" Συ-συγνώμη που σου Φ-φώναξα αλλά ν-νομιζα ότι η-ήταν η μαμά μου" φέρνω το φυλλάδιο που μας μοίρασε τις προάλλες η Χάθαγουεϊ και ένα κενό τετράδιο ώστε να γράψουμε ότι χρειαστεί.
"Β-βασικά Ε-έλεγα ν-να κ-"
"Βικτόρια" με διακόπτει και σηκώνω το βλέμμα μου για τον δω.
" Ν-ναι; "
" Σταμάτα να τραυλίζεις" η φωνή του επιβλητική και βαριά.
" Συ-συγνώμη" παίρνω μια βαθιά ανάσα και κοιτάω το φυλλάδιο.
" Ε-έλεγα να κάνουμε τον «Ρωμαίο και την Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ που είναι κλασικό, ύστερα το «Περηφάνια και Προκατάληψη» του Τζέιν Οστεν και ίσως το «Ανεμοδαρμένα Ύψη» ή το «Πριν έρθεις εσύ » αλλά πες και συ την γνώμη σου." μουρμουριζω κοιτώντας το φυλλάδιο.
" Ότι θες δεν με νοιάζει "μουρμουριζει και ανοίγει το κινητό του.
" Ξέρεις για να τα κάνουμε και να τελειώνεις όπως λες με αυτή την γαμω εργασία πρέπει να με βοηθήσεις και να τα διαβάσεις! " του παίρνω το κινητό και το βάζω πίσω από την πλάτη μου.
Σφίγγει τα σαγόνια του και τα καστανά του ματια σκοτεινιάζουν.
"Δωσε μου το κινητό " γρυλλίζει και με πλησιάζει αλλά κάνω πιο πίσω.
" Α-Αλεξ θ-θα σου δ-δώσω το κινητό α-αλλα π-πρέπει να κάνουμε τ-την εργασία" τραυλίζω για άλλη μια φορά.
"Εντάξει αλλά δώσε το μου πριν νευριαζω κι άλλο" δεν προλαβαίνω να του το δώσω και αμέσως χτυπάει.
Στην οθόνη αναγράφονταν το όνομα της Ραφαέλας.
" Πωωω ρε πουστη, την ξέχασα αυτή " το σηκώνει και είναι αρκετά κοντά που μπορώ να ακούω τι του λέει.
"Που είσαι; Χτυπάω κουδούνι τόση ώρα, έχω ξεπαγιασει! " η σπαστική της φωνή μου τρυπαει το τύμπανο και ο Αλεξ απομακρύνει το κινητό ελάχιστα από το αυτί του.
"Σορρυ αλλά δεν μπορώ, δεν είμαι σπίτι. "της λέει και με κοιτάει.
"Τι εννοείς δεν μπορείς;! Δεν φόρεσα εγώ μόνο εσώρουχα και παλτό για να έρθω και να μου ρίξεις άκυρο!" φωνάζει και γουρλώνω τα μάτια μου.
Το παρατηρεί και ένα στραβό μειδίαμα εμφανίζεται στα χείλη του.
Βαζει στην σίγαση το τηλέφωνο και παίρνει μια ανάσα.
" Σε πειράζει να πάω να την πηδηξω και να βρεθούμε μετά ή αύριο για την εργασία;" ξεροκαταπινω και γνεφω θετικά.
"Ναι, εμ εντάξει α-αλλα πες μου πρώτα ποια βιβλία θα κάνουμε και από ποιο θα α-αρχίσουμε"
"Εε αυτά τα δύο πρώτα που είπες και το τελευταίο, είχαν πιασαρικους τίτλους, τσαο! " βγαίνει έξω από το δωμάτιο και αφήνω μια ανάσα που δεν ήξερα πως κρατούσα.
Έγραψα στο τετράδιο τα βιβλία που θα αναλύσουμε και ύστερα τα άφησα πάνω στο γραφείο.
Ανοιγω την ντουλάπα, παίρνω καθαρά ρούχα και εσώρουχα και πηγαίνω να κάνω ένα χαλαρωτικό μπάνιο.
Αφήνω την μπανιέρα να γεμίσει με ζεστό νερό, βάζω αφρόλουτρο και ύστερα βουτάω το σώμα μου μέσα.
Κάθε κύτταρο του κορμιού μου χαλαρώνει και κλείνω τα μάτια μου. Βουτάω το κεφάλι μου μέσα και δύο χέρια με τραβάνε.
"Μαμά πας καλά τι κάνεις;;" φωνάζω και εκείνη με σφίγγει πάνω της.
"Αγάπη μου γιατί πηγές να σου το κάνεις αυτό;Θα βρεις άλλες φιλ-" είναι έντρομη και την απομακρύνω από πάνω μου.
"Μαμά πας καλά; Τι νομίζεις ότι πήγα να κάνω;" αναρωτιέμαι
"Να-να πνιγείς"
"Είσαι τρελή γυναίκα μου;Το κεφάλι μου έβαλα μέσα για να το βρεξω. Για ποιο λόγο να αυτοκτονήσω; "
" Αχ βρε ζωή μου δεν ξέρω μπορει για την φίλη σου , με κατά τρόμαξες, μόνο που σε είδα έχασα την μισή μου ζωή " μου φιλάει το κεφάλι και γυρνάω για να την φιλήσω στο μάγουλο.
" Καλά μαμά μου, αντε τώρα να κάνω μπάνιο με την ησυχία μου "με ξανά φιλάει άλλη μια φορά και φεύγει.
Μετά από δύο ώρες σχεδόν μουλιασμα στο νερό και κατάληψη στο μπανιο βγήκα, τύλιξα το μαλλί μου, σκούπισα το σώμα μου φόρεσα τα εσώρουχα μου και ύστερα ένα γκρι κοντό σορτσάκι με μια μακρυά άσπρη κοντομάνικη μπλούζα γιατί έχει ζέστη μέσα στο σπίτι και ας βρεχει έξω.
Στεγνωνω το μαλλί μου και ύστερα πηγαίνω στο δωμάτιο μου, παίρνω από την βιβλιοθήκη το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» και άνοιξα για να διαβάσω ώστε να θυμηθώ κάποιες λεπτομέρειες. Ξάπλωσα μπρούμυτα στο κρεβάτι, πήρα τα γυαλιά μου από το συρτάρι μου και αρχισα να διαβάζω.
Ενα μισάωρο αργότερα και ενώ η βροχή έχει δυναμώσει χτυπάει η πόρτα του δωματίου μου.
"Περάστε" μουρμουριζω και γυρίζω την σελίδα του βιβλίου.
Για λίγο υπάρχει ησυχία και γυρίζω το σώμα μου ανάσκελα. Αμέσως σηκώνομαι και φτιάχνω τα ρούχα μου που είχαν μαζευτεί.
"Εμ, γ-γρήγορα δ-δεν τελείωσες ;"
Αλήθεια Βι; Γρήγορα δεν τελείωσες; Θεέ μου είσαι κριντζ.
Γελάει, παίρνει το βιβλίο και ξαπλώνει στο κρεβάτι μου χωρίς να ρωτήσει καν.
" Η αλήθεια είναι ότι τελειώσαμε και την έδιωξα, πολύ βαρετή γκόμενά" παραδέχεται και ανοιγει το βιβλίο.
"Δηλαδή προτίμησες να κάνεις την εργασία πάρα να..."
"Είπαμε θέλω να τελειώνουμε" λέει και γνεφω.
Τον βλέπω να με κοιτάζει εξεταστικά από πάνω ως κάτω και νιώθω άβολα.
" Ε γκχμ τι θα έλεγες να ξεκινούσαμε;"ρωτάω και σηκώνεται για να καθίσει κανονικά.
"Ναι, λοιπόν για αρχή ασε με λίγο να ξανά ρίξω μια ματιά στο βιβλίο "
" Ξανά;! "αναρωτιέμαι
"Τι νομίζεις γατάκι, ότι δεν διαβάζω ρομαντικα βιβλία;"
"Βασικά νόμιζα ότι δεν διαβάζεις καν βιβλία" μουρμουριζω
" Ευχαριστώ που με έχεις για τόσο αγράμματο"
"Συ-συγνώμη δεν το εννοούσα έτσι απλά δ-δεν, εγω-" τον ακούω να γελάει και τον κοιτάω.
" Ηρέμησε γατάκι μια πλάκα έκανα, το ξέρω ότι δεν μου το έχεις αλλά να που διαβάζω, αλλα μην βγει προς τα έξω δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα " γνεφω θετικά και στρέφει το βλέμμα του στο βιβλίο.
Μετα από ένα τέταρτο ησυχίας η πόρτα χτυπάει και δίνω άδεια να μπουν.
" Συγνώμη που ενοχλώ, σας έφερα χυμό και κέικ ανάμεικτο, ελπίζω να σου αρέσει ακόμα Αλεξ το κέικ σοκολάτα βανίλια. "η μαμά μου αφήνει τον δίσκο με το κέικ και τους χυμους στον κομοδίνο μου.
Μόλις συνειδητοποίησα ότι με βλέπει με γυαλιά ο Αλεξ. Φακ!
"Εννοείτε αυτό κυρία Ντεπι, δεν αλλάζουν αυτά " ένα κομμάτι κέικ στο χέρι του και κόβει μια μπουκιά.
" Η μαμά τι κάνει; "ρωτάει και της ρίχνω ένα δολοφονικό βλέμμα το οποίο δεν παρατήρησε.
"Στην δουλειά είναι"
"Αχ αυτή η γυναίκα, ηρωίδα, δεν μαζεύετε η γλυκιά μου, έχω να την δω πολύ καιρό πάνω από δέκα λεπτά. Μια καλημέρα λέμε και αυτό είναι όλο." η μαμά μου βαριαναστεναζει και βλέπω πως ο Αλεξ στεναχωριέται.
"Εντάξει μαμά, φτάνει πήγαινε, έχουμε να κάνουμε μια εργασία εδώ και ούτε καν έχουμε αρχίσει να γράφουμε κάτι. " παίρνω τον λόγο.
" Καλά καλά συγνώμη, αντε καλή...εργασία, διαβασμα, ότι είναι" μουρμουριζει και φεύγει από το δωμάτιο.
Μία σιωπή επικρατεί στο δωμάτιο και τεντωνομαι για να πάρω τον χυμό μου.
" Ε σ-συγνώμη " τραυλίζω καθώς πέρασα σχεδόν από πάνω του για να τον πάρω.
"Σιγά " αφήνει το δικό του ποτήρι με χυμό και παίρνει ξανά το βιβλίο στα χέρια.
Τον παρατηρώ όσο διαβάζει, τα τατουάζ, οι φλέβες στα χέρια του, τα χείλη του...
"Θα με ματιάσεις" μουρμουριζει και γυρίζει σελίδα στο βιβλίο.
"Τ-τι ε-εγω"
"Σσς κάνε λίγη ησυχία, διαβάζω" ένα πλάγιο χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του.
"Ξέρεις πρέπει και εγώ να θυμηθώ κάποια πράγματα" με κοιτάει και σπρώχνει το βιβλίο προς το μέρος μου για να είναι στην μέση.
"Ευχαριστώ" ψιθυρίζω και αρχίζω να διαβάζω.
.
"Διαβάζουμε μια ώρα, μήπως να γράφαμε τιποτα; "ρωτάω και με κοιτάει.
" Ναι, πως θα αρχίσουμε; "αναρωτιέται και ανοίγει το κινητό του.
"Ειναι αγένεια! Μπορείς να το αφήσεις ή θα χρειαστεί να στο ξανά πάρω;" ρωτάω.
" Τολμά και θα δεις τι θα γίνει" μουρμουριζει και σηκώνομαι, παίρνω από το γραφείο μου το τετράδιο, γράφω τον τίτλο του βιβλίου και αρχίζω να γράφω μια εισαγωγή.
"Ε τι θα γίνει τώρα! "παίρνω το κινητό του από τα χέρια του και το βάζω πίσω από την πλάτη μου.
" Βικτόρια δώσε μου το κινητό" γρυλλίζει και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου.
"Όχι αν δεν με βοηθήσεις" σηκώνομαι από το πάτωμα και αντιγράφει τις κινήσεις μου.
" Δώσε μου το κινητό!" έρχεται προς το μέρος μου και κάνω ένα βήμα πίσω.
Με πλησιάζει κι άλλο, βάζει το χέρι του γύρω από την μέση μου για να πάρει το κινητό και πέφτουμε πάνω στο κρεβάτι, στην προσπάθεια μου να μην τον αφήσω να το πάρει.
Τον κοιτάω στα μάτια και νιώθω την ανάσα του να χτυπάει πάνω μου. Είμαστε πολύ κοντά και τότε σαν κάτι να με τσίμπησε, ξύπνησα από τον λήθαργο.
"Σήκω από πάνω μου, με έχεις λιώσει" γκρινιάζω και σηκώνεται έχοντας το κινητό στο χέρι του.
"Να μάθεις να μου παίρνεις το κινητό γατάκι" ρολαρω τα μάτια μου σε αυτά του τα λόγια και καθομαι κανονικά στο κρεβάτι.
Παίρνω το δικό μου κινητό στα χέρια και βλέπω την ώρα.
" Φακ ποτέ πήγε εννιά;" αναρωτιέμαι.
"Αυτό είναι το σινιάλο για να φύγω; " ρωτάει και πάει να φύγει.
" Ό-οχι δεν εννοούσα αυτό, εννοούσα ό-οτι πέρασε γρήγορα η ώρα."
Ωρες ώρες το μόνο που θέλω είναι να με κοπανήσω,και είναι μια από αυτές τις ώρες.
Το τηλέφωνο του χτυπάει και αμέσως το σηκώνει.
" Έλα Εμμα μου " καταλαβαίνω από τον τόνο της φωνής του ότι δεν είναι καμιά αλλη από την μικρή του αδερφή.
" Όχι πες στην μαμά μην αγχώνεται, δίπλα είμαι και κάνω μια εργασία με την Βικτόρια"
"Πω πω αντε γειά μικρό τα λέμε" κλείνει το τηλέφωνο και με κοιτάει.
" Τι, γιατί με κοιτάς έτσι;" ρωτάω
"Ήρθε η ωρα να γδυθεις" η σοβαρότητα που έχει στο πρόσωπο του με τρομάζει.
" Αλεξ τι λες; "αγχώθηκα.
" Λέω ότι θα το κάνουμε, γδυσου! "με προστάζει και μένω να τον κοιτάω έντρομη. Χαχανιζει και τον χτυπάω στο μπράτσο.
" Ξεκόλλα ηλιθιε τρόμαξα! " γελαω και με κοιτάει.
"Μην με κοιτάς όταν γελάω, είμαι χάλια "
" Γλυκούλα είσαι, αλλά μην το πάρεις πάνω σου "
Με είπε γλυκούλα; Έχει πυρετό;
Βάζω το χέρι μου στο μέτωπο του και παραξενεύεται.
"Περίεργο, δεν έχεις πυρετό "ανακοινώνω και ρολαρει τα μάτια του.
"Έλα να γράψουμε αυτή την μαλακία, εγώ λέω για αρχή να αναλύσουμε το πρώτο μέρος και να κάνουμε ανά μέρα και ένα μέρος τι λες;" ρωτάει και κάθεται στην καρέκλα του γραφείου μου.
"Ναι, σίγουρα, ότι θες δεν έχω θέμα " πλησιάζω στο μέρος του και ακουμπάω τους αγκώνες μου στο γραφείο.
" Διάβασε αυτή την εισαγωγή που έχω γράψει " μουρμουριζω και του πηγαίνω το τετράδιο μπροστά.
Ξεκίνησε να διαβάζει και μόλις τελείωσε έστρεψε το βλέμμα του σε μένα.
" Πολύ καλό" πήρε το στυλό στο χέρι του και άρχισε να γράφει την ανάλυση.
.
"Μήπως υπεραναλυσαμε την στιγμή του χορού; "αναρωτιέμαι ενώ διαβάζω αυτά που έχουμε γράψει.
" Α μπα δεν νομίζω, αλλά καλύτερα περισσότερα πάρα λιγότερα" μουρμουριζει και ανοίγει το κινητό του.
"Πω μαλακα πήγε μια, τι στον πουτσο!" σηκώνεται από την καρέκλα και ισιώνω το κορμί μου,τεντώνομαι και τον βλέπω να με κοιτάζει.
"Εμ γκχμ οπότε φεύγεις; "ρωτάω
" Νταξει, ξέρω ότι δεν με συμπαθείς αλλά μην το δείχνεις τόσο"
"Τι; Εγώ; Δ-Δεν είπα κ-κάτι τέτοιο "
" Τς σταματά να τραυλίζεις λεμεεε" με πιάνει από τους ώμους και με κουνάει.
"Εε καλέ σιγά ζαλίστηκα!" πιάνω τα χέρια του και τα βάζω κάτω.
" Ώρα να πηγαίνω"ανοιγει την πόρτα και κατεβαίνουμε κάτω.
" Πες μου όταν θέλεις να συνεχίσουμε την εργασία "λέω δειλά και ένα μειδίαμα εμφανίζεται στα χείλη του.
"Καλό βράδυ, τα λέμε" λέει και φεύγει τρέχοντας προς το σπίτι του για να μην βραχεί πολύ.
Κλείνω την πόρτα και καθομαι πάνω της με κλειστά μάτια.
"Τα βρήκατε; "η φωνή της μαμάς μου ακούγεται και με κάνει να πεταχτώ από την τρομάρα μου.
"Πας καλά σήμερα; Την μια νομίζεις ότι θα αυτοκτονήσω και την άλλη με τρομάζεις εσύ η ίδια;" ρωτάω και γελάει.
"Συγνώμη αγάπη μου, λοιπόν για πες μου, τα βρήκατε; "
" Όχι μαμά, μια εργασία κάνουμε, ο Αλεξ δεν με συμπαθεί πια, έχει αλλάξει η συμπεριφορά και ο χαρακτήρας του"
" Εμένα ίδιος μου φάνηκε, απλά με περισσότερα τατουάζ, και εδώ που τα λέμε του πάνε τον κάνουν περισσότερο άντρα. " την κοιτάω με ένα σοκαρισμένο και ταυτόχρονα αηδιασμένο βλέμμα.
" Μαμά γιατί είσαι ξύπνια τέτοια ώρα δεν σου κάνει καλό " ανεβαίνω στο δωμάτιο μου και τον βλέπω απέναντι στο δωμάτιο του να βγάζει την μπλούζα.
Κουνάω το κεφάλι περάσω δώθε, κλείνω την κουρτίνα μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου.
Κουλουριαζομαι με το πάπλωμα και συνειδητοποίησα ότι έχει την μυρωδιά του.
2 εβδομάδες μετα
" Αντε Βικτόρια σήκω, θα αργήσεις!" ακούω την μαμά μου να φωνάζει έξω από το δωμάτιο.
Σηκώνομαι δίχως καμία όρεξη μιας και πλέον δεν έχω την φίλη μου μαζί και πηγαίνω στο μπανιο. Κάνω τα απαραίτητα και ύστερα κατευθύνομαι προς το δωμάτιο μου. Ανοίγω το παράθυρο για να μπει φρέσκος αέρας και βλέπω τον Αλεξ να καπνίζει.
Μα καλά πρωί πρωί;
Με χαιρετάει με το χέρι του διστακτικά και εγώ χαμογελαω αδύναμα.
Ερχόταν σχεδόν κάθε απόγευμα για την εργασία αλλά πάντα ήμουν εγώ αυτή που το υπενθυμίζει.
Ειλικρινά όση όρεξη είχα τις προάλλες , τόσο όρεξη δεν έχω σήμερα. Και ο καιρός που είναι εξίσου μουντος δεν βοηθάει.
Πηγαίνω στην ντουλάπα μου βγάζω μια μαύρη φορμα και ένα μαύρο φούτερ, βάζω τα σταρακια μου και κατεβαίνω κάτω.
"Μέρα" μουρμουριζω και καθομαι στην καρέκλα παρατωντας την τσάντα στο πάτωμα.
"Καλημέρα λέει ο κόσμος." λέει η μαμά μου και αφήνει ένα ποτήρι χυμό στο τραπέζι.
"Που πας σαν τον λετσο έτσι έξω αγάπη μου;" απορεί
"Αχ μαμα μου να χαρείς δεν έχω όρεξη"
"Αγάπη μου μην κάνεις έτσι. Θα δεις θα βρεις άλλες φίλες, μην στεναχωριέσαι" χαϊδεύει το κεφάλι μου και με φιλάει.
"Ότι πεις "
Πίνω τον χυμό, παίρνω την τσάντα, της δίνω ένα φιλί και φεύγω αφού φορέσω το μπουφάν μου.
Άρχισα να περπατάω προς την στάση και βλέπω το λεωφορείο να φεύγει.
Γαμω το κέρατο μου!
Παίρνω μια βαθιά ανάσα και αρχίζω να περπατάω προς το σχολείο.
ilektravr ΈΛΑ ΠΆΡΕ ΤΟ ΌΛΟ ΔΙΚΌ ΣΟΥ!
Τι κάνετε;
Πως μου είστε;
Για πείτε κανένα νεοοο;
Σας ανεβάζω το 2ο κεφάλαιο σήμερα αλλά να ξέρετε το επόμενο θα το ανεβάσω μεθαύριο μάλλον 🙃
Λοβ γιου ❤️