Ήταν αργά το βραδύ και σχεδόν όλοι μέσα στο πλοίο είχαν κοιμηθεί, το σχέδιο είχε επιτύχει και ο Φρανς για καλή του τύχη διέφυγε κάθε κίνδυνο. Του χρειάζονταν απλός μπόλικη ξεκούραση και για κάμποσο καιρό να μην κάνει απότομες κινήσεις οπού θα μπορούσαν να έκοβαν τα ράμματα στην πλάτη του, καθώς και τακτική αλλαγή των επιδέσμων.
Με ένα ελαφρύ χτύπημα η Λούση άνοιξε την πόρτα της καμπίνας του καπετάνιου και μπήκε στο δωμάτιο. Ο Μπραντ κάθονταν διπλά από το κρεβάτι του αδελφού του που κοιμόνταν βαθιά, της έκανε νεύμα να περάσει και να πλησιάσει.
- Πως είναι ?
- Θα ζήσει, απλός για λίγο καιρό θα πρέπει να προσέχει της κινήσεις του, οι πληγές ήταν βαθιές δεν αστειευόταν εκείνος ο τύπος, θα συμπλήρωνε κι αλλά, αλλά κοιτώντας την Λούση το ξανά σκεφτικέ και είπε, Μην κατηγορείς τον εαυτό σου δεν είναι δικό σου λάθος.
- Και όμως είναι, αν δεν είχα προκαλέσει όλη αυτή την αναστάτωση, αν δεν είχα φύγει, αν δεν είχα πέσει πάνω του τώρα δεν θα ήταν εκεί ξαπλωμένος να τον ψήνει ο πυρετός.
- Όπως είπε και ο γιατρός ο πυρετός είναι φυσική αντίδραση του οργανισμού, τον κίνδυνο τον πέρασε, μην κατηγορείς τον εαυτό σου, ακόμα και αν δεν σε είχε γνωρίσει τότε ακόμα κι τότε το ίδιο θα έκανε για οποίον του ζητούσε βοήθεια του και ο πατέρας σας του ζήτησε. Ναι είναι άξεστος, κι καμία φορά δεν ξέρω τι σκέφτεται αλλά είναι κάλος άνθρωπος κατά βάθος.
- Ξέρεις με αυτά που μου λες δεν με βοηθάς να νιώσω καλυτέρα...
- Σου λέω απλός να του δώσεις μια ευκαιρία όπως σου έδωσα και εγώ εσένα, μην κρίνεις έναν άνθρωπο χωρίς να τον γνωρίζεις.
- Για να μου αλλάξεις γνώμη για αυτόν όσες τύψεις και να έχω είναι πολύ δύσκολο, κόντεψε να παντρεύει την αδελφή μου με το έτσι θέλω.
- Δεν ξέρω γιατί πήγε να το κάνει αυτό, η αλήθεια είναι ποτέ δεν μου εξήγησε για να είμαι ειλικρινής. Τέλος πάντων θα πάω να φωνάξω κάποιον να έρθει να τον προσέχει για το υπόλοιπο της νύχτας για να πάω να ξεκουραστώ και εγώ λιγάκι. Είπε ενώ χασμουριόνταν από την νύστα.
- Δεν χεριάζετε θα κάτσω εγώ.
- Εσύ ? ρώτησε απορημένος.
- Μην με παρεξηγείς απλός δεν θέλω να του χρωστάω χάρη ούτε να νιώθω τύψεις για ότι έπαθε.
- Κάλος τότε. Καλή νύχτα
Μόλις έφυγε από το δωμάτιο ο Μπραντ η Λούση έκατσε στην καρεκλά διπλά από το κρεβάτι και τον κοίταξε προσεχτικά, αυτόν τον μεγαλόσωμο άντρα που η ζωή της είχε μπλεχτεί τόσο περίεργα με την δική της. Αυτό το βραδύ θα της φαίνονταν μάκρη και ατελείωτο καθώς ασχέτως με ότι έλεγε ανησυχούσε για την κατάσταση που τον είχε φέρει και το γεγονός ότι κάθε μισή ώρα ανέβαινε ο πυρετός του δεν την βοηθούσε καθόλου να ηρεμίσει, λίγη ώρα πριν ξημερώσει επιτέλους ο πυρετός του έπεσε τελείως και σταμάτησε να ανεβαίνει μόνο τότε ηρέμισε και η ιδιά η οποία είχε πλέον εξαντληθεί και σωματικά και ψυχολογικά και χωρίς να το καταλάβει είχε κοιμηθεί καθισμένη στο πάτωμα με το πρόσωπο της να ακουμπάει στο κρεβάτι του με το πανί που έβαζε της κομπρέσες να το κρατάει σφιχτά στο χέρι της.
Φρανς
Από το χλωμό φως που μπαίνει από το παράθυρο μπορώ να καταλάβω πως είναι νωρίς το ξημέρωμα κάνω μια κίνηση να σηκωθώ και νιώθω ένα δυνατό τράβηγμα στην πλάτη μου αναστενάζω καθώς κόντεψα να το ξεχάσω, κοιτάζω γύρο μου όταν κάτι που ομολογώ δεν περίμενα να δω ποτέ.
Με το που άλλαξα πλευρά το πρόσωπο μου ήταν σχεδόν σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπο μιας γυναίκας που για χάρη της εύρεσης της είχα βρεθεί εδώ, κάποια μαλλιά είχαν πέσει μπροστά στο πρόσωπο της ενώ κοιμόνταν τόσο ήρεμα και γαλήνια, με τα ροδαλά χείλι που μου θύμιζαν τόσες ευχάριστες αναμνήσεις, να είναι ίσα, ίσα ανοιχτά. Είχε φέρει τα χεριά της κοντά στο πρόσωπο της και το ένα κρατούσε σφιχτά ένα πανί. Ώστε αυτή με φρόντιζε όλο το βραδύ, δεν ήταν τελικά της ζάλης μου από τον πυρετό η γυναίκεια φιγούρα πάνω από το κεφάλι μου όλο το βραδύ. Όμως γιατί ? γιατί να το κάνει αυτό ? Ακούω κάποιον να ανοίγει την πόρτα και ξανά κλείνω τα ματιά μου προσποιούμενος πως κοιμάμαι. Ακούω τα βήματα να σταματούν διπλά μου και μετά ακούω την φωνή του αδελφού μου που ψιθύριζε.
- Λούση καλή μου πήγαινε να ξεκουραστείς θα τον προσέχω εγώ τώρα. Νιώθω την παρουσία της να απομακρύνετε όταν ακούω κάτι ψιθυρίζει λίγο πριν φύγει.
-Μπραντ κάνε μου μια χάρη μην του πεις ότι έκατσα εγώ όλο το βραδύ, το χρέος μου εγώ το ξεπλήρωσα.. Ο Μπραντ απλός της χαμογέλασε και ένευσε. Το χρέος της.. σαν να λεμέ το έκανε μόνο κι μόνο για να εξιλεωθεί αλλά τι περιμένεις από μια τέτοια κοπέλα.
Μπραντ
Αφότου φεύγει η Λούση πάω κοντά στον αδελφό μου που φαίνεται να είναι πολύ καλυτέρα από ότι ήταν χθες, το πρόσεξε καλά, για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα ποτέ να έκανε και τέτοιο. Λίγους μήνες πριν όταν ήμουν ακόμα στο πλοίο της, είχε τύχει να δειπνήσουμε όλοι μαζί, δεν τυπώθηκαν και τα καλυτέρα λογία για τον αδελφό μου, η μονή που κάπως κρατούσε ουδέτερη στάση απέναντί του ήταν η Μαρίνα, για την Μαγιά από την άλλη δεν το συζητάω καν ήταν έξω φρενών μαζί του γιατί αν εκείνη την νύχτα αν δεν είχε κάνει ότι είχε κάνει τώρα μπορεί να μην γίνονταν όλη αυτή η περιπέτεια.
- Είσαι μεγάλος κόπανος.
- Κοιτά ποιος μιλάει μου απάντησε πίσω.
- Πόση ώρα είσαι ξύπνιος ?
- Αρκετή ώστε να ακούσω πως ο πολυαγαπημένος αδελφό μου με βρίζει.
- Σου άξιζε δεν νομίζεις ?
- Όχι καθόλου. Απάντησε και προσπάθησε να σηκωθεί. Μην με κοιτάς βοηθάμε, έχω πιαστεί τόσες ώρες ξαπλωμένος.
- Ο γιατρός είπε μην κάνεις πολλές κινήσεις μέχρι να θρέψουν οι πληγές σου.
- Δεν πρόκειται να παλέψω να σηκωθώ θέλω, δεν μπορώ άλλο να κάθομαι στο κρεβάτι.
- Ούτε μια μέρα δεν είσαι ξαπλωμένος.
- Και πολύ άντεξα.
- Αυτό το πείσμα σου! Είπα αγανακτισμένος και τον βοήθησα να σηκωθεί.
- Και τώρα οι δυο μας. Λέει όταν σηκώνετε και με κοιτά σοβαρά, την έχω βάψει..