"Νομίζω ότι την έχω ερωτευτεί" είπε ο μεθυσμένος Άρον που με το ζόρι κρατούσε τα μάτια του ανοιχτά.
Η Άσλευ είχε μείνει παγωμένη να τον κοιτάζει. Τα καστανά της μάτια ορθάνοιχτα από αυτό που είπε.
"Ναι... Λίγο είναι, όχι πολύ, μη φανταστείς. Και ξες ρε φίλε, εγώ δεν τη χώνευα. Δεν τη χώνευα, όχι... Μη σου πω ότι... μου.... την έδινε άσχημα! Πολύ, ναι..." συνέχισε το παραλήρημα, όσο η Άσλευ τον κοίταζε σοκαρισμένη ακόμα από τα προηγούμενα του λόγια.
"Αλλά ρε συ φίλε.. Δεν είναι κακιά τελικά. Δεν θυμάμαι για τι ακριβώς τώρα, αλλά... Αυτή μου στάθηκε. Με βοήθησε να σηκωθώ. Και ξες ε? Εγώ δεν τη χώνευα, αλλά άρχισα να τη βλέπω αλλιώς. Μπορεί... Να γίνει πολύ γλυκιά. Και όταν χαίρεται... Την έχεις δει να χαίρεται σαν μικρό κορίτσι? Αλλά μη σου μπαίνουν τίποτα ιδέες ε? Δικιά μου είναι! Φίλοι φίλοι, αλλά κοντά τα χέρια σου... μη.. στα... κόψω" έκλεισε τα μάτια του, ενώ η Άσλευ δεν μπορούσε να πιστέψει στα αυτιά της.
Ξαφνικά τα άνοιξε απότομα και άρχισε πάλι να μιλάει.
"Έχεις δει τους παπάρες που της στέλνουν μηνύματα? Άμα τους.... τους... τους κόψω σαν κρεμμυδάκι... Εγώ δεν είμαι ξες... Πολύ... Δεν... Αλλά κι αυτή δεν μ'ακούει ρε φίλε. ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΜΟΎΤΡΑ ΣΑΣ Η ΆΣΛΕΥ ΡΕΕΕΕΕ" φώναξε και ξαναέκλεισε τα μάτια του.
Η Άσλευ συνήλθε από το αρχικό σοκ και μίλησε.
"Κι εκείνη... Τι γνώμη έχει για σένα?"
Ο Άρον άρχισε να μουρμουράει με κλειστά μάτια.
"Εκείη.... Δε ε συπαθεί πολύ.. Γιαδί.. Έχω κάνει... Μαλακές... Πολλές μαλακές..." άρχισε να κοιμάται με ελαφρά ανοιχτό στόμα και η Άσλευ έμεινε να τον κοιτάζει.
Δεν της πέρασε ούτε ελάχιστα από το μυαλό ότι ο Άρον μπορεί να ένιωθε πράγματα για εκείνη. Ναι, οκευ, πήγαν να φιληθούν τότε στο mall, αλλά και πάλι.
Δεν... περίμενε να νιώθει όλα αυτά για εκείνη...
Ξάπλωσε στο κρεβάτι της και κοίταζε το ταβάνι.
Όσο κι αν προσπάθησε να κοιμηθεί, δεν τα κατάφερε.
Συνέχεια τριγύριζαν στο μυαλό της τα λόγια του Άρον.
Και αυτά τα λόγια την έβαλαν σε σκέψεις. Τι ένιωθε εκείνη για αυτόν? Ο Άρον πιστεύει ότι δεν τον συμπαθεί.
Όμως αυτό.. δεν ήταν αλήθεια. Ναι, στην αρχή της γνωριμίας τους ήθελε να τον σκοτώσει. Και μετά ακόμα, δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά.
Αλλά δεν ήταν και τελείως αχώνευτος. Ίσως να είχε κάτι... λίγο...
Αχ Άσλευ σκάσε!! Πέσε και κοιμήσου επιτέλους!!
Κι αυτός όμως τη βοήθησε. Τότε με τον Ράιαν, αν δεν ήταν ο Άρον και ο Έρικ να πάνε στο γήπεδο ποδοσφαίρου και να σβήσουν το ηχητικό από το κινητό του Ράιαν, θα περνούσε το δικό του.
Και θα αναγκαζόταν να κάνει ό,τι ήθελε η Σαβάνα.
Και με τον Τζόσουα. Αν δεν έμπαινε στη μέση ο Άρον, που του κόστισε πολύ ακριβά, μπορεί εκείνος να την άγγιζε χωρίς τη θέληση της.
Τραυματίστηκε για να με προστατεύσει... Και τότε δεν τα πηγαίναμε καθόλου καλά. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι δεν είναι σάπιος... Βασικά, δείχνει ότι είναι πολύ καλ--- Άσλευ σκάσε επιτέλους!!
Αύριο που θα ξυπνούσε, τι έπρεπε να κάνει? Πώς θα έπρεπε να αντιδράσει?
Αν ο Άρον θυμηθεί όλα όσα είπε πάνω στο μεθύσι του, θα υπάρξει τεράστια αμηχανία μεταξύ τους.
Αν πάλι δεν θυμηθεί και συμπεριφέρεται όπως πάντα, θα είναι άβολο για εκείνη.
Δεν μπορεί να κάνει σαν να μην τα άκουσε ποτέ. Αυτά ήταν τα αληθινά αισθήματα του...
Οπότε... Τι έπρεπε να κάνει?
***
Η μέρα ξημέρωσε και προς ουδεμία έκπληξη, η Άσλευ ήταν αυτή που ξύπνησε πρώτη.
Να τον σηκώσω για πρωινό? Αλλά αν ξυπνήσει λογικά θα έχει πονοκέφαλο. Καλύτερα να τον αφήσω να ξεκουραστεί...
Ντύθηκε και κατέβηκε για πρωινό μόνη της.
Όταν γύρισε στο δωμάτιο, ακόμα κοιμόταν.
Άνοιξε την τηλεόραση και έπαιζε με το κινητό της.
Νωρίς το μεσημεράκι, άκουσε μουγκρητά και γύρισε να δει.
"Ααα....ΑΑ!... Το κεφάλι μου..." έβαλε το χέρι του στο μέτωπο, ενώ εκείνη τον κοιτούσε.
"Αααχαχ!... Ρε Άσλευ" γύρισε να την κοιτάξει.
"Πάλι κουτουλιά μου έχωσες?"
"Τι λες ρε"
"Ωωω πονάει... ΑΑΑ! Με ποιον έπαιξα ξύλο?"
"Με κανέναν. Δεν θυμάσαι?"
"Ναι, πήγαμε για καφέ. Όχι κάτσε. Μετά πήγαμε και για ποτό. Πόσο ήπια??"
"Ενάμιση ουίσκι και ένα σφηνάκι. Τύφλα έγινες"
"Ναι καλά. Σιγά να μην ήπια τόσο λίγο και-- ΑΑΑ πονάωω"
"Κάτσε, θα ζητήσω ένα παυσίπονο" κατέβηκε από το κρεβάτι της και βγήκε έξω.
Προς το παρόν δεν φαίνεται να θυμάται και πολλά... Καλό αυτό...
Γύρισε στο δωμάτιο και τον είδε να υποφέρει.
"Έλα" λύγισε τα γόνατα της δίπλα στο κρεβάτι του, ενώ κρατούσε ένα χάπι και ένα ποτήρι νερό.
"Παρ'το"
Εκείνος πήρε το χάπι και το έβαλε στο στόμα του.
"Ανέβα λίγο πιο πάνω" του είπε καθώς σήκωνε το μαξιλάρι του.
Πήρε το νερό και άρχισε να πίνει.
"Ευχαριστώ" της είπε ενώ φαινόταν ότι πονούσε κι εκείνη άφησε το ποτήρι στο κομοδίνο.
"Σοβαρά τώρα, ήπια μόνο τόσο?"
"Από ότι κατάλαβα το περισσότερο που έχεις πιει είναι ένα δυνατό ποτό ή δύο ελαφριά. Εμ μου ήθελες σκέτο ουίσκι για να το παίξεις μάγκας"
"Τι μάγκας ρε, τι λες?"
"Ούτε αυτό το θυμάσαι?"
Έπιασε το κεφάλι του.
"Αχ, δεν ξέρω, άσε με"
"Θέλεις να φας κάτι?"
"Όχι όχι. Αν βάλω μπουκιά στο στόμα μου θα ξεράσω"
"Δεν πας να κάνεις ένα κρύο ντους να συνέλθεις?"
"Δεν μπορώ να σηκωθώ τώρα"
"Ναι, αλλά μην μένεις ξαπλωμένος συνέχεια"
"Να με πιάσει το παυσίπονο και θα πάω"
"Καλά" έφυγε από δίπλα του και ξάπλωσε στο κρεβάτι της, αλλάζοντας κανάλι.
"Εσύ πόσο ήπιες?"
"Ένα daiquiri, ένα Malibu και το σφηνάκι"
"Και δεν έπαθες τίποτα??"
"Όπως βλέπεις"
"Δηλαδή μόνο εγώ έγινα κουρούπελο? Δεν πιστεύω να έκανα καμιά μαλακία" είπε και η Άσλευ γύρισε απότομα να τον κοιτάξει.
"Τι, τι.. Τι μαλακία?"
"Ξέρω γω. Από αυτές που κάνουν οι μεθυσμένοι"
"Οοοχι... Μπα... Οχι" απάντησε χαλαρά και γύρισε το βλέμμα της στην οθόνη.
Χριστέ μου, Παναγία μου, Χριστέ μου, Χριστέ μου!....
"Και ποιος πλήρωσε?"
"Τι σε νοιάζει?"
"Πες"
"Να μη σε νοιάζει"
"Εσύ πλήρωσες?" ρώτησε και γύρισε να τον κοιτάξει.
"Δεν έβλεπες που παν τα τέσσερα, ήθελες και να πληρώσεις?!"
"Και το ταξί? Θα σου τα δώσω μετά"
"Δεν είναι ανάγκη"
"Όχι, είναι"
"Δεν χρειάζεται λέω. Εξάλλου στο πήγαινε πλήρωσες εσύ το ταξί"
"Ναι, αλλά τα ποτά--"
"Σκέψου το σαν αποζημίωση που δεν σε σταμάτησα από το να μεθύσεις" κοιτάχτηκαν και επικράτησε ησυχία.
"Τώρα θα έλεγα ότι δεν φταις εσύ, αλλά μάλλον εσύ φταις" μουρμούρισε και γύρισε άγρια να τον κοιτάξει.
"Τι είπες?!"
"Ε τι? Ποιος ξέρει πόσο κόντρα μου πήγαινες για να παραγγείλω σκέτο ουίσκι"
"Είχες πει ότι θα σταματήσεις να ρίχνεις τις ευθύνες πάνω μου..." σοβάρεψαν.
"Για πλάκα το λέω.. Φυσικά και δεν φταις εσύ"
"Αν είναι για πλάκα, καλά"
Όταν ένιωσε λίγο καλύτερα, σηκώθηκε να κάνει ένα ντους και μετά μπήκε και η Άσλευ.
Πίσω στο πανεπιστήμιο, συνέχιζαν όλοι τις προπονήσεις τους, εκτός από έναν.
"Αχ θα μας λείψειιιις"
"Κι εμένα θα μου λείψετε"
"Να προσέχεις εκεί στο Nasel ε, θα έχει πολλά φίδια"
"Μην ανησυχείτε, εγώ αν δαγκώσω αφήνω δηλητήριο" είπε η Σαβάνα και γέλασε μαζί με τις φίλες της.
"Coach. Φεύγω" φώναξε και την πλησίασε.
"Ναι Σαβάνα. Καλό ταξίδι και να προσέχεις. Όπως είπαμε ε, βάλε τα δυνατά σου. Κάνε με περήφανη"
"Θα σας κάνω!" χαμογέλασε και άρχισε να βγαίνει από το προπονητήριο.
"Γεια σααας!" φώναξε σε όλους, πριν φτάσει κοντά στη Λούσι και τη Μέλοντι.
Ξαφνικά έφυγε το χαμόγελο από το πρόσωπο της και εμφανίστηκε κακία.
"Πολλλυ κρίμα που δεν ήρθε η φιλενάδα σας να με δει να φεύγω για εθνική. Μήπως για αυτό λείπει? Επειδή δεν άντεξε να δει την επιτυχία μου η loser?"
"Άμα σου βγάλω το μαλλί τρίχα τρίχα και πας φαλακρή στο Nasel, σε πειράζει?!" φώναξε η Μέλοντι και πήγε να της ορμήξει, αλλά την κράτησε η Λούσι.
"Χαχαχαχα! Είστε κι εσείς χαμένες όπως όλοι εδώ μέσα. Φάτε τη σκόνη μου losers!" τίναξε το μαλλί της επιδεικτικά και άρχισε να φεύγει.
"Θα την σκοτώσω!!"
"Ασ'την Μελ. Η coach θα τα βάλει μαζί σου. Την έχει σαν Θεά εδώ μέσα. Να δούμε ποια θα στηρίζει τώρα που φεύγει η παλιοβρώμα..."
"Λάβετε θέσεις" σφύριξε ο προπονητής της κολύμβησης και βούτηξαν στο νερό.
"Τελευταίο σετ. Καν' τε διατάσεις και είστε ελεύθεροι"
"Έρικ τι λέει?" τον πλησίασε ένας συνκολυβητής όσο περπατούσαν προς τα ντους.
"Καλά ρε"
"Ο Άρον πότε θα γυρίσει? Έχει μέρες να έρθει" του είπε και σοβάρεψε.
"Ναι.. Δεν ξέρω. Λογικά σύντομα"
"Οκευ ρε"
Πήγε στο εστιατόριο να φάει και πέτυχε τον Tim και τον Kaleb.
"Αντε ρε, πώς και ήρθατε για φαγητό?"
"Τι λέει? Κάτσε"
Κάθισαν οι τρεις τους σε ένα τραπέζι και άρχισαν να τρώνε.
Κάποια στιγμή, το μάτι του έπεσε πάνω στη Λία που είχε μόλις μπει στο εστιατόριο.
"Ναι ρε γαμάτο ήταν!"
"Θα βγει και το καινούριο release τώρα και θα τα σπάει" μιλούσαν τα δύο αγόρια, όταν παρατήρησαν τον Ερικ να χαζεύει κάπου.
Ακολούθησαν το βλέμμα του.
"Τι τρέχει ρε? Γκομενάκι, γκομενάκι?"
"Σε ποιον νομίζετε ότι μιλάτε ρε? Εγώ δεν είμαι Άρον"
"Τότε τι κοιτούσες?"
"Τίποτα, μια... μια..."
"Ααα, κατά τα άλλα δεν κοιτούσες γκομενάκι!" γέλασαν.
"Μια κοπέλα ρε μαλάκες!" τους στραβοκοίταξε.
"Και κόφ'τε το τώρα, αντε" συνέχισε να την κοιτάζει που ήταν στον μπουφέ.
Πήγε και κάθισε μόνη της σε ένα τραπέζι και άρχισε να τρώει.
"Μάγκες.. Εγώ τη κάνω"
"Που πας ρε?"
Πήρε τον δίσκο του και σηκώθηκε από την καρέκλα.
Άρχισε να πλησιάζει το τραπέζι κι εκείνη δεν τον είχε δει ακόμα.
"Μπορώ να κάτσω?" ρώτησε και όταν είδε μπροστά της τον Ερικ, πήγε να πνίγει.
"Ωπα. Σε τρόμαξα? Πιες λίγο νεράκι" άφησε τον δίσκο του και της έδωσε το ποτήρι με το νερό.
Εκείνη καθώς έβηχε, ήπιε νερό και ο Έρικ κάθισε απέναντι της.
"Συγγνώμη, δεν περίμενα να τρομάξεις"
"Όχι, δεν τρόμαξα. Απλά ξαφνιάστηκα"
Θεέ μου έγινα ρεζίλι μπροστά του...
"Εντάξει τώρα?" τη ρώτησε με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του.
"Ναι" κοίταξε χαμηλά ντροπαλά.
"Σε πειράζει να κάτσω μαζί σου?"
"Εε, όχι.. Κάτσε"
Εκείνος χαμογέλασε και άρχισε να τρώει.
Ξεκίνησε κι εκείνη δειλά αποφεύγοντας τη ματιά του.
Πήρε το ποτήρι της να πιει νερό και το τελείωσε.
Το κοίταξε και έκανε πίσω την καρέκλα για να σηκωθεί, όταν της έκανε νόημα ο Έρικ.
"Άσε, θα πάω εγώ" πήρε από τα χέρια της το ποτήρι και πήγε να το γεμίσει.
Τι καλός...
"Ορίστε" της το έδωσε όταν επέστρεψε.
"Ευχαριστώ πολύ" του χαμογέλασε και ήπιε.
Συνέχισαν να τρώνε ήσυχα, όταν μίλησε ο Έρικ.
"Εε.. Λία?"
"Ναι?"
"Έχεις.. Κανονίσει τίποτα για μετά?"
"Οχι, στο δωμάτιο θα πήγαινα να ξεκουραστώ"
"Θέλεις να πάμε μια βόλτα? Το απόγευμα, για να προλάβεις και να ξεκουραστείς"
"Αμέ" χαμογέλασε ο ένας στον άλλον ντροπαλά και συνέχισαν να τρώνε.
***
"Έλα σήκωωω"
"Λυπήσου με! Άρρωστος άνθρωπος είμαι"
"Άρον, κόψε τις υπερβολές. 6 η ώρα πήγε! Δεν θέλω να τη βγάλουμε στο ξενοδοχείο. Εξάλλου σου είπα που θα πάμε"
"Δεν.. Θέλω!"
"Ελααα, θα σου το κάνω δώρο. Εσύ απλά θα το διαλέξεις"
"Δεν χρειάζομαι άλλο τζιν. Έχω στη σχολή. Απλά δεν πήρα μαζί μου"
"Μα δεν θα πάμε μόνο για αυτό. Είναι ωραία τα ψώνια"
"Όχι, δεν είναι"
"Έλα, σε παρακαλώω" τον κοίταξε από κοντά, όσο τραβούσε το μανίκι του πάνω στο κρεβάτι.
Έτσι όπως το ζητάει...
"Σε παρακαλώ, έλααα"
Αχ τι γλυκούλα....
"Αντε, θα σηκωθείς? Θα πάω μόνη μου!"
"Να πας"
"Ε αντε στο διάολο!"
Aaaaaand she's back -_-
Άρχισε να ντύνεται εκνευρισμένη που δεν δέχτηκε.
"Πφφ!" έκανε ο Άρον και ξεσκεπάστηκε.
"Αλλά θα φορέσω ό,τι θέλω εγώ!!" της φώναξε κι εκείνη τον κοίταξε ενθουσιασμένη.
"Αχ τέλεια!!" άρχισε να χοροπηδάει.
"Σε παρακαλώ, μη το κάνεις αυτό.. Δεν μπορώ να με βλέπω να χοροπηδάω σαν κοριτσάκι. Δεν ταιριάζει η εικόνα, κατάλαβες?" της είπε κι εκείνη πήρε μια μπλούζα από την βαλίτσα και την πέταξε στη μούρη του.
***
Λίγη ώρα μετά, βγήκαν από το ξενοδοχείο.
"Δεν το πιστεύω ότι φόρεσες δικιά σου φούτερ και μπουφάν!" είπε στον Άρον που είχε γυναικείο σώμα.
"Γιατί, τι έχω?"
"Το μπουφάν σου παραείναι μεγάλο για το ύψος μου! Είσαι σαν... σαν..."
"Μια χαρά είμαι. Αυτά είναι τα πιο άνετα ρούχα που έχω βάλει εδώ και καιρό"
"Είσαι σαν μπάλα με ρούχα"
"Είπες ότι θα με αφήσεις να βάλω ό,τι θέλω"
"Ναι, αλλά μπορούσες να βάλεις ένα δικό μου μπουφάν!"
"Εμένα αυτό μ'αρέσει"
"Φφφ... Πάντως αυτές οι φόρμες μου κάνουν ωραίο κώλο" είπε εκείνη.
"Μη κοιτάς τον κώλο μου!"
"Ναι, γιατί πρώτη φορά είναι!"
Μπήκαν σε ένα μαγαζί με ρούχα και η Άσλευ άρχισε να κοιτάζει εδώ κι εκεί.
Ο Άρον πάλι, με τα χέρια στις τσέπες του μακρύ μπουφάν, ήταν έτοιμος να κοιμηθεί.
"Κοίτα κι εσύ!"
"Πάρε ένα να τελειώνουμε"
"Εσύ θα το φοράς, όχι εγώ"
"Πας καλά? Εσύ θα το φοράς"
"Ναι, μέχρι να γυρίσουμε στα σώματα μας"
"Ααα καλά"
"Έλα, δες αυτό. Ωραίο δεν είναι?"
"Οχι"
"Omggg! Κοίτα αυτό με τα σχισίματα"
"Έχω τέτοιο"
"Δες αυτό!"
"Δεν μ'αρέσει"
"Αχ δες τι ωραίο!"
"Δεν φοράω τόσο κολλητά"
"Ωραίο χρώμα ε?"
"Δεν είναι του γούστου μου"
"Δες αυτό με την αλυσίδα! Ωραίο ε?"
"Μπα"
"Είναι πολύ σεξυ η αλυσίδα"
"Φέρε δω!" το άρπαξε από τα χέρια της και άρχισε να το κοιτάει.
Καλέ, τι έπαθε?....
"Πάνε να το δοκιμάσεις και έλα να σε δω" της το έδωσε.
"Πάω!" χαμογέλασε και πήγε στο δοκιμαστήριο.
Το φόρεσε και βγήκε να το δείξει στον Άρον.
"Καλά ε, τέλειο! Μου πάει πολύ. Δηλαδή σου πάει. Τέλος πάντων, κατάλαβες"
"Μέχρι να έρθει η μέρα να το φορέσω..."
"Τι απαισιοδοξία είναι αυτή? Δεν θέλω τέτοια!" άρχισε να κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη και γύρισε πλάτη.
"Ουαου. Κι αυτό μου κάνει ωραίο κώλο"
"Πότε θα καταλάβεις ότι δεν κάνει το τζιν τον κώλο, αλλά ο κώλος το τζιν?"
"Ε?"
"Όλα μου κάνουν ωραίο κώλο, γιατί έχω ωραίο κώλο" είπε ο Άρον με σταυρωμένα χέρια και η Άσλευ τον στραβοκοίταξε.
"Μμμ.. Σιγά τον ωραίο. Έχω δει και ωραιότερους" είπε απαξιωτικά και ο Άρον ξεσταύρωσε τα χέρια του έτοιμος να μιλήσει, όταν εκείνη έφυγε στο δοκιμαστήριο.
Βγήκε με τα προηγούμενα της ρούχα και πήγε στο ταμείο.
"Έλα δω" την τράβηξε από το χέρι.
"Τι έπαθες καλέ?"
"Πάρε" της έδωσε λεφτά.
"Δεν μιλάς σοβαρά"
"Άσλευ, πλήρωσες τα ποτά και το ταξί. Δεν θα πληρώσεις και το τζιν μου τώρα"
"Σου είπα ότι θα σου κάνω δώρο"
"Αν το πληρώσεις, εγώ φεύγω και γυρνάω στη σχολή"
"Με απειλείς??" τον κοίταξε άγρια.
"Έλα, σε παρακαλώ. Δεν φτάνει που πλήρωσες για τα ποτά, μέθυσα και με κουβάλησες μέχρι το ξενοδοχείο. Παρ'τα. Θα νιώθω άσχημα" της μίλησε γλυκά.
Εκείνη ξεφύσηξε και αφού πήρε τα λεφτά, πήγε να πληρώσει.
"Ευχαριστούμε πολύ. Καλή συνέχεια" είπε η ταμίας και η Άσλευ έφυγε με μια σακούλα στο χέρι.
"Με γεια σου!" του χαμογέλασε μες στην τρελή χαρά.
"Τώρα πέρα από την πλάκα. Σίγουρα δεν έκανα τίποτα χθες?"
"Ε?" την σκάλωσε η ξαφνική του ερώτηση και σοβάρεψε.
"Γιατί με ρωτάς πάλι?"
"Γιατί προσπαθώ να θυμηθώ, αλλά δεν. Συνήθως λένε πως όταν μεθάμε κάνουμε πράγματα που δεν θα τολμούσαμε να κάνουμε αλλιώς"
"Μα... Σου είπα. Έπεσες ξερός. Σε σήκωσα και σε πήγα στο κρεβάτι. Αυτό"
"Κρίμα ρε γαμώτο. Τόσο βαρετός είμαι? Έχω ακούσει ιστορίες... άλλοι που κλαίνε, άλλοι που γελάνε, άλλοι που βγαίνουν στους δρόμους και κάνουν μαλακίες... Εμένα με πήρε ο ύπνος" μίλησε απογοητευμένος.
"Δεν πας καλά ε"
Έκαναν μια μικρή βόλτα και μπήκαν σε μια καφετέρια.
Έξω είχε αρχίσει να νυχτώνει.
"Αχ τι όμορφα που είναι.. Πάμε εδώ?" του έδειξε τον καναπέ δίπλα στο συντριβάνι.
Έκατσε ο ένας απέναντι από τον άλλον και η Άσλευ ακούμπησε την σακούλα με το τζιν δίπλα της.
"Τι θα πιούμε?"
"Όχι αλκοόλ πάντως" είπε ο Άρον και η Άσλευ γέλασε.
Όταν ήρθε ο σερβιτόρος, μίλησε πρώτος εκείνος.
"Ενα διπλό espresso"
"Και ένα espresso martini"
Ο σερβιτόρος έφυγε και στο πρόσωπο του Άρον επικρατούσε απορία.
"Τι είναι πάλι αυτό?"
"Καλά πόσο άσχετος είσαι? Είναι με βότκα, λικέρ καφέ, σιρόπι ζάχαρης και καφέ espresso"
Ο Άρον με γουρλωμένα μάτια.
"Δεν σου έφτασε το χθεσινό πιοτό, τώρα το συνδυάζεις και με καφέ"
"Θα σου δώσω να δοκιμάσεις"
"Άσε καλύτερα. Αν είναι πάλι να με πάρει ο ύπνος..."
Ναι, καλύτερα έτσι. Καλύτερα που δεν θυμάται...
"Στην υγειά σας" είπε το παιδί όταν τα έφερε.
"Ευχαριστούμε"
"Δεν συζητήσαμε καθόλου πότε θα φύγουμε" της είπε εκείνος.
"Τι εννοείς?"
"Άδεια από τη σχολή έχουμε για τρεις μέρες. Θα φύγουμε αύριο βράδυ ή μεθαύριο πρωί?"
"Αφού έτσι κι αλλιώς το δωμάτιο το κλείσαμε για δυο νύχτες. Άρα πρέπει να φύγουμε αύριο"
"Ναι, απλά το λέω γιατί αν γίνει έτσι, θα πρέπει να κάνουμε check out μέχρι τις 3 το μεσημέρι. Οπότε θα γυρίσουμε πολύ νωρίς στη σχολή... Και θα αρχίσουν όλοι να ρωτάνε"
"Έτσι κι αλλιώς θα αρχίσουν. Είτε γυρίσουμε αύριο μεσημέρι, είτε μεθαύριο πρωί"
"Ναι, αλλά τουλάχιστον θα λείπουν όλοι στην προπόνηση, οπότε θα είμαστε προετοιμασμένοι"
"Άρον, δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα. Το ίδιο πράγμα είναι"
"Όχι, δεν είναι"
"Μα πώς δεν είναι??"
"Γιατί μου λες ψέματα?" τη ρώτησε ενώ είχε φέρει το σώμα του μπροστά.
"Τι?" απόρησε.
Οι ματιές τους ενωμένες, όταν ο Άρον ξεφύσηξε.
"Θυμάμαι πολύ καλά τι σου είπα χθες"
{~~~~~}