Rümeysa, yaptığı kahveler ile bahçeye çıkacağı sıra Furkan'ın sesini duydu.
Ben bir göçmen kızı gördüm Tuna boyunda
Elinde bir besli kuzu hem kucağında
Elinde bir besli kuzu hem kucağında
Gülümsediğinde aklı anılara gitmişti bile.
🍃🍃🍃
Ben bir göçmen kızı gördüm Tuna boyunda
Elinde bir besli kuzu hem kucağında
Elinde bir besli kuzu hem kucağında
Rümeysa'nın evinin önündeki bankta türküyü söyleyen Furkan, gözlerini kapatmıştı.
Rümeysa, ise perdenin arkasından bakıyordu kendisine arkası dönük oturan adama.
Doğru söyle göçmen kızı annen var mıdır?
Ne annen var ne babam var kalmışım öksüz
Ne annen var ne babam var kalmışım öksüz
Gözlerini kapattığında Furkan devam etmişti.
Belki hayal olarak kalacaktı, belki gerçekleşecekti, bilemezdi. Ama yine de sonra içinden Rabbine gerçekleşmesi için dualar edecek olduğunu bilerek söyledi sıradaki sözleri.
Sen bir öksüz ben bir garip alayım seni
Alayımda kollarımda sarayım seni
Alayımda kollarımda sarayım seni
Ne çok isterdi sevdiğini kolları arasına almayı.
Ne çok isterdi bilmediği ama meftunu olacağını bildiği kokusunu içine çekmeyi.
Emindi ki sevdiğinden gelen her şey ona çok güzel gelirdi.
İyi de olsa.
Kötü de olsa.
Sarılsa içinde güller açar.
İtse, dokunduğu yerde belki dikenler biter yine de gelecek olan güllerin habercisini taşırdı.
Her şeye eyvallah derdi Furkan. Her şeye başım gözüm üstüne.
Rümeysa ise hazırlıyordu kalbini aslında.
İlk defa yaşıyordu böyle bir şeyi.
İlk defa kalbi 'ben buradayım' dercesine atıyordu bu kadar hızlı.
Bakışlarının birleştiği zamanlar bir saniyeden öteye geçmezdi genel olarak. Ama nasıl oluyorsa başını önüne eğse de karşısında oluşu kalbini hızlı hızlı attırıyordu.
🍃🍃🍃
"Alayım da kollarımda sarayım seni."
Söylediği ile kollarını sarmıştı sevdiğine.
"Göçmen Kızım."
Eşarbının üstünden başına minik bir öpücük bıraktığında Rümeysa'nın da yüzünde Furkan'da olduğu gibi büyük ve huzurlu bir gülümseme vardı.
"Sesin çok güzel. Çok güzel söylüyorsun."
"Bir sana."
Rümeysa gülümserken gözlerini kapatmıştı.
Rümeysa'nın durulduğu limandı Furkan.
Furkan'ın ise dinlendiği liman. Durduğu ve ömür boyu da kendini bağladığı tek liman.
İçeriden koşarak gelen küçük Diyar annesi babasının önüne geçtiğinde ellerini beline koydu.
"Baba. Bana niye böyle sarılmıyorsun?"
Furkan gülerek kızına baktı.
"Sana da sarılırım fıstığım. Gel."
Eşine sardığı kollarından birini açıp kızını çağırdı.
Babasının tek lafı ile hemen yumuşayan küçük Diyar hemen açtığı kolunun altına oturdu.
Furkan kızına da kolunu sardığında artık daha da huzurluydu.
Sevdiği iki kız da yanındaydı. Kollarının arasında.
Kelimelerle anlatılamazdı huzur.
'Tamamım artık' dediğin yerdi huzur.
"Anne. Nesquik yapalım mı?"
Rümeysa gülümsediğinde kızına dönmüştü.
"Yapalım. Hadi kalk bakalım."
Diyar anında ayağa kalktığında mutfağa doğru koşmaya başlamıştı.
Rümeysa da kızının peşinden yürüdüğünde Furkan ikiliyi izlemek için fırsat aradığından hemen ayaklanıp diğer ikilinin ardı sıra mutfağın yolunu tutmuştu.
° ° °
"Anne anne. Bu ısındı."
"Tamam annem alıyorum şimdi."
Ocakta ısınan sütü alıp üç kupaya döktüğü sıra kapı çaldı.
Furkan, kollarını birleştirip ikiliyi izlediği kapının pervazından ayrılıp dış kapıya yöneldi.
Açtığında karşısında gördüğü kişi ile gurur ve mutluluk kol gezmeye başladı içinde.
Çünkü karşısında oğlu duruyordu.
PMYO'da okuyan ve kendisinin izinden giden oğlu Ahkaf.
Adının anlamını taşırdı dışarıya karşı ama sıra ailesine geldi mi tamamen sıyrılırdı bu kişiliğinden. Çünkü ailesi tek hazinesiydi ve o da bunun bilincinde bir genç adamdı.
Kollarını açtığında hızla girdi arasına genç adam.
Babasına bakmak için koridora çıkan Diyar, abisini görünce heyecanına yenik düşmüştü.
"Abi!"
Babasından ayrılan Ahkaf yere eğilip kollarını açmıştı.
"Gel bakalım güzelliğim."
Koşarak abisine sarılan Diyar'dan sonra Rümeysa da kapıya bakmaya çıkmıştı.
Gördüğü kişi ile gözyaşlarını tutamazken genç adam kardeşi ile uzun bir sarılmanın sonuna gelmişti.
Annesine çevirdiği bakışlarının eşliğinde ayağa kalkıp hızlı ve istemsizce sert çıkan adımları ile ilerledi.
Narin bedenini kırmaktan korkar gibi kolları arasına aldığında Rümeysa da oğluna sarılmıştı sıkıca.
"Oğlum."
"Annem."
Uzun soluklu bir sarılma daha yaşanırken Furkan, kızını kucağına almış koridorda sarılan ikiliye bakıyordu.
🍁
"Annem ama baştan konuşmuştuk bu konuyu. Bilseydim evci izni alırdım en başında."
(Yazar notu:
Evci izni: PMYO'da okuyan öğrencilerin eğitim öğretim yılı boyunca her hafta Cuma günü ders bitişinden / Pazar günü akşam yoklamasına kadar verilen izin türü.
Burada kullanılan izin türü ise Resmi tatil izni. Yani Cumartesi, Pazar ve resmi tatil günlerinde, gündüzleri gidilip akşamları belirtilen saatte okula geri dönülmesi gereken izin.
Biraz uzun oldu kusura bakmayın ne olduğunu söyleyeyim dedim.)
"Tamam tamam. Sen gidene kadar ağlamayacağım."
"Ben gittikten sonra da ağlama. Baba."
Ahkaf babasına döndüğünde Furkan ne demek istediğini anlamıştı. Gözlerini kapatıp açtığında genç adam da başını salladı.
"Ee ne yapıyorsunuz bakalım?"
"Ne olsun. İyiyiz Elhamdülillah. Sen anlat asıl."
"İyi. Dersler var zaten bildiğiniz gibi. Öyle yani."
"Peki birileri var mı?"
Annesinin sorusu ile ona döndü.
Birileri var mı?
Aslına bakılırsa vardı ama o kişi de birileri kapsamına girer miydi? Çünkü Ahkaf'ın gözünde ileride meslektaşı olacağı bir kızdı sadece. Bundan ötesini bilmiyordu, düşünmemişti bile.
"Bu sessizliği 'evet, var' olarak mı algılamalıyım?"
"Nasip annem. Yok şimdilik. Ben bir lavaboya gideyim."
Furkan'a tanıdık gelen sahneler ile genişçe güldü.
Eşi onun bu halini gördüğünde sorusunu sordu.
"Ne oldu, niye gülüyorsun?"
"Aynı sahneyi ben seninle karşılaştıktan maksimum iki hafta sonra yaşamıştım. O aklıma geldi."
Rümeysa'nın yanakları kızarmaya başladığında yerinde oturan Diyar ayağa kalkmıştı.
"Bizim nesquiklerimiz vardı."
Mutfağa gidip sırayla eline aldığı kupaları salona getirdi. Biraz soğumuş olsalar da annesine ve babasının ellerinin arasına bıraktıktan sonra kendi kupasını da alıp salona geri döndü.
Ahkaf, salona geri geldiğinde gördüğü kupalar ile kız kardeşine dönüp kendisini işaret etti.
Diyar ise abisine sadece dil çıkardı ve ardından kupasına geri döndü.
_______________________________________
-bölüm sonu
Selamunaleyküüm
Nasılsınız Vişnelerim?
Ben iyiyim Elhamdülillah.
İlk özel bölümümüz Furkan ve Rümeysacılara gelsin bakalım 😉
Nasıl buldunuz?
Diyar ve Ahkaf?
Allah izin verirse Ahkaf'ı, Aleda'nın kitabında da göreceğiz İnşaAllah.
Allah'a emanet olun Gece Vişnelerim 🍒🖤
~okyanusvevişneleryersizi