ben kendimi dağ sanırdım,hacer
enginimde Konya ovası, Çukurova, Harran
eskiden benim de bir yurdum vardı
yağmura direnen limon çiçeklerine benzer
ben kendimi sarhoşken tanırdım
ince belli bardaklarda anason kokusu
kuşların bile kıskandığı piknikler
karıncaezmez gençliğim yaşlılığı abarttı
kalp kırıklığı, güz esintisi, kanser
gün gün damlayan zaman-
o da su
ama şöyle bir gürül gürül akmadı
ben kendimi ırmak sanırdım,hacer
eli öpülesi nineler tabutları öpüyor*
toprak delik deşik çocuk ölülerinden-
ay'a ve yıldızlara bakmaya duyduğum utanç
kanın buğusunu iyi bilirsin sen
gözyaşlarının buz kestiği o son noktayı
hayatın kavşağında bizi hep mi acı bekliyor
ben kendimi deniz sanırdım,hacer
kayalıkları kanırtarak savuran
şimdi oturup düşünüyorum neyi, kimi
masamın üstünde bir bardak çay-
çay kan
denize bakıyorum, donuk bir yağ gibi bakıyorum
Kumburgaz, Selimpaşa, Silivri
giderayak asker yolu bekliyorum
ben kendimi 'Türkiye' sanırdım,hacer.
2008
-29.03.2021/16:21