Unicode
အခန်း(၃) - Double Return
ရေခဲကျောက်တုန်းကသူ့လက်နောက်ဘက်ကိုထိုးခွဲသွားတာကြောင့်ရှန်ကျစ်ရှန်းသည်အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှုမိပြီးညည်းညူမိသည်။
ဒါပေမဲ့လည်းဒီကံမကောင်းတဲ့လူငယ်လေးကဒီလောက်ဒဏ်ရာပြင်းပြင်းရနေတာကိုသေချာပေါက်နောက်ဒဏ်ရာတစ်ခုကိုခံစားနိုင်မှာမဟုတ်တာကြောင့်သူ့အတွက်ကကိစ္စတော့မရှိပါဘူး
သူကရန်ကျင်းကိုထထိုင်နိုင်စေရန်ကူညီလိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကိုကိုက်၍သူ့လက်ပေါ်ကဒဏ်ရာမှသွေးများအားခါချလိုက်သည်။ရန်ကျင်းကိုမကူညီနိုင်ခင်မှာကိုယ့်လက်ကိုဒဏ်ရာရအောင်လုပ်မိတဲ့အပေါ်ကိုလည်းမနေနိုင်စွာသက်ပြင်းချမိသည်။
ဒါပေမဲ့သူ့ကိုယ်သူဂရုမစိုက်နိုင်သေးဘူး..လူငယ်လေးကလှုပ်ရှားတာအရမ်းများသွားပြီးသူ့ကျောကုန်းကအရိုးပေါ်သည်အထိနက်တဲ့ဒဏ်ရာကိုပြန်ခွဲလိုက်သလိုဖြစ်သွားတာကြောင့်ရလဒ်အရတော့နီရဲတဲ့သွေးတွေစိမ့်ထွက်လာရခြင်းပဲ
"မလှုပ်နဲ့...ဟေး,မင်းဒဏ်ရာပြန်ပွင့်လာပြန်ပြီ!"
ရန်ကျင်းရဲ့စိတ်အခြေအနေကမတည်မငြိမ်ဖြစ်နေသည်။သူကရှန်ကျစ်ရှန်းအားသတိထားစောင့်ကြည့်နေမိပြီးသူ့မျက်လုံးများကတော့အေးစက်သည့်မုန်းတီးမှုများနဲ့ပြင်းထန်ရက်စက်နေသည်။
ဒါကထူးဆန်းတယ်
ရန်ကျင်းဒေါသထွက်သွားမှာကိုစိုးရိမ်တာကြောင့်သူအလောတကြီးနဲ့ရန်ကျင်းအားတွေ့ရန်အပြေးရောက်လာခြင်းသာဖြစ်သည်။
ဇာတ်ကြောင်းထဲကအခုချိန်အကြောင်းအရာအရဆိုရင်ရန်ကျင်းကပုံမှန်သာမာန်လူတစ်ယောက်ပဲဖြစ်နေရမှာ။ဘယ်လိုဖြစ်လို့ဒီလောက်ထိနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းအမုန်းတရားတွေရှိနေရတာလဲ?
ထိုစိတ်မကောင်းစရာအတွေးတွေစိတ်ထဲဝင်လာသည့်အခါရှန်ကျစ်ရှန်းကသူ့ကိုတွန်းဖို့ရုန်းကန်နေသည့်လူငယ်လေးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဖက်လိုက်ပြီး,နောက်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကျောက်စိမ်းပုလင်းကိုဖွင့်လိုက်သည်။ထို့နောက်ဆေးများအားလူငယ်လေးပါးစပ်ထဲလောင်းထည့်ပေးလိုက်၏။
အဆုံးမှာတော့ရန်ကျင်းကဒဏ်ရာပြင်းထန်စွာရထားပြီးသွေးအတော်လေးဆုံးရှုံးထားတဲ့သူဖြစ်သည်။ဒါ့အပြင်သူကအချိန်အတော်ကြာသည်အထိအေးခဲနေခဲ့ရတာကြောင့်ရုန်းထွက်နိုင်မယ့်အင်အားအလုံအလောက်မရှိပေ။ရလဒ်အရတော့ဆေးလုံးများနဲ့ဆေးရည်တစ်ချို့ကိုအတင်းအကြပ်မျိုချလိုက်ရသည်။
သူတို့ကပါးစပ်ထဲကနေအရည်ပျော်သွားသည်နှင့်လည်ချောင်းတစ်လျှောက်ကိုနွေးထွေးမှုများစီးဆင်းသွားပြီးထိုနွေးထွေးမှုကသူ့ရင်ဘက်နဲ့ခြေလက်များဆီသို့ပါပျံ့နှံ့သွားသည်။သူကအေးခဲသွားပြီးနောက်သူ့ရုန်းကန်မှုများရပ်တန့်သွားသည်။
ရန်ကျင်းရှေ့ကထိုလူကအနည်းငယ်မှုန်ဝါးနေသည်။သူ့အသွင်အပြင်ကတော့သဘောကောင်းတဲ့သူတစ်ယောက်လိုပင်။ဒါပေမဲ့ဒါကပုံရိပ်ယောင်တစ်ခုပဲဆိုတာရန်ကျင်းသိထားသည်။ဒီလူကပြာဖြစ်သွားရင်တောင်သူ့အသက်ရှုသံကိုသူအသိအမှတ်ပြုနိုင်ဦးမှာပဲ!
သူကရန်ကျင်းရဲ့ဆရာကောင်းကြီးလေ!သူ့ဝိဉာဏ်မြစ်ကိုခွဲဖြတ်ထုတ်ခဲ့တဲ့ဆရာကောင်းကြီး!
ရန်ကျင်းကအံကိုကြိတ်လိုက်ပြီးသူ့မုန်းတီးမှုများကိုဖိချထားလိုက်သည်။
မဟုတ်ဘူး
သူ့အားနည်းချက်တွေကိုနည်းနည်းလေးတောင်ပြလို့မရဘူး
ဒီအချိန်မှာရှန်ကျစ်ရှန်းကသူ့ထက်အများကြီးသန်မာတယ်..အကယ်၍သူသာသူ့ကိုဒေါသထွက်အောင်လုပ်လိုက်မိရင်ညှင်းပန်းနှိပ်စက်မှုတွေကပိုပြီးစောစောလာလိမ့်မယ်ဆိုတာသေချာတယ်
ရန်ကျင်းသည်တစ်ဖက်လူမမြင်နိုင်သည့်နှင်းထဲမှသူ့လက်တစ်ဖက်အားလက်ဖဝါးမှာလက်သည်းရာတွေထင်ကျန်သွားသည်အထိကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်လိုက်သည်။သူကအသက်ကိုပြင်းပြင်းရှုလိုက်ပြီးခေါင်းကိုအနည်းငယ်နှိမ့်လိုက်ကာသူ့မုန်းတီးမှုကိုဖိနှိပ်ရင်းအက်ရှရှနဲ့ပြောလိုက်သည်။
"ဆရာ"
သူ့ဝိဉာဏ်မြစ်ပျက်စီးသွားတဲ့မှတ်ဉာဏ်တွေကသူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုနာကျင်မှုနဲ့တုန်ယင်စေတယ်။သူကအေးစက်စက်အသက်ရှုမှုတစ်ခုနဲ့အတူသူ့ကိုယ်သူအကြိမ်ကြိမ်ပြန်သတိပေးနေရလေရဲ့
သူအသက်ရှင်နေတယ်
သူပြန်ရှင်သန်လာပြီ
ရှန်ကျစ်ရှန်းကသူ့ဝိဉာဏ်မြစ်ကိုတစ်ပိုင်းဆီတစ်ပိုင်းဆီဖြတ်ပြီးနောက်မှာသူ....ပြန်လည်မွေးဖွားလာပြီ
သူဒီမြင်ကွင်းကိုလည်းရင်းနှီးနေတယ်...သိုလှောင်ဓားစံအိမ်ရဲ့ဖြစ်ရပ်ဖြစ်ပြီးနောက်မှာသူကြိမ်ဒဏ်သုံးချက်ရပြီးဒီ'တွေးတောဆင်ခြင်တောင်စွန်း'ကိုပို့ခံလိုက်ရတာ...တစ်လလုံးတွေးတောဆင်ခြင်ပြီးတော့သူ့ဝိဉာဏ်မြစ်ကအေးခဲသွားရတယ်...ရှန်ကျစ်ရှန်းသူ့ကိုတောင်ပေါ်ကဆင်းဖို့ခွင့်မပြုခင်မှာသေလုနီးပါးတောင်ဖြစ်ခဲ့ရတာ
တောင်ပေါ်ကဆင်းလာရပြီးတော့သူနောက်ဆုံးတော့အသက်ရှုနိုင်ပြီလို့တွေးခဲ့ပေမယ့်လည်းရှန်ကျစ်ရှန်းကသူ့ရှေ့မှာရပ်လာပြီးသူ့ဝိဉာဏ်မြစ်ကိုဘာမှဂရုမစိုက်သလိုနဲ့ခွဲဖြတ်ပစ်လိုက်မယ်လို့ဘယ်သူကထင်ခဲ့မိမှာလဲ?
နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းနာကျင်ရင်းသူသတိလစ်သွားခဲ့ပြီးသူနောက်တစ်ခေါက်သတိရလာတော့ရန့်ရှန်ကသူ့ကိုအဓိပ္ပါယ်ပြည့်ဝစွာငုံ့ကြည့်နေပြီးအပြုံးသေးတစ်ခုနဲ့ပြောလာတာကသူ့ကို'တွေးတောဆင်ခြင်တောင်စွန်း'ကိုပို့ဖို့ဆရာကမှာထားတယ်တဲ့...
သူတောင်ပေါ်အသေအကျေပြန်တက်ပြီးနောက်မှသာသူကပြန်လည်မွေးဖွားလာခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ဖြစ်ရပ်မှန်ကိုနောက်ဆုံးလက်ခံနိုင်သွားခဲ့တယ်...ဒါပေမဲ့ဘာဖြစ်လို့ဒီအချိန်မှာရှန်ကျစ်ရှန်းကပေါ်လာရတာလဲ?!!
တစ်ခုခုဖြစ်သွားလို့များရှန်ကျစ်ရှန်းကသူ့စိတ်ကိုပြောင်းလိုက်ပြီးဖြစ်လာတော့မယ့်အနာဂတ်ကစောစောဖြစ်လာမှာများလား?
သူ့ရဲ့ပါးလွှာပြီးအားနည်းနေတဲ့ခန္တာကိုယ်ကိုတင်းမာစွာကိုင်ဆွဲထားရင်းဖြင့်ရန်ကျင်းရဲ့မျက်လုံးများကကျောက်စိမ်းပုလင်းပေါ်ကရှန်ကျစ်ရှန်းရဲ့လက်ကိုစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ထိုလက်များကသွယ်လျပြီးနူးညံ့ချောမွေ့ကာဖြူဖွေးသည့်လက်သည်းထိပ်လေးများကကြည့်ရတာနူးညံ့လွန်းသည့်ကျောက်စိမ်းလေးလိုပင်ဒီနေရာကညစ်ပတ်လှတဲ့နှင်းများကြားထဲမှာထင်းထွက်နေသည်။
သူ့ရဲ့ကျယ်လွန်းတဲ့အင်္ကျီလက်အားမလွတ်မလပ်ဖြစ်ခြင်းမှကာကွယ်နိုင်ရန်ဖြစ်မည်ရှန်ကျစ်ရှန်းကသူ့လက်ကိုမလိုက်ပြီးလှုပ်ခါလိုက်တာကြောင့်အင်္ကျီလက်ကသူ့တံတောင်ဆစ်ထိလျောကျသွားပြီးဖြူဖွေးနူးညံ့လှသည့်လက်ကောက်ဝတ်ပေါ်လာခဲ့သည်။သလင်းရောင်ကျောက်စိမ်းပုတီးသုံးလေးလုံးပါသည့်လက်ကောက်တစ်ခုကိုလည်းသူ့လက်ကောက်ဝတ်မှာဝတ်ဆင်ထားသည်။
အဲ့ဒါကသူ့အားပိုပြီးမြင့်မြတ်တော်ဝင်သွားစေ၏။
ဒါပေမဲ့အဲ့ဒီလက်တွေကသွေးတွေစွန်းနေခဲ့တာကိုရန်ကျင်းမှတ်မိတယ်
ရက်စက်ပြီးကြမ်းကြုတ်တယ်
ရန်ကျင်းဘာတွေစဉ်းစားနေလဲဆိုတာကိုရှန်ကျစ်ရှန်းကတော့လုံးဝကိုမသိပေ။သူကလူငယ်လေးပိုပြီးရုန်းကန်နေရင်သူ့ဒဏ်ရာတွေပိုပြီးဆိုးဝါးသွားမှာကိုသာစိုးရိမ်နေမိသည်။သူ့ရဲ့ဒဏ်ရာရထားတဲ့လက်နဲ့ပဲရန်ကျင်းကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားလိုက်ပြီးတစ်ခြားလက်တစ်ဖက်ကသေးငယ်သည့်ကျောက်စိမ်းပုလင်းလေးအားဘေးကိုချကာတစ်ခြားဆေးတွေဆက်ရှာနေလိုက်သည်။
ဝိဉာဏ်ဖြည့်တင်းဆေးကအချိန်တိုအတွင်းမှာဝိဉာဏ်စွမ်းအားများစွာကိုပြန်လည်ဖြည့်တင်းပေးနိုင်သည်။ထိုအရာကအဖိုးတန်လှပြီးအထူးသဖြင့်ရှန်ကျစ်ရှန်းရဲ့အိမ်ထဲမှာရှာတွေ့ခဲ့သည့်ထိပ်တန်းအဆင့်ဆေးလည်းဖြစ်သည်။
တောင်စွန်းပေါ်ကိုရန်ကျင်းတက်လာတုန်းကအေးခဲလွန်းတဲ့ဒဏ်ကိုတွန်းလှန်နိုင်ဖို့ဝိဉာဏ်စွမ်းအားတွေအများကြီးသုံးခဲ့ရမှာပဲအခုတော့သူ့ကိုယ်သူတောင်အေးခဲမှုကနေမကာကွယ်နိုင်တော့ဘူးဖြစ်နေရှာတယ်..သူ့ခန္တာကိုယ်ကအေးခဲတောင့်တင်းနေပေမယ့်ဝိဉာဏ်ဖြည့်တင်းဆေးကတော့အလုပ်လုပ်လောက်ပါတယ်...
"ကြည့်ဦး!စားလိုက်"
ဝိဉာဏ်ဖြည့်တင်းဆေးပါဝင်နေသည့်ကျောက်စိမ်းပုလင်းလေးကိုနောက်ဆုံးမှာရှာတွေ့သွားတာကြောင့်ရှန်ကျစ်ရှန်းကပုလင်းတစ်ခုလုံးကိုလူငယ်လေးရဲ့လက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ထို့နောက်သူ့ဒဏ်ရာကိုနှင်းများထိမိခြင်းမှကာကွယ်နိုင်ရန်ဘေးမှလည်ဝပုလင်းကြီးတစ်လုံးကိုယူလိုက်ပြီးဘေးမှာကာရံထားလိုက်ပြန်သည်။
ရန်ကျင်းကကျောက်စိမ်းပုလင်းအားတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲပဲဆိုတာကိုမြင်တော့လူငယ်လေးရဲ့နှုတ်ခမ်းမှ'ဆရာ'ဆိုတဲ့အသံတိုးတိုးကြားလိုက်ရသည်ကိုသတိရသွားသည်။သူသည်မထိန်းချုပ်နိုင်စွာဖြင့်သူ့နှဖူးကိုလက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်မိတော့သည်။
အဲ့ဒီတော့ရန်ကျင်းကသူ့ကိုမှတ်မိတာပေါ့...သူ့တုန့်ပြန်မှုကဒီလောက်ပြင်းထန်နေတာအံ့အားသင့်စရာတော့မဟုတ်ဘူး
သူကခဏလောက်ညည်းတွားနေမိပြီးမှစိတ်ပူပန်မှုများကိုလုံးဝစွန့်ပစ်လိုက်သည်။ရန်ကျင်းကသူ့ကိုဘယ်လိုအသိအမှတ်ပြုမိသွားမှန်းသူမသိပေမယ့်ဒီလိုတွေ့ပြီးနေပြီဆိုမှတော့သူ့ကိုယ်သူလည်းဖုံးကွယ်ထားစရာမလိုအပ်တော့ဘူးလေ။
ဆယ်ကျော်သက်လေးကသူ့ကိုဖြူကောင်လေးလိုစိုက်ကြည့်ပြီးသူ့ကိုယ်သူကာကွယ်ရန်အဆူးများဖြန့်ကားထားသလိုပင်။
ရှန်ကျစ်ရှန်းကစိတ်သက်သာရာရစွာသက်ပြင်းချလိုက်ပြီးကြင်နာတတ်တဲ့အမူအယာနဲ့လူငယ်လေးလက်ထဲကကျောက်စိမ်းပုလင်းလေးကိုလက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။
"ဝိဉာဏ်ဖြည့်တင်းဆေး"
ထို့နောက်မြေပြင်မှာပျံ့ကျဲနေတဲ့ပုလင်းများအားဆက်ပြီးလက်ညှိုးထိုးပြသည်။
"အအေးဒဏ်ဖယ်ရှားဆေး၊သွေးလေလည်ပတ်ဆေး၊အသားတက်ပေါင်ဒါ...နည်းနည်းလောက်ပဲဖြစ်ဖြစ်,ငါမင်းဒဏ်ရာကိုကုပေးမယ်"
ရန်ကျင်းကတော့မလှုပ်ရှားသေးပေ။သူ့လက်ထဲကကျောက်စိမ်းပုလင်းငယ်ကိုသာတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်၍အကြိမ်ကြိမ်သည်းခံနေသည်။နောက်ဆုံးတော့သူ့ပါးစပ်ကိုဖွင့်ပြီးတင်းကြပ်စွာပြောလာသည်။
"ဒီတပည့်ကိုစွန့်ပစ်ဖို့ဆရာကိုယ်တိုင်လာခဲ့တာလား?"
ထိုစကားကိုပြောပြီးသည်နှင့်ခေါင်းကိုမော့ပြီးရှန်ကျစ်ရှန်းကိုငေးကြည့်နေသည်။ဆယ့်ငါးနှစ်သားလေးကနာတာရှည်အာဟာရချို့တဲ့မှုကိုခံစားခဲ့ရတာကြောင့်ပါးပြင်များကဆိုးဆိုးဝါးဝါးချိုင့်နေရသည်။သူ့အသက်အရွယ်နဲ့သူ့တည်ငြိမ်မှုကရှန်ကျစ်ရှန်းအားအထူးတလှယ်စိတ်သောကရောက်သွားစေသည်။
ရှန်ကျစ်ရှန်းကသူ့ကိုခဏလောက်ပြန်စိုက်ကြည့်နေပြီးမှသူ့နှလုံးသားကစိတ်လှုပ်ရှားများနဲ့တုန်ယင်နေရင်းတစ်ဖက်လူရဲ့ခေါင်းကိုပွတ်ပေးချင်စိတ်အားဖိနှိပ်လိုက်ရသည်။အဆုံးမှာတော့သူ'ဟင့်အင်း'ဆိုတဲ့စကားတစ်ခွန်းသာပြောနိုင်တော့၏။
သူကရှန်ကျစ်ရှန်းရဲ့ရုတ်တရက်ပြောင်းလဲသွားမှုကသံသယတွေနှိုးဆွသွားမှာမဖြစ်စေချင်တာကြောင့်သူ့စကားလုံးများကိုဂရုတစိုက်စဉ်းစားလိုက်သည်။ဒါပေမဲ့လည်းသူရန်ကျင်းအားသူ့အပေါ်ရန်ငြိုးမထားစေချင်ပေ။လူငယ်လေးကအရမ်းနာကျင်နေရတာကြောင့်သူမခံစားနိုင်တော့ပဲနောက်စကားလုံးအနည်းငယ်ထပ်ပြောလိုက်မိသည်။
"ဒီနေ့လည်တုန်းကဆရာအရမ်းကိုစိတ်မထိန်းချုပ်နိုင်ဖြစ်သွားခဲ့မိတယ်"
ရန်ကျင်းကကျောက်စိမ်းပုလင်းလေးကိုကိုင်ထားဆဲပဲဆိုတာကိုမြင်တော့သူကရိုးရှင်းစွာပြန်ယူလိုက်ပြီးပုလင်းအဖုံးအားဖွင့်ကာဆေးအနည်းငယ်ထုတ်ယူလိုက်ပြီးနောက်တစ်ဖက်လူရဲ့ပါးစပ်ထဲထည့်ပေးလိုက်၏။
ဂူကအတော်လေးကျဉ်းမြောင်းလှတာကြောင့်ရှန်ကျစ်ရှန်းအားရှောင်ရှားရန်အတော်လေးခက်ခဲလှသည်။ဒါ့အပြင်ရန်ကျင်းသည်လည်းအင်အားမကျန်ရှိတော့ပေ။သူကရှန်ကျစ်ရှန်းဆီကနေအတင်းအကြပ်လုပ်ယူခံနေရပြီးမျက်မှောင်ကျုံကာနှုတ်ခမ်းကိုသာကိုက်ထားရင်းဖြင့်ပင်ညင်သာသိမ်မွေ့သည့်ဝိဉာဏ်အားများကဖြေးညှင်းစွာစီးဆင်းသွားကာသူ့ရဲ့ခြောက်သွေ့နေတဲ့ဝိဉာဏ်မြစ်ကိုစိုစွတ်စေပြီးကြိမ်ဒဏ်ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်နေသည့်အေးခဲမှုနှင့်နာကျင်မှုအားအနည်းငယ်လျော့ကျသွားစေသည်။
ရှန်ကျစ်ရှန်းကခပ်ဖွဖွပြုံး၍နူးညံ့စွာပြောလိုက်သည်။
"ဒီကိုလာ,ဒဏ်ရာကိုကြည့်ရအောင်"
......
ဒဏ်ရာကိုကုသပေးပြီးနောက်တစ်ဖက်လူကအာရုံမစိုက်နိုင်ခင်မှာပင်ရှန်ကျစ်ရှန်းကဆေးများကိုချန်ရစ်ထားခဲ့ပြီးတောင်ပေါ်ကဂရုတစိုက်ပြန်ဆင်းသွားသည်။
မူလကတော့လူငယ်လေးကိုပါသူနဲ့အတူခေါ်သွားရန်ကြံစည်ထားခဲ့ပေမယ့်အဲ့ဒါကသူ့ရဲ့အတိတ်က'ရှန်ကျစ်ရှန်း'နဲ့အတော်လေးကွဲပြားနေမှာကိုသတိပြုမိလိုက်သည်။သူ့ကိုယ်သူရုတ်တရက်ကြီးသိသိသာသာပြောင်းလဲပစ်လိုက်ဖို့ရည်ရွယ်ချက်မရှိပေ။
ပထမအကြောင်းပြချက်ကရန်ကျင်းရဲ့သဘောထားကြောင့်ဖြစ်သည်။သူကသူ့ရဲ့နှလုံးသားအေးစက်တဲ့ဆရာကိုကြောက်နေသည်။အကယ်၍ရှန်ကျစ်ရှန်းသာသူ့အပြုအမူတွေကိုအစောတလျင်ပြောင်းလဲလိုက်ရင်အဲ့ဒါကရန်ကျင်းကိုပိုပြီးသံသယဝင်တာတွေမယုံသင်္ကာဖြစ်တာတွေဖြစ်လာစေလိမ့်မည်။
ဒုတိယအကြောင်းပြချက်ကတော့...
ရှန်ကျစ်ရှန်းကလက်ကိုမြှောက်ပြီးသူ့မျက်ခုံးကိုပွတ်လိုက်ကာသူ့အမူအယာကတော့တဖြေးဖြေးတည်ငြိမ်သွားသည်။
အရံဇာတ်ကောင်ဖြစ်လာရတာက....စာအုပ်ထဲမှာရေးထားသလောက်မရိုးရှင်းဘူးပဲ
..................................
Translator's Note
သိပ်မရှင်းတဲ့သူတွေကိုပြောပြချင်လို့ပါ ရန်ကျင်းကအတိတ်ဘဝတုန်းကရှန်ကျစ်ရှန်းကိုသတ်ပြီးသူ့ကိုယ်သူသတ်သေသွားခဲ့တယ်ဆိုပေမယ့်သူပြန်လည်မွေးဖွားလာတဲ့အချိန်မှာတော့သူ့ဝိဉာဏ်မြစ်ဖြတ်စီးခံရတဲ့အထိကိုပဲမှတ်မိပါတော့တယ်။သူဂိုဏ်းတစ်ခုကိုဖြိုခွင်းလိုက်တာတွေသူ့ဆရာကိုသတ်ခဲ့တာတွေနဲ့သူသတ်သေသွားခဲ့ရတာတွေကိုမမှတ်မိပါဘူး။ဇာတ်လမ်းကမြှုပ်ကွက်လေးတွေရှိတာမို့လို့တစ်ဖြည်းဖြည်းရုပ်လုံးပေါ်လာပါလိမ့်မယ်နော်။
..................................
Next Episode
ဖဲကြိုး
..................................
Zawgyi
အခန္း(၃) - Double Return
ေရခဲေက်ာက္တုန္းကသူ႔လက္ေနာက္ဘက္ကိုထိုးခြဲသြားတာေၾကာင့္ရွန္က်စ္ရွန္းသည္အသက္ကိုျပင္းျပင္းရွဳမိၿပီးညည္းညဴမိသည္။
ဒါေပမဲ့လည္းဒီကံမေကာင္းတဲ့လူငယ္ေလးကဒီေလာက္ဒဏ္ရာျပင္းျပင္းရေနတာကိုေသခ်ာေပါက္ေနာက္ဒဏ္ရာတစ္ခုကိုခံစားႏိုင္မွာမဟုတ္တာေၾကာင့္သူ႔အတြက္ကကိစၥေတာ့မရွိပါဘူး
သူကရန္က်င္းကိုထထိုင္ႏိုင္ေစရန္ကူညီလိုက္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္၍သူ႔လက္ေပၚကဒဏ္ရာမွေသြးမ်ားအားခါခ်လိုက္သည္။ရန္က်င္းကိုမကူညီႏိုင္ခင္မွာကိုယ့္လက္ကိုဒဏ္ရာရေအာင္လုပ္မိတဲ့အေပၚကိုလည္းမေနႏိုင္စြာသက္ျပင္းခ်မိသည္။
ဒါေပမဲ့သူ႔ကိုယ္သူဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ေသးဘူး..လူငယ္ေလးကလႈပ္ရွားတာအရမ္းမ်ားသြားၿပီးသူ႔ေက်ာကုန္းကအ႐ိုးေပၚသည္အထိနက္တဲ့ဒဏ္ရာကိုျပန္ခြဲလိုက္သလိုျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ရလဒ္အရေတာ့နီရဲတဲ့ေသြးေတြစိမ့္ထြက္လာရျခင္းပဲ
"မလႈပ္နဲ႔...ေဟး,မင္းဒဏ္ရာျပန္ပြင့္လာျပန္ၿပီ!"
ရန္က်င္းရဲ႔စိတ္အေျခအေနကမတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနသည္။သူကရွန္က်စ္ရွန္းအားသတိထားေစာင့္ၾကည့္ေနမိၿပီးသူ႔မ်က္လံုးမ်ားကေတာ့ေအးစက္သည့္မုန္းတီးမွဳမ်ားနဲ႔ျပင္းထန္ရက္စက္ေနသည္။
ဒါကထူးဆန္းတယ္
ရန္က်င္းေဒါသထြက္သြားမွာကိုစိုးရိမ္တာေၾကာင့္သူအေလာတႀကီးနဲ႔ရန္က်င္းအားေတြ႕ရန္အေျပးေရာက္လာျခင္းသာျဖစ္သည္။
ဇာတ္ေၾကာင္းထဲကအခုခ်ိန္အေၾကာင္းအရာအရဆိုရင္ရန္က်င္းကပံုမွန္သာမာန္လူတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ေနရမွာ။ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ဒီေလာက္ထိနက္နက္႐ွိဳင္း႐ွိဳင္းအမုန္းတရားေတြရွိေနရတာလဲ?
ထိုစိတ္မေကာင္းစရာအေတြးေတြစိတ္ထဲဝင္လာသည့္အခါရွန္က်စ္ရွန္းကသူ႔ကိုတြန္းဖို႔႐ုန္းကန္ေနသည့္လူငယ္ေလးကိုလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဖက္လိုက္ၿပီး,ေနာက္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ေက်ာက္စိမ္းပုလင္းကိုဖြင့္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ေဆးမ်ားအားလူငယ္ေလးပါးစပ္ထဲေလာင္းထည့္ေပးလိုက္၏။
အဆံုးမွာေတာ့ရန္က်င္းကဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာရထားၿပီးေသြးအေတာ္ေလးဆံုးရွံုးထားတဲ့သူျဖစ္သည္။ဒါ့အျပင္သူကအခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိေအးခဲေနခဲ့ရတာေၾကာင့္႐ုန္းထြက္ႏိုင္မယ့္အင္အားအလံုအေလာက္မရွိေပ။ရလဒ္အရေတာ့ေဆးလံုးမ်ားနဲ႔ေဆးရည္တစ္ခ်ိဳ႔ကိုအတင္းအၾကပ္မ်ိဳခ်လိုက္ရသည္။
သူတို႔ကပါးစပ္ထဲကေနအရည္ေပ်ာ္သြားသည္ႏွင့္လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကိုေႏြးေထြးမႈမ်ားစီးဆင္းသြားၿပီးထိုေႏြးေထြးမႈကသူ႔ရင္ဘက္နဲ႔ေျခလက္မ်ားဆီသို႔ပါပ်ံ႔ႏွံ႔သြားသည္။သူကေအးခဲသြားၿပီးေနာက္သူ႔႐ုန္းကန္မႈမ်ားရပ္တန္႔သြားသည္။
ရန္က်င္းေရွ႕ကထိုလူကအနည္းငယ္မႈန္ဝါးေနသည္။သူ႔အသြင္အျပင္ကေတာ့သေဘာေကာင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္လိုပင္။ဒါေပမဲ့ဒါကပံုရိပ္ေယာင္တစ္ခုပဲဆိုတာရန္က်င္းသိထားသည္။ဒီလူကျပာျဖစ္သြားရင္ေတာင္သူ႔အသက္ရွဳသံကိုသူအသိအမွတ္ျပဳႏိုင္ဦးမွာပဲ!
သူကရန္က်င္းရဲ႔ဆရာေကာင္းႀကီးေလ!သူ႔ဝိဉာဏ္ျမစ္ကိုခြဲျဖတ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ဆရာေကာင္းႀကီး!
ရန္က်င္းကအံကိုႀကိတ္လိုက္ၿပီးသူ႔မုန္းတီးမွဳမ်ားကိုဖိခ်ထားလိုက္သည္။
မဟုတ္ဘူး
သူ႔အားနည္းခ်က္ေတြကိုနည္းနည္းေလးေတာင္ျပလို႔မရဘူး
ဒီအခ်ိန္မွာရွန္က်စ္ရွန္းကသူ႔ထက္အမ်ားႀကီးသန္မာတယ္..အကယ္၍သူသာသူ႔ကိုေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္လိုက္မိရင္ၫွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေတြကပိုၿပီးေစာေစာလာလိမ့္မယ္ဆိုတာေသခ်ာတယ္
ရန္က်င္းသည္တစ္ဖက္လူမျမင္ႏိုင္သည့္ႏွင္းထဲမွသူ႔လက္တစ္ဖက္အားလက္ဖဝါးမွာလက္သည္းရာေတြထင္က်န္သြားသည္အထိက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္လိုက္သည္။သူကအသက္ကိုျပင္းျပင္းရႈလိုက္ၿပီးေခါင္းကိုအနည္းငယ္ႏွိမ့္လိုက္ကာသူ႔မုန္းတီးမႈကိုဖိႏွိပ္ရင္းအက္ရွရွနဲ႔ေျပာလိုက္သည္။
"ဆရာ"
သူ႔ဝိဉာဏ္ျမစ္ပ်က္စီးသြားတဲ့မွတ္ဉာဏ္ေတြကသူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကိုနာက်င္မႈနဲ႔တုန္ယင္ေစတယ္။သူကေအးစက္စက္အသက္ရွဳမႈတစ္ခုနဲ႔အတူသူ႔ကိုယ္သူအႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္သတိေပးေနရေလရဲ႕
သူအသက္ရွင္ေနတယ္
သူျပန္ရွင္သန္လာၿပီ
ရွန္က်စ္ရွန္းကသူ႔ဝိဉာဏ္ျမစ္ကိုတစ္ပိုင္းဆီတစ္ပိုင္းဆီျဖတ္ၿပီးေနာက္မွာသူ....ျပန္လည္ေမြးဖြားလာၿပီ
သူဒီျမင္ကြင္းကိုလည္းရင္းႏွီးေနတယ္...သိုေလွာင္ဓားစံအိမ္ရဲ႔ျဖစ္ရပ္ျဖစ္ၿပီးေနာက္မွာသူႀကိမ္ဒဏ္သံုးခ်က္ရၿပီးဒီ'ေတြးေတာဆင္ျခင္ေတာင္စြန္း'ကိုပို႔ခံလိုက္ရတာ...တစ္လလံုးေတြးေတာဆင္ျခင္ၿပီးေတာ့သူ႔ဝိဉာဏ္ျမစ္ကေအးခဲသြားရတယ္...ရွန္က်စ္ရွန္းသူ႔ကိုေတာင္ေပၚကဆင္းဖို႔ခြင့္မျပဳခင္မွာေသလုနီးပါးေတာင္ျဖစ္ခဲ့ရတာ
ေတာင္ေပၚကဆင္းလာရၿပီးေတာ့သူေနာက္ဆံုးေတာ့အသက္ရႈႏိုင္ၿပီလို႔ေတြးခဲ့ေပမယ့္လည္းရွန္က်စ္ရွန္းကသူ႔ေရွ႕မွာရပ္လာၿပီးသူ႔ဝိဉာဏ္ျမစ္ကိုဘာမွဂ႐ုမစိုက္သလိုနဲ႔ခြဲျဖတ္ပစ္လိုက္မယ္လို႔ဘယ္သူကထင္ခဲ့မိမွာလဲ?
နက္နက္႐ွိဳင္း႐ွိဳင္းနာက်င္ရင္းသူသတိလစ္သြားခဲ့ၿပီးသူေနာက္တစ္ေခါက္သတိရလာေတာ့ရန္႔ရွန္ကသူ႔ကိုအဓိပၸါယ္ျပည့္ဝစြာငံု႔ၾကည့္ေနၿပီးအျပံဳးေသးတစ္ခုနဲ႔ေျပာလာတာကသူ႔ကို'ေတြးေတာဆင္ျခင္ေတာင္စြန္း'ကိုပို႔ဖို႔ဆရာကမွာထားတယ္တဲ့...
သူေတာင္ေပၚအေသအေက်ျပန္တက္ၿပီးေနာက္မွသာသူကျပန္လည္ေမြးဖြားလာခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ျဖစ္ရပ္မွန္ကိုေနာက္ဆံုးလက္ခံႏိုင္သြားခဲ့တယ္...ဒါေပမဲ့ဘာျဖစ္လို႔ဒီအခ်ိန္မွာရွန္က်စ္ရွန္းကေပၚလာရတာလဲ?!!
တစ္ခုခုျဖစ္သြားလို႔မ်ားရွန္က်စ္ရွန္းကသူ႔စိတ္ကိုေျပာင္းလိုက္ၿပီးျဖစ္လာေတာ့မယ့္အနာဂတ္ကေစာေစာျဖစ္လာမွာမ်ားလား?
သူ႔ရဲ႔ပါးလႊာၿပီးအားနည္းေနတဲ့ခႏာၱကိုယ္ကိုတင္းမာစြာကိုင္ဆြဲထားရင္းျဖင့္ရန္က်င္းရဲ႔မ်က္လံုးမ်ားကေက်ာက္စိမ္းပုလင္းေပၚကရွန္က်စ္ရွန္းရဲ႔လက္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ထိုလက္မ်ားကသြယ္လ်ၿပီးႏူးညံ့ေခ်ာေမြ႕ကာျဖဴေဖြးသည့္လက္သည္းထိပ္ေလးမ်ားကၾကည့္ရတာႏူးညံ့လြန္းသည့္ေက်ာက္စိမ္းေလးလိုပင္ဒီေနရာကညစ္ပတ္လွတဲ့ႏွင္းမ်ားၾကားထဲမွာထင္းထြက္ေနသည္။
သူ႔ရဲ႔က်ယ္လြန္းတဲ့အက်ႌလက္အားမလြတ္မလပ္ျဖစ္ျခင္းမွကာကြယ္ႏိုင္ရန္ျဖစ္မည္ရွန္က်စ္ရွန္းကသူ႔လက္ကိုမလိုက္ၿပီးလႈပ္ခါလိုက္တာေၾကာင့္အက်ႌလက္ကသူ႔တံေတာင္ဆစ္ထိေလ်ာက်သြားၿပီးျဖဴေဖြးႏူးညံ့လွသည့္လက္ေကာက္ဝတ္ေပၚလာခဲ့သည္။သလင္းေရာင္ေက်ာက္စိမ္းပုတီးသံုးေလးလံုးပါသည့္လက္ေကာက္တစ္ခုကိုလည္းသူ႔လက္ေကာက္ဝတ္မွာဝတ္ဆင္ထားသည္။
အဲ့ဒါကသူ႔အားပိုၿပီးျမင့္ျမတ္ေတာ္ဝင္သြားေစ၏။
ဒါေပမဲ့အဲ့ဒီလက္ေတြကေသြးေတြစြန္းေနခဲ့တာကိုရန္က်င္းမွတ္မိတယ္
ရက္စက္ၿပီးၾကမ္းၾကဳတ္တယ္
ရန္က်င္းဘာေတြစဥ္းစားေနလဲဆိုတာကိုရွန္က်စ္ရွန္းကေတာ့လံုးဝကိုမသိေပ။သူကလူငယ္ေလးပိုၿပီး႐ုန္းကန္ေနရင္သူ႔ဒဏ္ရာေတြပိုၿပီးဆိုးဝါးသြားမွာကိုသာစိုးရိမ္ေနမိသည္။သူ႔ရဲ႔ဒဏ္ရာရထားတဲ့လက္နဲ႔ပဲရန္က်င္းကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထားလိုက္ၿပီးတစ္ျခားလက္တစ္ဖက္ကေသးငယ္သည့္ေက်ာက္စိမ္းပုလင္းေလးအားေဘးကိုခ်ကာတစ္ျခားေဆးေတြဆက္ရွာေနလိုက္သည္။
ဝိဉာဏ္ျဖည့္တင္းေဆးကအခ်ိန္တိုအတြင္းမွာဝိဉာဏ္စြမ္းအားမ်ားစြာကိုျပန္လည္ျဖည့္တင္းေပးႏိုင္သည္။ထိုအရာကအဖိုးတန္လွၿပီးအထူးသျဖင့္ရွန္က်စ္ရွန္းရဲ႔အိမ္ထဲမွာရွာေတြ႕ခဲ့သည့္ထိပ္တန္းအဆင့္ေဆးလည္းျဖစ္သည္။
ေတာင္စြန္းေပၚကိုရန္က်င္းတက္လာတုန္းကေအးခဲလြန္းတဲ့ဒဏ္ကိုတြန္းလွန္ႏိုင္ဖို႔ဝိဉာဏ္စြမ္းအားေတြအမ်ားႀကီးသံုးခဲ့ရမွာပဲအခုေတာ့သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ေအးခဲမွဳကေနမကာကြယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးျဖစ္ေနရွာတယ္..သူ႔ခႏာၱကိုယ္ကေအးခဲေတာင့္တင္းေနေပမယ့္ဝိဉာဏ္ျဖည့္တင္းေဆးကေတာ့အလုပ္လုပ္ေလာက္ပါတယ္...
"ၾကည့္ဦး!စားလိုက္"
ဝိဉာဏ္ျဖည့္တင္းေဆးပါဝင္ေနသည့္ေက်ာက္စိမ္းပုလင္းေလးကိုေနာက္ဆံုးမွာရွာေတြ႕သြားတာေၾကာင့္ရွန္က်စ္ရွန္းကပုလင္းတစ္ခုလံုးကိုလူငယ္ေလးရဲ႔လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္သူ႔ဒဏ္ရာကိုႏွင္းမ်ားထိမိျခင္းမွကာကြယ္ႏိုင္ရန္ေဘးမွလည္ဝပုလင္းႀကီးတစ္လံုးကိုယူလိုက္ၿပီးေဘးမွာကာရံထားလိုက္ျပန္သည္။
ရန္က်င္းကေက်ာက္စိမ္းပုလင္းအားတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္ထားဆဲပဲဆိုတာကိုျမင္ေတာ့လူငယ္ေလးရဲ႔ႏႈတ္ခမ္းမွ'ဆရာ'ဆိုတဲ့အသံတိုးတိုးၾကားလိုက္ရသည္ကိုသတိရသြားသည္။သူသည္မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြာျဖင့္သူ႔ႏွဖူးကိုလက္ဖဝါးျဖင့္အုပ္မိေတာ့သည္။
အဲ့ဒီေတာ့ရန္က်င္းကသူ႔ကိုမွတ္မိတာေပါ့...သူ႔တုန္႔ျပန္မႈကဒီေလာက္ျပင္းထန္ေနတာအံ့အားသင့္စရာေတာ့မဟုတ္ဘူး
သူကခဏေလာက္ညည္းတြားေနမိၿပီးမွစိတ္ပူပန္မွဳမ်ားကိုလံုးဝစြန္႔ပစ္လိုက္သည္။ရန္က်င္းကသူ႔ကိုဘယ္လိုအသိအမွတ္ျပဳမိသြားမွန္းသူမသိေပမယ့္ဒီလိုေတြ႕ၿပီးေနၿပီဆိုမွေတာ့သူ႔ကိုယ္သူလည္းဖုံုးကြယ္ထားစရာမလိုအပ္ေတာ့ဘူးေလ။
ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးကသူ႔ကိုျဖဴေကာင္ေလးလိုစိုက္ၾကည့္ၿပီးသူ႔ကိုယ္သူကာကြယ္ရန္အဆူးမ်ားျဖန္႔ကားထားသလိုပင္။
ရွန္က်စ္ရွန္းကစိတ္သက္သာရာရစြာသက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီးၾကင္နာတတ္တဲ့အမူအယာနဲ႔လူငယ္ေလးလက္ထဲကေက်ာက္စိမ္းပုလင္းေလးကိုလက္ၫွိဳးထိုးျပလိုက္သည္။
"ဝိဉာဏ္ျဖည့္တင္းေဆး"
ထို႔ေနာက္ေျမျပင္မွာပ်ံ႔က်ဲေနတဲ့ပုလင္းမ်ားအားဆက္ၿပီးလက္ၫွိဳးထိုးျပသည္။
"အေအးဒဏ္ဖယ္ရွားေဆး၊ေသြးေလလည္ပတ္ေဆး၊အသားတက္ေပါင္ဒါ...နည္းနည္းေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္,ငါမင္းဒဏ္ရာကိုကုေပးမယ္"
ရန္က်င္းကေတာ့မလႈပ္ရွားေသးေပ။သူ႔လက္ထဲကေက်ာက္စိမ္းပုလင္းငယ္ကိုသာတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္၍အႀကိမ္ႀကိမ္သည္းခံေနသည္။ေနာက္ဆံုးေတာ့သူ႔ပါးစပ္ကိုဖြင့္ၿပီးတင္းၾကပ္စြာေျပာလာသည္။
"ဒီတပည့္ကိုစြန္႔ပစ္ဖို႔ဆရာကိုယ္တိုင္လာခဲ့တာလား?"
ထိုစကားကိုေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီးရွန္က်စ္ရွန္းကိုေငးၾကည့္ေနသည္။ဆယ့္ငါးႏွစ္သားေလးကနာတာရွည္အာဟာရခ်ိဳ႔တဲ့မႈကိုခံစားခဲ့ရတာေၾကာင့္ပါးျပင္မ်ားကဆိုးဆိုးဝါးဝါးခ်ိဳင့္ေနရသည္။သူ႔အသက္အရြယ္နဲ႔သူ႔တည္ၿငိမ္မႈကရွန္က်စ္ရွန္းအားအထူးတလွယ္စိတ္ေသာကေရာက္သြားေစသည္။
ရွန္က်စ္ရွန္းကသူ႔ကိုခဏေလာက္ျပန္စိုက္ၾကည့္ေနၿပီးမွသူ႔ႏွလံုးသားကစိတ္လႈပ္ရွားမ်ားနဲ႔တုန္ယင္ေနရင္းတစ္ဖက္လူရဲ႔ေခါင္းကိုပြတ္ေပးခ်င္စိတ္အားဖိႏွိပ္လိုက္ရသည္။အဆံုးမွာေတာ့သူ'ဟင့္အင္း'ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းသာေျပာႏိုင္ေတာ့၏။
သူကရွန္က်စ္ရွန္းရဲ႔႐ုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားမႈကသံသယေတြႏွိုးဆြသြားမွာမျဖစ္ေစခ်င္တာေၾကာင့္သူ႔စကားလံုးမ်ားကိုဂ႐ုတစိုက္စဥ္းစားလိုက္သည္။ဒါေပမဲ့လည္းသူရန္က်င္းအားသူ႔အေပၚရန္ၿငိဳးမထားေစခ်င္ေပ။လူငယ္ေလးကအရမ္းနာက်င္ေနရတာေၾကာင့္သူမခံစားႏိုင္ေတာ့ပဲေနာက္စကားလံုးအနည္းငယ္ထပ္ေျပာလိုက္မိသည္။
"ဒီေန႔လည္တုန္းကဆရာအရမ္းကိုစိတ္မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ျဖစ္သြားခဲ့မိတယ္"
ရန္က်င္းကေက်ာက္စိမ္းပုလင္းေလးကိုကိုင္ထားဆဲပဲဆိုတာကိုျမင္ေတာ့သူက႐ိုးရွင္းစြာျပန္ယူလိုက္ၿပီးပုလင္းအဖံုးအားဖြင့္ကာေဆးအနည္းငယ္ထုတ္ယူလိုက္ၿပီးေနာက္တစ္ဖက္လူရဲ႔ပါးစပ္ထဲထည့္ေပးလိုက္၏။
ဂူကအေတာ္ေလးက်ဥ္းေျမာင္းလွတာေၾကာင့္ရွန္က်စ္ရွန္းအားေရွာင္ရွားရန္အေတာ္ေလးခက္ခဲလွသည္။ဒါ့အျပင္ရန္က်င္းသည္လည္းအင္အားမက်န္ရွိေတာ့ေပ။သူကရွန္က်စ္ရွန္းဆီကေနအတင္းအၾကပ္လုပ္ယူခံေနရၿပီးမ်က္ေမွာင္က်ံဳကာႏႈတ္ခမ္းကိုသာကိုက္ထားရင္းျဖင့္ပင္ညင္သာသိမ္ေမြ႕သည့္ဝိဉာဏ္အားမ်ားကေျဖးၫွင္းစြာစီးဆင္းသြားကာသူ႔ရဲ႔ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ဝိဉာဏ္ျမစ္ကိုစိုစြတ္ေစၿပီးႀကိမ္ဒဏ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚေနသည့္ေအးခဲမႈႏွင့္နာက်င္မွဳအားအနည္းငယ္ေလ်ာ့က်သြားေစသည္။
ရွန္က်စ္ရွန္းကခပ္ဖြဖြျပံဳး၍ႏူးညံ့စြာေျပာလိုက္သည္။
"ဒီကိုလာ,ဒဏ္ရာကိုၾကည့္ရေအာင္"
......
ဒဏ္ရာကိုကုသေပးၿပီးေနာက္တစ္ဖက္လူကအာရံုမစိုက္ႏိုင္ခင္မွာပင္ရွန္က်စ္ရွန္းကေဆးမ်ားကိုခ်န္ရစ္ထားခဲ့ၿပီးေတာင္ေပၚကဂ႐ုတစိုက္ျပန္ဆင္းသြားသည္။
မူလကေတာ့လူငယ္ေလးကိုပါသူနဲ႔အတူေခၚသြားရန္ၾကံစည္ထားခဲ့ေပမယ့္အဲ့ဒါကသူ႔ရဲ႔အတိတ္က'ရွန္က်စ္ရွန္း'နဲ႔အေတာ္ေလးကြဲျပားေနမွာကိုသတိျပဳမိလိုက္သည္။သူ႔ကိုယ္သူ႐ုတ္တရက္ႀကီးသိသိသာသာေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ဖို႔ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိေပ။
ပထမအေၾကာင္းျပခ်က္ကရန္က်င္းရဲ႔သေဘာထားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။သူကသူ႔ရဲ႔ႏွလံုးသားေအးစက္တဲ့ဆရာကိုေၾကာက္ေနသည္။အကယ္၍ရွန္က်စ္ရွန္းသာသူ႔အျပဳအမူေတြကိုအေစာတလ်င္ေျပာင္းလဲလိုက္ရင္အဲ့ဒါကရန္က်င္းကိုပိုၿပီးသံသယဝင္တာေတြမယံုသကၤာျဖစ္တာေတြျဖစ္လာေစလိမ့္မည္။
ဒုတိယအေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့...
ရွန္က်စ္ရွန္းကလက္ကိုေႁမွာက္ၿပီးသူ႔မ်က္ခံုးကိုပြတ္လိုက္ကာသူ႔အမူအယာကေတာ့တေျဖးေျဖးတည္ၿငိမ္သြားသည္။
အရံဇာတ္ေကာင္ျဖစ္လာရတာက....စာအုပ္ထဲမွာေရးထားသေလာက္မ႐ိုးရွင္းဘူးပဲ
..................................
Translator's Note
သိပ္မရွင္းတ့ဲသူေတြကိုေျပာျပခ်င္လို႔ပါ ရန္က်င္းကအတိတ္ဘဝတုန္းကရွန္က်စ္ရွန္းကိုသတ္ၿပီးသူ႔ကိုယ္သူသတ္ေသသြားခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္သူျပန္လည္ေမြးဖြားလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့သူ႔ဝိဉာဏ္ျမစ္ျဖတ္စီးခံရတဲ့အထိကိုပဲမွတ္မိပါေတာ့တယ္။သူဂိုဏ္းတစ္ခုကိုၿဖိဳခြင္းလိုက္တာေတြသူ႔ဆရာကိုသတ္ခဲ့တာေတြနဲ႔သူသတ္ေသသြားခဲ့ရတာေတြကိုမမွတ္မိပါဘူး။ဇာတ္လမ္းကႁမွဳပ္ကြက္ေလးေတြရွိတာမို႔လို႔တစ္ျဖည္းျဖည္း႐ုပ္လံုးေပၚလာပါလိမ့္မယ္ေနာ္။
..................................
Next Episode
ဖဲႀကိဳး
::::::...........................::::::