"Belki de suçluluk duygum yüzünden onun zihnine girip kafasını karıştırdım."
—————————————————
"Bu olabilir mi gerçekten?" Minho Mark'a umutla baktı.
"Böyle olduğunu düşünüyorum. Çünkü oradan ayrılır ayrılmaz pişman olduğunu söyledin. Changbin'e gittin ve onun başının belada olduğunu söyledin. Daha sonra geri dönüp onu kurtarmak istedin. Ayrıca oradayken kendinde değilmişsin. Bütün bu olanlara bakacak olursak durum bu."
Haechan iç çekti.
"Aslında bu mantıklı."
"Ama ben anlamıyorum. Zihnime girip kafamı karıştırması durumu-"
"Sen hiçbir şey bilmiyorsun değil mi?" Diye sordu Haechan bıkkınlıkla.
"Hayır. Aslında hiçbir şey bilmiyorum. Kimse bana anlatmıyor."
Haechan koltuğa oturduğunda Minho da oturdu. Ardından her şeyi ona anlattılar. Lee Know ve Jisung'un küçükken arkadaş olduklarını. Jisung'un onunlayken ona ve etrafına verdiği zararı. Dövmenin bu sebeple yapılmış olmasını..
"Bir dakika, ben neden bütün bunları hatırlamıyorum?"
"Gerçekten artık buna şaşırıyor musun? Kim bilir ne yaptılar da unutmanı sağladılar. O adama ve ailene dair hatırladığın son şey ne?"
"Aslında çocukluğuma dair hatırladığım pek fazla şey yok. Tek hatırladığım ailem bir gün eve gelmedi. Sonra o ve adamları benim için geldiler. Daha sonra o adamın düşüncelerini okumuştum. Ailemi öldürdüğünü öğrendim. Küçüktüm ve korkmuştum. Sonra gücümü kullanarak kaçtım ve Changbin ile tanıştım."
"Madem o adamın düşüncelerini okuyup ailenin öldüğünü gördün o halde neden o gün bunu göz ardı edip o adamın dediklerine inandın ve onu terk ettin."
"Çünkü o an Jisung onun zihnine girdi ve kafasını karıştırdı Haechan. Artık ona saldırıp durma hayatım." Dedi Mark bıkkınlıkla.
Haechan onu duymamış gibi yapıp düşündü.
"Sanırım ailen dövmeyi yaptıktan sonra ikinizin görüşmesine engel oldu ve Jisung'a dair anılarının silinmesini sağladı. Sonra onlar öldü ve oradan kaçtın. Ah, bu gerçekten çok karmaşık bir hikaye. Asla gerçekten ne olduğunu bilemeyeceğiz sanırım. Bu yüzden sonuca odaklanmamız daha iyi olur."
"O halde bu dövme yüzünden yakında birbirimize yaklaşamayağız." Diye mırıldandı Minho Jisung'a bakarak.
Jisung sanki orada değildi. Bakışları ellerindeydi ve gözleri dolmuştu. Suçluluk hissi onu yiyip bitiriyordu.
"Aslında bunu çözebiliriz. Dövmen nerede?"
"Onu göremezsiniz. Onu sadece Jisung görebiliyor. Boynumda."
"Bu gerçekten çok garip. Ailen gerçekten yetenekliymiş. Nasıl bir teknoloji kullanarak bunu yaptıklarını bilmiyorum. Ama yine de bu durumu çözebiliriz." Dedi Mark.
Changbin Jisung'un yanına oturdu. Geldiklerinden beri konuşmamıştı. Sadece kardeşini izlemişti. Kardeşinin omzuna destek verircesine elini koyduğunda Jisung ona baktı. Birbirlerine hafifçe gülümsediklerinde Jisung çok iyi hissetti.
"Peki siz kimsiniz?" Diye sordu Minho.
"Siz dünyada sadece zihin okuyucular olduğunu sanıyordunuz ama çok daha fazlası var. Birçok farklı güce sahip özel insanlar var. Biz bu insanları bulup buraya getiriyoruz ve onlara yardım ediyoruz. Onlara uyuyacakları yatak, yiyecekleri yemek ve eğitim veriyoruz. Buraya ne istersen diyebilirsin. Bir eğitim merkezi, yurt, okul.. Bizden önce babam buranın başındaydı. O ölünce ben ve Mark onun yerini aldık. Yapabildiğimiz kadar insanlara yardım ediyoruz. Kendimizi olabildiğince gizliyoruz. Zaten şehir merkezine oldukça uzaktayız. Hükümet bizi sorgulamıyor çünkü içeride adamlarımız var."
Minho ve diğerleri onu hayranlıkla dinledi.
"Vay canına. Bu çok iyi. Bizden başka kimse yok sanıyorduk." Dedi Minho.
"Sizin gibi zihin okuyucular ve zihin kontrolcüler de var burada."
"Ama ben senin zihnini okuyamıyorum." Dedi Minho aniden Haechan'a bakarak.
"Evet çünkü ben de zihin kontrolcüsüyüm. Zihin okuyucular ve zihin kontrolü yapabilenler birbirlerinin zihnini okuyamazlar. Ancak diğer mutantların zihnini okuyabilirler. Örneğin Mark bir şifacı. Onun zihnini okuyabilirsin."
"Şu an farkettim de.. Sizin zihninizi okumayı hiç denememiştim." Dedi Minho.
"Oldukça aptal olduğun için."
Minho kaşlarını çattı.
"Aslında insanların zihnine saygım var. Bu yüzden görevimin parçası olmadığı sürece kimsenin düşüncelerini rahatsız etmem."
Haechan ona alaycı bir bakış attığında Mark boğazını temizledi.
"Artık sakinleşebilirsiniz değil mi? Her şey çözüldü."
"Aslında çözülmedi. Junsang öldü ama hâlâ bir şeylerin peşinde olan insanlar var. Onları bulmalıyız."
"Bu artık sizin sorununuz değil. Bununla biz ve eğitimli öğrencilerimiz ilgilenecek. Sizin dinlenme zamanınız geldi. Sizi zorlamıyorum ama burada yaşayabilirsiniz. Barınma ve beslenme ihtiyaçlarınızı karşılarız. Ayrıca tehlikeden uzak olursunuz."
"Teşekkür ederiz. Teklifinizi düşüneceğiz." Dedi Changbin.
"Peki Yujin nasıl oldu da elinizden kaçtı?"
"Sanırım bu da büyük bir sır ama bir tahminim var. Bence o da bir mutanttı. Bunun farkında değildi. Bence gücü mutantların onun üzerinde güç uygulamasını engellemek. Çünkü oradan sağ çıkmasının başka açıklaması olamaz. Ayrıca bu güce sahip öğrencilerimiz var."
"Bu mantıklı. Çünkü onun zihnini okumayı denediğimde okuyamadım." Dedi Minho.
"Çünkü onun gücü seni engellemek. Senin onun üzerinde güç kullanmanı engelliyor. Bence kesinlikle bu güce sahip olduğundan haberi yoktu."
"Her neyse. O artık bir ölü. Bunu asla öğrenemeyeceğiz." Dedi Mark.
Bir süre sessizce oturduklarında Minho'nun gözü Jisung'a kaydı.
"Biraz konulaşım mı Jisung?"Jisung adını duymasıyla aniden başını kaldırıp Minho'ya baktı. Daha sonra yavaşça başını salladı.
Herkes sessizce onları izlediği sırada Minho onun elini tuttu ve salondan çıkardı.
Bahçeye çıktıklarında birkaç öğrenciden başka kimse yoktu. Bir ağaca yaslanarak oturduklarında ikisi de sessiz kaldı.
"Neden sessizsin?"
"Yaptıklarım.."
"Hayır. Kendini suçlamayı kes artık. Benim cesur ve arsız sincabım nerede?" Minho ona dönerek konuştu.
"Sanırım bir süre buralarda olmayacak."
"Bir daha kendini suçlamayacaksın."
"Gerçekten zihnine girip sana istemediğin şeyler yaptırdığıma inanamıyorum."
"Belki de doğru değildir."
"Doğru Minho. Sen de biliyorsun. O an sanki sen değil gibiydin ve ben kontrolden çıkmıştım. Duygularımın patlama anıydı. Benim yanımdan ayrıldıktan sonra da zihnin düzeldi ve pişman olup dönmek istedin. Bu her şeyi açıklıyor. Ben bir beceriksizim. Küçükken de sana zarar verdim. Şimdi de veriyorum. Belki de-"
"Sus."
Minho baş parmağını onun alt dudağına bastırdı.
"Bunu kontrol etmeyi öğreneceksin. Senin gibi insanlar da varmış. Haechan da senin gibi. O sana öğretecektir."
Aslında Minho haklıydı. Belki güçlerini kontrol etmeyi öğrenirse her şey düzelirdi. Bütün suçluluk duygusuna bu şekilde engel olabilirdi.
Minho yüzünü onun yüzüne yaklaştırdı.
"Ailemin ve o adamın yaptıklarını sana unutturmak için her şeyi yapacağım."
Jisung'un gözünden düşen bir damla yaşı Minho'nun dudakları durdurdu. Dudaklarını onun gözlerinde ve yanaklarında gezdirdi.
"Her şeye yeniden başlayacağız. Artık o insanlar yok. Artık özgürsün. Artık ben varım. Hep yanında olacağım. Bir daha yalnız kalmana izin vermeyeceğim."
Minho onun yanağına yumuşak bir öpücük kondurup birazcık uzaklaştı.
"Neden bunu yapıyorsun?"
Minho iç çekti.
"Hâlâ soruyor musun?"
Jisung omuz silkti.
"Çünkü seni çok seviyorum Han Jisung."
Jisung'un yüzüne genişçe bir gülümseme yayıldığı sırada Minho onu gülüşünden öptü.
"Buna şahit olduğum için gerçekten midem bulandı. Ancak bilmen gereken bir şey var mutantcık."
Mark'ı duymalarıyla hızlıca birbirlerinden ayrıldılar.
"Nedir?"
"Sanırım ona sen söylemelisin." Mark yanındaki Changbin'e bakarak konuştuğunda Jisung meraklandı.
"Ben.. üvey kardeşini takip ettiriyordum."
"Ve?" Jisung telaşlandı.
"Ne kadar yakındınız bilmiyorum ama.."
"Lafı dolandırma da söyle işte."
"O trafik kazası geçirmiş."
~
Sonraki bölüm final ve eğer işim çıkmazsa onu da bugün atacağım❤️