Chapter 41
Samantha’s POV
Miss na miss ko na si Thunder almost one week kaming hindi nagkita I was about to run to him para yakapin sya kaso inunahan ako ni Cloud he’s giggling habang tumatakbo papunta sa Daddy nya sinalubong naman sya neto ng open arms.
“I missed you little buddy. Inalagaan mo ba si Mommy?” Lumapit na ako sa mag-ama ko at hinalikan sa lips si Thunder natawa naman kami kasi lumabi rin ang anak ko gusto ng kiss sa lips kaya hinalikan ko rin sya.
“I missed you hon, how’s Amber?” binaba nya na si Cloud na humawak na sa kamay ko, kinuha naman na ni Thunder ang mga baggage namin. Sila Iris pala ayun nagm-moment kasama ang pamilya nya halos katabi lang rin namin.
“She’s fine successful yung operation nya sa mata maghihintay na lang ng ilang araw para magheal yung sugat bago tuluyang makakita. How was your flight? Hindi na ako mag tatanong kung kamusta si Cloud.” Bahagya ko syang hinapas sa balikat inapi na naman nya ang anak namin.
“Okay naman si Cloud sigeng kain at ewan ko ba hindi ata sila nagkasawaan na maglaro ni Kuya nya.”
Habang kami ni Iris tulog na tulog ang mga bata naglalaro except kay Bridgette na tulog rin at Mint na busy ang yaya nya. We’re using their private jet na pina customize sa loob may isang kwarto yun na may kama, sa labas naman nuon parang limousine ang style basta ganun ang itsura kaya hindi naman kami masyadong nahirapan.
“Because mom, Kuya’s the only one who can understand me.” Inirapan pa kami.
“That’s bad honey.” Saway ko sa pagirap nya, I can tolerate his kakulitan pero hindi ang bad attitude nya.
“Sorry po.”
Tuwang tuwa pa nga ang mga Lolo lolo nya at Lola lola nya ng makita ang mga apo nila, hindi malaman kung sino ang unang yayakapin pero syemre yung pinakaspecial hindi si Cloud si Bridgette nagiisang babae ng mga Walters.
“How’s spring pala, naging busy tayo kay Amber hindi na natin nakamusta si Spring.” Hindi kasi kasama ni Spring si Renzo and their baby nagkaproblema sa passport ni Lorenz inaayos pa ni Renzo ruon, kung hindi nga lang talaga kailangan si Spring rito hindi sana sya sasama.
“She’s okay naman medyo malungkot lang kasi hindi nya kasama ang anak nya but hopefully next week nandito na sina Renzo.”
Slate and thunder doesn’t like Renzo for Spring or kahit na sino typical protective brother sila si Amber lang ang nakaligtas kasi hindi masyadong nakikita ng mga kuya nya si Reagan but as the day goes by natatanggap na nila si Renzo.
“Okay.” Sinong nanay ba ang matutuwa na di mo kasama ang anak mo, kahit naman napakakulit at pasaway ng anak ko hindi ko kayang mawala sa paningin ko yan kahit isang araw lang, hindi ko rin kayang matulog o kumain kung wala sya I understand kung bat malungkot si Spring.
>>>>>
“Thank God she can see na ulit.” Spring.
Nandito kami sa bahay nag cecelebrate ng muling pagkakita ni Amber, I’m happy for her. Things happened so fast biglaan yung pagkakaaksidente nila at pagkamatay ni Belle.
Belle is part of our family na rin kaya napakasakit para sa akin na tanggapin na wala na sya, but I admire them kasi nakuha pa rin nilang magpatawad agad kahit na hindi biro ang nangyari kung saakin yun hindi ko alam kung ano ang magagawa ko.
Nagpaalam na kami sa kanila dahil inukulit na kami ni Cloud for his new toys, spoiled sya sa pag mamahal namin ni Thunder pero hindi sa material things nakukuha nya nga ang gusto nya but may limit, marami syang toys sa bahay binibili namin mga 2 to 3 times a month lang at saka madalas puro educational ang gusto namin para sa kanya.
“Anak, hindi na ba talaga makakapag hintay ang toys mo?” Si Thunder habang sinusulyapan si Cloud na nasa backseat.
“They can wait naman po but po I wanna have some time with you that’s why gusto ko na pong umalis I missed you Dad gusto ko pong makabonding ka.” I hide my smile sa pagtingin sa labasHe really knows kung papaano mambola at bilugin ang ulo ng Daddy nya.
“*sighed* anak nga kita.” Thunder said habang pangiti ngiti. Kahit alam nya na inuuto lang sya ni Cloud pumapayag pa rin.
Ang laki ng ngiti ng anak ko habang papasok kami ng toy store nakahawak pa sya sa kamay ng Daddy nya habang pa sway, sway pa silang dalawa. Ang sarap sa pakiramdam makita mo lang ang anak at asawa mo na masaya wala na akong mahihiling pa perfect na sila kaya hindi ko mapigilang hindi sila kuhaan ng picture para silang pinagbiyak na bunga.
Namili lang sya ng ilang toys na gusto nya at iba para sa mga pinsan nya hindi nya nakalimutan na hanapan ng toys rin si Mint, Phoenix and Lorenz pero pag dating kay Ate nya books raw ang bibilhin nya. Hindi mahilig si Bridgette sa mga toys or Barbie’s mas gusto nya ang magbasa and hindi sya nagbabasa ng pambata but at her age hindi rin sya pwede ng literotica baka itali sya ng tatay nya haha . Nauna na akong pumunta sa isang pastry shop kung saan kami magkikita mamaya,bahala muna silang magkulitan na mag ama hihi mga 1 oras pa yan magiikot na dalawa for sure.
“Oh gosh I’m sorry, I’m really really sorry.” Naku kapag sinuswerte ka pa nga o nakabanga ka pa at natapon lahat ng dala nung nabangga ko kaya tinulungnan ko syang magpulot.
“It’s okay.” Natigilan ako sa pag pulot at unti unting nagangat ng tingin sa taong nagsalita, its been 10 years pero hinding hindi ko makakalimutan ang boses nya, nagkatitigan kami pero blur na ang paningin ko dahil sa mga luha.
Gad I missed him.
“S-Samantha…” Hindi na ako nag paligoy ligoy pa tinakbo ko ang pagitan namin at niyakap sya ng mahigpit gumanti rin sya ng yakap at narinig ko ang pagiyak nya at panginginig.
“D-daddy… I missed you.” Hindi ganto ang inaasahan ko kapag nagkita kami ulit akala ko kapag nagkita kami ulit yung tipong isusumbat ko sa kanya lahat bat I guess tama ang salitang expect the unexpected.
“Samantha anak… please forgive me for all the things I’ve done to you… I missed you… how are you?” nilayo nya ako ng kaunti sa kanya at pinahiran ang pisngi ko at hinalikan sa noo, he’s still the father I loved. Medyo grayish na nga lang ang buhok nya dahil tumatanda na.
I missed him so much. Akala ko puro galit at pagkamuhi ang nararamdaman ko para sa kanya pero heto sya nakatayo sa harap ko at masayang nakita sya ulit, niloloko ko lang pala ang sarili ko kasi no matter what happened I still love him as my Dad.
“Forget about it Dad it has been a long time… I’m good, ikaw how are you?” Mas tumanda sya ngayon maybe because it’s been a decade.
“Busy ka ba? Can we sit and talk for a while?” masuyong sabi nya, yumakap na ako sa bewang nya at ngumiti he smiles back at naglakad na papasok, nag order na kami at naupo sa medyo dulong parte para hindi na rin masyadong maingay at makapag usap kami ng maayos.
“How are you Samantha? You look good, how’s your husband?” Hindi nya pa rin binibitawan ang kamay ko kahit na magkatapat kaming dalawa.
“Okay naman po, doctor na po ako OB po, I’m with him kaso po may binili lang sila ni Cloud oh Dad! you have to meet my son sobrang kulit nya po at kapag kausap nyo akala nyo po kumakausap kayo ng matanda.” Nakangiti sya habang nakikinig sa kwento ko.
“I’m happy for you natupad mo na pangarap mo… baby I’m sorry sa ginawa ko but believe me or not mahal na mahal kita. Palagi akong nagtatanong noon kay Milena kung kamusta ka dahil sa hindi kita nasusubaybayan rito sa Pilipinas yun pala gumagawa lang sya ng storya. Marami akong maling akala but kahit anong paliwanag ko hindi na noon mababago ang lahat ng nangyari sayo all I can say now is I’m sorry, I’m really, really, really sorry for all the pain and heartaches sa maling nagawa ko hindi dapat kita kinuha sa tunay mong pamilya anak.”
I wiped his tears and kiss his hands, past is past, what matters now in the present and the future.
“Matagal na kitang napatawad Dad, I learned a lot this past years, I learned how to forgive, forget, to give, and to accept reality. There is no perfect life nagiging perfect lang sila kapag natuto ka na na i-accept ang mali sa tama, kapag marunong ka nang makuntento sa mga bagay bagay na meron ka.
Stop saying I’m sorry Dad, you will always and forever be my Daddy. Ako rin naman Dad maraming pagkukulang sayo naging matigas ang ulo ko noon kasi nagseselos at naiingit ako noon kina Milena kasi kasama mo sila, akala ko hindi mo ako mahal.”
Ngayon ko lang nakausap si Dad ng ganto ka seryoso, dati kapag lalapit ako palagi syang busy at kapag ako naman na ang susuyuin nya nagwawala na ako kaya siguro hindi kami nagkasundo noon.
“You’re still my baby Samantha, napakabait mo pa rin kahit na hindi mo ako t-tunay na a-ama, you still give me your forgiveness at tinatawag mo pa akong Daddy.” Lumipat ako sa tabi nya at saka niyakap sya.
“And you will always be my Daddy, nakakalungkot lang inabot ng 10 years bago tayo nagkita ulit, I heard what happened to you and Milena, kamusta ka naman Dad? oh before kong makalimutan Megumi stays with us almost 7 months na malapit na rin syang manganak anytime.” Tinatapik tapik ni Dad ang braso ko at hinahalikan ang ulo, gosh sobrang namiss ko ‘to the last time na nilambing ko sya was when I was 10 it’s been a long time na rin pala.
“Hey old man! Why are you hugging my Mommy?!” Nagulat kami ni Daddy ng biglang sumigaw si Cloud habang nakapamewang at nakatingin ng masama kay Daddy.
“Cloud, say sorry! That’s rude.” Saway ko sa kanya.
“I’m sorry nagtatakbo si Cloud papasok di ko na naabutan” Apologetic na sabi ni Thunder habang pinapakita ang hawak nyang mga toys dalawang kamay parehas may bitbit.
“No! He’s hugging you! Dad is the only one who can hug you. Who is that old man Mom?” iritableng sabi nya. I gave dad an apologetic look imbes na magalit ngumiti lang sya at saka ko hinarap ang anak ko.
“Cloud Breeze.” Saway ni Thunder hindi nya narinig yung unang sinabi ni Cloud but for sure kung narinig nya yun mapapagalitan si Kulit.
“Come here honey, papakilala kita sa ‘old man’ na tinatawag mo. Honey this is my other Dad his name is Elizondo, Dad this is my super kulit at pasaway na anak Cloud Breeze.” Kinandong ko si Cloud kaya magkaharap na sila ni Daddy nanlaki naman ang mat ang anak ko at hindi makapagsalita.
“Sir.” Kinamayan ni Thunder si Dad bago naupo sa tapat namin.
“I’m sorry po, I just don’t want to see other people hugging my Mom, nice to meet you po Lolo.” Nahihiyang sabi ng anak ko namumula pa nga ang pisngi nya, Tumawa lang si Daddy bilang sagot at saka kinuha si Cloud na sumama naman sa kanya.
“It’s okay. You are right your mom is only for your Dad, how old are you young man? At carbon copy ka ng daddy mo.” Pinagmasdan ni Daddy si Cloud, nangingilit pa nga ang luha nya.
Lumipat ako sa tabi ng asawa ko at humilig sa kanya, ang saya ko habang pinagmamasdan si Daddy na masayang masaya habang kausap si Cloud. After how many years Dad and I reunited again it pakiramdam ko parang may isang malaking bato na naalis sa dibdib ko.
Matagal ko na syang pinatawad, a year after kong malaman na hindi nya ako tunay na anak ni Dad Thunder talked to me and told me kung anong napagusapan nila.
Flashback…
“Hon, I know I should have tell you this I’m sorry, your Dad Elizondo and I talked before they flew back to US.” Nakahiga kami ngayon ni Thunder, umayos ako ng higa at humarap ako sa kanya.
“What is it?” Na-curious naman ako sa sinabi nya.
“He really loves you I saw it in his eyes habang kinakausap nya ako noon, he was sorry in all the thing he does, he said if he could only turn back time he would, he was crying when you leave and sinabi nya to this is his exact word honey.” Natawa ako ng tumikhim sya at biglang nagseryoso kaya tumahimik na ako at nakinig.
“please love her with all your heart she may not be my real daughter but believe me I love her more that my life wag mo syang papabayaan nakita ko naman na napakabuti mong tao hinihiling ko lang sana makuha nya sa puso nya na patawarin ako sa lahat ng nagawa ko sa kanya, we will leaving the country I guess for good… Please tell her I love her so much.” Naiyak ako sa sinabi ni Thunder hindi na ako nagsalita I just hug him at mas lalong sumiksik sa kanya I thank him kasi hindi na rin sya nagsalita hinayaan nya lang ako na umiyak.