Ben 4 yaşındayken annem kanserden dolayi ölmüştü. 7yasina kadar babam ile birlikte yaşamıstik. Göçebe bir hayat yaşıyorduk. Hic bir yerde fazla kalmıyorduk.
Babam markete gitmek için evden cikmisti. Uzun bir sure geçmişti. Hala eve gelmemisti. Ben endişelenmeye baslamıstım. Ne yapsam bilemiyorum. Sonra birden kapı çaldi. Babamın gelmiş olacagini düşünerek kapiyi hevesle acmıstim. Ama karşımda 3 tane polis duruyordu. "Merhaba ben palis memuru Stan. Evde başka birileri var mı?" demişti. Hayir anlamında basimi salladm.
Birbirlerine bakmıslardi. Üzgün bir ifadeyle " bizimle gelmelisiniz" 'neden' der gibi baktigimi hatirliyorum. Polis karakoluna gidicegimizi düşünüyordum ama öyle olmadi hastaneye gidiyorduk.
Babamin başına bir şey gelmesinden korkuyordum. Hastane kapısindan içeri girdiğinizde içimi tuhaf bir duygu kaplamısti. Bu duyguyu sevmemıstım. Annen öldüğünde de bu his vardi içimde. Korkuyordum. Babama bir şey olmasından hayatta tek basıma kalmaktan korkuyordum.
Vee korktugum basıma gelmişti market için dışari ciktiginda araba carpmis ve kafası yerde bulunan kırık camlara gelmiş ve beyin kanamasından ÖLMÜŞTÜ.
Artik hayatta tek basıma kalmıstim......