Oo, tiyak-- aray?!" Hindi niya natapos ang sinabi nang may humawak sa polo niya sa likod at inatras siya hanggang sa maramdaman niya ang isang dibdib. Bigla, ay inalon siya ng kaba.
"She's fine" Lucas answered as if he's really sure that she is. Ano na naman ang trip nito? At halos pa nga siya nitong yakapin!
"No, she doesn't look like one." Justine insisted and was about to reach for her hand, when Lucas pulled her to him more. Napamaang siya ulit. Yawa, sobra na ito sa kanya ah!
"Sigurado ka ba talaga Mei? Gusto mong pasyal ulit tayo?" bigla namang nawala ang kaba niya at napalitan ng kagalakan sa narinig mula kay Justine. Magandang ideya nga yun! Sigurado siyang madi-distract niya ang utak sa ibang bagay at makalimutan ang pino-problema niya kahit sandali man lang.
"Sige! Dating ga--"
"No!" Lucas said firmly. Parang possessive pa kamo ito sa kanya. Pero hindi! Siya ang bossing para sa sarili niya, kaya siya dapat ang masusunod. She is a dignified woman and she never bend to anyone. Tho, she doesn't see any reason for him to decide for her. She will do what she wants to do!
"I'll go with you later after class Justine." She said with finality. She wants to free her mind even just a little while. She doesn't want to think about it and spend some time with herself.
In the end, naunang umalis si Lucas. Pumasok sa classroom. Iniwanan siya at mukha pa itong galit! Hindi din siya nito nilingon, mas lalo lang siyang na-kuryuso. Minsan talaga hindi niya gets ang mga lalake. Bakit naman kaya ito ang magdedesisyon para sa kanya when she can decide for herself? Naiiling na lang siya.
"Sige, susundoin kita sa classroom niyo mamayang hapon." masayang-masaya na pagkakasabi ni Justine sa kanya. Abot langit yata ang ngiti nito, na sa katunayan naman ay hanggang tenga lang ang inabot. Nakikita niya dito na walang halong pagsisinungaling ang ipinapakita ng mga mata nito. Tumango siya at ngumiti.
"Okay! Osya, pupunta na ako sa classroom ko." Aniya at tumuloy na patungong classroom.
"See you!" Pahabol pa nito na nagpapatawa sa kanya ng tahimik.
He hates boys. But, she thinks she could spare Justine from hating all the men? Mabait naman ito sa kanya. Mabuti rin ang pakikitungo. At wala siyang nakikinitaan na makakapagpahamak sa kanya.
Nakangiti siyang pumasok sa classroom ngunit ang mga malalamig na titig mula kay Lucas ang sumalubong sa kanya. Dahilan para mangasim ang ngiti niya at nawala. Nag iwas ito sa kanya ng tingin lalo na nang makalapit na siya. Naiilang na umiwas rin siya at dumaan sa harap nito para maupo na rin sa upoan niya.
Maingay ang classroom pero parang hindi man lang siya na bo-bother sa kaingayan ng mga kaklase niya. Katulad ba noon na wagas siya kung makareklamo sa isip niya sa sobrang ingay. Ngunit, ngayon.. para siyang binibingi ng katabi. Napakatahimik nito habang nakapahinga naman ang ulo sa back rest tas may naka paskil na ear buds sa tenga. Ewan, pero parang naiirita na din siya.
Tahimik silang dalawa, walang pansinan, o usap man lang. Tinabla pa ang may LQ.
Kaparehong kagawian ang pangyayari sa eskuwelahan. Maraming discussions. May quiz. May activities. Tas may ibibigay na assignments.
Pagdating ng hapon, ay pagod niyang isinilid ang mga gamit niya. Damn, nakakapagod na nababagot siya sa araw niyang ito. Tila ba nangangalay ang katawan niya sa kakatuwid ng upo nang dahil lang sa bawat lingon ni Lucas sa kanya.
Kanina kasi ay hindi rin siya mapakali. Panay kasi ang sulyap niya rito. Kaya, siguro ay sa bawat sulyap rin niya ay napapansin rin siya nito. Sino ba naman ang hindi kakabogin ng kaba kung panay ka naman sa pagtitig ng tao. Malamang nailang yung tao at napapatingin sayo ng hindi mo ineexpect na gugulat rin naman sayo.
Lucas was silent the whole class session. Sasagot lang ito kapag tinatanong. The embarassment is still within him. Hindi ito nawala. Kahit ni katiting na kapiraso ng buong pagkapahiya niya kanina ay nandodoon pa rin. Naaasar siya. He is pissed. Bakit kase hindi nalang siya nito hinayaan na makapagdesisyon para dito? Damn it! Why is he even mad afterall those shits are just nothing! And he should just forget the hell out of it!
He can't answer that tho.
"Mei!" Justine's voice catch her attention. She smiled at him and hurriedly kept her things. Nang matapos ay mabilis niyang isinukbit ang bag at kinuha ang handbag. Umalis na siya sa kanyang hanay ngunit napatigil nang hindi kumilos si Lucas na kagaya ng ginagawa nito sa tuwing uuwi na siya.
Oo nga't hindi siya nito pinapansin, pero nakaka-konsensya rin kung iiwanan niya ito. Eh, nag effort nga itong hintayin siya sa gate kaninang umaga.
Tumikhim muna siya "Lucas" kahit tinawag na niya ito ay hindi pa rin siya nilingon. Nanatili sa posisyong yun. Tumikhim siyang muli and this time.. nilakasan na niyang talaga. Na nagawa pang makaagaw ng pansin mula sa kanilang kaklase. "Lucas!" Lumingon ito sa kanya pero, wala namang ka emo-emosyon ang mukha. Ano bang klaseng tao itong kinakaharap niya? Wala ba itong puso?
"Hm?"
"Gusto mo bang sumama sa amin?" Pag paanyaya niya dito. Hindi ito sumagot, bagkus ay kumilos nalang. Isinukbit nito ang bag nito pa krus sa dibdib. Kung ano man iyong unang bag na nakita niyang dala ni Lucas, ay yun pa rin hanggang ngayon. Mukhang hindi nito trip ang magdala ng mga libro. Parang cool boy lang.
Pumauna pa itong naglakad sa kanila at tiningnan naman siya ni Justine na may nagtatanong na mata. Nagkibit balikat lang siya. Dahil hindi naman niya alam ang tumatakbo sa utak ni Lucas.
"Tara na?" Aniya at masaya namang tumango sa kanya si Justine at sabay na silang naglakad. Malapit na sila sa hagdanan pababa nang makita niya Lucas na nakahilig sa dingdinge malapit sa hagdanan. Naiiling na lang siya at nagpatuloy sa paglalakad.
"Mei, akin na ang bag mo" sabi ni Justine.
"Sure ka? Mabigat ito" pag ra-rason niya.
Umarko ang nakatagong kilay ni Lucas. Bakit kung siya ang magdadala ng bag niya ay hindi man lang siya nito tinanong? Again, he is feeling that raged intensity. And he doesn't like it. Tho, the only problem is, when he doesn't like it. He can't stop from feeling it. He just can't stop it.
"Oo, okay lang. Diba, sabi ko naman sayo.. save your energy and grow taller. Masama sa babae ang magbubuhat ng mabibigat" sabi ni Justine kay Mei. Hindi mapigilan ni Mei na hindi mapatawa. Ang tamis talaga ng dila ni Justine. Mahina niya itong hinampas sa braso at iniumang bag niya dito. Pero bago pa man nito makuha ang bag niya ay isang pamilyar na kamay ang dumapo doon. Pinailaliman ang kamay niyang nakahawak pa rin sa bag handle.
Sa paglapat pa lang ng palad nito sa ibabaw ng kamay niya, ay para siyang nakukuryente! Parang kinaratay ng kung anong enerhiya ang mga ugat niya. Mukha kamo siyang napaso.
Ano iyon?
Ang lakas ng pagkalabog ng puso niya. Tila ba, sa bawat pintig nun ay parang isang hampas sa drum. Nakakabingi. Halos hindi na nga siya makakapag concentrate dahil na bo-bother talaga siya kay Lucas. Na wala namang ibang ginawa at nandun lang!
Did he lure her? Oh no, she doesn't know anymore. Palagi nalang siyang nagkakaganito kapag nandiyan palagi ang binata. Para siyang masisiraan ng bait nang dahil sa mga bagay na hindi naman siya pamilyar. Ni kabago lang niya ito nararamdaman. Mas lallo lang siyang nalilito.
"Mei, okay ka lang? Tulala ka diyan" napapikit pikit siya nang magising ang diwa niya nang dahil sa boses ni Justine.
"Uhh.. Oo Justine. Bigla lang akong kinabahan." Aniya na parang natural lang na bagay. Napakunot noo naman sa kanya si Justine.
"Huh? Bakit?" Umiling iling siya ng paulit ulit at sinabing "Hindi ko alam e, bigla nalang akong kinabahan." tas inosenteng ibinaling niya ang tingin kay Lucas. Nagtatanong ang kanyang mga mata ngunit, agad rin itong nagiwas at pumaunang naglakad.
Pinilit niya na huwag na itong isipin at naglakad na. Sumabay sa kanya si Justine at magkatabi na naglalakad. Habang naglalakad.. panay ang pagkakausap kay Justine sa kanya. Minsan ay natatawa siya nang dahil sa lame jokes nito. Minsan rin ay nagagalit nang dahil sa nakakairita na topic nito. Pero, hindi talaga yung maldita talaga. It was just her attitude na magbibigay ng opinyon yung direct to the point talaga
Nag aliw-aliw sila sa mga tiangge-an, sa mga gimmick sa plaza. Kahit papaano ay naaaliw rin siya kahit papaano. Panay ang pagtawa niya nang dahil sa mga sinasabi ni Justine sa kanya. Kasi naman, natatawa siya kahit hindi naman gaano ka nakakatawa.
"Tas nung sinabi kong bakla ako ay kumaripas ng takbo yung lalake. Lintik talaga, napagkamalan ba naman akong bakla"
"Bakit kasi hindi mo sinabi na lalake ka?" Maluha-luha niyang sabi.
"Sinabi ko nga, pero ayaw makinig kasi daw bakla ako. Kaya nang sinabi ko nga. Ayun! Kumaripas ng takbo!" na sinabayan pa talaga ng hand gestures. Pati ekspresyon nito ay nakakatawa.
"Loko ka talaga, hahaha!"
Kung kanina ay may panibago na naman siyang suliranin ay hindi niya na napansin pa iyon at nakalimutan nga ng dahil sa pagsama niya kay Justine. Nakakatuwa ang lalake at ang talkative pa. Sino bang hindi maaaliw? Eh, ang bibig nito ay parang bakla talaga. Andaldal! Hindi nga niya alintana na.. kasama pala nila si Lucas at tahimik lang na sumusunod sa kanila.
"Oh pano, uuwi na ako Justine. Salamat sa pagpasyal!" Aniya at kumaway na kay Justine na papasok ng school premises para kunin ang motor nito.
"Salamat din Mei! Mag iingat ka! Bukas ulit ha?"
"Hahaha! Sige!" Kumaway ito sa kanya nang pabalik tiyaka na sila nagpatuloy sa paglalakad. Pauwi. Medyo makulimlim na pero, malayo-layo pa naman ang curfew time niya. Kaya okay lang.
Nasa may eskinita na sila pero, hindi pa rin siya kinikibo ni Lucas. Ano naman kaya ang problema nito? Tanong niya sa kanyang isip. Papaliko na sila nang may maisip siya para basagin ang katahimikan nito.
"Lucas, diba.. doon ang daan papunta sa bahay niyo?" Aniya at itinuro ang ekslusibong daan papunta sa bahay nito.
"Oo" nababagot na sagot nito na hindi naman nag alalang tumigil sa paglalakad.
"Okay na ako dito. Sige na. Umuwi ka na." sa katunayan nga ay hindi naman kailangan na ihatid talaga siya nito sa bahay nila. Okay na siya at kaya niya namang umuwi mag isa.
"I can't. Even if I want too." Wala pa ring bago sa boses nito, blangko pa rin pero may himig na galit. Nagtaka naman siya. Na ikinataas ng isang kilay niya
"Ha? Bakit? Pinapalayas ka na ba sa inyu?" Medyo maghihisterya siya doon ha. Pero, sa tingin niya naman ay hindi nito iyon napansin. Huminga ito nang malalim saka tumigil sa paglalakad sa may kalachuchi na kahoy. Sa parte na medyo madilim.
Hinarap siya nito at heto na naman ay ramdam niya ang titig na nakakapagpakaba sa kanya. Nakakapanghina ng tuhod at ang dahilan kung bakit minsan nanunuyo ang lalamunan niya.
"Because, by the time I claim you as my woman... You are already my responsibility.. and that is one of your father's rule which I couldn't break." He then left her. Dumbfounded. She couldn't even urge her body to move! Her eyes widen and her lips slightly parted.
Ano na ba ang nangyayari? What did my father told him?
To be continued...