Ένας χρόνος αργότερα
Δανάης Pov
Οι ηλιαχτίδες του ήλιου διαπέρασαν το παράθυρο και με έκαναν να ανοίξω τα μάτια μου. Όταν κατάφερα να τα ανοίξω με δυσκολία είδα την Έλενα να με κοιτάζει και να στολίζει το πρόσωπο της ένα λαμπερό χαμόγελο. Της ανταπέδωσα το χαμόγελο και εκείνη με έσφιξε περισσότερο στην αγκαλιά της.
"Καλημέρα" της είπα χωρίς να φύγει λεπτό το χαμόγελο από τα χείλη μου, και κοίταξα τα πανέμορφα ματιά της
"Καλημέρα ζωή μου" απάντησε και εκείνη και οι ματιές μας είχαν κλειδώσει
"Πόση ώρα έχεις ξυπνήσει?" την ρώτησα με ήρεμο τόνο στην φωνή
"Περίπου τρείς ώρες " είπε χωρίς να πάρει το βλέμμα της από πάνω μου
"Τρείς ώρες?! Μα γιατί δεν με ξύπνησες?" ρώτησα περίεργα
" Γιατί να το κάνω αυτό? Σε χάζευα. Ξέρεις πόσο όμορφη είσαι όταν κοιμάσαι? Πόσο γαλήνια? Πόσο εύθραυστη?" ρώτησε και έβλεπα στα μάτια της στοργή
"Μωρό μου έπρεπε να ήμασταν στην εταιρία τώρα" απάντησα και εκείνη γέλασε
" Σήμερα δεν θα πάμε στην εταιρία. Εχθές έκλεισα ένα επαγγελματικό ραντεβού και θα πάμε στην Ισπανία. Πετάμε αύριο " είπε η Έλενα και εγώ πετάχτηκα πάνω σαν ελατήριο
"Τι? Τόσο σύντομα? Γιατί δεν μου το είπες ποιο νωρίς? " βομβάρδισα την Έλενα με ερωτήσεις
" Ήθελα να σου κάνω έκπληξη. Λοιπόν τι λες θα με ακολουθήσεις? " ρώτησε η Έλενα και εγώ την κοίταξα σαν να σκέφτομαι
"Μμ δεν ξέρω κυρία Ιωάννου. Λέω να μείνω εδώ να χαρώ την ελευθερία μου για όσο θα λείπεις " της είπα και αμέσως έπεσε πάνω μου
"Τι είπες? " ρώτησε και δάγκωσε τον λοβό στο αυτί μου
" Μμ. Μην προσπαθείς να με ρίξεις έτσι πονηρή. Θα έρθω αλλά πιο πριν θα πάμε να χαιρετήσουμε την Μελίνα " της είπα και την φίλησα απαλά στα χείλη
" Αφού σε θέλω" απάντησε και μου έβγαλε την μπλούζα πριν προλάβω να αντισταθώ.
Όχι ότι δεν ήθελα. Πότε δεν κατάφερα να αντισταθώ στην Έλενα. Και ποιος θα μπορούσε να της αντισταθεί άλλωστε? Η Έλενα έχει πάνω της μια σπάνια ομορφιά που δεν έχω ξανά συναντήσει όμοια της. Λατρεύω τα πάντα πάνω της. Τα όμορφα καστανόξανθα μαλλιά της,τα υπέροχα λαμπερά πράσινα μάτια της, το χαμόγελο της που κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπη μαζί του νιώθω της πεταλούδες στο στομάχι μου να κάνουν πάρτι. Το σώμα της, τόσο σεξυ, τόσο ελκυστικό. Και ο χαρακτήρας της τόσο καλός και ειλικρινής. Κάθε φορά που μου μιλάει μπορώ να διακρίνω την αγάπη στον τόνο της χροιάς της και την στοργή στα μάτια της. Έναν χρόνο τώρα, είμαι κάθε μέρα μαζί της όμως δεν μπορώ να την χορτάσω. Δεν μπορώ να χορτάσω την φωνή της, τον τρόπο που με κοιτάζει, τον τρόπο που αναστενάζει όταν κάνουμε έρωτα. Όλα πάνω της με ελκύουν σαν μαγνήτης. Πότε δεν μπόρεσα να βρω πάνω της έστω μια ατέλεια.
Συνέχιζε να αφήνει υγρά φιλιά στο λαιμό μου όπου έβγαλε και το σουτιέν. Σταμάτησε και έριξε το βλέμμα της στα μάτια μου. Ένιωθα σαν να κοιτάζει την ψυχή μου. Σαν όλο μου το είναι εκείνα τα δευτερόλεπτα να έπαιρνε φωτιά. Χαμογέλασε και κατέβασε το κεφάλι της στο στήθος μου όπου ξεκίνησε να κάνει κυκλικές κινήσεις πάνω στην θήλυ μου με την γλώσσα της. Ξεκίνησα να αναστενάζω ενώ με τα χέρια μου κρατούσα σφιχτά τα σεντόνια του κρεβατιού. Έπειτα μεταφέρθηκε στο άλλο στήθος μου όπου ξεκίνησε να δαγκώνει ελαφρά την περιοχή. Για ακόμα μια φορά η Έλενα με είχε κάνει να χάσω τον έλεγχο και να ανεβάσει επικίνδυνα την θερμοκρασία του σώματος μου. Έπειτα μεταφέρθηκε πιο χαμηλά και ξεκίνησε να αφήνει ένα μονοπάτι από υγρά φιλιά σε όλη την κοιλιακή μου χώρα. Τα βογγυτά μου ηχούν στο δωμάτιο ενώ η Έλενα δεν σταμάτησε λεπτό την δουλειά της. Τη έπιασα από την μπλούζα και την τράβηξα απότομα κοντά μου. Ξεκίνησα να την φιλάω με πάθος και ένταση καθώς δάγκωνα το κάτω χείλος της. Εκείνη αναστενάζε μέσα στο φιλί μας και με φιλούσε με το ίδιο πάθος. Της έβγαλα την μπλούζα και το σουτιέν της σε κλάσματα δευτερολέπτων. Η Έλενα συνέχιζε να με φιλάει και μας γύρισα με αποτέλεσμα να είμαι εγώ πάνω της. Της έβγαλα το παντελόνι μαζί με το εσώρουχο και τα πέταξα κάπου στον χώρο. Με προσεκτικές κινήσεις ανέβηκα πάνω της. Ξεκίνησα να κουνιέμαι με αισθησιακό ρυθμό ενώ η βουβουνική μου περιοχή ακουμπούσε την δικιά της. Με την πάροδο των λεπτών επιτάχυνα ταχύτητα και πλέον αναστεναζάμε δυνατά και οι δύο. Λίγα λεπτά αργότερα φτάσαμε στον οργασμό και οι δύο ταυτόχρονα. Μόλις ρυθμίστηκε η ανάσα μου άνοιξα τα μάτια μου και την κοίταξα. Πόσο γοητεία μπορεί να έχει? Ξαπλώσα στο στήθος της πάνω και μείναμε εκεί αγκαλιασμένες.
Οι επόμενες ώρες πέρασαν ήρεμα συζητώντας για διάφορα θέματα και κυρίως για το ταξίδι της Ισπανίας. Είμαι τόσο ενθουσιασμένη που θα πάμε ξανά εκεί μετά από τρία χρόνια. Θυμάμαι τα πάντα από τότε. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε περάσει υπέροχα. Βέβαια πάντα περνάω τέλεια όταν είμαι μαζί της. Ποίος άλλωστε δεν θα περνούσε όμορφα όταν βρίσκετε με τον έρωτα της ζωής του? Ο τελευταίος χρόνος για εμένα είναι ο καλύτερος. Πλέον ζούμε στο ίδιο σπίτι με την Έλενα και δουλεύουμε μαζί στην εταιρία. Πότε δεν περίμενα ότι η παράξενη κοπέλα που ήρθε στο σχολείο ως καθηγήτρια μαθηματικών θα μου έπαιρνε το μυαλό. Ότι τρία χρόνια αργότερα θα μέναμε στο ίδιο σπίτι και θα με έκανε τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο. Ποίος θα μπορούσε να διανοηθεί ότι εγώ και εκείνη μετά από τόσα εμπόδια τελικά τα καταφέραμε και είμαστε μαζί.
Όταν ήρθε το απόγευμα αποφασίσαμε να πάμε στο σπίτι της Μελίνας να την χαιρετήσουμε. Με την Μελίνα μπορεί να μην μένουμε πλέον μαζί όμως ποτέ δεν κόψαμε επαφές. Παραμένει στο πλευρό μου όπως πάντα, το ίδιο προσπαθώ να κάνω και εγώ. Κάθε φορά που με βλέπει μου χαμογελάει τόσο γλυκά και χαρούμενα. Ξέρω πως στεναχωριόταν και εκείνη όταν είχε φύγει η Έλενα και με έβλεπε σε αυτή την κατάσταση, όπως επίσης ξέρω ότι τώρα που είμαι καλά χαίρετε και αυτή με την χαρά μου.
Μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε για το σπίτι της Μελίνας. Η διαδρομή ήταν ήσυχη και ακούγαμε μουσική καθώς η Έλενα κοίταζε τον δρόμο και εγώ έξω από το παράθυρο τα φώτα της πόλης. Μισή ώρα αργότερα και βρισκόμασταν έξω από το σπίτι της. Χτυπήσαμε το κουδούνι και μικρά βηματάκια έτρεξαν να μας ανοίξουν. Μόλις άνοιξε η μεγάλη ξύλινη πόρτα, ξεπρόβαλε ο μικρός Λευτέρης. Τι μικρός? Ολόκληρος άντρας έγινε. Μόλις με είδε αμέσως έτρεξε κατά πάνω μου και εγώ με μεγάλη ευχαρίστηση τον έβαλα στην αγκαλιά μου χαμογελώντας.
"Νονά μου" είπε και με έσφιξε πάρα πάνω με τα μικροκαμωμένα του χεράκια
"Αγάπη μου! Πως μεγάλωσες έτσι εσύ?" ρώτησα και του έδωσα ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο
"Είδες? Έχω γίνει μεγάλος άντρας" είπε με θαυμασμό και πήρε μια αστεία έκφραση κάνοντας με να γελάσω δυνατά, το ίδιο και η Έλενα
"Εγώ δεν έχω αγκαλιά?" ρώτησε η Έλενα το μικρό αγόρι παριστάνωντας την θυμωμένη
"Φυσικά έχεις και εσύ" είπε ο Λευτέρης και αμέσως έφυγε από εμένα και έτρεξε στην αγκαλιά της Έλενας. Εκείνη τον αγκάλιασε σφιχτά και χαϊδέψε τα μαλλιά του
"Θα έρθετε μέσα ή θα αγκαλιάζεστε στην εξώπορτα για ώρα ακόμα?!" ρώτησε η Μελίνα που βγήκε από την κουζίνα και μας πλησίαζε
"Θα μπούμε σταματά" της απάντησα και την πήρα μια τεράστια αγκαλιά και εκείνη αμέσως ανταπέδωσε
Πλέον οι ώρες εργασίας μου στην εταιρία έχουν αυξηθεί το ίδιο και σε εκείνη με αποτέλεσμα να μην βρισκόμαστε τόσο όσο θα θέλαμε, όμως κάθε σαββατοκύριακο το περνάμε μαζί. Το Σάββατα πηγαίνουμε για καφέ, ψώνια, βόλτες, και την Κυριακή το μεσημέρι μαζευόμαστε όλοι μαζί για φαγητό, κάποιες φορές έρχεται στο σπίτι μας εκείνη με τον Άλεξ και τον μικρό Λευτέρη, ενώ άλλες φορές ερχόμαστε στο δικό της εγώ με την Έλενα.
"Μου έλειψες" της είπα μόλις την άφησα από την αγκαλιά μου
"Και εμένα! Έλενα τι κάνεις?" απάντησε και έπειτα έριξε το βλέμμα της στην Έλενα που βρισκόταν ακριβώς πίσω μου
"Καλά είμαι Μελίνα μου εσύ?" ρώτησε η Έλενα και φιλήθηκαν σταυρωτά
"Καλά είμαι. Ελάτε περάστε μέσα" μας είπε η Μελίνα και μπήκαμε στο εσωτερικό του σπιτιού
Καθίσαμε στον καναπέ και η Μελίνα μεταφέρθηκε στην κουζίνα. Λίγα λεπτά αργότερα βγήκε με ένα δίσκο που πάνω του υπήρχαν καφέδες. Τους ακούμπησε προσεκτικά στο τραπέζι και κάθισε στην πολυθρόνα απέναντι μας.
"Λοιπόν κορίτσια μου πως και από εδώ? Δεν είχατε πολύ δουλειά σήμερα?" ρώτησε η Μελίνα και ταυτόχρονα ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της
"Δεν πήγαμε στην εταιρία σήμερα. Ήρθαμε να σας χαιρετίσουμε αύριο πετάμε για Ισπανία" απάντησα και η Μελίνα μας κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο απορία
" Τι πάτε να κάνετε στην Ισπανία?" ρώτησε η Μελίνα με φωνή γεμάτη περιέργεια
"Έχω ένα επαγγελματικό ραντεβού και θα έρθει μαζί μου" είπε η Έλενα με ένα τεράστιο χαμόγελο
" Μμ έτσι το λέμε τώρα?" ρώτησε η Μελίνα σηκώνοντας το φρύδι της
"Επαγγελματικό είναι σοβαρά " απάντησε η Έλενα πριν προλάβω να πω κάτι εγώ
"Μάλιστα ωραία! Και πότε γυρνάτε? " ρώτησε η Μελίνα
" Σε μια εβδομάδα λογικά. Να κάτσουμε και λίγο να ξεκουραστούμε " είπε η Έλενα χαμογελαστή
"Νονά νονά έλα να σου δείξω ένα καινούριο παιχνίδι που μου πήρε η μαμά μου" ήρθε ο Λευτέρης τρέχοντας κατά πάνω μου και ξεκίνησε να με τραβάει από το χέρι στην προσπάθεια του να με κάνει να σηκωθώ από τον καναπέ
" Έρχομαι " είπα και σηκώθηκα.
Ο Λευτέρης χωρίς να με αφήσει από το χέρι με έσυρε μέχρι το δωμάτιο του. Καθίσαμε στο κρεβάτι του και παίξαμε για όσο ήθελε. Μου είχε λείψει ο μικρούλης με τόσες υποχρεώσεις δεν προλαβαίνω να τον δω όσο θέλω. Καθόμουν στην άκρη του κρεβατιού και τον παρατηρούσα να παίζει με τα τουβλάκια του. Οι κινήσεις και οι εκφράσεις προσώπου του φανερώνουν ότι είναι παιδί της Μελίνας. Οι ομοιότητες τους είναι πάρα πολλές. Όσο μεγαλώνει της μοιάζει ακόμα περισσότερο. Άραγε εγώ με την Έλενα θα αποκτήσουμε ποτέ παιδάκι? Να είναι στο σπίτι να τρέχει και εμείς να το κυνηγάμε από πίσω? Να παίζουμε και εμείς με τις ώρες μαζί του? Πόσο πολύ θέλω ένα παιδάκι να με φωνάζει "μαμά". Τις σκέψεις μου τις διέκοψε μια φωνή που μου πήρε μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να καταλάβω ποιος είναι. Άνοιξα τα μάτια μου και έβλεπα θολά όμως μπόρεσα να διακρίνω την Μελίνα. Είχε γονατίσει μπροστά μου και με κοιτούσε με ένα λυπημένο βλέμμα.
"Δανάη τι έγινε?" ρώτησε με ήρεμο τόνο η Μελίνα
"Είμαι καλά πάμε κάτω?" ρώτησα και σκούπισα τα δάκρυα μου από το μάγουλο
"Δεν θα πάμε πουθενά. Θέλω να μου πεις τι έχει γίνει. Έκανε κάτι η Έλενα?" συνέχιζε να ρωτάει η Μελίνα φανερά ανγχωμένη
"Όχι απλά όπως έπαιζα με τον Λευτεράκη είδα πόσο πολύ σου μοιάζει. Και όσο μεγαλώνει σου μοιάζει ακόμα περισσότερο" απάντησα και χαμογέλασα
" Ναι αλλά δεν είναι αυτό. Έλα λέγε Δανάη γιατί η Έλενα είναι μόνη της κάτω και αν αργήσουμε και άλλο θα ανέβει να μας βρει και πάω στοίχημα ότι δεν θες να σε δει έτσι " είπε η φίλη μου και εγώ πετάχτηκα σαν ελατήριο από το κρεβάτι του Λευτέρη και σκούπισα ξανά το πρόσωπο μου σε μια προσπάθεια να κρύψω το ξέσπασμα μου.
Το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να με δει η Έλενα έτσι και να ξεκινήσει να ρωτάει. Δεν θέλω να της κρατάω μυστικά αλλά δεν θέλω να τις πω αυτές μου τις σκέψεις. Άλλωστε είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο. Και δεν είμαι ούτε εγώ έτοιμη για ένα παιδί αυτή την στιγμή. Και είμαι σίγουρη πως η Έλενα δεν θέλει ούτε να το ακούσει.
Πήγα να βγω από το δωμάτιο όμως η φίλη μου, μου έκοψε την φορά.
"Δανάη έχει γίνει κάτι και δεν το λες?" ρώτησε η Μελίνα με τρεμάμενη φωνή
"Απλά να σκεφτόμουν αν θα κάνω ποτέ παιδί. Ξέρεις να φωνάζει, να τρέχει μέσα στο σπίτι, να γελάει, να με λέει μαμά" είπα και χαμογέλασα λυπημένα
"Και βέβαια θα κάνεις. Όμως μην βιάζεσαι είσαι μικρή ακόμα. Σημασία έχει ότι είσαι με την Έλενα. Όλα τα άλλα θα έρθουν όταν πρέπει " είπε η φίλη μου και με πήρε μια αγκαλιά για να με καθησυχάσει.
Κατεβήκαμε στον κάτω όροφο και είδαμε μια Έλενα ανήσυχη. Μόλις την πλησίασα ξεκίνησε να με 'Σκανάρει' από πάνω ως κάτω, μέχρι που οι ματιές μας συναντήθηκαν. Είμαι σίγουρη ότι κατάλαβε πως κάτι έχω όμως αποφάσισε να μην μιλήσει προς το παρόν. Αν και είμαι βέβαιη πως όταν γυρίσουμε σπίτι δεν γλυτώνω την ανάκριση.
Αφού συζητήσαμε για λίγο ακόμα αποφασίσαμε να φύγουμε. Μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε την διαδρομή για το σπίτι. Η Έλενα μου έριχνε κλέφτες ματιές και αμέσως κοιτούσε τον δρόμο. Το ίδιο έκανα και εγώ. Γενικά υπήρχε μια περίεργη και αμήχανη σιωπή μέσα στο αυτοκίνητο. Την σιωπή αυτή αποφάσισε να σταματήσει η Έλενα.
"Δεν θα μου πεις τι έχεις?" ρώτησε χωρίς να πάρει τα μάτια της από τον δρόμο
"Τίποτα μωρό μου άγχος για το ταξίδι" απάντησα ψέματα
"Δανάη θέλω να μου πεις τι έχεις. Είμαστε μαζί, είμαστε ζευγάρι θέλω να ξέρω τι σε απασχολεί" είπε με ανησυχία και εγώ ξεροκατάπια χωρίς να απαντήσω. Η Έλενα έκανε μια στροφή και πάρκαρε σε ένα χωράφι.
" Δεν σε κάνω ευτυχισμένη? "ρώτησε λυπημένα και εγώ ένιωσα την καρδιά μου να σπάει σε χιλιάδες κομμάτια
" Τι λες ψυχή μου?! Τι λες?! Μαζί σου είμαι κάτι πάρα πάνω από ευτυχισμένη" απάντησα ειλικρινά και χάιδεψα το μάγουλο της στοργικά.
"Τότε τι είναι?" ρώτησε και με κοίταξε βαθιά στα μάτια
"Να απλά σκεφτόμουν... " είπα και χαμήλωσα το βλέμμα μου κάτω χωρίς να ολοκληρώσω την φράση μου
"Πες μου μωρό μου τι σκέφτεσαι " ρώτησε γλυκά και σήκωσε το πρόσωπο μου για να την αντικρίσω. Εγώ πήρα μια βαθιά ανάσα και απάντησα.
"Πως θα σου φαινόταν αν στο μακρινό μέλλον κάναμε ένα παιδάκι?" ρώτησα και περίμενα με ανυπομονησία την απάντηση της
"Θα μου φαινόταν τέλειο. Για αυτό ανησυχείς? Φοβήθηκες πως δεν θέλω?" με ρώτησε με γλυκιά φωνή
"Ναι" απάντησα ντροπαλά και εκείνη χαμογέλασε και με έβαλε στην αγκαλιά της
" Θέλω ότι σκέφτεσαι να μου το λες εντάξει?" ρώτησε και εγώ έγνευσα καταφατικά
Μετά από λίγη ώρα βρισκόμασταν στο σπίτι μας. Η Έλενα έβαζε τα ρούχα της σε μια βαλίτσα και εγώ έβαζα τα δικά μου σε μια άλλη. Το ταξίδι στην Ισπανία θα κρατήσει αρκετές μέρες οπότε χρειάζεται να πάρουμε αρκετά. Αφού τελειώσαμε με τις βαλίτσες, ξαπλώσαμε αγκαλιά στο κρεβάτι και ένας γλυκός ύπνος δεν άργησε να μας συνεπάρει.