Chapter Eleven
"Can you do me a favor, E-echo?"
"Will you accept my apology now, Kate? I am willing to do every favor you asked."
"You know, ayoko nang makitang nasasaktan si Ate. Can you please stop bothering her?"
Dahan dahan syang umupo sa tabi ko.
"Kate, I wanted to clear things between us. I want to apologize for everything that I've done. I know it's my fault..."
"Hindi mo kaya? Ano pa bang gusto mo sa Ate ko? Alam ko namang ayaw ng pamilya mo sa kaniya, lalo na noong nanay mo! You can't even man up for her diba? Iniwan mo syang basta sa ere without even explaining!"
"It's the other way around, Kate. Carmela was the one who left me, and I just let her be." Bumuntong hininga sya. "My mother hated her because she's one of the daughter of the main reason why my mother doesn't trust easily. I hated my mother also, kasi labas dapat si Carmela doon but she wrapped her hands around my neck. Wala akong choice that time, mawawala lahat ng pinaghirapan ni Carmela dahil sa akin at iyon ang ayaw ko. She cherished everything she had that time. Kaya in behalf of my mother, I'm sorry for the trouble."
Hindi na ako nakatiis at sinapak ko na sya. He flinched but didn't bother afterwards. Inabot nya pa ang kamay ko uli para ihampas pa sa kanya.
"Anong kasalanan ng Ate ko sainyo? Gusto lang namin ng tahimik na buhay! Bakit kailangang pahirapan ng nanay mo si ate? Sabihin mo nga, Echo!?"
"Kayang pitikin ni Mommy ang mga taong ayaw nyang nakaharang sa dinaraanan nya."
"That's bullshit, Echo! Si Senyora Thea ay hindi diyos!"
"Kate."
"Kaya pwede ba! Layuan mo na si Ate! The more na malapit sya sa yo, the more na mas masasaktan sya at ako!"
"Please, don't asked for this. not gonna happen."
Kinuyom ko ang kamao ko at hinarap sya.
"Tagalog para mas maintindihan mo. Pwede bang pakitigilan na iyong ate ko, Echo?"
Seryoso syang tumingin sa akin. "It won't happen. I'll do whatever it take--"
"Shit! Feeling ko talaga di mo ako minahal talaga noong tayo." Sinapo ko ang noo ko. Gago si Echo. "Did you enjoy playing with me, Echo? Kasi kung oo, tangina mo!"
"I do loved you, Kate."
I sarcastically laughed and scoffed.
"Make me believe then." I sighed. "There were so many description of Love, Echo."
Hindi sya nakasagot. Tumayo na ako.
"Just this once, Echo. Please, kung mahal mo si Ate Carmela, you'll stay away from her."
"Ganun nalang ba? Na kapag mahal mo ang isang tao, lalayuan mo? It doesn't work that way, Kate."
"Hindi mo ba naisip na sobra syang nasasaktan ngayon? And that is because of you, Echo."
Dumilim ang mga mata nya. "I never intended that, Kate."
Tumawa ako. "Oh really? Stay away from my sister, please."
Napahinto ako sa pag alis sana nang lumuhod si Echo sa harapan ko. He even clapsed his hands, like he was literally pleading.
"Kate," he breathe. "Kahit ano, hilingin mo huwag lang to."
"Mukha ka ng tanga, Echo. Tama na."
"Please, Kate."
Pumikit ako at dinama ang pagtibok ng sakit sa puso ko. Why did I end up loving this man again?
"Please din, Echo. Huwag mo nang saktan ang Ate ko."
Mabilis akong lumayo sa kanya habang dahan dahang tumulo ang luha sa mata ko. Nang makalayo ako ng husto, huminto ako at sinapo ang dibdib ko. I cried hard while punching my chest.
Did I really deserve to feel this pain over and over again?
KALMADO na ako pero sigurado naman akong paga ang mata ko dahil sa ginawa kong pag iyak. I sighed and stared at no where.
Dito ako nakaupo ngayon sa isang waiting shed matapos kong umiyak. Papalipas lang akong oras para pag uwi hindi mahalata ni Ate ang paga kong mata.
I felt my phone vibrated on my bag. Walang gana na kinuha ko iyon at bago ko palang makita kung sino ang tumatawag ay may tumawag sa akin.
"Kate?"
I looked up and saw Hercules. He's holding his phone while standing a few blocks away from me.
"What are you doing here? Vesta's been looking for you and your not answering your phone."
Binagsak ko ang tingin ko sa cellphone at nakitang si Ate ang tumatawag sa akin. Afterwards, I heard a phone rang again.
"I found her, don't worry." Ani Hercules na titig na titig sa akin ngayon. "Okay."
Binaba nya ang tawag na malamang ay galing kay Vesta.
"Come on, I'll take you home."
"Commute nalang ako." Medyo paos pa ang boses ko.
Hercules sighed. Then he sat down beside me.
"Are you okay?" He carefully asked.
"Pwede ko bang sabihing oo pero hindi naman?"
Pinitik nya ang noo ko at kapagkuwan ay inabutan ako ng panyo.
"Ang sakit."
"Noong pitik ko?"
Umiling ako at ngumuso. Ilang saglit pa ay natahimik ako, maging si Hercules ay tahimik lang din.
Natanaw ko na ang bus kaya tumayo na ako. Hercules looked at me.
"I'll go. Thank you,"
"If you need someone to talk to, just call me." Pinakita nya pa ang cellphone nya.
I quickly nodded at him. Huminto na ang bus kaya marahan akong tinulak ni Hercules doon.
"Kate," lumingon ako. "Hindi sya worth it. Ingat."
---
"Architect Madrid." Iyong receptionist nang floor namin.
"Yes po?" Binitawan ko ang ballpen ko.
"May parcel po na dumating sa lobby. Kayo po pina-rerecieve."
Bahagyang kumunot ang noo ko dahil sa narinig pero tumango din ako kalaunan.
Habang pababa sa lobby, iniisip ko kung sino iyong nagpadala ng parcel sa akin. Nagtitipid ako kaya bakit naman may parcel na darating at dito pa talaga sa Cinco pinadeliver.
I recieved the parcel. Inalog ko pa uli iyon at pinakatitigan. Then my phone rang.
I declined it. Sumunod ang isang text galing pa din doon sa tumawag.
Echo:
I'm outside. Can we talk again?
Ang bilis kong inangat ang tingin ko sa labas. Lumakad ako at hinanap ang pwesto ni Echo. It's been a week since our last talk, ngayon lang uli sya nag-attempt makipag usap.
Diretso ang labas ko sa building. Nadaanan ko pa nga iyong sasakyan ni Hercules but I choose to ignore him.
Tumawid ako at doon ako napansin ni Echo. He gave me small smile.
"Galing to sayo?"
Sinundan ng tingin nya ang inangat ko, at umiling.
"Don't try to fool me this time, Echo. Para san to?"
"Hindi galing sa akin iyan."
"I'm not stu--"
"Kung sa akin galing yan, sa apartment nyo ang diretso nan at hindi dito."
Natahimik ako. Oo nga, pero kanino galing to? Sinilip ko ang box kung may pangalan.
HV
I mentally rolled my eyes. I think I know.
"What do you want? Diba nagusap na tayo. And I asked you a favor."
"But will you expect me to do that?" Humalukiphip si Echo.
"Tss." Umismid ako. "Nasasaktan nga si Ate eh. Hindi mo ba gets?"
"At hindi ako nasasaktan ngayon, Kate? Not because I hurt you two, wala na din akong karapatang masaktan?"
Tumitig ako sa kanya.
"I left my family because this time, I'm willing to man up for Carmela, Kate."
I swallowed the lump forming on my throat.
"How can I believe you then?"
"I don't have everything, Kate. All I have is myself."
"Buti pumayag si Senyora? She had her pride higher than that building."
"It's not that easy but I'll be true to my words. And I'll start by making a closure for the both of us."
Sinilip ko ang wristwatch ko.
"Sige na. Bumalik ka na sa trabaho mo."
Umatras ako at tumalikod na. Patakbo akong pumasok sa building.
Thinking about what Echo's had been said. First step to move on: Closure.
So, can we really have a closure? Kaya ko na ba? Pero kung para sa kaligayahan ni Ate, why not? I'm sick seeing her crying and being hurt. She deserves to be happy... again, even when I'm not. I can manage it.
***
"For this project, magkakaroon tayo ng Competition. Kung sino ang may pinaka magandang design, siya ang ipapadala ko sa Seoul para sa isang International Project with their chosen Engineer."
Kasalukuyan akong nasa meeting kasama ang iba pang architects. Nakatanggap kasi ng Big Project ang Cinco, big break na rin yun para sa amin kaya heto at nagsisimula na kaming mag usap-usap dito sa Conference Room.
"And what's the mechanics, Sir?" Tanong ng isa Senior Architect namin na si Zara. Lumingon sa kanya ang Head Architect namin na si Sir Solomon.
"Good Question, Miss Manjares. Simple lang naman, you need to represent your Scale Models at siyempre, itatayo niyo yun in a most affordable price and here's the budget." Aniya saka may inabot na mga sobre sa amin ang Secretary ni Sir Solomon. Sinilip ko ang laman nun at naglalaman yun ng pera.
"Ano mararating ng Php.80,000 Sir? Kahit siguro kalahati ng model namin, hindi mamimeet ng budget."
"That's what you called challenge, Mr.Alarcon. The more na mas mababa ang price ng nagawa nyo, mas maganda. Sa inyo pa ang sukli."
Nagtataka akong napapasulyap sa hawak naming pera. Kahit ako, napapaisip kung hanggang saan ang mararating ng 80k. Pagtatayuang lupa pa nga lang, talo na.
Pagkatapos naming magmeeting siyempre, lumabas na kami sa Conference Room. Panibagong project, panibagong stress. Hay, kakain na nga muna ako, lunch time na din naman.
Nagpasya akong pumunta sa Pantry ng Office at umorder lang ng Pizza at Milktea. Tinatamad akong lumabas ng Building ngayon at mas gusto ko na lang abalahin ang sarili ko sa trabaho. Kailangan kong mag-focus para sa Big Break na parating.
"Lalim ng iniisip mo ah?"
"Siyempre, di mo naman ako kasing babaw."
"Puwede maupo dito sa table mo? Punuan na kasi e." Si Hercules at may dala siyang tray ng pagkain niya at punuan nga naman ang area namin. Naawa naman ako kaya pinagbigyan ko.
"Go lang. Wala naman ang pangalan ko jan." And he sat right in front of me.
"Ano ba ang iniisip mo? Yung mga naganap kahapon?"
"Alam mo ang nangyari kahapon?" Tanong ko rito.
"Nope. But your eyes says it all. Magang maga kaya ang mga mata mo. Di yan mamamaga kung walang nangyari."
"Walang kwenta lang naman yung nangyari, lalo na yung taong dahilan. Tss. Wag na nga natin pag usapan."
"Okay if you say so." Pag agree nito. "Anyway, I heard may competition ang Architects. If you need my help, you can ask me or even Vesta."
"At ano namang kapalit? Alam kong April 1 ngayon, wag mo ako ma-April Fools diyan dahil March palang, naloko na ako."
"Woah, easy. Akala ko ba ayaw mo pag-usapan?"
"Magaling ka pagdating sa kalokohan. Sabihin mo na ang totoo, anong kapalit?"
"Wala and I won't ask for anything. Masama na ba ang tumulong?"
"Alam mo, maganda sa'yo yang kinakain mo." Turo ko sa mga pagkain niya. "Nagiging mabait ka na eh. Ituloy mo yan." Sabi ko at sisimsim na sana ako ng milktea ko nang maibuga ko ito kay Hercules dahil sa sinabi niya.
"Mabait naman talaga ako ah."
Nang marinig ang sinabi ay agad akong nabulunan. Mabilis syang lumapit sa akin para abutan ako ng tubig. Masama ang tingin ko sa kanya habang iniinum ko ang tubig.
"Nakaka-offend yang pagkakasamid mo, parang hindi ka sang ayon na mabait ako."
Nakabalik na sya sa dati nyang pwesto.
"Try to know me better."
"No thanks." Sagot ko.
Umangat ang gilid ng labi nya.
"Why? Afraid you might had a crush on me?"
Ngumiti ako at sinenyas syang lumapit sa akin. Dahil sa ginawa ko mas lalong lumawak ang ngisi nya. He even pursed his lips.
"Gusto mo ba ng kiss? Baka lalo kang magka-crush sakin, Kate."
"Lapit ka pa dali."
Nilapit nga ni tanga ang mukha nya sa akin. Pumikit sya bago mas ngumuso. I snorted and pinched his cheeks hard.
"Shit!" Aniya at napamulat.
Diniinan ko ang pagkakapisil ko sa pisngi nya na nagawa na nyang itap iyong kamay ko. After a seconds,I let go of him.
"Makapal nga ang mukha mo."
Sapo sapo nya iyong pisngi nyang namumula na ngayon.
"Asa ka pating magkaka-gusto ako sayo."
"Baka pati kainin mo iyang mga sinabi mo, Kate."
Kumibit balikat ako. At hindi na sana sya papansinin kaya lang nahagip ng mata ko na nagkulay ube iyong pisngi nya.
"Totoo bang pumasa?"
Hindi sya sumagot at kumain lang na busangot ang mukha. Ngumuso ako at hindi na naalis ang mata sa pisngi nya.
"Hercules?"
"Mawawala din iyan mamaya. Guilty ka na ba? Pakulong ka na." Aniya.
Mas lalo akong ngumuso. Ang sensitive naman ng balat nitong kupal na to.