წერილი უცნობისგან (დასრულებული)

* * *

ერთი წლის წინ:
თეჰიონის pov:
_ამმ...მე...მე...ჯონგუკი ვარ ჰიანგ(ჯონგუკი)
ელდა მეცა.გავშეშდი, არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა.რა მეთქვა,მის ლამაზ თვალებში ჩავიკარგე.საერთოდ არ შეცვლილა ისევ ისეთი საყვარელია,როგორც ადრე.
ჯონგუკი პატარა მორცხვი ბავშვივით იდგა კარში. ხელებს ნერვიულოდად ათამაშებდა.არ მიყურებდა, თავი ჩახრილი ჰქონდა.ისეთ საყვარელი იყო.ამდენი წლის შემდეგ.მე უბრალოდ ვერ გავუძელი.ხელი მოვკიდე,ჩემსკენ მოვიზიდე და მთელი ძალით ჩავიხუტე გულში.ვიგრძენი მისი გულის ცემა როგორ აჩქარდა.ვიგრძენი მისი ხელები ჩემს ზურგზე.ამომხედა,ნაზად გამიღიმა.მეც გავუღიმე.შემდეგ თავი ისევ  ჩემს მკერდზე მოათავსა.
_მომენატრე ჰიანგ(ჯონგუკი)
მეგონა ჩემი გული,რომელიც გამალები ცემდა ამ სიტყვების გაგონებას ვერ გაუძლებდა.
_მეც მომენატრე პატარა ვარსკვლავო(მე)"პატარა ვარსკვლავი"პატარაობაში სულ ასე ვეძახდი.
_არ დაგვიწყებია(ჯონგუკი)მითხრა და თვალები აუცრემლიანდა.
_შემოდი(მე)ვუთხარი,ხელი მოვკიდე და სახლში შემოვიყვანე.მან სახლის თვალიერება დაიწყო.
_ნუ ობოლი მხატვრის კვალობაზე ცუდი არაა ხო?(მე)მან გამომხედა და გამიცინა.
_ძალიან საინტერესო და ლამაზი სახლი გაქვს,შენ ყოველთვის უცნაური და საინტერესო იყავი(ჯონგუკი)გავუღიმე და მორცხვად თავი დავუქნიე.
_ამმ მისმინე გამოვიცვლი(მე)
_თუ გინდა გეცვას,პრობლემა არაა(ჯონგუკი)
_მართლა?(მე)
_ხო, ასე საყვარელი ხარ(ჯონგუკი)
_ამმ(მე)აღარაფერი მითქვამს შემცხვა.მე და საყვარელი?
ჯერ კიდევ შეუჭმელ რამიონს გავხედე.
_გშია?ბევრი არაფერი მაქვს მაგრამ რამიონზე დაგპატიჟებ(მე)
_უკვე ვჭამე(ჯონგუკი)
_ჩემი დახატვა გინდოდა(ჯონგუკი)
_აა ხო სულ დამავიწყდა,საჭირო ნივთებს მოვიტან(მე)
ნივთები გამოვიტანე.
_მზად ხარ?(მე)
_ამმ ჩემი დახატვა როგორ ფორმაში გინდა?(ჯონგუკი)
_ამმ...ამაზე არ მიფიქრია,შიშველი?