Tam tamına 25 gündür Yamaguchi sarışın çocuğa bağımlı olmuştu (Hinata'nın dediğine göre) profesörden korkunç haberi aldığından beri.
"Sanat sergisi bittikten sonra, istediğinizi yapmakta özgürsünüz. Hepsi bu, hoşçakalın." duyurdu profesör. Sınıf arkadaşları çıkışa yığılmıştı profesör onun adını anons ettiğinde.
"Yamaguchi, söylemem gerekirse, sınıfımdaki en iyi ve en etkileyici öğrenci olduğun için, çalışmaların fotoğrafçılık dallarının en iyi çalışmalarının yanında yayınlanacak. Çalışmanı çoktan bitirdiğini varsayıyorum?"
Yamaguchi yutkundu, "Evet, sensei. Sadece çalışmama ne isim vereceğim konusunda zorluk çekiyorum." Profesör başıyla onayladı, "Ah, sadece şunu bilmelisin, isim, duygularını ya da resmin hikayesini özetlemeli."
"Anlaşıldı, sensei"
"Tamam, şimdi gidebilirsin."
Yamaguchi resme uzun uzun baktı, özellikle gözlerine. Bu çocuk, onu gördüğüm kadar hızlı kaybolan. Bu çocuk, onunla tanıştığımdan beri aklımdan çıkmayan. Karanlık gökyüzüne baktı.
Uzay,
Yıldızlar,
Ay,
OH
Ay.
Ona mükemmel uyuyor.
Ay kadar gizemli,
Onun kadar çekici,
Selenofil*
(*Ayı çok seven kişi)
Şimdi, Yamaguchi sadece, çalışmalarının fotoğrafçılık bölümünün yanında tuhaf veya takipçi gibi görünmemesini umuyor.
Author/Yazar: that_one_weird_fangirl (AO3)