Pas 5 oresh ndaloi ne nje ferme te bukur , plot gjelberim, nje ferme e madhe me dy kate , puntoret ishin te gjithe ne pune dhe askush nuk dukej jashte.
Me siguri pastrueset duhet te ishin brenda.
Maria hapi deren dhe u mrekullua nga pamja. Nje vile e punuar vetem me dru dhe gur . Te falte dhe ngrohtesi dhe ftohtesi ne te njejten kohe.
Edhe pse ishte pronarja nuk kishte erdhur asnjehere ketu , edhe pse prinderit i ishin lutur.
Ishte mesuar me jeten e qytetit dhe nuk donte te vinte ne ferme. Por jeta e detyroi te shkonte . Ne fakt jo jeta, po as fati , nuk e dinte pse por qe ne momentin e fundit qe fshiu lotet , ne mendje i kishte erdhur ferma :" Vera🍷 e zemres". Nuk e dinte pse por dicka i tha te shkonte atjem Sikur atje do te gjentr qetesine qe donte ,sikur atje do jetonte e lumtur.
Maria po ndihej mire . Atje gjeti dadon kur ajo kishte qene e vogel dhe ishte kundesur per te.
Nina ishte nje grua e thyer ne moshe e qete dhe e donte shume Marian.
Nina: Mariaaaaa bija imeee. Sa me ka marre malli, sa qenke rritur. Te mbaja mend te vogel por qenke bete gjithe kjo vajze. Je e mrekullueshme . Eja une te kam pritur te vije me pare . Nuk e dija qe do vije sot.
Maria : Nuk ju lajmerova ishte nje vendim qe ndodhi tani . E vendosa sot ( tha Maria me nje ftohtesi sikur nuk u interesua fare qe takoi dadon e saj )
Nina: Po pse? Ti asnjehere nuk ke erdhur me pare. E kishe harruar kete vend qe kur ke qene e vogel.
Maria : Erdha sepse dikush me braktisi , me la pa u menduar 2 here ,iku , u zdhuk , si bora pasi del dielli por tani ska me rendesi.
Nina: O e dashur ,me thuaj cfare te ka ndodhur? Ti nuk e ke marre kot kete vendim te vish ketu?
Maria: Nina, une do martohesha, dhe njeriu qe une mrndoja se me donte me laa, ne mes te altarit, nuk u shfaq. Une e prita ate ,por ai? Ai nuk erdhi . Por tani nuk dua tja di ,tani do jetoj ketu dhe do jetoj per veten timr. Nuk me intereson me e shkuara , do eci drejt te ardhmes time.
Nina: o zott po kush eshte ai idiot qe guxoi te thyente zemren e vajzes me te mire ne bote? Kush eshte ai i paafte?
Maria: ska rendesi Nina ,ai do ta marre denimin e tij ne kohen e duhur. Une do i perkushtohem jetes ketu dhe do ndertoj jeten time ketu ne fermen dhe vreshtat e prinderve te mi "Vera e zemres" . (Dhe ne mendje i erdhen ata te dy ,prinderit e saj dhe ajo dite fatkeqe , ajo dite qe ajo uronte te mos kishte ndodhur kurre.
U ngjit ne dhomen e saj ,sistemoi rrobat ne dollap dhr po zbriste shkallet per te arritur ne katin e pare. U afrua per tek zyra dhe pa qe ishte dera gjysem e hapur. U kujtua kush punonte atje. Ishte pikerisht djali qe ajo kishte hasur ate dite ne spital ,Martinin.
U nevrikos, syte e saj filluan te dilnin lot dhe me furi hapi deren dhe hyri brenda . Martini oi merrej me disa shkresa te fermes dhe nuk e pa fare se kush ishte perballe tij.
Martini: Nina te lutem me sill nje kafe , kam shume pune dhe skam kohe te vij ta marr vete.
Ai po e kuptonte qe spo i vinte asnje pergjigje dhe ngre koken lart . Sheh qe perballe tij ndodhej nje vajze , u ndesh me dy sy te skuqur. Po veshtroheshin te dy dhe nuk po flisnin.
Martini u kthjellua dhe e kuptoi kush ishte vajza perballe.
Tiii -tha Martini
Tiii- tha Maria ne te njejten kohe.
Te dy u nevrikosen kur pane njeri- tjetrin pas kaq shume kohesh , ata te dy u takuan dhe po kujtonin aksidentin e asaj dite. Prinderit qe vdiqen . Urrejtja dukej ne syte e tyre.
Martini: Ti je ajoo, vajza e zotit Pedro per faj te tyre ata,prinderit e mi nuk jane me bertiti ai .
Maria po e degjonte dhe duke mbajtur lotet tha :
Prinderit e mi??? Po te tutê , ata e kishin fajin ,rruga ishte e lagur ata skishin asnje fajjj.
Martini dhe Maria po i bertisnin njeri tjetrit ne zyren e fermes dhe po i afroheshin njeri tjetrit duke ngushtuar hapesiren midis tyre . Ndaluan kur ishin afruar vertet shume .
Maria u largua e inatosur duke perplasur deren ndersa Martini ndali punen qe po bente dhe shikonte nga dritarja me inat .
Tani ata te dy do te jetonin nen nje çati .