"Arsan! Git şuradan ya! Allah Allah."
Arsan gülerek geriye çekildiğinde yine gülerek konuştu.
"Neden? Seni sinirlendirmek çok güzel."
"Oklava ile kovalayayım mı? O da çok güzeldir eminim."
"Yok. Ben eşimi sinirlendirmek istiyorum sadece."
Akşam yemeği için hazırlık yapan Mavi, bir yandan yemekleri yaparken bir yandan da kendisiyle uğraşan Arsan'a laf yetiştiriyordu.
"O eşin birazdan seni kovalayacak. Haberin olsun."
"Oldu haberim hanımefendi, tamam."
İşlerle uğraşan eşine yaklaşıp kollarını beline sardığında Mavi'nin hareketleri duraksamıştı.
"Arsan. Bırak beni. Akşama yetiştirmem lazım."
"Olmaz. Ben seni kalbime aldım. Şimdi bırakamam."
"Yiğidim şimdi düşerdim de. Yemek yapmam lazım."
Arsan gülerek çenesini sevdiğinin omzuna yasladığında Mavi de gülerek önüne dönmüştü.
Sonuç olarak yine bırakmamıştı eşini.
"Vay!"
"Vay!"
"Vay!"
Sırayla Sare, Yavuz ve Sahra'dan gelen seslenişler ile arkalarını dönen çift yan yana dizilmiş olan evlatlarına baktı.
"Nasılsınız sevgili ebeveynlerimiz?"
"İyiyiz. Siz?"
"Biz de iyiyiz."
"N'oldu bakalım?"
Sahra babasına doğru yürüyüp önünde durduğunda başını kaldırıp Arsan'a baktı.
"Baba. Annemi mi daha çok seviyorsun beni mi?"
Arsan önce kızına ardından eşine baktıktan sonra tekrar kızına döndü.
"İkinizi de çok sevi-"
"Hey! Ben?"
Sare, araya girdiğinde Arsan ona dönmüştü.
"Gelin bakalım buraya ikiniz de."
Kızlarına kollarını açıp gelmelerini beklediğinde Sare ve Sahra vakit kaybetmeden babalarına sarılmıştı.
Gülümseyerek o da kollarını sardığında bakışlarını karşısındaki Mavi'ye çevirdi.
Dudaklarını oynatarak 'seni seviyorum' dedi. Bunu anlayan Mavi ise gülümseyerek gözlerini kapatıp onayladı.
Yavuz ise kapıda durup gülümseyerek bu görüntüyü izliyordu.
🎈 🎈 🎈
"Masaal!"
"Güzelliğim benim!"
Misafirliğe gelen Aysimalar ile Sahra kapıyı açmaya gitmişti.
Masal'ı çok seviyordu bu küçük kız.
"Hoşgeldiniz."
"Hoşbulduk hoşbulduk."
Montlarını çıkarıp askılığa astıktan sonra birbirlerine sarılan iki arkadaşın yanı sıra Arsan ve Üsame de sarılmışlardı birbirlerine.
Aysima, uyuyan bebeklerini Mavi'nin yönlendirmesi ile yatak odasına yatırdığında aşağı inip mutfağa geçmişlerdi.
"Ee nasılsın?"
"İyiyim Elhamdülillah. Sen?"
"Ben de iyiyim çok şükür. Sahra Hanım ile hareketli geçiyor günlerim ama. Yine de Elhamdülillah."
Aysima da Mavi gibi güldüğünde salondaki sohbet de başlamıştı.
💫 💫 💫
"Arda. Bize bir bağlama çalarsın artık."
"Çalarım tabi Arsan Abim."
Arda'nın bağlama çalışı herkesin çok hoşuna giderdi. Çok da güzel çalar, yüreklere dokunurdu vurduğu bağlama telleri ile.
Yavuz çatı katındaki bağlamayı getirmeye gittiğinde 5 dakika içinde geri dönmüştü.
Kılıfından çıkarıp Arda'ya uzattığında teşekkür etti genç adam. Yavuz da karşılık verip yerine oturdu.
Hazırlığını yapan Arda çalmaya başladı, sanki ağrıyan bir kalbi bilir gibi.
Arsan'dan
Yavuz'a çevirdim başımı. Arda'yı dinliyor gibiydi. Ama gözleri bir yere dalmıştı. Ben bilirdim bu dalmaları. Aşk gelip kapıyı çaldı mı yanında getirirdi böyle durgun halleri.
Sözleri başladığında gözlerini kapattı. Ve ben işte o zaman emin oldum. Gözlerinden düşen birer damla yaş ile içindeki yangının büyüklüğüne şahit oldum.
Bülbülüm altın kafeste aman
Bülbülüm altın kafeste aman
Öter aheste aheste
Öter aheste aheste
Ötme bülbül yarim hasta aman
Ötme bülbül yarim hasta aman
Ah neyleyim şu gönlüme
Hasret kaldım sevdiğime
Ben sana aldanamam yarim
Ben sana dayanamam
Ben sana aldanamam yarim
Ben sana dayanamam
Böyle olmaz mıydı zaten? Önce kalp ağrısı girerdi yüreğine. Aldanmamak için direnirdin. Ama sonra farkederdin ki yarine dayanamıyorsun.
İlk kabulleniş zordu. Süreci sancılıydı. İnsanı fena çarpardı. Sonra bir de bakardın ki. Artık aşık bir adam olmuşsun.
Bana da olmuştu. Yabancı şeyler değildi fakat Yavuz'un içini bilemezdim. Ama onu anlıyordum.
İçinde kopan fırtınalar vardı. Olurdu bu.
Çıkmaz sokağa gelmiş gibi hissederdin.
Sonra sevdiğin gelir, elini uzatırdı. Ve çıkarırdı seni, o bilinmez, ucu bucağı görünmeyen çıkmazdan.
Elhamdülillah ki, Mavi gelip çıkarmıştı beni de, kendi çıkmazımdan.
Gözlerinde gökyüzünü gördüğüm bu özel kadın, hayatıma bilmeden adım attığı, benim de bilmeden hayatıma aldığım andan beri kalbime girmişti. Ve çıkarmamıştım onu oradan. Çünkü bu kalp ağrısını sevmiştim.
Çalmayı bitiren Arda ile daldığım düşüncelerden sıyrıldım.
"Çok güzeldi."
"Teşekkür ederim."
Gülümseyerek teşekkürleri kabul ettiğinde Maviler çay doldurmak için ayaklanmıştı.
✨ ✨ ✨
Yazar'dan
Ertesi günün sabahına mutlu bir şekilde uyanıp kahvaltılar edilmişti.
Ve ardından alışveriş için dışarı çıkmıştı Mavi ve Arsan.
"Arsan! O olmaz ama."
"Neden ki?"
"Bak böyle olanlarından al. Yapacağım yemek için böyle olması lazım."
"Tamam o zaman. Bu olur mu mesela?"
"Olur."
Birlikte sebze reyonunda alışveriş yapan çift güzel bir şekilde halledebilmişti bu işi.
Mavi abur cubur reyonuna ilerlediğinde Arsan da meyve almaya gitmişti.
Yaklaşık 20 dakikanın sonunda kasada buluşup ödemeyi yaptıklarında arabaya geçmişlerdi.
Yola koyulduklarında Mavi uyumak için başını cama yaslayacakken Arsan onu uyarmıştı.
"Uyuma güzelim. İneceğiz birazdan."
"Hı? Neden?"
"Ufak bir kaçamak diyelim."
Sahile çektiği araba ile yerinden kalkıp hızlı bir şekilde eşinin de kapısını açmıştı.
"Neden geldik buraya Arsan? Eve gitmemiz lazımdı."
"Dedim ya canımın içi küçük bir kaçamak."
"Ama-"
Parmağını Mavi'nin dudaklarına bastırdı Arsan.
"Aması yok. Hadi bakalım sen ilerle. Ben de geliyorum yanına hemen."
Başını sallayıp yürümeye başlayan Mavi, çimenlerin üzerinde yürümeye başlamıştı.
Arsan bagajdan aldığı uçurtma ile eşinin yanına yürümeye başladı hızlı adımlarla.
Arkasından yaklaşıp uçurtmayı eşinin önüne getirirken fırsattan istifade kolları arasına almıştı Maviyi.
"Aaa. Çok güzel ama bu."
"Hadi uçuralım."
Mavi, başını gülümseyerek salladığında Arsan ipi tutarak koşmaya başladı.
Hafifçe yükselmeye başlayan uçurtma ile Mavi'nin gülümsemesi büyürken Arsan da ondan farksız değildi.
Sonunda yukarıya çıktığında eşine doğru yürüyüp arkasına geçti.
İpi ellerinin arasına bıraktığında kollarını Mavi'nin omuzlarına sardı.
Uzunca bir süre uçurtma uçurduktan sonra eve gitmek üzere arabaya yöneldiklerinde bir ses duyuldu.
"Arsan?"
Duydukları kadın sesi ile oraya döndüler.
Gelen Damla'ydı.
Arsan bakışlarını yere indirdiğinde Mavi, Damla'ya bakmaya devam ediyordu.
"Sen misin gerçekten?"
"Sen hep böyle o kişi olduğuna emin olmadığın insanları rahatsız mı edersin?"
"Sanane."
"Eşiysem pek de sanane denilecek biri değilim emin ol."
"Evlendin demek."
"Yıllar önce. Ve çok da mutluyum."
Arsan, Mavi'nin elini tutup kısık sesi ile yine Damla'ya bakmadan konuşmuştu.
Birbirine kenetlenen ellerine bakan Mavi, hafifçe gülümseyip sıktı parmaklarının kenetlediği eli.
"Anladım. Mutluluklar."
"Teşekkürler."
Damla arkasını dönüp giderken Arsan çarpık bir şekilde gülümseyerek Mavi'ye döndü.
"Kıskanınca çok tatlı olduğunu biliyor muydun?"
"Öyle mi oluyor?"
"Kesinlikle."
El ele yürümeye devam edip arabaya ulaştıklarında koltuklarına yerleştiler ve eve doğru yola koyuldular.
Onlarınkisi çok güzel bir sevgiydi.
Birbirlerine bağlılardı. Kalpleri birbirlerinin içindeydi.
Onlar.
Arsan ve Mavi.
Biri sevdiğinin gözlerinde gökyüzünü görüp izlerken,
Diğeri o gökyüzünü izleyen kahvelere yeniden aşık olurdu.
_______________________________________
-bölüm sonu
Selamunaleyküüm
Nasılsınız?
Ben iyiyim Elhamdülillah.
Bölümü nasıl buldunuz?
Mavi?
Arsan?
Çocuklar?
Allah'a emanet olun Vişnelerim 🍒♥️
~sahurcuvişnelerimedediğervişnelerimedeselamolsuun