Datum: Woensdag 13 Januari ~2021~
Tijd: 02:09 S'Nachts
Locatie: Villa Isam/Ismail
{Rotterdam}
POV Souhailla
AAGGHHH waarom moet ik altijd in de nacht naar de wc ooof
Ik sla de dekens van me af en loop half slapend mijn kamer uit door de gangen
"*BAM*"
"Auw tfoe e3lik!" mijn hand gaat automatisch naar mijn voorhoofd ik open mijn ogen een beetje en kijk naar de muur waar ik net mijn hoofd tegen aan botste sinds wanneer staat deze muur hier? Kifesh?
Ik zucht en loop half slapend naar de badkamer ik doe me ding als ik klaar ben was ik mijn handen nog en drink wat water ik loop terug naar 'mijn kamer' (niet wetend dat dit niet mijn kamer was) ik stap mijn bed in en ga onder de dekens liggen
Pfff ik ben zo moe kifesh ik heb zo weinig ruimte ik draai mij om en voel een adem op mijn gezicht droom ik?
Ik open een beetje mijn ogen en glimlach droom ik nu weer over Ismail? Ik ga met mijn hand over zijn wang
"Haha Issy wat ben je schattig in mijn droom" zeg ik half slapend ik gaap
"Huh wat Souhailla!??"
Ismail kijkt mij met grote verbaasde ogen ik grinnik en kijk hem slaap dronken aan
"Ssttt" zeg ik en doe mijn vinger op zijn lippen
"Je moet stil zijn anders word ik wakker uit deze droom" zeg ik half slapend Ismail kijkt mij raar aan
"Ooh uhh ja je droomt" zegt hij opgelucht ik ga met mijn hand door zijn haren
En glimlach weer
"Ik wil echt niet wakker worden" zeg ik met me ogen half dicht
"Waarom?" vraagt Ismail
" Omdat Ik je mis Ismail" fluister ik en gaap
Ik pak zijn hand en houd hem strak vast ik verstrengel mijn vingers in die van hem en leg zijn hand onder mijn wang
"Ik hou van je Ismail" fluister ik en sluit mijn ogen
POV Ismail/Isam
Ik voel ineens een hand op mijn wang
"Haha Ismail wat ben je schattig in mijn droom" hoor ik iemand zeggen als ik de stem herken doe ik geschrokken mijn ogen open en kijk recht in de ogen van Souhailla die half dicht zijn
"Huh wat Souhailla!??" zeg ik geschrokken ik kijk haar met grote ogen aan
Ze grinnikt en kijkt mij slapend aan
Voor ik iets kan zeggen doet ze haar Vinger op mijn lippen
"Ssstt" zegt ze vermoeiend
Ik kijk haar sprakeloos aan
"je moet stil zijn anders word ik wakker uit deze droom" zegt ze half slapend met een groote glimlach op haar gezicht
Ik haal opgelucht adem ze denkt dat dit een droom is
Shit man ik dacht dat ik mijn deur op slot had gedaan
"ooh Uhh ja je droomt" zeg ik opgelucht ik dacht echt dat ik mijn cover had verpest
"Ik wil echt niet wakker worden" zegt ze half slapend
"Waarom?" vraag ik nieuwschierig
"Omdat ik je mis Ismail" zegt ze en gaapt ze pakt mijn hand en houd hem strak vast ze kruist haar vingers in de mijne en brengt mijn hand naar haar wang waardoor mijn hand nu onder haar wang ligt ze kruipt dichter tegen mij aan ik kijk sprakeloos naar wat ze doet ik voel dat mijn hart sneller begint te kloppen
"ik hou van je Ismail" fluistert ze dan sluit ze haar ogen
(Beeld in dat Ismail zijn hand onder haar wang ligt ze liggen naast elkaar)
Ik kijk haar verbaast aan
Wat doet ze met me
Wat doe je toch met me Souhailla
Je bent zo mooi
"Ik hou ook van jou Souhailla" zeg ik zonder aarzeling ik ga met mijn hand door haar haren en geef een kus op haar voorhoofd ik zie haar glimlachen
"Ik wou dat dit echt was Issy dat hier met mij was" Zegt ze half slapend
"Wat zou je doen als ik hier echt was?" vraag ik voorzichtig ik zie dat ze een grotere glimlach krijgt ik ga goed ligen en kijk haar aan ik heb perfect uitzicht op haar gezicht
"Ik zou je knuffelen" zegt ze en gaapt dan ik kijk haar lang aan
"ik zou je zo strak vast houden dat je paars word"
Ik begin te lachen
"Je lach ik heb je lach gemist" zegt ze glimlachend en opent dat haar ogen
Ik kijk haar geschrokken aan
Ze kijkt mij onderzoekend aan
"je lijkt zo echt is dit echt een droom?" zegt ze vragend
Shit shit
Ik kijk gestrest om mij heen
"ik weet niet hoe lang deze droom zal duuren maar het is teminste een Uitweg van de Realiteit waar jij niet in bent" zegt ze zuchtend
Ze wrijft met haar duim over mijn hand die nog steeds onder haar wang ligt met haar andere hand gaat ze door mijn haren
"Je kan nog steeds niet je haar in model doen hé" zegt ze en grinnikt
"Hey neem dat terug" zeg ik en lach Souhailla lacht ook en legt haar hand weet naast haar
"Weet je als het kon zou ik weg gaan" zegt ze en kijkt mij aan
Ik kijk haar vragend aan
"Gwn even weg van alles en iedereen is het raar als ik mijn echte famillie wil ontmoeten?" vraagt ze
"Er is daar niks mis mee toch?" zeg ik
Souhailla knikt en gaapt weer
"Ben je moe waarom sluit je je ogen niet?" vraag ik ze kijkt mij dan lang aan
"Omdat dit nu dit moment is het enige moment dat ik je kan zien en je bij me kan hebben ik wil niet wakker worden ik wil bij je zijn........ik wil nog niet gaan" Zegt ze half slapend ik zie dat haar ogen steeds dicht gaan en dan weer open
"Souhailla sluit je ogen het is goed" zeg ik dan sluit ze haar ogen
"Wil je bij me blijven tot ik in slaap was alsjeblieft ga niet weg" fluistert ze ze houd mijn hand strak vast
Ik glimlach en aai over haar hoofd
"Ik blijf hier Souhailla ik zal bij je blijven ik ga niet weg belooft" zeg ik ze glimlacht met haar ogen dicht
"Dankje Ismail" zegt ze na een paar minuten zie ik dat ze echt in slaap is gevallen
Ik glimlach ze is zo schattig als ze slaapt
"Ik ga je echt vertellen wie ik ben Souhailla als het de juiste tijd is" zeg ik ik kijk nog even naar hoe ze slaapt dan til ik haar op en breng haar naar haar kamer ik stop haar onder de dekens en geef dat een kus op haar voorhoofd ik loop dan naar mijn eigen kamer ik. Spring in me bed en doe mijn handen achter mijn hoofd ik kijk denkend naar het plafond
Souhailla............
Ben ik verliefd op je?
Ja
Hou ik van je meer dan alleen een zusje?
Ja
Zou ik alles opofferen om bij jou te zijn?
Ja
Zou ik mezelf opofferen om jou te redden?
Ja
Wil ik je vertellen dat ik Ismail ben en niet Isam?
JAA
Kan ik dat doen zonder dat jij in gevaar gaat zijn?
....... Nee........
En dat is de harde realiteit
Ik kan nu niks doen ik ben hulpeloos
Ik kan mezelf niet zijn BIJ NIEMAND zelfs niet bij jou Souhailla als ze jou iets aan doen zal ik mij zelf dat nooit vergeven
Ik
Zou
Het
Mij
Zelf
Nooit
Vergeven
Ik zucht en val na een tijdje in slaap
(De volgende dag)
POV Souhailla
Ik Word geschrokken wakker
"Ismail!" zeg ik ik kijk om mij heen huh mijn kamer?
Ik
Het was een droom?
Het was allemaal een droom
Ik voel tranen op komen
"Ismail" fluister ik dikke tranen rollen over mijn wangen
Dit kan niet in welke kamer was ik?
Ik sta op en ren naar Isam zijn kamer dit kan geen droom zijn alles leek zo echt ik open Isam zijn deur hard open
"ISMAIL!!!!" schreeuw ik ik kijk de kamer rond en zie niemand ik ren naar het bed en trek de dekens er van af niemand.......
Nee!!
Ik ren naar de inloop kast en zie ook niemand
"SOUHAILLA???"
"Ismail??" fluister ik blijf
OMG was het echt ik ren naar de kamer en mijn lach verdwijnt meteen
"Isam" zeg ik hij droogt zijn haren en heeft een handdoek om zijn middel
"Is er iets Souhailla?" vraagt hij
Verward
"Wat doe jij hier?" zeg ik
"Uhm dit is mijn kamer?" zegt hij verward
Maar
"Ismail was hier?" zeg ik meer vragend dan serieus
Isam kijkt mij verward aan
"Souhailla gaat het wel? Wie is Ismail? Je weet toch dit is mijn kamer?" zegt hij en grinnikt
Ik voel tranen op komen
"Maar Isma- ik was het een droom?" fluister ik
"Souhailla?" zegt Isam
Ik kijk hem aan
"Ik uhm moet gaan ik zie je bij het ontbijt" zeg ik hij knikt en kijkt mij bezorgt aan ik loop zijn kamer uit en sluit zijn deur
Ik loop naar mijn kamer en zucht
"Was het echt allemaal maar een droom?" zeg ik tegen me zelf
Ik voel steken in mijn hart
Mijn lip begint te trillen
Ik haal diep adem
In en uit
In en uit mijn hand begint te trillen
En mijn hartslag versneld
Ismail is hier niet?
Alles was een droom
Ik voel dikke tranen over mijn wangen stromen ik zak via de muur op de grond ik trek mijn knieën omhoog en begin zachtjes te huilen
"Ik mis je Ismail waarom ben je niet hier alsjeblieft kom terug" zeg ik huilend
"Alsjeblieft kom terug ik heb je nodig Issy"
"Alsjeblieft" fluister ik gebroken
POV algemeen
Ismail zit aan de andere kant van de deur van Souhailla ook hij zit met zij. Rug tegen de deur
Het breekt zijn hart haar zo te horen huilen hij kan er niks aan doen hij moet stil zijn hij mag niks zeggen
Hij weet hoe gebroken ze zich nu voelt hij voelt zich ook zo
Alsof er een stukje van zich zelf weg is Niet wetend dat dat stukje achter een gesloten deur zit
Ismail kan de deur niet open maken als hij dat doet valt alles uit elkaar hij kan zijn ware ik niet laten zien als hij dag doet zal alles voor niks zijn geweest alle opofferingen alle pijn alles!
Souhailla brengt steeds meer en meer sloten aan de deur met de dag word ze zwakker en maakt ze haar deur sterker hij is al bijna zo sterk dat ze hem waarschijnlijk nooit meer open zal krijgen niemand zal hem open krijgen Ismail moet opschieten straks is het te laat en is hij haar kwijt
als Souhailla er te laat achter komt dat Ismail al die tijd bij haar was zal ze instorten ze zal zich zo kut voelen
Dat ze haar zelf zal opsluiten en nooit meer haar zelf zal zijn
De tijd tikt door.........
Gaat Ismail het zeggen?
Zal Souhailla de harde waarheid aan kunnen?
Hoe lang nog voor het happy end?
Komt er wel een happy end?
Of zal hun leven voor altijd alleen maar bestaan uit pijn verdriet en leegte?
Hoe zal alles verlopen?
Zal Ismail de deur openen?
Zal Souhailla hem binnen laten?
Zal Souhailla het aan kunnen?
Zal Ismail optijd genoeg zijn?
Voor alles zal instorten en hun beide elkaar verliezen?
.................