Anniversary Special
Terence Point of view
For the days that passed, I'm relieved because they didn't let me perform for the band at inako ni Giann ang pag-pe-perform. I'm not fully prepared para dun lalo na't biglaan ang pagpasok sakin ni Mr. Garrick kaya muling napasubo si Giann na mag-perform.
We're almost out of reservation pagkadating namin sa beach resort nila Giann dahil sa sobrang daming guests, naiwan pako sa bus dahil sa bagal kong magbaba ng gamit and the fact na wala pala akong takas sa School Publication at kailangan naming sumama...yawa!
Hindi ko alam kung anong ganap naming mga newbie sa project proposal ng School Paper at kailangan pa naming sumama, wala din akong kasama dahil nasa banda nakafocus si Giann at excuse sya sa project nato T_T yawa!
After 85 years of getting all of my stuffs wala nakong naabutang kasama ko pagbaba ko ng bus, Arghh!!! wala na ba sa bokabularyo nila ang salitang maghintay?...yawa bat ba kasi hindi sila nag-inform ng mga dapat at kailangang dahilin para hindi ako unga-unang nag dala ng laptop, power bank, DSLR at kung ano ano pang ka-emehan sa Project Proposal nato...arrghh!! Nakakasira ng mood!
Because of my fvkin stupidity and slowmotion walk naabutan ko ng naka-assembly lahat ng co-member sa loob ng lobby at mukhang ako nalang ang kaisa-isang member na pa-VIP at nahuli ako ng dating.
"...any concerns for your rooms?" hah? anong rooms? awitt may matutuluyan na sila ako kararating ko lang? awit!!! Sino ba nagsabi sayong dalhin mo lahat ng laman ng kwarto mo?... Arghh! kung sinuggest mo nung nagbabalot palang ako edi sana konti lang ang dinala ko saka ka nagrereklamo ngayon? yawa! pati sarili kong utak inaaway ako.
"S-sir?!" I raise my hand to get his attention dahil nakalimutan ata nilang may kasama pa silang naiwan o sadyang wala talaga akong ambag sa club nila at itchapwera na ko.
"Yes? Mr. Synder?" napatingin pa lahat sakin kaya nahiya ako ng todo, bat kasi di kayo marunong maghintay? ako nalang tuluy ang walang alam sa mga usapan nyo mga yawa kayo....hehe biro lang
"...s-san po ang room ko?" pakamot batok ko pang tanong dahil wala talaga akong kaide-ideya kung anong chimis meron dito.
"Did the editor in chief didn't tell you na kayo ang magkasama sa isang room?!" halos mag-volunteer exit ang mata ko dahil sa narinig ko.
"PO?!" pag-uulit ko pa dahil baka nagkakamali lang ako ng dinig.
"...the rooms isn't enough to accommodate all of us kaya by two's ang isang room, the editor in chief choose you to be his roommate... so any concerns?" I looked like an idiot here at nanatili lang ako sa kinatatayuan ko habang nakanganga sa kawalan! bakit si Shin pa?!! Yawa!!!
"If wala na, you can go to your respective rooms and rest for a while, assembly on the beach front after dinner and we will be having a bon fire activity!! have a good day everyone!" lahat sila nawala sa paningin ko at tanging pagkatulala lang ang nagawa ko...
"S-should we go to our room *cough" napitlag ako sa boses ng nasa likod ko at agad akong napaharap dun.
"...*cough malamig na dito akyat na tayo?" malamlam ang mata nito at para nga syang nilalamig, balot na balot din sya ng jacket at scarf kaya nagtaka ako hindi naman ganung kalamig dito ah bakit balot na balot sya?
"...are you okay?" out of the blue yan ang lumabas sa bibig ko dahil parang matamlay rin sya...weirdd!
"*cough yeah, medyo masama lang ang pakiramdam ko" mas lalo lang napakunot ang noo ko at lumapit para dampiin ang noo nito, hindi ko pa masyadong maabot dahil sa tangkad nito na kailangan ko pang tingkayadin, he's about to avoid his forehead pero huli ng malapat ko ang kamay ko sa noo nito at nakompirma kong inaapoy ito ng lagnat.
"N-nilalagnat ka" medyo napanic ako dahil sa taas ng lagnat nito... may konsesya naman ako kahit papano hindi ko lang mapigilang mag-alala dahil may lagnat sya, disregard the fact na uncomfortable ako sa presenya na ngayong inaapoy sya ng lagnat.
"D-dapat hindi kana sumama"
"I'm the Editor in Chief and mas kailangan ako dito specially it's a big project for the School Paper" I didn't know but this is just the time na hindi ko naramradaman ang akward sa pagitan naming dalawa...and I didn't know if it's good or bad!
"Still mas importante na makapag-pagaling ka" I'm not a bad person to let him endure his sickness may konsesya naman ako kahit papano.
"Eto lang pala ang kailangan para mag-alala ka sakin, kung alam ko lang matagal nakong nagpahawa ng sakit" he even joked his sickness kaya sinamaan ko sya ng tingin, masaya pa sya sa lagay na yan habang ako kinakabahan na natataranta sa kinatatayuan ko.
"Not funny Shin!" inirapan ko pa sya at nagboluntaryong bitbitin ang dala nito kahit hirap na hirap nakong magbit-bit ng mga dala ko.
"C-can you repeat my name again please" he look so weak on his voice at paputol-putol ang pag-ubo nito.
"Stop playing around at pumasok na tayo baka konsesya ko pa sakaling lumala pa yang lagnat mo!" I shouldn't be affected on his actions dahil ako ang malalagay sa alanganing sitwasyon sakaling pairalin ko na naman ang damdamin ko.
"Just say it and I'll be okay!" his smile was also weak kaya may kirot akong naramdaman sa puso ko, stop it Lance ikaw lang ang mapapahamak!...
Inalalayan ko sya hanggang sa tutuluyan naming dalawa at iwinaglit muna ang nagtatalo ng puso at isip ko... just for this time Lance... paalala ko sa isip ko at tuluyan syang pinaupo sa kamang nandito, good thing dahil dalawa ang kama at medyo malayo sa isat-isa.
Inilapag ko ang gamit nya habang nakaupo parin sya sa kama kaharap ko.
"P-pwede bang ganito nalang tayo araw-araw Lance?" napatigil ako sa paglalapag ng gamit nya dahil sa pag-cracked ng boses nito, I can hear his soft sobs kaya nanatili akong nakatalikod sakanya... Shin stop doing this to me!... ayokong malagay ulit sa alanganin, I'm done with those pains at ayoko ng ma-in-counter ulit ang ganung sakit and as much as possible kailangan kong ilayo ang puso ko dahil iba ang bawi ng sakit pag pinili ko ulit sundan to.
"Y-you should rest hihingi lang ako ng gamot sa lobby" hindi ko na nagawang lumingon pa sakanya dahil baka bumigay ang tuhod ko sa pag-iyak nya, baka naguguluhan lang sya ngayon dahil nakita nya lang ako, tama... baka naguguluhan lang sya
"L-lance give me another chance p-please?" mas lalo pang nabasag ang boses nya at lumalakas na rin ang pagiyak nya, your just confused Shin... pilit kong hinakbang ang paa ko palabas ng kwarto at bawat hakbang ko ay ang pagbigat nito... you should forget the past Shin tama na...
Tuluyang bumigay ang tuhod ko pagkalabas na pagkalabas ko sa kwartong tinutuluyan namin at napahulod sa nakarasang pinto... I'm done from those pain at ayokong umulit na naman sa umpisa at ako na naman ang talo sa huli.
.
.
.
They were having fun during the bon fire activity at halos lahat kilala na ang isat isa, i should be doing the same pero nangingibabaw ang pag-a-alala ko kay Shin na nag-pumilit na pumunta dito, bumuti naman na ang pakiramdam nya kanina at bumaba na ang lagnat nya, Mr. Gomez also told him na magpahinga sya pero nagpumilit talaga sya and now he's with his secretary, they even talking with each other habang pinagmamasdan ko sila sa upuan ko, it's seems that they were close to each other kaya napanatag akong may mag-aalaga na sakanya... you should be jealous right now... Out of somewhere natawa ko sa pag-singit ng isip ko, why should I? we don't have both business to each other kaya wala akong dapat ipagselos, dapat nga magpasalamat ako dahil may mag-aalaga na sakanya.... you don't have to ignore your fellings sometimes Lance! minsan kung ano pang madalas na i-deny yun pa ang kagustuhan mong gawin ang isang bagay...
I only looked on the fire habang nakalutang ang isip ko sa kawalan... the time you've always avoiding something the same time na naiipon ang regrets sa loob mo, it's not bad to take risk lalo na't may mga worth it na bagay na nangyayari pag nag-ta-take ka nun, you still haven't learned your lesson lance... I didn't know kung sarili ko pa ba to dahil ibang-iba ang takbo ng processor nya sa isip ko... now I'm confused
Nabaling nalang ang atensyon naming lahat sa pagtawag sa pangalan ni Shin...
"Mr. Editor in Chief diba marunong kang kumanta? xample namn!" the crowd were also teasing him kaya nabaling din ang paningin ko sakanya, they were having a jamming session kanina pa at hindi lang ako makapag-focus dahil sa gumugulo sa isip ko.
Mas lalo pang lumakas ang hiyawan ng tumayo ito at kinuha ang gitara sa naghamon sakanya.
I'm just looking at him at hinihintay ang susunod nitong gagawin hanggang sa sinimulang nya ang pagtipa ng gitara.
"Do you remember how it fell it like...
I still remember how the days
that ends the weeks and months..."
He's voice was warm at hindi ko maalis ang tingin ko sakanya....this is totally bad
"We were together for so long
i haven't noticed that were falling down too fast"
He also looked on me and the reflection of fire from his eyes was visible, I try to avoid from our eye contact pero hindi umaayon ang katawan ko sa gusto kong mangyari...masama na talaga to
"If i could go back in time promise me won't say goodbye ...
I never really moved on... no not in time..
I wanna go back to the way we used to be...
I wanna feel your skin, your lips so close to me...
I wanna go back when i call you mine all time, every smile and every moments...
If only i have... a timemachhine"
The moment that our eyes were locked the time na nakita ko ang pagtulo ng luha ni Shin...
*Dug...*Dug...*Dug...*Dug....
I'm still into him but this is wrong definitely WRONG...
I thought I'm totally moved on pero sa isang pitik halos bumalik lahat, the fellings, spark and also the PAIN... I shouldn't let this happened again, takot nakong maskatan.
Nagawa kong bumitaw sa titigan naming dalawa at halos magpatong-patong ang bigat na nararamdaman ko pagkatayo ko. Ayokong mangibabaw ulit ang nararamdaman ko hanggang sa ako na naman ang talo...I should choose to protect my self now at isalaba sa alanganin...
Lumayo sa kinaroroonan nila at naglakad sa kawalan... inilalapit ko na naman ang sarili ko sa sakit.
"Lance?!" mas lalo lang akong napapikit ng marinig ang boses si Shin sa likod ko... please tama na shin!
"Hindi ako si LANCE!! pinagpahinga ko na sya SHIN!! kaya please stop this things dahil ginugulo mo lang ang isip ko!!" Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko, halos bumalik lahat ng kirot sa na dinadala ko sa dibdib ko.
"...please abno, let me prove that i love you and comeback to me, I gonna make sure that you will not hurt again, just please... give me another chance."
It's...it's like a music to my ears, looking at the person I love pleading to let me love him again...
The barrier that I build for almost 4 years become weak because of his tears...
He makes my heart beat once again...
Should this be my happy ending? Or it's another chapter of pains?
Ngumiti ako sakanya at lumapit para yakapin...I let my tears fall from his shoulder habang mahigpit paring nakayakap sakanya...
"...I can't let you hurt me again, you should stop now shin, i'll let my heart decide for the past years but I ended up in pain, tama na yung sakit na yun, and I'll not give you the power again to hurt me! It would be better if you stop okay?"
I want to...
'I want to go back and love you again'. the words that my heart wants to say, but not again...
I shouldn't have to live in fantasy and believe in happy endings, because if this is my ending I'm sure it last in pain and suffering.
I want to...but we're not supposed to be together.
I was about to let go from him pero mas lalo lang nya akong ikinulong sa bisig nya.
"No...I won't stop, I'll win you back okay? just trust me abno, kahit na ipag-tabuyan moko ng paulit-ulit I won't stop, I can't let you go this time, i love you and
IT'S ALWAYS YOU, so please Lance give me another chance..."
To be continue...
A/N: kiyahhhh!!! hindi pala kasya ang double confession sa isang chapter yawa😭😭😭next chapter plss hahhaha HAPPY ANNIVERSARY PO!!
🥳🥳🥳 thanks for staying with me 😁😉kumawo
i love you all😘 visit Lans Bucaloy sa F.B dahil gumawa po ako ng video together with all the comments here hihi sana may oras kayo para tingnan
😁
By:lalalans_m