Chapter 129:
•••
•••
<• SOMEONE POV •>
"Orchestra!" I shout.
I Immediately summoned my Violin. I close my eyes and started to bow of horsehairs drawn my hand across the strings. I create a beautiful melody.
I used it to hypnotize the Big Scorpion. The King of Dessert. Level 3000.
Habang tumutugtug ang kamay ko, ay naglakad ako palapit sa kinaroroonan ng King of Dessert DAW. Tsk! Walang nagawa ang malaking scorpion kundi ang umungol at sumigaw sa sakit.
Tuloy-tuloy padin ang ginagawa ko. Habang palapit ako ng palapit ay pasakit ng pasakit ang kanyang pandinig. Nagwawala na sya. Kung saan-saan din tumatama ang kanyang matutulis na buntot.
My Violin express the most poignant feeling. But I mixed it with Hypnotism. So that's why he's growling in pain. Pinipilit na hindi tuluyang umepekto ang Magic ng Violin ko.
"Blast bomb!" Cheese used her Magic. She shoot it to the direction of the Scorpion.
I'm just glad that they here to cover me...
"Can you still played that freaking violen? Damn! Ang sakit sa tenga ng tono nyan. Tsk!" Nicole said.
Tiningnan ko sya panandalian. "Ofcourse." sagot ko. Dahil dun ay napamura pa sya.
She didn't like the sound of my Violin. I guess she hates music. Well, I can't blame her. Halos lahat naman kami ay ayaw ng music. Nagbago ngalang simula nang bumalik ako sa dating ako.
I still remembered that day when I met those weird–slash–myterious New Comers. I wonder why they vanished like a thin air. I saw it with my own eyes.
And that Man with the Lightning Magic...
He's...
Idiot.
"Medea!" I snapped back into reality. I heard my brother voice. "Are you okay?" tanong nya.
Nginitian ko sya sabay tango. Paulit-ulit akong umiling para mawala na ang mga thoughs na pumapasok sa Isip ko. Ayokong mag-isip ng kung ano-ano ngayon.
I need to focus. For this Level Up Ranking Quest. Damn this New School!
"Scepter." I command my scepter to summond. Nagtaka ang mga kasama ko sa ginawa ko. "No effect. He keeps resisting my Magic. Mapapagod lang ako kaka-play kung hindi din naman eepekto." I explained to them. Tumango naman sila. "Reisi!" I shout his name.
"Yes Medea?" And he already in front of me.
"Teleport me there." utos ko. Mabilis naman syang tumango.
Humawak ako sa kanyang balikat. He used his Magic. Teleportation. Namalayan ko nalang na nasa likuran na kami ng scorpion. Mabuti nalang at naintindihan nya kung anong gagawin ko, kaya malapit kay Nicole nya ako dinala.
Habang hindi pa kami napapansin ng Scorpion king, dahil busy sya sa Kuya ko at kay Cheese ay hindi ko na sinayang ang pagkakataon na Ibinigay nila. I command Nicole to used the Magic-Ability of her Scepter.
"Ultra Ulterior!" She shout.
Biglang may namuong kulay Violet na Magic Circle sa lupa. Kaming Anim na napapalibutan nito.
She said that this Magic-Ability was like a Teleportation with the Collaboration of Invisible Barrier.
Habang nagiging Visible padin ang Violet Magic Circle sa paanan namin ay hindi kami masasaktan ng Scorpion King.
And guess what, the Scorpion King was like a human. He notice it. Napansin nya ang kulay violet na Magic Circle sa paanan namin. He didn't attack. He just stared at it.
Hindi ko alam kung Illusion lang ba ang Wild Animals nato o totoo? Hindi din ako sigurado kung nasa Isang Illusion place kami. We're just Teleported in here. Pumasok lang kami sa mga weird na doors nayun, and baam! Napunta na kami dito.
The Master of this Academy said that It was part of our training. Inilipat kami sa paaralang to hindi para maging señorita. Kung ano ang ginagawa namin sa former school namin ay ganun din daw ang gagawin namin dito.
Enjoying and feeling Señorita was also part of our routine in our former school. Kaya pwede din naming gawin dito yun. Parte nadin ang pagiging señorita ang pagpunta kami. Alangan naman puro kami training and training? We also need rest!
Used a common sense Master Inari.
Huminga ako ng malalim. I command my Scepter. Biglang yumanig ang lupa. Nagsimula itong bumitak. Hanggang sa tuluyan na ngang lumaki ang bitak. Akala ko ay tuluyan ng mahuhulog ang Scorpion King sa butas but In a blink of my eyes, he used his spiky and poisonous tail to support his body.
"Dammit!" Napamura nalang ako. "Is he that smart? Tao ba sya na isinumpang maging ganyan?" tanong ko nalang.
"Well, he's Level was high Medea. Natural malakas syang kalaban." Nicole said.
Kinalma ko nalang ang sarili ko. Oo nga naman pala. He's a Level 3000 Wild Animals. A very dangerous opponent sa mga kagaya namin na hindi pa nakakalahati sa Magic Level nya—except me.
Because I think my Magic Level was higher on that Scorpion King.
Pero... Level 3000 naman pala ang Scorpion nato bakit dito pa kami pinapasok ni Master Inari? Damn that weird Master of this School. Gusto nya bang mamatay kami dito?
"Ano ng gagawin natin?" tanong ni Cheese pagkalapit samin.
"Kill it." My brother said with amusement in his eyes.
"As if its was an easy." Reisi said.
"Yeah. Isang oras na ata tayong andito. Pero kahit ni Isa, hindi man lang natin sya nakitang bumagsak." Ken said.
Magkatabi na kaming Anim. Parehong pinapanood ang Scorpion King na umaangat galing sa butas na lupa. Pagka-angat nya ay Isang malakas na sigaw ang kanyang pinakawalan. Nakakabingi sa tenga sa sobrang lakas nito.
"Uhh..." Hinanda ni Nicole ang kanyang sarili. Ganun din ang Apat. "He's looking at us like he's going to kill us with one snap of his tail."
Mabilis na tumakbo sa kinaroroonan namin ang Scorpion King. Ang mga mata nya ay handa-handa na talagang patayin kami. Kahit na ganun naman talaga sya kung tumitig.
"Why don't we used the Magic-Ability of Ken Scepter?" Suggestion ko.
Lahat naman sila ay napatingin sakin. Yung tingin na hindi makapaniwala sa narinig.
"Huh?"
"What?" Ken was shocked.
"Seriously?" Nicole raised her left brow. "Gusto mo bang mamatay tayo dito?!" pasigaw nyang tanong.
"No."
"Then bakit gusto mong gamitin natin yun?"
"Para okay na."
"Anong 'para okay na?' Medea, bumalik ka lang sa dating ikaw, naging mahina na ang function ng brain mo." Nagsalubong ang kilay ko. "Uhh. I'm sorry. Pero hindi ko babawiin ang sinabi ko."
"That's why I suggest it Nicole." Seryoso kong sabi. "Using Ken Scepter is the only way to leave this place." Magsasalita pa sana sya, but I cut her off. "Think, why would I suggest It If you think that were just going to die? Why would I say 'No' when you ask me na 'gusto mo ba akong mamatay?' Its because I believe that using his scepter doesn't mean were going to die."
I don't know why she's always like that. She always think that Ken Magic can make us die.
Maybe, Trauma?
"Look." sabay turo ko sa lalakeng nakayuko na ang ulo. "He looks sad on what you said, Nicole. Nakaka-offended yung sinabi mo. You always believe that Ken Scepter was for destruction. You didn't even know about his scepter."
"But I saw it with my own eyes Medea. On how he used his scepter. It's... It's like a c-c—" I cut her words.
"Curse?" I sarcastilly laugh. "It is not a curse, Nicole." Hinawakan ko ang kanyang kwelyo. "It was a 'Gift'." Pag-didiin ko mismo. "A Gift to save peoples lives. And specially for him. Hindi yan curse. Tandaan mo yan."
"Ahh... M-medea? Yung Scorpion..."
Narinig ko ang sinabi ni Cheese. Pero hindi ko sya nagawang lingunin. Dahil masyado akong busy sa pakikipagtitigan kay Nicole. Walang bumabawi samin ng tingin.
Babawi nalang ako mamaya sayo Cheese...
"I'll distract it." I heard my brother voice. "Ayusin nyo problema nyo. Tsk!" Naramdaman ko nalang na nawala na sya sa tabi namin.
"Ang nakita mo noon ay ang batang Ken. Hindi ang Ken ngayon. You always dwell your mind on the past, Nicole." Binitawan ko sya. "Sa tingin mo ba, after this years hindi nya magagawang kontrolin ang kapangyarihan ng Scepter nya?" Tanong ko. Pero wala akong nakuhang sagot. "I saw him trained for many years, 5? 6? He spend his life on training just to controled the magic of his scepter. Wala syang ibang ginawa kundi ang magtraining para sa atin. Dahil ayaw nyang maulit pa ang nangyare noon. He doesn't want too hurt us again, Nicole."
Matapos kong masabi yun. Silent was the only answered that I've received. Okay. I think I said it all. I felt relieved. This is the first, after what happens to me. Im back at the time kung saan ay nailalabas ko sa aking bibig ang mga salitang sinasarili ko lang.
Pero alam ko na opposite ang paniniwala ko sa sinabi ko...
Simula nang magbago ako. Sinasarili ko nalang ang mga bagay na dati ay sinasabi ko sa kanila noon.
But now...
"M-medea..."
Napalingon ako sa kanya.
Is he... Crying? What the hell?
"Hey. Ken? Youre not a girl." Iirap sana ako kaso pinigilan ko lang. Tsk!
"W-welcome back..."
Natigilan ako sa sinabi nya.
'Welcome back...'
This is...
"I-I'm sorry Medea." Nagulat ako ng lumuhod pa talaga sya sa harapan ko. "Im so sorry."
"Nicole..."
... The second time na sinabi nila sakin ang salitang 'Welcome back'.
Napangiti nalang ako.
'Im back.'
"K-ken..." Pareho nyang hinawakan ang kamay namin ni Ken. "Im sorry."
She's holding Ken's left hand while mine is the right. She's kneeling In front of us.
"Nicole..." He kneeled down. "Okay lang. Masakit pero dahil galing sayo yung sorry tatanggapin ko." Pinusan nya ang tubig sa pisngi ni Nicole. "Uyy umiiyak sya. At sa harapan ko pa—" Nicole punch him. "Arayy ko!"
"Tsk!" Tumayo sya. Pinagpagan ang suot. "This is the last."
"Luh huwag naman." Tawa-tawa namang tumayo si Ken. "Gusto ko pang makita kang umiyak eh."
"Pero ako, ayoko. Im too tired of crying." Mataray nyang wika.
"Tired of crying?" Napalitan ng lungkot ang kanyang expression sa mukha.
"Ken?"
"That's nonsense."
Sumingkit ang mga mata ko.
He's holding something...
"Wala." Umiling sya sabay punas sa kanyang mga mata. "May naalala lang." dagdag nya.
I looked at Cheese direction. She's also looking at Ken direction. Her eyes was telling something.
Alam ko na Childhood Bestfriend silang dalawa...
Maybe, may alam sya na hindi nasabi sakin ni Ken.
"Ah guys? I think we need to help Drey." Nakuha nya ang Attention namin.
"Gods! I forgot. Medea." Ngumiti sya. "Again. Im sorry." Nginitian ko din sya pabalik. "Maybe hindi pa siguro ako nagbabago. I mean medyo bumabalik na ako sa dati. But..." Napatingin sya sa gawi ni Kuya. "Not all. Maybe kailangan ko ng sanayin ang sarili ko na harapin ang Present time. And yeah, youre right. I was like a bubble gum, still sticking on my past."
"Are you guys done? I need help here. May limit lang ang Emperor Time ko!" We heard my brother voice.
So that's why he easily defeated the Scorpion King. I mean hindi nya talaga natalo, nagawa nya itong patumbahin ng hindi man lang sya gumagalaw sa kanyang kinatatayuan.
Kahit nakay kina Nicole and Ken ang paningin ko. Tinitingnan ko padin sya sa Pheriperal Vision ko.
He's using the Magic-Ability of his Green Scepter. Emperor Time.
"Okay. Got it. We will help you D—" Napatigil sya. "Uhh. What's the plan?" Tanong nya samin. "We need a plan. Para matalo yan."
"Nakalimutan mo ba ang sinabi ko kanina?" Makahulugan kong tanong sa kanya. Natigilan sya ng makuha ang Ibigsabihin nun.
"Right. Sinadya kong kalimutan. Sorry." Pinilit nyang ngumiti. "Do it Ken."
"Huh?" Nagulat sya.
"OA? Kakasabi ko lang. Just do it. Summond your Scepter." Nasa state of shock pa si Ken. "Gusto mo bang makalabas ng buhay dito? O mamatay ng buhay dito?" She sarcastically asked.
I smiled.
She's back.
"O-oo na. Gagawin ko na nga."
Sabay kaming umatras. My brother noticed our move so umatras din sya. Binigyan nya ng daan si Ken papunta sa Scorpion King na bugbog na bugbog. Umaagos din ang dugo sa katawan nito.
"Sana magagawa ko na ito ng maayos." Ken said. Nanginginig ang mga kamay nya. "Scepter."
Napansin kaagad namin ang kanyang Scepter na lumulutang sa kanyang uluhan. Shining so bright like a star. But that Isn't a star. It was one of the Seven Colors of Book of Capricorn.
One of the Unicorn Hairs...
Gold Scepter was the most powerful and Dangerous. Nagiging delikado sya kapag nakipag-contract ka na sa Queen.
Blue Scepter ay talagang delikado na. Lalo na kapag ito ay nasa kamay ni Ken.
Kung may pagpipilian ako, kung Alin sa Anim na Scepter ang kinatatakutan mo? I will choose the Blue. Why? Dahil hindi pa ito masyadong kontrolado ng user.
Isang mali lang na gawa ni Ken sa kanyang Scepter. Mawawala ang buong CostaLestinial City Including the Academy sa Mapa. Tsk!
Kung Ikukumpara ko ang Gold at Blue. Malakas talaga ang Gold. Kapag nagwala ito ay makokontrol ko lang. Pero paano kapag nagwala ang Blue?
End of the CostaLestinial City and the Academy.
Hindi masyadong kontrolado ni Ken ang kanyang Scepter. Ilang taon syang nag training para lang ma-controled ito, pero hanggang ngayon ay ganun padin ang resulta.
Yun ang pilit kong pinapaniwalaan. Na sana ay makontrol nya na ang kanyang scepter.
It's weird though...
"Nuc—" Napalunok sya. Huminga ng malalim. "—Nuclear Sap!" He shout.
Umilaw ang kanyang Scepter.
"Ultra Ulterior!" Nicole also shout. "Level 2!"
Na-amaze ako nang makita ko ang Magic Circle sa uluhan namin. Kung dati ay tanging sa lupa lang ito nagiging visible, ngayon ay pati sa uluhan meron na.
Her Ultra Ulterior was now in a different level.
Dalawang color Violet Magic Circle ang nakapalibot sa amin. Protecting us from the Explosion.
Nuclear Sap...
It was one of his Scepter Magic-Ability. He name it. Simula nang mangyare ang Incident noon, nung hindi pa sya nag-aaral sa Enchanted Hollow Academy, ay naaksidente nyang hindi makontrol ang kanyang Scepter.
Aksidente nalang kasi itong lumabas bigla sa kanyang harapan. Nagkataon din na napadaan kami ni Nicole sa Village nya.
Nagwala ito, sumabog na parang Isang Bomba. Hindi lang isang simpleng bomba. Yung bomba na kayang pasabugin ang kalahati ng Magic World kapag nagtuloy-tuloy ito.
But luckily, he stopped it bago pa man mawala sa mapa ang kanyang village.
He was broken that time.
And only I was there to comfort him.
Nandun din naman si Nicole. But she was just standing. Looking at Ken's face. Fear was swallowing on her eyes that time.
Pareho sila ng nararamdaman noon sa nangyare.
And me...
Natakot din ako sa nakita ko.
Pero mas natakot ako ng malaman na mas delikado pala ang Scepter ko keysa sa kanya.
Minsan, napapatanong ako sa sarili ko...
'Why us? Why did the Book of Capricorn choose us?'
"M-mama."
Bumalik ako sa realidad. Hinanap ng mga mata ko si Ken. Wala akong Ibang nakikita kundi ang nagkakapalang mga Sand.
The Nuclear Sap was not yet stopped.
What the hell?
"Ken!?" I shout his name. "Ken nasaan ka? Answer me!" Halos naikot na ng paningin ko ang buong paligid. "Ken!"
"M-medea..."
"Ken?"
Siningkit ko ang mga mata ko. Unti-unting naging Visible ang shape ng kanyang katawan. Specially the Blue color glowing above.
His Scepter.
I saw him.
"Medea!" I heard my brother voice.
I looked at him. "Im sorry." Ngumiti ako. Paulit-ulit syang umiling. "Kuya."
Then walang pagaalinlangang akong lumabas ng Magic Circle.
And I'm sorry Nicole...
But I need to save Ken.
"Ken!" Sigaw ko ulit.
Palapit ako ng palapit sa kanya. Humihina din ang lakad ko dahil sa lakas ng Sand na mukha syang tinatangay ng hangin.
This is the effect of Nuclear Sap.
Kung wala kami sa Dessert, hindi mababahala ang mga Sand. Kung nasa simpleng daan lang kami ngayon, matatanaw talaga ang pagbitak ng lupa. At ang unti-unti nitong pag-kasira. Pero dahil nasa nababalibutan kami ng nagkakapalang Sand, hindi ko makita ko kung saan na ang parte ang Nuclear Sap nya.
Hinila ko sya palapit sakin. "Ken!" Nakahinga ako ng maluwag ng tuluyan ko syang mayakap. "It's okay. Exhale. You need to calm. Don't think about your family."
Nakaramdam ako bigla ng lungkot.
Family...
Ang kapal ng mukha kong sabihin yan sa kanya.
Sa bagay, wala nga pala akong pamilya. I don't even know who am I or who really I am. I don't know anything about my existence here.
"M-mama..."
"Ken!—" naramdaman ko ang paggalaw ng lupa. Ow shit! Not now please. "Ken!" Pinaharap ko sya sakin. Nakagat ko ng mahina ang pang-ibabang labi ko ng makita ko ang Itshura ng mukha nya.
He look like...
A corpse.
He was still breathing. But his face was pale. His lips was dry. He was trembling. His body was cold like an Ice.
Side effect?
Umangat ang tingin ko sa kanyang uluhan. Tinitigan ko lang ito. Nagsalubong ang dalawang kilay ko nang mapansin ko ang dahan-dahan nitong pag crack. Nagiging visible ang crack-mark.
Kapag tumagal pa ito, ay kasama ang kanyang Scepter sa masisira—ofcourse kasama din kaming dalawa.
But...
Weird.
Why is his Scepter cracked?
Bumalik ang tingin ko kay Ken ng bigla syang natumba. Mabuti nalang at nasalo ko sya.
"M-medea..." Nahihirapan nyang banggit sa pangalan ko. Isinandal ko naman sya sa aking balikat. "I-I c-can..."
"William Kenneth Yu." Seryoso kong banggit sa kanyang buong pangalan.
Naramdaman kong natigilan sya.
"Gusto mo ba talagang mamatay dito ng buhay?" Nagulat ako sa boses nayun. "Ha Kenneth Yu? Medea? Akala ko ba controlado na ng Idiot nato ang kanyang scepter?"
What is she doing here?
"Nicole..."
"Sorry! Lagi nalang akong nag sosorry. Damn! Sa susunod. Kayong dalawa nanaman ang mag sosorry sakin. Sabay luhod!" Salubong na kilay nyang sigaw. "Hoy! Ikaw dyan na mukhang bangkay. William Kenneth Yu. Gusto mo ba kako'ng mamatay dito ng buhay? Pangatlong tanong nayan. Hindi mo sinagot yung una."
"N-nicole..."
"Don't Nicole-Nicole me. Answer my question. Kenneth Yu." Mabagsag sa lupa ang kanyang lakad palapit sa amin. "One." Mabilis nyang hinila sakin si Ken. "Two." Kinuwelyuhan nya ito. "Three." Mabilis lumipad sa mukha ni Ken ang kanyang kamao. "I hate you!"
Bumagsak si Ken sa Lupa na umuubo.
I looked at my left. From the Whirwind Sand to the Sand Floor. The place is not yet visible. Sumingkit ulit ang mga mata ko.
Something is coming...
"N-nicole..."
I saw them in my Pheriperal Vision.
Si Nicole lang pala makakapagbalik sa kanya ng buhay. Tsk!
Kinuwelyuhan ulit nya si Ken sabay suntok. "I hate you!" Suntok nanaman. "I hate you!" Then punch again. "I—"
"I..." Mabilis nyang hinawakan ang kamao ni Nicoke. "D-don't hate you."
Ipinagdikit ko ang aking mga palad.
"I hate you! I don't care if you dont hate me. Just let me say that I hate you."
'I mean, you can pray and need her help. But In a worst condition only...'
"Ang cute mo palang magalit Nicole."
I remember what my brother said to me.
"B-baliw... Now stand up. Ayusin mo tong gulong to."
I guess this is the right time.
'Spirit of the Book of Capricorn and Gold Scepter. Melis, I need your help...'
"Oh no..."
"M-medea..."
"It's your fault! Idiot!"
I smirk.
'... Help me. Please.'
Mabilis kong Idinilat ang mga mata ko. I can feel that my lenses was changed it color. From normal Brown to Gold.
'Make this place drowned by the sand.'
And with one snap of my Finger.
The whole place was drowned by the sand who become liquid like water.
"Let's go!" Sigaw ko sa kanilang dalawa.
Kapag hindi pa kami umalis dito, masasama kami sa paglibing.
Ayokong malibing ng buhay. Tss!
"Medea! That was dangerous!" Sigaw nya kaagad pagkarating namin sa kinaroroonan nila.
"Ikaw mismo ang nagsabi Kuya na hihiling lang ako sa Queen ko kapag nasa worst na condition. Hindi mo ba nakikita ang nangyayare sa atin?" Natahimik sya.
"Okay. You win. Tsk!" I smirked. "We need to get out of here. But the question is..."
"Paano?" Cheese continued.
"Uhh. Guys. Parating na sa atin. We're going to buried alive." Naalarmang wika ni Nicole.
"I guess I don't have a choice."
Pumagitna si Reisi sa amin. Bale napapalibutan namin sya.
"Don't move guys." dagdag nya.
He made a hand cignal. Sa sobrang bilis ay hindi ko man lang ito naintindihan.
"Transfer Jutsu!"
And In a blink of my eye. Ibang paligid na ang nakikita ko ngayon. The Familiar Place.
The Arena.
"Congratulations Enchanted Hollow Academy Students!" Sigaw ng Announcer.
I looked at the Ranking Board.
Umangat ang Rank namin.
From Rank 8, umangat sya ito papuntang Rank 5.
Im glad na nasa Rank 5 na kami. Sayang ang paghihirap namin. Damn!
I don't really like this...
Kaya lang naman kami nagpapakahirap na pasukin ang mga Secret Gates nato para tumaas ang Ranking. Para din tataas pa ang Level namin. Kailangan naming magpa-Level.
Dahil kapag dumating na ang hinihintay namin...
... Siguradong Isang Araw lang nasa Rank#1 na kaagad sila.
Kahapon daw sana ang dating nila. But postpone. Why? Because there's a problem na tanging mga Councils lang dito ang nakaka-alam.
"From Rank Number 8. Enchanted Hollow Academy Students Now is On the Rank Number 5!" sigaw nanaman ng Announcer.
Honestly... I hate her megaphone voice.
"I guess..."
"We're back."
"Finally..."
"We will meet them tomorrow..."
Sabay kaming Anim na bumagsak sa Lupa. Nagulat ang mga nanonood.
"The Strongest Opponent."
And It went black.
To be Continued .....
And Yeahhhh. Dito sa Book 3, hindi nalang kay CATARINA CLAES laging naka Focus ang POV. Bale may sariling Point of View nadin ang Iba.
Kapag TINATAMAD ako, si Catarina lang ang MERON. HAHAHAHA. Pero kapag Hindi ako tinatamad, edi sa Ibang Characters ako makakapag-Focus.
#PlanoKoPalang
HAHAHAHA. Baka kasi mauwi na kay Catarina lang pala yung POV. Nahirapan akong gawan ang Iba. Nahirapan na nga ako sa SOMEONE POV nato. Which mean na kay MEDEA.
And Another Announcement. Hindi ako mahilig maglagay ng mga Names kapag other POV (Except Catarina) kasi lagi po talagang SOMEONE-SOMEONE POV ang nakalagay. HAHAHAHA. (Trip ko lang mga dre)
Saka hindi din naman kayo malilito. Malalalaman nyo din naman sa gitna-gitna kung sinong Characters ang nakalagay na SOMEONE POV. Hehehehe.