Briar's POV
Mistress huh... What a pain...
Ng tuluyan na akong Makalayo sa kanila at siguradong di na nila ako nakikita ay tinakbo ko na Ang room ko, agad Naman akong nakarating duon at mabilis na binuksan Ang pinto niyun at agad na pumasok, napaupo Naman agad ako sa sahig after dahil sa kawalan ng lakas...
Hindi ko na kase kayang itago pa Ang sakit na nararamdaman ko na kanina ko pa pinipigilan habang kausap sila...
Yung mga luha na kanina pa gustong lumabas ay tuluyan na ring kumawala sa aking Mata natila napakalaya na nila, walang tigil Ang pag agos nun na parang masiglang batis na umaagos sa kawalan
He doesn't feel guilty at all... That confirm na ginamit nya Lang talaga ako, na gusto nya Lang makuha Ang...
"aaaaaahhhhhh!! I hate you!! I hate you death!!!" Malakas na sigaw ko at Wala sa sariling kinaha Yung base na malapit sa akin at malakas na itinapon sa kaharap Kong pader Kaya nag kasira sira iyun
Patuloy Lang Naman Ang pag iyak ko dahil di ko iyun magawang mapatigil dahil sa sakit Ng nararamdaman ko, di ko Kaya Ang pakiramdam na to
Tumayo ako sa pwesto ko at lumapit sa basag na base, kumuha ako Ng isang part niyun at nag punta sa balcony
Napatingin ako sa magandang view nuon pero bakit tila nasasaktan ako dun? Memories hurt me badly
Nanginginig Ang mga kamay ko na itinapat Ang basag na kapirasong base sa may pulsuhan ko, nanglalabo Ang tingin ko dahil sa mga luhang humaharang duon
Isa Lang naman eh, it won't hurt me badly too right?? Kailangan ko Lang talaga Ng distraction ngayun...
"I... I can't do it..." Mabilis nasabi ko at inilayo Ang aking pulso sa basag na base, tinapon ko Naman iyun sa labas dahil baka Kung ano nanaman Ang magawa ko sa sarili ko
What I'm even thinking mamamatay ako! Napailing na sabi ko sa aking isip, kasabay Naman niyun Ang pagpunas ko sa luhang asa mga Mata ko
" I need to live" nabulong ko nalang at nag buntong hininga, nag babadya na Naman Ang mga luha ko pero agad ko iyung pinigilan, Bumalik nanaman ako sa loob at nag tungo sa cr para mag ayos na Ng sarili ko
But then...
"Look at you... Such a broken girl..."
Sabi Ng repleksyon ko habang nakatingin sa akin, natigilan Naman ako dun
di ko in-expect na may salamin pa dto sa loob Ng cr but then it's too late para umalis, dahil Nakita ko na ito, dahil sya Ang unang bumungad sa akin
She's looking devilish as always, having those smirks na parang laging may plano na Hindi maganda, but in some reason ay Hindi ako nakaramdam Ng kaba at takot habang kaharap sya
I'm numb because of the pain
" He hurt you doesn't he?" Nakangiting tanong nito, nag iwas Naman ako Ng tingin duon
I suppose not to talk to her... I'm just hallucinating again...
" That must be hurt haha... But I'm kinda sad too... I'm you after all...." Pag papatuloy nito adun Lang Naman ako nakatayo
" Your numb... Here Just grab my hands briar... Promise I'll shu your pain away if you did..." Sabi nito na nakaagaw Ng attention ko, Kaya agad akong napatingin sa kanya pero nginitian Lang ako Ito Ng nakakaloko
" You can do that?" Tanong ko habang naka tingin sa kanya, mas lumawak Ang ngiti nito dahil sa sinabi ko
"Yes briar... You just need to grab my hands... I assure you... Your pain will vanished like a thin air..." She answers, napatitig Naman ako sa kamay nitong naka lahad sa harap ko
Marahan ko namang iniangat Ang kamay ko after some time at dahang dahang inilapit duon para abutin Ang kamay nya, but Ng ilang pulgada nalang Ang layo nito sa salamin ay agad Kong tinigil Ang aking kamay Kaya Nakita ko itong tumalim Ang mga mata
" Grab my hands briar, grab it " utos nito, napatingin Naman ako sa mga Mata nya
"No" mabilis na sabi ko at nilayo Ang kamay ko sa salamin Kaya agad nya iyung ikinagalit
" Why are you so stubborn!! I'm willing to help you!! Just grab my hand!! I told you didn't I!!? I'll shu your pain away!" Malakas na sigaw nito, agad Naman akong napailing duon
" I don't need your help..." I said
" What are you talking!!?? You need me!! You wi----"
" I don't need you, your just an illusion of my mind, don't bother me" pagputol ko sa sasabihin nya, mas nagalit Naman iyun pero sinabuyan ko na Ng tubig Ang salamin Kaya agad itong nawala at Bumalik Ang tunay kong reflection...
" Napigilan ko sya sa ngayun... Ewan ko nalang sa sunod" nabulong ko at nag buntong hininga, di nanaman ako nag talagal duon at lumabas na at agad na humiga sa Kama ko
I'll be fine with out them....
_______NEXT_DAY________
Kanina pa ako nakatitig sa bag ko na tanging gamit na dadalhin ko paalis, since Ito Lang Ang dala ko Ng mapunta ako dto ay Ito Rin Ang dadalhin ko pauwi
Suot ko Rin Ang damit na suot ko Ng bagong dating ako dto with my coat that represent as a doctor, yes back to my own self again
Hindi ko nakailangan Ang kahit na anong mga damit dto na mag papaalala Lang sa akin Kung gaano ako kasaya at nasaktan sa lugar na to
Call me coward pero I don't care, Ang gusto ko nalang ay malimutan Ang lahat Ng to, Ang sakit nararamdaman ko... Gusto ko silang mawala lahat Ng parang bula at di ko na maalala pa kahit walang tulong na galing sa Isa Kong katauhan
At Kung ako talaga Ang tatanungin ay Hindi ko talaga to inaasahan, na ganito Ang mangyayari after everything na nangyari sa amin, parang Ang saklap masyado...
Pero ayaw ko namang maging kabit habang buhay, kailan man ay Hindi ko binalak na maging isa Kaya nga nag sikap ako para mabubay Ang sarili ko Ng walang dinedependihan
Ayokong mabahiran Ng kahit na anong dumi Ang pangalan ko after 22 years na pag iingat ko dto, ayokong masayang Ang mga pinag hirapan ko sa maling tao
And Isa pa Hindi Naman ako Yung tipo Ng Tao na pagtinataboy eh mag pupumilit parin na sumuksik at mag stay sa tabi Ng Tao na yun, I mean naging tanga na nga ako nung una tas mag papakatanga pa ako? That's ridiculous, not so me
Yes ako Yung tipo ng taong madaling kausap, kapag ayaw na sa akin Ng isang Tao then be it, aalis ako Kung sa tingin ko Naman ay ikakasaya nya Yun, Hindi na ako mag mamatigas pa
Mas ok na Yung umalis ako Ng meron pang kahit na kaunting dignity at pride kaysa mag pakabulag sa taong di Naman ako mamahalin Ng totoo, ako Lang kase Ang masasaktan kase one sided love Lang Ang nangyari
I really need to leave, parang nasasakal na ako sa mansyon to kahit saan ako mag punta... Naalala ko Lang lahat Ng nangyari sa amin at nasasaktan ako sa part na memories nalang iyun at di na mauulit pa...
I hate it... I hate the fact...
Nabalik ako sa reyalidad Ng may kumatok sa pinto Ng room na tinutuluyan ko, yes Hindi na ako umapak pa sa room ni death after Ng nangyari kagabi, dto ako sa dati Kong room nag stay If your not informed yet
Napatingin Muna ako sa orasang asa taas Ng Kama ko bago mag buntong hininga, 5 palang Ng umaga at mamayang 8 pa Ang flight ko pabalik sa lugar ko, Ang aga Kong nagising, or Maybe you can say na Hindi talaga ako nakatulog Ng maayos dahil narin siguro sa nangyari sa cr kagabi at sa mga sinabi ni death Kaya kahit Wala pa Ang araw ay gayak at ayos na ako para paalis
"Mathew?" Takang tanong ko Ng pagbukas ko Ng pinto ay sya Ng bumungad sa akin, medyo gulat Rin nga ako dahil Ang akala ko ay si inang ymari Ang makikita ko dun
" I knew it na dto Kita makikita " buntong hiningang Sabi nito, nginitian ko Lang Naman sya
" Ahmm yeah, please come in " kalmadong paanyaya ko sa kanya at binuksan Ang pinto para makapasok ito, after that ay marahan ko rin iyung sinara
" So bakit parang napa aga ka ata Ng punta dto? " Pag tatanong ko na agad para d na mag tagal masyado Ang katahimikan, nag punta Rin ako sa mga bintana at binuksan iyun Kaya agad na pumasok Ang malamig na simoy hangin, Wala pang liwanag Kaya madilim pa sa labas
Binuksan ko Rin Ang balcony dahil feeling ko talaga ay nasosuffocate ako dto sa loob pag walang sariwang hangin akong nalalanghap
" We need to talk " parang nahihirapan na sabi nito, di ko Naman sya binigyan Ng pansin at nanatiling nakatingin sa labas
His here to convince me na wag nang umalis... I know that already but I'm leaving this place today, no one can change my mind
I don't need more pain...
"We're already talking Mathew" i responded, narinig ko Naman itong magbuntong hininga
" I'm serious bri yo---"
"I'm serious too Mathew, I don't take jokes for now so I really hope na my plane is ready" pagputol ko sa sasabihin nya at marahang bumaling sa kanya
" Bri please, you know na mapapahamak ka pag umalis ka " he pleaded as he convince me but di na mag babago Ang isip ko
" I know... But I don't want more pain Mathew, so please don't make it hard for me, I wanted to leave this place" I explained, hoping na maiintindihan nya ako
Hindi naman kase ako galit sa kanya, his just fallowing orders Kaya d ko sya pwedeng sisihin, Wala Naman pwedeng sisihin kundi Ang sarili ko dahil naging tanga ako
"Briar---"
"Don't, you can't convince me to stay Mathew, buo na Ang desisyon ko, so please ready my plane " pag putol ko ulit sa sasabihin nya, nag buntong hininga naman ito as a defeat
" Guess I can do nothing to make you stay after all, I'm really sorry bri" he said, umiling Lang Naman ako dun
" Don't be Wala ka namang kasalanan, it's ok " mahinang sagot ko at nag iwas Ng tingin, biglang nag labo kase Ang Mata ko at baka Makita nya pa akong umiiyak
Akala ko pa Naman ay tapos na akong umiyak kagabi Hindi pa pala
"It's obvious na hinda ka ok bri, come here, you can cry on my shoulder, Ito Lang Ang magagawa ko para sayo" malungkot na sabi nito at binigyan ako Ng isang ngiti bago sya umupo sa kamang andito at tinap Ang balikat nya
"Sorry, naabala pa Kita huh" natatawang sabi ko pero patuloy parin ang pag agos Ng luha ko
" No, I'm the who should say sorry, we cause you troubles... " He said, nginitian ko Naman sya, then lumapit na ako sa tabi nya at sumandal sa balikat nya
Kung siguro sya Ang nauna sya Ang mamahalin ko... Hindi Naman mahirap mahalin si Mathew dahil may soft side Ito na pwede mong dipendihan, sya Yung taong nag so-sorry kahit Hindi Naman sya Yung may kasalanan
Hi really is a good man, swerte Ang mapapangasawa nya
After that conversation ay natahimik Ng Ang buong room tahimik Lang Naman akong umiiyak sa balikat nya as he offers, we stayed like that for almost 20 minutes at unti unti nang lumiliwanag sa labas Kaya pinanuod Lang namin iyun
"Hey Mathew?" Tahimik na tawag ko sa kanya after some moment, he just hummed as respond Kaya nag salita na ulit ako
"Can you do me a favor?" Nakatulala sa kawalan na tanong ko, medyo nag papasalamat din ako dahil tumigil na sa katutulo Ang mga luha ko
"As long as I can do it, it's fine" sagot nito, marahang tumango Naman ako dun
" Then... Then can you kiss me?..." I whispered in the thin air still not thinking straight, and as expected Mathew flinch in his seat at agad akong tiningnan, medyo lumayo Rin Ito para mas tingnan Ang kabuuan ko
I'm a worst person, kelan ba ako naging ganito??
Agad Kong nasapo Ang ulo ko at napailing iling, maling gumamit Ng isang Tao briar!! Umayos ka nga!!
"Sorry, i-i'm not thinking straight, j-just never mind it " pailing iling na sabi ko, pero agad akong natigilan Ng may kamay akong naramdaman sa pisngi ko Kaya agad akong nag angat Ng tingin
" Mathew? " nabulong ko nalang at medyo shock sa ginawa nya, ilang pulgada Rin Lang Ang layo namin, Kaya ramdam ko Ang mainit nyang hininga sa aking balat
" It's fine if you wanted to use me " he whispered back, at bago pa man ako makareact ay naramdaman ko na Ang malambot nyang labi sa akin
I was shock but recently find myself closing my eyes and let him kiss me, the kiss was soft at puno Ng pag-iingat na para bang kahit anong oras ay mababasag ako, it was comforting me... And that's all, wala akong naramdaman na spark unlike death, Wala Yung feeling na mananayo lahat Ng balahibo ko at parang nakokoryente ako, the kiss was just made to comfort me and nothing more
Hindi Rin Ito nag tagal at si Mathew na mismo Ang kumalas, we breathe out para punan Ng hangin Ang aming dibdib, marahan nya namang inalis Ang mga tuyong luha sa aking mga Mata at pinag Tama Ang aming mga nuo, nanatiling nakapikit Lang Naman ako and feel his warmth
Nag stay pa kami Ng ilang sandali sa ganung ayos bago ako na mismo Ang bumasag sa katahimikan
"Thank you mathe----"
" I've watched enough.." putol sa sasabihin ko Ng isang pamilyar na boses, agad na bumilis Ang tibok Ng puso ko at napahigpit Ng kapit sa damit ni Mathew na hawak ko
"Death..." Magkasabayang bulong namin ni Mathew, habang gulat na nakatingin sa taong nakatayo sa bungad Ng pinto
Death was looking pissed at kitang Kita ko Ang pag igting Ng mga panga nya, maitim din Ang aura nito at nakakatakot syang tingnan, parang manununggab kase Ito ano mang oras, isama pa Ang matalim na titig Ng mga patay nyang Mata sa Amin, but mas nafo-focuse Ito Kay Mathew
His mad... What for?? I'm nothing for him...
" Your plane is ready Briar you can leave" death said, it was calm but hide a storm inside, the way he talk was colder than before at nakakatakot talaga sya
At this rate baka mapatay na nya si Mathew...
" And before you go I'll inform you that I'm not responsible for your death so don't blame me, I warned you... " He continued, nakatingin din sa akin Ang mga Mata nya na para bang ako Ang pinaka masamang Tao sa mundo
At di ko maiwasang di maaapektuhan Ng subra sa mga sinasabi nya, every words of him was killing me alive... Ang sakit
"Death! You went too far!" Saway sa kanya ni Mathew pero binigyan Lang sya nito Ng masamang tingin
" Don't talk like you f*cking didn't Calvente! Your lucky I didn't brought my gun with me... If I did, your already lying in the floor breathless " he said with venom, na kala moy ikamamatay mo iyun, after that Naman ay agad narin itong tumalikod at umalis sa harap namin
"I... I'm sorry Mathew" nasabi ko nalang at tumulo nanaman Ang mga luha ko,
I'm really is the worst!! Ano ba itong nangyayari sa akin?? D*mn!! I'm not like this before!!
"Hey hey, not your fault stop crying" agad na Sabi nito at dinaluhan ako
" I'm really sorry Mathew, Hindi ko Lang talaga Alam Ang nangyayari, I'm not thinking straight, paano Kong magalit Talaga sya sayo at patayin ka talaga nya?? Dapat kase di mo nalang ginawa yun" I frustratedly said
Hindi ko kayang mag stand knowing na may mamatay Ng dahil sa akin, Kung bakit ko pa kase nasabi Yun Kay Mathew!?
I know Death.... Baka gawin talaga nya Ang sinabi nito
"Calm down Briar, I'll be fine, and trust me he wouldn't kill me, I mean at least not yet" biro nito, bat napailing iling Lang ako at nahampas sya
" Not time for joke Mathew!! Your unbelievable!! Mamatay ka Alam mo ba Yun?!! " Pagalit ko dto but nag Chuckle Lang Ito Kaya mas nafrustrated ako
"I told you I won't bri, masasayang Ang lahi ko pag nag pahinga ako Ng maaga, now let's go, baka mas uminit Ang ulo Ng isang seloso nayun" mahabang pahayag nito, nasapo ko Lang Naman Ang nuo ko
This is not happening... Kung asa isang bangungut man ako sana may gumising na sa akin... I can't handle the situation right
"Mathew I'm serious... What if---"
"Shhhh... He won't kill me" he cutted what I'm going to say as he assured it, hinalikan Lang Naman ako nito sa nuo and I let him, then sighed defeatedly... I really need one to calm me.
how sad.... I already miss death kahit na di pa ako umaalis.... But I need to leave, it's for my sake....
Who would thought talaga na ganito Ang mangyayari...? Hindi parin ako naniniwala na we're going to end like this... Kahit na nangyayari na... Parang panaginip Lang talaga Ang angyayari Kung Hindi ko lang talaga nararamdaman Ang sakit na nag papahiwatig na asa reyalidad talaga ako
"Now let's go, you still have a flight to catch up, you'll be fine" he said then smile at me, kinuha nya Rin Ang kamay ko at Ang bag ko sa ibabaw Ng lamesa then hinigit na ako palabas Ng silid na Yun
Ito na ba talaga after everything??
*Sigh...
Guess it's really a good bye then....
"Let's go..."
___________
___end chapter ♥️
Sorry for all the grammatical errors ♥️
Please do vote 👇
thanks 😊