Ve ben... Kararsızlığın kıyısında yüzdüğüm gecelerin hesabını yapmayı bırakalı çok oldu.
Ellerimi semaya asla açamadım ama gecenin bir yarısı dizlerimi kendime çekip içimden Allah'a yalvarmaktan daha çarem de yok gibi görünüyordu. O dakikalarda alnınızı çektiğiniz dizlerinize yaslamayı deneyin ve gözlerinizi kapatıp. Çaresizliği çok daha fazla hissedeceksiniz. Benim gibi...
Derdi veren Allah dermanı da verir, diye öğretmişlerdi bize değil mi?
"Allah'ım... Yalvarıyorum bu hissi içimden söküp al. Ben bu arafta duramıyorum artık. Dizlerim titriyor. Gücüm kalmadı. Yanlış yapmamamı söyleyen aklımı ve yanlışa bile bile yürüyen kalbimi mühürle. Hissetmek istemiyorum artık."
Hissetmek istemiyorum artık...
İyi hissedene kadar hiçbir şey hissetmek istemiyorum.
*
Yanlışla doğrunun arafındayım. Yanlış daha ağır basıyor...